« Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ»

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: « Η θαυμαστή προσωπικότητα του εν αγίοις Μεγάλου Βασιλείου»

 

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

         [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 1-1-2002]

       Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, άγει τρεις γιορτές. Την οκταήμερο περιτομή του Χριστού, τη μνήμη του αγίου Βασιλείου και την πρωτοχρονιά. Αφού η έννοια του χρόνου απασχολεί τον Χριστιανό και είναι πολύτιμη για τη σωτηρία του. Θα μείνουμε όμως να δούμε τη θαυμαστή προσωπικότητα του ἐν ἁγίοις Μεγάλου Βασιλείου.

     Ο Μέγας Βασίλειος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια το 330. Ανήκε σε μια αγιασμένη οικογένεια, και κοσμικά εξέχουσα. Ο πατέρας του, ονόματι και αυτός Βασίλειος- ήταν συνήθεια, πολλές φορές, ο πατέρας να δίνει το δικό του όνομα στο παιδί του-, ήταν διδάσκαλος εγκυκλίων μαθημάτων, αλλά και της ρητορικής. Η γιαγιά του, από τον πατέρα του, ονόματι Μακρίνα, ήταν ενάρετη γυναίκα, και χρημάτισε μαθήτρια του μεγάλου ιεραποστόλου, Γρηγορίου του Θαυματουργού. Είναι αξιοσημείωτο ότι όταν ξέσπασε διωγμός από τον Μαξιμίνο, αυτή, η Μακρίνα δηλαδή με το σύζυγό της, έμειναν αρκετά χρόνια στα δάση του Πόντου και τρέφονταν με το κυνήγι ελαφών, όπως  μας πληροφορεί ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στον Επιτάφιο του Μεγάλου Βασιλείου.

    Η μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου, η Εμμέλεια, καταγόταν και αυτή από επιφανή οικογένεια της Καισαρείας. Αρκεί να σημειωθεί ότι ο πατέρας της ανεδείχθη σε μάρτυρα κατά τους τελευταίους διωγμούς κατά των Χριστιανών. Ο δε αδελφός της, Γρηγόριος, ανεδείχθη επίσκοπος σε κάποια πόλη της Καππαδοκίας. Από τα αγόρια της οικογένειας, ο Βασίλειος, ο Γρηγόριος και ο Πέτρος διηκόνησαν την εκκλησία ως Επίσκοποι. Ο δε Ναυκράτιος έγινε μοναχός.Από τα πέντε κορίτσια, η πρώτη,η Μακρίνα, τιμάται ως αγία. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι το στενό και το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον του Μεγάλου Βασιλείου υπήρξε σημαντικό και αγιασμένο.

Αρχαίοι της Εκκλησίας Πατέρες περί του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

"Όντας εν τη Ιερά Τραπέζη, ούτος εν ταις των Ιερέων χειροτονίαις, ούτος πάλιν μετά του σώματος του Χριστού στον επί τον Μυστικόν Δείπνον διαλάμπει·"

Δ. Παναγόπουλου, Τίμιος και ζωοποιός ο σταυρός
και ουχί φονικόν όργανον

α) Ο Τερτυλλιανός, ζήσας κατά το (160-245) λέγει, ότι ο Σταυρός ήτο εν χρήσει εις πάσας τας του βίου περιστάσεις· ήτοι, όταν ηγείροντο εκ της κλίνης, όταν ενεδύοντο, όταν έκοιμώντο, όταν εξήρχοντο της οικίας, όταν ήναπτον τον λύχνον, εν τη τραπέζη, και εν πάση επιχειρήσει ήτο η αφετηρία και ο Πρόδρομος.

β) Ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (μαρτυρήσας το 107), εν τη προς Φιλιππησίους αυτού επιστολή, (σελ. 36), λέγει περί Σταυρού τα εξής· « Ο γαρ άρχων του κόσμου τούτου χαίρει· όταν τις αρνείται τον Σταυρόν· όλεθρον γαρ εαυτόν γινώσκει την ομολογίαν του Σταυρού' τούτο γαρ εστι το τρόπαιον κατά της αυτού δυνάμεως, όπερ ορών φρίττει και ακούων φοβείται ». Δι' αυτό και σήμερον οι εχθροί του Σταυρού Προτεστάνται (οι λεγόμε νοι παρ' ημίν Ευαγγελικοί) και οι Χιλιασταί (οι λεγόμενοι επίσης παρ' ημίν, Μάρτυρες του Ιεχωβά ή Σπουδασταί των Γραφών), αρνούνται τον Σταυρόν και την δύναμιν Αυτού πονηροί όντες. Και φιλικώτατα δια του μικρού τούτου πονήματος τους υπενθυμίζομεν, ότι ο Λούθηρος, ο Καλβίνος, ο 'Ρώσσελ και οι τοιούτοι, είναι μεταγενέστεροι των Αποστόλων και των πρώτων Αγίων της Εκκλησίας του Χριστού, η Οποία χρονολογείται από των ημερών Ιησού του Ναζαρηνου και ουχί των ημερών Λουθήρου, Καλβίνου και 'Ρώσσελ.

γ) Ο Θείος Χρυσόστομος περί της δυνάμεως και της χρήσεως του Τιμίου Σταυρου από των ημερών του εκφράζεται ούτω· « Το επάρατον τούτο και απευκταίον, το της εσχάτης τιμωρίας σύμβολον, νυν γέγονε ποθεινόν και επέραστον· ουδέ γαρ ούτω στέφανος βασιλικός καλλωπίζει κεφαλήν, ως Σταυρός, παντός κόσμου τιμιώτερος ων. Και ο άπαντες επεφρίκεοαν πρώην, τούτο νυν το σχήμα ούτως έστιν άπασι περιμάχητον, ως πανταχού τούτο ευρίσκεται, παρ' άρχουσι, παρ' αρχομένοις, παρά γυναιξί, παρ' ανδράσιν, παρά παρθένοις, παρά γεγαμημέναις, παρά δούλοις, παρ' ελευθέροις· και γαρ συνεχώς αυτό άπαντες εγχαράττουσιν επί του των μελών ημών επισημοτέρου μέρους και ώσπερ εν στήλη επί μετώπου καθ' έκάστην ημέραν διατυπούμενον περιφέρουσιν.

Στὸ παρακάτω κείμενο των κελλιωτών πατέρων του Αγίου Όρους οι "Αθωνίτες φίλοι" που βρίσκονταν; Γιατί δεν διαμαρτυρήθηκαν; Γιατί δεν μίλησαν για εκκλησιαστική τάξη, υπακοή κλπ.; Τώρα ξαφνικά αφυπνίστηκαν;

Πολεμᾶς τὸν Τίμιο Σταυρὸ, τοῦ Χριστοῦ Σημαία καὶ Τρόπαιο;

 Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 22.9//5.10.2024.

Ὁσίου Κοσμᾶ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ 26 Ὁσιομαρτύρων

        Ἐν Ἄθω μαρτυρισάντων ἐπὶ τοῦ λατινόφρονος Πατριάρχου Βέκκου.

   

 

Ὑπὸ Ἁγιορειτῶν Κελλιωτῶν Πατέρων.

Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Θύελλα, ταραχὴ καὶ σκάνδαλο στὴν μητρόπολη Περιστερίου. Αἰτία, ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐκ τοῦ Ἱεροῦ τῶν ναῶν, ἀπὸ τὸν οἰκεῖο μητροπολίτη.

Ἐνῷ γιὰ τὸν Ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν Παῦλο, καὶ γιὰ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ὁ Τίμιος Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶναι καύχημα, γιὰ τοὺς ἄλλους, τοὺς ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ γιὰ κάποιους ἀπὸ τοὺς σύγχρονους γραμματεῖς, Φαρισαίους καὶ ἀρχιερεῖς, εἶναι μέγα «σκάνδαλο».¹

«Καύχημα καυχημάτων ὁ Σταυρός»² , βροντοφωνάζει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων. Ἐσὺ ντρέπεσαι γι’ αὐτόν;

Ἀλλὰ ὁ Σταυρὸς εἶναι δόξα³ τοῦ Ἰησοῦ, ὄχι ἀτιμία⁴ . Ἐσὺ τὸν ἀτιμάζεις; Δὲν σὲ ἐλέγχει ὁ Γολγοθᾶς, οὔτε τὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ;⁵

«Πολλοὶ σταυρώθηκαν στὴν οἰκουμένη, ἀλλὰ κανένα δὲν τρέμουν οἱ δαίμονες. Τοῦ Χριστοῦ, ὅμως, μόνο τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ νὰ δοῦν, τρέμουν οἱ δαίμονες».⁶ Τρέμεις κι ἐσὺ στὴ θέα του;

«Ἐμεῖς ὁμολογοῦμε τὸν Σταυρό, ἐπειδὴ γνωρίζομε τὴν Ἀνάσταση».⁷ Ἐσὺ τὸν ἀρνεῖσαι; Ποιός τέλος πάντων εἶσαι;

Ἀνώτερος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου; Ἢ μήπως τοῦ Πατριάρχου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων ὑπερέχεις;

Όλοι αυτοί οι Άγιοι ή φωτισμένοι άνθρωποι δεν γνώριζαν και γνωρίζουν σήμερα οι εχθροί του Σταυρού;

 

Ο μακαριστός Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος μπροστά στην Ωραία Πύλη. Πίσω του φαίνεται ο Εσταυρωμένος στην θέση από την οποία σήμερα οι εχθροί του τον αφαιρούν. Δεν γνώριζε ο π. Επιφάνιος και γνωρίζουν σήμερα καλύτερα οι εχθροί του Σταυρού;

Ο οσιακής βιωτής π. Φιλόθεος Ζερβάκος μπροστά από την Αγία Τράπεζα. Πίσω του φαίνεται ο Εσταυρωμένος στην θέση από την οποία σήμερα οι εχθροί του τον αφαιρούν. Δεν γνώριζε ο π. Φιλόθεος και γνωρίζουν σήμερα καλύτερα οι εχθροί του Σταυρού;

Ο άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης μπροστά από την Αγία Τράπεζα. Πίσω του φαίνεται ο Εσταυρωμένος στην θέση από την οποία σήμερα οι εχθροί του τον αφαιρούν. Δεν γνώριζε ο Άγιος και γνωρίζουν σήμερα καλύτερα οι εχθροί του Σταυρού;

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Δείτε το υπέροχο βίντεο εις μνήμην του Αγίου.

 Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος και Ζίτσης

                        

Ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) Επίσκοπος Αχρίδος, της Σερβικής Εκκλησίας, γεννήθηκε το 1880 στην Σερβία.

Έλαβε ευρεία μόρφωση ανά την υφήλιο και επέδειξε σπουδαίο συγγραφικό έργο. Οι υψηλές θεολογικές και φιλοσοφικές μελέτες του τον έκαναν σύντομα γνωστό λαμβάνοντας πέντε διδακτορικούς τίτλους σε διάφορα Πανεπιστήμια του κόσμου. Επίσκοπος εκλέχθηκε μόλις στα 39 του χρόνια.

Ποίμανε με ιδιαίτερη αγάπη και σοφία την επισκοπή του, όμως, η ποιμαντική του διακονία αγκάλιασε στην κυριολεξία όλον τον κόσμο με τα διάφορα ταξίδια του (λόγω εξορίας ή όχι), τη διδασκαλική του δραστηριότητα σε πανεπιστημιακές σχολές αλλά και μέσω του πλήθους των επιστολών και των βιβλίων του.

Ἀπάντηση στὸν ἐκπρόσωπο τύπου τῶν ἀνωνύμων Φιλοαθωνιτῶν

Ἔχει δημοσιευθεῖ στὸ ἱστολόγιο "Ομολογία" μία ἀνακοίνωση τοῦ π. Δημητρίου Ἀθανασίου, χημικοῦ, στὴν ὁποία ὁ π. Δημήτριος κατά την γνωστή του τακτική κατηγορεῖ τοὺς ἄλλους γιὰ πράγματι ποὺ ὁ ἴδιος δὲν κάνει: Π.χ. κατηγορεῖ μὲ ἀπαξιωτικοὺς χαρακτηρισμοὺς καὶ εἰρωνεῖες τοὺς Περιστεριῶτες  πιστούς, γιατὶ μιλοῦν μόνο γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Σταυροῦ, ἐνῶ δὲν μιλοῦν γιὰ τὶς συνεχόμενες οἰκουμενιστικὲς δραστηριότητες τοῦ Μητροπολίτου Περιστερίου, ἐνῶ ὁ ἴδιος μιλάει μὲν ἐπιφανειακὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, ἀλλὰ γιὰ τὶς οἰκουμενιστικὲς δραστηριότητες τοῦ μητροπολίτου του Ἄρτης Καλλινίκου,  τῆς συμπροσευχῆς του μὲ οἰκουμενιστὲς καὶ σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας (ἐδῶ) κι (ἐδῶ), μὲ ξεκάθαρους αἱρετίζοντες ἐπισκόπους, ὅπως ὁ Μεσσηνίας (ἐδῶ) κλπ. ἀλλὰ καὶ τοῦ προκατόχου του Ἰγνατίου ποὺ ὑπέγραψε στὸ Κολυμπάρι ὄλες τὶς προδοτικὲς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ἀποφάσεις (ἐδῶ) ὁ λαλίστατος κατήγορος τηρεῖ παρατεταμένη σιγὴ ἀσυρμάτου.

Τώρα ὁ π. Δημήτριος γίνεται (δυστυχῶς διότι πρόκειται γιὰ ἱερέα) ἀκόμα πιὸ θρασύς: Παρουσιάζει μία ἐπιστολὴ ἀνωνύμων (κανεὶς δὲν γνωρίζει ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ φίλοι Ἀθωνῖτες ἢ ἂν ὑπάρχουν καὶ ποιούς σκοποὺς ὑπηρετοῦν, ἀντιθέτως μπορεῖ νὰ εἰκασθεῖ ὅτι ἴσως νὰ τὴν ἔγραψε ὁ ὁποιοσδήποτε, ἀκόμα καὶ ὁ ἴδιος) τὴν ὁποία ὁ ἴδιος ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ (!!!) ἀλλὰ ἀπαιτεῖ νὰ τὴν δημοσιεύσουν οἱ ἄλλοι ὡς ἀπόδειξη δικαιοσύνης καὶ αὐτοανακηρύσσεται ἐκπρόσωπος τὐπου τῶν ἀνωνύμων αὐτῶν μᾶλλον ἐπειδὴ δικαιώνουν τὶς θέσεις του. Δὲν ἀρκεῖται μάλιστα μόνο σ' αὐτό, ἀλλὰ ὡς νέος Big Brother παρακολουθεῖ ποιά ἱστολόγια ἀνάρτησαν τὴν ἐπιστολή καὶ ποιά ὄχι και δημοσιεύει κάθε φορὰ ὀνομαστικὰ τὸν ἀριθμό τους.

