Σωτήρα μου, μή μέ ἀποστραφεῖς!

     

Σωτήρα μου, μὴ μὲ ἀποστραφεῖς!

Μὴ μὲ πετάξεις μακριὰ ἀπ᾿ τὸ θεῖο πρόσωπό Σου!

Πάρε ἀπὸ πάνω μου τὸν βαρὺ χαλκὰ

τῆς ἁμαρτίας ποὺ μὲ πνίγει.

Καὶ καθὼς εἶσαι σπλαχνικὸς

συγχώρεσέ μου τ᾿ ἁμαρτήματα.

Συγχώρεσε, Σωτήρα μου, τὰ ἁμαρτήματά μου.

Ὅλα ὅσα κάνω μὲ τὴ θέλησή μου ἢ χωρὶς αὐτήν.

Ὅσα φανερὰ καὶ ὅσα κρυφά, ὅσα γνωρίζω

καὶ ὅσα δὲν γνωρίζω.

Ὅλα συγχώρεσὲ τα ὡς Θεός.

Γίνε εὔσπλαχνος καὶ σῶσε με.

Ἀπ᾿ τὰ χρόνια τῆς νιότης, Σωτήρα μου,

περιφρόνησα τὶς ἐντολές Σου!

Πέρασα τὴ ζωή μου ὁλόκληρη

δουλεύοντας στὰ πάθη,

μ᾿ ἀμέλεια καὶ τεμπελιά!

Γι᾿ αὐτὸ φωνάζω δυνατά, Σωτήρα μου:

Ἔστω καὶ στὸ τέλος τῆς ζωῆς μου σῶσε με.

Μέγας Κανών Αγίου Ανδρέου Κρήτης.

πηγή

Άγιος Παύλος Α΄ ο Ομολογητής και Ιερομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης

Για μια ακόμα φορά οι επίσκοποι θα εορτάσουν έναν Άγιο τον οποίο ούτε οι ίδιοι μιμούνται ούτε καλούν τους άλλους να τον μιμηθούν.

        

Τὴν εἰς φάρυγγα Παῦλος αὐχῶν ἀγχόνην,

Λύει φάρυγξι ῥευμάτων τὴν ἀγχόνην.

Οὕνεκα ὡμολογεῖ Παῦλος Θεόν, ἄγχεται ἕκτῃ.

Βιογραφία

Ο Άγιος Παύλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. και υπήρξε γραμματέας του αγιοτάτου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αλεξάνδρου (βλέπε 30 Αυγούστου).

Όταν απεβίωσε ο Αλέξανδρος, το 377 μ.Χ., ο Παύλος εξελέγχθηκε Πατριάρχης. Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος, όταν το πληροφορήθηκε δυσανασχέτησε, μία και ήταν οπαδός της αίρεσης των Αρειανών. Όταν ο Κωνστάντιος επέστρεψε από την Αντιόχεια στην Κωνσταντινούπολη, απομάκρυνε από τον πατριαρχικό θρόνο τον Παύλο και ανακήρυξε αυθαίρετα Πατριάρχη, τον αρειανόφρονα Νικομήδειας Ευσέβιο. Τότε ο Άγιος Παύλος πήγε στη Ρώμη. Εκεί βρήκε τον Μέγα Αθανάσιο (βλέπε 18 Ιανουαρίου), τον οποίο είχε απομακρύνει από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ο Κωνστάντιος.

Πληροφορηθείς τα γεγονότα, ο αυτοκράτορας Κώνστας, έστειλε γράμμα στον αδελφό του τον Κωνστάντιο, διαμαρτυρόμενος για τη στάση του. Έτσι ο Παύλος και ο Αθανάσιος επανήλθαν στο αξίωμά τους.

Δυστυχώς μετά από λίγο καιρό ο Κώνστας πέθανε. Έτσι ο Κωνστάντιος διέταξε, από την Αντιόχεια που ήταν, να απομακρύνουν τον Παύλο από τον Πατριαρχικό θρόνο. Μάλιστα τον εξόρισε στην Κουκουσό της Αρμενίας.

Μία μέρα που τελούσε την Θεία Λειτουργία όρμησαν καταπάνω του Αρειανοί και τον έπνιξαν με το ίδιο του το ωμοφόριο. Έτσι ο Άγιος ετελείωσε και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.

Οἱ ἀπίστευτες ὕβρεις τοῦ ἀμετανόητου π. Εὐαγγέλου Παπανικολάου κατὰ ὅσων τὸν ἐλέγχουν

Τὸν ἔλεγχο δὲν τὸν ἀσκοῦν, π. Εὐάγγελε, οἱ λαϊκοί, τὸν ἀσκεῖ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία

                   

τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἔχουν δημοσιευθεῖ πολλὰ ὑπέροχα κείμενα ποὺ ἔλεγξαν μὲ ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα ὅσους, ἱερεῖς καὶ λαϊκούς, γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κακοδιδάσκουν. Τὸν τελευταῖο καιρὸ ὅμως, ἐπειδὴ ὁ ἔλεγχος αὐτὸς ἔχει ἐπεκταθεῖ λόγῳ τῆς ἀσυνέπειας καὶ τῆς διγλωσσίας καὶ στοὺς ἱερεῖς καὶ μοναχούς, ποὺ ἀπολαμβάνουν μία πλατεῖα ἀναγνώριση ἀπὸ τὸ ποίμνιο, ἔχει δημιουργηθεῖ καὶ καλλιεργηθεῖ ἡ ἐντύπωση ὅτι, ὄταν ἀσκεῖ κάποιος τέτοιο ἔλεγχο, λειτουργεῖ ἀπὸ ἀσέβεια, ἔπαρση καὶ ἐμπάθεια, παρότι –οἱ λαϊκοὶ ποὺ τὸν ἐξασκοῦν– βασίζονται καὶ προβάλλουν ὀλέθριες γιὰ τὴν πίστη διδασκαλίες τῶν ἐλεγχομένων, ποὺ γίνονται πάντα δημόσια καὶ παρουσιάζονται ὡς τάχα διδασκαλίες τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως, δηλαδή, στὸν ἀγώνα κατὰ τῶν παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, στηρίζουν ὅσα γράφουν στὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση, κι αὐτή –καὶ μόνο αὐτή- ἔχουν βάση, στήριγμα καὶ κριτήριο, ἔτσι καὶ ὅταν ἐκφέρουν λόγο γιὰ ἐνέργειες τῶν «εὐσεβῶν» , τὴν ἴδια πρόθεση, κριτήριο καὶ ἀγωνία ἔχουν: τὴν παραμονὴ στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση! Νὰ μὴν κινούμαστε δηλ. καὶ πράττουμε ἰδιογνώμως (καὶ μεταπατερικῶς), δηλαδή, διαφορετικὰ ἀπ’ ὅ,τι ἔπραξαν καὶ δίδαξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.

