π. Νικόλαε, γιατί ἐκθέτετε τὸν πνευματικό σας
Πατέρα;
ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΕΞΟΡΓΙΣΕΙ
Φαιδρὲς
δικαιολογίες Καθηγουμένου
Γέρων Ἀγάθων: «Πάπας ἴσον Διάβολος. Ὁ Βαρθολομαῖος συναναστρέφεται
μὲ τὸν διάβολο»!
Κι ὅμως, ὁ Γέροντάς του Ἐφραὶμ τοῦ
εἶπε, νὰ συνεχίσει νὰ Μνημονεύει τὸν Βαρθολομαῖο! Μὲ ποιά λογική; Ἐπειδή, λέει,
δὲν μποροῦν οἱ ἄλλοι Ἡγούμενοι νὰ τὸν ἀκολουθήσουν!!!
Ἀπομαγνητοφωνήσαμε ἕνα βίντεο ποὺ
ἀνάρτησε τὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις», μὲ μιὰ δήλωση τοῦ Γέροντος Ἀγάθωνος τῆς Ἱ.
Μονῆς Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους, γιὰ τὴν συνάντηση Πατριάρχη Βαρθολομαίου–Πάπα
Φραγκίσκου. Εἶναι λυπηρὸ νὰ προβάλλονται τέτοιες θέσεις Ἡγουμένου, ποὺ δὲν
στηρίζονται στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀντίθετα τὴν νοθεύουν. Παραθέτουμε τὴν συνέντευξη
καὶ τὴν σχολιάζουμε.
Γέρων Ἀγάθων: Μὲ πληροφορήσανε, καὶ συγχύστηκα, καὶ ταράχτηκα, ὅτι θὰ πάει (ὁ
Πατριάρχης) μὲ τὸν Πάπα στὰ Ἱεροσόλυμα, γιὰ νὰ τακτοποήσουν, λέει, κάτι
ἐκκρεμότητες ποὺ εἶχε κάνει ὁ προηγούμενος ἀπ’ τὸν Βαρθολομαῖο. Τώρα πᾶνε νὰ τὰ
τακτοποιήσουν Ὁ Βαρθολομαῖος μὲ τὸν Πάπα. Ὅταν μὲ πληροφόρησαν τόσο ταράχτηκα
καὶ συγχύστηκα ποὺ κι ἐγὼ δὲν ξέρω τί νὰ ἀπαντήσω...
Πάπας ἴσον Διάβολος. Ἐμεῖς μὲ τὸ διάβολο τί δουλειὰ
ἔχουμε; Μποροῦμε νὰ συμφιλιώσουμε τὴ μέρα μὲ τὴ νύχτα;
Ὁ Μ. Φώτιος
πῆρε θέση τότε ποὺ ἔγινε τὸ σχίσμα Ὀρθοδοξία-Καθολικοί, συνέχισε τὸ πρωτοπαλίκαρο ὁ Μᾶρκος ὁ
Εὐγενικός, καὶ πρὶν ἑκατὸ χρόνια ὁ ἅγιος Νεκτάριος. Τὸ πρωτοπαλίκαρο ποὺ σήμερα
ὅπου νὰ γυρίσεις μόνο θαύματα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἀκοῦς.
Ἔρχεται τώρα ὁ Βαρθολομαῖος
νὰ ἀπορρίψει τὶς τρεῖς προσωπικότητες αὐτές, ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία, ὅλους τοὺς
Πατέρες, ὅλη τὴν Παράδοση καὶ νὰ κάνει
αὐτὰ τὰ χαζὰ ποὺ θέλει νὰ κάνει.
Βέβαια σᾶς εἶχα πεῖ τὴν ἄλλη φορὰ ὅτι εἶδα συμπτωματικὰ
ὅτι λειτουργοῦσε αὐτὸς ἐκεῖ στὴν Κων/πολη καὶ εἶχε τὸν Πάπα (Βενέδικτο) ποὺ καθόταν στὸν θρόνο τὸν Δεσποτικό. Κι
ὅταν λέμε ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς «ἀγαπήσομεν ἀλλήλους», βγαίνει αὐτὸς (ὁ Βαρθολομαῖος) ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα, κατεβαίνει ὁ
Πάπας ἀπὸ τὸ θρόνο καὶ ἀγκαλιάζονται.
Ὅταν τὸ εἶδα ἐγὼ αὐτό, τρεῖς μέρες εἶχα νὰ κοιμηθῶ.
Καὶ εἶπα στὸ Γέροντά μου, ἐγὼ κόβω τὸ
Μνημόσυνο μ’ αὐτὸ ποὺ εἶδα.
Ἀλλὰ ὁ Γέροντάς μου μὲ παρακάλεσε, μοῦ λέει, ἔχεις ἀπόλυτο δίκιο σ’ αὐτὸ ποὺ εἶδες, συμφωνῶ κι ἐγὼ μαζί σου, ἀλλὰ ἁπλῶς τὰ
τρία τὰ ἄλλα τὰ ἀδέλφια σου δὲν μποροῦν νὰ σὲ ἀκολουθήσουν. Δὲν ἔχουν αὐτὸ τὸ σθένος, δὲν ἔχουν αὐτὴν τὴν ἱκανότητα,
δὲν ἔχουν αὐτὰ τὰ προσόντα, δὲν
εἶναι ὅλα γιὰ ὅλα. Γιὰ μένα, μοῦ λέει, σὲ παρακαλῶ, μὴ τὸ κάνεις. Γιατί θὰ
γίνει χάσμα μέσα στὰ τέσσερα τ’ ἀδέλφια. Κι ἐγὼ γιὰ νὰ μὴν τὸν λυπήσω ἔκανα
ὑπακοή.
Τώρα σ’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο πῶς μέσα μου θὰ ὑπάρχει
σεβασμός, ἐκτίμηση, ...τακτοποίηση, πιθανότητες, ἐλπίδες ἀπ’ τὴ στιγμὴ ποὺ συναναστρέφεται μὲ τὸν διάβολο.
Μοῦ ἦρθε πάλι ἡ σκέψη κι ὁ λογισμὸς νὰ κόψω τὸ
Μνημόσυνο (σ.σ. αὐτὴ εἶναι ἡ αὐθόρμητη ἀντίδραση κάθε
Ὀρθόδοξου), ἀλλὰ ξέρω ὅτι ὁ Ἀμερικάνος δὲν θὰ μἀφήσει πάλι. Καὶ πάλι θὰ
τὸ καταπιῶ.
Αὐτὸς (ὁ Βαρθολομαῖος)
ὁ ἄνθρωπος δὲν πρόκειται νὰ βάλλει
μυαλό (σ.σ. ἐμεῖς ὅμως, παρὰ ταῦτα, θὰ τὸν
μνημονεύουμε!). Γιατὶ ὅλα τὰ βλέπει μὲ τὴ λογική. Καὶ ἕνα ἐπιχείρημα ποὺ
ἔχει εἶναι τὸ ἑξῆς. Λέει ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο μας εἶναι στοὺς Τούρκους, στὴν
Κων/πολη. Ὁπότε, ἂν οἱ Τοῦρκοι ὡρμήξουν στὸ Πατριαρχεῖο καὶ μᾶς τὸ πάρουνε,
τότε αὐτὸς θὰ ἔχει πλάτες στὸν Πάπα, ὁ Πάπας ἔχει λεφτά, κι ἂν στὸν Τοῦρκο
δείξεις τὰ χρήματα, ἀμέσως παραδίδεται. Δι’ αὐτό, λέει, πάει μὲ τὸν Πάπα ὁ Βαρθολομαῖος.
Αὐτὴ εἶναι ἡ δικαιολογία-πρόφαση.
Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀρχηγός μας. Λυπηρὸ μέν, ἀλλὰ φτωχό.
Βέβαια αὐτὸ δείχνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν ζεῖ, δὲν
βιώνει, δὲν ψηλάφησε τὴν Ὀρθοδοξία, τοὺς Πατέρες. Γιατί, ἂν -ἂς ποῦμε- ζοῦσε, ψηλαφοῦσε τοὺς Πατέρες,
τὴν ὀρθοδοξία, δὲν θὰ ὑπολόγιζε τίποτα... (σ.σ. Ἐσύ,
πάτερ, ποὺ βιώνεις τοὺς Πατέρες, τὴν Ὀρθοδοξία, γιατὶ ὑπολογίζεις τὴν
ἀνικανότητα, τὴν ἐλλειψη πίστεως καὶ προσόντων τῶν τριῶν ἀδελφῶν σου; Γιατί δὲν
διακόπτεις τὸ Μνημόσυνο τοῦ ἐπικοινωνοῦντος –σύμφωνα μὲ τὰ λόγια σου- μὲ τὸ
σατανά;). Ἀλλ’ ἀφ’ ὅτου δὲν ὑπάρχει τὸ βίωμα, ἄγεται καὶ φέρεται μὲ τὴ
λογική, μὲ τὴν ἐπιχειρηματολογία, μὲ τὶς προφάσεις, τὶς δικαιολογίες, ἥξει,
νύξει, πίσω, μπρός, ἀριστερά, δεξιά, πάνω, κάτω, νὰ βρισκόμαστε στὰ λόγια.
Δυστυχῶς αὐτὸς εἶναι ὁ δικός μας.
Μικρὸς σχολιασμός:
Ἄλλη μιὰ φορὰ λυπᾶμαι, ποὺ
ἀναγκάζομαι νὰ σχολιάσω τὴ δήλωση αὐτή, ποὺ ἐπαναλαμβάνει θέσεις ποὺ ἔχει διατυπώσει
καὶ πάλι ὁ γέρων Ἀγάθων. Ἀναρωτιέμαι· ἔχουν θεολογικὴ κατοχύρωση καὶ βαρύτητα;
Ἐναρμονίζονται μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων; Καρφώνει τὰ ἀδέλφια του καὶ
ἀποκαλύπτει στοὺς ἐχθροὺς τῆς Πίστεως, τοὺς Οἰκουμενιστές, τὴν παθητικότητα ποὺ
μᾶς δέρνει, τὴν ἔλλειψη ἀγωνιστικότητας τῶν Ὀρθοδόξων. Εἶναι σὰν νὰ τοὺς λέγει:
«Μὴ φοβᾶσθε, προχωρᾶτε
γιατὶ δὲν ὑπάρχει κανεὶς ποὺ θὰ τολμήσει κανεὶς νὰ κάνει ἐκεῖνο ποὺ κυρίως σᾶς
πονάει, Διακοπὴ Μνημοσύνου. Οἱ τρεῖς Ἁγιορεῖτες Ἡγούμενοι (πνευματικὰ παιδιὰ
τοῦ Γέροντα Ἐφραὶμ Ἀμερικῆς) ποὺ κάτι θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν, δὲν θὰ τὸ
τολμήσουν –ἀπὸ δειλία, φόβο,
ἀνικανότητα...– κι ἐγὼ ποὺ μπορῶ καὶ
θέλω, οὔτε κι ἐγὼ θὰ διακόψω τὸ Μνημόσυνό σας. Θὰ ὑποτάξω αὐτὸ ποὺ μοῦ λέει ἡ
ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία μου στὴν δειλία καὶ τὴν ἀνημποριὰ τῶν ἀδελφῶν μου!
Θὰ προτιμήσω, ἐπίσης, νὰ
κάνω ὑπακοὴ στὴν συμβουλὴ τοῦ Γέροντά μου Ἐφραὶμ τῆς Ἀμερικής!!! Μοῦ
ἐπιβεβαίωσε ὅτι ἡ σωστὴ ἐνέργεια εἶναι ἡ Ἀποτείχιση, ἀλλὰ μὲ συμβούλεψε νὰ μὴ
κοιτάξω τὸ σωστό καὶ τὸ συμφέρον τῆς Πίστεως, νὰ μὴν ἀκολουθήσω αὐτὸ ποὺ λένε
οἱ Ἅγιοι Πατέρες· μὲ τὸ ἐπιχείρημα τῆς ὑπακοῆς μοῦ λέει νὰ παρακούσω τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ νὰ ἄκουσω αὐτόν: σὲ παρακαλῶ ἄκουσέ με, κι ἂς λυπήσεις τοὺς Ἁγίους
καὶ τὸ Θεό, ἀρκεῖ νὰ μὴ λυπήσεις τὸ Γέροντά σου!
Νά ἡ νέα θεολογία-ποιμαντική. Ὑπακοὴ στὸ
Γέροντα γιὰ θέματα Πίστεως, παρὰ τὴν πεποίθηση ὅτι ἄλλα διδάσκουν οἱ πατέρες.
Ὑπ’ ὄψιν ὅτι αὐτὴν τὴν γραμμὴ τηροῦν καὶ οἱ πατέρες τῆς Συνάξεως Γατζέας· ἀκολουθοῦν
τὸν Γέροντα Ἐφραὶμ γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀποτειχίζονται!
Νά, ὅμως, μερικὲς σχετικὲς θέσεις Ἁγίων Πατέρων,
ποὺ δὲν δικαιώνουν τὴν τακτικὴ τοῦ Γέροντος Ἀγάθωνος:
Μ. Βασιλείου
«Περὶ ἀκροατῶν.
Ὅτι δεῖ τῶν ἀκροατῶν τοὺς πεπαιδευμένους τὰς Γραφὰς, δοκιμάζειν τὰ παρὰ τῶν διδασκάλων
λεγόμενα· καὶ τὰ μὲν σύμφωνα ταῖς Γραφαῖς δέχεσθαι, τὰ δὲ ἀλλότρια ἀποβάλλειν· καὶ
τοὺς τοιούτοις διδάγμασιν ἐπιμένοντας ἀποστρέφεσθαι σφοδρότερον» (Μ. Βασιλείου, Ὅροι Ἠθικοί, ΟΡΟΣ ΟΒʹ). Δηλαδή:
Πρέπει οἱ ἀκροατές ποὺ εἶναι ἐκπαιδευμένοι στὴν κατανόηση τῶν Γραφῶν νὰ ἐξετάζουν
(μὲ βάση τὴν Γραφή), ὅσα λέγουν οἱ Διδάσκαλοι (τοῦ θείου λόγου)· καὶ ὅσα μὲν εἶναι
σύμφωνα μὲ τὶς Γραφὲς νὰ τὰ δέχονται, ὅσα ὅμως δὲν συμφωνοῦν νὰ τὰ ἀποβάλλουν. Καὶ
ἐκείνους τοὺς διδασκάλους ποὺ ἐπιμένουν μὲ πεῖσμα στὶς κακοδοξίες τους νὰ τοὺς ἀποστρέφοντα
μὲ φανερὸ καὶ ἔντονο τρόπο».
«Ὅτι δεῖ τοὺς μὴ πολλὴν ἔχοντας τὴν τῶν Γραφῶν γνῶσιν, ἐν τοῖς καρποῖς τοῦ Πνεύματος γνωρίζειν τὸν χαρακτῆρα τῶν ἁγίων· καὶ τοὺς μὲν τοιούτους δέχεσθαι, τοὺς δὲ ἄλλως ἔχοντας ἀποστρέφεσθαι. Κεφάλ. βʹ. ΜΑΤΘΑΙΟΣ. Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες. Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠ.
Συμμιμηταί μου γίνεσθε, ἀδελφοὶ, καὶ σκοπεῖτε τοὺς οὕτω περιπατοῦντας, καθὼς ἔχετε τύπον ἡμᾶς» (Μ.
Βασιλείου, Ὅροι
Ἠθικοί, ΟΡΟΣ ΟΒʹ).
«Ὥστε ἂν μέν τι
συνεμπῖπτον τῇ ἐντολῇ τοῦ Κυρίου, ἢ συμβαλλόμενον ἐπιταχθῶμεν, ὡς τοῦ Θεοῦ
θέλημα σπουδαιότερον καὶ ἐπιμελέστερον καταδέχεσθαι χρή, πληροῦντας τὸ
εἰρημένον· Ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ· ὅταν δέ τι ἐναντίον τῇ τοῦ Κυρίου ἐντολῇ, παραφθεῖρον ἢ μολῦνον αὐτὴν
ἐπιταχθῶμεν παρά τινος, καιρὸς εἰπεῖν τότε· Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ
ἀνθρώποις· μνημονεύοντας τοῦ Κυρίου λέγοντος· Ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν,
ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν· καὶ τοῦ
Ἀποστόλου τολμήσαντος ὑπὲρ τῆς ἡμετέρας ἀσφαλείας καὶ αὐτῶν καθάψασθαι τῶν
ἀγγέλων δι' ὧν φησι· Κἂν ἡμεῖς αὐτοί, ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν,
παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. Ἐξ ὧν παιδευόμεθα, ὅτι, κἂν πολὺ
γνήσιός τις ᾖ, κἂν ὑπερβαλλόντως ἔνδοξος ὁ κωλύων τὸ ὑπὸ τοῦ Κυρίου
προστεταγμένον, ἢ προτρέπων ποιεῖν τὸ ὑπ' αὐτοῦ κεκωλυμένον, φευκτὸς ἢ καὶ
βδελυκτὸς ὀφείλει εἶναι ἑκάστῳ τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον» (Μ. Βασιλείου, Ὅροι κατ’ Ἐπιτομήν).
