Τὸ μεγάλο ἐρώτημα στὴν σημερινὴ κοινωνία γιὰ ὅλους ἐμᾶς, τοὺς ἑορτάζοντες το Πάσχα Χριστιανούς

                           

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

    Καθὼς ἡ Μ. Ἑβδομάδα φθάνει στὴν κορύφωσή της καὶ ἀναλογιζόμενοι τὴν ἐξέλιξη τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων καὶ δὴ ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, μποροῦμε σίγουρα νὰ διαπιστώσουμε, ὅτι παράλληλα μὲ τὴν κορύφωση τῆς Μ. Σαρακοστῆς, τὴν ἐβδομάδα δηλ. τῶν Ἱερῶν Παθῶν, κορυφώνεται καὶ ἡ τραγικότητα τῶν σημερινῶν ἑορταζόντων τὰ Πάθη αὐτά.

Ποτὲ δὲν εἴμασταν (χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχουν καὶ πραγματικὰ ἀληθινοὶ Χριστιανοί, τὼν ἀριθμό τῶν ὁποίων μόνο ὁ Κύριος γνωρίζει) οἱ ἑορτάζοντες Χριστιανοὶ τόσο ἀπομακρυσμένοι ἀπὸ τὴν συνειδητοποίηση τοῦ τί ἑορτάζουμε τὸ Πάσχα, ὅσο σήμερα. Καὶ ποτὲ δὲν ὁμοίασαν οἱ ἄνθρωποι τόσο πολὺ  τῶν Φαρισαίων, τοῦ Ἰούδα, τῶν γονέων τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ  (Ἰω. 9, 1-38), τῶν ἐννέα ἀπὸ τοὺς δέκα λεπρούς (Λουκ. 17, 12-19) ὅσο ἐμεῖς οἱ σημερινοί Χριστιανοί. Ἔχουμε (ξε)χάσει τὸ νόημα καὶ τὴν σημασία τῆς Θυσίας τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος μας. Ὁ ἑορτασμὸς κατήντησε εἴτε μία πρὸς τὰ ἔξω ἐπίδειξη μίας «εὐσεβείας» ποὺ τελειώνει μὲ τὴν Ἀνάσταση εἴτε μία συγκινησιακὴ ὑπενθύμιση κάποιων γεγονότων, εἴτε ἕνα ἔθιμο ποὺ μᾶς πιστοποιεῖ ὡς Ἔλληνες.

Στὴν σημερινὴ κοινωνία τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς προσφορᾶς πολλῶν προσωπικῶν ἐπιλογῶν, πῶς θὰ καταλάβουμε τὸ μήνυμα τῆς ἀνιδιοτέλειας, τῆς αὐταπάρνησης, τῆς θυσίας καὶ τῆς ἀγάπης τῆς ἑορτῆς αὐτῆς; Ὅταν κυριαρχεῖ ἡ ἔκφραση μὴν εἶσαι θῦμα, πῶς θὰ βιώσουμε τί ἐστι θυσία καὶο πῶς θὰ διατηρήσουμε τὴν ἀγάπη στὸν θύτη; Πῶς θὰ δεχθοῦμε τὴν μία καὶ στενὴ ὁδό;

Ερωτήματα για τις συμπροσευχές για την ειρήνη και την αποφυγή πολέμου

 

Ἐρωτοῦμε: Ποιός Ἅγιος καὶ ποιός ἀληθινὸς ὑπηρέτης τοῦ Κυρίου ἔκανε κάτι τέτοιο, στοὺς φρικτοὺς πολέμους τοῦ παρελθόντος, καὶ εὐλογήθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ γι' αὐτή του τὴν πράξη, ὥστε νὰ τὸν μιμηθοῦμε; Αὐτοὶ ποὺ προσεύχονται σὲ ποιόν «θεό» ἀπευθύνονται; Σίγουρα ὄχι στὸν Θεὸ ποὺ ἀρνοῦνται, διότι οἱ μὲν Μουσουλμάνοι καὶ οἱ Ἑβραῖοι δὲν δέχονται τὸν Χριστό ὡς Θεό, οἱ δὲ Παπικοί τὸν διαστεβλώνουν. Μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε τὸν Κύριο νὰ παρευρίσκεται μὲ τοὺς Ἀρχιερεῖς, ραββίνους, μουφτῆδες, Πάπες, ἐπισκοπῖνες, νὰ τοὺς εὐλογεῖ,  νὰ ζητᾶ μαζί τους τὴν «εἰρήνη» τοῦ κόσμου τούτου, καὶ νὰ καταδικάζει τοὺς πολέμους; Διότι ὁ Κύριος εἶπε: «Τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δεν σας δίνω την ειρήνη που δίνει ο κόσμος» (Ιω.14,27).

Αγίου Ισαάκ του Σύρου: Δεν έχω Κύριε...

Ὁ Θεὸς εἶναι κοντά μας

 

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

Στὴν παραμικρὴ ἀκαθαρσία τῆς καρδιᾶς, στὸ παραμικρὸ φύτρωμα τοῦ σπόρου της ἁμαρτίας, μὲ προτρέπει νὰ καθαριστῶ, νὰ διώξω τὴν ἁμαρτία ἀπὸ τὴν ψυχή μου. Ἀλλά, ἀλίμονο, καὶ ὁ σατανᾶς εἶναι παρών. Κάθε στιγμὴ εἶναι ἕτοιμος νὰ μὲ καταπιεῖ. Μὲ διεκδικεῖ ἀπὸ τὸν Θεό.

Οἱ πρωτόπλαστοι, στοὺς ὁποίους ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ δὲν εἶχε φθαρεῖ ἀκόμη ἀπό την ἁμαρτία, εἶχαν νοῦ φωτεινό, ὁ ὁποῖος χωρὶς κόπο γνώριζε ὅλα ὅσα ὑπῆρχαν γύρω του. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἦταν το φῶς τῶν σκέψεών τους. Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ ἦταν ἡ πρώτη γνώση τους. Ἡ καρδιά τους ἦταν πλημμυρισμένη ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τὰ πλάσματά Του. Γι’ αὐτὸ ἦταν μακάριοι. Οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι ζοῦσαν μὲ τὸν Θεό, ἀνέπνεαν μὲ τὸν Θεό, εὐημεροῦσαν μὲ τὸν Θεό.

Ὁ Θεὸς εἶναι σὲ κάθε στιγμὴ πιὸ κοντά μου ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο. Εἶναι πιὸ κοντὰ μου ἀπ’ ὅ,τι τὰ ροῦχα μου, ὁ ἀέρας, τὸ φῶς! Μέσα σ’ Αὐτὸν ζῶ ψυχικὰ καὶ σωματικά, μ’ Αὐτὸν ἀναπνέω, σκέφτομαι, αἰσθάνομαι, κρίνω, μιλάω, ἐνεργῶ. Πρέπει νὰ τοποθετῶ ἔτσι τὸν ἑαυτό μου, ποὺ τίποτα νὰ μὴν ἀναγκάσει τὸν Θεὸ νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μου, τίποτα νὰ μὴν ἐμποδίζει τὸ ἔργο Του…Όταν, ὅμως, ἁμαρτάνω ἢ ἔχω ἐμπάθεια γιὰ κάποιον, τότε βρίσκομαι μακριά Του, ὄχι τοπικὰ ἀλλὰ πνευματικά. Καὶ ὅσο πιὸ μακριὰ Του βρίσκομαι, τόσο περισσότερο ἐγκαταλείπομαι ἀπὸ τὴ χάρη Του.

Ο Χριστός όντας απαθής, δουλώθηκε στα πάθη για μας και διακόνησε τη δική μας σωτηρία

Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού

Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

«Χριστός Παντοκράτορας, Η Σοφία του Θεού», 14ος αι. Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, από τον Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας Θεσσαλονίκης.

Απόδοση στην νέα ελληνική

Αρχιμανδρίτης Δωρόθεος Πάπαρης (νυν Μητροπολίτης Δράμας)

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=397189

Για την άγνοια και τη δουλεία

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι (ο Χριστός) προσέλαβε φύση την οποία διακρίνει
η άγνοια και η δουλικότητα· διότι η ανθρώπινη φύση είναι δούλη του Θεού
που την έπλασε και αγνοεί τα μέλλοντα.

Σύμφωνα με το Γρηγόριο το θεολόγο, «εάν ξεχωρίσεις αυτό που βλέπουμε απ’ αυτό που αντιλαμβανόμαστε με το νου», η σάρκα είναι δούλη και έχει άγνοια· αλλά, η ψυχή του Κυρίου, χάρη στην ταύτισή της με την υπόστασή του και την πλήρη ένωση μαζί του, έγινε πολύ πλούσια από τη γνώση των μελλόντων, όπως και από τις υπόλοιπες θεοσημίες.

Διότι, όπως η σάρκα των ανθρώπων σύμφωνα με τη φύση της δεν είναι ζωοποιά, ενώ η σάρκα του Κυρίου, επειδή ενώθηκε υποστατικά με το Θεό Λόγο, δεν έχασε τη φυσική της θνητότητα, αλλά έγινε ζωοποιός εξαιτίας της υποστατικής ενώσεως με το Λόγο· και δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν ήταν και είναι πάντοτε ζωοοποιός.

Έτσι, λοιπόν, η ανθρώπινη φύση δεν έχει αποκτήσει από τη φύση της τη γνώση των μελλόντων, ενώ η ψυχή του Κυρίου εξαιτίας της ενώσεώς της με το Θεό Λόγο και την υποστατική ταύτιση έγινε πολύ πλούσια, όπως προανέφερα, στις υπόλοιπες θεοσημείες και στη γνώση για τα μέλλοντα.

Πρέπει, επίσης, να γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε (τον Χριστό) ούτε δούλο να τον λέμε· διότι τα ονόματα «δούλος» ή «δεσπότης» δεν είναι γνωρίσματα της φύσεως, αλλά των σχέσεων, όπως τα ονόματα «πατέρας» ή «υιός».

Αγ. Ελισάβετ η Θαυματουργός

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγος – Καθηγητής

Οι όσιες γυναίκες συναγωνίστηκαν επάξια στην άσκηση, στην αρετή και στην αγιότητα τους άνδρες οσίους. Τα συναξάρια της Εκκλησίας μας είναι γεμάτα από άγιες γυναίκες, οι οποίες αναδείχτηκαν σε ύψη αγιότητας και αξιώθηκαν να θαυματουργούν. Μια από αυτές είναι και η αγία Ελισάβετ η Θαυματουργός.

Καταγόταν από τα μέρη της Ηράκλειας της Θράκης και έζησε τον 5ο αιώνα. Οι γονείς της ονομαζόταν Ευνομιανός και Ευφημία. Ήταν γνωστοί για την ευσέβειά τους και τις αρετές τους. Ανήκαν στους εύπορους κατοίκους της περιοχής. Κατοικούσαν στην κωμόπολη Θρακοκρήνη, η οποία αργότερα είχε μετονομαστεί σε Αβυδηνούς. Ασκούσαν ιδιαίτερα την αρετή της ελεημοσύνης. Σκορπούσαν απλόχερα τα πλούτη τους σε όσους είχαν ανάγκη. Είχαν όμως έναν καημό, ήταν άτεκνοι, αν και είχαν περάσει δεκαέξι χρόνια παντρεμένοι. Γι’ αυτό παρακαλούσαν το Θεό νύχτα και ημέρα να τους χαρίσει παιδί.

Υπήρχε στην περιοχή ένα παλιό έθιμο. Οι Χριστιανοί συγκεντρώνονταν κατά τη μνήμη της Αγίας Γλυκερίας για να την τιμήσουν. Οι εορτές κρατούσαν μία εβδομάδα. Έκαναν ακολουθίες, ολονυχτίες και λιτανείες ιερών λειψάνων και κυρίως την κάρα της Αγίας Γλυκερίας. Κατά τη διάρκεια μιας ακολουθίας, της οποίας προΐστατο ο επίσκοπος της πόλεως Λέων, ο ευσεβής Ευνομιανός έβλεπε την κάρα της Αγίας Γλυκερίας πότε να χαμογελά και πότε να λυπάται. Το θαύμα αυτό το θεώρησε σημαδιακό. Πίστεψε ότι ο Θεός άκουσε τις προσευχές τις δικές του και της συζύγου του. Το ίδιο βράδυ είδε στον ύπνο του την Αγία Γλυκερία, η οποία του ανήγγειλε ότι ο Θεός θα τους αξιώσει να γίνουν γονείς. Ότι η σύζυγός του Ευφημία θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει κορίτσι. Του ζήτησε να το ονομάσει Ελισάβετ, γιατί θα μοιάσει με την αγία Ελισάβετ, τη μητέρα του Ιωάννου του Βαπτιστού. Ο Ευνομιανός αποδέχτηκε το αίτημα της Αγίας. Εκείνη τον σταύρωσε και έφυγε. Σε μερικές ημέρες φάνηκαν τα σημάδια ότι η Ευφημία ήταν έγκυος και μετά εννέα μήνες γέννησε ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, την οποία ονόμασαν Ελισάβετ!

Όπως ο Πειραιώς, έτσι και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος!

 Τὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα ὑπὸ τὴν

 «αἰγίδα» τοῦ Φαναρίου

 

Τὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα ὑπὸ τὴν «αἰγίδα» τοῦ Φαναρίου

Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Λαμπρόπουλος, Θεολόγος

Ἀνεβλήθη ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Κων/λεως

  Τὴν 12ην Ἀπριλίου ἐκυκλοφορήθη ὁ «Ο.Τ.» μὲ πρωτοσέλιδον πρόσ­­κλησιν διὰ εἰρηνικὴν συγκέντρωσιν διαμαρτυρίας ἐπὶ τῇ ἀφίξει τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως εἰς Περιστέρι Ἀττικῆς. Τὴν παραμονὴν καὶ ἀφοῦ ὁ «Ο.Τ.» εὑρίσκετο εἰς πορείαν διανομῆς, τὸ Φανάρι ἀνεκοίνωσε τὴν ἀναβολὴν τῆς ἐπισκέψεώς του, καίτοι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος θὰ ἦτο εἰς Ἀθήνας. Τί συνέβη;

  Κατ’ ἀρχάς, τὸ προφανές: εἶχεν ἤδη διαρρεύσει τὸ γεγονὸς τῆς συγκεντρώσεως καὶ τόσον ὁ προσκεκλημένος, ὅσον καὶ οἱ ἰθύνοντες, δὲν θὰ ἤθελον νὰ εὑρεθοῦν εἰς δυσχερῆ θέσιν, μία «ἑόρτιος» ἐκδήλωσις νὰ καταλήξη λίαν δυσφημιστικὴ καὶ νὰ ἐπιφέρη τὰ ἀντίθετα ἀπὸ τὰ σχεδιαζόμενα (ὄχι προσδοκώμενα δι’ ὅποιον ἔχει νοῦν) ἀποτελέσματα. Ἄλλωστε δὲν ἐπρόκειτο δι’ ἑπτασφράγιστον μυστικόν, καθὼς ἤδη τὸ κλίμα εἶχε διαμορφωθῆ πρὸ πολλοῦ καὶ μὲ τὸν «Ο.Τ.» νὰ προειδοποιῆ εἰς τὸ προηγηθὲν φύλλον του τὸν Κων/λεως μὲ τὸ κεντρικὸν ἄρθρον «Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος πυροδοτεῖ τὸν λαὸν» (ἀρ. φ. 2490/5.4.2024).

  Αὐτὸ ὅμως ἀποτελεῖ μόνον τὴν δευτερεύουσαν αἰτίαν. Εἶναι γνωστὸν ὅτι θὰ ἠδύναντο ἀστυνομικαὶ δυνάμεις νὰ ἀπομακρύνουν τοὺς συγκεντρωθέντας ἢ νὰ μεταβληθῆ ἡ ὥρα ἀφίξεως τοῦ Κων/λεως, διὰ νὰ ἀποφευχθῆ δυσάρεστος διὰ τὸν ἴδιον ἔκπληξις. Ποία ἦτο ἡ πρώτιστος αἰτία;

Όπως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έτσι και ο Πειραιώς.

Ο μητρ. Πειραιώς Σεραφείμ υμνεί τον αμερικανό πρέσβη με τον "Μέγα Ευεργέτη" πρόεδρο του Ολυμπιακού Β. Μαρινάκη στα Εγκαίνια Αμερικανικής γωνιάς του Πειραιά (ΦΩΤΟ)

Στην Δημοτική Βιβλιοθήκη Πειραιά, βρέθηκε σήμερα Δευτέρα 22 Απριλίου 2024 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, προκειμένου να τελέσει τα εγκαίνια της Αμερικανικής γωνιάς του Πειραιά.

Στα εγκαίνια της Αμερικανικής γωνιάς βρέθηκε και ο Πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Βαγγέλης Μαρινάκης, Μέγας Ευεργέτης της τοπικής μας Εκκλησίας.

Στον σύντομο χαιρετισμό του ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε πως «οι δεσμοί μεταξύ Ελλάδος και ΗΠΑ είναι ιστορικοί και άρρηκτοι και έχουν σφυρηλατηθεί επάνω στο αμόνι του χρόνου, της ιστορίας και της παράδοσης».

Κάνοντας μία «μικρή κατάδυση στην ιστορία», όπως χαρακτηριστικά είπε, αναφέρθηκε στην Συνδιάσκεψη της Γιάλτας, όπου «ο Πρόεδρος Ρούσβελτ και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ έσωσαν την πατρίδα αυτή και την ενέταξαν στον δυτικό κόσμο και έτσι απετράπη η κατάτμηση της πατρίδος», αλλά και στο Δόγμα Τρούμαν και το σχέδιο Μάρσαλ.

«Είμαστε ευγνώμονες στον Αμερικανικό λαό διαχρονικά και οι δεσμοί μας στηρίζονται πάνω σε δεσμούς αγάπης, αλληλοεκτίμησης και σεβασμού», υπογράμμισε ο Σεβασμιώτατος και αναφερόμενος στον Πρέσβη των Η.Π.Α. στη χώρα μας, σημείωσε παράλληλα το γεγονός πως «ένα εξαιρετικό τέκνο της Πατρίδος μας, εκπροσωπεί την μεγάλη αυτή χώρα στην κοινή μας γενέτειρα».

Τέλος, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στον Πρέσβη κ. Γιώργο Τσούνη και στον Δήμαρχο Πειραιά κ. Γιάννη Μώραλη «για την κοινή δράση, η οποία θα προωθήσει και τον πολιτισμό, αλλά και θα προσδώσει στους νέους ανθρώπους το όραμα για μια παγκόσμια δικαιοσύνη, ελευθερία και αγάπη».

«Είναι ένας χώρος πολιτισμού, γιατί εκτός από τους χιλιάδες τίτλους βιβλίων, διαθέτει και πλούσιο αρχείο, χάρτες και άλλα τεκμήρια από την ιστορία του Πειραιά», είπε αναφερόμενος στους «θησαυρούς» της βιβλιοθήκης ο Δήμαρχος Πειραιά κ. Γιάννης Μώραλης, χαρακτηρίζοντας την Αμερικανική γωνιά «ένα καινοτόμο χώρο συνεργασίας μεταξύ του Δήμου και της Πρεσβείας».

Από την πλευρά του, ο Πρέσβης, κ. Γιώργος Τσούνης προχώρησε σε εκτενείς αναφορές στη Δημοκρατία και στις πανανθρώπινες αξίες. Μιλώντας για την συνεργασία μεταξύ της Πρεσβείας των Η.Π.Α. και του Δήμου Πειραιά, σημείωσε πως έρχεται να επιτελέσει ένα μεγάλο σκοπό εκφράζοντας παράλληλα την πεποίθηση ότι η «Αμερικανική γωνιά θα βοηθήσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους».

Ο Πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός, κ. Ευάγγελος Μαρινάκης, δεσμεύτηκε πως τόσο η ομάδα, όσο και ο ίδιος θα σταθούν αρωγοί στις προσπάθειες της δημοτικής βιβλιοθήκης, αλλά θα είναι και στο πλάι εκείνων που θα διαχειριστούν την αντίστοιχη υποδομή στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». «Το πιο σημαντικό είναι, μαζί με τους Αμερικανούς φίλους μας, να εμπνεύσουμε τους νέους να αγαπήσουν τον αθλητισμό και το ανταγωνιστικό πνεύμα», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μαρινάκης.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι δόθηκε η ευκαιρία στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ, να συγχαρεί εκ του σύνεγγυς τον Πρόεδρο κ. Ευάγγελο Μαρινάκη για την εξαιρετική διεθνή πορεία της ομάδας του Ολυμπιακού.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Ανταλλαγή κειμένων Ι. Μητρ. Πειραιώς και π. Δημητρίου Αθανασίου (χημικού) για το θέμα της αγιοκατατάξεως της γερόντισσας Γαβριηλίας. Τώρα όμως ξεκαθαρίζεται ότι για την Ι. Μητρόπολη Πειραιώς

 "η μακαριστή όχι μόνο ως αγία δεν μπορεί να θεωρηθεί, αλλά ως ένα πρόσωπο βαθιά διαβρωμένο από την παναίρεση του οικουμενισμού."

Παρουσιάζουμε την ανταλλαγή κειμένων (στο ιστολόγιο "Ακτίνες") μεταξύ του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μητρ. Πειραιώς και του π. Δημητρίου Αθανασίου (χημικού) για το θέμα της κανονικής ή μη κανονικής αγιοκατατάξεως της γερόντισας Γαβριηλίας και καλούμε τον αναγνώστη να βγάλει τα συμπεράσματά του. Εμείς ως ιστολόγιο επισημάναμε πολλάκις ότι η περίπτωση αυτή αγιοκατατάξεως προκαλεί σύγχυση στο ποίμνιο και γιατί αυτοί που την υπερασπίζουν δεν προβάλλουν ορθόδοξα κριτήρια και δεν είναι προσεχτικοί στην επιχειρηματολογία τους, αντιθέτως είναι εριστικοί και καταδικαστικοί, αλλά και αυτοί που την θέτουν υπό αμφισβήτηση, παρουσιάζουν μεν ορθόδοξα κριτήρια, αλλά σε λάθος παραλήπτη. Διότι έχει δίκαιο ο π. Δημήτριος, όταν ρωτάει αυτά που ρωτήσαμε και εμείς: 

"-Ποια στοιχεία προσκόμισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για την αμφισβήτηση της αγιότητας της Γερόντισσας, την περίοδο που ήταν γνωστό «τοις πάσι»  η  κινητικότητα για την  αγιοκατάταξη της ;

-Ποιες ενέργειες έχει κάνει μετά την αγιοκατάταξη της γερόντισσας  προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την επανεξέταση του θέματος δια της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος;"

Αυτά πρέπει να απαντηθούν, διότι δεν αφορούν μόνο τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά ολόκληρο το ορθόδοξο ποίμνιο, το οποίο πάλι απορεί και η σύγχυσή του μεγαλώνει, ενώ παράλληλα ο ίδιος ο π. Δημήτριος το κατηγορεί ξεκάθαρα, ότι δεν είναι πια ορθόδοξο (ο ίδιος φυσικά είναι και καμία ευθύνη δεν φέρει ως ιερέας για την κατάσταση του ποιμνίου). 

Τώρα όμως για πρώτη φορά η Ι. Μητρ. Πειραιώς λέει ξεκάθαρα, ότι η γερόντισσα Γαβριηλία δεν πληρεί τις προϋποθέσεις αγιοκατάταξής της. Χαιρόμαστε γι' αυτήν την, επιτέλους, ξεκάθαρη θέση και ως πιστοί περιμένουμε ότι η Ι. Μητρ. Πειραιώς και στην Ι. Σύνοδο πρέπει να διαμαρτυρηθεί και την ένστασή της στο Πατριαρχείο πρέπει να στείλει και να καταγγείλει δημοσίως, την Ι. Μητρ. Λέρου και Καλύμνου, διότι ακόμα περιμένουμε να δούμε τις αποδείξεις και τα κριτήρια αγιοκατατάξεως, που ζήτησε να του σταλούν το εν λόγω μητροπολιτικό γραφείο, αλλά ακόμα δεν τα πήρε. Φυσικά ο π. Δημήτριος κι αυτό το αφήνει ασχολίαστο και ως τάχα μη άξιον αναφοράς. Το μόνο που μπορούμε να παρατηρήσουμε σ' όλα αυτά, (όπως είναι το δικαίωμά μας) είναι τα εξής:

Οι συγγραφείς του κειμένου της Ι. Μητρ. Πειραιώς είναι ιερείς, άρα ο π. Δημήτριος, δεν μπορεί να επαναλάβει τα περί μη σεβασμού στο ράσο, σε όσους τον ελέγχουν. Οι συγγραφείς του κειμένου της Ι. Μητρ. Πειραιώς είναι ιερείς και επισημαίνουν τον άστοχο, γεμάτο ειρωνία και υποβιβασμού των άλλων, τρόπο γραφής του π. Δημητρίου, που εκτός αυτών συνεχίζει να "αποκρύπτει" κάποια στοιχεία περί του βίου της γερόντισσας και της συγγραφέως, άρα ο π. Δημήτριος καλά θα έπραττε να ασκούσε και κάποια αυτοκριτική, γιατί ως εκ θαύματος πολλαπλασιάζονται αυτοί που δημοσίως το παρατηρούν. Δεν μπορεί να κατηγορεί ο π. Δημήτριος όσους τον ελέγχουν, ως ασεβείς, αγιομάχους, λαοπλάνους και "ιεροκήρυκες του πληκτρολογίου", όταν ο ίδιος κάνει αυτά, που ο ίδιος κατηγορεί τους άλλους .Η κ. Παπανικολάου, που κατά πάγια τακτική του, ο π. Δημήτριος χλευάζει και υποβιβάζει, έγραψε μελέτη πολλών σελίδων προς βοήθεια του ποιμνίου, ως οφείλει ως θεολόγος, και όχι δήθεν ψευτοκήρυγμα του πληκτρολογίου.  Επίσης ο π. Δημήτριος, ενώ είναι λαλίστατος κατά της Μητροπόλεως Πειραιώς, σιγεί στο θέμα των ευθυνών της Μητροπόλεως Καλύμνου και του Πατριαρχείου, και κατά παράξενο τρόπο δεν βλέπει σε καμία από τις τόσες αμφισβητήσεις και αποδείξεις, έστω και μία αλήθεια ή αφορμή αμφιβολίας. 

Σε αυτό το ιστολόγιο έχει ασκηθεί δριμύτατη κριτική ενάντια της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς για τον πονηρό ρόλο της στον αντιοικουμενιστικό αγώνα. Όμως ό,τι είναι ορθόδοξο πρέπει να λέγεται, όποιος κι αν το λέει. Όπως αποδεχόμαστε τις ορθές αγιοκατατάξεις που ανακηρύχθηκαν από Οικουμενιστές, έτσι ειμαστε διστακτικοί και προσεχτικοί λόγω ελλείψεως αποδείξεων της συγκεκριμένης αγιοκατατάξεως από στοιχεία που παρουσιάζουν αντιοικουμενιστές. Ο Θεός αγιοκατατάσσει και όχι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι απλώς αναγνωρίζουν ή απορρίπτουν, όταν βλέπουν ότι πρόκειται περί πειρασμού εκ δεξιών. Μην ξεχνάμε μάλιστα, ότι πολλοί Οικουμενιστές θεωρούν, άκουσον άκουσον, Άγιο τον Φραγκίσκο της Ασσίζης (π.χ. εδώ), ενώ επιμένουν παρά τις τόσες μελέτες και παρακλήσεις του κατά τον π. Δημήτριο μη ορθοδόξου ποιμνίου να απορρίπτουν τον οσιακής βιωτής π. Φιλόθεο Ζερβάκο! Πρέπει κι εμείς να τον αποδεχθούμε για να μην γίνουμε αγιομάχοι; Αν είναι Αγία η γερόντισσα Γαβριηλία, ο Θεός θα την αποδείξει με τον τρόπο, που μόνο ο Θεός γνωρίζει, όπως απέδειξε τον άγ. Γεώργιο Καρσλίδη παρά τις αρχικές αμφιβολίες και αντιδράσεις.

Ο αναγνώστης ας συμπεράνει μόνος του.

                                                                                                    Α.Τ.

ΑΓΩΝΙΩΔΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΔΙΚΑΙΩΣΕΩΣ ΜΙΑ ΑΤΥΧΟΥΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 22α Απριλίου 2024.

ΑΓΩΝΙΩΔΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΔΙΚΑΙΩΣΕΩΣ ΜΙΑ ΑΤΥΧΟΥΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ

(Σχόλιο σε δημοσίευμα κληρικού αναφερόμενο σε πρόσφατη αγιοκατάταξη)

    Σε μια σχετικά πρόσφατη ανακοίνωσή μας με τίτλο: «Ορισμένα ακόμη στοιχεία γύρω από την ταυτότητα των αγίων και τις αγιοκατατάξεις», (6.11.2023),  θεωρήσαμε αναγκαίο να τονίσουμε, ότι ο ηθικισμός δεν αποτελεί τεκμήριο αγιότητος στην Ορθόδοξη πίστη μας. Και ότι δυστυχώς στις τραγικές και εσχατολογικές ημέρες μας, όπου κυριαρχεί το δαιμονικό πνεύμα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, παρατηρείται το θλιβερό φαινόμενο, να παραθεωρείται όλο και περισσότερο η περί αγιότητος διδασκαλία των αγίων Πατέρων μας, όπως και οι απαραίτητες προϋποθέσεις, που απαιτούνται για την αγιοκατάταξη πιστών. Τονίσαμε ακόμη ότι με πολλή λύπη διαπιστώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες να υιοθετούνται άλλα κριτήρια αγιοκατατάξεως, δανεισμένα συνήθως από τον Παπισμό με κυρίαρχο αυτό του ηθικισμού, ή της ποικίλης φιλανθρωπικής και κοινωνικής δράσης. Είχαμε πάρει αφορμή από μια πρόσφατη αγιοκατάταξη, αυτή της μακαριστής μοναχής Γαβριηλίας Παπαγιάννη, η οποία προκάλεσε πολλά ερωτηματικά και επιφυλάξεις, εάν πράγματι πληρούνται οι προϋποθέσεις και τα κριτήρια αγιοκατατάξεώς της εξ’ απόψεως ορθοδόξου διδασκαλίας.

    Σε άλλη ανακοίνωσή μας με τίτλο: «Η Ορθόδοξη και η κακόδοξη αντίληψη περί της αγιότητος», (23.10.2023), θεωρήσαμε αναγκαίο να παραθέσουμε συνοπτικά την Ορθόδοξη διδασκαλία περί της αγιότητος και να παρουσιάσουμε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την αγιοκατάταξη πιστών με βάση τη διδασκαλία μεγάλων αγίων και κορυφαίων Ορθοδόξων θεολόγων της Εκκλησίας μας. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε, με βάση τις εν λόγω προϋποθέσεις και τις υπάρχουσες μαρτυρίες από τη ζωή της μακαριστής, είναι ότι δυστυχώς το πρόσωπο αυτό όχι μόνο ως αγία δεν μπορεί να θεωρηθεί, αλλά επί πλέον  υπάρχει μια πληθώρα στοιχείων, που μαρτυρούν ότι υπήρξε ένα πρόσωπο διαβρωμένο από οικουμενιστικές θέσεις.

Πατέρες της Εκκλησίας εναντίον της ζηζιούλιας/οικουμενιστικής αιρέσεως περί Πρωτείου,

Καταθέτουμε κάποιες σύντομες, ἀποσπασματικὲς ρήσεις τῶν Ἁγίων Πατέρων, ποὺ ἀντικρούουν τὴν αἱρετικὴ «θεολογία» τοῦ  κεκοιμημένου πιὰ Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα καὶ τῶν οἰκουμενιστῶν συνεχιστῶν του περὶ «Πρώτου» εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδαν.

                                        

«Ἐπὶ τῆς ἁγίας Τριάδος οὐδεὶς πρῶτος, καὶ οὐδεὶς ὕστερος, ἀλλ' ἅμα Πατήρ, ἅμα Υἱός, ἅμα Πνεῦμα ἅγιον· καὶ διὰ τοῦτο καὶ συνάναρχοι λέγονται, καὶ ἄναρχοι. Καὶ οὐχ ὁ μὲν πρῶτος, ὁ δ' ὕστερος, ἀλλ' ἅμα οἱ τρεῖς, Πατήρ, Υἱὸς καὶ Πνεῦμα ἅγιον» (Μ. Ἀθανασίου).

«Καὶ ἐν ταύτῃ τῇ Τριάδι οὐδεὶς πρῶτος ἢ ἔσχατος, οὐδεὶς μέγας ἢ μικρός· ἀλλὰ αἱ τρεῖς ὑποστάσεις αἰώνιοί τέ εἰσι καὶ ἴσαι εἰς πάντα, ὡς προείρηται. Μονάδα γοῦν ἐν Τριάδι, καὶ Τριάδα ἐν μονάδι πᾶς Χριστιανὸς εὐσεβείσθω· καὶ οὕτω περὶ τῆς ἁγίας καὶ ζωοποιοῦ καὶ ὁμοουσίου Τριάδος δοξαζέτω» (Μ. Ἀθανασίου).

«Ἐγώ εἰμι πρῶτος καὶ ἐγὼ μετὰ ταῦτα καὶ ἔμπροσθεν ἐμοῦ θεὸς οὐ γέγονε καὶ μετ' ἐμὲ οὐκ ἔσται. (...) διὰ τούτου μανθάνομεν ὅτι μία τίς ἐστιν ἡ θεία φύσις συνεχὴς πρὸς ἑαυτὴν καὶ ἀδιάσπαστος, τὸ πρότερον καὶ ὕστερον ἐφ' ἑαυτῆς οὐ προσιεμένη...» (Γρηγορίου Νύσσης).