"Ο διάβολος έχει τρία πλοκάμια. Για τους φτωχούς τον κουμμουνισμό, για τους πιστούς τον οικουμενισμό και για τους πλουσίους την μασονία" (όσ. Παΐσιος).
σσ. Εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανείς: Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ἦταν ἐχθές, ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῶν αἱρέσεων καὶ ἡ ἀπόδοση τιμῆς στοὺς ὁμολογητὲς καὶ μάρτυρες, ποὺ ἀψηφώντας τὸ κόστος, τὶς ὕβρεις, τὸν πόνο, τὴν ἀπομόνωση, τὴν ἐξορία, τὰ βασανιστήρια, τὸν θάνατο ὑπερασπίστηκαν ὅσα τοὺς παρεδόθηκαν καὶ τὰ παρέδοσαν σ' ἐμᾶς ἀμόλυντα καὶ χωρὶς νὰ ἀλλάξει ἔστω καὶ μία κεραία. Περί τινος, λοιπόν, (δὲν χωρεῖ ἀμφιβολία) ἔπρεπε νὰ μιλοῦν οἱ Ποιμένες; Περὶ αἱρέσεως καὶ μάλιστα περὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μίας ἐδῶ καὶ τουλάχιστον 100 χρόνια ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καταδεδειγμένη αἱρέσεως. Ὅμως τὸ ἀντίθετο ἔγινε. Κανεὶς ἐπίσκοπος δὲν ἔβαλε τὸν Οἰκουμενισμὸ στὸ στόμα του. Φανταστεῖτε νὰ ἑορτάζουμε τὴν ἐπανάσταση τοῦ 21 καὶ κανεὶς νὰ μὴν μιλάει γιὰ σκλαβιά, ἐπανάσταση, ἥρωες πρὸς μίμηση, ἀλλὰ νὰ μιλοῦν γιὰ ὁτιδήποτε ἄλλο, σημαντικὸ μέν (ὅπως ἡ ὁμοφυλοφιλία) ἀλλὰ ἄσχετο μὲ τὸ κύριο πρόβλημα τῶν καιρῶν, τὴν πηγὴ ὅλων τῶν κακῶν, τὴν αἵρεση .
Ὁ π. Ἰωάννης Δρογγίτης δὲν ἀποτελεῖ ἐξαίρεση. Ὡς λόγιος καὶ εὐφυὴς ἄνθρωπος γνωρίζει ὅτι ἡ ἀναφορὰ στὴν αἵρεση ἐπιφέρει κόστος, εὐθῦνες καὶ ἀπαιτεῖ συνέπεια, σύγκρουση μὲ τοὺς ἐπισκόπους καὶ ἀποκοπὴ ἀπὸ τὴν δημόσια προβολὴ ποὺ τόσο τώρα (πολλὲς φορὲς δικαιολογημένα) ἀπολαμβάνει. Γι' αὐτὸ μιλάει (ἐργολαβικῶς πιά) μόνο γιὰ ἐμβόλια, τώρα δὲ καὶ γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία, ξεχνώντας φυσικὰ ὅτι ἡ αἵρεση (καὶ ἡ Μασονία) εἶναι ὁ κύριος προωθητὴς τῆς ὁμοφυλοφιλίας στὴν Ἐκκλησία. Μιλάει γιὰ μολυσμὸ ἀπὸ τὴν ὀμοφυλοφιλία ἀλλὰ τὸν ἀπὸ τοὺς Πατέρες χιλιοειπωμένο μολυσμὸ ἀπὸ τὴν αἵρεση τὸν ξεχνάει. Μιλάει γιὰ ἁγιογραφικὲς ἀναφορὲς κατὰ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἀλλὰ τὶς τόσες ἀναφορὲς μὲ ἀναφορὰ στοὺς καιροὺς ποὺ ζοῦμε κατὰ τῆς κακοδοξίας καὶ τῆς αἱρέσεως τὶς ξεχνάει. Κι ὰν ὑποθέσουμε ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τὸ κύριο θέμα, τότε τί προτείνει ὁ π. Ἰωάννης στὸ ποίμνιο ὡς τρόπο ἀντίδρασης καὶ δίωξης τῶν ἀσελγῶν στοιχείων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία; Να χαιρόμαστε τὴν χαρὰ τοῦ Χριστοῦ! Τί διαβάζουμε ὅμως στὸ Γεροντικό:
Οι δύο λόγοι του Νεστορίου
«Ο αββάς Κυριακός (5ος-6ος αι.) ήταν πρεσβύτερος στη λαύρα του Καλαμώνος, κοντά στον ποταμό Ιορδάνη. Κάποτε διηγήθηκε τα έξης «Μια νύχτα είδα στον ύπνο μου να στέκουν έξω από το κελί μου μία πορφυροντυμένη γυναίκα με σεμνή εμφάνιση και δύο άνδρες ιεροπρεπείς και σεβάσμιοι. Κατάλαβα πώς ή γυναίκα ήταν ή ίδια ή Υπεραγία Θεοτόκος, ενώ από τούς άνδρες ο ένας ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και ο άλλος ο Τίμιος Πρόδρομος. Βγήκα από το κελί και τούς παρακάλεσα να περάσουν μέσα για να το ευλογήσουν. Η Θεοτόκος όμως αρνήθηκε. Εγώ επέμεινα για πολλή ώρα να την παρακαλώ, οπότε εκείνη αποκρίθηκε αυστηρά: - Έχεις τον εχθρό μου στο κελί σου και πώς θέλεις να μπω ; Αυτό είπε κι έφυγε. "Όταν ξύπνησα, άρχισα να σκέπτομαι στενοχωρημένος μήπως αμάρτησα με τον λογισμό απέναντι της. Στο κελί μου δεν υπήρχε άλλος κανείς παρά μόνο εγώ. Για πολλή ώρα εξέταζα τον εαυτό μου, άλλα δεν βρήκα να έσφαλα σε τίποτε απέναντι της. Σηκώθηκα τότε πολύ λυπημένος και πήρα να διαβάσω ένα βιβλίο, για να διώξω τη λύπη με την ανάγνωση. Το βιβλίο ήταν του άγιου Ησυχίου, πρεσβυτέρου των Ιεροσολύμων. Καθώς το ξεφύλλιζα, βρήκα προς το τέλος δύο λόγους τού δυσσεβούς Νεστορίου. Κατάλαβα αμέσως ότι αυτός είναι ό εχθρός της Θεοτόκου. Σηκώθηκα τότε και το επέστρεψα σ’ αυτόν πού μου το είχε δώσει λέγοντας: - Πάρε το βιβλίο σου, αδελφέ, γιατί περισσότερο ζημιώθηκα παρά ωφελήθηκα. Κι όταν του εξήγησα τα συμβάντα, έκοψε με ζήλο τούς δύο λόγους του Νεστορίου και τούς πέταξε στη φωτιά λέγοντας: Δεν θα παραμείνει στο κελί μου ό εχθρός της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας».
Α.Τ.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὑπάρχουν πάρα πολλοὶ λόγοι νὰ εἶναι κανεὶς λυπημένος σήμερα καὶ τὸ παράδοξο εἶναι, ὅτι ἐνῶ ὑπάρχουν αὐτοὶ καὶ πολεμοῦν τὴν ψυχή μας διαρκῶς, ἐμεῖς παραμένουμε χαρούμενοι. Δηλαδή, μέσα σὲ αὐτὴ τὴ θύελλα ποὺ ἔχει ξεσπάσει, οἱ πιστοὶ ἔχουν τὴ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ μέσα τους. Καὶ εἶναι ἀλήθεια αὐτό, δὲν εἶναι μία προσπάθεια τοῦ μυαλοῦ μας, μία αὐθυποβολὴ ἀλλὰ εἶναι μία πραγματικότητα. Καὶ ἐνῶ ὑπάρχουν τόσες ἑστίες λύπης καὶ τόσες ἀφορμές, πράγματα ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ καταπιεῖ κανείς, ἡ ἰσορροπία ποὺ ἔχουν τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι θαυμαστή.