Ὁ ἴδιος ὅμως, ἄκουσον ἄκουσον, συνεχίζει νὰ ἀρνεῖται νὰ δημοσιεύσει τὴν ἐπιστολὴ τόσο στὸ ἱστολόγιο "Ομολογία" ὅσο καὶ στὸ δικό του ἱστολόγιο "Θησαυρός Γνώσεων και Ευσεβείας" χωρίς ὅμως νὰ βάζει τα ἱστολόγια αὐτὰ στὴν λίστα τῶν ἱστολογίων ποὺ ἀρνοῦνται νὰ δημοσιεύσουν τὴν ἐπιστολὴ τῶν ἀνωνύμων Ἀθωνιτῶν Φίλων, ἡ ὁποία ἐκτὸς τῶν ἄλλων περιέχει καὶ πολλὰ θεολογικὰ λάθη. Φυσικὰ μέσα στὶς πλεκτάνες του δὲν πρόσεξε τὴν ἀνακολουθία του.

Ἐμεῖς λοιπόν, ὡς ἱστολόγιο δημοσιεύουμε μὲ μία ἐλάχιστη παραλλαγὴ τὴν δικαιολογία τοῦ ἴδιου τοῦ π. Ἀθανασίου (ἐδῶ) ὡς ἄρνηση δημοσίευσης καὶ τὸν παρακαλοῦμε νὰ μὴν ἀναφέρει τὸ ἱστολόγιό μας (ὅπως πράττει καὶ μὲ τὰ δικά του) στὴν "μαύρη λίστα" του:

"Επειδή το κείμενο των Αθωνιτων Φίλων δεν στάλθηκε στο ιστολόγιο δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε την απάντηση. Εξ άλλου δεν επιθυμούμε να εμπλακούμε στο θέμα  με αφορμή  το άρθρο ενός Αγιορείτη μοναχού. Οι λόγοι είναι πολλοί."

Ἡ σφαγὴ τῶν νηπίων ἀπὸ τὸν Ἡρώδη – Ὁ συμβολισμὸς τῶν 14.000 νηπίων

Πατρῶνος Γεώργιος, Ὁμοτ. Καθηγητής τοῦ Παν/μίου Ἀθηνῶν

Ὅλα σχεδὸν τὰ παρακάτω, λήφθηκαν ἀπὸ τὸ ἄρθρο τοῦ ὁμότιμου καθηγητῆ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Γεωργίου Π. Πατρώνου, μὲ τίτλο: “Ἡ σφαγὴ τῶν νηπίων κατὰ τὴν Καινὴ Διαθήκη”, ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ ἔνθετο περιοδικὸ “Ἱστορικά” (Νὸ 216), τῆς Ἐλευθεροτυπίας 18 Δεκεμβρίου 2003 σέλ. 34-41.

*****

Ἡ ἑορτὴ πρὸς τιμὴν “τῶν 14.000 ἀναιρεθέντων νηπίων”, ἀποτελεῖ γιὰ πολλοὺς ἀπίστους σκάνδαλο, καθὼς ὁ ἀριθμὸς τῶν νηπίων ποὺ δολοφόνησε ὁ Ἡρώδης γιὰ νὰ σκοτώσει τὸν Χριστό, ἦταν πολὺ μικρότερος. Ὅμως, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἀγνοοῦν, ὄχι μόνο τὴ βαθύτερη σημασία τοῦ γεγονότος τῆς σφαγῆς τοῦ Ἡρώδη ἀλλὰ καὶ τὶς συμβολικὲς διαστάσεις τοῦ ἀριθμοῦ αὐτοῦ.

*****

Τί δείχνει ἡ ἱστορία

Ὑπὸ τοὺς αὐστηροὺς ὅρους τῆς ἐπιστημονικῆς ἱστορικῆς ἀκρίβειας, ὁ ἀριθμὸς τῶν 14.000 θανατωθέντων νηπίων κατὰ τὴν παράδοση δημιουργεῖ – ἀκόμα καὶ γιὰ τὰ δεδομένα τοῦ δολοφόνου Ἡρώδη- ἀνυπέρβλητα προβλήματα. Σύμφωνα μὲ τὶς πληροφορίες πού μᾶς παρέχουν οἱ πηγὲς καὶ ἰδιαίτερα ὁ Ἰουδαῖος ἱστορικὸς Φλάβιος Ἰώσηπος – σύγχρονος τῶν Εὐαγγελιστῶν Λουκᾶ καὶ Ἰωάννη – καὶ ἄρα καλὸς γνώστης τῆς ἐποχῆς τῶν εὐαγγελικῶν γεγονότων – ἡ κωμόπολη τῆς ἀρχαίας Βηθλεὲμ καὶ τὰ περίχωρά της θὰ πρέπει τότε νὰ εἶχαν πληθυσμὸ ἴσως λίγο μεγαλύτερο ἀπὸ χιλίους κατοίκους. Ἡ σφαγὴ τῶν ἀρρένων νηπίων “ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω” δὲν θὰ ἦταν, ἑπομένως, στὴν πραγματικότητα δυνατὸ νὰ ἀφορᾶ περισσότερα ἀπό 30 ἤ τὸ ἀνώτατο 40, μὲ βάση τὰ στατιστικὰ δεδομένα ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν πληθυσμιακὴ κατανομὴ τῆς συγκεκριμένης περιοχῆς.

Ἕνας τέτοιος ἀριθμὸς θὰ καθιστοῦσε πολὺ πιὸ πιθανὸ, κατὰ τοὺς ἱστορικούς, ὁ Ἡρώδης νὰ ἀποτόλμησε ὄντως ἀκόμη ἕνα τραγικὸ ἐγχείρημα, προκειμένου νὰ διασφαλίσει τὴν ἐξουσία του ἀπὸ τὴν ἔσω καὶ ὑποθετικὴ ἀπειλῆ τῆς ἐμφανίσεως ἑνὸς διεκδικητῆ τοῦ θρόνου. Ἡ “ἀναίρεση” μερικῶν δεκάδων νηπίων, ἄσημων ἀγροτικῶν οἰκογενειῶν μίας ἀπομακρυσμένης καὶ ἀγνοημένης περιοχῆς, δὲν θὰ ἀποτελοῦσε “παρὰ μόνο ἕνα μικρὸ καὶ ἀσήμαντο ἐπεισόδιο” στὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία του, ὅπως εὔστοχα παρατηρεῖ ἕνας σύγχρονος ἐρευνητής, ἕνα πταῖσμα σὲ σύγκριση μὲ τὰ ἄλλα του ἐγκλήματα, ποὺ δὲν ἐπιβάρυνε αἰσθητὰ τὸν ἤδη μακρὺ κατάλογο τῶν θυμάτων τῆς καχυποψίας του καὶ δὲν διαφοροποιοῦσε ἰδιαίτερα τὴν οὕτως ἢ ἄλλως ἔκρυθμη τοπικὴ κατάσταση, ὥστε νὰ προκαλέσει τὴν παρέμβαση τῆς Ρώμης στὸ συγκεριμένο ζήτημα.

