Το έτος 2010 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο μου με τίτλο: «Ηθική – Εσχατολογία – Προφητολογία, κατά το γέροντα Αρσένιο (1918-2008)», όπου μέσα από την εργογραφία του γέροντα Αρσενίου, κάναμε προσεγγίσεις στην ηθική, στην προφητολογία, στην εσχατολογία και την ορθόδοξη πολιτική θεολογία του, που ήταν κυρίως βιωματική και ασκητική, αλλά ήταν παράλληλα και η ζωντανή εμπειρία του παλαιού απλού και αφανή ασκητή, μέσα στον μάταιο παροδικό κόσμο.
https://www.pemptousia.gr/author/ddr-alexios-panagopoulos/
Το έτος 1977 ο γέροντας Αρσένιος γράφει τον πρόλογο του δεύτερου βιβλίου του με τίτλο: «Σημεία της συντέλειας του κόσμου»[1], μιά έκδοση του Ορθόδοξου Τύπου, με σύνολο σελ. 96. Ήδη απ’ τον πρόλογο αυτού του βιβλίου, σημειώνεται η επικίνδυνη αλλοίωση του Χριστιανισμού, μέσω του ύπουλου αντίχριστου Χιλιασμού. Στο εξώφυλλο, απεικονίζει το πέταγμα των μυρμηγκιών, που χάνονται, όταν πετούν, σύμφωνα με την λαϊκή παροιμία. Τη χρησιμοποιεί μεταφορικά, για το διαστημικό πέταγμα του ανθρώπου στο σύμπαν, ως σημείο εσχατολογικό του ιστορικού τέλους. Η ήπια μορφή, που απέκτησε ο χιλιασμός, μετά τους αποστολικούς χρόνους, είχε ως αποτέλεσμα τον επηρεασμό του, από την εβραϊκή διδασκαλία, περί της επίγειας κοσμοκρατορίας, μέσω του αναμενόμενου Μεσσία. Αυτή η πολιτική ιδεολογία οδήγησε στην καταδίκη του Αναμάρτητου. Κι αυτή η πολιτική ιδεολογία, θα γίνει η σύγχυση των ορθοδόξων χιλιαστών, στο πρόσωπο του Αντιχρίστου των εσχάτων. Οι μαθητές του Κυρίου είναι επηρεασμένοι απ’ αυτή την πολιτική εβραϊκή αντίληψη[2], γι’ αυτό και τον ρωτούν συνεχώς, πότε θα αποκαταστήσεις την κοσμική σου βασιλεία;
Όταν αργότερα παρερμηνεύθηκε το 20ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης του Ιωάννου που μιλάει για τα χίλια χρόνια, όπως ήδη αναφέραμε στο προηγούμενο μέρος. Το βιβλίο αυτό, ο γέροντας Αρσένιος, το αφιερώνει σε όσους αγαπούν την επιφάνεια της δόξης του Κυρίου μας, και βρίσκονται σε πνευματική εγρήγορση, παρακολουθώντας τα σημεία των καιρών.
Οι διάφοροι θρύλοι, οι διάφοροι χρησμοί και οι δήθεν προφητείες που εμφανίστηκαν μετά απ’ την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Κυκλοφόρησαν μαζί με τον ευσεβή πόθο, για μια μελλοντική επανάκτηση, γράφηκαν και κυκλοφόρησαν, τόσο από ανώνυμους μοναχούς και λαϊκούς, που ίσως θα συνέδεαν την ιδέα αυτή, για την ελεύθερη Πόλη, μία ημέρα, συνάμα με την ιδέα της «μεσοβασιλείας». Αυτοί όλοι, για να δώσουν κύρος στα γραφόμενά τους, τα απέδωσαν σε ονόματα Αγίων. Ως γνωστόν, ακόμα και από την μεταποστολική εποχή, γράφονται νόθα ή ψευδεπίγραφα κείμενα. Η ίδια τακτική δυστυχώς, από ευσεβείς πόθους, συνεχίζεται και στην εποχή της τουρκικής σκλαβιάς. Οι διάφοροι χρησμοί και οι διάφοροι θρύλοι, όλοι μα όλοι σχεδόν, καταλήγουν, με την επανάκτηση της Πόλης της Κωνσταντινούπολης, μάλιστα το προσδιορίζουν μετά από έναν καταστρεπτικό πόλεμο. Οι μυθικοί αυτοί χρησμοί μιλούν και για κάποιον άρχοντα, που ακούει στο όνομα «Ιωάννης» Βατάτζης. Τον οποίο, θα ανακηρύξουν ως βασιλέα, ο οποίος θα φέρει την βασιλεία του Χριστού επί της γης. Κι εδώ, ερωτά ο γέροντας Αρσένιος, τότε, εάν γίνει αυτό, μπορούν να μας πούν τι θα γίνει με τα «μη χριστιανικά κράτη;», π.χ. Κίνα, Ινδία;. Και απαντά, ο γέροντας, ότι αυτές οι πολιτικές ιδεολογίες και οι πόθοι, είναι «φοβεραί μωρίαι, αι οποίαι ούτε εις μικρά παιδιά αρμόζουν». Σχολιάζει: «Το κακόν έχει παραγίνει, ιδίως τώρα τελευταίως, με τας αλλεπαλλήλους συγγραφάς και ψευδοπροφητείας, παρά τας αλλεπαλλήλους διαψεύσεις και γελοιοποιήσεις, δεν συνετίζονται οι διάφοροι συγγραφείς».