Ὁ ἅγιος
Θεόδωρος ὁ Στουδίτης γράφει: «Παραγγελίαν ἔχομεν ἐξ αὐτοῦ τοῦ Ἀποστόλου, ἐάν
τις δογματίζῃ ἢ προστάσσῃ ποιεῖν ἡμᾶς, παρ’ ὃ παρελάβαμεν, παρ’ ὃ οἱ Κανόνες τῶν
κατὰ καιροὺς Συνόδων καθολικῶν καὶ τοπικῶν ὁρίζουσιν, ἀπαράδεκτον ἑαυτὸν ἔχειν
καὶ μηδὲ λογίζεσθαι αὐτὸν ἐν κλήρῳ ἁγίων» (Θεόδωρος
Στουδίτης, P.G. 99, 988).
Καὶ σὲ ἄλλη ἐπιστολὴ ὁ ἅγιος Θεόδωρος
Στουδίτης, κατακρίνει κάποιον ἡγούμενο μὲ τὰ παρακάτω λόγια: «Σύ, ὢ τρισάθλιε,
ἐνῷ ἐνέδωσες στὴν θανάσιμη κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς (καὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς εἶναι αἱρετικοί, ὁ
Βαρθολομαῖος κάνει παρέα μὲ τὸν σατανά Πάπα –κατὰ γ. Ἀγάθωνα))… λέγεις ὅτι ὅλα πᾶνε καλά;…Ποιούς ἀδελφοὺς
προφύλαξες; Ἐκείνους ποὺ καταστράφηκαν ἀπὸ τὴν κοινωνία μὲ τοὺς
αἱρετικούς;…Ἔγινες σκάνδαλο τοῦ κόσμου, παράδειγμα ἀρνήσεως, ...”σκοτήρ” καὶ
ὄχι φωστήρ».
ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Τι ποιεῖς ἄνθρωπε; Παρεβάθη ὁ νόμος,
κατεφρονήθη σωφροσύνη, πλημμελήματα τοσαῦτα ἐτολμήθη παρά
τινος τῶν ἱερωμένων, τὰ ἄνω κάτω
γέγονε καὶ οὐ φρίττεις;…οὐκ ἀλγεῖς; οὐκ ἐπιτιμᾶ…, ἀλλὰ κοινωνεῖς;» (Χρυσοστόμου Ἰω., Ρ.G. 55, 252). Καὶ παρακάτω: «Ἀξίωμα προσώπου οὐ προσίεται, ὅταν περὶ ἀληθείας ὁ λόγος ᾖ» (Χρυσοστόμου Ἰω., Ρ.G. 61, 625), δηλαδή, «όταν πρόκειται
για προσπάθεια που αφορά εις την διασφάλιση της εν Χριστῳ ἀποκαλυφθείσης Αλήθειας από κάθε νοθεία ή
αλλοίωση, τότε ουδεμία έχει σημασία το αξίωμα».
Το Βίντεο ἐδῶ: http://katanixis.blogspot.gr/2014/07/2014_17.html
Σέ κρίσι συνειδήσεως ευρίσκονται οι Αγιοταφίτες Πατέρες γιά τήν υποδοχή του πάπα καί τή συμπροσευχή, στήν οποία τους παρέσυρε ο Βαρθολομαίος. Μέ ηφαίστεια έτοιμα νά εκραγούν ομοιάζουν καί οι ψυχές πολλών Αγιορειτών, βλέποντας τήν άλλοτε Ακρόπολι της Ορθοδοξίας νά σιωπά ενόχως καί προκλητικώς εμπρός στίς φοβερές προδοσίες Πίστεως, πού συμβαίνουν στίς ημέρες μας.
Κατά τήν ταπεινή μας γνώμη, εδώ που φθάσαμε, μία είναι η ενδεδειγμένη λύσι. Η άμεση παύσι του μνημοσύνου του Πατριάρχου Βαρθολομαίου καί των άλλων οικουμενιστών αρχιερέων. Καί τήν αρχή πρέπει να κάνουν οι καλοί καί άξιοι επίσκοποι, όσον ολίγοι καί αν είναι. Εάν
δέν τό κάνουν, θά παύσουν νά είναι καλοί και άξιοι καί θα δώσουν λόγο
στό Θεό γιά τή δειλία τους, αλλά καί τόν σκανδαλισμό τόσων ψυχών από τήν
παθητική στάσι τους, πού ενθαρρύνει καί αποθρασύνει τούς οικουμενιστάς.
