ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΠΑΡΕΧΩΡΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ
ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, Θεολόγος
Τόσο ἡ κρίση πού ξέσπασε στήν
Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέ τήν ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας στίς 12 Ὀκτωβρίου 2019
νά νομιμοποιήση τήν σχισματική ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ὅσο καί ἡ νέα
κρίση μέ τήν ἀπόφαση νά κλείσουν οἱ Ἱ. Ναοί λόγω τοῦ κορωνοϊοῦ, μέ
ἀποτέλεσμα νά στερηθοῦν οἱ πιστοί τήν λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά
καί τήν θεία Κοινωνία τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, καταδεικνύουν ὅτι ἡ
διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀφ’ ἑνός ἔχει ὑποταχθῆ πλήρως στόν Καίσαρα καί
συμμορφώνεται σέ ὅ,τι τήν προστάζει, ἀφ’ ἑτέρου, ἐπειδή οἱ ἀποφάσεις της
κινοῦνται ἐκτός τῶν πλαισίων τῆς ἐκκλησιολογικῆς νομιμότητας, ἔχει σάν
ἀποτέλεσμα νά ἀλλοιώνεται τό δόγμα καί ἡ πίστη.
Τό κράτος εἶναι ἐχθρικόν
πρός τήν Ἐκκλησίαν
Δέν παύει ὁ πρωθυπουργός εὐκαίρως, ἀκαίρως νά ὁμιλῆ γιά τίς καλές του σχέσεις μέ τήν Ἐκκλησία ἤ νά ἐξαγγέλλη μέτρα ἀπὸ τὴν τηλεόραση, ἔχοντας ὡς φόντο τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας, τό ἴδιο ἐπιβεβαιώνει καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὅμως ἡ πραγματικότητα ἀποδεικνύει τό ἀντίθετο. Ὁ κ. πρωθυπουργός δέχεται συνεχῶς ἀντιδράσεις γιά τό κλείσιμο τῶν ἱ. ναῶν, ὅμως οἱ ἱ. ναοί παραμένουν κλειστοί ἐδῶ καί τρεῖς ἑβδομάδες καί καί ὅπως διαμήνυσε ἡ κα. ὑπουργός, καί ὑπακούουν οἱ Ἱεράρχες, θά παραμείνουν γιά τούς πιστούς κλειστοί καθ’ ὅλη τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα καὶ τὸ Πάσχα. Δυστυχῶς, τά γεγονότα ἀποδεικνύουν ὅτι τό κράτος εἶναι ἐχθρικό πρός τήν Ἐκκλησία, ὅτι ἡ ἐρωτοτροποῦσα μέ τήν ἀθεΐα Πολιτεία ἀποσκοπεῖ νά ἐκφοβίση καί νά ἐξωθήση ἀκόμα περισσότερο στό περιθώριο τήν Ἐκκλησία, περιορίζοντας περαιτέρω τήν αὐτοτέλειά της καί τήν πνευματική ἡγετική θέση μέσα στήν κοινωνία, τήν στιγμή πού οἱ δημόσιες ἐπιχειρήσεις καί τά σοῦπερ-μάρκετ παραμένουν ἀνοικτά (καί σωστά κάνουν).
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί οἱ Ἱεράρχαι
πειθήνια ὑποτάσσονται
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πειθήνια ὑποτάσσεται στίς ὅποιες ἀποφάσεις τῆς κυβέρνησης, χωρίς καμία διάθεση νά ἀντισταθῆ. Μήπως τελικά εὐσταθεῖ αὐτό πού λέγεται ἐδῶ καί μῆνες ὅτι ὁ Μακαριώτατος ἔχει δεσμευθῆ κρυφά νά μή ἐνοχλήση σέ τίποτε τόν Καίσαρα ἀκόμη καί ἄν οἱ ἀποφάσεις του προξενοῦν ὀργή καί δεινά στούς πιστούς, ὅση καί ἄν εἶναι ἡ πνευματική κατάπτωση πού θά ἐπακολουθήση; Μήπως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος θέτει πάνω ἀπό ὅλες τίς προτεραιότητές του τήν παραμονή του στόν θρόνο; Δέν ἀπασχολεῖ ἆραγε τόν Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ἱερώνυμο ἡ θλίψη τοῦ πιστοῦ λαοῦ πού βλέπει τήν διοικοῦσα Ἐκκλησία του, δέσμια στίς ὅποιες ἀντιεκκλησιαστικές ἀποφάσεις τοῦ Καίσαρα;
Ὅταν ἡ αὐτοτέλεια τῆς Ἐκκλησίας περιορίζεται, ὅταν οἱ ναοί παραμένουν κλειστοί, πῶς ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία σύμφωνα μέ τούς Πατέρες, εἶναι πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη, θά μπορέση νά ἐκπληρώση τήν ἀποστολή της, στίς ἱστορικές στιγμές πού διερχόμαστε;
Πῶς ἡ Πολιτεία, περιορίζοντας τήν Ἐκκλησία, θά ἀνταπεξέλθη στό δύσκολο ἔργο πού ἔχει ἀναλάβει, ὅταν δέν ἔχη τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἐκκλησίας Του;
Οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας ἰσχυρίζονται ὅτι βρίσκονται στό κέντρο τῆς ἀμφισβήτησης, ὅτι ἡ ἄθεη Πολιτεία ἀμφισβητεῖ κάθε παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στήν κοινωνία, ὅτι ἀρνεῖται νά παραχωρήση πολλά ἀπό ἐκεῖνα πού θεωροῦνται ἀπό τούς ἐπισκόπους αὐτονόητα καί ὅτι ἀνήκουν στά πλαίσια τῆς ἀποστολῆς τους. Νά περιορίζωνται δηλαδή στά αὐστηρά λειτουργκά τους ἔργα καί βέβαια στήν παροχή συσσιτίων καί νά μένουν μακριά ἀπό τίς κοινωνικές διεργασίες. Μέ ἀποτέλεσμα ἐδῶ καί ἀρκετές δεκαετίες σταδιακά νά ἔχουν ἀμφισβητηθῆ καί ἀφαιρεθῆ τά δικαιώματα πού εἶχε ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία ἐπί αἰῶνες στήν κοινωνία, στήν οἰκογένεια, στό σχολεῖο, στά νοσοκομεῖα, στίς ἀποφάσεις γιά τήν παιδεία τῶν ἑλληνοπαίδων, δηλαδή τήν πλήρη ἀποξένωση τῶν διαφόρων περιοχῶν τῆς ἀνθρώπινης δραστηριότητας ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ζωή. Βέβαια, τό Κράτος δέν ἔθιξε τίς οἰκονομικές ἀποδοχές τῶν κληρικῶν, διότι γνώριζε καί γνωρίζει ὅτι αὐτό εἶναι τό μόνον πού θά δημιουργοῦσε ἀντιδράσεις. Ἔτσι, ὅλα αὐτά τά χρόνια ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία σιωποῦσε καί συνεχίζει νά σιωπᾶ.
Θά γευθῶμεν τήν πικρίαν
τῆς ‟νομιμοφροσύνης”
Δέν βλέπουν σήμερα οἱ ἐπίσκοποι, τήν στιγμή μάλιστα πού ἡ Πολιτεία ἔκλεισε τούς Ἱ. Ναούς μέ τήν συγκατάθεση τοῦ ἴδιου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί τῶν Μητροπολιτῶν, ὅτι πολύ γρήγορα θά δοκιμασθοῦμε ἀκόμη περισσότερο στήν πίστη μας, ὅτι σύντομα θά γευθοῦμε τήν πίκρα τῆς ‟νομιμοφροσύνης”, γιά τήν ὁποία τόσο κόπτεται ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Μητροπολίτες, ὅτι ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία θά κτυπάη τό κεφάλι της γιά τήν ἔνοχη καί καιροσκοπική σιωπή της;
Δέν ἀντιλαμβάνεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅτι ἡ ὑποταγή του στόν Καίσαρα τόν ὁδηγεῖ μέ μαθητική ἀκρίβεια στήν ταπείνωση καί στόν ἐξευτελισμό του στά πρόσωπα καί στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν; Μήπως ἆραγε ἀποσκοπεῖ καί σέ αὐτό, πρωτίστως σέ αὐτό, ὁ Καίσαρας;
Ὁ εὐσεβής λαός θέλει τόν Ἀρχιεπίσκοπό του καί τούς Ἐπισκόπους του μέ στεντόρεια φωνή νά ὑπερασπίζωνται τήν πίστη του, νά ἔχουν ἀνοικτούς τούς ναούς του, νά εἶναι λέοντες καί ὄχι λαγοί, γιά αὐτό καί οἱ ἀρχιερατικοί θρόνοι τους στηρίζονται «ἐπί λεόντων». Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν τονίσει ὅτι οἱ ποιμένες δέν θυσιάζουν τά ὕψιστα συμφέροντα τῆς Ἐκκλησίας στήν προσωπική τους ἄνεση, ὅτι εἶναι ἀσυμβίβαστοι μέ τό κακό καί μαχητές ἀνένδοτοι τοῦ ἀγαθοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ
εἶναι αἰχμάλωτος εἰς τόν Καίσαρα
Ὁ ντόπιος Καίσαρας, ὁ ὁποῖος λειτουργεῖ ὡς ὑπάλληλος τῶν δυτικῶν ξένων δυναστῶν, σκοπό ἔχει καί εἶχε ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ κράτους τούτου τήν ἐξάλειψη τῆς πίστεως ἀπό τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί τῆς Παραδόσεως καί νά ἔχη ὑποταγμένη τήν Ἐκκλησία μας στήν Πολιτεία. Ἔτσι, ἀπό τήν ἀπελευθέρωση ἐγκαταστάθηκε στήν Ἐκκλησία μας ἕνα καθεστώς, τό ὁποῖο ἐξωτερικά ἔχει μέν κάποια ὁμοιότητα μέ ὅ,τι γινόταν στό Βυζάντιο, στήν πραγματικότητα ὅμως δέν ἔχει καμία σχέση μέ τό Βυζάντιο καί πολύ λιγότερο μέ τό καθεστώς πού θέλει ὁ Χριστός μας και οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας νά ἐπικρατῆ σέ αὐτήν.
Ἔτσι, μέ ἐξαίρεση τόν μόνο Ἕλληνα Κυβερνήτη τῆς Πατρίδος μας, τόν Ἰωάννη Καποδίστρια, ὁ πρωθυπουργός καί ὁ ὑπουργός παιδείας καί θρησκευμάτων μποροῦσε ὄχι μόνον νά μή εἶναι εὐσεβής καί πιστός χριστιανός, ἀλλά νά εἶναι μασῶνος ἤ ἄθεος ἤ ἄπιστος ἤ ἀκόμα καί δεδηλωμένος ἀντίχριστος. Ὁ ἄπιστος αὐτός πολιτικός ἔχει τόν τελευταῖο λόγο σέ ὅ,τι ἔχει σχέση μέ τήν Ἐκκλησία. Τά παραδείγματα εἶναι πάμπολλα αὐτούς τούς δύο αἰῶνες, μόνον οἱ ἀντίχριστοι νόμοι πού ψηφίσθηκαν κατά τήν τελευταία πεντηκονταετία εἶναι ἐνδεικτικό.
Δηλαδή, ἕνας μασόνος καί ἀντίχριστος ἔχει τήν δυνατότητα νά ἀποφασίζη τί θά γίνη στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἀποκλειστικό ἔργο ἔχει νά διατηρῆ ἀμόλυντη «τοῦ Χριστοῦ τήν πίστιν τήν Ἁγίαν», νά διατηρῆ ἀνοικτές τίς ἐκκλησίες, γιά νά λατρεύεται ὁ Κύριός μας, ὥστε νά μᾶς ἐξασφαλίση τήν αἰώνια ζωή. Μέ αὐτό τό καθεστώς ἐπί διακόσια χρόνια ἡ Ἐκκλησία ἦταν καί εἶναι ὑποχρεωμένη νά ζητᾶ τήν ἔγκριση τοῦ ἑκάστοτε Καίσαρα γιά τό ποιό ἁπλό πρᾶγμα, πόσο μᾶλλον γιά τά σπουδαῖα ζητήματα. Δυστυχῶς, ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἦταν καί παραμένει δουλωμένη καί αἰχμάλωτη στόν Καίσαρα.
«Βλέπομε σέ ποιά ‟μειοδοσία”
ἔχομε καταντήσει τόν Χριστιανισμό;»
Εἶναι καταφανές ὅτι ὁ Καίσαρας ἐχθρεύεται τήν Ἐκκλησία, διότι γνωρίζει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει βαθειά καί συνειδητή ἐπιρροή στόν λαό μας. Ἀποδεικνύεται ὅτι μέ τό κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν ὁ κίνδυνος εἶναι ὑπαρκτός, ὅτι οἱ πολιτικοί ὄχι μόνον δέν ἀναγνωρίζουν κανένα ρόλο ἐθνικό καί καθοδηγητικό στήν Ἐκκλησία, ἀλλά σκέπτονται ὁλοκληρωτικά, δέν ἀνέχονται ἄλλος ἐκτός ἀπό αὐτούς νά ἀποφασίζη γιά τήν διαμόρφωση τῆς ζωῆς ἀκόμη καί τῆς σκέψης τοῦ πολίτη. Καί ἀπέδειξαν ὅτι μποροῦν νά ἐπιβάλλουν τήν γνώμη τους. Ὅμως οἱ ποιμένες μας συνεχίζουν δυστυχῶς νά σιωποῦν καί νά ἀνέχωνται τόν ρόλο πού τούς ἔχει ὑποδείξει ὁ Καίσαρας!
Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος Α΄ σέ κείμενό του ἔγραφε «Αὐτά τά σημειώσαμε, γιά νά καταλάβωμε πῶς πρέπει νά ἐξοπλισθοῦμε γιά τόν ἀγῶνα κατά τῆς ἀπιστίας καί τοῦ ὑλισμοῦ ὅσοι πιστεύουμε στό Χριστό καί θέλουμε νά κηρύξουμε καί νά ἀκολουθήσουμε τό δρόμο Του. Καταλαβαίνομε τώρα τί σημαίνει ‟μαχητική Ὀρθοδοξία”; Βλέπομε σέ ποιά ‟μειοδοσία” ἔχομε καταντήσει τόν Χριστιανισμό; Ἄν θέλωμε νά ἀνήκωμε στήν ‟παρεμβολή”, στή στρατιά τῶν μαχητῶν καί ὁπλιτῶν τοῦ Χριστοῦ καί νά νικήσωμε στόν ἀγῶνα Του, θά πρέπει νά ξαναθυμηθοῦμε καί νά συμμορφωθοῦμε μέ τίς ἀπαιτήσεις, πού ἔχει ὁ Κύριος ἀπό μᾶς καί νά φορέσωμε τή στολή πού φορέσαμε μέ τό βάπτισμα στό ὄνομά Του, ὡς στρατιῶτες Του. Πρέπει νά γίνωμε ‟κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν” Χριστοῦ.
