Η Εκκλησία της Ρωσίας συναγωνίζεται τον Βαρθολομαίο και στην εκκοσμίκευση και την προσβολή των Μυστηρίων.

Προσβολή στην Θεία Κοινωνία από την Συνοδική Επιτροπή Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ρωσίας: όσοι έχουν αλλεργία στην γλουτένη μπορούν να κοινωνούν μόνο το Αίμα του Κυρίου!

                            

Η Συνοδική Επιτροπή Βιοηθικής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας δημοσίευσε συστάσεις σχετικά με την Θεία Κοινωνία για άτομα που πάσχουν από κοιλιοκάκη νόσο, ψευδο-δυσανεξία. και αλλεργία στη γλουτένη σιταριού (καταστάσεις που προκαλούν δυσανοχή στο ψωμί). Το έγγραφο εγκρίθηκε ως απάντηση σε αιτήματα επισκοπών και μεμονωμένων πιστών.

Οι συστάσεις αναφέρουν ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την Θεία Κοινωνία ειδικό ψωμί χωρίς γλουτένη. Συνιστάται όμως στα άτομα με παθήσεις που σχετίζονται με την γλουτένη να λαμβάνουν μόνο το Αίμα του Χριστού που είναι χωρισμένο «μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων και το γέμισμα του δισκοπότηρου με το Σώμα του Χριστού, αλλά πριν από την βύθιση των τεμαχίων [σ.σ. του Αμνού] για την κοινωνία των ενοριτών».

Ο λαϊκός που έχει αυτό το πρόβλημα και επιθυμεί να κοινωνήσει θα πρέπει πρώτα να ενημερώσει τον ιερέα.

«Σε περίπτωση που πλησιάζει ο θάνατος και η μετάβαση στην αιωνιότητα, ο λαϊκός που πάσχει από κοιλιοκάκη νόσο μπορεί να λάβει τα προηγιασμένα Τίμα Δώρα, τα Οποία είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου», σημειώνει το έγγραφο. Αναφέρει επίσης ότι οι άνθρωποι με κοιλιοκάκη νόσο θα πρέπει να απέχουν από την αναζήτηση χειροτονίας στις τάξεις του κλήρου, αφού ο ιερέας ή ο διάκονος πρέπει να καταπίνουν ολόκληρο το περιεχόμενο μετά την Λειτουργία.

Αναλυτικά ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ αναφέρει:

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά – Ομιλία στα Εισόδια της Θεοτόκου

                            

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

ΤΗΣ ΠΑΝΥΠΕΡΑΓΝΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

      Εάν το δέντρο αναγνωρίζεται από τον καρπό και το καλό δέντρο παράγει επίσης καλό καρπό [βλ. Ματθ.7,16: «Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα;(: Από τη διαγωγή τους και τα έργα τους, που σαν καρπό παράγουν, θα τους μάθετε καλά. Μήπως μαζεύουν από τα αγκάθια σταφύλια ή από τους αγκαθωτούς θάμνους σύκα;)» 

και Λουκ.6,44: «Ἓκαστον γὰρ δένδρον ἐκ τοῦ ἰδίου καρποῦ γινώσκεται. οὐ γὰρ ἐξ ἀκανθῶν συλλέγουσι σῦκα, οὐδὲ ἐκ βάτου τρυγῶσι σταφυλήν(:Κάθε δέντρο διακρίνεται και αναγνωρίζεται εάν είναι καλό ή κακό από τον καρπό που βγάζει· διότι από αγκάθια δεν μαζεύουν ως καρπό σύκα, ούτε από βάτο τρυγούν ποτέ σταφύλι)»], η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αΐδιας καλλονής, πώς δεν θα υπερείχε ασυγκρίτως κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο; Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, η συναϊδία και απαράλλακτη εικόνα της αγαθότητας, ο προαιώνιος και υπερούσιος και υπεράγαθος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία, για χάρη μας θέλησε να περιβληθεί τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση που είχε συρθεί κάτω στους  μυχούς του άδη και να την ανακαινίσει, διότι είχε παλαιωθεί, και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο ύψος της βασιλείας και θεότητός Του.

      Για να ενωθεί, λοιπόν, με αυτήν καθ’ υπόσταση, επειδή χρειαζόταν σαρκικό πρόσλημμα και σάρκα νέα συγχρόνως και δική μας, ώστε να μας ανανεώσει από εμάς τους ίδιους, και επιπλέον χρειαζόταν και κυοφορία και γέννα σαν τη δική μας, τροφή μετά τη γέννα και κατάλληλη αγωγή, γινόμενος προς χάριν μας καθ΄όλα σαν εμάς, βρίσκει για όλα πρέπουσα υπηρέτρια και χορηγό αμόλυντης φύσεως από τον εαυτό της αυτήν την αειπάρθενη, η οποία υμνείται από εμάς και της οποίας σήμερα εορτάζουμε την παράδοξη είσοδο στα άγια των αγίων· διότι αυτήν προορίζει πριν από αιώνες ο Θεός για τη σωτηρία και αποκατάσταση του γένους και την εκλέγει ανάμεσα από όλους, όχι απλώς τους πολλούς, αλλά τους από τους αιώνες εκλεγμένους και θαυμαστούς και περιβόητους για την ευσέβεια και σύνεση, καθώς και για τα κοινωφελή και θεοφιλή συγχρόνως ήθη και λόγια και έργα.

Αγίου Ταρασίου, Λόγος εις τα Εισόδια

Λόγος στα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου (Αγ. Ταρασίου, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως)

                                            

...Αφού μιλήσαμε με συντομία στα πιο πάνω θέματα και με κατάλληλο λόγο, θα αναφερθούμε όσο μας είναι δυνατόν στην Είσοδο της Παρθένου στο ναό και την εκπλήρωση του νόμου. Γιατί αυτή, που είναι ανώτερη από όλους τους αγίους, η καθαρή κατοικία του Λόγου, το απάνθισμα της παρθενίας, η κιβωτός του αγιασμού, το όρος το άγιον, η σκηνή που χώρεσε τον Θεό, η ακατάφλεκτη βάτος, το φλεγόμενο άρμα του Θεού, η αμόλυντη περιστερά, ο ευρύχωρος τόπος που χώρεσε τον Λόγο, η θεόφωτη νεφέλη, η στολισμένη βασίλισσα, που κατάγεται από τη γενιά του Δαβίδ, προοριζόταν για κατοικία του δημιουργού και Θεού.

Γ. Ο Ιωακείμ ήταν πλούσιος και δίκαιος μέσα στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ και πρόσφερε τα δώρα του στον Θεό. Επειδή δεν είχε παιδιά και ήταν άτεκνος οι ιερείς του ναού του Κυρίου δεν τα δέχονταν λέγοντας· «Δεν σου επιτρέπεται να τα προσφέρεις αυτά στον Θεό, γιατί ανάμεσα στους Ισραηλίτες δεν απόκτησες απογόνους». Κατέβηκε από το ναό σκυθρωπός και γεμάτος λύπη. Αφού ανέβηκε στο όρος, ολομόναχος ενώπιον του Θεού, προσευχόταν με συντριμμένη καρδιά και πονεμένη ψυχή, λέγοντας με δυνατή φωνή: «Εσύ, Κύριε, που γνωρίζεις τα βάθη της καρδιάς, ο δημιουργός των ορατών και αοράτων, που άπλωσες από τη μία άκρη του ορίζοντα έως την άλλη τον ουρανό σαν δερμάτινη σκηνή. Εσύ που διέταξες τον ήλιο να φωτίζει όλη την ημέρα και τη σελήνη και τα άστρα τη νυκτά. Εσύ, που πρόσταξες τα σύννεφα να δίνουν βροχή και που κατευθύνεις την κίνηση των ανέμων... άκουσέ με Εύσπλαχνε, και δώρησέ μου τέκνο, χάρισε μου κληρονόμο, για να σιωπήσουν τα δόλια χείλη, που κατηγορούν τον δίκαιο και με υπερηφάνεια τον ταπεινώνουν».

Αυτή ήταν η προσευχή του δίκαιου· αυτές ήταν οι παρακλήσεις του προπάτορα· τέτοιοι ήταν οι στεναγμοί της πονεμένης ψυχής του Ιωακείμ.

Τα Εισόδια, τα ΕΙΣΟΔΙΑ (και τα εξόδια)

Tὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

Ὁμιλία τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤA ΠΕΡΙΤΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ

«Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία» (Λουκ. 10,41-42)

                  

Θὰ σᾶς παρακαλέσω, ἀγαπητοί μου, νὰ κάνετε ὑπομονὴ ν᾽ ἀκούσετε λίγα λόγια ἀ­πὸ ἕνα γέροντα ἐπίσκοπο σὲ πολὺ ἁπλῆ γλῶσ­σα, ἀλλ᾽ ἀπὸ μιὰ καρδιὰ ποὺ πιστεύει στὸ Θεό.

* * *

Ποιός ἑορτάζει; Δὲν ἑ­ορτάζει ἕνας ἅγιος ἀ­­πὸ τοὺς γνωστοὺς ἢ ἕνας ἀσκητὴς τοῦ Ἁ­γίου Ὄ­ρους ἢ ἕνας μάρτυρας καὶ ὁμολογη­τὴς τῆς πίστεώς μας, οὔτε ἕνας προ­φήτης ὅπως ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, οὔτε ἕνας πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε ἑορτάζουν ἄγγελοι καὶ ἀρ­χάγγελοι. Παραπάνω ἀπὸ ἀσκητάς, ὁμολογητάς, προφῆτες, ἀγγέλους καὶ ἀρ­χαγγέλους εἶ­νε ἕνα ἄλλο πρόσωπο. Ὕστερα ἀπὸ τὴν ἁγία Τριάδα εἶνε ἡ Παναγία μας. Αὐ­τὴ εἶνε ἡ Παν­τάνασσα, ἡ Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, αὐτὴ εἶνε ἡ γλυκειὰ μά­να μας. Ἂς μὴν πιστεύ­ουν οἱ χιλιασταὶ καὶ οἱ προτεστάντες· ἐ­μεῖς οἱ ὀρθόδοξοι ἀγαποῦ­με τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο ὡς μητέρα τοῦ κόσμου ὅλου, καὶ τὴν παρακα­λοῦμε μέρα – νύχτα νὰ ἐλεή­σῃ τὸ ἔθνος μας.

Ἑορτάζει σήμερα ἡ Παναγία μας. Καὶ ὅπως ὅταν ἑορτάζει ἡ μάνα μας χαιρόμεθα καὶ εὐ­χόμεθα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρ­­διᾶς, ἔτσι σήμερα ποὺ ἑορτάζει ἡ Μάνα ὅ­λου τοῦ κόσμου, καὶ ἰ­διαιτέρως τῆς πονεμένης καὶ μαρ­τυρικῆς μας πατρίδος, ὑψώνουμε τὰ βλέμμα­τα στὸν οὐρα­νὸ καὶ παρακαλοῦμε τὴν Παναγία μας, γιὰ ἄλ­λη μιὰ φο­ρά, νὰ κάνῃ τὸ θαῦμα στὸν ταλαίπωρο κόσμο καὶ ἰδιαιτέρα στὴν πατρίδα μας.

Ἑορτάζει ἡ Παναγία μας. Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ λέγεται Εἰσόδια. Τί θὰ πῇ Εἰσόδια;

† π. Σεραφείμ Ρόουζ: Ζούμε σε μια κοινωνία πιο ειδωλολατρική και πιο εχθρική προς το Χριστό, από εκείνη στην οποία ο Ίδιος γεννήθηκε…

                                      

« Οι άνθρωποι μισούν την αλήθεια και γι’ αυτό ευχαρίστως θα ξανασταύρωναν το Χριστό αν ερχόταν ανάμεσα τους. Είμαι Χριστιανός και θα προσπαθήσω να είμαι ένας έντιμος Χριστιανός… Μπορώ μόνο να ακολουθήσω τη συνείδησή μου. Δεν μπορώ να κοροϊδέψω τον εαυτό μου. Ξέρω ότι κάνω το σωστό. Αν αυτό πού κάνω μοιάζει ανόητο στα μάτια του κόσμου, μπορώ μόνο να απαντήσω με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: όλη η σοφία αυτού του κόσμου, δεν είναι παρά μωρία στα μάτια του Θεού. Αυτό είναι κάτι πού ξεχνάμε πολύ εύκολα».

Πηγή

Άγιος Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεως: ο καρτερικός επίσκοπος

Πρωτοπρ. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

α) Η μεγαλύτερη προσφορά της Εκκλησίας στον κόσμο είναι οι άγιοι. Όταν η Εκκλησία αναδεικνύει αγίους, είναι ζωντανή και ακμάζουσα. Οι άγιοι αισθητοποιούν το μυστήριο της πίστεως. 

Φανερώνουν με την αγία βιοτή τους την οδό της σωτηρίας. Μπορεί να είναι διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά τους ενώνει η χάρη του Θεού. Οι άγιοι παρουσιάζουν σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο βιωμένο το Ευαγγέλιο του Χριστού. Κι ενώ ζουν στη γη, πολιτεύονται στον ουρανό, αφού εμπνευστής, οδηγός, συμπαραστάτης και βοηθός τους είναι ο Ζωοδότης Χριστός.

β) Στις 20 Νοεμβρίου μαζί με άλλους αγίους η Εκκλησία τιμά και τον Άγιο Πρόκλο, που διετέλεσε πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Ο άγιος αυτός είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό, αλλά ο βίος του είναι αξιοθαύμαστος. Παρότι ικανός και μορφωμένος, διακρινόταν για την άμετρη ταπείνωσή του, αφού δεν ενδιαφερόταν τόσο για τη δική του ανάδειξη όσο για το καλό και την ειρήνευση της Εκκλησίας. Τέσσερις φορές υποψήφιος για τον πατριαρχικό θρόνο, μόλις την τέταρτη αναδείχθηκε πατριάρχης.

γ) Στον Συναξαριστή αναφέρεται ότι: «Ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Πρόκλος, ήκμαζε κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του μικρού, εν έτει 408. Mε το να ήτον δε ευλαβής και ενάρετος, εχειροτονήθη επίσκοπος Kυζίκου από τον Άγιον Σισίνιον πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως. Πηγαίνωντας δε εις την Kύζικον, δεν έγινε δεκτός από τους κληρικούς της επαρχίας του, διατί είχον χειροτονήση έτερον, Δαλμάτον ονόματι. Όθεν εγύρισεν οπίσω εις την Kωνσταντινούπολιν μένωντας σχολάζων από επαρχίαν».

δ) Χωρίς να λυπηθεί, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου μπορεί να ζούσε ως «σχολάζων», αλλά η προσφορά του ήταν μεγάλη, αφού δίδασκε με ευγλωττία την ορθόδοξη πίστη. Όταν πέθανε ο πατριάρχης Σισίνιος, προτάθηκε για πατριάρχης ο Πρόκλος. Παρότι δεν εξελέγη, συνέχισε να διακονεί την Εκκλησία. Όταν εμφανίστηκε η αίρεση του Νεστορίου, ο ενάρετος και ειρηνικός επίσκοπος υπερασπίστηκε θερμά την ορθή πίστη. Μετά την καταδίκη του Νεστορίου και παρότι είχε δώσει πλείστες όσες πνευματικές μάχες, παραγκωνίζεται για τρίτη φορά και στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως εκλέγεται ο Μαξιμιανός. Διακόνησε με ταπείνωση και αφοσίωση τον νέο πατριάρχη και μετά τον θάνατό του επελέγη τελικά πατριάρχης.

                     

Ή Εκκλησία πιστεύει σε μια θετική καί πνευματική κληρονομικότητα. Πόση πίστη, πόση καλωσύνη, πόσες γενιές ανθρώπων πού αγωνίστηκαν να ζήσουν την αγιότητα, δεν χρειάστηκαν πρίν το δένδρο της ιστορίας μπορέσει να βγάλει ένα τέτοιο υπέροχο καί εύωδιαστό λουλούδι -την Παρθένο Παναγία! 

Δυστυχώς όμως, ή κληρονομιά του κακου είναι πολύ πιο ορατή καί γνωστή σήμερα. Υπάρχει τόσο κακό γύρω μας, ώστε αυτή ή πίστη στον άνθρωπο, στην ελευθερία του, στη δυνατότητα του να παραδίδει στίς μελλοντικές γενιές μια φωτεινή κληρονομιά καλωσύνης έχει σχεδόν εξατμιστεί κι έχει αντικατασταθεί από τον κυνισμό καί την υποψία... Αυτός ό εχθρικός κυνισμός καί ή αποθαρρυντική υποψία είναι ακριβώς ό,τι μας κάνει ν' απομακρυνόμαστε από την Εκκλησία, τη στιγμή πού αυτή γιορτάζει.με τέτοια χαρά καί πίστη, [ένα κορίτσι]στο όποιο συγκεντρώνεται όλη ή καλωσύνη,ή πνευματική ομορφιά, ή αρμονία καί ή τελειότητα, πού είναι στοιχεία της γνήσιας ανθρώπινης φύσεως.

Ανακοίνωση διαμαρτυρίας σχετικά με την επίσκεψη του πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Μητρόπολη Περιστερίου.

Αγαπητοί Περιστεριώτες, ο πατρ. Βαρθολομαίος δεν ακούει τις διαμαρτυρίες των Αγίων, θα ακούσει τις διαμαρτυρίες των πιστών; Η Εκκλησία γνωρίζει μία μόνο μέθοδο αντιμετώπισης τέτοιων λυκοποιμένων:  Την διακοπή μνημόνευσής τους, την οποία τρέμουν και φοβούνται, γι’ αυτό και διώκουν, όσους δεν τους μνημονεύουν.      

                              

Ἡ Συντονιστικὴ Ἐπιτροπὴ Πιστῶν Ἱ. Μ. Περιστερίου ἐκφράζοντας τὴν ἐπιθυμία τοῦ πιστοῦ λαοῦ νὰ δηλώσει τὴν δυσαρέσκειά του ἀπέναντι στὶς συνεχιζόμενες οἰκουμενιστικές καὶ σχισματικὲς δράσεις τοῦ Οἰκ. Πατριάρχη Βαρθολομαίου, μὲ ἀποκορύφωμα τὸν προγραμματισμό κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα 2025 μέ τούς αἱρετικούς παπικούς, ἀλλά καί τήν τιμητικὴ του ἐπίσκεψη στόν Μητροπολίτη Περιστερίου πού ἐμμένει στήν σκανδαλώδη ἀποβολή τοῦ Ἐσταυρωμένου, ἀποφάσισε τὴν

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὸ Περιστέρι, 

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Τα φάρμακα του Θεού για τη σωτηρία μας

              

Ο Θεός έχει πολλών ειδών φάρμακα για τη σωτηρία μας. Στον καθένα δίνει ό,τι του χρειάζεται. Γιατί, όλοι χρειαζόμαστε κάποιο φάρμακο. «Ποιος θα καυχηθεί πως έχει αγνή την καρδιά; Ή ποιος θα πει θαρρετά πως είναι καθαρός από αμαρτίες;» (Παροιμ. 20:9). Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος. Κι αν μου πεις ότι ο τάδε είναι δίκαιος, είναι σπλαχνικός, είναι φιλάνθρωπος, θα συμφωνήσω. Δεν μπορεί, όμως, να μην έχει και κάποιο ελάττωμα. Ή από την κενοδοξία θα νικιέται ή από την κακολογία ή από κάτι άλλο. Ένας κάνει ελεημοσύνες, αλλά δεν είναι αγνός. Άλλος είναι αγνός, αλλά δεν κάνει ελεημοσύνες. Ο ένας έχει τη μία αρετή και ο άλλος την άλλη. Ο Φαρισαίος νήστευε, προσευχόταν, δεν αδικούσε κανέναν, τηρούσε το νόμο. Είχε όμως αλαζονεία. Έτσι καταδικάστηκε από τον Κύριο, γιατί η αλαζονεία τον ζημίωσε περισσότερο απ’ όσο θα τον ζημίωναν όλες οι άλλες αμαρτίες μαζί.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, άνθρωπος απόλυτα δίκαιος, απόλυτα ενάρετος, απόλυτα καθαρός από αμαρτία. Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει αμαρτωλός άνθρωπος που να μην έχει κι ένα μικρό, έστω, καλό. Κάποιος, λ.χ., κάνει αρπαγές και καταστροφές. Μερικές φορές όμως, δείχνει καλοσύνη, βοηθάει έναν άνθρωπο, λυπάται για το κακό.