Πατριάρχης Βουλγαρίας Δανιήλ για την Ουκρανία: Όσοι καταλαμβάνουν εκκλησίες δεν είναι Ορθόδοξοι

Σωστά! Για την Εκκλησία όμως ισχύει και το όσοι μνημονεύουν και συλλειτουργούν με αιρετικούς και με διώκτες των Χριστιανών ούτε ορθοδοξούν ούτε ορθοπραττούν. Τα λόγια λιπόν δεν φθάνουν, χρειάζονται πράξεις.

                

Ο Προκαθήμενος της Βουλγαρικής Εκκλησίας μίλησε για τον διωγμό της UOC στην Ουκρανία.

Ο Βούλγαρος Πατριάρχης Δανιήλ σχολίασε τη συνεχιζόμενη δίωξη των Ορθοδόξων Χριστιανών στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης της κατάληψης εκκλησιών και της δολοφονίας ιερέων, αναφέρει η Eurocom Television .

Τόνισε ότι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην Ουκρανία υφίστανται βία από εκείνους που, κατά την άποψή του, δεν αποτελούν μέρος της αληθινής Ορθόδοξης πίστης.

“Κάποιος που ισχυρίζεται ότι είναι Ορθόδοξος διώκει και σκοτώνει ανθρώπους. Είναι πολύ εύκολο για ένα άτομο να προσδιορίσει ποια Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία είναι αληθινή”, δήλωσε ο επικεφαλής της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ζήτησε επίσης να τερματιστεί ο πόλεμος, σημειώνοντας ότι πρέπει να σταματήσουν οι καταστροφές και τα δεινά που συμβαίνουν στη χώρα.

Μνήμη των αναιρεθέντων υπό του Ηρώδου αγίων νηπίων: Ο Ιερός Χρυσόστομος για την σφαγή των νηπίων

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ [:Ματθ.2,13-23]

   «Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων(:Τότε ο Ηρώδης, όταν είδε ότι οι μάγοι τον εξαπάτησαν και τον ξεγέλασαν, θύμωσε πολύ. Έστειλε λοιπόν στρατιώτες, οι οποίοι σκότωσαν όλα τα παιδιά που ήσαν στη Βηθλεέμ και σε όλα τα περίχωρα και τα σύνορά της, από ηλικία δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με το χρονικό διάστημα που εξακρίβωσε από τους μάγους)»[Ματθ.2,13].

     Δεν έπρεπε βέβαια ο Ηρώδης να οργιστεί αλλά να φοβηθεί και να μαζευτεί και να εννοήσει ότι επιχειρεί ακατόρθωτα πράγματα. Δεν συγκρατείται όμως. Όταν η ψυχή είναι αχάριστη και ανεπίδεκτη δεν υποχωρεί σε κανένα από τα φάρμακα, που δίνει ο Θεός. Ιδού, παρατήρησε και τούτον πώς συναγωνίζεται τους προηγούμενούς του σε κακία· προσθέτει φόνο στους φόνους και παντού τρέχει κατά κρημνού. Σαν να ήταν κυριευμένος από κάποιον δαίμονα της οργής αυτής και του μίσους. Δεν υπολογίζει κανένα, μανιάζει και εναντίον των μάγων που τον γέλασαν, αφήνει την οργή του να ξεσπάσει κατά των παιδιών, που δεν τον είχαν σε τίποτε βλάψει και αποτολμά στην Παλαιστίνη ένα δράμα συγγενικό με όσα είχαν τότε συμβεί στην Αίγυπτο[:Αναφέρεται εδώ ο Ιερός Χρυσόστομος στην διαταγή του Φαραώ να θανατώνονται όλα τα αρσενικά παιδιά που γεννούσαν οι Ισραηλίτες: βλ. Εξοδ.1,15 κ.ε.]. Διότι λέγει: «Καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων (:Έστειλε λοιπόν στρατιώτες, οι οποίοι σκότωσαν όλα τα παιδιά που ήσαν στη Βηθλεέμ και σε όλα τα περίχωρα και τα σύνορά της, από ηλικία δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με το χρονικό διάστημα που εξακρίβωσε από τους μάγους)»[Ματθ.2,16].

Κυριακή μετά την του Χριστού Γέννησιν - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ[: Γαλ.1,11-19]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

   «Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ(:Σας γνωστοποιώ λοιπόν,αδελφοί, ότι το Ευαγγέλιο που σας κήρυξα δεν αποτελεί ανθρώπινη επινόηση· διότι όχι μόνο οι υπόλοιποι απόστολοι, αλλά κι εγώ δεν το παρέλαβα ούτε το διδάχθηκα από κάποιον άνθρωπο, αλλά το παρέλαβα με αποκάλυψη του Θεού, ο Οποίος απευθείας μου φανέρωσε και μου αποκάλυψε τον Κύριο Ιησού)»[Γαλ.1,11-12].

    Πρόσεξε ότι με κάθε τρόπο υποστηρίζει αυτό θερμώς, ότι έγινε μαθητής του Χριστού, όχι με την μεσολάβηση ανθρώπου, αλλά αφού ο Ίδιος αυτοπροσώπως τον έκρινε άξιο να αποκαλύψει σε αυτόν όλη την αλήθεια. Και ποια απόδειξη υπάρχει για όσους απιστούν, Παύλε, ότι ο Θεός σου αποκάλυψε αυτοπροσώπως, και όχι διαμέσου κάποιου άλλου, εκείνα τα απόρρητα μυστήρια; «Η μεταστροφή μου από την προηγούμενη κατάσταση στην οποία βρισκόμουν», λέγει· «διότι αν εκείνος που ενήργησε την αποκάλυψη δεν ήταν ο Θεός, δεν θα δεχόμουνα τόσο ακαριαία μεταβολή· διότι εκείνοι μεν οι οποίοι διδάσκονται από ανθρώπους, όταν είναι διακαείς και φανατικοί στα αντίθετα, χρειάζονται χρόνο και επινοητικότητα πολλή για να πενθούν· εκείνος όμως ο οποίος μεταβλήθηκε τόσο ακαριαία και ανένηψε και σε αυτό ακόμη το αποκορύφωμα της μανίας στο οποίο βρισκόταν καταδιώκοντας τους Χριστιανούς, είναι ολοφάνερο ότι επειδή αξιώθηκε θεϊκής οράσεως και διδασκαλίας, για τον λόγο αυτόν αμέσως επανήλθε στην τέλεια υγεία».

Κυριακή Μετὰ τὰ Χριστούγεννα

                        

Anthony Bloom

Metropolitan of Sourozh (1914- 2003)

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Με τὴν φαντασία μας, ἄς πᾶμε πίσω 2.000 χρόνια. Τὶ θαυμάσιο μᾶς συμβαίνει: σὲ μιὰ ἑβδομάδα κι ὁ κόσμος εἶναι διαφορετικός. Ὁ κόσμος ἦταν γιὰ χιλιάδες χρόνια σὰν ἕνα χαμένο πρόβατο καὶ τὸ χαμένο πρόβατο τώρα βρέθηκε καὶ τὸ πῆρε στοὺς ὤμους Του ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, σὰν τον υἱό τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ἀγεφύρωτο κενό, ποὺ ἡ ἁμαρτία δημιούργησε ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν Θεό, ἄρχισε ἐπιτέλους νὰ γεφυρώνεται· ὁ Θεός μπῆκε στὴν ἱστορία, ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁ Θεός ἔλαβε σάρκα καί ὅλα ἔγιναν ὁρατά, αὐτό που ἀντιλαμβανόμαστε μεσ’ τὴν τυφλότητά μας σὰν κάποιο ἀδιάφορης σημασίας γεγονός μπορεί μέσα ἀπό Κεῖνον νὰ τὸ δούμε σαν δόξα. Κάτι ἀπόλυτα νέο συνέβη· ὁ κόσμος δὲν εἶναι πιά ὁ ἴδιος.

Ὡστόσο, ὑπάρχει καὶ μιά ἄλλη διάσταση στὴν Ἐνανθρώπιση. Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος ἀλλά ὁ Θεός σὰν Χριστός εἶπε ἀλήθειες καταλυτικές, ποὺ σταδιακά σὰν μαγιά ἔπεσαν στήν ζύμη καὶ ἄλλαξαν τὸν κόσμο· ὁ Θεός μᾶς ἀποκάλυψε τό μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ὅτι ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος ἦταν ἀπόδειξη, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἀπόδειξη, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι τόσο πλατύς, τόσο βαθύς, τόσο μυστηριωδῶς βαθύς, ποὺ θὰ μποροῦσε ὄχι μόνο νὰ γίνει ναός τῆς θείας παρουσίας ἀλλά νὰ ἑνωθεῖ με τὸν Θεό (Ἐκείνον), νὰ γίνει μέτοχος τῆς θείας φύσης Του, ὅπως τὸ ἔθεσε ὁ Ἀπ. Πέτρος στὴν ἐπιστολή του. Καὶ πάλι, ὁ ἄνθρωπος εἶναι σπουδαῖος, κι ὅσο κι ἄν πέφτουμε κι ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τὸν προορισμό μας, ὅσο ἀνάξιοι κι ἄν γινόμαστε γι’ αὐτόν, ὁ Θεός δὲν θὰ ἀποκαθιστοῦσε μαζί μας μιά σχέση κατώτερη ἀπ’ αὐτήν τῆς πατρότητας τῆς δικῆς Του καὶ τῆς δικῆς μας θυγατρικῆς ἤ υἱκῆς ἰδιότητας στὴν ὑψηλότερη μορφή της. Ὁ ἄσωτος υἱός ζήτησε ἀπ’ τὸν πατέρα του νὰ τὸν πάρει σαν μισθωτό, γιατί ἦταν ἀνάξιος νὰ λέγεται υἱός· ἀλλά ὁ πατέρας δὲν τὸ δέχτηκε. Ὅταν ὁ υἱός ὁμολόγησε, ὁ πατέρας τὸν σταμάτησε προτού προφέρει αὐτά τὰ λόγια, γιατί ὁ Θεός δὲν θέλει τὸν ἐξευτελισμό μας, δὲν εἴμαστε σκλάβοι ἤ μισθωτοί. Δὲν τὸ εἶπε ο Κύριος στοὺς μαθητές Του, «Δὲν σᾶς καλῶ πιὰ ὑπηρέτες, γιατί ὁ ὑπηρέτης δὲν γνωρίζει τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου Του, κι ἐγώ θὰ σᾶς πῶ τὰ πάντα»;

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΩΝΑΣΗ!!

Κάποτε ο Αριστοτέλης Ωνάσης, απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους, τους έθεσε το εξής κουίζ: «Όποιος βρει την πραγματική μου περιουσία (κατά προσέγγιση) θα του δώσω 10.000 δολλάρια».

Το αποτέλεσμα ήταν, να δεχθή ο Ωνάσης μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα χιλιάδες επιστολές δημοσιογράφων από όλο τον Κόσμο.

Έβαλε ο Ωνάσης τους συνεργάτες του, να διαβάσουν όλα τα γράμματα, όμως μιά επιστολή ξεχώριζε...

Ο Ωνάσης την πήρε, την διάβασε και ύστερα από λίγη σκέψη είπε:

Αββάς Δωρόθεος: Οἱ τρόποι τοῦ ψεύδους

      

Ὑπάρχουν τρεῖς γενικοί τρόποι γιά νά λέμε ψέματα καί νά εἴμαστε ψευδόμενοι, γράφει ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος:

Υπάρχουν τρείς τρόποι ψεύδους· είναι ο ψευδόμενος κατά διάνοιαν, ο ψευδόμενος εν λόγω, και ο ψευδόμενος με τον βίον του.

α. Ὁ πρῶτος τρόπος εἶναι νά ψεύδεται κάποιος κατά διάνοια. Χαρακτηριστικό αὐτῆς τῆς καταστάσεως εἶναι ἡ ὑπόνοια καί ἡ καχυποψία. Αὐτός πού ἔχει καχυποψίες, ἐάν δεῖ κάποιον νά ὁμιλεῖ μέ ἕναν ἄλλο, ὑποπτεύεται πώς μιλοῦν γι’ αὐτόν. Ἐάν διακόψουν τήν ὁμιλία, ὑποψιάζεται πώς διέκοψαν γι’ αὐτόν. Ἡ καχυποψία, πού εἶναι μία μορφή ψεύδους, τόν κάνει νά μή λέγει τίποτε τό ἀληθινό, ἀλλά νά κατασκευάζει ὅλο ὑποθέσεις. Τά ἀποτελέσματα τῆς περιπτώσεως αὐτῆς εἶναι περιέργειες, κρυφακούσματα, καταλαλιές, κατακρίσεις καί μαλώματα.

β. Ὁ δεύτερος τρόπος εἶναι νά ψευδόμαστε μέ τόν λόγο. Ἕνας πού εἶναι ψεύτης στά λόγια, προσπαθεῖ νά δικαιολογήσει τίς ἁμαρτίες του, τά πάθη του ἤ προσπαθεῖ νά ἐπιτύχει τοῦ σκοποῦ του μέ ψέματα. Τροποποιεῖ τίς κατηγορίες εἰς βάρος του μέ ψέματα. Λέγει ψέματα γιά νά ἐκπληρωθοῦν οἱ ἐπιθυμίες του. Ψεύδεται γιά νά ἐντυπωσιάσει, νά ἀποφύγει πολλές καταστάσεις ἤ γιά νά κερδίσει χρήματα καί ἀγαθά. Αὐτός πού λέγει ψέματα στά λόγια του, φτάνει στό σημεῖο νά μήν τόν πιστεύουν οἱ ἄλλοι, ἔστω καί ἄν λέγει ἀλήθεια.

Το έργο των διακόνων

Η Εκκλησία του Χριστού, είναι, ως γνωστόν, θεμελιωμένη πάνω στα αίματα των μαρτύρων. Πρωτόαθλος και πρωτοχορευτής στον ατελείωτο αυτόν χορό υπήρξε ο Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος Στέφανος. 

Ο εορτασμός της μνήμης του στις 27 Δεκεμβρίου -αρχικά εορταζόταν την επομένη της Γεννήσεως του Χριστού, στις 26 Δεκεμβρίου, οπότε ορίστηκε να εορτάζεται η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου, ως Μητέρας του Κυρίου-, είναι συμβολικός.

Πράγματι, ο Στέφανος είναι ο τελειώτερος μάρτυρας και διάκονος του Θεού Λόγου, ο οποίος έγινε άνθρωπος, «ἵνα τὸν ἄνθρωπον Θεὸν ποιήσῃ» (Μ. Αθανάσιος).

Γι’ αυτό και στο Κοντάκιο της εορτής του τονίζεται ότι, ενώ ο «Δεσπότης» Κύριος «διὰ σαρκὸς ἐπεδήμει», ο πιστός και αφοσιωμένος «δοῦλος» Του Στέφανος «ἀπὸ σαρκὸς ἐξεδήμει».

Για να κατανοήσωμε, ασφαλώς, την προσφορά του Στεφάνου, χρειάζεται να θυμηθούμε τον ρόλο των διακόνων στις αποστολικές κοινότητες των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Σε αυτές, λοιπόν, οι διάκονοι, είχαν αναλάβει το κοινωνικό έργο, -«διακονία τῶν τραπεζῶν»-, που επιτελούταν παράλληλα με τις άλλες δύο διακονίες, την πνευματική -«προσευχή»- και την μορφωτική -«διακονία τοῦ λόγου» (Πράξ., στ’ 3-4).

Η σημασία που έδιναν οι Απόστολοι στην άσκηση του κοινωνικού έργου γίνεται φανερή από την εκλογή των Επτά Διακόνων, οι οποίοι ήταν άνθρωποι «πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας», που τους κατέστησε η Εκκλησία «ἐπὶ τὴν χρείαν ταύτην», για να εξυπηρετούν δηλαδή τους πιστούς στις υλικές των ανάγκες, τις οποίες, ασφαλώς, δεν μπορούσε να παραβλέψῃ η Εκκλησία των πιστών.

Εαν η εκκλησιαστική κοινότητα- διότι ως κοινότητα νοούταν η Εκκλησία- δεν θεωρούσε ευάρεστη την διακονία αυτήν, τότε γιατί οι Απόστολοι, με προεξάρχοντα τον Πέτρο, να συγκαλούσαν τους πιστούς, ώστε να επιλέξουν με δημοκρατική εκλογή τους αξιωτέρους προς τον σκοπό αυτόν;

Βεβαίως, και μέσα στην πρώτη Εκκλησία, υπήρχαν διαφορετικές και συχνά αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις σχετικά με την υφή και το έργο της Εκκλησίας γενικώς.

Από την μια, οι ιουδαΐζοντες χριστιανοί έβλεπαν την Εκκλησία ως συνέχεια του εβραϊκού ναού και θεωρούσαν τους λειτουργούς της ως συνεχιστές της λευϊτικής ιερωσύνης, γι’ αυτό και έδιναν έμφαση στο τελετουργικό μέρος και στις τυπικές διατάξεις και είχαν μια εχθρότητα απέναντι στον λαό, που τον θεωρούσαν υποδεέστερο και εξυπηρετητή των συμφερόντων των, χωρίς να ενδιαφέρονται οι ίδιοι για τις δικές του ανάγκες.

Η αμφικτυονία «Επειών Γη» προσκάλεσε τον Πάπα στην Ηλεία.

 

ΤΑΣ ΘΥΡΑΣΣτήνουν την υποταγή της Ορθοδοξίας.

σ.σ. Πολλά λόγια για το τίποτα. Ουμανισμοί, πολιτισμοί, ταυτότητες και ετερότητες. Οικονομίες, οικολογίες, δημοκρατίες και σύγχρονες κοινωνίες. Και ένα σωρό νοματαίοι για την υποταγή της Ορθοδοξίας στον πάπα, την παγκοσμιοποίηση και την πανθρησκεία. Όσο για τον Μητροπολίτη Ηλείας Αθανάσιο είναι πολύ καλά ενήμερος. Τον Μάρτιο του 2024 επισκέφθηκε το Φανάρι με Ηλειακή Αντιπροσωπεία, πολλά βασικά μέλη της οποίας θα δείτε και στην κάτωθι είδηση. Και λίγους μήνες πριν, τον Σεπτέμβριο του 2023, ο πατριάρχης Βαρθολομαίος είχε επισκεφθεί την Ηλεία. Από τότε τα μαγείρευαν.

………………………….

Η νεοσύστατη Αμφικτυονία «Επειών Γη», η οποία απαρτίζεται από τους Δήμους Αρχαίας Ολυμπίας, Πύργου, Ανδραβίδας – Κυλλήνης, το Ελληνοϊταλικό Επιμελητήριο Αθηνών και την Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Βλατάδων, πιστή στις αρχές του καταστατικού χάρτη ιδρύσεως της, προβαίνει σε ρηξικέλευθες ενέργειες προαγωγής και προάσπισης του πολιτιστικού αποτυπώματος και της κοινωνικής ευδαιμονίας του Νομού Ηλείας.  Στόχος της να καταστήσει την περιοχή σημείο αναφοράς για την δημιουργία κέντρου διεθνών πνευματικών και επιχειρηματικών  ανταλλαγών, λήψης αποφάσεων για θέματα που αποτελούν μείζονα προβλήματα για κάθε πτυχή της ζωής του ανθρώπου, καθώς και φάρου πολιτισμού και διαμορφωτή μιας τάξης πραγμάτων που θα οραματίζεται ένα καλύτερο μέλλον υπό το λύχνο της πολιτιστικής ταυτότητας και της εθνικής κληρονομιάς του τόπου.

Η αρετή των γονέων ωφελεί τα παιδιά τους

Ευγενίου Βούλγαρη (1716-1806)  – «ΑΔΟΛΕΣΧΙΑ ΦΙΛΟΘΕΟΣ»

 

(Απόδοση: Θεοδόσης Σπεράντσας)

   Επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε ο Διδάσκαλος του Γένους Ευγένιος Βούλγαρης. Με το κείμενο αυτό στους σημερινούς χαλεπέστατους καιρούς, σαν να ζει το σήμερα, αν και έζησε τον 18^ο αιώνα, απευθυνόμενος στους γονείς, διδάσκει διά της Αγίας Γραφής, παρηγορεί και τρέφει με ελπίδα συνάμα τις ψυχές που αγωνιούν για την ανατροφή των παιδιών τους. Μπαίνει στο κλίμα της εποχής και με διάκριση αρίστου διδασκάλου συμβουλεύει, δίχως ακρότητες, παρακινώντας το φιλότιμο του Ρωμιού, ώστε να παλέψει, να γίνει το παράδειγμα, για να μεταδώσει στους επιγόνους του το αληθινό νόημα της ζωής. Μια καλή ευκαιρία, για τους γονείς και τις νέες αποφάσεις για ανανέωση, τώρα με την έναρξη της νέας χρονιάς:

   Η θεία  Γραφή διαλαλεί θαυμάσια την δικαιοσύνη του Νώε: «ο Νώε ήταν άνθρωπος δίκαιος και τέλειος… ο Νώε είχε την συμπάθεια του Θεού… ο Θεός ήταν ευχαριστημένος από τον Νώε…». Για τα παιδιά του όμως, που τ΄ αναφέρει το καθένα με τ΄ όνομά του και για την γυναίκα του και τις νύφες του, που δεν τις ονοματίζει (Γεν.ε΄10,18 η΄ 16,18) τίποτε δεν λέει ο θείος λόγος, ούτε για την αρετή τους ούτε και για την δικαιοσύνη τους.

   Η σιωπή αυτή μπορεί να βάλει κάποιον σε υποψία, πως η φαμίλια του δεν ήταν όλως διόλου αμέτοχη στην μόλυνση που είχε τότε «κάθε πλάσμα με σάρκα» και «κάθε άνθρωπος». Και η υπόνοια αυτή δυναμώνει ακόμη περισσότερο και γίνεται πιθανή και εύλογη από την αναισχυντία που έδειξε κατόπιν στον πατέρα του ένα από τα παιδιά του, ο Χαμ. (Σημ: Μετά τον κατακλυσμό, όταν ο Νώε μεθυσμένος γυμνώθηκε, ο Χαμ είδε τη γύμνια του πατέρα του, γι αυτό και προκάλεσε την κατάρα του Νώε, λέγοντας ότι ο γιος του Χαναάν θα γινόταν χειρότερος και από τους δούλους των αδερφών του (Γένεση 9,20-27). Γι' αυτό το λόγο ο Χαμ δεν συμπεριλαμβάνεται μαζί με τ' αδέρφια του στην Κυριακή των Προπατόρων).

Φυγή του Χριστού στην Αίγυπτο, Χαριέστατα και αξιοσημείωτα περιστατικά!

 Φυγή του Χριστού στην Αίγυπτο, Χαριέστατα και αξιοσημείωτα περιστατικά!

Η φυγή του Χριστού στην Αίγυπτο.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

 

Σημειούμεν δε ενταύθα τα χαριέστατα και αξιοσημείωτα ταύτα. Δηλαδή ότι ο Κύριος φεύγων εις την Αίγυπτον, όχι μόνον τα είδωλα εκείνης συνέτριψε, αλλά και τα φυτά έκαμε να τον προσκυνήσουν.

Γράφει γαρ ο Σωζόμενος εις το πέμπτον βιβλίον της Εκκλησιαστικής Ιστορίας εν κεφαλαίω εικοστώ, ότι ο Χριστός φεύγων εις την Αίγυπτον διά τον φόβον του Ηρώδου, όταν έφθασεν εις τα πρόθυρα Ερμουπόλεως της Θηβαΐδος, μία Περσική μηλέα, ήτοι ροδακινέα, έκλινεν έως κάτω την κορυφήν της και προσεκύνησεν αυτόν.

Επειδή δε το φυτόν αυτό διά το μεγαλείον και κάλλος του προσεκυνείτο και ελατρεύετο από τους κατοίκους της πόλεως, διά τούτο ο εις το φυτόν αυτό κατοικών Δαίμων, αισθανόμενος την παρουσίαν του Κυρίου, εφοβήθη και έφυγε.

Φυγόντες δε του Δαίμονος, έμεινε το φυτόν αυτό ιατρείας πολλάς παρέχον, εάν μόνον ήγγιζεν εις τους ασθενείς φύλλον, ή φλοιός ή τεμάχιον εξ αυτού. Και τούτου μάρτυρες είναι και Παλαιστινοί και Αιγύπτιοι.

Γράφει δε ο Βουρχάριος εν τη περιγραφή της Ιερουσαλήμ, ότι μεταξύ Ηλιουπόλεως και Βαβυλώνος, της αιγυπτιακής δηλαδή, ευρίσκεται κήπος του βαλσάμου ωραιότατος, όστις ποτίζεται υπό μικράς πηγής, εις την οποίαν άδεται λόγος, ότι η Θεοτόκος έπλυνε τα σπάργανα του Χριστού, όταν έφευγε διά τον φόβον του Ηρώδου.

Πλησίον δε εις την πηγήν ταύτην είναι και μία πέτρα επί της οποίας ήπλωσε τα σπάργανα του Χριστού η Θεομήτωρ διά να στεγνώσωσι. Τον δε τόπον εκείνον ευλαβούνται μεγάλως οι τε χριστιανοί και και οι Σαρακηνοί.

Προσθέτει δε και Αντώνιος ο Μαρτ. εν τη των Ιεροσολύμων περιόδω, ότι διαβαίνοντος του Κυρίου εκ της πεδιάδος του εν Αιγύπτω Τάνεως, εκλείσθη μόνη της η θύρα ενός μεγάλου ειδωλικού ναού, η οποία ύστερον με δύναμιν ανθρώπων δεν ήτο δυνατόν να ανοιχθή.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Στην τρίτη ημέρα των Χριστουγέννων- Οι δύο θρόνοι

             «ΟΙ ΔΥΟ ΘΡΟΝΟΙ»

 

Εις την τρίτην ημέραν των Χριστουγέννων

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:

  [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-12-2000]

     Σε ένα τροπάριον του εσπερινού της δευτέρας ημέρας των Χριστουγέννων, αγαπητοί μου, σημειώνει ο ιερός Υμνογράφος: «Σήμερον δέχεται ἡ Βηθλεέμ, τὸν καθήμενον διὰ παντός, σὺν Πατρί. Σήμερον Ἄγγελοι τὸ βρέφος τὸ τεχθέν, θεοπρεπῶς δοξολογοῦσι· Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ,καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Μάλιστα τονίζεται αυτό: «Σήμερον, δέχεται» λέει «η Βηθλεέμ, Εκείνον που κάθεται μαζί με τον Πατέρα». Εις το τροπάριον αυτό παρατηρούμε ότι το Βρέφος που εγεννήθη εις την Βηθλεέμ και οι άγγελοι τώρα δοξολογούν είναι Εκείνος που παντοτινά και αδιαίρετα και αχώριστα κάθεται στον θρόνο με τον Πατέρα. Διότι ποιος είναι Εκείνος που εγεννήθη εις την Βηθλεέμ; Ποιος είναι; Το τροπάριον εμφανίζει τον Υιόν του Θεού, καθήμενον επί δύο θρόνων. Τον θρόνον του Πατρός, ως Θεός, και τον θρόνον της φάτνης, ως άνθρωπος.

    Και τίθεται εύλογο το ερώτημα στον ακροατή. Θα επαναλάβω:-γιατί επαναλαμβάνεται διαρκώς μέσα  στην ιστορία-«Ποιος είναι αυτός που εγεννήθη στη Βηθλεέμ και οι άγγελοι Τον υμνούν;». Για να δοθεί ορθή απάντησις, πρέπει το θέμα να ερευνηθεί. Ποιο είναι το πρόσωπον του Ιησού Χριστού; Εξάλλου αυτός ο ίδιος ο Ιησούς, αργότερα, έθεσε το ερώτημα αυτό εις τους μαθητάς Του:

«Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι, τόν Υἱόν τοῦ Ἀνθρώπου;». «Οι άνθρωποι, τι λένε για μένα ο Οποίος είμαι υιός Ανθρώπου»- είναι εβραϊσμός και σημαίνει άνθρωπος. «Οἱ δὲ εἶπον· οἱ μὲν Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν, ἕτεροι δὲ Ἱερεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν». Πίστευε ο Ηρώδης, αγαπητοί, ότι απεκεφάλισε μεν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, αλλά όταν βγήκε στον δημόσιο βίο ο Κύριος, πίστευε τούτο, ότι ανεστήθη ο Ιωάννης. Χονδρά πράγματα... Πολύ χονδρά πράγματα. Γι’ αυτό είπαν οι μαθηταί «Άλλοι λένε ότι είσαι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής· άλλοι λένε ότι είσαι ο προφήτης Ηλίας», ο οποίος έζησε επτά αιώνες προ Χριστού- και τον περίμεναν βεβαίως, γιατί το έγραφε ο προφήτης Μαλαχίας· «άλλοι δε Ιερεμίαν ή ένα των προφητών». Και τότε αποτείνεται προς τους μαθητάς, «λέγει αὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;».

ΟΙ ΣΚΛΗΡΟΤΡΑΧΗΛΟΙ

Tου αγίου Στεφάνου

27 Δεκεμβρίου

«Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε…» (Πράξ. 7,51)

                        

ΣΕΙΡΑ, ἀγαπητοί μου, σειρὰ ἑορτῶν τὴν περίοο αὐτὴ μὲ κέντρο τὰ Χριστούγεννα, ποὺ εἶνε ἡ ἀρχὴ ὅλων τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν. Προχθὲς Χριστούγεννα, χθὲς ἡ σύναξις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ τιμήσουμε τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Στεφάνου τοῦ «πρωτομάρτυρος». Ἐπάνω στὴν ὀνομασία του αὐτὴ θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ πῶ μερικὲς σκέψεις.

* * *

Ὅ,τι ὡραῖο ὑπάρχει στὸν κόσμο, ἀπαιτεῖ τόλμη καὶ θυσίες. Γιὰ νὰ ῥιζοβολήσῃ λ.χ. ἡ ἐλευθερία χρειάστηκαν μάρτυρες, καὶ ἀπ᾿ τοὺς πρώτους ποὺ θυσιάστηκαν εἶνε ὁ Ῥήγας Φεραῖος· ἔγραψε τὸ τραγούδι «Καλύτερα μιᾶς ὥρας ἐλεύθερη ζωὴ παρὰ σαράντα χρόνια σκλαβιὰ καὶ φυλακή» καὶ ὠνομάστηκε «πρωτομάρτυς τῆς ἐλευθερίας». Καὶ ἂν γιὰ τὴν ἐλευθερία ἀξίζῃ κανεὶς νὰ τολμᾷ τὰ πάντα, πόσῳ μᾶλλον γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ;

Τὸ παράδειγμα ἄλλωστε τὸ ἔδωσε ὁ διος ὁ θεμελιωτὴς τῆς Ἐκκλησίας. Πρωτομάρτυς ὁ Χριστός. Μαρτύρησε μὲ ἔργα καὶ λόγια. Ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου εἶπε· «Ἐγὼ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ» (Ἰωάν. 18,37). Ἦρθε γιὰ νὰ μαρτυρήσῃ ὑπὲρ τῆςἀληθείας. Τέλος μαρτύρησε καὶ μὲ τὸ αἷμα του, ποὺ ἔβαψε τοὺς βράχους τοῦ Γολγοθᾶ. Τὸ δέντρο τῆς Ἐκκλησίας μας εἶνε ποτισμένο μὲ τὸ αἷμα τοῦ Θεανθρώπου· γι᾿ αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ξεῤῥιζώσῃ κανείς.

Ὁ πρωτομάρτυς τοῦ Γολγοθᾶ παραγγέλλει στὸν καθένα ἀπὸ μᾶς, ὅσοι βαπτισθήκαμε στὸ ὄνομά του, νὰ εμεθα κ᾿ ἐμεῖς δικοί του μάρτυρες στὸν κόσμο. «Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες» (Πράξ. 1,8), εἶπε. Μάρτυρες μὲ λόγια καὶ ἔργα, μὲ κάθε τρόπο καὶ σὲ κάθε στιγμή, ἀκόμη καὶ διὰ τοῦ αἵματός μας, ἐὰν παραστῇ ἀνάγκη. Ἔτσι μᾶς θέλει ὁ Χριστός. Γι᾿ αὐτὸ ὄχι ἕνας καὶ δύο ἀλλὰ ἑκατομμύρια, ἀμέτρητοι εἶνε οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ. Καὶ στὴν κορυφὴ τοῦ καταλόγου, πρῶτος μάρτυς, εἶνε ὁ ἅγιος Στέφανος, τοῦ ὁποίου τὴ μνήμη ἑορτάζουμε.

* * *

Τί ἦταν ὁ ἅγιος Στέφανος;

Ο αδικούμενος, οι αδικούντες και η δικαιοσύνη του Θεού!

Ἀπὸ τὴν ἀπολογία τοῦ Πρωτομάρτυρος καὶ Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου.

24 καὶ ἰδών τινα ἀδικούμενον ἠμύνατο, καὶ ἐποιήσατο ἐκδίκησιν τῷ καταπονουμένῳ πατάξας τὸν Αἰγύπτιον. 25 ἐνόμιζε δὲ συνιέναι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ὅτι ὁ Θεὸς διὰ χειρὸς αὐτοῦ δίδωσιν αὐτοῖς σωτηρίαν· οἱ δὲ οὐ συνῆκαν. 26 τῇ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ὤφθη αὐτοῖς μαχομένοις, καὶ συνήλασεν αὐτοὺς εἰς εἰρήνην εἰπών· ἄνδρες, ἀδελφοί ἐστε ὑμεῖς· ἵνα τί ἀδικεῖτε ἀλλήλους; 27 ὁ δὲ ἀδικῶν τὸν πλησίον ἀπώσατο αὐτὸν εἰπών· τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐφ' ἡμῶν;

... 35 Τοῦτον τὸν Μωϋσῆν ὃν ἠρνήσαντο εἰπόντες· τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστήν; τοῦτον ὁ Θεὸς ἄρχοντα καὶ λυτρωτὴν ἀπέστειλεν ἐν χειρὶ ἀγγέλου τοῦ ὀφθέντος αὐτῷ ἐν τῇ βάτῳ. ...ᾧ οὐκ ἠθέλησαν ὑπήκοοι γενέσθαι οἱ πατέρες ἡμῶν, ἀλλὰ ἀπώσαντο καὶ ἐστράφησαν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν εἰς Αἴγυπτον 40 εἰπόντες τῷ Ἀαρών· ποίησον ἡμῖν θεοὺς οἳ προπορεύσονται ἡμῶν·

48 ἀλλ' οὐχ ὁ ὕψιστος ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, καθὼς ὁ προφήτης λέγει· 49 ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριος, ἢ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου; 50 οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησε ταῦτα πάντα; 51 Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς. 52 τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμῶν;