Ὁ συγγραφεύς τῆς Πεντατεύχου

 Ὁ συγγραφεύς τῆς Πεντατεύχου

         

    

Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης

  Ἀνέκαθεν οἱ Ἰσραηλίτες θεωροῦσαν ὅτι ἡ Πεντάτευχος ( Γένεση, Ἔξοδος, Λευϊτικό, Ἀριθμοί, Δευτερονόμιο ) ἔχει ὡς συγγραφέα της τὸν Μωυσῆ. Πρά­γματι, στὰ ἄλλα βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γίνεται λόγος ὅτι ὁ Μωυσῆς εἶναι ὁ συγγραφέας αὐτῶν τῶν βιβλίων.  Σὲ πολλὰ ἐπίσης βιβλία γίνεται ἀναφορὰ στὰ γεγονότα ποὺ ἐξιστοροῦνται στὴν Πεντάτευχο, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ἡ Πεντάτευχος εἶναι παλαιότερη ἀπὸ αὐτά. Ἀλλὰ καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη ὁ ἴδιος ὁ  Κύριός μας θεωρεῖ τὸν Μωυσῆ συγγραφέα, λέγοντας χαρακτηριστικά: «περὶ ἐμοῦ γὰρ ἐκεῖνος ἔγραψεν» (Ἰωάν. ε΄ 46 ) ἀποδίδοντας τὴ συγγραφὴ τῆς Πεντατεύχου σ’ αὐτόν. Ὁμοίως, ὁ Φίλιππος μιλώντας στὸν Ναθαναήλ, τοῦ λέει ὅτι βρῆκε τὸν Ἰησοῦ «ὅν ἔγραψε Μωυσῆς ἐν τῷ νόμω καὶ οἱ προφῆται» ( Ἰωάν. α΄ 46 ). Ἐπίσης καὶ στὰ ἴδια τὰ βιβλία τῆς Πεντατεύχου γίνεται σαφὴς ἀναφορὰ ὅτι γράφτηκαν ἀπὸ τὸν Μωυσῆ  μὲ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐξιστόρηση τῶν γεγονότων τοῦ βιβλίου τῆς Ἐξόδου φανερώνει ἄνθρωπο ποὺ ἔζησε στὴν Αἴγυπτο, ὅπως ἦταν ὁ Μωυσῆς. Ἡ γραφὴ ἦταν γνωστὴ τὴν ἐποχὴ ποὺ ζοῦσε ὁ Μωυσῆς ( 1500 π.Χ. ). Φυσικὰ ὁ Μωυσῆς δὲν ἔγραψε μόνον ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀλλὰ χρησιμοποίησε παλαιότερα χειρόγραφα καθὼς καὶ προφορικὲς παραδόσεις ποὺ ἔφτασαν ὥς αὐτὸν ἀπὸ τὰ παλαιότερα χρόνια. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι σὲ κάποια σημεῖα τῶν βιβλίων ἔγιναν μεταγενέστερες προσθῆκες ἀπὸ ἄλλους συγγραφεῖς, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀναιρεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ κύριο σῶμα τῶν βιβλίων ἔχει καθαρὰ μωσαϊκὴ προέλευση.

Πότε για πρώτη φορά εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη η λέξη «αγάπη»;

Εχθές, Κυριακή των Προπατόρων, εορτάσαμε και την μνήμη του Πατριάρχου Αβραάμ.

Θυμήθηκα το εξής: πότε για πρώτη φορά εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη η λέξη «αγάπη»;

Στο 22ο κεφάλαιο της Γενέσεως όπου αναφέρονται τα όσα αφορούν την θυσία του Ισαάκ.

Ο Θεός μιλά στον Αβραάμ και του λέγει: λαβὲ τὸν υἱόν σου τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας, τὸν ᾿Ισαάκ, καὶ πορεύθητι εἰς τὴν γῆν τὴν ὑψηλὴν καὶ ἀνένεγκον αὐτὸν ἐκεῖ εἰς ὁλοκάρπωσιν ἐφ᾿ ἓν τῶν ὀρέων, ὧν ἄν σοι εἴπω.

Ο Ισαάκ είναι ο υιός ο αγαπητός, τον οποίο ο Αβραάμ αγαπά. Η αγάπη εδώ εκφράζει την σχέση του Πατέρα με τον υιό του.

Μας θυμίζει τον Θεό Πατέρα, ο οποίος στην Βάπτιση και την Μεταμόρφωση του Ιησού μιλά για τον Υιό Του με τα ίδια λόγια: Οὗτος ἐστίν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός.

Στα Εβραϊκά η λέξη αγάπη είναι ahavah. Προέρχεται από το hav, το οποίο σημαίνει «δίνω». Στην Εβραϊκή παράδοση η αγάπη δεν έχει τόσο σχέση με τα αισθήματα αλλά με την προσφορά, με τις πράξεις.

Στο Λευϊτικό ο Θεός δίνει την εντολή να αγαπάμε τον πλησίον, τον γείτονά μας. Ο Ιησούς επαναλαμβάνει αυτήν την εντολή και μάλιστα προσθέτει κάτι νέο: να αγαπάμε τον εχθρό μας. Η αγάπη εδώ δεν έχει να κάνει με το τι αισθανόμαστε για τον άλλο αλλά με τις πράξεις μας και την προσφορά μας προς αυτόν.

Ο Αβραάμ αγαπά τον υιό του. Αλλά αγαπά περισσότερο τον Θεό. Ο Θεός τον πειράζει και ζητά την θυσία του Ισαάκ. Και ο Αβραάμ ανεξάρτητα από το τι νιώθει προχωρά σε πράξεις. Ετοιμάζει τα όσα αφορούν την θυσία. Ο Θεός τον σταματά. Δεν θέλει την θυσία ανθρώπων. Η έμπρακτη αγάπη όμως του Αβραάμ τον αναδεικνύει άξιο ώστε ο Θεός να συνάψει Διαθήκη μαζί του. Ο Αβραάμ δεν είναι πλέον μόνο ο πατέρας του Ισαάκ αλλά γίνεται ο Πατέρας των πιστών, ο Προπάτορας του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

Περί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἀπάντησις εἰς τοὺς κατηγόρους της

 

Περί τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης

Ἀπάντησις εἰς τοὺς κατηγόρους της

Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης

  Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ πάσης φύσεως ἀρνητὲς καὶ ἰδιαίτερα οἱ ἀρχαιολάτρες, ἔχουν ἐξαπολύσει σφοδρὴ ἐπίθεση κατὰ τῆς χριστιανικῆς Πίστεως, τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας καὶ ἰδιαιτέρως ἐναντίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Παρακάτω παραθέτουμε τὶς κυριότερες ἀπὸ τὶς κατηγορίες κατὰ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ μία σύντομη ἀπάντηση σὲ αὐτές.

Ἡ κατηγορία: Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι ἕνα βιβλίο ἑβραϊκὸ κι ὄχι ἑλληνικό!

Ἡ ἀπάντηση: Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη δὲν εἶναι βιβλίο ἑβραϊκό, ὅπως θέλουν νὰ ὀνομάζουν ὑποτιμητικὰ τὴν Π.Δ. οἱ ἀρχαιολάτρες, ἀλλὰ ὁ ζωντανὸς καὶ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ. Τὰ κείμενα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μπορεῖ νὰ γράφτηκαν ἀπὸ Ἰουδαίους, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἔχουν ἑβραϊκὸ χαρακτῆρα. Οἱ συγγραφεῖς ἁπλὰ δάνεισαν τὴ γραφίδα τους στὸ Θεὸ προκειμένου νὰ καταγραφοῦν κείμενα ποὺ εἶναι θεόπνευστα καὶ ποὺ δὲν ἀπευθύνονται μόνο σὲ Ἑβραίους, ἀλλὰ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου.

Ἡ κατηγορία: Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη εἶναι ρατσιστική, διότι θεωρεῖ τοὺς Ἑβραίους περιούσιο λαὸ τοῦ Θεοῦ!

Ἡ ἀπάντηση: Ὁ Θεὸς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι ὁ δημιουργὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ συνεπῶς Πατέρας ὅλων τῶν ἐθνῶν. Ἡ εἰδικὴ εὔνοια πρὸς τὸ ἰουδαϊκὸ ἔθνος δὲν ὀφείλεται σὲ κριτήρια φυλετικά, ἀλλὰ στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἀβραὰμ ἦταν ὁ μοναδικὸς ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς του, ποὺ εἶχε κρατήσει τὴν πίστη πρὸς τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ ἀληθινὸ Θεό, γι’ αὐτὸ κι εὐλογήθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ γίνει ὁ πατριάρχης τοῦ ἔθνους, ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ προερχόταν κατὰ σάρκα ὁ Κύριος.

Ἡ ἀγάπη καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Θεοῦ ἐκδηλώνεται ἀκόμα καὶ στὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὁ Θεὸς στέλνει τὸν Ἰουδαῖο προφήτη Ἰωνᾶ νὰ κηρύξει μετάνοια στοὺς εἰδωλολάτρες κατοίκους τῆς πόλης Νινευῆ, προκειμένου νὰ τοὺς σώσει ἀπὸ τὴν ἐπερχόμενη τιμωρία. Ἂν ὁ Θεὸς ἐνδιαφερόταν μόνο γιὰ τοὺς Ἰουδαίους, γιατί ἤθελε νὰ σώσει τὴ Νινευή;

Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς προχριστιανικῆς περιόδου, ὡς κομιστῆ τῆς ἀποκάλυψης τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους, δὲν σήμαινε μόνο τιμὴ γι’ αὐτὸν τὸ λαό, ἀλλὰ καὶ μεγάλη εὐθύνη. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, κάθε φορὰ ποὺ ὁ λαὸς αὐτὸς ἀποδείχθηκε ἀνάξιος αὐτῆς τῆς τιμῆς, ὁ Θεὸς τὸν τιμώρησε ἐπανειλημμένως καὶ σκληρότερα ἀπὸ τὰ ἄλλα ἔθνη. Ποῦ εἶναι λοιπὸν ἡ διάκριση ποὺ κάνει ὁ Θεὸς ὑπὲρ τῶν Ἑβραίων;

Ὁ Θεὸς εὐδόκησε, ὥστε ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα νὰ εἶναι ἡ γλῶσσα, στὴν ὁποία μεταφράσθηκαν τὰ βιβλία τῆς Π.Δ. τὸν 3ο π.Χ. αἰῶνα ἀπὸ Ἰουδαίους γλωσσολόγους γιὰ τὶς ἀνάγκες τῶν ἑλληνιστῶν Ἰουδαίων (δηλ. τῶν Ἰουδαίων ποὺ μιλοῦσαν ἑλληνικὰ ). Ἀλλὰ καὶ τὰ κείμενα τῆς Κ.Δ. γράφτηκαν πρωτοτύπως στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. Μήπως οἱ ἑλληνολάτρες θὰ πρέπει νὰ χαρακτηρίσουν ὡς…ρατσιστικό, τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Θεὸς ἐπέλεξε τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ὡς γλῶσσα συγγραφῆς καὶ διαδόσεως τοῦ λόγου Του κι ὄχι κάποια ἄλλη;

Ἡ κατηγορία: Ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ τὶς προσωπικότητες τῆς Π.Δ. ὡς προπάτορες τῶν Ἑλλήνων!

Η ΕΙΡΗΝΗ ΔΕΝ ΘΑ ΕΛΘΕΙ ΠΟΤΕ!

«ΣΧΟΛΙΟ» π. Αθανάσιου Μυτιληναίου: Παρά τις ψεύτικες ελπίδες και τις παρερμηνείες κάποιων! Ας μη γινόμαστε κυνηγοί μιας ουτοπίας!

«Ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὅσα ἀναφέρει τό ἱερό αὐτό βιβλίο τῆς Πίστης μας εἶναι ὅλα ὅσα παρέδωσε ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους καί ἐκείνοι μέ τήν σειρά τους σέ ὅλους μας. Τά κείμενά της εἶναι θεόπνευστα καί ὡς τέτοια ἀπαντοῦν στίς ἀπορίες, στίς ἀγωνίες, στά ἐρωτηματικά τῶν ἀνθρώπων. Ὁ καθένας μας προσεύχεται στό Θεό καί ὁ Θεός τοῦ ἀπαντᾶ καί τόν κατευθύνει μέσα ἀπό τά ἱερά κείμενα τῆς Βίβλου, ὅπως καί μέσα ἀπό γεγονότα τῆς καθημερινότητάς του.

Διαβάζοντας τά ἀναφερόμενα ἀπό τούς ἱερούς συγγραφεῖς παρατηρεῖται ὅτι ὁ θεῖος λόγος εἶναι πάντοτε ζωντανός καί ἐπίκαιρος. Αὐτό πού ζεῖς, ὅταν πλησίαζεις τά ἁγιογραφικά κείμενα, δέν μοιάζει μέ κανένα βίωμα ἄλλου ἀναγνώσματος. Ὅταν μέ ἀγαθή διάθεση τά προσεγγίζεις σοῦ ἀποκαλύπτεται Αὐτός πού βρίσκεται πίσω ἀπό τίς λέξεις.

Δέν εἶναι ἁπλό συντακτικό ἤ ποιητικό σχῆμα λόγου αὐτό μέ τό ὁποῖο οἱ προφῆτες ξεκινοῦν τά λεγόμενά τους. Τό «Τάδε λέγει Κύριος…» δηλώνει ὅτι πράγματι ὁ Θεός εἶναι αὐτός πού μιλᾶ διά τοῦ στόματός τους. Αὐτόν καλούμαστε νά ἀναγνωρίσουμε καί σέ Αὐτόν νά ἐντρυφύσουμε. Ὅμως, ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς μᾶς ἀποκαλύπτει ὄχι μόνον τόν Χριστό πού φανερώνεται στήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, ἀλλά καί τήν σωστή ἑρμηνεία τῶν γεγονότων τῆς ζωῆς μας.

Πεντηκοστή τοῦ 379

Σε αντίθεση με το κείμενο πρέπει να τονίσουμε, ότι στην Παλαιά Διαθήκη ενεργούσε ολόκληρη η Αγία Τριάδα και όχι κυρίως ο Πατήρ. Αυτή την κακοδιδασκαλία διδάσκουν δυστυχώς πολλοί!

Παπαδόπουλος Στυλιανός Καθηγητὴς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Σὰ νὰ μὴ φτάνανε οἱ σκληροὶ ἀρειανοὶ τὰ τελευταῖα χρόνια ἐμφανιστήκανε στὴν πρωτεύουσα καὶ οἱ πνευματομάχοι. Καταφέρανε γρήγορα ν’ ἀποκτήσουνε ὀπαδοὺς πολλούς. Οἱ ἐπικεφαλῆς ἤτανε μοναχοί. Καὶ μοναχοὶ ἀπὸ τοὺς αὐστηρούς. Δηλαδὴ ἀσκητικοί, ἐγκρατεῖς καὶ ἀκτήμονες. Δὲν εἶχαν ἀκόμη ὀργανωμένα κοινοβιακὰ μοναστήρια. Ζούσανε ὅμως σὲ ὁμάδες καὶ ἤτανε ὑπόδειγμα στοὺς πολλοὺς χριστιανούς. Κι αὐτὸ φοβότανε περισσότερο ὁ Γρηγόριος. Ὁ κόσμος τοὺς πρόσεχε γιὰ τὴν ἀσκητικὴ ζωή τους καὶ συγχρόνως τοὺς ἐμπιστευότανε σὲ ὅ,τι δίδασκαν.

Ἀλλὰ δίδασκαν ὄχι ὀρθόδοξα. Ἡ θεολογία, βέβαια, τοῦ Ἀθανασίου καὶ τῶν Καππαδοκῶν τοὺς εἴχανε πείσει νὰ ὁμολογοῦν τὸν Υἱὸ (Χριστὸ) τέλειο Θεὸ καὶ ὁμοούσιο πρὸς τὸν πατέρα. Δὲν θέλανε ὅμως νὰ ὁμολογήσουν τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὸ ἅγιο Πνεῦμα. Κακόδοξοι, λοιπόν, καὶ τοῦτοι. Καὶ τοὺς ὀνομάσανε Πνευματομάχους. Ὄχι ὅμως τόσο κακόδοξοι, ὅσο οἱ ἀκραῖοι ἀρειανοί. Φέρονταν πιὸ ἤπια πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους. Πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς μάλιστα πηγαίνανε κι ἀκούγανε τὸ Γρηγόριο στὴν Ἀναστασία.

Δὲν ἤτανε λίγοι καὶ οἱ ὀρθόδοξοι ποὺ σκέφτονταν:

-Εἶναι δυνατό, τέτοιοι ἄνθρωποι, τόσο σεμνοὶ καὶ ἀσκητικοὶ νὰ τιμωρηθοῦνε ἀπὸ τὸ Θεό;

Αυτός εἰναι ο Αιτωλ/νίας Δαμασκηνός που απαγορεύει τους εξορκισμούς.

Π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: "Εκείνος που ομιλεί εις την Παλαιά Διαθήκη, δεν είναι παρά ο Ίδιος Εκείνος που ομιλεί εις την Καινή Διαθήκη, δηλαδή ο Υιός. Αποτελεί αίρεση η άποψη ότι άλλος ο Θεός της Παλαιάς και άλλος ο Θεός της Νέας Διαθήκης" Επίσκοπος Αιτωλ/νίας Δαμασκηνός: "Η Παλαιά Διαθήκη προσφέρει διαστρεβλωμένη εἰκόνα περὶ Θεοῦ". Κι όμως και ο γράφων κ. Παλαμήδης και οι ιερείς της επισκοπής του Δαμασκηνού, παρότι πέρασε ήδη ένας χρόνος από τα αιρετικά κηρύγματά του, συνεχίζουν να τον μνημονεύουν ως ορθοτομούντα.

Ἀπάντησις εἰς κακόβουλον ἐγκύκλιον τοῦ Αἰτωλ/νίας

Τοῦ κ. Ἰωάννου Παλαμήδη, θεολόγου

Ἕνα καλὸ στὴν ἐποχή μας εἶναι τὸ ὅτι μποροῦμε νὰ μαθαίνουμε ἀπὸ τὸ διαδίκτυο πολλὰ ἀπ’ αὐτὰ ποὺ γράφουν ἢ λέγουν πολιτικὰ ἢ θρησκευτικὰ πρόσωπα. Ἔτσι ἔπεσε στὰ χέρια μου ἕνα «μήνυμα» τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Δαμασκηνοῦ γιὰ τὴν Κυριακὴ 10 Σεπτεμβρίου 2023. Ἀφορᾶ τὸ τρίτο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ἰωάννη Εὐαγγελίου, δηλ. τὸν διάλογον τοῦ Κυρίου μας μὲ τὸν φαρισαῖο Νικόδημο. Γράφει λοιπὸν ὁ Σεβασμιώτατος μεταξὺ ἄλλων:

«Ποιὸς εἶναι ἀληθινὰ ὁ Χριστὸς καὶ ποιὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς σκοπὸς τοῦ ἐρχομοῦ Του στὴ γῆ;… Ἡ σημερινὴ περικοπὴ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου… περιέχει θεμελιώδεις θεολογικές ἀπαντήσεις… οἱ ὁποῖες διαφοροποιοῦν ἐντελῶς τὸ πρόσωπο καὶ τὴν ἀποστολὴ τοῦ Χριστοῦ μας ἀπὸ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν νοοτροπία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλὰ καὶ πολλῶν σημερινῶν συνανθρώπων μας, οἱ ὁποῖοι ρυθμίζουν τὴ ζωή τους μὲ βάση μία διαστρεβλωμένη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ».