Η επιχείρηση του πατρ. Βαρθολομαίου "σεβασμού" της πίστης του άλλου στέφεται με επιτυχία!!! Μπαίνουν παντού ακόμα και με όπλα και τα σπάνε. Οι δε "δημοκρατικές" οργανώσεις δικαιωμάτων σιωπούν.

Επιδρομείς στο Τσερκάσι άνοιξαν πυρ εναντίον πιστών της UOC (Κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας). Δείτε το βίντεο.

                  

Στους ενορίτες έριξαν αέρια, ξυλοκοπήθηκαν και πυροβολήθηκαν με πιστόλια.

Το βράδυ της 17ης Οκτωβρίου, περίπου στις 3 το πρωί, γύρω στα 100 άτομα με καμουφλάζ και μπαλακλάβες εισέβαλαν στον χώρο του καθεδρικού ναού Αρχαγγέλου Μιχαήλ της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Τσερκάσι. Οι εισβολείς προσπάθησαν να καταλάβουν το ναό με τη βία.

Όταν μια ομάδα πιστών της UOC, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Τσερκάσι και Κάνιφ κ. Θεοδόσιο, έφτασε στο σημείο, οργάνωσαν την υπεράσπιση του καθεδρικού ναού. Ωστόσο, άνθρωποι με καμουφλάζ άνοιξαν πυρ εναντίον των ενοριτών με ένα πιστόλι αερίου.

Παρά την επιθετικότητα των υποστηρικτών της OCU του Επιφάνιου, οι πιστοί κατάφεραν να υπερασπιστούν τον ναό, αλλά λίγες ώρες αργότερα ο καθεδρικός ναός της UOC στο Τσερκάσι καταλήφθηκε.
Union of Orthodox Journalists

Η διδασκαλία της Εκκλησίας δεν έχει ούτε θα αλλάξει, όσο κι αν προσπαθούν άνθρωποι διεστραμμένοι.

Η ένωση των εκκλησιών είναι αδύνατη

του Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου

Η ένωση των Εκκλησιών είναι αδύνατη,

διότι οι Παπικοί είναι ενάντιοι στο Ευαγγέλιο του Χριστού και στις Πατερικές Παραδόσεις

(απαντητική επιστολή προς τον Καθολικό κ. Morello, Μάρτιος 1964)

Αγαπητέ κ. Morello,

Έλαβα την επιστολή σας και τη διάβασα με προσοχή. Μας γράφετε να μην εμποδίζουμε την ένωση με τον Τοποτηρητή του θρόνου του Πρωτοκορυφαίου Πέτρου, Πάπα Παύλο τον ΣΤ', διότι θα μετανιώσουμε αιωνίως. Σας απαντούμε ότι δε λέει την αλήθεια.

Ε­μείς θέλουμε την ένωση και ευχόμαστε διαρκώς «υπέρ της των πάντων ενώσεως». Ουσιαστικά την εμποδίζετε σεις οι Παπικοί. Και αν δε μετανοήσετε εδώ, στην πρόσκαιρη ζωή, θα μετανοήσετε στον Αδη, όπου ό­μως «ουκ έστι μετάνοια»!

Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες θέλουμε την ένωση όπως ορίζει ο Χριστός, ενώ εσείς, οι Λατίνοι, την θέλετε όπως ορίζει ο Πάπας. Εάν ο Πάπας ήταν σύμφωνος με το Χριστό, να μην αμφιβάλλετε ότι κι εμείς οι Ορθόδοξοι, που έχουμε την ορθή πίστη του Χριστού, θα δεχόμασταν την ένωση.

Εφόσον όμως ο Πάπας δε συμφωνεί με το Χριστό, δεν είναι δυνατό ποτέ, ποτέ, να συμφωνήσουμε με τον Πάπα. Όταν ακούσεις και γνωρίσεις και δεχθείς την αλήθεια, θα την ομολογήσεις και τότε θα χωριστείς από τον Πάπα και θα ενωθείς με το Χριστό, με μας τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, που φρονούμε όπως ορίζει ο Χριστός.

Ο Χριστός παρήγγειλε στους Μαθητές Του και, μέσω αυτών, σε μας και σε όλους τους Χριστιανούς: Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας πρέπει να γίνει υπηρέτης σας΄ και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος πρέπει να γίνει δούλος όλων. Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους (Μάρκ. 10, 43-5).

Δεν εξαίρεσε τον Πέτρο από τους άλλους Μαθητές, ούτε τους Πάπες. Δεν είπε: Συ, Πέτρε, και οι διάδοχοί σου Πάπες να είστε πρώτοι και να λέτε ότι είστε μεγάλοι! Βλέπεις, αγαπητέ μου, ότι ο Πάπας δε συμφωνεί με το Χριστό;

Γιατί ο Πάπας, ενάντια στο λόγο του Χριστού, λέει: Εγώ είμαι πρώτος. Όλοι οι άλλοι εί­ναι κατώτεροί μου και πρέπει να με αναγνωρίζουν ως πρώτο!

Η προσωπολατρεία και η αυλοκολακεία έχουν γίνει λαίλαπα στην Εκκλησία που καταργεί την ταπείνωση και το θυσιαστικό πνεύμα της Ορθοδοξίας!

 Εστησαν ανδριάντα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στη Μελβούρνη

«Εθνικός Κήρυξ»

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κάθεται δίπλα στο άγαλμα του το οποίο εφεξής θα δεσπόζει στην «καρδιά» της Ιεράς Επισκοπής Χώρας, στις εγκαταστάσεις της Ιεράς Μονής Παναγίας «Άξιον Εστί» στο Northcote της Μελβούρνης. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ. Ενα έργο γλυπτικής, το οποίο θα ανακαλεί μνήμες από την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στην Αυστραλία, θα δεσπόζει εφεξής στην «καρδιά» της Ιεράς Επισκοπής Χώρας, στις εγκαταστάσεις της Ιεράς Μονής Παναγίας «Αξιον Εστί» στο Νόρθκοουτ (Northcote) της Μελβούρνης.

Το σκεπτικό της δημιουργίας αυτού του ανδριάντα, περιέγραψε ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος, κατά την τελετή των αποκαλυπτηρίων του έργου, η οποία πραγματοποιήθηκε, παρουσία του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου. Οπως εξήγησε ο Αρχιεπίσκοπος, οι αναμνήσεις από την ιστορική Πατριαρχική επίσκεψη «επιθυμούσαμε να αποκτήσουν ένα σημείο αναφοράς σταθερό, ένα σημείο που θα μαρτυρά εσαεί, στους παρόντες και στους επερχομένους, ότι ο Πατριάρχης του Γένους πέρασε από τα μέρη μας και ευλόγησε τον λαό της Αρχιεπισκοπής μας. […] 

Επειδή φρονούμε πως η τέχνη διαθέτει μια ξεχωριστή δύναμη: να υπερβαίνει όσα ακούγονται και φαίνονται, να μάς μιλάει ακόμη κι όταν οι λέξεις παύουν να ηχούν, να ενεργοποιεί τους οφθαλμούς της ψυχής μας για όσα οι οφθαλμοί του σώματος δυσκολεύονται να διακρίνουν, γι’ αυτό, με εμπιστοσύνη σε αυτήν ακριβώς την αποκαλυπτική δύναμη της τέχνης, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε στην ευλογητή επίσκεψη του Πατριάρχου μας ένα έργο γλυπτικής, το οποίο προσβλέπουμε να τον καταστήσει παντοτινά και βιωματικά παρόντα ανάμεσά μας».

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ὁσιομάρτυρας «Ὁ ἐν τὴ Κρίσει»

       

 
Ἀμφοῖν ποδῶν σῶν Ἀνδρέα τμηθεὶς ἕνα,
Ἀθλήσεως σῆς ἐκπεραίνεις τὸν δρόμον. 

Ὁ τολμηρὸς καὶ ἐλεύθερος στὸ φρόνημα καὶ τὸν λόγο Ὁσιομάρτυρας Ἀνδρέας, καταγόταν ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ ἔζησε τὸν 8ο αἰώνα μ.Χ. ἐπὶ αὐτοκράτορας Κωνσταντίνου Ε’ τοῦ Κοπρώνυμου.

Ὅταν αὐτὸς ξεκίνησε διωγμὸ κατὰ τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὁ Ἀνδρέας πληροφορήθηκε τὰ ἔκτροπα ποὺ γίνονταν ἐναντίον ἐκείνων ποὺ τὶς προσκυνοῦσαν, γι’ αὐτὸ ἄφησε τὴν Κρήτη καὶ πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη. Καὶ ὅταν εἶδε ἀπὸ κοντὰ τὴ βία κατὰ τῶν ὀρθοδόξων, αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη ἀπὸ ἱερὴ ἀγανάκτηση νὰ ἐλέγξει τὸν ἴδιο τὸν αὐτοκράτορα. Καὶ ἡ εὐκαιρία τοῦ δόθηκε ὅταν ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Ε’ βγῆκε ἀπὸ τὸ παλάτι. Στὴν ἐπιστροφὴ ὁ Ἀνδρέας παραφύλαξε καὶ μὲ θάρρος τὸν πλησίασε καὶ τὸν ρώτησε: «ἄρα χριστιανὸς εἰ, βασιλεῦ;». Ὁ Κωνσταντῖνος ἔμεινε ἐμβρόντητος στὴν ἀρχή. Ἀλλὰ ἔπειτα ἐξοργισμένος διέταξε νὰ τὸν συλλάβουν.

Ἡ διαταγὴ ἐκτελέστηκε καὶ μάλιστα ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπασπιστὲς κτύπησε τὸν Ἀνδρέα καὶ συγχρόνως τὸν ρώτησε: «οὕτως ἐδιδάχθης ἀτιμάζειν τὸν βασιλέα;». Καὶ ὁ Ἀνδρέας τοῦ ἀπάντησε μὲ τὸν ἑξῆς ἀθάνατο λόγο: «οὐδεὶς ἁμαρτάνει βασιλέα ἐλέγχων παρανομοῦντα». Θυμωμένος τότε ἀκόμα περισσότερο ὁ βασιλιάς, διέταξε καὶ μαστίγωσαν ἄγρια τὸν Ἀνδρέα. Ἔπειτα τὸν παρέδωσαν σὲ ὄχλο εἰκονομάχων, ποὺ τὸν ἔσυραν ἐπάνω σὲ κοφτερὲς πέτρες.

«Ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ὑπερασπιστές της»

 

«Ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ὑπερασπιστές

 της»

Πορφυρίτης

Ἀπό γραπτό κήρυγμα τῆς Ἱ. Μ. Κερκύρας^[1], πού κυκλοφορήθηκε καί παλαιότερα^[2] πανελλαδικῶς, πληροφορούμαστε, ὅτι σέ θέματα Πίστεως, «δέν χωροῦν συμβιβασμοί, ἀλλά ὅποιος ἀκολουθεῖ πλανερές διδασκαλίες ἀποκόπτει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν πίστη, καί τότε ἰσχύει γι’ αὐτόν ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου: ‘‘ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος’’^[3], ‘‘αὐτός ἔχει πιά διαστραφεῖ καί ἁμαρτάνει, καταδικάζοντας ἔτσι ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του’’»^[4]. Τό κήρυγμα συνεχίζεται, μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο νά «μᾶς ὑποδεικνύει κάποια κριτήρια. Ζητᾶ νά δίδονται στόν αἱρετικό ἄνθρωπο συμβουλές. Αὐτές ὅμως δέν εἶναι ὑπόθεση τοῦ καθενός, ἀλλά εὐθύνη τοῦ ἐπικεφαλῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας. Γι’ αὐτό καί ὁ Παῦλος ἀπευθύνεται στόν μαθητή του, τόν ἀπόστολο Τίτο, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπίσκοπος στήν Κρήτη. Δέν εἴμαστε ὅλοι τό ἴδιο στήν ἐκκλησιαστική ζωή. Ὁ κύριος ὑπεύθυνος εἶναι ὁ ἐπίσκοπος, ὁ διάδοχος τῶν ἀποστόλων, αὐτός πού ἔχει ἐκλεγεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία νά συνεχίσει καί τήν πίστη καί τό ἔργο τους. Ὅσοι βρισκόμαστε ὑπό τόν ἐπίσκοπο, ἱερεῖς, μοναχοί καί μοναχές, θεολόγοι, λαϊκοί ὀφείλουμε νά ἔχουμε ἐπίγνωση τῆς θέσης μας.»^[5].

    Ἐπειδή ὁμολογουμένως, βρισκόμαστε σέ δύστηνους καί πονηρούς καιρούς, τά ἐρωτήματα πού προκύπτουν εἶναι: α) Τί γίνεται ὅταν ὁ ἐπίσκοπος, ὁ ὑπεύθυνος γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως, δέν ὀρθοδοξεῖ; Ὅταν ἡ διδασκαλία του εἶναι ἀλλότρια καί δέν ἔχει ἀκόμη κληθεῖ σέ ἀπολογία, ὥστε ἤ νά μετανοήσει ἤ νά καθαιρεθεῖ ὡς αἱρετικός; Εἶναι ἀδύνατον νά συμβεῖ; Ὄχι, συνέβη πολλάκις στό παρελθόν καί ἔχουμε καταδικασμένους ἐπισκόπους καί πατριάρχες ἀπό ὀρθόδοξες Συνόδους. β) Τί γίνεται ὅταν ἡ ἐνέργεια τοῦ ἐπισκόπου πού δέν ὀρθοδοξεῖ, ἐξαπλώνεται σάν ἐπιδημία καί σέ ἄλλους ἐπισκόπους; Καί γ) Τί γίνεται, ὅταν ἡ Ἱερά Σύνοδος, ὡς κυρίως ὑπεύθυνη ὑπερασπίσεως τῆς Πίστεως, ἀφήνει τήν ἐπιδημία ἑτεροδιδασκαλίας νά γίνει πνευματική πανδημία καί νά δηλητηριάζεται ὁ λαός;

Τί θὰ σοῦ κάνουν τὰ φίδια; Περί φόβου καὶ δειλίας.

 "Διότι ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἔδωκε πνεῦμα δειλίας, ὥστε νὰ μᾶς φοβίζουν αἱ ἀπειλαὶ καὶ οἱ διωγμοί"

        

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ  

Τί θὰ σοῦ κάνουν τὰ φίδια;

Ὁ Ἀπόστολος Τιμόθεος (α΄, 7) τονίζει: «οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς Πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ». Μετάφραση Π. Τρεμπέλα. Διατήρει ἀναμμένον τὸ χάρισμα τοῦτο, ποὺ σὲ κάνει ἄφοβον καὶ θαρραλέον εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου. Διότι ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἔδωκε πνεῦμα δειλίας, ὥστε νὰ μᾶς φοβίζουν αἱ ἀπειλαὶ καὶ οἱ διωγμοί, ἀλλὰ μᾶς ἔδωκε πνεῦμα καὶ χάρισμα δυνάμεως, διὰ νὰ ἀντέχωμεν εἰς τοὺς πειρασμούς· μᾶς ἔδωκε καὶ πνεῦμα ἀγάπης καὶ πνεῦμα, ποὺ μᾶς σωφρονίζει, ὥστε φρόνιμα καὶ συνετὰ νὰ κυβερνῶμεν καὶ τὸν ἑαυτόν μας καὶ τοὺς ἄλλους.
Πρέπει νὰ φοβούμεθα; Τί εἶπε ὁ Κύριος στοὺς μαθητές του «Τί δηλοὶ ἐστε οὕτω; Πῶς οὐκ ἔχετε πίστιν;» (Μᾶρκ. δ΄ 40).
Τί σημαίνει δειλία; Ὀλιγοπιστία, ἔλλεψις ἐμπιστοσύνης στὸν Παντοδύναμο Θεό.
• Μᾶς λέγει ὁ θεῖος Χρυσόστομος στὴν Ν΄ Ὁμιλία του «Εἰς τὸ Κατὰ Ματθαῖον»: «Κι ὁ Πέτρος, ὁ ὁποῖος ἄν καὶ ἦταν ἀκόμη κυριευμένος ἀπ’ τὸ φόβο, πῆρε θάρρος νὰ βαδίσει ἐπάνω στὰ ὕδατα, ὅμως δὲν μπόρεσε νὰ προβάλη ἀντίσταση στὴν ὁρμὴ τοῦ ἀνέμου, καὶ μάλιστα τὴ στιγμὴ ποὺ βρίσκεται κοντὰ στὸ Χριστό. Ἑπομένως, δὲν ὠφελεῖ καθόλου τὸ νὰ βρίσκεται κανεὶς τοπικῶς κοντὰ στὸ Χριστό, ἐὰν δὲν εἶναι κοντά Του καὶ μὲ τὴν πίστη του.

Ἰωσὴφ Βρυέννιος – Τὸ ναὶ ναί· καὶ τὸ οὒ οὔ.

Ἰωσὴφ Βρυέννιος – Τὸ ναὶ ναί· καὶ τὸ οὒ οὔ

(ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν. Ματθ. ε´ 37) Περιέχεται εἰς τὴν ἔκδοση: Ἰωσὴφ Βρυεννίου, Τὰ Εὑρεθέντα – τόμος Β´ σελ. 22

---

Ἐστὶ κακὴ ὁμόνοια, καὶ καλὴ διαφωνία· ἐστὶ σχισθῆναι καλῶς, καὶ ὁμονοῆσαι κακῶς· οἷς γὰρ ἡ φιλία ἀπωλείας πρόξενος, τούτοις τὸ μῖσος ἀρετῆς ὑπόθεσις γίνεται· καὶ κρείσσων ἐμπαθοῦς ὁμονοίας, ἡ ὑπὲρ ἀπαθείας διάστασις· καλὸν τὸ εἰρηνεύειν πρὸς πάντας, ἀλλ᾿ ὁμονοοῦντας πρὸς τὴν εὐσεβειαν· ἡ γὰρ εἰρήνη μετὰ μὲν τοῦ δικαίου καὶ πρέποντος, κάλλιστόν ἐστι κτῆμα καὶ λυσιτελέστατον, μετὰ δὲ κακίας, ἢ δουλείας ἐπονειδίστου, πάντων αἴσχιστόν τε καὶ βλαβερώτατον. Ἐπεὶ οὐδεὶς δύναται κτήσασθαι τὴν ἀγάπην τῶν πονηρῶν καὶ κακῶν, χωρὶς κακίας καὶ πονηρίας· μεγάλη δὲ ἀρετὴ τοῦ δικαίου, ὅταν ἔχῃ τοὺς τοῦ Θεοῦ ἐχθρούς, ἐχθρούς· καὶ τοὺς αὐτοῦ φίλους, φίλους· ὥσπερ μεγάλη κακία ἁμαρτωλοῦ, ὅταν τοὺς τοῦ Θεοῦ φίλους ἔχῃ ἐχθρούς, καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ φίλους.

ΘΑΥΜΑΤΑ, ΕΡΓΑ και ΠΙΣΤΗ.

                            

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου:

ΘΑΥΜΑΤΑ, ΕΡΓΑ και ΠΙΣΤΗ

(και αναφορά στην αντιμετώπιση του Οικουμενισμού).

Παραθέτουμε ἕνα μικρὸ τμῆμα ἀπὸ τὴν θαυμάσια ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου στὸ λόγο τοῦ Κυρίου: «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ' ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς».

Στὸ τμῆμα αὐτὸ θίγονται τὰ ἑξῆς θέματα:

Εἶναι δυνατὸν πονηροὶ ἄνθρωποι νὰ πραγματοποιοῦν θαύματα;

Ἡ πίστη καὶ ἡ ἐπίτευξη θαυμάτων θὰ ὠφελήσουν σὲ κάτι αὐτὸν ποὺ τὰ ἐπιτελεῖ, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχει καὶ ἔργα;

Ἡ χάρις ἀποκτᾶται δικαιωματικὰ καὶ ὀφείλεται στὰ καλά μας ἔργα ἢ δίδεται ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν σχεδίων Του;

Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀγαθὴ διάθεση, ἀκόμα κι ἂν πλανηθεῖ, πῶς ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ τὸ Θεό;

   Ἄν, σ’ αὐτὴν τὴν ἀνάλυση ποὺ κάνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, προσθέσουμε καὶ τὴν γνωστὴ θέση τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ θεοφόρου,  «πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν  σημεῖα ποιῆ, κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω, ἐν προβάτου δορᾷ, προβάτων φθορὰν  κατεργαζόμενος», κατανοοῦμε γιατί πρέπει, εἰδικὰ στὶς μέρες μας -ἡμέρες τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ- καὶ γιατί ἔχει μεγάλη σημασία νὰ προσφεύγουμε καὶ νὰ βασιζόμαστε στοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ μάλιστα στὴν "συμφωνία τῶν Πατέρων" (consensus patrum).

    Τοῦτο βέβαια εἶναι ἀπαραίτητο νὰ γίνεται κυρίως ἐκεῖ, ὅπου οἱ σύγχρονοί μας ποιμένες καὶ Ἐπίσκοποι (ἀλλὰ καὶ διάφοροι 

σχισματικοί), διατυπώνουν θέσεις -γιὰ τὰ θέματα ἀντιμετωπίσεως τῆς Παναιρέσεως- ποὺ διαφοροποιοῦνται  ἀπὸ ἐκεῖνες τῶν Πατέρων. Καὶ βέβαια ὅταν αὐτὸ τὸ κάνουν, ἐπικαλούμενοι δικαιολογίες, λόγους διακρίσεως, ὑπακοῆς κ.λπ.

Τὸ κείμενο καὶ ἡ μετάφραση τοῦ Ἁγίου ἔχει ὡς ἑξῆς: