Σταυρός ο δικός μας ή ΣΤΑΥΡΟΣ του Χριστού;

Ο Σταυρός είναι βαρύς, όσο εξακολουθεί να είναι "ο Σταυρός μας"!

 

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι.

Τι σημαίνει τον σταυρόν αυτού; Γιατί αυτός ο σταυρός αυτού, δηλ. ο ωρισμένος για κάθε άνθρωπο, τίθεται παράλληλα με τον σταυρό του Χριστού;

Ο σταυρός μας: λύπες και παθήματα της επίγειας ζωής, που για κάθε άνθρωπο είναι δικά του.

Ο σταυρός μας: η νηστεία, η αγρυπνία και οι άλλες ευσεβείς ασκήσεις με τις οποίες ταπεινώνεται η σάρκα και υποτάσσεται, στο πνεύμα. Αυτές οι ασκήσεις πρέπει για τον καθένα να είναι ανάλογες με τις δυνάμεις του και γι' αυτό για τον καθένα είναι δικές του.

Ο σταυρός μας: οι αμαρτωλές μας κλίσεις ή τα πάθη μας, που για κάθε άνθρωπο είναι δικά του.

Με μερικά από αυτά γεννιόμαστε, με άλλα μολυνόμεθα στον δρόμο της ζωής.
Σταυρός του Χριστού είναι η διδασκαλία του Χριστού.

Ας τα δουν αυτοί που αγκαλιάζουν ή κοινωνούν με αυτούς που προδίδουν!

"Κατάνυξη"

Ανήμερα των Χριστουγέννων νέες προδοτικές ενέργειες από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας! (Μέρος 2ον)

    α) Ο αιρετικός Κόπτης Πατριάρχης στο σολέα δίπλα στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας β) «Σήμερα συναντάται το Κοράνιο και το Ευαγγέλιο για να δείξουμε ότι είμαστε αδέλφια, παιδιά του Θεού» (Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

      Σε προηγούμενη ανάρτηση μας είχαμε μείνει εμβρόντητοι βλέποντας ανήμερα των Χριστουγέννων τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας να υποδέχεται τον αιρετικό Κόπτη Μονοφυσίτη Πατριάρχη μέσα στον Ορθόδοξο Ναό εν ώρα ιεράς Ακολουθίας και μάλιστα της Θείας Λειτουργίας της Γεννήσεως και να του απευθύνει εγκάρδιους λόγους, βεβαιώνοντάς τον ότι δήθεν βλέπει τον Χριστό της Αγάπης στο πρόσωπό του.

Επίσης την ίδια ημέρα ακούστηκε από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας η μεγαλύτερη βλασφημία που ειπώθηκε από χείλη αρχιερέως, καθώς είχε αναφέρει ότι: «Και στα ιερά τζαμιά λατρεύεται από το Κοράνι ο Θεός»! 

Τέλος, υπενθυμίζουμε ότι την 20η Ιανουαρίου, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας επισκεπτόμενος τον Κόπτη Πατριάρχη είχε δηλώσει: «Οι Εκκλησίες μας είναι μία Εκκλησία, με «Αρχηγό τον Ιησού Χριστό»». 

Οι ανάξιοι κληρικοί βλάπτουν την Εκκλησία

Του Φώτη Κόντογλου 

(ἀπὸ τὸ Ἀσάλευτο Θεμέλιο, Ἀκρίτας 1996)

[Ἕνα πολὺ παλιὸ κείμενο, τοῦ Φώτη Κόντογλου, ποὺ σήμερα ὅμως φαντάζει τόσο σύγχρονο! Γιατὶ ὅπως κι ὁ Κύριος εἶπε, στὸ χωράφι τῆς Ἐκκλησίας, πάντα θὰ ὑπάρχουν καὶ τὰ ζιζάνια μαζὶ μὲ τὸν σίτο! Καὶ σὲ κάθε ἐποχὴ θὰ ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι οἱ κληρικοὶ ποὺ βλάπτουν τὴν Ἐκκλησία περισσότερο ἀπὸ ὅλους μαζί τους αἱρετικούς!]

---

Δυστυχῶς ὅπου σταθῆ κανεὶς ἀκούει ἐπικρίσεις καὶ παράπονα γιὰ τοὺς κληρικούς μας γιὰ τὴν ἀδράνεια τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτὸ στενοχωρεῖ καὶ θλίβει κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ καὶ πολὺ περισσότερο ἐκείνους ποὺ ἔχουν πιὸ στενοὺς πνευματικοὺς δεσμοὺς μὲ τὴν Ἐκκλησία.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἐξ αἰτίας κάποιων ἀναξίων κληρικῶν γενικεύεται ἡ δυσφήμιση τῆς Ἐκκλησίας καὶ πὼς ἐξογκώνονται τὰ παραστρατήματα τῶν ἱερωμένων, κι᾿ αὐτὸ εἶναι φυσικό, ἐπειδὴ ὁ λαὸς ἔχει τὴν ἀπαίτηση οἱ κληρικοὶ νὰ εἶναι χωρὶς κηλίδα, ἀλλοιῶς δὲν τοὺς ἀναγνωρίζει γιὰ πνευματικοὺς ὁδηγούς του. Οἱ πολλοὶ δὲν εἶναι σὲ θέσι νὰ ξεχωρίσουν τὸ πρόσωπο ἀπὸ τὸ πνευματικὸ λειτούργημα ποὺ κάνει καὶ ἐπηρεάζονται τόσο πολὺ ἀπὸ κάποιο σκάνδαλο ποὺ φημολογεῖται γιὰ ἕναν ἱερωμένο, ὥστε γίνονται ἄπιστοι, δὲν πατοῦν πιὰ σὲ ἐκκλησία καὶ εἶναι πολὺ δύσκολο ἕναν τέτοιο ἀγανακτισμένο ἀποστάτη νὰ τὸν συμφιλιώσῃ κανεὶς μὲ τὴν Ἐκκλησία. Μήτε ἕνας Χρυσόστομος μπορεῖ νὰ κάνει ἕνα τέτοιο κατόρθωμα.

Tη ΛΑ' του αυτού μηνός, μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Ιουλίου, του εξ Αιγίνης, του εν νήσω Όρτα τελειωθέντος.

Ὁ Ἅγιος Ἰούλιος ὁ Πρεσβύτερος ἐξ Αἰγίνης

     Ὅπως ἀναφέρεται στὸ Συναξάρι του, ὁ Ἅγιος Ἰούλιος γεννήθηκε τὸ 330 μ.Χ. στὴν Αἴγινα ἀπὸ εὔπορους καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς ποὺ τὸν ἀνέθρεψαν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Ἔμαθε τὰ ἐγκύκλια γράμματα στὴν Αἴγινα καὶ στὴν συνέχεια σπούδασε στὴν Ἀθήνα, μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Βασίλειο καὶ Γρηγόριο. Ἀφοῦ ἐπανέκαμψε στὴν Αἴγινα, ἀποφάσισε μαζὶ μὲ τὸν διάκονο Ἰουλιανό, νὰ μιμηθεῖ τὸν Ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν Παῦλο καὶ νὰ κηρύξει τὸν Χριστό. Ἔτσι οἱ δύο Ἅγιοι πῆραν ἀποστολικὲς ράβδους καὶ παρέδωσαν τὸν ἑαυτό τους στὸν Κύριο.

     Ὁ Ἐπίσκοπος τῶν Ἀθηνῶν χειροτόνησε τὸν Ἰούλιο Πρεσβύτερο. Κοσμημένος μὲ τὴν χάρη τῆς ἱεροσύνης ἐξῆλθε μαζὶ μὲ τὸν διάκονο Ἰουλιανό, γιὰ νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ νὰ βαπτίσει πολλοὺς Ἐθνικούς.

Στὰ τέλη τοῦ βίου του ἀναχώρησε στὸ Κούσιον τῆς λίμνης Ὄρτα, ὅπου μετὰ ἀπὸ ἄσκηση καὶ προσευχὴ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 401 μ.Χ., σὲ ἡλικία 71 ἐτῶν. 

Πηγή

Σύναξη αποτειχισμένων Ορθόδοξων Χριστιανών και στην Αθήνα

 Σύναξη αποτειχισμένων Ορθόδοξων Χριστιανών Αθήνας:

Η συζήτηση σε τίτλους     

  

Το εἴδαμε ἐδῶ:  https://apotihisi.wordpress.com/  

Στο κάλεσμα προς τους αποτειχισμένους αδελφούς από την αίρεση του οικουμενισμού, ανταποκρίθηκαν πολλοί αδελφοί, από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Επικοινώνησαν, ενδιαφέρθηκαν, ενθάρρυναν και προσευχήθηκαν για την ολοκλήρωση αυτής της πρωτοβουλίας.

Ο σκοπός της συγκέντρωσης ήταν ο συμπνευματισμός[i] και είμαι βέβαιος πως επετεύχθη μεταξύ των παρόντων αλλά και των απόντων που βρισκόντουσαν κοντά μας με την προσευχή.

Ο στόχος, όμως, που είναι η ομόνοια των αποτειχισθέντων, μέρα με τη μέρα θα παρουσιάζει πρόοδο χάριν στους αδελφούς που έχουν νουν Χριστού και οι οποίοι παραμένουν αφανείς.

Τέλος, μεταφέρω εν συντομία τα όσα ειπώθηκαν και θα θέλαμε οι παρευρισκόμενοι να γνωστοποιήσουμε σε όλους τους εν Χριστώ αδελφούς.

Το κεντρικό μήνυμα της συγκέντρωσης αυτής είναι:

«Το καλόν ουκ έστι καλόν, αν μη καλώς γένηται»

    

                             Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

                  Θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι στην οδό της αποτειχίσης είμαστε ασφαλείς, εφόσον ακολουθούμε το λόγο του ευαγγελίου και συστοιχούμε τη χριστιανική ζωή μας με τα δόγματα της εκκλησίας.

Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο, μα ούτε και υπερβολές. Προσοχή! Δεν  είναι αποτείχιση η ανυπακοή στην εκκλησία. Αποτείχιση εν συντομία είναι η ανυπακοή στους αιρετίζοντες ποιμένες[ii].

Η Εκκλησία είναι αλάθητος και Αγία.

Ακόμα και μέσα από τα λάθη και τις κακοτοπιές που παρατηρούμε, ο Κύριος οικονομεί το όφελος.

Η ιδανική φιλία (Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου)

      Ἡ ἰδανικὴ φιλία ἀνθεῖ σὲ περιβάλλοντα ἀμόλυντα ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν συναναστροφὴ τῶν κακῶν καὶ τῶν πονηρῶν.

      Ἡ γοητεία τοῦ κακοῦ καὶ ἡ φαυλότητα τῆς ζωῆς ἔχουν ἀμαυρώσει ὅλα τὰ καλὰ τοῦ βίου μας. Καὶ μεταξὺ αὐτῶν τῶν καλῶν συμπεριλαμβάνονται καὶ οἱ φιλίες. Κάτω ἀπὸ τὸ γενικὸ ξεπεσμὸ καὶ ἐξευτελισμὸ τῆς ζωῆς χάθηκαν ἢ ἀλλοτριώθηκαν κι αὐτές. Κι ὅμως, ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη μιᾶς γνήσιας, ἀληθινῆς, δυνατῆς καὶ πραγματικῆς φιλίας. Δύσκολα κτίζονται τέτοιες φιλίες. Εὔκολα καταστρέφονται. Κι ὅσοι ἀπέκτησαν τέτοιες ζηλευτὲς φιλίες ἔζησαν εὐτυχισμένοι. Γι᾽ αὐτὸ θὰ σᾶς δώσω τὴν συνταγὴ τῆς ἰδανικῆς φιλίας. Ὄχι ἐγώ. Ἐσεῖς τὸ ξέρετε, ὅτι πάντα ἀφήνω ἐκείνους ποὺ ξέρουν τὰ θέματα τῆς ζωῆς μας καλύτερα ἀπὸ μᾶς νὰ μᾶς ποῦν τὴν σοφὴ συμβουλή τους. Ἔτσι ἀνεκάλυψα στὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο τὶς προϋποθέσεις μιᾶς μεγάλης φιλίας, σὰν αὐτή, ποὺ εἶχε ὁ ἴδιος μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο. Ὁ ἴδιος ἔλεγε, ὅτι «ἐφαίνετο νὰ ἔχωμεν οἱ δύο μας μίαν ψυχὴν ποὺ ἐκατοικοῦσεν εἰς δύο σώματα. Τότε πλέον ἐγίναμεν τὰ πάντα ὁ ἕνας διὰ τὸν ἄλλον, ὁμόστεγοι, ὁμοτράπεζοι, συμφυεῖς, ἀποβλέποντες εἰς τὸ ἴδιο καὶ πάντοτε αὐξάνοντες ὁ ἕνας τὸν πόθο τοῦ ἄλλου, ὥστε νὰ γίνῃ θερμότερος καὶ μόνιμος».

Ο θαυμάσιος λόγος του Μ. Βασιλείου (που κάποτε διδασκόμαστε στα σχολεία):

Πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων (μετάφραση)

    Πολλοὶ λόγοι, ἀγαπητά μου παιδιά, μὲ κάνουν νὰ σᾶς δώσω αὐτὲς τὶς συμβουλές. Πιστεύω ὅτι εἶναι οἱ καλύτερες καὶ θὰ σᾶς ὠφελήσουν, ἂν τὶς κάνετε κτῆμα σας. Ἔχω προχωρημένη ἡλικία. Ἀσκήθηκα στὴ ζωὴ μὲ πολλοὺς τρόπους. Γνώρισα ἐπὶ πολλὰ χρόνια τὶς βιοτικὲς μεταβολές, ποὺ συμπληρώνουν τὴν ἀνθρώπινη μόρφωση. Ἔτσι, ἔχω κάμποση πείρα στὰ ἀνθρώπινα πράγματα. Μπορῶ, λοιπόν, σ᾿ αὐτοὺς ποὺ πρωτομπαίνουν στὸ στάδιο τῆς ζωῆς, νὰ δείξω τὸν ἀσφαλέστερο δρόμο. Ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς συγγένειας, ἔρχομαι εὐθὺς μετὰ τοὺς γονεῖς σας. Γι᾿ αὐτό, σᾶς ἀγαπῶ ὅμοια μ᾿ ἐκείνους. Καὶ σεῖς μὲ βλέπετε σὰν πατέρα σας, ἔτσι θαρρῶ. Ἄν, λοιπόν, δεχθῆτε μὲ προθυμία τὰ λόγια μου, θὰ ἀνήκετε στὴ

Πώς να συγχωρήσουμε τους ηγέτες;

Βρίσκουν και κάνουν! --Ελπίζουμε να παρέμβει ο μητροπ. Μεσογαίας στον Μητροπ. Κατερίνης και να ...λυθεί το θέμα!

Ἀκυρώθηκε κατόπιν παρεμβάσεων ὁμιλία τοῦ Καθηγητή Ἰατρικῆς Καρακατσάνη στὴν Κατερίνη γιὰ τὶς μεταμοσχεύσεις!

 

    Ἡ Σχολὴ Γονέων Κατερίνης στὸ πλαίσιο τῶν τακτικῶν ὁμιλιῶν ποὺ διεξάγει εἶχε προγραμματισμένη ἐκδήλωση στὶς 3 Φεβρουαρίου 2020 μὲ ὁμιλητὴ τὸν γνωστὸ ὁμότιμο Καθηγητὴ Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς τοῦ ΑΠΘ  Καρακατσάνη Κωνσταντῖνο μὲ θέμα «Μεταμοσχεύσεις – Δωρεὰ Ὀργάνων».

      Βάσει ἐγκυρότατων πληροφοριῶν ὑπῆρξαν εὐθεῖες παρεμβάσεις πρὸς τὴν Σχολὴ Γονέων Κατερίνης ἀπὸ πολλοὺς διαφορετικοὺς φορεῖς καὶ παράγοντες μὲ συνέπεια τὴν ἀκύρωση τῆς διάλεξης τοῦ Καθηγητή.

     Εἶναι πραγματικὰ ἐξωφρενικὸ νὰ φιμώνεται τόσο ξεδιάντροπα ὁ ἐπιστημονικὸς λόγος ἐπειδὴ κάποιοι δὲν συμφωνοῦν μαζί του. Μετὰ τὴν ἀπαγόρευση τῶν ἀφισῶν γιὰ τὶς ἐκτρώσεις στὸ μετρὸ ἦρθε ἄμεσα καὶ δεύτερο κροῦσμα ὠμῆς.... παρέμβασης καὶ ἀπαγόρευσης μίας ἀμιγῶς ἐπιστημονικῆς ὁμιλίας μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ ἐκφράζεται ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἐπὶ χρόνια τώρα ἀγωνίζεται γιὰ τὴν προάσπιση τῆς ἐπιστημονικῆς ἀλήθειας ἀπέναντι σὲ φωνὲς ποὺ ἐξυπηρετοῦν ποικίλα συμφέροντα.

      Ὁ κόσμος τῆς Κατερίνης καὶ ὄχι μόνον ὀφείλει νὰ ἀντιδράσει!

Πηγή

Πως να προχωρούμε στην πνευματική ζωή ευρισκόμενοι στον κόσμο;

 

 Αγίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Ο φόβος του Θεού είναι η ρίζα κάθε καλού έργου. Ούτε ένα λεπτό να μην απομακρύνεται από την καρδιά σας. Σαν το κερί ν’ ανάβει και να φωτίζει όλους τους λογισμούς, όλες τις εσωτερικές κινήσεις της καρδιάς σας. Αυτός θα σας διδάξει να βαδίζετε σωστά, να εργάζεσθε το κάθε τι σαν έργο Θεού. Αυτός θα σας διδάξει να στέκεστε, όπως εκείνοι που βρίσκονται μπροστά στο βασιλέα. Αυτός θα σας διδάξει να προχωρείτε, όπως προχωρούν εκείνοι που κρατούν ένα ποτήρι γεμάτο νερό, από το οποίο δεν πρέπει να στάξει ούτε μια σταγόνα.

Όταν η εσωτερική ζωή πάρει αυτά τα χαρακτηριστικά, τότε θα συνειδητοποιείται κάθε απρεπής κίνηση του νου και της καρδιάς. Αμέσως τότε θ’ ανακρίνεται ενώπιον του Θεού και θ’ απομακρύνεται με τη μετάνοια και τον αποφασιστικό αγώνα για την κάθαρση.

Ποθείτε τη σωτηρία σας, αλλά ξεσπάσματα του πάθους της κατακρίσεως ταράσσουν την εσωτερική σας ειρήνη. Το πρώτο είναι παρήγορο, το δεύτερο όμως φοβερό! Ο Κύριος πολύ αντιπαθεί την κατάκριση. Η κατάκριση γεννιέται από την αυταρέσκεια. Γι’ αυτό σε κάθε πτώση σας να εξετάζετε τις αιτίες που σας οδήγησαν σ’ αυτή. Έτσι θ’ αποφεύγετε να παίρνετε το ίδιο μονοπάτι. Όταν μάλιστα συγκρατηθείτε μερικές φορές και δεν κατακρίνετε, ο αγώνας σας μετά θα γίνει ευκολότερος. Συνήθως κατακρίνετε όταν παύετε να ελέγχετε τον εαυτό σας.

Γιατί έχουμε τέτοιους κυβερνήτες!

Ο Οικουμενισμός συνδέει τον Αλβανίας με τον Ουκρανίας Ονούφριο!

 

Ιεράρχης του UOC συναντά τον προκαθήμενο της Αλβανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας

 

 

 

    Σχόλιο: Ὁ Ἀλβανίας Ἀναστάσιος στὴν συνάντηση μὲ τὸν ἐκπρόσωπο τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας ἀνέφερε ὅτι: «αισθάνομαι ότι τρεις θεμελιώδεις αρχές για την ύπαρξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι τραυματισμένες: η αποστολική διαδοχή, η Θεία Ευχαριστία και η συνοδικότητα», ἀλλὰ δὲν ἔκανε καμία ἀναφορὰ στὸν Οἰκουμενισμό, τὴν παναίρεση τῶν ἡμερῶν μας, (ἀφοῦ γι' αὐτὸν τέτοια αἵρεση δὲν ὑπάρχει) καὶ στὴ συνέχεια ἔπλεξε τὸ ἐγκώμιο τοῦ Οὐκρανίας Ὀνούφριο, ἀποκαλύπτοντας ὅτι εἶναι γνωστοὶ ἀπὸ «τὶς δραστηριότητές τους στὸ Π.Σ.Ε.»!

     Ὁ δὲ ἐκπρόσωπος τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας Ἐπίσκοπος Baryshevka Βίκτορ ἐπαίνεσε τὸν «σεβαστό ιεράρχη» καὶ «σημείωσε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος είναι αξιοσημείωτος για “το εξαιρετικό του βάθος σκέψης, την καθαρότητα της σκέψης και το πρόσωπό του που λάμπει με την αληθινή αγάπη του Χριστού”», γι’ αὐτὸ βέβαια, «εγκατέλειψε την κατοικία του Αρχιεπισκόπου των Τιράνων “με τα φλογερά συναισθήματα πνευματικής εκπλήρωσης και ανύψωσης”».

     Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, λοιπόν, δὲν ὑπάρχει καὶ γιὰ τοὺς δυό! Τὸν ἔχουν ἐνταφιάσει καὶ βλέπουν μόνο τὸ σχίσμα, ποὺ ἀποτελεῖ μιὰ κακὴ ἀσφαλῶς ἐξέλιξη ποὺ ὀφείλετε ὄχι τόσο σὲ θέματα πίστεως, ἀλλὰ γεωπολιτικῶν παιχνιδιῶν, ἐκκλησιαστικῶν δικαιοδοσιῶν καὶ Πρωτείων!

