Στο ίδιο έργο θεατές: Χαρτοπολέμου συνέχεια καὶ επικράτηση της σύγχυσης με φανφάρες άνευ ουσίας!

Στὸ συλλαλητήριο κατὰ τῆς ἀναγνώρισης τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων ποὺ ἔγινε στὴν Ἀθήνα ὁμίλησε καὶ ὁ ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, προηγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Μεγάλου Μετεώρου. Ὁ π. Ἀθανάσιος εἶναι σὲ ὅλους γνωστὸς γιὰ τὸν χαρτοπόλεμο ποὺ εἶχε "πετάξει" κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων. Καὶ ἂν ρωτήσει κανεὶς γιατὶ χαρτοπόλεμος, τότε ἀπαντοῦμε: Διότι συνέχισε νὰ κοινωνεῖ μὲ αὐτοὺς ποὺ κατηγοροῦσε ὡς αἱρετικούς καὶ ἀρνήθηκε νὰ διακόψει τὴν μνημόνευσή τους, παρότι τὸ 2009 στὴν "Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ" (ἐδῶ) εἶχε ὑπογράψει μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς "Αυτήν την παναίρεση έχουν αποδεχθή εκ των Ορθοδόξων πολλοί πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, κλη­ρικοί, μοναχοί και λαϊκοί. Την διδάσκουν «γυμνή τή κε­φαλή», την εφαρμόζουν και την επιβάλλουν στην πράξη κοινωνούντες παντοιοτρόπως με τους αιρετικούς, με συμ­προσευχές, ανταλλαγές επισκέψεων, ποιμαντικές συνερ­γασίες, θέτοντας ουσιαστικώς εαυτούς εκτός Εκκλησίας. Η στάση μας εκ των συνοδικών κανονικών αποφάσεων και εκ του παραδείγματος των Αγίων είναι προφανής. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του" Τί ἔκανε ἀπὸ τότε ὁ π. Ἀθανάσιος; Συνέχισε τὴν κοινωνία μὲ αὐτοὺς ποὺ ὁ ἴδιος ἔθεσε διὰ ὑπογραφῆς "ουσιαστικώς εκτός Εκκλησίας." Καὶ τώρα ἀντὶ νὰ πεῖ τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ πράξει τὰ τῆς ἀληθείας, πάλι χαρτοπολεμεῖ κολακεύοντας τοὺς ἐνόχους λέγοντας: "Θά θέλαμε ἐξ ἀρχῆς νά ἐπαινέσουμε ὁλοθύμως τήν ὁμολογιακή παρρησία τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού ἐξέδωσε, Πνεύματι Ἁγίῳ κινουμένη, σημαντικό Ἀνακοινωθέν (23-1-2024), ἐνημερωτική Ἐγκύκλιο πρός τόν λαό τοῦ Θεοῦ (29-1-2024) καί ἐπιστολή πρός τούς βουλευτές τοῦ ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου (1-2-2024)". Μὰ συγγνώμη δὲν καταδικάσθηκε παντοῦ ἡ Ἐγκύκλιος πρὸς τὸν λαό, ὡς διπρόσωπη, ὕπουλη, συναινετική, μὴ ἱκανοποιητική γιὰ ὀρθόδοξη ἱεραρχία; Πῶς ὁ π. Ἀθανάσιος τὴν ἐπαινεῖ;

Καὶ τὰ ἱστολόγια καὶ ὁ λαὸς ποὺ κατέκριναν τὴν στάση τῆς ἱεραρχίας καὶ τὴν ἐγκύκλιο, τώρα γιατὶ ποιοῦν τὴν νήσσαν ἐπαινώντας τὴν ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανασίου; Δύο μόνο παραδείγματα:

Ἱστολόγιο "τὰς Θύρας": "Αποδέχεται η «εκκλησία των πονηρευομένων» στο κείμενο προς τον λαό τους ομοφυλόφιλους ως «ειδική κοινωνική ομάδα» ανθρώπων;... θα πρέπει να πάρει όλα αυτά τα δηλητηριασμένα «Προς τον Λαό» κείμενα και να τα πετάξει στα μούτρα όσων τα εμπνεύστηκαν, τα έγραψαν και τα υποστήριξαν."

Ἱστολόγιο "Ακτίνες", Λυκούργος Νάνης: "Και ποια η αντίδραση των εκκλησιαστικών ταγών στη δαιμονική αυτή επιδρομή σε βάρος των εύπλαστων ψυχών των νεαρών βλαστών του Έθνους;...οι μεγάλοι ένοχοι της ψύξεως του ιερού ζήλου και του μαρασμού της αγωνιστικής διαθέσεως των πιστών. Με άλλα λόγια είναι φλογοσβέστες! Να τη "χαιρόμαστε" τέτοιου είδους εκκλησιαστική "ηγεσία"ή μάλλον ουρά των ισχυρών με τον τρόπο που πολιτεύεται".

Πῶς συμφωνοῦν τὰ παραπάνω σχόλια μὲ τὸν ἔπαινο καὶ τὴν κολακεία τοῦ π. Ἀθανασίου; Πῶς διὰ μαγείας ἔγιναν "οἱ μεγάλοι ἔνοχοι", ἡ «εκκλησία των πονηρευομένων» "σεπτή ἱεραρχία" καὶ "Πνεύματι Ἁγίῳ κινουμένη"; Πῶς παρουσιάζεται ὡς ὁμολογιακὴ ἡ ὁμιλία αὐτὴ ποὺ κλείνει τὰ μάτια τοῦ λαοῦ παρουσιάζοντας ὡς ὀρθὴ μία Ἱεραρχία ποὺ δύο μέρες πρὶν τὸ συλλαλητήριο ἦταν Ἐκκλησία πονηρευομένων, φλογοσβέστες; Πῶς ξαφνικὰ ἔγιναν ἀγωνιστὲς αὐτοὶ ποὺ λίγο πρὶν τὸ συλλαλητήριο κρίθηκαν ὡς "Κι αν μπείτε σε αρκετές Χριστιανικές Ομάδες του face θα δείτε ότι δεν έχουν ούτε μια δημοσίευση για το Νομοσχέδιο Τα (άβουλα και δειλά) προβατάκια προφανώς παίρνουν γραμμή από πάνω" (ἐδῶ); Δὲν μᾶς ἔγινε μάθημα ἡ διγλωσσία καὶ ἡ διπροσωπία τῆς ἐποχῆς τοῦ Κορονοιοῦ; Δὲν μᾶς δίδαξε τίποτα ἡ ἀσυνέπεια ποὺ ἀκολούθησε;

Ὅλα αὐτὰ δὲν ἀποτελοῦν τίποτα ἄλλο παρὰ φανφαρώδη χαρτοπόλεμο καὶ συμπράττουν στὴν ἐπικράτηση τῆς σύγχυσης στὸ ποίμνιο. Ἡ εὐθύνη τῶν προαναφερομένων εἶναι τεράστια, διότι κατὰ τὸ δοκοῦν παρουσιάζουν τὸ γλυκὺ πικρὸ καὶ τὸ ναί ὄχι. Ἐλπίζουμε κάποτε νὰ καταλάβουν. 

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

–https://www.youtube.com/watch?v=fwzxsgw89uo megasfilippos

Οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς κατά τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας

 

Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου Ἀναστασίου

Προη­γου­μέ­νου Ἱ.Μ. Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου

Στά προηγούμενα κείμενά μας ἀναφερθήκαμε στήν κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου καί τά ἰδιαίτερα χαρίσματα, πού αὐτή ἐμπεριέχει καί πού διαφοροποιεῖ οὐσιαστικά τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ὑπόλοιπη δημιουργία. «Διότι -ὅπως μᾶς τονίζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς- μόνος ὁ ἄνθρωπος ἀπό ὅλα τά ἐπίγεια καί οὐράνια κτίστηκε σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα τοῦ πλάστη, ὥστε νά βλέπει πρός ἐκεῖνον καί αὐτόν νά ἀγαπᾶ καί ἐκείνου μόνο νά εἶναι μύστης καί προσκυνητής καί μέ τήν πρός αὐτόν πίστη καί στροφή καί διάθεση νά συντηρεῖ τήν καλλονή του»[1].

Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος ἔτσι, ὥστε νά ἐπιθυμεῖ τόν Θεό καί νά κινεῖται ἀγαπητικά πρός Αὐτόν, μέχρις ὅτου ἑνωθεῖ χαρισματικά μαζί Του. Αὐτές εἶναι οἱ προδιαγραφές μέ τίς ὁποῖες δημιουργεῖται ὁ ἄνθρωπος καί ζώντας μέ βάση αὐτές τίς προδιαγραφές βρίσκεται στήν φυσική του κατάσταση, ζεῖ κατά φύσιν.

Πρίν ἀπό τήν πτώση του ὁ Ἀδάμ, ἐνόσω ζοῦσε στόν Παράδεισο καί τηροῦσε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, εἶχε διαρκῶς τήν τάση πρός τό ἀγαθό. Ταυτόχρονα, ὅμως, καί λόγῳ τοῦ αὐτεξουσίου του, ἦταν ἐλεύθερος κατά τήν βούληση· ἦταν, δηλαδή, τρεπτός τόσο πρός τό καλό ὅσο καί πρός τό κακό. Τό καλό ἀποκαλύπτεται καί καθορίζεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό καί ἐκφράζεται ὡς θέλημά Του. Τό κακό (ἡ ἁμαρτία) εἶναι ἡ ἀπόκλιση, ἡ ἀποστασία ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού ξεκινᾶ μέ τήν παρακοή τῶν πρωτοπλάστων, τήν φθορά καί τήν ἀμαύρωση τοῦ κατ’ εἰκόνα. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος χάνει τό πρωτόκτιστο κάλλος του καί περιπίπτει στήν παρά φύσιν κατάσταση, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία καί τά πάθη, τά ὁποῖα παίρνουν τή θέση τῶν ἀρετῶν, πού κοσμοῦσαν τήν ἀνθρώπινη ψυχή.

Και ο... χαρτοπόλεμος συνεχίζεται με "ομολογιακό" φρόνημα!

Για μία ακόμα φορά ο αρχιμ. Αθανάσιος, προηγούμενος της Ι.Μ. Μ. Μετεώρων, συνεχίζει -ως πρώην μέλος της Γατζέας αλλά πιστός στις αρχές της- τον "ομολογιακό" χαρτοπόλεμο, όπως τόσο εύστοχα τον χαρακτήρισε ο αείμνηστος Ι. Κορναράκης. Παρόλο που η εκκοσμίκευση έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις· παρόλο που η Εκκλησία εμφανέστατα πιά έχει καταντήσει κυβερνητικός οργανισμός· παρόλο που η ιερωσύνη έχει ξεχάσει την αποστολή της και είναι έτοιμη να θυσιαστεί μόνο για τον μισθό της· παρόλο που η πίστη, τα ιερά κειμήλια, οι Άγιοι και οι Ι. Κανόνες λοιδωρούνται· παρόλο που το ποίμνιο παραμένει ακατήχητο και έρμαιο των σχισματοαιρετικών· παρόλο που τα σκάνδαλα εμφανίζονται με τρομερή ταχύτητα το ένα μετά το άλλο· παρόλο που η Ορθοδοξία είναι διχασμένη· παρόλο που ο Οικουμενισμός ετοιμάζει με την σύνοδο του 2025 την επίσημη ένωση με τον Παπισμό, ο π. Αθανάσιος αναλύει σε ένα μακροσκελέστατο κείμενο τα ήδη γνωστά σε όλους και προτείνει τί; Να εναποθέσουμε τις ελπίδες στον Θεό μην κάνοντας τίποτα!  Και αυτά τα λέει παρόλο που στο κείμενό του παραθέτει την γνωστή νουθεσία του Χρυσοστόμου, που ο ίδιος ο π. Αθανάσιος όφειλε πρώτος να εφαρμόσει: "ἐ­άν (σσ. ο ιερέας ή ο επίσκοπος) εἶ­ναι τέ­τοι­ος (σσ. κακός) ἐξ αἰ­τί­ας τῆς πί­στε­ως, ἀ­πό­φευ­γέ τον καί ἀ­πο­μα­κρύν­σου ἀ­π’ αὐ­τόν, ὄ­χι μό­νο ἄν εἶ­ναι ἄν­θρω­πος, ἀλ­λά κι’ ἄν ἀ­κό­μη εἶ­ναι ἄγ­γε­λος πού κα­τέ­βη­κε ἀ­πό τόν οὐ­ρα­νό·". Παράξενο ο άγ. Χρυσόστομος δεν τα άφησε όλα στον Θεό! Όσα είπε, ως ποιμήν πρώτος τα έπραξε!

                                                                            Α.Τ.

Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου: Τά σύγχρονα ἐκκλησιολογικά προβλήματα καί προτάσεις γιά τήν θεραπεία τους

 

Ἐν Συνειδήσει, ἐν Ἀγάπῃ καί ἐν Ἀληθείᾳ

Τά σύγχρονα ἐκκλησιολογικά προβλήματα καί προτάσεις γιά τήν θεραπεία τους

Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου Ἀναστασίου

Προη­γου­μέ­νου Ἱ. Μ. Με­γά­λου Με­τε­ώ­ρου, Ἁγίων Μετεώρων

28 Νοεμβρίου 2022

Τόν Δεκέμβριο τοῦ 2021, μία ἀπό τίς πιό γνωστές Ἑταιρεῖες Δημοσκοπήσεων δημοσίευσε μία ἔρευνα[1], ὅπου ἀποτυπώνονται οἱ τάσεις στήν ἑλληνική κοινωνία κατά τήν τελευταία δεκαετία. Εἰδικότερα ἐξετάστηκαν οἱ προτιμήσεις καί ἡ ἐμπιστοσύνη πού δείχνουν διαχρονικά οἱ Ἕλληνες πολίτες σέ θεσμούς, μεταξύ αὐτῶν καί ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία καταγράφει τήν πιό θεαματική πτώση στά ποσοστά προτιμήσεως τῶν πολιτῶν.

Συγκεκριμένα, «οἱ θεσμοί πού ἀπώλεσαν τή μεγαλύτερη ἐμπιστοσύνη μεταξύ 2001 καί Δεκεμβρίου τοῦ 2021 ἦταν, κατά σειρά προτεραιότητας, ἡ Ἐκκλησία μέ ἀπώλεια 46 μονάδων, τό συνδικαλιστικό κίνημα μέ ἀπώλεια 32 μονάδων καί τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης μέ ἀπώλεια 31 μονάδων»[2]. Στήν διάρκεια τῆς τελευταίας δεκαετίας, ἡ ἐκτίμηση τῶν πολιτῶν στήν Ἐκκλησία, ἀπό τό 71% πού ἦταν τό 2001, ἔπεσε στό ποσοστό τοῦ 25%.

Πρόκειται, βεβαίως, γιά μία κατάσταση πού προκαλεῖ ἔντονο προβληματισμό καί βαθύτατη ὀδύνη σέ ὅλους τούς πιστούς, στούς ἀνθρώπους πού ἀγαποῦν τήν Ἐκκλησία καί ἔχουν ἀφιερώσει τήν ζωή τους στήν διακονία της. Καί ὅλα αὐτά σέ μία ἰδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία, πού ἡ κοινωνία μας βρίσκεται σέ μία ἀκραία καί πρωτοφανή πνευματική καί ἠθική κατάπτωση καί ἀποστασία. Ἀπό τήν καθημερινή εἰδησεογραφία καί μόνο ἀποκαλύπτεται ἡ τραγικότητα τῆς σύγχρονης ἑλληνικῆς πραγματικότητας. Συνεχῆ καί εἰδεχθῆ ἐγκλήματα, βία, κακοποίηση, δολοφονίες, γυναικοκτονίες, παιδοκτονίες, παιδεραστίες, βιασμοί παιδιῶν καί γυναικῶν, μεγάλη ἔξαρση τῶν σεξουαλικῶν ἐγκλημάτων καί τῶν κάθε λογῆς διαστροφῶν, κατάλυση καί ἰσοπέδωση τῶν ἠθικῶν, πνευματικῶν, ἐθνικῶν, πολιτιστικῶν καί κοινωνικῶν ἀξιῶν, ἠθική κατάπτωση, κοινωνική, πολιτική καί ἐθνική παρακμή καί τόσα ἄλλα, συνθέτουν ἕνα πραγματικά ζοφερό σκηνικό.

Καί ἐνῶ θά ἀνέμενε κανείς ἀπό τήν Διοίκηση[3] τῆς Ἐκκλησίας νά ἐκφράσει τόν εὐλαβή λαό τοῦ Θεοῦ καί νά ἀποτελέσει τό ἀνάχωμα σέ ὅλη αὐτή τήν παρακμή, βλέπουμε τήν καταβαράθρωση τῆς μαρτυρίας της καί τήν κατάληξή της σέ θέση οὐραγοῦ.

Τήν ἀπαξίωση αὐτή τῆς Διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας (μεταξύ ἄλλων παραδοσιακῶν θεσμῶν) στήν ἑλληνική κοινωνία σχολιάζει, σέ πρόσφατο ἄρθρο του, ὁ διευθυντής τῆς Ἐφημερίδος Καθημερινή κ. Ἀλέξης Παπαχελάς: «Ἠθικά δοκάρια γιά νά ἀκουμπήσει [ἡ κοινωνία] δέν ὑπάρχουν. Ὁ πήχυς κατεβαίνει συνέχεια. Καί τραβάει τούς πάντες πρός τά κάτω... Μέχρι καί ἡ Ἐκκλησία μοιάζει νά ἀπορροφεῖται ἀπό μπίζνες καί νά ξεχνάει τόν ρόλο της. Σέ κρίσιμες θέσεις βρίσκονται, δυστυχῶς, ἄνθρωποι πού δέν μποροῦν νά χειριστοῦν μέ κῦρος καί σοβαρότητα τούς θεσμούς πού ἐκπροσωποῦν»[4].