"Εἶχα πάει στὸ Ἅγιο Ὄρος. Καὶ ὅταν ἔφευγα, περιμένοντας τὸ καΐκι στὴν Δάφνη, εἶδα μέσα στὸν κόσμο, ποὺ εἶχε τὸ καΐκι, τὸν πατὴρ Θεόκλητο Διονυσιάτη νὰ δείχνει ἐμένα σὲ ἕνα παπά. Ὅταν κατέφθασε τὸ καΐκι, βλέπω τὸν παπά, μέσα ἀπὸ τὸ μπουλούκι νὰ τρέχει πρὸς τὸ μέρος μου καὶ μὲ ἁρπάζει καὶ μὲ φιλεῖ.
Ἐσὺ εἶσαι ὁ Παναγόπουλος; μοῦ λέει.
Λέω, δυστυχῶς ἐγὼ εἶμαι.
Ξέρετε πόσο ζητοῦσα στὸ Θεὸ νὰ σᾶς γνωρίσω;
Καὶ τί θὰ χάνατε ἐὰν δὲν μὲ γνωρίζατε, τοῦ ἀπάντησα.
Καὶ μοῦ λέει ὁ παπάς:
-Πηγαίναμε ἐκδρομὴ μὲ τὸ λεωφορεῖο. Καὶ κάποια εὐλογημένη ψυχούλα εἶχε μαζί της μιὰ κασέτα, μὲ μία ὁμιλία σας καὶ τὴν ἔβαλε καὶ τὴν ἀκούσαμε. Ξέρετε πόσος κόσμος ἐξομολογήθηκε μὲ ἀφορμὴ αὐτὴν τὴν κασέτα ποὺ ἀκούσαμε;
Καταλάβατε; Ἐξαιτίας μιᾶς ευλογημένης ψυχούλας, διαφωτίστηκε ἡ ἄγνοια πολλῶν καὶ ἔγινε αἰτία νὰ ἐπιστρέψουν στὸ Χριστό.
Ἔτσι πρέπει νὰ πολιτευόμεθα πρὸς τὸν συνάνθρωπο καὶ νὰ μὴν λέμε αὐτὸ ποὺ λένε ἀρκετοί: Τί μὲ νοιάζει ἐμένα, ἂς κάνουν ὅ,τι θέλουν! Δὲν εἶναι ὡραῖο αὐτό. Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ διαφωτίσουμε διακριτικὰ καὶ μὲ προσευχὴ πρῶτα, τὴν ἄγνοια καὶ τὴν πλάνη τοῦ ἄλλου."
Δημήτριος Παναγόπουλος/Ἱεροκήρυκας