 

 

Ιεράρχης του UOC συναντά τον προκαθήμενο της Αλβανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας

Ο Επίσκοπος της κανονικής ουκρανικής εκκλησίας (UOC) Victor (Kotsaba) συναντήθηκε με τον επικεφαλής της Αλβανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο σύμφωνα με την Ένωση Ορθοδόξων Δημοσιογράφων. 
Η συνάντηση έλαβε χώρα χθες, 29 Ιανουαρίου, στα Τίρανα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας δέχτηκε την επίσκεψη του Προϊστάμενου της Αντιπροσωπείας της UOC στους Ευρωπαϊκούς Διεθνείς Οργανισμούς, Επισκόπου Baryshevka Βίκτορ (Kotsaba). Αυτό ανακοινώθηκε από τον Επίσκοπο του UOC..
Ο Επίσκοπος Βίκτορ μοιράστηκε τις εντυπώσεις του από τη συνομιλία του με τον προκαθήμενο της Αλβανικής Εκκλησίας. Υπενθύμισε ότι αυτή τη στιγμή ο κ. Αναστάσιος είναι "η μεγαλύτερος ηλικιακά μεταξύ των προκαθημένων των τοπικών εκκλησιών".
Σύμφωνα με τον ίδιο, μιαμιση ώρα επικοινωνία με τον σεβαστό ιεράρχη «πέταξαν σαν μια στιγμή». Σημείωσε επίσης ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος είναι αξιοσημείωτος για «το εξαιρετικό του βάθος σκέψης, την καθαρότητα της σκέψης και το πρόσωπό του που λάμπει με την αληθινή αγάπη του Χριστού».

Οι Τρεις Ιεράρχες απέναντι στην εξουσία

Η παιδεία των τριών Ιεραρχών

Ἡ παιδεία τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν τῆς ἑλληνικῆς καὶ τῆς ὀρθόδοξης κληρονομιᾶς, εἶναι ἡ παιδεία ποὺ χρειάζεται ἡ Εὐρώπη σήμερα, γιὰ νὰ ξαναβρεῖ τὰ ὑπαρκτικὰ καὶ πνευματικὰ θεμέλιά της

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, 

Ὁμοτίμου καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

1. Ἡ ἀποκτηθεῖσα ἐμπειρία ἀπὸ τὴν προενταξιακὴ διαδικασία (ἀπὸ τὸ 1958) καὶ τὴν μετέπειτα ἔνταξή μας στὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη, ὁδήγησε σὲ κάποιες ἀξιωματικὲς ἀρχές, ὡς σταθερές τῆς πορείας μας μέσα σ' αὐτήν. Ἡ πρώτη ἀρχὴ εἶναι, ὅτι τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ἡ Εὐρώπη, ὅπως δὲν ὑπῆρξε ποτὲ πρόβλημα κάθε ἀναγκαστικὸς ἀναπροσανατολισμὸς τῆς ἐθνικῆς μας πολιτικῆς σ' ὅλη τὴν ἱστορική μας διάρκεια. Τὸ πρόβλημα εἴμαστε ἐμεῖς, ἡ δική μας...

δηλαδὴ παρουσία μέσα στὴν Εὐρώπη. Ἡ δεύτερη ἀρχὴ εἶναι, ὅτι τὸ πρόβλημα τῆς Εὐρώπης δὲν εἶναι πρώτιστα πολιτικὸ ἢ οἰκονομικό, ἀλλὰ πνευματικὸ καὶ πολιτιστικό. Διότι τὸ ἀμείλικτο ἐρώτημα εἶναι, ποιὸν ἄνθρωπο καὶ ποιὰ κοινωνία μπορεῖ νὰ παραγάγει ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη, καὶ τελικὰ ποιὸν πολιτισμό.

Εἶναι πράγματι γεγονός, ὅτι μέσα στὴν νέα μεγάλη μας Πατρίδα κρίνεται ἡ ταυτότητά μας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἱστορική μας συνέχεια καὶ συνεπῶς ἡ ἱστορικὴ (μὲ ὅ,τι σημαίνει αὐτὸ) ἐπιβίωσή μας. Ἡ ἀποτίμηση ὅμως τῆς Εὐρώπης, ὡς μητέρας τοῦ Δυτικοῦ Κόσμου, εἶναι θέμα προοπτικῆς. Ὑπάρχουν δύο προοπτικές: ἡ ἑλληνορθόδοξη καὶ ἡ οὐνιτίζουσα τῶν εὐρωπαϊστῶν μας. Οἱ πρῶτοι διαπιστώνουν στὸν πολιτισμὸ διαφοροποιήσεις καὶ ἀποστασιοποίηση. Οἱ δεύτεροι, συμπτώσεις καὶ ταύτιση. Τὸ tertium comparationis, τὸ σημεῖο ἀναφορᾶς, εἶναι ὁ πολιτισμός. Καὶ εἶναι γνωστό, ὅτι καρδιὰ τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι ἡ παιδεία, ὡς καλλιέργεια καὶ διάπλαση τοῦ ὅλου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος στὴν συλλογικὴ πραγμάτωσή του παράγει τὸν πολιτισμό, ὡς ὀργάνωση καὶ διευθέτηση τοῦ κοινωνικοῦ χώρου, σύμφωνα μὲ τὸ περιεχόμενο τῆς ψυχῆς του. Διότι, ὅπως εἶπε ὁ γνωστὸς ἱστορικὸς τῶν πολιτισμῶν καὶ διακεκριμένος διπλωμάτης Arnold Toynbee «ψυχὴ τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι ὁ πολιτισμὸς τῆς ψυχῆς»! Ἀκριβῶς τὸ περιεχόμενο τῆς ψυχῆς διαμορφώνεται μὲ τὴν Παιδεία, τὴν ὅλη ἀγωγὴ δηλαδὴ τοῦ ἀνθρώπου.

ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝ, ΟΣΟΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ;

Κάθε αἵρεση εἶναι δυσπολέμητη καὶ ὅταν μένει ἀπολέμητη ριζώνει καὶ ἁπλώνεται παντοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες δὲν διδάσκουν μόνο τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ τὴν ἀπομάκρυνση καὶ ἀπὸ ὅσους ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς.

Ἤδη ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, πρὶν συγκληθεῖ κάποια Σύνοδος καὶ ὑποδείξει τὴν ὕπαρξη κάποιας συγκεκριμένης αἱρέσεως ἢ κατονομάσει συγκεκριμένους αἱρετικοὺς παραγγέλλει καὶ διδάσκει: «Μὴ λέγετε αὐτοῖς (τοῖς αἱρετικοῖς, οὔτε) χαίρειν».

Καὶ γιὰ νὰ μὴ ἐπικαλεσθοῦμε πάλι τὴν πολυχρησιμοποιημένη ἔκφραση «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», ἂς δοῦμε καὶ κάποια ἄλλα Πατερικὰ χωρία.

Ὁ Μ. Βασίλειος εἶναι ἀπόλυτος. Δὲν μιλᾶ γιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ «Ὀρθοδόξους», ποὺ ὅμως ἐπικοινωνοῦν μὲ αἱρετικούς:

«Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν».

Καὶ πάλι ὁ Μ. Βασίλειος:

«Ὅταν δέ τι ἐναντίον τῇ τοῦ Κυρίου ἐντολῇ, παραφθεῖρον ἢ μολῦνον αὐτὴν ἐπιταχθῶμεν παρά τινος, καιρὸς εἰπεῖν τότε· Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις· μνημονεύοντας τοῦ Κυρίου λέγοντος· Ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν... Ἐξ ὧν παιδευόμεθα, ὅτι, κἂν πολὺ γνήσιός τις ᾖ, κἂν ὑπερβαλλόντως ἔνδοξος ὁ κωλύων τὸ ὑπὸ τοῦ Κυρίου προστεταγμένον, ἢ προτρέπων ποιεῖν τὸ ὑπ' αὐτοῦ κεκωλυμένον, φευκτὸς ἢ καὶ βδελυκτὸς ὀφείλει εἶναι ἑκάστῳ τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον» (Μ. Βασιλείου, Κεφάλαια τῶν Ὅρων κατ’ Ἐπιτομήν, ἐρώτ. ριδ΄).

Διότι ἡ ἐπικοινωνία μὲ αἱρετικούς, εἶναι ἔμμεση ἐπικοινωνία μὲ τὸν διάβολο, ἐφ’ ὅσον κατὰ τοὺς Πατέρες αὐτὸς εἶναι ὁ ἐφευρέτης τῶν αἱρέσεων. Γράφει ὁ Μ. Ἀθανάσιος:

«Ὁ τὰς αἱρέσεις ἐπινοήσας διάβολος» καὶ οἱ αἱρετικοὶ τὶς διδασκαλίες τους «παρὰ τοῦ διαβόλου λαβόντες ἐμάνησαν (τούτων γὰρ ἐκεῖνος μόνος ἐστὶ σπορεύς)»

 (Μ. Ἀθανασίου, Ἐπιστολή πρὸς Ἐπισκόπους Αἰγύπτου…, σελ. 46).

Μια "μαύρη τρύπα" εξαφάνισε την κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας!

Το Φανάρι αφαίρεσε από τους Επισκόπους της κανονικής Εκκλησίας της Ουκρανίας τις επαρχίες τους.

       σ.σ. Στον φανταστικό κόσμο του Φαναρίου μία μαύρη τρύπα κατάπιε τα εκατομμύρια πιστών της κανονικής Εκκλησίας της Ουκρανίας, μαζί με τους Επισκόπους τους, τις ενορίες τους και τα Μοναστήρια τους. Έχοντας συνηθίσει να δημιουργεί εκκλησίες χωρίς ποίμνιο, το Φανάρι στην Επετηρίδα του 2020 «εξαφάνισε» την πολυπληθέστατη κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας για να Την αντικαταστήσει με τους ακοινώνητους του Επιφανίου. Αφαιρώντας στα χαρτιά τις επαρχίες από τους κανονικούς Επισκόπους, ο «οικουμενικός» «έλυσε» και το πρόβλημα της παράλληλης εκκλησίας. «Ποιά παράλληλη εκκλησία έφτιαξα;», θα μας πει. «Στα χαρτιά μου εγώ βλέπω μόνο έναν επίσκοπο για κάθε επαρχία»! Να τον χαίρεται η «λεβέντικη ιεραρχία».

Στην Επετηρίδα της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, ο Μακαριώτατος Ονούφριος, οι επίσκοποι και οι μητροπολίτες της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας προσδιορίζονται από τον τόπο διαμονής τους.
Το Φανάρι δημοσίευσε την Επετηρίδα των ιεραρχών των Ορθοδόξων Εκκλησιών για το 2020, «Επετηρίς του Οικουμενικού Πατριαρχείου», στην οποία το όνομα του Προκαθημένου της Ουκρανικής Ορθόδοξης

Οι ..."ενοχλητικοί" Τρεις Ιεράρχες

Φυσικά και είναι Δούρειος ίππος ο νόμος για την κατάργηση της αργίας των Τριών ιεραρχών. Δούρειος ίππος για να περάσει τελικά η κατάργηση της μνήμης των Πατέρων, ως προστατών της Παιδείας!

"Ήξεις, αφήξεις" και κάθε σχολείο τον χαβά του (ανάλογα με τα "πιστεύω" ή ....μη "πιστεύω" των υπευθύνων ).

 

Η 30η Ιανουαρίου κάθε έτους, ημέρα της θρησκευτικής εορτής των Τριών Ιεραρχών, παύει λοιπόν να συμπεριλαμβάνεται στις ημέρες σχολικής αργίας.

Με τη διάταξη του άρθρου 56 του νόμου 4653/2020 «Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ειδικοί Λογαριασμοί Κονδυλίων Έρευνας Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, Ερευνητικών και Τεχνολογικών Φορέων και άλλες διατάξεις», παύει να είναι αργία για τα σχολεία η γιορτή των Τριών Ιεραρχών.

Η αιτιολογική έκθεση του άρθρου 56 αναφέρει τα εξής:

Αντιμετώπιση αιρετικών κατά τον άγ. Ιω. Χρυσόστομο

Κατὰ τὸν ἱ. Χρυσόστομο: ἀγώνας καὶ προσευχὴ γιὰ τὴν

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ  ΤΩΝ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
καὶ βέβαια, τὸ ξερίζωμά τους!

«Οἱ φιλόπονοι τῶν γεωργῶν, ἐπειδὰν ἴδωσι δένδρον ἄκαρπον... διαφθεῖρον τὰ ἥμερα τῶν φυτῶν, μετὰ πολλῆς ἐκτέμνουσιν αὐτὸ τῆς σπουδῆς».

Οἱ φιλόπονοι γεωργοί, γράφει ὁ ἱ. Χρυσόστομος, τὰ ἄκαρπα δένδρα ποὺ φύτρωσαν ἀνάμεσα στὰ ἥμερα, καὶ ποὺ ἡ σκιὰ καὶ οἱ ρίζες τῶν ἄκαρπων ἐμποδίζει τὴν ἀνάπτυξιν τῶν ἄλλων καρποφόρων φυτῶν, τὰ ξεριζώνουν.

Πολλές φορές, ὅμως, συντελεῖ στὴν ἐκρίζωση τοῦ δέντρου ἕνας ἰσχυρότατος ἄνεμος.

Ἡ αἵρεση τῶν Ἀνομοίων (αὐτοὺς παρομοίαζε, τότε, ὡς ἄγριο δένδρο ὁ ἱ. Χρυσόστομος, σήμερα δέ) καὶ ἡ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι ὡς ἄλλο ἄγριο καὶ ἀνήμερο δένδρο (ἂν καὶ λόγῳ τῆς ἀγνοίας τῶν πολλῶν καὶ τῆς δολιότητος τῶν Οἰκουμενιστῶν φαντάζει ὡς ἥμερο). Ἡ ἀντιμετώπισή του μᾶς ταλαιπωρεῖ καὶ φαίνεται δυσκολοπολέμητος, λόγῳ τοῦ ὅτι καθοδηγεῖται ἀπὸ τοὺς ἔχοντες τὴν μεγίστην θεσμικὴ ἐν Ἐκκλησίᾳ ἐξουσία (δηλ. Πατριάρχες, Ἐπισκόπους καὶ τοὺς συνοδοιποροῦντες μὲ αὐτοὺς ἀκαδημαϊκοὺς θεολόγους).

Γιὰ τὴν ἐκρίζωσή του, συμβουλεύει ὁ ἱ. Χρυσόστομος ὅλους, καὶ ἰδιαίτερα τοὺς ποιμένες (ὡς κατ’ ἐξοχὴν «φιλόπονους γεωργούς»), χρειάζεται, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν μὲ κάθε ἐκκλησιαστικὸ μέσο ἀντιαιρετικὸ ἀγῶνα καὶ ἡ διὰ τῆς προσευχῆς θερμὴ ἐπίκληση τοῦ θείου ἐλέους (ἐν βαθείᾳ συνειδήσει τῆς ἐπικινδυνότητός του), ὥστε ὁ Θεὸς διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «πρόρριζον ἀνασπάσῃ τὴν αἵρεσιν» τῶν Ἀνομοίων (καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σήμερα).

Περί διεφθαρμένων Επισκόπων και καθαρμάτων!

OI TΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ

Δύο ομιλίαι τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

1) Οι αγώνες των τριών Ιεραρχών

2) Προτυπα αγωνιστων

     Κῆπος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκ­κλησία μας. Μέσα σ᾿ αὐτὸν ὑπάρχουν λουλούδια μὲ εὐωδία ἀθάνατη. Λουλούδια πνευματικὰ εἶνε καὶ οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι, ποὺ ἑ­ορτάζουμε σήμερα· ὁ ἅγιος Βασίλειος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Σήμερα θὰ δοῦμε τοὺς ἁγίους αὐτοὺς ὡς ἀγωνιστάς. Διότι ἡ ζωὴ αὐτὴ εἶνε μάχη καὶ πό­λεμος. Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι ὑπῆρξαν πρότυπα ἀγωνιστῶν.

      Παρουσίαζε καὶ ἡ ἐποχή τους ἐλαττώματα, κακίες, πάθη, ἐγκλήματα, σκάνδαλα, πλάνες, αἱρέσεις… Δὲν παρασύρθηκαν ὅμως. Ἀντιστά­θηκαν, πολέμησαν. Γι᾿ αὐτὸ ἔγιναν πρότυ­πα ἀγωνιστῶν τῆς χριστιανικῆς παρατάξεως.   

* Ὁ Μέγας Βασίλειος γεννήθηκε στὴν Καισά­ρεια τῆς Καππαδοκίας. Ἦταν εὐφυέστατος. Εἴκοσι ἐτῶν πῆγε γιὰ σπουδὲς στὴν Ἀθήνα. Ἐκεῖ βρῆκε φίλο ἀνεκτίμητο τὸν Γρηγόριο, καὶ ἡ φιλία αὐτὴ τοὺς προφύλαξε ἀπὸ τὴ διαφθορὰ τῆς πόλεως. Στὴν Ἀθήνα εἶχαν μαζευ­τῆ ὅλα τὰ πλουσιόπαιδα· οἱ γονεῖς τοὺς ἔστελ­ναν χρήματα, κι αὐτοὶ τὰ ξώδευαν. Ἐκεῖ ὑπῆρ­χαν καὶ διεφθαρμένα γύναια. Ἀλλὰ οἱ δύο φίλοι ἔμειναν ὡς κρίνα ἐν μέσῳ ἀκανθῶν.

"Βρυέννιος, ο εμπνευστὴς και το πρότυπο των αγώνων του αγίου Μάρκου"

Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

    Στὶς 19 Ἰανουαρίου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ ὁσίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, Μητροπολίτου Ἐφέσου καὶ ὑπερμάχου τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Αὐτοῦ ποὺ στὴν σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας, «μονώτατος» ἀκύρωσε τὶς ἀποφάσεις της, μὴ ὑποκύπτοντας στὰ θελήματα τοῦ Πάπα. Οἱ ἡμέρες εἶναι πονηρές, ὁ Οἰκουμενισμὸς σαρώνει καὶ οἱ δεξιοτέχνες διάκονοί του, ἱεράρχες καὶ πολιτικοί, φτάνουν στὴν κορύφωση τοῦ ἔργου τους, ἀφοῦ πρὸ ὀλίγου ἀνακοίνωσαν καὶ τὴν ἔλευση τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα. Καὶ ὅλα αὐτά, δίχως δυστυχῶς ὁ λαὸς νὰ γνωρίζει ποιὸς εἶναι ὁ τελικὸς σκοπός τους. Γι` αὐτὸ δημοσιεύουμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Νικολάου Βασιλειάδη: «Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ», γιὰ ψυχικὴ ὠφέλεια, ἀφύπνιση καὶ προβληματισμὸ καὶ ἑτοιμότητα:

Ο ἀείμνηστος Ν. Βασιλειάδης

     «Οἱ ἀξιώσεις καὶ οἱ βλέψεις τῆς ἐγωιστικῆς «δυτικῆς ὀφρύος» ἐπὶ τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἦταν καταφανεῖς ἀπὸ τὸν Δ΄ ἀκόμη αἰώνα. Ὅταν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ὅρισε ὡς πρωτεύουσας τοῦ Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους τὴν Κωνσταντινούπολη, ἡ Δύση δὲν εἶδε μὲ καλὸ μάτι αὐτὸν τὸν χωρισμό, φοβούμενη πὼς θὰ γίνει τὸ θρησκευτικὸ κέντρο τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Ο Άγιος Παΐσιος απαντά στα "οράματα" του Μ. Μόρφου Νεόφυτου

           Γέροντα, όταν οι άνθρωποι μας διηγούνται οράματα ή λένε ότι είδαν έναν Άγιο κ.λπ., τι να λέμε;

-Καλύτερα να τους λέτε να είναι επιφυλακτικοί.

Αυτό είναι πιο σίγουρο, γιατί δεν μπορούν όλοι να διακρίνουν αν ένα όραμα είναι από τον Θεό ή από τον διάβολο.

Αλλά και από τον Θεό να είναι ένα όραμα, πρέπει να…

μην το δέχεται εξαρχής ο άνθρωπος.

Ο Θεός ίσα-ίσα συγκινείται, κατά κάποιον τρόπο, όταν βλέπει το πλάσμα Του να μην το δέχεται, γιατί αυτό δείχνει ότι έχει ταπείνωση.

Αν πράγματι ήταν Άγιος αυτός που παρουσιάσθηκε, ο Θεός ξέρει μετά με άλλον τρόπο να πληροφορείς την ψυχή και να την οδηγήσει σ’ αυτό που θέλει.

Χρειάζεται προσοχή, γιατί μπορεί να έρθει το ταγκαλάκι, να πατήσει το κουμπί και να αρχίσει η τηλεόραση …;

«Δεν λέει να ελέγχεις "την αμαρτίαν", αλλά "τους αμαρτάνοντας"»!

Ο Μητροπολιτης Φλωρινης π. Αυγουστινος Καντιώτης απάντα στα ερωτήματα

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, -ΠΛΗΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ-  ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ;

      «…Κακὸ ἕνας λύκος νὰ ὑποδύεται τὸ πρόβατο· μὰ τὸ χειρότερο εἶνε, ὅταν ἕνας ποιμένας τῶν προ­βάτων γίνεται λύκος! Τέτοιοι λύκοι εἶ­νε οἱ ποιμένες ἐ­κεῖνοι ποὺ ὄχι «διὰ τῆς θύρας» (Ἰω. 10,1-2) ἀλ­λὰ μὲ ποικίλα ἄτιμα μέσα κατώρθωσαν νὰ καταλάβουν ἀξιώματα στὴν ἐκκλησία καὶ τὴν πο­λιτεία. Κάνεις τὸ λύκο βοσκὸ καὶ περιμένεις προκοπή; Βοσκοὶ λύκοι! αὐτοὶ κατὰ τὸν ἀπόστο­λο Παῦλο εἶνε οἱ φοβερώτεροι ἐχθροὶ τῆς Ἐκ­κλη­σίας, δὲν «φείδονται τοῦ ποιμνίου» (Πράξ. 20,29). Ὁ Δαυῒδ τοὺς ζωγραφίζει (βλ. Ψαλμ. 9,26-33) καὶ πα­ρακα­λεῖ τὸ Θεὸ νὰ προστατεύῃ τοὺς φτωχοὺς ἀπ᾽ αὐ­τούς· «Ἀνάστηθι, Κύριε ὁ Θεός, …μὴ ἐπι­λάθῃ τῶν πενή­των» (ἔ.ἀ. 9,33).

     Ἡ ἀθεόφοβη ἀριστο­κρατία εἶνε ὁ μεγάλος κίνδυνος μιᾶς χώρας, γιὰ τὴν ὁ­ποία ὁ προφήτης θὰ ἔλεγε· «Οἱ ἄρ­χον­­­τες αὐ­τῆς ἐν μέ­σῳ αὐτῆς ὡς λύκοι ἁρπάζον­τες ἁρπά­γματα τοῦ ἐκ­χέαι αἷμα, ὅπως πλε­ονεξίᾳ πλεονεκτῶσι» (Ἰεζ. 22,27).