Ἔτσι ἀναδύονται ξαφνικὰ στοὺς προαναφερθέντες κληρικούς δικαιώματα ἀπυροβλήτου καὶ ὑπεξαίρεσης ἀπὸ τὸν ἔλεγχο, τὰ ὁποῖα θὰ ἀναμένονταν κανονικὰ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Δικαιώματα ποὺ δὲν δικαιολογοῦνται καὶ δὲν δικαιώνονται ἐκ τῶν πραγμάτων καὶ τῶν λόγων τους. Διότι ἐμφανίζονται ξαφνικὰ ρασοφόροι ποὺ ναὶ μὲν λεκτικῶς πολεμοῦν καὶ ἐλέγχουν την ἐπισκοποκρατία, τὸν ἐκλεκτισμό, τὸ παπικὸ ἀλάθητο, τὴν κοινωνικὴ καὶ πολιτικὴ ἐξαθλίωση, τὴν ἐθνικὴ καὶ πολιτιστικὴ κατάπτωση, ἀλλὰ παράλληλα ἐξάπτονται, ὅταν ὁ ἴδιος ἔλεγχος γιὰ τὴν πρακτικὴ ἀνεπάρκειά τους ἐπεκτείνεται καὶ σ’ αὐτούς, καὶ προκαλοῦν τὴν ὀργή τους, ὅσα ἁγιοπατερικὰ ἐπιχειρήματα κι ἂν χρησιμοποιεῖ αὐτὸς ὁ ἔλεγχος. Ἔτσι ἀγανακτοῦντες πρὸς τὸν «ἄδικο» ἔλεγχο ποὺ τοὺς γίνεται, ὄχι μόνο δὲν ἀπαντοῦν ὑποτιμητικῷ τῷ τρόπῳ σ’ αὐτὰ ποὺ τοὺς καταλογίζονται, ἀλλὰ ὑποβαθμίζουν καὶ κατηγοροῦν μὲ πολὺ σκληροὺς χαρακτηρισμοὺς τοὺς ἐλέγχοντες, ἀπαγορεύοντας κάθε σχόλιο γιὰ τὸν ἑαυτό τους. 

Ὁ π. Εὐάγγελος Παπανικολάου πληροφορήθηκε τὸν ἔλεγχο ποὺ τοῦ ἀσκήθηκε ἀπὸ λαϊκοὺς (καὶ ὄχι μόνο) γιὰ τὶς βλασφημίες ποὺ ἐξέφρασε ἐκ ἄμβωνος καὶ δὲν ἀφοροῦν τὸν ἑαυτό του ἀλλὰ τὸ ποίμνιο, ὡς τάχα διδαχὴ τῆς ἐκκλησίας (μετάδοση τῆς Θείας Κοινωνίας μὲ γλωσσόφιλα, ἀπομάκρυνση τοῦ Σταυροῦ ἀπὸ τὸ ἱερό), -μάλιστα κάποιοι ἱερεῖς τοῦ Facebook τὶς ὀνόμασαν «ὀλίσθημα»- καὶ δὲν μπορεῖ, ὅπως φαίνεται, νὰ ἡσυχάσει. Ἔτσι σὲ μία «ἀθώα» συνέντευξη ποὺ ἔδωσε στὸ «Ἀντίφωνο» (ἐδῶ) μὲ ἀφορμὴ τὸ θέμα τῆς οἰκογενειακῆς βίας μέσα στὰ κάποια ὀρθὰ ποὺ λέει, σύνταξε ἔντεχνα ἕνα κρεσέντο ὑποτιμητικῶν ἐκφράσεων καὶ ὕβρεων ἐναντίον τῶν λαϊκῶν καὶ δὴ αὐτῶν ποὺ τοῦ ἄσκησαν κριτική. Ἔτσι στὸ 07:00 τοὺς ὀνομάζει «παντελονάδες» ποὺ δὲν ἔχουν δικαίωμα λόγου», ἀπὸ τὸ 10:00 καὶ μετὰ ἀνθρώπους μὲ «ναζιστικοφασιστική» συμπεριφορὰ ποὺ μετὰ τὴν «βία» ποὺ ἄσκησαν στὸν π. Εὐάγγελο, θὰ πᾶνε σπίτι τους καὶ θὰ ἀσκήσουν βία στὰ παιδιά τους(!) ὄντες ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν ἐξάπλωση τῆς βίας στὴν κοινωνία.

Ο μακαριστός και δυστυχώς μη έχων σήμερον μιμητή μητρ. Φλωρίνης Καντιώτης προς όσους δυσανασχετούν με τον έλεγχο, που τους ασκείται, για όσα δημόσια πράττουν.

Ἀναγκαῖος ὁ ἔλεγχος (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

 

Ἀναγκαῖος ὁ ἔλεγχος

«Ἔλεγε γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴ­δῃ ὅτι Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυ­ναῖ­κα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μάρκ. 6,18)

   Ὑπάρχουν ἑορτὲς μὲ πένθιμο χα­ρακτῆρα καὶ σ᾽ αὐ­τὲς ἐ­πι­βάλλεται αὐ­στη­ρὴ νη­στεία. Πρώ­τη, κορυφαία τῶν πενθίμων, εἶνε ἡ Μεγάλη Παρασκευή. Δεύτερη εἶνε ἡ 29η Αὐγούστου. Τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἔχουμε τὸ μαρτυρικὸ τέλος τοῦ Θεανθρώπου, στὶς 29 Αὐ­γούστου ἔχουμε τὸ βίαιο τέλος τοῦ Προδρόμου, τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτι­στοῦ.

Αὐστηρὴ νηστεία. Τηρεῖται αὐτὴ σήμερα; Ἄλλοτε τὴν τηροῦσαν· ἄθεος χαρακτηριζόταν ὅποιος θὰ τὴ μαγάριζε. Τώρα δυστυχῶς λίγοι νηστεύουν. Τί ἁμαρτία, τί βεβήλωσις! Μικρὰ θεωροῦνται αὐτά, ἀλ­λὰ ἔ­χουν σημασία. Τί θὰ ἔ­λεγες ἐσύ, ἐὰν εἶχες θά­νατο, πενθοῦσες τὸν πατέ­ρα ἢ τὴ μητέρα σου, κ᾽ ἐρχόταν ἕνας ἔ­ξω ἀπ᾽ τὸ σπίτι κ᾽ ἔ­κανε συμπόσια καὶ γεύματα καὶ χόρευε μὲ βιολιά; Θὰ πληρώσουμε τὴν ἁ­μαρτία αὐτή. Δὲν εἶ­μαι προφήτης, ἀλλὰ βλέπω ὅτι ἔρχεται πεῖνα, κρέας οὔτε τὸ Πάσχα, θὰ ποῦμε καὶ τὸ ψωμὶ ψωμάκι. Ἀπ᾽ ὅλα τὰ Βαλκάνια εἴμαστε οἱ πιὸ κρεοφάγοι· καὶ τὰ χορτάρια νὰ γίνονταν μοσχάρια, πάλι δὲν θὰ μᾶς ἔφταναν.

Μαρτύρησε λοιπὸν ὁ Πρόδρομος πάνω στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας του, τριαν­τατριῶν ἐτῶν, ἕξι μῆνες μεγα­λύτερος ἀπὸ τὸ Χριστό μας. Ποιό ἦταν τὸ τέλος του; Ἀποτο­μὴ τῆς κεφαλῆς του λέγεται σήμερα ἡ ἑορτή.

* * *

Ὁ Πρόδρομος ἔζησε σὲ ἐποχὴ ἠθικῆς, κοινωνι­κῆς, θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς καταπτώσεως τοῦ Ἰσραήλ. Παραλυσία καὶ διαφθορὰ ὑ­πῆρ­­χε. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν, ὅτι τὸ Ἰουδαϊκὸ ἔ­θνος ἔ­χασε τὴν πολιτική του ἀνεξαρτησία. Ὑ­πο­δουλώθηκε στὴ ῾Ρώ­­μη. Οἱ λεγεῶνες της μπῆκαν στὰ Ἰεροσόλυμα, γκρέμισαν τὰ ἱερὰ καὶ ὕψωσαν τὴ σημαία τους· «τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως στὸν ἅγιο τόπο» (βλ. Δαν. 9,27. Ματθ. 24,15. Μάρκ. 13,14). Οἱ Ἑβραῖοι προσπάθησαν ν᾽ ἀποτινάξουν τὸ ζυγὸ ἀλλὰ δὲν τὸ κατώρθωσαν.

Ο πατρ. Βαρθολομαίος ως νέος Αθηναγόρας έπαψε με παπική «ταπείνωση» δια επιστολής (!!!) τον Σικάγου Ναθαναήλ χωρίς να του λέει γιατί»

 «αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ της Ημών Μετριότητος κ. Ναθανήλ,  η Ημέτερα Μετριότης έχει λόγους απαλλάσσει Υμάς των Συνοδικών Υμών Καθηκόντων εις τα οποία αντικαθίστασθε υπό ετέρου Ιεράρχου της Μητρός Εκκλησίας».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης απέπεμψε από τη Σύνοδο τον Σικάγου Ναθαναήλ

Του Θεοδώρου Καλμούκου | Εθνικός Κήρυκας

---

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απέπεμψε από την Ιερά Σύνοδο του Φαναρίου, με πιττάκιο, δηλαδή επίσημο Πατριαρχικό Γράμμα, τον Μητροπολίτη Σικάγου Ναθαναήλ, χωρίς να του παράσχει οιανδήποτε, εξήγηση ή αιτία, σύμφωνα με πληροφορίες του «Εθνικού Κήρυκα» εκ Φαναρίου.

Το Πατριαρχικό πιττάκιο, το οποίο κατ’ αποκλειστικότητα αποκαλύπτει ο «Εθνικός Κήρυκας» έχει ως εξής: «Ιερώτατε Μητροπολίτα Σικάγου, εν Αγίω Πνεύματι λίαν αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ της Ημών Μετριότητος κ. Ναθανήλ, χάριτι τη Υμετέρα Ιερότητι και Ειρήνη παρά Θεού,

Διά τώνδε των Πατριαρχικών Ημών Γραμμάτων γνωρίζομεν τη Υμετέρα Ιερότητι ότι δ’ ούς η Ημέτερα Μετριότης έχει λόγους απαλλάσσει Υμάς των Συνοδικών Υμών Καθηκόντων εις τα οποία αντικαθίστασθε υπό ετέρου Ιεράρχου της Μητρός Εκκλησίας.

Επί δε τούτοις επικαλούμεθα εφ’ ημάς την Χάριν και το άπειρον έλεος του Θεού».

Υπογραμμίζεται ότι ο Πατριάρχης έστειλε το πιττάκιο της αποπομπής του Μητροπολίτη Ναθαναήλ διά του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου, ο οποίος και του το διαβίβασε αρμοδίως, ενώ όπως είναι σε θέση να γνωρίζει ο «Ε.Κ.» η είδηση διέρρευσε κατά την ονομαστική εορτή του κ. Ελπιδοφόρου στον Αρχιεπισκοπικό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδας Νέας Υόρκης το Σάββατο 2 Νοεμβρίου.

Οπως παρατηρούσαν στον «Ε.Κ.» στελέχη του Φαναρίου κάτι παρόμοιο είχε να γίνει από το 1959 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρα, όταν έστειλε πιττάκια σε Συνοδικούς Μητροπολίτες αποπέμποντας τους από τη Σύνοδο προκειμένου να μπορέσει να εκλέξει Αμερικής τον Ιάκωβο.

Ζιλιέτ Μπινός: «Ο Άγιος Παΐσιος γεμίζει τη διαδρομή μου»

Η μεγάλη Γαλλίδα ηθοποιός Juliette Binoche του Chocolat, the English Patient, Return, Blue κλπ. αποστομώνει την άθεη νομενκλατούρα του σύγχρονου ελληνικού μηδενιστικού «πνευματικού» κόσμου υμνώντας την Ορθοδοξία 

Ζιλιέτ Μπινός: «Ο Άγιος Παΐσιος γεμίζει τη διαδρομή μου» – Έπαθαν «συγκοπή» οι αντιχριστιανοί με την ομολογία της μεγάλης Γαλλίδας ηθοποιού!γεμίζει τη διαδρομή μου» – 

Συντάκτης: Ελευθέριος ΑνδρώνηςΧρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά

Να που έφτασε η δύσμοιρη πατρίδα μας. Να αναγνωρίζουν τα θησαυρίσματά της οι ξένοι και να τα αναθεματίζουν οι γραικύλοι. Με τα εγχώρια όρνεα του μηδενισμού να κατατρώνε τις σάρκες της Ελλάδας και να λυσσούν εναντίον κάθε ελληνικής και ορθόδοξης αξίας, έρχονται από το πουθενά κάποια λόγια που λειτουργούν σαν βάλσαμο για κάθε Έλληνα χριστιανό που δεν έχει παραδώσει την ψυχή του στο μίσος για τις ρίζες του. Και τα φαρμακερά φίδια δαγκώνουν την ίδια τους τη γλώσσα και δηλητηριάζονται.

Τέτοια ήταν τα ακριβά λόγια της συγκινημένης Ζιλιέτ Μπινός, που βρέθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ομολόγησε τον θαυμασμό της για τους Αγίους της Ελλάδας, για τον Παΐσιο, για το Βυζάντιο και την τέχνη του, αλλά και για τα ελληνορθόδοξα μοναστήρια, ως αξίες και σταθερές που γεμίζουν τη διαδρομή της και της προσφέρουν αίσθημα εξύψωσης, όπως είπε.

«Οι ουρανοί και οι θάλασσές σας είναι έμπνευση», είπε η αγαπημένη Γαλλίδα ηθοποιός και συνέχισε: «Η ιστορία σας, η φιλοσοφία σας, οι Άγιοί σας και ιδιαίτερα ο Άγιος Παΐσιος γεμίζουν την διαδρομή μου. Είχα την πιο υπέροχη ημέρα σήμερα στην Θεσσαλονίκη. Βυζάντιο, μοναστήρια, περπάτησα στον δρόμο, ένιωσα τις πέτρες και τα δέντρα, έφαγα το υπέροχο ψωμί και ψάρι σας, ενώ θαύμαζα ταυτόχρονα τους υπέροχους βυζαντινούς θησαυρούς. Τι όμορφη πόλη. Εύχομαι τα καλύτερα για το φεστιβάλ…».

Τι να πρωτονοιώσει κανείς, ακούγοντας αυτά τα λόγια; Θαυμασμό για την καθάρια ματιά της Ζιλιέτ Μπινός ή ντροπή για εμάς; Μάλλον και τα δύο μαζί. Είναι θλιβερό πάντως πόση τυφλότητα έχει ο Έλληνας για την αμύθητη κληρονομιά του. Στον μικρόκοσμό μας όπου δεν ζει η Ζιλιέτ Μπινός, έχουμε διαφόρων ειδών «Τατσόπουλους» να κρώζουν καθημερινά με σκοπό να αφανίσουν την Ορθοδοξία και να εξαλείψουν τους Αγίους από τη συνείδηση του κόσμου.

Φώτιος ὁ Μέγας: Οἱ λεπτομέρειες τῆς εὐνομίας. Συμβουλές προς ηγεμόνα.

Αν κάθε πολιτικός ακολουθούσε αυτές τις συμβουλές πόσο καλύτερα θα λειτουργούσαν τα κράτη! 

Φώτιος ὁ Μέγας

Ἐπιστολὴ πρὸς Βούλγαρον Ἡγεμόνα

Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση καὶ σημειώσεις: Παν. Κ. Χρήστου.

Περιοδικό Ἐποπτεία, Φεβρουάριος 1992, Ἀθήνα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Οἱ λεπτομέρειες τῆς εὐνομίας

52. Κι' ἔτσι περιτειχίζοντας τὸν ἑαυτό σου μὲ φιλία, νὰ εἶσαι σ' ἐκείνους μὲν ποὺ ἀδικοῦν ἄλλους ἀμείλικτος, σ' ἐκείνους δὲ ποὺ ἀδικοῦν ἐσένα, ἐπιεικέστατος. Μὲ τὸ πρῶτο θὰ ὑπάρξη εὐνομία στὴν πολιτεία καὶ θὰ εἶναι ὁλοφάνερη ἡ φροντίδα καὶ ἡ κηδεμονία σου πρὸς τοὺς ὑπηκόους• μὲ τὸ δεύτερο διακηρύσσεται ἡ φιλανθρωπία τῆς γνώμης καὶ ὁ ἀληθινὰ βασιλικὸς τρόπος. Οἱ τύραννοι μὲν πολλὲς φορὲς παραβλέπουν τὰ κοινὰ ἀδικήματα καὶ τὰ πρὸς ἀλλήλους, ἀλλὰ κρίνουν σκληρὰ τὰ πρὸς αὐτοὺς τοὺς ἴδιους• ἐνῶ τοῦ βασιλέως καὶ τῆς ἔννομης τάξεως ἔργο εἶναι νὰ φέρη μὲ φιλανθρωπία τὰ πρὸς αὐτὸν ἀδικήματα, καὶ ἀντιθέτως νὰ διευθετῆ καὶ νὰ ρυθμίζη μὲ δικαιοσύνη ὅσα ἀναφέρονται στὰ κοινὰ καὶ πρὸς ἀλλήλους.

53. Ὅπως ἐκεῖνος πού, ἐνῶ ἔχει μεγάλη ἐλευθερία νὰ ἀδικῆ, ἐνεργεῖ δίκαια, εἶναι ἄξιος πολλῶν ἐπαίνων, ἔτσι εἶναι ἀξιοκατάκριτος ἐκεῖνος πού, ἐνῶ δὲν στερεῖται τίποτε ἀπὸ τὰ ἀναγκαῖα, ἁπλώνει τὰ χέρια του σὲ ξένα πράγματα. Στὸν πτωχὸ ἄνθρωπο ἡ πτώχεια εἶναι πρόφασις ἀδικίας, ἂν καὶ παράλογη• ἐκεῖνος ὅμως ποὺ κατέχει ἐξουσία καὶ δὲν στερεῖται ἔχει ἀναπολόγητη τὴν ἁμαρτία ἀπὸ τὶς ἀδικίες του.

54. Ὅσο ὑπερέχει κανεὶς στὴν ἐξουσία, τόσο ὀφείλει νὰ πρωτεύη καὶ στὴν ἀρετή.(40) Ἐκεῖνος δὲ ποὺ πράττει τὸ ἀντίθετο, ἐπιτελεῖ τρία κάκιστα πράγματα• καταστρέφει τὸν ἑαυτό του, παρακινεῖ τοὺς βλέποντας στὴν κακία, προετοιμάζει τὸ ἔδαφος νὰ βλασφημῆται ὁ Θεός, διότι μία τόσο μεγάλη ἀρχὴ ἀνέθεσε σὲ τέτοιον ἄνθρωπο. Γι' αὐτὸ ἡ κακία πρέπει ν' ἀποφεύγεται ἀπὸ κάθε ἄνθρωπο, κυρίως ὅμως ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες.

55. Κυβέρνα λοιπὸν τοὺς ὑπηκόους σου, ἔχοντας πεποίθησι ὄχι στὴν τυραννίδα, ἀλλὰ στὴν ἀγάπη τῶν ἀρχομένων•(41) διότι ἡ εὔνοια εἶναι σταθερώτερο καὶ ἀσφαλέστερο βάθρο τῆς ἀρχῆς παρὰ ὁ φόβος. Τοῦτο δὲ τὸ ἐπιτυγχάνουν ἡ ἀπόκτησις τῶν ἀρετῶν, καθὼς καὶ οἱ κόποι καὶ οἱ φροντίδες πρὸς τοὺς ὑπηκόους. Ἔτσι καὶ σὺ ὁ ἴδιος θὰ ζήσης βασιλικὰ καὶ εὐχάριστα καὶ σ' ἐκείνους θὰ διατηρήσης τὸν βίο ἐλεύθερο ἀπὸ ἐπιβουλὴ καὶ ἀλόγιστες συμφορὲς καὶ θὰ ἀφήσης ἀείμνηστη τὴ φήμη σου διαπαντός.

Φώτιος ὁ Μέγας: Ἡ καθαρότης τῆς Ὀρθοδοξίας

                    Φώτιος ὁ Μέγας

Ἐπιστολὴ πρὸς Βούλγαρον Ἡγεμόνα

Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση καὶ σημειώσεις: Παν. Κ. Χρήστου. Περιοδικό Ἐποπτεία, Φεβρουάριος 1992, Ἀθήνα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ἡ καθαρότης τῆς Ὀρθοδοξίας

29. Αὐτὴ εἶναι ἡ καθαρὴ καὶ γνήσια ὁμολογία τῆς πίστεως ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν• αὐτὴ εἶναι ἡ θεόσοφη μυσταγωγία τῆς ἄχραντης καὶ ἀληθινῆς θρησκείας μας καὶ τῶν σεπτῶν μυστηρίων της• ἔχοντας φρόνημα, πίστι καὶ διαγωγὴ σύμφωνα μὲ αὐτὴν τὴν ὁμολογία ἕως τὴν δύσι τοῦ βίου, βαδίζομε γρήγορα πρὸς τὴν ἀνατολὴ τοῦ νοητοῦ ἡλίου, γιὰ ν' ἀπολαύσωμε δυνατώτερα καὶ τελειότερα τὴν ἀπὸ ἐκεῖ ἐρχόμενη ἀνέσπερη αὐγὴ καὶ λαμπρότητα. Αὐτὴν ταιριάζει ν' ἀποδέχεται καὶ νὰ τιμᾶ καὶ ἡ θεοφρούρητη σύνεσίς σας, ποὺ ἤδη ἀτενίζει πρὸς τὴν ἰδική μας θρησκευτικὴ κληρονομιά, μὲ εἰλικρινῆ διάθεσι, εὐθύτητα γνώσεως καὶ ἀδίστακτη πίστι, καὶ νὰ μὴ ἀποκλίνη ἀπ' αὐτὴν οὔτε στὸ ἐλάχιστο οὔτε πρὸς τὰ δεξιὰ οὔτε πρὸς τ' ἀριστερά•(23) διότι τοῦτο εἶναι τῶν ἀποστόλων τὸ κήρυγμα, τοῦτο εἶναι τὸ δίδαγμα τῶν πατέρων, τοῦτο εἶναι τὸ φρόνημα, τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων. Γι' αὐτὸ ὄχι μόνο ἐσὺ ὁ ἴδιος πρέπει νὰ φρονῆς καὶ νὰ πιστεύης κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο, ἀλλὰ νὰ καθοδηγῆς στὸ ἲδιο φρόνημα τῆς ἀληθείας καὶ τοὺς ὑπηκόους σου καὶ νὰ τοὺς καταρτίζης στὴν ἴδια πίστι, καὶ τίποτε ἄλλο νὰ μὴ θεωρῆς πολυτιμότερο ἀπὸ τέτοια σπουδὴ καὶ ἐπιμέλεια. Διότι τοῦ ἀληθινοῦ ἄρχοντος καθῆκον εἶναι νὰ μὴ φροντίζη μόνο γιὰ τὴ δική του σωτηρία, ἀλλὰ ν' ἀξιώνη παρόμοιας προνοίας καὶ τὸν λαὸ ποὺ τοῦ ἔχει ἀνατεθῆ, νὰ τὸν χειραγωγῆ καὶ νὰ τὸν προσκαλῆ στὴν ἴδια τελειότητα τῆς θεογνωσίας. Μὴ λοιπὸν κάμης νὰ διαψευσθοῦν οἱ ἐλπίδες μας, τὶς ὁποῖες ἐπέτρεψε νὰ σχηματίσωμε ἡ πρὸς τὰ καλὰ ροπὴ καὶ προσοχή σου, μήτε νὰ καταστήσης ματαίους τοὺς κόπους καὶ ἀγῶνες, ποὺ μὲ χαρὰ ἀναλάβαμε χάριν τῆς σωτηρίας σας, μήτε νὰ δεχθῆς ὅτι ἄρχισες μὲν μὲ προθυμία νὰ δέχεσαι τοῦ θείου κηρύγματος τοὺς λόγους, μετέβαλες δὲ τὴν προθυμία σὲ ραθυμία• ἀλλὰ διατήρει ἀνεξάλειπτη τὴν χαρὰ κι εὐφροσύνη μου γιὰ σένα, παρέχοντας ὅμοιο μὲ τὴν ἀρχὴ τὸ τέλος, σύμφωνο τὸν βίο μὲ τὴν πίστι, καὶ τὴν ἐξουσία σου νὰ φαίνεται καὶ νὰ ὀνομάζεται κοινὸ ἀγαθό τοῦ γένους καὶ τῆς πατρίδος.

Παρατηρήσεις καὶ ἀντιρρήσεις στὶς θέσεις τῆς Ἐγκυκλίου 1-2024 τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Περιστερίου κ. Γρηγορίου).

«Ἐγὼ εἰμὶ ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος καὶ ὁ ζῶν καὶ ἐγενόμην νεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι»(Ἀποκ.1,18).

Πρωτοπρ. Ἰωάννου Φωτοπούλου

Λυπούμεθα ποὺ ἕως τώρα δὲν ἀσχοληθήκαμε μὲ ὅσα συμβαίνουν στὴν Ἱ. Μητρόπολη Περιστερίου καὶ δὲν συμπαρασταθήκαμε στὸν ἀγῶνα ποὺ συνεχίζουν νὰ κάνουν οἱ Χριστιανοὶ τοῦ Περιστερίου ἀπέναντι σὲ ὅσα βλάσφημα καὶ ἀπαράδεκτα συμβαίνουν στὴ γειτονιά μας, στὴν Ἱ. Μητρόπολη Περιστερίου. Στὸ γεγονὸς δηλαδὴ ὅτι ὁ Μητροπολίτης ἀφαίρεσε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Βῆμα τῶν Ναῶν τῆς Περιφερείας του, ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστὸς, τὸν Σταυρό Του ! Προσπαθεῖ δὲ ἀγωνιωδῶς μὲ συζητήσεις καὶ τὴν περιβόητη Ἐγκύκλιο 1-2024 νὰ μᾶς πείσει γιὰ τὴν ὀρθότητα τοῦ ἐγχειρήματός του. Μὲ εἴκοσι σελίδες ποὺ γέμουν ἀπὸ ἄνευ νοήματος ἐπαναλήψεις ἐπιχειρεῖ νὰ θέσει στὸ περιθώριο τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ὄχι τὸν Ἐσταυρωμένο μόνο, ἀλλὰ τὸ σωτήριο γεγονὸς τῆς Σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ. Τὸ Μυστήριο ὅμως τοῦ Σταυροῦ, στὸ ὁποῖο μᾶς παραπέμπει ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστὸς εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένο μὲ τὸ Μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας τελούμενο ἐπὶ τῆς ἁγίας Τραπέζης. Παρὰ ταῦτα φαίνεται ἀβάσταχτο στὸν Σεβασμιώτατο ἡ ὕπαρξη, λέει, δύο Ἑσταυρωμένων στοὺς Ναούς.

Ἀποροῦμε. Ἐκτὸς τῶν ἄλλων δὲν βλέπει τοὐλάχιστον τὸν ἔνθεο ζῆλο τοῦ ἱεροῦΧρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος παντοῦ ἀναφέρεται στὴν  παρουσία τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἀκόμη καὶ ἐπί τῆς ἁγίας Τραπέζης; Ἰδοὺ τὸ χωρίο ποὺ ἀνίχνευσε ἡ λέκτωρ τοῦ ΕΚΠΑ κ. Βαρβάρα Γιαννακοπούλου καὶ τὸ ὁποῖο χρησιμοποίησε στὴν ἐργασία της «Ὅπου θυσιαστήριο ἐκεῖ καὶ Ἐσταυρωμένος» : «Οὗτος ἐν τῇ ἱερᾷ τραπέζῃ. Οὗτος ἐν ταῖς τῶν Ἱερέων χειροτονίαις, οὗτος πάλιν μετὰ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τὸ μυστικὸν δεῖπνον διαλάμπει»(P.G. 48,826). Διερωτώμεθα, ποῦ βρῆκε ὁ Σεβασμιώτατος αὐτὴν τὴν ἀνήκουστη«θεολογία». Θά προσπαθήσουμε νὰ παρακολουθήσουμε τὸ σκεπτικὸ τῆς Ἐγκυκλίου του καὶ τά συμπεράσματά του.

Μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης: «Τό μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα εἶναι οἱ Ἀρχιερεῖς. Τί πίστη ἔχουν…».

Ρωμανίδης: Ἄν φορᾶς τό ἐγκόλπιο γιά νά λιτανεύεις μιά Κολωνακιώτικη ἐκκλησιαστική ἀριστοκρατία ὡς ὑπεροχή, εἶσαι ἕνας μασκαρεμένος ἀπατεωνίσκος…

                    

Ὁ πατήρ Ἰωάννης Ρωμανίδης († 1η Νοεμβρίου 2001) γιά τά Ἱερατικά συνέδρια

«…Δέν πηγαίνω ποτέ σέ Ἱερατικά συνέδρια ὡς ὁμιλητής. Διαπίστωσα ὅτι οἱ ἐκασταχοῦ Μητροπολῖτες πλήν ἐνίων ἐξαιρέσεων, μέ βλοσυρότητα Σουλτάνων προσπαθοῦν νά κατατρομοκρατήσουν τους Ἱερεῖς, κυρίως αὐτούς πού σέβονται τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί Παράδοση καί νά ἐπιβάλλουν τήν ἀθεολόγητη ἰδεοληψία τους, τόν ἀδογμάτιστο κοινωνισμό τους ἤ ἀκόμη καί τά πάθη τῆς ἀτιμίας τους… Μέ τέχνη καί τρομοκρατία προσπαθοῦν νά τά ἐπιβάλλουν καί αὐτά… 

Οἱ γαστρίμαργοι λένε: <Δέν βλάπτουν τά φαγητά καί τά ποτά! Τά ἐξερχόμενα βλάπτουν>. Φανερή ἡ Δεσποτική σοφιστεία στήν παρερμηνεία… τοῦ Εὐαγγελίου. Σέ ὅλο τό μεγαλεῖο της!

Οἱ ἠθικιστές λένε: <Δράση θέλει ὁ Χριστός>. Ἐννοεῖται ποιμαντική δράση, χωρίς ἀγῶνα ἐσωτερικῆς κατάστασης. Δράση, δράση… βράση, βράση… Καί στό τέλος ἐξατμίζονται ὅλα καί μένει ἄδεια ἡ κατσαρόλα.

Οἱ ἀμοραλιστές, ἐκεῖ νά ἀκούσετε φωνές… <Δέν ἀσχολεῖται ὁ Θεός μέ τό πῶς λειτουργοῦν οἱ γενετήσιες ὁρμές μας ἀλλά μέ τήν καρδιά μας>. <Καλά, εἶπα σέ κάποιον, ἀκρωτηριασμένοι θά μποῦμε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Τά γεννητικά ὄργανα, δέν συντονίζονται λειτουργικά μέ τήν καρδιά; Ἄν εἶναι καθαρή ἡ καρδιά, ὅλος ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ διότι δέν ἐκφεύγει λειτουργικά ἀπό τήν ἀρχή καί τό ἀτέλεστον τέλος τῆς ὑποστάσεως, δηλαδή τό κατ’ εἰκόνα καί τό καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ Ἀρχετύπου Συνανάρχου Λόγου. Στά εὐαίσθητα σημεῖα τοῦ σώματος δέν πηγαίνει ἡ Θεία Κοινωνία; Δέν θεοῦται ὅλος ὁ ἄνθρωπος; Ὑπάρχουν σημεῖα πού ἐπικρατεῖ ὁ Χριστός καί ἄλλα πού διαφεντεύει ὁ διάβολος; Τί εἴδους πίστη ἔχετε; Τί δυαλισμό εἰσάγετε στήν Ἐκκλησία;>

Συνέντευξη με τον Γέροντα Γαβριήλ στις 24 Οκτωβρίου 2024

Ορθοδοξία στα ύστερα χρόνια, Οικουμενισμός, Αιρέσεις , Κολυμπάρι, Ουκρανικό, Συμπροσευχές με Παπικούς και Προδοσία από Ιεράρχες είναι μερικά από τα θέματα που συζητήσαμε με τον Γέροντα Γαβριήλ.

        

(youtube.com)

Ο Θεός να μας ελεήσει και να μας προστατεύει από τέτοιους ψευδοδιδασκάλους

Ο Θεός να μας ελεήσει και να μας προστατεύει από τέτοιους ψευδοδιδασκάλους

 Μητροπολίτης Αντινόης Παντελεήμων Λαμπαδάριος

Με έκπληξη και τρέμοντας άκουσα λόγια βλάσφημα από τον ιερέα-Πρεσβύτερο π. Ευάγγελο Παπανικολάου, ο οποίος αυθαίρετα διακήρυξε βλάσφημα εναντίον της Θείας Κοινωνίας.

Ο εν λόγω κληρικός, εμφανίζεται ως "σούπερ θεατρίνος", προκαλώντας το κοσμικό ενδιαφέρον των ακροατών του.

Πρέπει να τονίσουμε ότι :

η Θεία Κοινωνία λαμβάνεται κατόπιν κατάλληλης προετοιμασίας,  με νηστεία, ιερά εξομολόγηση και καλά έργα. Δεν μεταδίδεται με το ζόρι. Πρέπει κανείς να το θέλει.

Ούτε μπορεί να δοθεί, εάν εκείνος που θα κοινωνήσει δεν γνωρίζει το τι λαμβάνει. Πολύ περισσότερο, δεν λαμβάνεται μέσω ενός σαρκικού "φιλήματος", "φιλογλωσσίας"!

Εάν κανείς δεν θέλει να κοινωνήσει, είναι καθαρά δικό του ζήτημα. Αλίμονο, εάν δεχθούμε την βλάσφημο γνώμη του αθεολόγητου π. Παπανικολάου!

Στον δρόμο για την ένωση με το Βατικανό: Το πατριαρχείο Αλεξανδρείας συνεχίζει ακάθεκτο τις αντικανονικές/οικουμενιστικές δραστηριότητες του

Φανταστείτε τον Μέγα Αθανάσιο ή τον άγ. Κύριλλο Αλεξανδρείας να πήγαιναν σε διαχριστιανικό συνέδριο με τους Αρειανούς και τους Νεστοριανούς, να τελούσαν κοινό εσπερινό και να έβγαζαν μαζί φωτογραφίες.

Ο Λιβύης Γεννάδιος ξανά στο Βατικανό για selfie (δείτε παρακάτω τις φωτογραφίες)

Η ανακοίνωση αναφέρει:

Ο Λιβύης Γεννάδιος στη Σύνοδο των Επισκόπων

 της Ρ/Καθολικής “Εκκλησίας” 

Την έναρξη των εργασιών κήρυξε ο Πάπας Φραγκίσκος με την τέλεση Διαχριστιανικού Εσπερινού στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου και με Θεία Λειτουργία στην Πλατεία της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου

Κατόπιν προσκλήσεως του Αγιωτάτου Πάπα Φραγκίσκου, προς τον Μακ. Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεόδωρο Β’, ο Σεβ. Μητροπολίτης Λιβύης Γεννάδιος-Υπεύθυνος των Σχέσεων με την Αγία Έδρα, παρέστη ως Παρατηρητής, εκπροσωπώντας την Αλεξανδρινή Εκκλησία, στη Δεύτερη Σύνοδο της XVI Τακτικής Γενικής Συνέλευσης της Συνόδου των Επισκόπων της Ρωμαιοκαθολικής Ιεραρχίας στο Βατικανό (29 Σεπτ.-Οκτ. 2024).

Στις εργασίες της Συνόδου, συμμετείχαν Εκπρόσωποι-Παρατηρητές και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, της Αγγλικανικής, της Κοπτικής και της Αρμενικής Εκκλησίας, Ομάδες λαϊκών και κληρικών Θεολόγων και ερευνητών της Θεολογίας και ειδικοί ιστορικοί επιστήμονες, Καθηγητές Θεολογίας, εκκλησιαστικές προσωπικότητες και φιλόσοφοι απ’όλο τον κόσμο, ομάδες Νεολαιών, αντιπροσωπείες γυναικείων κινήσεων και μοναχικών ταγμάτων, κληρικοί και λαϊκοί στελέχη Μητροπόλεων και του ιεραποστολικού έργου, υποψήφιοι Κληρικοί, καθώς και δημοσιογράφοι και διπλωμάτες της Αγίας Έδρας από διάφορες Χώρες.

Την έναρξη των εργασιών κήρυξε ο Πάπας Φραγκίσκος με την τέλεση Διαχριστιανικού Εσπερινού στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου και με Θεία Λειτουργία στην Πλατεία της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου, όπου συμμετείχαν χιλιάδες λαού και κρατικοί αξιωματούχοι του Ιταλικού Κράτους και της Αγίας Έδρας.

άγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Η παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου

Κυριακή Ε΄ Λουκά

Η παραβολή του πλουσίου

και του φτωχού Λαζάρου

(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιστ΄ 19-31)

   Οι άνθρωποι αγωνίζονται για τα υπάρχοντά τους εδώ στη γη. Οι εξαντλητικοί και ανώφελοι διαπληκτισμοί τους δεν έχουν τέλος. Αχ, άνθρωποι! Πού ανήκετε; Είστε κοπάδι που μάχεστε για ένα βοσκοτόπι. Ο ιδιοκτήτης τόσο του κοπαδιού όσο και του λιβαδιού στέκεται και κοιτάζει με έκπληξη το κοπάδι του να διαπληκτίζεται για τη βοσκή του, όταν τόσο το κοπάδι όσο και η βοσκή ανήκουν σ’ εκείνον. Οι άνθρωποι θυμούνται πολλά πράγματα. Ένα μόνο πράγμα δε θυμούνται ποτέ, όσο συχνά και να τ’ ακούνε: πως έρχονται γυμνοί σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να κουβαλάνε τίποτα μαζί τους, και γυμνοί ξαναφεύγουν. Οι άνθρωποι μοιράζουν τη γη αυτή, αν και ποτέ σχεδόν δεν καταφέρνουν να το κάνουν σωστά. Προστατεύουν τα όρια της γης τους με τη ζωή τους. Και παρ’ όλα αυτά, τα σύνορα μετακινούνται. Το πιο φτηνό πράγμα συνήθως καταλήγει πολύ ακριβότερο. Οι άνθρωποι δε διαφωνούν σ’ αυτό, αλλά δίνουν στο τρομερό κόστος τα επίθετα «δικαιοσύνη» ή «πατριωτισμός» ή κάποιο άλλο βολικό όνομα. 

Το μόνο που δε λένε ποτέ, είναι  πως συνιστά παραφροσύνη να πεθαίνουν πρόβατα για μια αγκαλιά χόρτα, όταν τα χόρτα είναι εκεί για να στηρίξουν τη ζωή, όχι για άλλο λόγο. Το ζήτημα της ιδιοκτησίας, σε τελευταία ανάλυση, είναι ζήτημα χόρτου. Όλα όσα τρώνε και ντύνονται οι άνθρωποι είναι χορτάρι ή κάτι πιο νεκρό από το χορτάρι. Στο πρώτο κεφάλαιο της Αγίας Γραφής αναφέρεται πώς ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους και στα ζώα φυτά και χόρτα για τροφή (Γέν. α’ 29-30). Αν ρωτήσεις τους ανθρώπους να σου πούνε: «τι αξίζει περισσότερο, το χορτάρι ή οι άνθρωποι;», θ’ ακούσεις μόνο μια απάντηση: οι άνθρωποι. 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

                                            

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 16, 19 - 31]

 […] «Ήταν κάποτε», λέγει ο Κύριος, «κάποιος άνθρωπος πλούσιος, που  ενώ ζούσε μέσα σε πολλή κακία και αμαρτία, δεν είχε λάβει πείρα καμιάς συμφοράς, αλλά τα πάντα έρρεαν ομαλά και άφθονα γι΄ αυτόν όπως το νερό στις πηγές». Το ότι πράγματι καμία συμφορά δεν του συνέβαινε, ούτε αφορμή για στενοχώρια, ούτε καμία ανωμαλία βιοτική, αυτό ακριβώς ο Κύριος το υπαινίχτηκε με αυτό που είπε ότι «ἦν εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς (:διασκέδαζε και ευφραινόταν σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)» [Λουκ. 16,19].

     Και ότι ζούσε με κακία, γίνεται φανερό και από το τέλος που είχε, αλλά και πριν από το τέλος του από την περιφρόνηση που έδειξε στον φτωχό. Και το ότι δεν ελεούσε όχι μόνο εκείνον που στεκόταν στην πόρτα του, αλλά ούτε και κανένα άλλον, εκείνος ο ίδιος το έδειξε· διότι εάν αυτόν που ήταν διαρκώς ριγμένος μπροστά στην πόρτα του και βρισκόταν μπροστά στα μάτια του κάθε ημέρα, και αναγκαζόταν μια και δύο και πολλές φορές να τον βλέπει εισερχόμενος και εξερχόμενος (καθόσον δεν τον συναντούσε σε καμιά συνοικία, ούτε βρισκόταν σε κρυφό και απόμερο τόπο, αλλά εκεί από όπου συνεχώς έμπαινε και έβγαινε ο πλούσιος και αναγκαζόταν έτσι και χωρίς να το θέλει να τον βλέπει), εάν λοιπόν αυτόν δεν ελέησε, που βρισκόταν κατάκοιτος σε τόσο φοβερό κατάντημα και ζούσε μέσα σε τόσο μεγάλη δυστυχία, ή καλύτερα που ταλαιπωριόταν σε όλη του τη ζωή από αρρώστια, και μάλιστα από πολύ φοβερή αρρώστια, για ποιον που θα τύχαινε να συναντήσει θα συγκινούνταν ποτέ; Διότι κι αν την προηγούμενη ημέρα τον προσπέρασε, την επόμενη φυσικό ήταν κάποια συγκίνηση να αισθανόταν· αλλά εάν και κατ΄  αυτήν αδιαφόρησε, έπρεπε την τρίτη ή την τέταρτη ή την επόμενη οπωσδήποτε να λύγιζε συγκινούμενος , ακόμα κι αν ήταν αγριότερος από τα θηρία.

Κυριακή Ε΄ Λουκά – Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

                                  

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [: Β΄ Κορ. 11,31-33 και 12,1-9]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

      «Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ (: Θα σας πω πράγματα που ίσως σας φανούν απίστευτα. Αλλά ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι ευλογημένος στους αιώνες, γνωρίζει ότι δεν λέω ψέματα. Στη Δαμασκό ο διοικητής που είχε διορισθεί από τον βασιλιά Αρέτα, φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών, επειδή ήθελε να με συλλάβει. Κι από κάποιο παράθυρο με κατέβασαν κάτω μέσα σε δικτυωτό καλάθι, μέσα από κάποιο άνοιγμα του τείχους της πόλεως, και ξέφυγα από τα χέρια του)» [Β΄ Κορ. 11, 31-33].

    Γιατί άραγε εδώ δίνει διαβεβαίωση και πιστοποιεί ενώ σε κανένα από τα προηγούμενα δεν το έκανε αυτό; Διότι ίσως αυτό ήταν παλαιότερο και περισσότερο άγνωστο· ενώ εκείνα ήταν γνωστά και σε αυτούς, δηλαδή η μέριμνα των εκκλησιών και όλα τα άλλα. Κοίταξε λοιπόν πόσο μεγάλος ήταν ο πόλεμος, αφού γι΄αυτόν και μόνο φρουρούσε την πόλη. Και όταν λέω πόλεμο, εννοώ τον ζήλο του Παύλου· διότι εάν δεν κινείτο ισχυρός ο πόλεμος εναντίον του, δεν θα προκαλούσε τόση μανία στον εθνάρχη. Αυτά είναι γνωρίσματα ψυχής αποστολικής, το να πάσχει τόσα και να μην κλονίζεται καθόλου, αλλά να υπομένει με γενναιότητα τα όσα πέφτουν επάνω του, και να μην υποχωρεί στους κινδύνους, ούτε να λιποτακτεί.

    Πρόσεξε λοιπόν εδώ πώς ανέχτηκε να διαφύγει τον κλοιό, αφού τον κατέβασαν από παράθυρο μέσα σε δίχτυ· διότι αν και επιθυμούσε να αποδημήσει από αυτή τη ζωή, αγαπούσε όμως και τη σωτηρία των ανθρώπων. Για τον λόγο αυτόν πολλές φορές και τέτοια σοφιζόταν, συντηρώντας τον εαυτό του για το κήρυγμα· και δεν απόφευγε να χρησιμοποιήσει ούτε κοινά ανθρώπινα τεχνάσματα, όταν το απαιτούσε η περίσταση· τόσο προσεκτικός και άγρυπνος ήταν· διότι όπου μεν ήταν αδύνατο να διαφύγει τα κακά, χρειαζόταν μόνο η επέμβαση της θείας χάριτος· όπου όμως ο πειρασμός ήταν ανάλογος των δυνάμεών του, επινοεί πολλά και ο ίδιος, αλλά αποδίδοντας και εδώ το παν στον Θεό. Και όπως ακριβώς εάν κάποιος σπινθήρας από πυρ το οποίο δεν σβήνει, αφού πέσει στο πέλαγος και αφού επέλθουν σε αυτό πολλά κύματα θα βυθιζόταν και πάλι θα ανερχόταν λαμπερός, έτσι λοιπόν και ο μακάριος Παύλος, άλλοτε μεν θαπτόταν καθώς κινδύνευε, άλλο δε διαφεύγοντάς του, λαμπρότερος ανερχόταν, νικώντας την κακοπάθεια.

    Αυτή λοιπόν είναι η λαμπρή νίκη, αυτό είναι το τρόπαιο της Εκκλησίας, έτσι κτυπάται ο διάβολος, όταν εμείς πάσχουμε στις δοκιμασίες·