μητρ. Δημητριάδος Ἰγνάτιος: "πολλές φορές νιώθουμε επαναπαυμένοι γιατί γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι, ζούμε σ’ έναν ορθόδοξο χώρο, διεξάγουμε μια εκκλησιαστική ζωή και νομίζουμε ότι είμαστε πλήρεις... ο Χριστός μας κάλεσε σε έναν διαρκή διάλογο με τον κόσμο, για να μαρτυρήσουμε την αλήθεια".
Ὁ μητρ. Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος χρησιμοποίησε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ἕνα εὐαγγελικὸ ἀπόσπασμα, τὸν διάλογο τοῦ Κυρίου μὲ τὴν Σαμαρείτιδα, γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν αἱρετικὴ δραστηριότητα τῶν Οἰκουμενιστῶν: τοὺς διαχριστιανικοὺς καὶ διαθρησκευτικοὺς διαλόγους: Ἀμετανόητος καὶ πιστὸς στὴν αἵρεση ποὺ διδάσκει, ἀρνεῖται νὰ παραδεχθεῖ -παρότι γνωρίζει- ὅτι τὰ κηρύγματά του, πονηρὰ διατυπωμένα, εἶναι ἀντίθετα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ παράδειγμα τῆς Σαμαρείτιδος στὴν προκειμένη ἀποτελεῖ παράδειγμα εὐαγγελισμοῦ τῆς Μίας Ἀλήθειας καὶ τῆς μοναδικότητας τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι ἀπόδειξη διαλόγου οἰκουμενιστικοῦ χαρακτῆρα (ὅπως τὸ ἑρμηνεύει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἐδῶ).
Φυσικὰ πρέπει νὰ συνδιαλεγόμαστε μὲ τοὺς συνανθρώπους μας. Ἡ Ἐκκλησία αὐτὸ ὅμως δὲν τὸ ὀνομάζει διάλογο. Τὸ ὀνομάζει
Εὐαγγελισμό. Συνδιαλεγόμαστε μὲ τὸν κόσμο γιὰ νὰ κηρύξουμε τὸ Εὐαγγέλιο: Τὸν Χριστὸ καὶ τὴν ὀρθόδοξη πίστη σ' Αὐτόν, ὄχι γιὰ νὰ μιλήσουμε γιὰ ἱσότητα, δικαιώματα, μειονότητες κλπ. Ὁ Χριστὸς δὲν μίλησε μὲ τὴν Σαμαρείτιδα γιὰ νὰ κάνει ἀτέρμονο διάλογο, γιὰ νὰ εἶναι "
σε έναν διαρκή διάλογο με τον κόσμο" γιὰ νὰ δεῖ, τί τοὺς ἐνώνει καὶ ὄχι τί τοὺς χωρίζει, γιὰ νὰ παραδεχθεῖ, ὅτι κι αὐτὸς δὲν εἶναι πλήρης. Δὲν μίλησε κάνοντας συμβιβασμοὺς καὶ ὑποχωρήσεις ἀναγνωρίζοντας πολλοὺς δρόμους σωτηρίας. Μίλησε μαζί της γιὰ νὰ τῆς φανερώσει τὴν Μία σεσαρκωμένη Ἀλήθεια, λέγοντας της "ἐγώ εἶμαι ὁ Μεσσίας". Τῆς μίλησε γιὰ νὰ τὴν σώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ δὲν δίστασε νὰ τῆς ἀναφέρει καὶ τὸν ἁμαρτωλὸ βίο της (πράγμα ἀντίθετο μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς ποὺ (ὑπο)στηρίζουν τὴν ἁμαρτία τῶν αἱρετικῶν καὶ ἀλλοθρήσκων καὶ δὲν τὴν ἀναφέρουν κἄν).
Ἂν ὁ Χριστός, κ. Ἰγνάτιε, ἔκανε διάλογο, ὅπως ἐσεῖς τὸν ἐννοεῖτε, δηλ. διάλογο συμβιβασμοῦ μὲ ἐπίγνωση ὅτι δὲν εἶναι πλήρης, τότε γιατί εἶπε στὴν Σαμαρείτιδα «Ἔρχεται ὥρα, καὶ ἤδη ἦρθε, ποὺ οἱ ἀληθινοὶ προσκυνητὲς θὰ λατρεύσουν τόν Πατέρα «ἐν Πνεύματι καὶ Ἀληθεία. Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν Πνεύματι καὶ Ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν», μιλώντας γιὰ ἀληθινοὺς προσκυνητὲς καὶ ἀναφέροντας δύο φορὲς τὴν ἀξίωση τῆς Ἀληθείας; Γιατί μίλησε γιὰ μικρὸ ποίμνιο, γιατί ἀναρωτήθηκε, ἂν θὰ βρεῖ πίστη, ὅταν θὰ ξαναέρθει στὴν γῆ, γιατί τὸν σταύρωσαν;
Οἱ Ἀπόστολοι κ. Ἰγνάτιε, δὲν ἔκαναν διαλόγους, ἀλλὰ κήρυξαν τὸ Εὐαγγέλιο μὴ ἀλλάζοντας οὔτε μία τελεία, καλώντας εἰς μετάνοια καὶ ἐν ἀντιθέσει μ' ἐσᾶς ἔχοντας τὴν πλήρη συνείδηση ὅτι κατέχουν τὴν πλήρη ἀλήθεια. Γι' αὐτὸ φυλακίσθηκαν, βασανίσθηκαν καὶ διώχθηκαν, πράγμα ποὺ ἐσεῖς δὲν βιώνετε, διότι ἁπλῶς, ὡς ἄλλοι Φαρισαῖοι, ἀλλοιώνετε, προδίδετε καὶ ξεπουλᾶτε, ὅ,τι δὲν σᾶς ἀνήκει. Ὁ Ἀπ. Παῦλος, κ. Ἰγνάτιε ἔδειξε μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπ' ἐσᾶς ἐλέγχοντας τὸ ποίμνιό του, τοὺς Γαλάτες: «Ὦ ἀνόητοι Γαλάται, τίς ὑμᾶς ἐβάσκανε τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι»; Τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου δὲν σᾶς ἐλέγχουν; Δὲν ἐλέγχουν τὴν προδοσία ποὺ ἐσεῖς, ὡς ἄλλος ἀνόητος Γαλάτης, διαπράττετε, μὴ πειθόμενος στὴν ἀλήθεια ἀλλὰ ἀναγνωρίζοντας ἐκκλησιαστικότητα καὶ μυστήρια σὲ κάθε εἴδους αἵρεση; Δὲν ἀξιώνουν ἀπὸ ἐσᾶς τὴν Μαρτυρία καὶ Ὁμολογία καὶ ὄχι τὴν συνεργασία καὶ κολακεία τοῦ κάθε Πατριάρχη, Πάπα καὶ πολιτικοῦ;
Ἂν οἱ Ἅγιοι, κ. Ἰγνάτιε ἑρμήνευαν τὸν διάλογο τοῦ Κυρίου μὲ τὴν Σαμαρείτιδα, ὅπως ἐσεῖς, τότε γιατί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἶπε «ὁ Μωάμεθ δὲ κυρίευσε τὸν κόσμο μὲ τὴν δύναμη του, ἀλλὰ μὲ τὴν δύναμη τοῦ διαβόλου»; Γιατί ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος χαρακτήρισε τὰ λόγια τῶν Ἀρειανῶν «ἰὸν ὄφεων»; Γιατί τόσοι Ἅγιοι χαρακτήρισαν βαρύτατα τοὺς αἱρετικούς, συμβουλεύοντάς μας ἀκόμη καὶ «χαίρειν αὐτοῖς μὴ λέγετε»;·Γιατί ὀνομάζει ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας –μᾶλλον ἄγνωστη γιὰ σᾶς– τοὺς Ἰουδαίους «δυσσεβεῖς, θεοκτόνους, κατάκριτο συναγωγή»; Γιατί ὁ Χριστὸς τοὺς χαρακτήρισε «γενεὰ ἄπιστο καὶ διεστραμμένη»; Γιατί ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς δὲν ἤθελε τοὺς λατινόφρονες οὔτε στὴν κηδεία του; Γιατί ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς συμβούλευσε τὸ ποίμνιο «τὸν Πάπα νὰ καταράστε»;
Πῶς τιμᾶτε τοὺς Ἁγίους, ἀφοῦ δὲν πράττετε ὅσα αὐτοὶ διδάσκουν; Πῶς ἔχετε τὴν αὐθάδεια νὰ νομίζετε, ὅτι ἐσεῖς εἶστε ἱκανώτεροι καὶ καλύτεροι Χριστιανοὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους;
Δυστυχῶς γιὰ μία ἀκόμη φορά, ὅπως κάθε Οἰκουμενιστής, ἀποδεικνύετε ὅτι εἶστε μισθωτὸς ψευδοποιμένας, λύκος μὲ δορὰ προβάτου (γι' αὐτὸ καὶ θεωρεῖτε ὅτι ὡς ὀρθόδοξος δὲν εἶστε πλήρης καὶ χρειάζεστε καὶ τὴν ἀλήθεια τῶν παπικῶν καὶ προτεσταντῶν), ἀμετανόητος καὶ ἐπικίνδυνος γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν.
Μένει μόνο οἱ πιστοὶ νὰ καταλάβουν καὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ ἐσᾶς.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Δημητριάδος Ιγνάτιος: «Η Εκκλησία οφείλει να βρίσκεται σε διάλογο»
Στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου λειτούργησε σήμερα, Κυριακή της Σαμαρείτιδος, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στον διάλογο του Κυρίου με την Σαμαρείτιδα, τον πιο Θεολογικό μέσα στην Καινή Διαθήκη, στην διάρκεια του οποίου αποκάλυψε ποιος είναι ο Θεός, αλλά και τον εαυτό Του ως τον αναμενόμενο Σωτήρα και Λυτρωτή.
Ο κ. Ιγνάτιος παρατήρησε ότι «η γυναίκα πήγε μεσημέρι στον φρέαρ, γιατί δεν ήθελε να συναντήσει άνθρωπο, ντρεπόταν, φοβόταν, σίγουρα, πάντως, οι εμπειρίες της ζωής της την έκαναν επιφυλακτική απέναντι στους ανθρώπους. Και συνάντησε τον Χριστό και μετά τον διάλογο μαζί Του, επιστρέφει στην πόλη και αναγγέλλει στους συμπολίτες της την εμπειρία από την συνάντηση με τον Μεσσία και τους καλεί να Τον συναντήσουν κι εκείνοι».
Η συνέχεια εδώ
