Είναι καιρός για ειλικρινή αυτοκριτική αντί για μονομερείς αφορισμούς!

Θὰ σᾶς δώσω ἄρχοντες σύμφωνα μὲ τὶς καρδιές σας

 

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

Ἀπόκρισις περὶ ἀναξίων ἀρχόντων

Ἐρώτησις: Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι οἱ ἐξουσίες τοῦ κόσμου ἔχουν ταχθῆ ἀπὸ τὸν Θεό. Πρέπει λοιπὸν νὰ δεχθοῦμε ὅτι κάθε ἄρχοντας ἢ βασιλεὺς ἢ ἐπίσκοπος προχειρίζεται στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεό;

Ἀπόκρισις: Ὁ Θεὸς λέει στὸν Νόμο: «Θὰ σᾶς δώσω ἄρχοντες σύμφωνα μὲ τὶς καρδιές σας». Εἶναι λοιπὸν φανερὸ ὅτι οἱ μὲν ἄρχοντες καὶ οἱ βασιλεῖς ποὺ εἶναι ἄξιοι αὐτῆς τῆς τιμῆς προχειρίζονται στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεό. Οἱ ἄλλοι πάλι, ποὺ εἶναι ἀνάξιοι, προχειρίζονται κατὰ παραχώρησιν ἢ καὶ βούλησιν τοῦ Θεοῦ σὲ ἀνάξιο λαὸ ἐξ αἰτίας αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἀναξιότητός των. Καὶ ἄκουσε σχετικὰ μερικὲς διηγήσεις.

  Ὅταν εἶχε γίνει βασιλεὺς ὁ Φωκᾶς ὁ τύραννος καὶ ἄρχισε ἐκεῖνες τὶς αἱματοχυσίες μὲ τὸν Βονόσο τὸν δήμιο, ὑπῆρχε κάποιος μοναχὸς στὴν Κωνσταντινούπολι, ἅγιος ἄνθρωπος, ποὺ ἔχοντας πολλὴ παρρησία πρὸς τὸν Θεό, σὰν νὰ δικαζόταν μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔλεγε μὲ ἁπλότητα: «Κύριε; γιατί ἔκανες τέτοιον βασιλέα;» Καὶ τότε, ἀφοῦ τὸ ἔλεγε αὐτὸ γιὰ ἀρκετὲς ἡμέρες, τοῦ ἦλθε φωνὴ ἐκ Θεοῦ ποῦ ἔλεγε: «Διότι δὲν βρῆκα ἄλλον χειρότερο».

Έτσι μιλούν και νουθετούν οι πραγματικοί ποιμένες αλλάζοντας και τις πιο σκληρές ψυχές.

Αφιερώνεται και σε κάποιους κληρικούς που βιάζονται να κατηγορούν τον λαό για εκκοσμίκευση, τους εαυτούς τους όμως τους έχουν στο απυρόβλητο

«Εμείς φταίμε! Τι μπορούσε να πάρει ο λαός από τέτοιους ρασοφόρους, από τέτοιους δήθεν εκπροσώπους του Θεού;»  π. Αρσένιος ο κατάδικος ΖΕΚ – 18376

Ο π. Αρσένιος (1894-1975), ήταν Ρώσος Ιερομόναχος, ο οποίος έζησε για πολλά χρόνια φυλακισμένος στην κόλαση των σταλινικών στρατοπέδων. Ο χαρισματούχος και πολύπαθος αυτός στάρετς του 20ου αι. σήκωσε παρόλα αυτά χριστομίμητα τον προσωπικό του σταυρό, σκόρπισε γύρω του την παρηγοριά, κήρυξε έμπρακτα το μεγαλείο της αγάπης, επέδειξε με θαύματα την ακαταμάχητη δύναμη των προσευχών και έφερε κοντά στον Κύριο αναρίθμητες ψυχές, δίνοντας ένα συγκλονιστικό παράδειγμα μαρτυρίου και μαρτυρίας της πίστεως.

Τότε ένας άλλος από τους συγκεντρωμένους, βλέποντας τον π. Αρσένιο να κάθεται στο κρεβάτι του, φώναξε;

– Έ, Πέτρε Άντρέγιεβιτς! Πες μας τη γνώμη σου για τη σχέση εξουσίας και Εκκλησίας…Όλοι περίμεναν πώς ο παππούλης θα ήταν καταπέλτης για τη σοβιετική εξουσία· 

Μετά από μικρή σιωπή, ο π. Αρσένιος είπε ήρεμα:

-Πολύ έντονη αντίθεση έχει δημιουργηθεί ανάμεσά σας. Έντονη και μισάδελφη. Είναι δύσκολη, βαρειά, αφόρητη η ζωή μέσα στο στρατόπεδο. Γνωρίζουμε που θα καταλήξουμε. Γι’ αυτό έχουμε γίνει τόσο σκληροί. Όλα μπορούμε, αν θέλουμε, να τα εξηγήσουμε και να τα δικαιολογήσουμε. Σε καμιά περίπτωση δεν έχουμε το δικαίωμα να κακοποιούμε και να σφάζουμε.

“Σας άκουσα να κατηγορείτε την εξουσία, το σύστημα, τους ανθρώπους. Κι εμένα με κουβαλήσατε εδώ μόνο και μόνο για να βρείτε έναν σύμμαχο, πού θα σας βοηθήσει να ενοχοποιήσετε την άλλη πλευρά. Λέτε, λοιπόν, πώς ο κομμουνισμός γκρέμισε εκκλησίες, φυλάκισε πιστούς, πολέμησε την Εκκλησία. Ναι, έτσι είναι. Ας εξετάσουμε όμως τα πράγματα συνολικότερα και βαθύτερα. Ας ανατρέξουμε σε όσα προηγήθηκαν. Πολύ πρωτύτερα ο λαός μας είχε χάσει την πίστη του, είχε περιφρονήσει την παράδοσή του, είχε λησμονήσει την ιστορία του, είχε αρνηθεί τα ιερά και τα όσιά του. Ποιος φταίει γιαυτό; Η τωρινή εξουσία; Εμείς φταίμε! Και τώρα θερίζουμε ό,τι σπείραμε…

Ὁ πρῶτος καί ὁ δεύτερος Ἀδάμ

 

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος

Ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα φωτισμένος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παρουσιάζει γι’ ἄλλη μιά φορά τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Γράφοντας στούς Κορινθίους, μιλάει γιά δύοἀνθρώπους: «Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. Οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καί οἱ χοϊκοί καί οἷος ὁ ἐπουράνιος, τοιοῦτοι καί οἱ ἐπουράνιοι· καί καθώς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καί τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου».

Πρῶτος ἄνθρωπος εἶναι ὁ Ἀδάμ, πού ἔπλασε ὁ Θεός «χοῦν λαβών ἀπό τῆς γῆς», γι’ αὐτό καί ὀνομάστηκε χοϊκός. Αὐτόν τὸν ἄνθρωπο τὸν ἔβαλε ὁ Θεός μέσα στὸν παράδεισο, ὅπου μποροῦσε νά συναναστρέφεται μέ τούς ἀγγέλους Του, νά Τόν δοξολογεῖ μαζί μ’ αὐτούς καί νά δέχεται τὶς θεῖες ἐλλάμψεις Του. Εἶχε, ὅμως, πάρει θεϊκή ἐντολή, νά μή φάει «ἀπό τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλόν καί πονηρόν», γιά νά μήν παραδοθεῖ στόν θάνατο. Ἀλλ’ αὐτός, παραβαίνοντας τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἔφαγε ἀπό τό δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Καί μόλις ἔφαγε, ἔχασε τήν ἀθωότητά του καί εἶδε τὴν γύμνωσή του. Ὕστερ’ ἀπ’ αὐτό στερήθηκε τ’ ἀγαθά τοῦ Θεοῦ. Μέ τήν ἀποδοχή τῆς δόλιας προτροπῆς τοῦ φιδιοῦ, τυφλώθηκε ψυχικά καί δέν εἶχε πιά τήν δυνατότητα νά βλέπει τήν ἀνέκφραστη θεία δόξα. Ἔπεσε, βλέπετε, θύμα τῆς πλάνης τοῦ διαβόλου, φιλοδοξώντας νά γίνει Θεός! Ἀλλ’ ἀντί γι’ αὐτό, ἔχασε καί τά θεῖα δῶρα πού εἶχε. Ἔγινε φθαρτός καί θνητός καί ἄλογος, σάν τ΄ ἄλογα κτήνη, ὅπως λέει ὁ προφήτης Δαβίδ: «Παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς». Ἀπό τὴν θεόσδοτη δόξα καί τὴν ἀπόλαυση τῆς ἀθάνατης ζωῆς, γκρεμίστηκε στήν ἀτιμία καί στήν φθορά. Ἔχασε τόν ἀνεκτίμητο πνευματικό του πλοῦτο κι ἔγινε τραγικά καί ἀξιοθρήνητα φτωχός. Αὐτός εἶναι ὁ χοϊκός ἄνθρωπος, ὁ πρῶτος Ἀδάμ.

«Μεγάλη Εβδομάδα ως ένας άλλος καθρέφτης του βαθύτερου εαυτού μας»

Toυ Γιώργου Κυπριανού

Η Μεγάλη Εβδομάδα λειτουργεί ως ένα πνευματικό καρδιογράφημα, ως ένας άλλος καθρέφτης του βαθύτερου εαυτού μας. Τα διάφορα πρόσωπα της ιστορίας του Πάθους του Κυρίου μας προκαλούν να δούμε τολμηρά και ταπεινά τη δική μας στάση και σχέση μαζί Του.

Κυριακή των Βαΐων. Νήπια: Οι αθώες ψυχές που δεν ντρέπονται να εκδηλώσουν την αγάπη τους προς τον Χριστό, αλλά αυθόρμητα χαίρονται και πανηγυρίζουν κάθε φορά που συναντούν τον Χριστό στη ζωή και καθημερινότητά τους.

Ιουδαίοι ζητοκραυγάζοντες: Τραγικοί άνθρωποι. Πόσο επικίνδυνος μπορεί να είναι ο ενθουσιασμός, αφού μπορεί στο τέλος να καταλήξει να σταυρώσει τον Θεό. Επιφανειακοί άνθρωποι, εύκολα παρασυρόμενοι. Σταυρωτές. Αλίμονο!

Μητέρα υιών Ζεβεδαίου: Ζητά από τον Χριστό κρυφά να δοξάσει μαζί Του τους υιούς της. Παρεξήγηση της σχέσης με τον Θεό. Δόξα χωρίς Σταυρό. Ανευθυνότητα, υποκρισία. Θεωρούν την σχέση με

τον Θεό συμφεροντολογική και αποκλειστικά προσωπική υπόθεση. Ο Θεός απογοητεύεται.

Σχόλιο στις τόσες εύλογες αναρτήσεις για την αλλαγή στάσης και την υποκρισία των επισκόπων

Βλέπουμε τον έναν επίσκοπο μετά τον άλλο, να πετάει την δορά του λέοντος που φόρεσε για λίγο για λόγους συσπείρωσης του ποιμνίου του και να δείχνει την κανονική του εμφάνιση, αυτή του συμβιβασμού, της υποταγής και του προσωπικού κέρδους, πάντα εις βάρος της Πίστεως. Γι' αυτό υπενθυμίζουμε τί είχαμε αναρτήσει πριν λίγο καιρό λόγω της προσμονής πολλών, ότι οι Επίσκοποι θα αντιδράσουν:

                                

"Τὸ πρῶτο βῆμα ἀντίδρασης στὴν ἀσέβεια εἶναι ἡ αὐτοκριτική. Ὅλοι μας καὶ κυρίως οἱ Ἐπίσκοποι δὲν ἔκαναν αὐτοκριτική οὔτε κατὰ διάνοια γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ἀντιστάθηκαν στὴν ἀνομία.

Ἀντιθέτως τὴν ἔκρυψαν ὡς ἄλλη μία σκόνη ἀπὸ τὶς πολλὲς κάτω ἀπὸ τὸ χαλί, ἐνῶ αὐτὴ γιγάντωνε καὶ κυρίευε ἀκόμα καὶ τὰ σχολεῖα. Ὁ δὲ λαὸς ἄφησε τὸν ἑαυτό του νὰ ἀποκοιμηθεῖ ἀπὸ τὰ νανουρίσματα τῶν ὡραίων ἀπὸ τὸν ἄμβωνα φωνῶν -ὅλοι γνωρίζουμε αὐτὴν τὴν γλυκιὰ χροιά, ποὺ παίρνει ἡ φωνή τους ἀρχίζοντας μὲ τὰ λόγια «ἀδελφοί...»- καὶ ἐνῶ ἔβλεπε, δὲν ζητοῦσε τὴν συνέχεια τοῦ ἀγῶνα βλέποντας παντοῦ «εὐσέβεια».

Ἂν δὲν ὑπάρξει κάθαρση στὴν Ἐκκλησία ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ τόσα δεινὰ ποὺ τὴν λυμαίνονται ἀλλὰ πρωτίστως ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δὲν πρόκειται, δυστυχῶς, νὰ ἀλλάξει τίποτα" (ἐδῶ).