Ποιος ήταν σκληρότερος από τον άρπαγα βασιλιά Αχαάβ; Και όμως, ακόμα κι αυτός ένιωσε κάποτε συντριβή και κατάνυξη. Ποιος ήταν χειρότερος από τον φιλάργυρο και προδότη Ιούδα; Και όμως, ακόμα κι αυτός, μετά την προδοσία του, είπε: «Αμάρτησα, γιατί έστειλα στο θάνατο έναν αθώο» (Ματθ. 27:4).

Περί του ότι "Δεν υπάρχει πιο ανόητο πράγμα από το να πεις: «Καλύτερα να πεθάνω ξαφνικά, να μη νιώσω το θάνατό μου!»"

αγ. Νικολάου Αχρίδος 

O αμαρτωλός δημιουργεί διπλή απώλεια με τον ξαφνικό του θάνατο: πρώτα στον εαυτό του κι έπειτα στην οικογένειά του. Στον εαυτό του επειδή πεθαίνει αμετανόητος. Στην οικογένειά του επειδή αιφνιδιάζει τους συγγενείς του μ’ ένα αναπάντεχο χτύπημα κι αφήνει πίσω του εκκρεμότητες. Μακάριος είναι εκείνος που προτού πεθάνει δοκιμάζεται από κάποια αρρώστια, από τον πόνο. Σ’ αυτόν δίνεται η ευκαιρία να κάνει μία ανασκόπηση της ζωής του, να εξετάσει τις αμαρτίες του, να μετανοήσει για όλα τα κακά που έχει κάνει, για όλα τα καλά που δεν έκανε, να θρηνήσει με μετάνοια ενώπιον του Θεού, να καθαρίσει την ψυχή του με δάκρυα και να ζητήσει συχώρεση από το Θεό. Θά ‘χει την ευκαιρία να συγχωρέσει κι αυτός εκείνους που τον πρόσβαλαν, που τον έβλαψαν στη ζωή του, να χαιρετήσει όλους τους φίλους ή εχθρούς του, να θυμήσει στα παιδιά του το φόβο του Θεού, νά ‘χουν στο νου την ώρα του δικού τους θανάτου και να οπλίσουν την ψυχή τους με πίστη, προσευχή και καλά έργα.

Ας δούμε στην Παλαιά Διαθήκη πως πέθαναν οι άνθρωποι που ευαρέστησαν στο Θεό: ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Ιωσήφ, ο Μωυσής κι ο Δαβίδ. Προτού πεθάνουν, όλοι τους είχαν αρρωστήσει. Όσο κράτησε η αρρώστια τους, το όνομα του Θεού δεν έλειπε από τα χείλη τους. Άφησαν όλοι καλή κληρονομιά στους απογόνους τους και τους ευλόγησαν. Αυτός είναι θάνατος δίκαιου ανθρώπου.

Ο μακαριστός Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης απαντάει στον σημερινό Φλωρίνης Ειρηναίο, αλλά και σε όσους κακοδιδασκαλούσαν περί αποτείχισης τόσα χρόνια.

Αυγουστίνος Καντιώτης: "ὁσάκις ἀρχιερεύς παρεκκλίνῃ ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττῃ κάτι ἀσυμβίβαστον πρός τά παραδεδεγμένα, ὁ λαός αὐτός ὄχι μόνον νά διαμαρτύρεται, ἀλλά καί νά διακόπτῃ πᾶσαν πνευματικήν σχέσιν μετά τοῦ οὕτω πως παρεκτρεπομένου ἀρχιερέως.

Που είναι αυτοί, που τόσα χρόνια πλανώντες και πλανώμενοι ισχυρίζονται, ότι ο λαός δεν έχει δικαίωμα διακοπής μνημοσύνου, άλλά μόνο οι ιερείς; Τώρα που το ακούν κι από το στόμα του π. Αυγουστίνου θα αλλάξουν ή θα σφυρίζουν αδιάφορα, ωσάν να μην είπαν ποτέ τίποτα;

Μητροπολίτης Φλωρίνης Ειρηναίος: «ΠΡΟΒΑΤΟΣΧΗΜΟΙ ΛΥΚΟΙ» ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ, ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ.

Μητροπολίτης Φλωρίνης ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ: ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ

Βαριές κουβέντες: «Προβατόσχημους λύκους, που λυμαίνονται πνευματικά την περιοχή» & ἀπειλές του νέου Μητροπολίτου Φλωρίνης Ειρηναίου σε πιστούς της Μητροπόλεώς του. Απάντηση & ένα προσωπικό μήνυμα του δίνει ὁ αγωνιστής Ιεράρχης της Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης

Απομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα συνεντεύξεως του δεσπότη Φλωρίνης Ειρηναίου στην Πτολεμαϊδα, στις 13.11.2024, με τον δημοσιογράφο Πυγαριδη, στο True Story Radio

§ Ακούστε απομαγνητοφωνημένο ἕνα μικρο ἀπόσπασμα του δεσπότη Ειρηναιου:

«Ειναι μία ὁμάδα προβατόσχημων λύκων, που λυμαίνεται πνευματικά τὴν περιοχή και θα ἔχει τέλος ὅταν ἔρθη ἡ ὥρα. Ὅταν ἔρθη ἡ ὥρα θα το καταλάβετε… Θα ρθῆ ἡ ὥρα που θα πᾶν τα πράγματα στην θέση τους. Δεν μπορῶ νὰ σᾶς πῶ περισσότερα, μέσα στην σκέψη μου το ἔχω. Το ἔχω συζητήσει με πολύ κόσμο και με πολλούς κληρικούς».

Λύκους προβατόσχημους, λέει ὁ ἐπίσκοπος τους ἱερεῖς και τους πιστους τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης, ποὺ ἔκοψαν το μνημόσυνο του πατριάρχου Βαρθολομαίου και τῶν ἐπισκόπων που τον μνημονεύουν ψευδῶς ὡς «ὀρθοτομοῦντα τῷ λόγῳ τῆς ἀληθειας». Ἔκοψαν την μνημόνευση μετὰ τὴν ληστρική συνοδο του Κολυμπαρίου, που βάπτισε ὁ πατριάρχης ὅλες τις αιρέσεις ἐκκλησίες και σαν οδοστρωτήρας, εκτελώντας ἐντολές μασόνων και παγκοσμιοποιητῶν προσπαθεῖ να μᾶς ἀνακατέψει με τους αιρετικούς και να χάσουμε την Πίστη μας. Σαν δικτάτορας & σαν ὁ χειρότερος αιρετικός, αποφασίζει και διατάσει το 2025 νὰ μᾶς ἀλλάξη και τα Πασχάλια και ἐλάχιστοι ἐπίσκοποι μιλοῦν!!!

Ο ιερός Χρυσόστομος για όσους θέλουν να μετανοήσουν... αύριο!

Ἡ ἀναβολή τῆς μετανοίας εἶναι κίνδυνος καί τρόμος...

                    

Ὅποιος εἶναι γέρος, νὰ σκέπτεται, ὅτι ὕστερα ἀπὸ λίγο ἀπέρχεται τοῦ κόσμου. Ἔχει δυνατότητα μέσα σὲ λίγο χρόνο ν᾿ ἀπαλείψει τ᾿ ἁμαρτήματά του.

Ὅποιος πάλι εἶναι νέος, νὰ σκέπτεται τὸ ἄδηλο τῆς ἡμέρας τοῦ θανάτου.

Νὰ σκέπτεται, ὅτι πολλὲς φορὲς γεροντότεροι ἔμειναν, καὶ νεώτεροι πρὶν ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔφυγαν…

Ἡ ἀναβολὴ τῆς μετανοίας εἶναι κίνδυνος καὶ τρόμος. Ἡ μὴ ἀναβολὴ εἶναι ἀσφαλὴς σωτηρία…

Μὴ λές, «ἔχω καιρό». Διότι τέτοια λόγια πολὺ παροργίζουν τὸν Κύριο!

Το κύμα αντιχριστιανισμού ορθώνεται ακόμα πελώριο στην Ευρώπη: Έκθεση κατέγραψε 2.400 εγκλήματα μίσους κατά των Χριστιανών το 2023

Μια έκθεση - σοκ, αποκαλύπτει το 

αντιχριστιανικό μίσος - Επιθέσεις, εμπρησμοί, 

βανδαλισμοί, περιορισμοί δικαιωμάτων και 

κοινωνικές διακρίσεις

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

...

Η έκθεση που αποκαλύπτει το αυξανόμενο αντιχριστιανικό μένος

Το διεθνές παρατηρητήριο OIDAC Europe (Observatory on Intolerance and Discrimination against Christians in Europe) το οποίο έχει ως αντικείμενο την προστασία των δικαιωμάτων των Χριστιανών, δημοσίευσε μια πολύ εμπεριστατωμένη έκθεση με τίτλο «Μισαλλοδοξία και διακρίσεις κατά των Χριστιανών στην Ευρώπη».

Στη – σοκαριστική αυτή – έκθεση αποκαλύπτεται ότι το 2023, τα εγκλήματα μίσους κατά των Χριστιανών έφτασαν τα 2.444 καταγεγραμμένα περιστατικά, σε 35 ευρωπαϊκές χώρες. Από αυτές τις χώρες, εκείνες που γνώρισαν μεγαλύτερη αύξηση τέτοιων περιστατικών, είναι η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία, με τα εγκλήματα μίσους κατά των Χριστιανών να διπλασιάζονται στη Γερμανία σε σύγκριση με το 2022.

Ἅγιοι, μοναχοὶ καὶ αὐτοκράτορες

Κάλλιστος Γουέαρ, Ἐπίσκοπος Διοκλείας

Δὲν εἶναι χωρὶς λόγο ποὺ τὸ Βυζάντιο ἀποκλήθηκε «εἰκόνα τῆς οὐράνιας Ἱερουσαλήμ». Ἡ θρησκεία βρισκόταν σὲ κάθε πτυχὴ τῆς ζωῆς τοῦ Βυζαντίου. Οἱ γιορτὲς τοῦ Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορα ἦσαν θρησκευτικὰ πανηγύρια· οἱ ἀγῶνες ποὺ παρακολουθοῦσε στὸν Ἱππόδρομο ἄρχιζαν μὲ ὕμνους· στὰ ἐμπορικά του συμβόλαια ἐπικαλεῖτο τὴν Ἁγία Τριάδα καὶ ἔβαζε σ’ αὐτὰ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Σήμερα, σὲ μιὰ ἀθεολόγητη ἐποχή, εἶναι ἀδύνατο νὰ καταλάβουμε πόσο τρομερὸ ἐνδιαφέρον ἔδειχνε ἡ κάθε κοινωνικὴ τάξη, οἱ λαϊκοὶ καὶ οἱ κληρικοί, οἱ φτωχοὶ καὶ οἱ ἀγράμματοι, ἀλλὰ συνάμα οἱ αὐλικοὶ καὶ οἱ λόγιοι, γιὰ τὰ θρησκευτικὰ ζητήματα.

Ὁ Βυζαντινὸς ἐπίσκοπος δὲν ἦταν ἁπλῶς μιὰ ἀπόμακρη μορφὴ ποὺ παρακολουθοῦσε ἀφ’ ὑψηλοῦ τὶς συνόδους· ἦταν σὲ πολλὲς περιπτώσεις καὶ ὁ ἀληθινὸς πατέρας γιὰ τὸν λαό του, ἕνας φίλος καὶ προστάτης, στὸν ὁποῖο ὁ κόσμος στρεφόταν μὲ ἐμπιστοσύνη, ὅταν βρισκόταν σὲ ἀνάγκη. Τὴν μέριμνα γιὰ τοὺς φτωχοὺς καὶ καταπιεσμένους ποὺ ἔδειχνε ὁ ἁγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος τὴν βρίσκουμε καὶ σὲ πολλοὺς ἄλλους. Ὁ ἁγ. «Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας (πέθανε τὸ 619), παραδείγματος χάριν, ἀφιέρωνε ὅλον τὸν πλοῦτο τῆς ἐπισκοπῆς του γιὰ νὰ βοηθεῖ ἐκείνους ποὺ ὀνόμαζε «ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφές μου» τοὺς φτωχούς. Ὅταν στέρεψαν οἱ δικοί του πόροι, ἔκανε ἔκκληση στοὺς ἄλλους: «Συνήθιζε νὰ λέει», ὅπως μᾶς τὸ διέσωσε κάποιος σύγχρονός του, «πὼς ἂν κάποιος, χωρὶς βέβαια νὰ τὸ κάνει ἀπὸ ἔχθρα, γύμνωνε κάποιον πλούσιο ἀπὸ τὰ πλούτη του, γιὰ νὰ τὰ δώσει στοὺς φτωχούς, δὲν θὰ ἔκανε κακό». «Αὐτοὺς ποὺ ἐσὺ ὀνομάζεις φτωχοὺς καὶ ζητιάνους», ἔλεγε ὁ ἁγ. Ἰωάννης, «ἐγώ τοὺς ἀποκαλῶ κυρίους καὶ βοηθούς μου. Γιατί αὐτοί, καὶ μόνον αὐτοί, μποροῦν νὰ μᾶς βοηθήσουν πραγματικὰ νὰ εἰσέλθουμε στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Ἡ Ἐκκλησία στὴν Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία δὲν παρέβλεπε τὶς κοινωνικὲς ὑποχρεώσεις της, καὶ μιὰ ἀπὸ τὶς κύριες λειτουργίες της ἦταν τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο.

Και η εκκοσμίκευση συνεχίζεται ακάθεκτη. Οι ερείσματα μετατρέπουν τους ιερούς ναούς σε κέντρα συναυλιών με μοναδικό σκοπό να κερδίσουν χρήματα.

Συναυλία και στον Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου. 

Άλλη μία συναυλία έλαβε χώρα σε οίκο του Θεού, υπό το βλέμμα του υπεύθυνου ιερέως. Στον Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου, μπροστά στην Ωραία Πύλη, όπου φαίνεται και ο κατά πάσα πιθανότητα π. Χρήστος Μαρούδας. 

---

ΤΑΣ ΘΥΡAΣ

«Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἀκολουθεῖ τὸν Χριστόν!» Όμως στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι ότι ούτε οι Ορθόδοξοι τον ακολουθούν!

σσ. Είναι πράγματι να κλαις! Στο παρακάτω κείμενο ο συγγραφέας (που όπως φαίνεται παρά την ευσεβή διάθεσή του δεν έχει καταλάβει τίποτα από τις εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών) ζητάει από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων, που συμμετείχε στο Κολυμπάρι και είχε ενεργό ρόλο στην αναγνώριση των αιρέσεων ως Εκκλησίες με μυστήρια, στη αναγνώριση των θρησκειών ως άλλο δρόμο προς τον Θεό, χαρίζει Κοράνια και συμμετέχει σε όλες τις οικουμενιστικές εκδηλώσεις να καταδικάσει τον πατρ. Βαρθολομαίο, διότι αυτός «δεν ακολουθεί το Χριστό» (μήπως Τον ακολουθεί ο Μόσχας και δεν το γνωρίζουμε;). Μάλιστα για μία ακόμα φορά υπερτονίζεται η αναγνώριση των Ουκρανών και Σκοπιανών σχισματικών ως εκκλησία, αλλά αποσιωπείται παντελώς η πηγή όλων αυτών των κακών και των σχισμάτων, ο από τους Αγίους αναγνωρισμένος ως «παναίρεση» Οικουμενισμός, ο οποίος δεν αναφέρεται στο κείμενο ούτε μία φορά!

Στην πραγματικότητα το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Βαρθολομαίος δεν ακολουθεί τον Χριστό, αλλά ότι οι Ορθόδοξοι δεν Τον ακολουθούν. Διότι αν Τον ακολουθούσαν, θα είχαν προ πολλού διακόψει το μνημόσυνό του Βαρθολομαίου και των οπαδών του και θα τους είχαν καταδικάσει συνοδικώς, αν δεν μετανοούσαν ως αρχιαιρεσιάρχες, λύνοντας έτσι κάθε είδους πρόβλημα στην εκκλησία επαναφέρνοντας την Ορθοδοξία. Αυτό έκανε πάντα, άνευ εξαιρέσεως, η Εκκλησία ανά τους αιώνες υπακούοντας στις εντολές του Χριστού και των Αγίων Του. Ποτέ η Εκκλησία δεν ζητούσε από τον ένα λύκο να διώξει τον άλλο! αν δεν ακολουθούμε εμείς τον Χριστό, πώς ζητούμε, να τον ακολουθήσουν οι άλλοι; 

Α.Τ.

Ο ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΕΣΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΣΥΝΑΞΙΝ 

«Οἱ Ὀρθόδοξοι Προκαθήμενοι νὰ συγκεντρωθοῦν εἰς τὸ Ἀμμὰν τῆς Ἰορδανίας, διὰ νὰ ἐξετάσουν τὴν κρίσιμον καὶ δραματικὴν κατάστασιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔχει περιέλθει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ νὰ ἀναζητήσουν λύσεις».

Γράφει ὁ Διογένης Δ. Βαλαβανίδης, πρόεδρος Κέντρου Προστασίας τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητας»

Βελιγράδι, 06.11.2024

Θειότατε,

Τὸ «Κέντρο Προστασίας τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητας» ἀπὸ τὸ Βελιγράδι ἀπευθύνει ἔκκληση σὲ Ἐσᾶς, ὡς Πατριάρχη Ἱεροσολύμων καὶ πάσης Παλαιστίνης, ἀλλὰ καὶ φύλακα τοῦ Τάφου τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ προσκαλέσετε τοὺς Προκαθήμενους ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὸ Ἀμμὰν τῆς Ἰορδανίας, ὅπως τὸ κάνατε τὸν Μάρτιο τοῦ 2020. Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτή, ἡ ἐξαιρετικὰ κρίσιμη καὶ δραματικὴ κατάσταση στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θὰ ἐξετασθεῖ, μὲ σκοπὸ νὰ βρεθοῦν λύσεις γιὰ νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἑνότητά της.

Πρὸς ἐπιβεβαίωση αὐτοῦ, ἐπισημαίνουμε ὅτι γινόμαστε μάρτυρες ἑνὸς θανάσιμου κινδύνου γιὰ τὸ μέλλον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ σύνολό της, ἰδιαίτερα τὴν στιγμὴ ποὺ εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ ἀλλοίωση τῆς πίστης μας, εἶναι ὁ κύριος στόχος τῆς Νέας Παγκόσμιας Τάξης.

Δυστυχῶς, μερικοὶ προκαθήμενοι συμμετεῖχαν σὲ αὐτὴν τὴν προσπάθεια, ὅπως ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος Α΄, ὁ ὁποῖ­ος ἀναγνώρισε τὴ λεγόμενη αὐτοκεφαλία τῶν σχισματικῶν στὴν Οὐκρανία, ἡ ὁποία πυροδότησε τὴ σπίθα τῆς σύγκρουσης ποὺ ὁδήγησε σὲ ἔνοπλες ἐνέργειες, ποὺ κρατοῦν σὲ αὐτὴ τὴ χώρα γιὰ σχεδὸν τρία χρόνια. Ταυτόχρονα, ἡ Οὐκρανικὴ Ὑπηρεσία Ἀσφαλείας ξεκίνησε μία, ἄνευ προηγουμένου, τρομοκρατία ἐναντίον μελῶν τῆς κανονικῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τὴν ὁποία ὁλόκληρος ὁ Ὀρθόδοξος κόσμος, συμπεριλαμβανομένης τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, ἔχει ἀναγνωρίσει ἐδῶ καὶ περισσότερα ἀπὸ 300 χρόνια! Στὴ συνέχεια, τὸ Οὐκρανικὸ Κοινοβούλιο (Verkhovna Rada) ψήφισε τὸ νόμο 8371 ποὺ ἀπαγορεύει τὴν διακονία καὶ τὴ δραστηριότητα τῆς κανονικῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι, ἡ πρώτη στὴν ἱστορία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, εἰς τὴν ὁποίαν ἀπαγορεύεται ἡ δραστηριότητά της. Ταυτόχρονα, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴ διακοπὴ τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας μεταξὺ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (τῆς πολυπληθέστερης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸν κόσμο).

«H διαφορά ανάμεσα σε ένα Χριστιανό και σε έναν μη Χριστιανό, είναι το ίδιο σπουδαία, ριζοσπαστική και εντυπωσιακή, όσο διαφέρει ένα άγαλμα από έναν ζωντανό άνθρωπο»

Όσο δεν είμαστε για τους γύρω μας μια τέτοια εικόνα, έχουμε αποτύχει στην αποστολή μας, δεν διακηρύττουμε με την ζωή μας, τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, δίνουμε ψευδή μαρτυρία για όσα κηρύττουμε.

Ένας συγγραφέας της Δύσης είπε, ότι οι άνθρωποι που συναντούν ένα Χριστιανό, θα έπρεπε να τον βλέπουν όπως ένα όραμα, σαν μία αποκάλυψη που ποτέ πριν δεν είχαν, ότι η διαφορά ανάμεσα σε ένα Χριστιανό και σε έναν μη Χριστιανό, είναι το ίδιο σπουδαία, ριζοσπαστική και εντυπωσιακή, όσο διαφέρει ένα άγαλμα από έναν ζωντανό άνθρωπο. Ένα άγαλμα ίσως να είναι όμορφο, αλλά είναι φτιαγμένο από πέτρα ή από ξύλο και είναι άψυχο. Ένας άνθρωπος, ίσως με την πρώτη εντύπωση να μην φανερώνει ότι ζει μία τέτοια ομορφιά, αλλά όσοι τον συναντούν, θα πρέπει να μπορούν να διακρίνουν σ’ εκείνον τη λάμψη της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, να αναγνωρίζουν τον ίδιο τον Θεό που αποκαλύπτει τον εαυτό Του, μέσα από την ταπεινή μορφή μιας ανθρώπινης ύπαρξης, όπως αυτοί που προσκυνούν ευλαβικά μια εικόνα, μια εικόνα ιερή και ευλογημένη από την Εκκλησία.

Οἱ Ἅγιοι Γεννάδιος καὶ Μάξιμος Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως

Από τον βίο του Αγίου γίνεται ξεκάθαρη η απόδειξη του, γιατί οι σημερινοί επίσκοποι είναι ψευδοποιμένες: "διεξήγαγε ἕνα σταθερὸ καὶ ἀσταμάτητο ἀγώνα γιὰ τὴν πνευματικὴ ἄνοδο τοῦ ποιμνίου του, τὴν φύλαξή του ἀπὸ τὶς αἱρέσεις καὶ τὴν προσήλωσή του στὴν ὀρθὴ πίστη τῶν Πατέρων... Ὡς δόκιμος καὶ καλὸς γεωργὸς φρόντιζε νὰ περιποιεῖται καὶ νὰ κρατᾶ τὸ «γεώργιόν» του μακριὰ ἀπὸ τὶς ἐπιβουλὲς τῶν κακῶν γεωργῶν, ποὺ σὰν λύκοι μὲ ἔνδυμα προβάτου ἐρχόντουσαν νὰ σκορπίσουν τὰ ζιζάνια τῶν αἱρέσεών τους στὸν ὀρθόδοξο χριστιανικὸ ἀγρό... κυκλοφόρησε τὴν γνωστὴ θεόσοφο Συνοδικὴ ἐγκύκλιο ἐπιστολή του μὲ τὴν ὁποία καταδικάζει τὴν πράξη καὶ ἀπαγορεύει στοὺς ἐπισκόπους νὰ χειροτονοῦν κατόπιν πληρωμὴς ἀναξίους ἐργάτες γιὰ τὸν ἀγρὸ τοῦ Κυρίου."

                                          

 
Eις τον Γεννάδιον.
Ὁ Γεννάδιος εὗρε τὴν Ἐδὲμ στέφος,
Φανεὶς νοητὴν πρὸς παλαίστραν γεννάδας.

Eις τον Mάξιμον.
Μάξιμος ὠδίνησε, καὶ τεκὼν τέκνα,
Πράξεις ἁγνάς, ἄπεισιν ἁγνὸς ἐκ βίου. 

«Πολλοὶ τὸν πλοῦτον ἐμίσησαν, τὴν δὲ δόξαν οὐδείς» λένε κι ἐπαναλαμβάνουν συνήθως οἱ ἄνθρωποι, σὰν θέλουν νὰ τονίσουν τὴν τεράστια δύναμη ποὺ τὰ κοσμικὰ μεγαλεῖα καὶ ἡ ἀγάπη τῆς δόξας ἔχουν πάνω στὴν ἀνθρώπινη καρδιά. Καὶ ὅμως ὁ Ἅγιος Γεννάδιος, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἀγάπησε μὲ τὴν ψυχή του, ξεπέρασε τὸ μεγάλο καὶ ἀχόρταστο τοῦτο πάθος καὶ νίκησε. Μιὰ γρήγορη ματιὰ στοὺς πιὸ σημαντικοὺς σταθμοὺς τῆς ζωῆς του θὰ μᾶς τὸ ἀποδείξει. Ἀλλὰ καὶ μία προσεκτικὴ μελέτη τούτων θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ἐκτιμήσουμε περισσότερο τὸ ψυχικὸ μεγαλεῖο του.

Ποιὰ ἦταν ἡ ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ Ἁγίου δὲν γνωρίζουμε οὔτε καὶ ποιὰ ἡ καταγωγή του. Ἐκεῖνο, ποὺ γνωρίζουμε εἶναι, πὼς αὐτὸς ἤκμασε στὰ τελευταῖα χρόνια τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος Α’ τοῦ γνωστοῦ καὶ μὲ τὸ ἐπώνυμο τοῦ Μακέλλη (457 – 474 μ.Χ.). Ἐπίσης ὅτι ἦταν σύγχρονος τῶν μεγάλων ἀσκητῶν Δανιὴλ τοῦ Στυλίτη, ποὺ ἔζησε τριάντα τρία χρόνια πάνω σ’ ἕναν στυλό, καὶ τοῦ Ἀνδρέα τοῦ διὰ Χριστὸν Σαλοῦ. Ὁ σεμνὸς ἐγκωμιαστής του, ὁ γλυκύτατος τῆς Κύπρου Ἅγιος, ὁ μακάριος Νεόφυτος ἀναφέρει πὼς ὁ «γενναῖος Γεννάδιος ἣν πρεσβύτερος τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας». Καὶ ἀκόμη πὼς στὴν ἕδρα τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, τὴν ξακουστὴ Πόλη ὅπου ζοῦσε ἀπὸ νωρὶς διακρίθηκε γιὰ τὴν ταπεινοφροσύνη καὶ τὴ σεμνότητα τοῦ βίου του, μὰ καὶ τὴ μεγάλη του ἐξυπνάδα καὶ ἀρετή. Τὸ παράδειγμα τῆς ζωῆς τῶν ἁγίων πατέρων καὶ ὁσίων της Ἐκκλησίας μας ποὺ παρακολουθοῦσε καὶ μὲ προσοχὴ μελετοῦσε, πολὺ τὸν συγκινοῦσε καὶ μὲ πόθο βαθὺ ἀγωνιζόταν νὰ τὸ μιμηθεῖ. Ἡ ψυχή του φλεγόταν ἀπὸ τὴν ἱερὴ ἐπιθυμία νὰ ἀφιερωθεῖ καὶ αὐτὸς στὸν Θεὸ καὶ νὰ βαδίσει τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἠθικὴ τελειότητα.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θαυματουργός ὁ Νεοκαισαρείας

 
Ὁ Γρηγόριος, θαυματουργῶν καὶ πάλαι,
Θεῷ παραστάς, θαυματουργεῖ τι πλέον.
Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ τε μέγας θάνε θαυματουργος.

Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε περίπου το 210 με 215 μ.Χ. Αρχικά ονομαζόταν Θεόδωρος και οι γονείς του ήταν Έλληνες ειδωλολάτρες και είχαν μεγάλη κοινωνική θέση στη Νεοκαισάρεια του Πόντου (γνωστή στην αρχαιότητα και ως Καβηρία, Διάσπολις και Σεβαστή, το σημερινό Νικσάρ).

Μετά τη στοιχειώδη εκπαίδευση του, ο Άγιος Γρηγόριος μαζί με τον αδελφό του Γρηγόριο ή (σύμφωνα με μερικές αγιολογικές πηγές) Αθηνόδωρο, (βλέπε και για τους δύο στις 7 Νοεμβρίου) πήγαν στη Βηρυτό για να σπουδάσουν νομικά. Ο Θεός όμως είχε άλλα σχέδια για το Γρηγόριο. Όταν περνούσε από την Καισαρεία, άκουσε το δεινό ερμηνευτή των Γραφών, Ωριγένη. Ο Γρηγόριος τόσο πολύ ενθουσιάστηκε μαζί του, ώστε άφησε τα νομικά και διετέλεσε επί χρόνια μαθητής του. Ονομαστός είναι ο αποχαιρετιστήριος λόγος του μετά το πέρας των σπουδών του. Εκεί φαίνεται η μεγάλη αξία του Ωριγένη, σαν διδασκάλου και η βαθειά ευγνωμοσύνη του Γρηγορίου, σαν μαθητού.

«Άπασαν προσήγε την παρ' αυτού τέχνην και επιμέλειαν και κατειργάσατο ημάς», γράφει για το διδάσκαλό του.

Άλλος ένας "παραδοσιακός" πατριάρχης συμμετέχει σε διαθρησκιακό συνέδριο και χρησιμοποιεί το λεξιλόγιο της αποστασίας ως τάχα ορθόδοξη διδαχή.

Τελικά θα βγάλουμε τους Αγίους τρελλούς και μισάνθρωπους, γιατί ούτε τέτοια συνέδρια έκαναν, ούτε ανέχθηκαν/αποδέχθηκαν το αλλότριο, αλλά εφάρμοζαν το του Αποστόλου Ιωάννου: Ιωά. Β' 1,7 ὅτι πολλοὶ πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τὸν κόσμον, οἱ μὴ ὁμολογοῦντες ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐν σαρκί· οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος καὶ ὁ ἀντίχριστος. Ιωά. Β' 1,10 εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε· Ιωά. Β' 1,11 ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς.

Ο Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Πορφύριος μίλησε για διαθρησκειακό διάλογο με Ινδονησία

Ο Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Πορφύριος στην έναρξη του πέμπτου διμερούς διαθρησκειακού διαλόγου μεταξύ Σερβίας και Ινδονησίας. Φωτογραφία: spc.rs

«Αυτή η πλατφόρμα διαλόγου δείχνει ότι δεν υπάρχουν αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων, εάν πραγματικά προσπαθούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον», σημειώνει ο Πατριάρχης Πορφύριος.

Στις 12 Νοεμβρίου, ο Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Πορφύριος εκφώνησε ομιλία κατά την έναρξη του πέμπτου διμερούς διαθρησκειακού διαλόγου μεταξύ Σερβίας και Ινδονησίας, με τίτλο «Διάλογος για την Ειρήνη: Ανεκτικότητα και Πολιτισμός», που έλαβε χώρα στο Παλάτι της Σερβίας στο Βελιγράδι, αναφέρεται στην ιστοσελίδα της Σερβικής Εκκλησίας.

Αυτός ο ετήσιος διάλογος διοργανώθηκε από την Ινδονησία πριν από τριάντα χρόνια με χώρες απ’ όλο τον κόσμο για την οικοδόμηση αμοιβαίας κατανόησης και συνεργασίας. Ο πρώτος διάλογος Σερβίας-Ινδονησίας πραγματοποιήθηκε στο Βελιγράδι το 2011 και ακολούθησαν συναντήσεις στην Τζακάρτα, το Βελιγράδι και τη Γιογκιακάρτα.

Στην ομιλία του ο Πατριάρχης Πορφύριος τόνισε τη σημασία του διαθρησκειακού διαλόγου. Σύμφωνα με τον ίδιο, τέτοιες συναντήσεις υπενθυμίζουν ότι «η προώθηση οποιουδήποτε διαλόγου και στην περίπτωσή μας διαθρησκειακού είναι χρήσιμη για κάθε πιστό που γνωρίζει τι ομολογεί και ποιος είναι, και επομένως έχει την ανάγκη να κατανοήσει τι ομολογεί άλλος άνθρωπος».