π. Θ. Ζήσης, Η ψευδοένωση στην Φερράρα-Φλωρεντία στα «Απομνημονεύματα» του Σιλβέστρου Συροπούλου» (Δ΄)

–https://youtu.be/dPHTmNelTus – katihisis

π. Θ. Ζήσης, Η ψευδοένωση στην Φερράρα-Φλωρεντία στα «Απομνημονεύματα» του Σιλβέστρου Συροπούλου» (Γ΄)

–https://youtu.be/N-jO8hh9HGI?t=11

π. Θ. Ζήσης, «Ἡ ψευδοένωση στήν Φερράρα-Φλωρεντία στά ‘Ἀπομνημονεύματα’ τοῦ Σιλβέστρου Συροπούλου» Μέρος Β΄

        

–https://youtu.be/OiGohPqBuGg A’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

π. Θεόδ Ζήσης, «Ἡ ψευδοένωση στήν Φερράρα-Φλωρεντία στά «Ἀπομνημονεύματα» τοῦ Σιλβέστρου Συροπούλου».

–https://youtu.be/dtghzalu9AE –  katihisis

Εις τον Παπισμόν μίαν νέαν Φερράρα - Φλωρεντία επιζητούν

                         

Εις τον Παπισμόν μίαν νέαν Φερράρα - Φλωρεντία επιζητούν

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Υπάρχει αμφιβολία ότι ο Παπισμός επιζητεί λύση με πρότυπο τη Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας; Παρακολουθώντας κανείς κείμενα και άρθρα Παπικών, διαπιστώνει ότι πρότυπο κατ’ ουσίαν στον Παπισμό, είναι η Σύνοδος Φερράρας – Φλωρεντίας. Παραμένουν αμετακίνητοι από όλες τις κακοδοξίες και στρεβλώσεις τους.

Σε τεύχος του Ιησουίτικου Περιοδικού «La Cività Cattolica» του έτους 2015 ανεφέρετο ότι «ο Πάπας Φραγκίσκος έχει λάβει μια αρχαία φόρμουλα της Ένωσης, η οποία είχε υποστεί ‘’κυρώσεις’’ το έτος 1439, η Σύνοδος της Φλωρεντίας».

Σε κείμενο επίσης του Andrea Tornielli στη La Stampa (Vatican insider), ημερομηνίας 5 Φεβρουαρίου 2015 το οποίο τιτλοφορείτο «Η Σύνοδος της Φλωρεντίας, το μοντέλο για ενότητα μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων» (Il concilio di Firenze, modello per l’ unità tra cattolici e ortodossi), σχολιάζετο ευμενώς η ‘’ανακάλυψη’’ της φόρμουλας για ‘’ένωση’’, από το Ιησουίτικο Περιοδικό «La Cività Cattolica».

Στο τελευταίο τεύχος του έτους 2015 «La Cività Cattolica» ανεφέροντο μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα : «Τα λόγια του Πάπα Φραγκίσκου τον περασμένο Νοέμβριο στην Κωνσταντινούπολη, στην παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου, αναβίωσαν την προσέγγιση που έγινε στη Σύνοδο (Συμβούλιο την αναφέρει) της Φλωρεντίας, ‘’ένα νέο και πρωτότυπο τρόπο για να επιτύχουμε την πλήρη ενότητα μεταξύ των Εκκλησιών’’».

Τα σημεία των καιρών που αρνήθηκαν να δουν στη Σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας

Καί σήμερα; Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει;

Γράφει ο Ιωάννης Σ. Κορνιλάκης στην Romfea.gr

"Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε     διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι; " 

( Ματθ. ΙΣΤ, 3 ).

Υπήρξε μια προσπάθεια συνεννόησης μεταξύ Ανατολής και Δύσεως 14-15 χρόνια πριν την Άλωση Κωνσταντινουπόλεως. Είναι ιστορικά γνωστή ως η Σύνοδος Φερράρας - Φλωρεντίας το 1438-39.

Μια ψευδοσύνοδος, που κατέληξε σε μιά ψευδοένωση των Εκκλησιών, αλλά Θεϊκή Ευδοκία εκεί θα λάμψει το άστρο του Στύλου της Ορθοδοξίας, του Μητροπολίτη Εφέσου Αγίου Μάρκου του Ευγενικού.

Τα λόγια του Πάπα Ευγένιου Δ', πληροφορούμενου ότι ο Μάρκος δεν υπέγραψε τον Ενωτικό Όρο τα λέει όλα: "Λοιπόν, ουδέν εποιήσαμεν".

Όμως, και ανεξάρτητα των πολιτικών κινήτρων του Αυτοκράτορα της εποχής Ιωάννη Η' Παλαιολόγου, που εναγωνίως αναζητά βοήθεια ανθρώπινη απο τη Δύση, έναντι του ερχόμενου εξ Ανατολών κινδύνου των Τούρκων, η βοήθεια έπρεπε να αναζητηθεί στους Ουρανούς.

Ο Αυτοκράτορας κυρίως, αλλά και οι Εκκλησιαστικοί της εποχής αναζήτησαν τη βοήθεια στη γη.

Η έλλειψη πίστης στο Θεό τους κατέστησε υποκριτές, που αδυνατούσαν εκεί μπροστά στα μάτια τους να Τον δούν. Να δουν

δηλαδή τα Σημεία των καιρών.

Απο το 1422 ο Ιωάννης Η' κυβερνά, μιάς και ο πατέρας του Μανουήλ Β' Παλαιολόγος έχει καταπέσει λόγω σοβαρής ασθένειας.

Το έτος αυτό θα στείλει μια επιστολή στον Πάπα Μαρτίνο Ε' ( 1417-1431 ).

Ιδού μερικά της σημεία. "... Δέον να συγκροτηθεί Οικουμενική Σύνοδος κατά τας επτά Οικουμενικάς Συνόδους. Ο τόπος έσται η Κωνσταντινούπολις, όμως αδυνατούμε να υποβληθούμε εις τας δαπάνες ταύτας. Δια τούτο παρακαλούμε Υμάς να φροντίσετε περί των δεόντων... Ημείς εσμέν σχεδόν τελείως κατεστραμμένοι... Ως προς τον χρόνον ημείς ηθέλομεν ίνα η Ένωσις γίνει και σήμερον...".

Ένα τρανταχτό παράδειγμα ανθρώπου που φαίνεται μεν να αγωνίσθηκε για την πίστη, αλλά οι σκοποί του ήταν άλλοι.

Το ακόλουθο ιστορικό παράδειγμα του γνωστού βυζαντινού Γεωργίου Γεμιστού Πλήθων είναι προς διόρθωση όσων αδιακρίτως πιστεύουν, ότι όποιος αντιτίθεται π.χ. στην παγκοσμιοποίηση, στο θέμα των ταυτοτήτων ή του εμβολίου ή είναι υπέρ της Ελλάδος είναι αυτομάτως επαινετέος και σύμμαχος των Χριστιανών.

ο Γεμιστός Πλήθων "έδωσε την ιδική του μάχη κατά των ενωτικών, όχι βεβαί­ως υπερασπιζόμενος το Γένος των Ελλήνων, άλλ’ έχοντας ως σκοπό την προβολή της ειδωλολατρικής πολυθεΐας, η οποία θα απέτρεπε, κατ’ αυτόν, την ένωση των Εκκλησιών και την συνακόλουθη υποτα­γή της Ανατολικής Εκκλησίας στην Δυτική. Το σχέδιό του σκοπούσε στην αναγέννηση του Ελληνισμού όχι μέσω της Ορθοδοξίας, αλλά μέσω της ειδωλολατρίας των αρχαίων Ελλήνων"

Αθανάσιος Ε. Καραθανάσης

Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

 

    Η περίπτωση του σοφού αυτού ομοιάζει με του Ιουλιανού, γι’ αυτό και ο τίτλος της εισηγήσεώς μας. Πως και γιατί έφθασε στην πλά­νη αυτήν θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε στην παρούσα εισή­γηση. Είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη περί το 1360 και απέθανε στην Σπάρτη, στις 26 Ιουνίου 1452, ένδεκα μήνες πριν από την Άλωση. Έζησε την τραγωδία της μεσαιωνικής αυτοκρατορίας μας στις πολιτικοεκκλησιαστικές αλλά και κοινωνικές διεργασίες των τε­λευταίων δεκαετιών, κατά τις οποίες υπήρξε εκ των πρωταγωνιστών. Τα έτη της νεότητάς του διήλθε στην Βασιλεύουσα, όπου σπούδασε την πλατωνική φιλοσοφία, η οποία είλκυε, την δεδομένη περίοδο, την βυζαντινή λογιοσύνη και συζητούσε τις διαφορές της από την αριστο­τελική· μη αρκούμενος στον Πλάτωνα, περί το 1380, μετέβη στην Αδριανούπολη, όπου ο ηγεμών της Μουράτ Α’ είχε συγκεντρώσει πλήθος λογίων, και έμεινε εκεί έως το 1393, έτος του θανάτου του Ιουδαί­ου διδασκάλου του Ελισσαίου, εισηγητού ενός παραδόξου συστήμα­τος πολυθεϊσμού ή πανθεϊσμού, άγνωστου, πάντως, στις λεπτομέρειές του. Μετά το 1393 εγκαταστάθηκε στον Μυστρά, στο Δεσποτά­το του Μωρέως, όπου οι κατά καιρούς ηγεμόνες τον χρησιμοποίησαν ως πολιτικό σύμβουλο και όπου συνέγραψε το πλούσιο, κατά τα άλλα, συγγραφικό έργο του και όπου εισηγήθηκε ένα ρηξικέλευθο πολιτικο­κοινωνικό πρόγραμμα, το οποίο ανέλυσαν αρκετοί ερευνητές, όπως ο Απόστ. Βακαλόπουλος και ο Σ. Σπέντζας, για να αναφέρω τους πλέον γνωστούς.

Το 1438-1444 συμμετείχε στην Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας κατ’ απαίτηση του αυτοκράτορος Ιωάννου Παλαιολόγου, στην οποία έδωσε την ιδική του μάχη κατά των ενωτικών, όχι βεβαί­ως υπερασπιζόμενος το Γένος των Ελλήνων, άλλ’ έχοντας ως σκοπό την προβολή της ειδωλολατρικής πολυθεΐας, η οποία θα απέτρεπε, κατ’ αυτόν, την ένωση των Εκκλησιών και την συνακόλουθη υποτα­γή της Ανατολικής Εκκλησίας στην Δυτική. Το σχέδιό του σκοπούσε στην αναγέννηση του Ελληνισμού όχι μέσω της Ορθοδοξίας, αλλά μέσω της ειδωλολατρίας των αρχαίων Ελλήνων, θεωρώντας τον Χρι­στιανισμό ξεπερασμένο και μη δυνάμενο όχι μόνον να λυτρώσει το Γένος στην φθίνουσα παρακμή του, αλλά και να αντιμετωπίσει την απειλή του Ισλάμ. Άραγε αυτή η αγωνία του η προερχόμενη από τον ισλαμικό κίνδυνο τον οδήγησε στην ουτοπία αναβιώσεως της ειδω­λολατρίας των αρχαίων προγόνων του; Ο Γεννάδιος Σχολάριος, ευρι­σκόμενος με τον Πλήθωνα στην Φλωρεντία, για την γνωστή ληστρι­κή σύνοδο, μαρτυρεί ότι ο Γεμιστός-Πλήθων -το επώνυμο Πλήθων εί­ναι εξελληνισμός του Γεμιστός και ο ίδιος εκαυχάτο ότι λεκτικώς αυτό προσομοίαζε με το Πλάτων- διεκήρυττε απ’ εκεί, την Φλωρεντία, ότι η ανθρωπότης μια ψυχή και καρδία θα προσερχόταν στην νέα θρη­σκεία.

Τα σημεία των καιρών που αρνήθηκαν να δουν στη Σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας

Και σήμερα αρνούμαστε να δούμε τα σημεία των καιρών και γι' αυτό δικαίως θα υποστούμε τις συνέπειες.

"Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν,

τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι; " ( Ματθ. ΙΣΤ, 3 ).

    

Γράφει ο Ιωάννης Σ. Κορνιλάκης στην Romfea.gr

Υπήρξε μια προσπάθεια συνεννόησης μεταξύ Ανατολής και Δύσεως 14-15 χρόνια πριν την Άλωση Κωνσταντινουπόλεως. Είναι ιστορικά γνωστή ως η Σύνοδος Φερράρας - Φλωρεντίας το 1438-39.

Μια ψευδοσύνοδος, που κατέληξε σε μιά ψευδοένωση των Εκκλησιών, αλλά Θεϊκή Ευδοκία εκεί θα λάμψει το άστρο του Στύλου της Ορθοδοξίας, του Μητροπολίτη Εφέσου Αγίου Μάρκου του Ευγενικού.

Τα λόγια του Πάπα Ευγένιου Δ', πληροφορούμενου ότι ο Μάρκος δεν υπέγραψε τον Ενωτικό Όρο τα λέει όλα: "Λοιπόν, ουδέν εποιήσαμεν".

Όμως, και ανεξάρτητα των πολιτικών κινήτρων του Αυτοκράτορα της εποχής Ιωάννη Η' Παλαιολόγου, που εναγωνίως αναζητά βοήθεια ανθρώπινη απο τη Δύση, έναντι του ερχόμενου εξ Ανατολών κινδύνου των Τούρκων, η βοήθεια έπρεπε να αναζητηθεί στους Ουρανούς.

Ο Αυτοκράτορας κυρίως, αλλά και οι Εκκλησιαστικοί της εποχής αναζήτησαν τη βοήθεια στη γη.

Η έλλειψη πίστης στο Θεό τους κατέστησε υποκριτές, που αδυνατούσαν εκεί μπροστά στα μάτια τους να Τον δούν. Να δουν

δηλαδή τα Σημεία των καιρών.

Απο το 1422 ο Ιωάννης Η' κυβερνά, μιάς και ο πατέρας του Μανουήλ Β' Παλαιολόγος έχει καταπέσει λόγω σοβαρής ασθένειας.

Το έτος αυτό θα στείλει μια επιστολή στον Πάπα Μαρτίνο Ε' ( 1417-1431 ).