Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος-θεολόγος
Είναι πολλά και ποικίλα τα μηνύματα της μεγάλης και κοσμοσωτηρίου εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου μας και δεν είναι, ασφαλώς, εύκολο να αναλυθούν όλα σε ένα σύντομο άρθρο. Γι’ αυτό, με αφορμή την συνάντηση και μάλιστα προϋπάντηση του σαρκωθέντος Κυρίου από τον Συμεώνα και την Άννα, θα αναφερθούμε στις προϋποθέσεις της δικής μας συναντήσεως με τον Κύριο.
Δίκαιος και ευλαβής αποκαλείται ο Συμεών στην διήγηση του Ευαγγελιστού για την Υπαπαντή (Λουκ. β’ 22-40). Ήταν μάλιστα τόση η δικαιοσύνη και η ευσέβειά του, -η διακιοσύνη εδώ με την έννοια της συνέπειας στην τήρηση των παραδόσεων-, ώστε το Άγιο Πνεύμα «ην επ’ αυτόν» και του είχε αποκαλύψει ότι θα γίνη ησυνάντηση αυτή, «πριν η ιδείν θάνατον». Βεβαίως, ηπίστη του Συμεών είχε δοκιμαστή πρώτα, όταν, κατά την παράδοση, ως ένας από τους εβδομήκοντα ερμηνευτές και μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης, είχε δυσπιστήσει ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού θα γεννηθή εκ Παρθένου, για το οποίο έλαβε την εξ ουρανού διαβεβαίωση ότι δεν θα πεθάνη, πριν να δη με τα μάτια του την εκπλήρωση αυτής της προφητείας. Έτσι, με βεβαία πλέον την πίστη «προσδεχόταν (=προσδοκούσε) την παράκλησιν (=παρηγορία) του Ισραήλ».
Ο υμνογράφος, βεβαίως, στο Απολυτίκιο δεν κάνει λόγο μόνον για «παράκληση του Ισραήλ», αλλά μιλάει για έναν «ελευθερωτή των ψυχών ημών», που δεν θα σώση μόνον το Ισραήλ από τους εχθρούς του αλλά θα ελευθερώση και τις ψυχές των ανθρώπων -όλων των ανθρώπων- από την αμαρτία και θα τους αναστήση από τον θάνατο, χαρίζοντάς των την ανάσταση: «Ευφραίνου και συ, πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τον ελευθερωτήν των ψυχών ημών, χαριζόμενον ημίν και την Ανάστασιν.»
Ένας τέτοιος καθολικός Σωτήρας υπήρξε ο Χριστός μας, όπως ομολογεί στην συνέχεια ο Συμεών, όταν δέχεται στις αγκάλες του ως βρέφος τον Θεό: «…ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου (είδα με τα μάτια μου την σωτηρία), φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ». Ο Συμεών, έχοντας ασφαλώς την φώτιση του Αγίου Πνεύματος, δεν προτάσσει την δόξα του λαού του Ισραήλ, από τον οποίον προήλθε ο Σωτήρας Χριστός, αλλά τονίζει την αποκάλυψη του σωτηρίου φωτός σε όλα τα έθνη, που έως τότε βρίσκονταν στο σκότος και στην σκιά του θανάτου και της αμαρτίας, καθ’ ότι ο Χριστός μας υπήρξε η «προσδοκία των εθνών» (Γεν., 49, 10).
