Απόστολος Παύλος.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=376610
Γιατί κι αυτό είναι γνώρισhttps://www.pemptousia.gr/2023/07/afou-lipon-i-agapi-ine-i-archi-ke-to-telos-ki-ola-ta-agatha-na-miasome-ke-s-afti-me-ton-apostolo-pavlo-giati-ki-ekinos-me-tin-agapi-emegalourgise/μα της φιλοστοργίας των άγιων, το να βοηθούν και για τα υλικά ζητήματα.
Έτσι κι ο Ελισσαίος, τη γυναίκα που τον φιλοξένησε την ωφέλησε όχι μόνο στα πνευματικά, αλλά και στα υλικά φρόντιζε να την ανταμείψη, γι’ αυτό και έλεγε· «Έχεις να πης τίποτα στον βασιλέα ή τον άρχοντα»;
Και τι απορείς που ο Παύλος έκανε τέτοιες συστάσεις στα γράμματά του, αφού δεν εθεώρησε ανάξιο, όταν καλούσε κάποιους κοντά του να τους λέη να φροντίσουν ακόμα και για εφόδια, και να το βάζη αυτό στην επιστολή του;
Όπως όταν γράφη στον Τίτο, που λέει· «Τον Ζηνά, τον νομικό, και τον Απολλώ, μ’ ενδιαφέρον κατευόδωσέ τους, για να μην τους λείψη τίποτα.
Κι αφού στέλνει γράμματα με τόσο ενδιαφέρον για όσους είχαν ανάγκη, τα πάντα θα έκανε για όσους είδε να έχουν ανάγκη.
Πρόσεξε λοιπόν πόσο ενδιαφέρον φανερώνει και για τον Ονήσιμο, όταν γράφη στον Φιλήμονα, και με πόση γνώση, με πόση στοργή του παραγγέλνει. Σκέψου τι θα έκανε για τους άλλους, αυτός που δεν διστάζει να γράψη ολόκληρη επιστολή για χάρη ενός δούλου, που είχε μάλιστα γίνει φυγόδικος κι είχε κλέψει πολλά από τον κύριό του.
Γιατί ο Παύλος ένα μόνο ενόμιζε άξιο για να ντρέπεται κανείς, το να αδιαφορή για κάτι που θα του φέρη σωτηρία. Γι’ αυτό έκανε τα πάντα, και δεν αμελούσε να διαθέτη ούτε λόγια, ούτε χρήματα, ούτε σωματικό κόπο, για τη σωτηρία των ανθρώπων.
Γιατί αυτός που παραχωρούσε τον εαυτό του χίλιες φορές στο θάνατο, πολύ περισσότερο δε θα λυπόταν χρήματα, αν βέβαια τα είχε. Μα τι λέω, αν τα είχε; Αφού κι όταν δεν είχε, μπορούσε να απόδειξη ότι δεν τα λυπόταν. Και μη νομίσης ότι αυτό που λέω είναι αίνιγμα, αλλ’ άκουσε τον ίδιο πάλι, πού λέει· «Μ’ ευχαρίστηση θα δαπανήσω και θα δαπανηθώ για τις ψυχές σας».
Και μιλώντας στους Εφεσίους έλεγε· «Εσείς οι ίδιοι το ξέρετε καλά, ότι για τις ανάγκες μου και για όσους βρίσκονται μαζί μου, εργάσθηκαν τα χέρια τα δικά μου.
Ήταν μεγάλος για όλα, άλλα κι από τη φλόγα ήταν πιο θερμός στη μεγαλύτερη αρετή, την αγάπη.
Όπως το σίδερο που πέφτει στη φωτιά, γίνεται όλο φωτιά, έτσι κι εκείνος φλογίσθηκε στης αγάπης τη φωτιά κι έγινε όλος αγάπη.
Και σα να ήταν ο πατέρας όλης της οικουμένης, έκανε αυτό που θάκαναν όλοι οι πατέρες, ή, για να πούμε καλύτερα, όλους τους πατέρες τους ξεπέρασε, προσφέροντας υλικές και πνευματικές φροντίδες, και χρήματα και λόγους και σώμα και ψυχή και τα πάντα για τους αγαπημένους του.
Γι’ αυτό κι ωνόμαζε την αγάπη εκπλήρωση του νόμου και σύνδεσμο της τελειότητος· και μητέρα όλων των αγαθών, κι αρχή και τέλος της αρετής.
Γι’ αυτό και έλεγε, «Ο σκοπός της παραγγελίας μου είναι αγάπη από καθαρή καρδιά κι από συνείδηση αγαθή».
Κι άλλου, «Διότι το μη μοιχεύσης, μη φονευσης, κι όποια άλλη εντολή, στο λόγο τούτο ανακεφαλαιώνεται, στο, Ν’ αγαπήσης τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου».
Αφού λοιπόν η αγάπη είναι η αρχή και το τέλος κι όλα τα αγαθά, να μοιάσωμε και σ’ αυτή με τον Παύλο, γιατί κι εκείνος με την αγάπη εμεγαλούργησε. Μη μου λες για τους νεκρούς που ανάστησε, ούτε για τους λεπρούς που θεράπευσε, γιατί ο Θεός δεν περιμένει τέτοια από σένα.
Απόκτησε την αγάπη του Παύλου, και θα έχης ολόκληρο το στεφάνι.
Ποιος τα βεβαιώνει αυτά; Αυτός που τρέφει αγάπη στην καρδιά του, αυτός μπορεί να παρουσιάζη σημεία και θαύματα κι αμέτρητα άλλα. Όταν δηλαδή μπορή να αγαπά
θερμά, νοιώθει πάρα πολύ και τη δύναμή της. Γι’ αυτό κι ο Παύλος έγινε τόσο
θαυμαστός, τίποτα δεν τον έκανε τόσο άξιο, όσο ή δύναμη της αγάπης. Γι’ αυτό και έλεγε· «Να έχετε ζήλο για τα χαρίσματα τα ανώτερα. Και τώρα σας δείχνω ένα υπέροχο δρόμο», κι εννοούσε την αγάπη, τον ωραιότερο δρόμο και τον ευκολώτερο.
Αυτόν λοιπόν τον δρόμο να βαδίζωμε πάντοτε κι εμείς, ώστε και τον Παύλο να δούμε, και μάλιστα τον Κύριο του Παύλου, και να αξιωθούμε τα αμάραντα εκείνα στεφάνια, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον όποιον ανήκει ή δόξα και η δύναμη, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Απόσπασμα από την Τρίτη ομιλία, «Εις τον Απόστολο Παύλο», του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, όπως περιλαμβάνεται στην έκδοση «Ιωάννου του Χρυσοστόμου έργα, τόμος Ε’, Εγκωμιαστικά (Β)», των εκδόσεων ο Λόγος. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Κωνσταντίνος Λουκάκης
