Μ. Αθανάσιος: Ο ηρωικότερος των αγίων και ο αγιότερος των ηρώων . Αυτός που δείχνει τί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ σημερα οι επίσκοποι και οι ιερείς!
α.’ Εισαγωγικά
Ο άγιος Αθανάσιος, τον οποίο η Εκκλησία προσονόμασε «Μέγαν» για την ξεχωριστή αρετή του, τον αδαμάντινο χαρακτήρα του και τους σθεναρούς αγώνες που διεξήγαγε προς αντιμετώπιση του κινδύνου της Ορθοδοξίας από την αίρεση του αντίχριστου Αρείου, υπήρξε μεγάλη ιστορική μορφή μιας από τις πλέον σημαντικές περιόδους της ανθρωπότητας. Τότε δηλαδή που η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, διαπιστώνοντας την αδυναμία της να καταπνίξει τον Χριστιανισμό με βάρβαρους διωγμούς, αναγκάστηκε να τον αναγνωρίσει και να στηρίξει σ’ αυτόν την παράταση της ζωής της. Οι λεπτομέρειες της ζωής και του έργου του αγίου Αθανασίου δίνουν μια πολύ παραστατική εικόνα της ταραχώδους εκείνης εποχής, κατά την οποία έπνεε τα λοίσθια η αρχαία θρησκεία, η ειδωλολατρία, και θέτονταν τα θεμέλια του κράτους σε νέα θρησκευτική βάση, στη χριστιανική θρησκεία• και επιπλέον διεξάγονταν συζητήσεις και συγκαλούνταν τοπικές και οικουμενικές Σύνοδοι για τη διατύπωση των δογμάτων και τη ρύθμιση θεμάτων αφορώντων στην οργάνωση και διοίκηση της Εκκλησίας.
β.’ Καταγωγή και μόρφωση του Μ. Αθανασίου
Ο Μέγας Αθανάσιος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 295 μ.Χ. από Έλληνες χριστιανούς γονείς, οι οποίοι τον γαλούχησαν και τον ανέθρεψαν με τα νάματα της χριστιανικής και ελληνικής παιδείας. Ο Αθανάσιος διακρινόταν, από τη μικρή του ηλικία, για τη μεγάλη ευφυΐα του, την ολόψυχη αγάπη του προς την Εκκλησία και την έφεση για μάθηση. Μετά τα εγκύκλια γράμματα, πραγματοποίησε ανώτερες θεολογικές και φιλοσοφικές σπουδές στις ακμάζουσες τότε σχολές της Αλεξάνδρειας και μελέτησε εις βάθος την Αγία Γραφή, τους προ αυτού Πατέρες και εκκλησιαστικούς συγγραφείς, καθώς επίσης και τους αρχαίους Έλληνες ποιητές, φιλόσοφους, ρήτορες και ιστορικούς, κυρίως δε τον Όμηρο, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Έτσι κατέστη βαθύς γνώστης της χριστιανικής και της θύραθεν (αρχαιοελληνικής) παιδείας και φιλοσοφίας.
Παράλληλα προς τη γνώση, ο Αθανάσιος καλλιεργούσε και τον ενάρετο βίο και την αγάπη και προσήλωση στον Χριστό, στην Εκκλησία και στην Ορθοδοξία, προς χάριν της οποίας υπέστη ανήκουστους κατατρεγμούς, διώξεις και εξορίες. Η απεριόριστη αγάπη του προς τον Χριστό και την Εκκλησία πιστοποιείται και από τον εξής θρύλο: Κάποτε, κατά την παιδική του ηλικία, παίζοντας κοντά στη θάλασσα, βάφτισε μερικά παιδιά ειδωλολατρών και, επειδή τήρησε όλους τους κανόνες της σχετικής εκκλησιαστικής τελετής, ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Αλέξανδρος Α’ (313-328) αναγνώρισε ως έγκυρες τις βαπτίσεις αυτές του νεαρού Αθανασίου και τον ανέλαβε υπό την προστασία του, ενδιαφερθείς πολύ για τη μόρφωσή του.
Εν συνεχεία ο πατριάρχης Αλέξανδρος, εκτιμώντας την αρετή, τη μόρφωση και τα διαλεχτά προσόντα του Αθανασίου, τον προσέλαβε στο Πατριαρχείο ως γραμματέα και του απένειμε τον ιερατικό τίτλο του «αναγνώστη». Ακολούθως, σε ηλικία είκοσι τεσσάρων ετών, τον χειροτόνησε διάκονο. Νεαρός δε ακόμη στην ηλικία ο Αθανάσιος, γνωρίστηκε με τον περίφημο ασκητή της ερήμου, τον Μέγα Αντώνιο (250-355 μ.Χ), έμεινε κοντά του κάμποσο χρονικό διάστημα και έδρεψε από αυτόν εύχυμους πνευματικούς καρπούς. Σεβόταν μάλιστα και εκτιμούσε τόσο πολύ ο Μέγας Αθανάσιος τον Μέγα Αντώνιο, ώστε αργότερα συνέγραψε μια περισπούδαστη βιογραφία του μεγάλου ασκητή της ερήμου.
γ.’ Αγώνες για την Ορθοδοξία, κατατρεγμοί και εξορίες
Κατά το έτος 318 μ.Χ., όταν ο Αθανάσιος ήταν είκοσι τριών ετών, έκαμε τη θορυβώδη εμφάνισή της στην Αλεξάνδρεια η αίρεση του Αρείου, ο οποίος διακήρυττε με τα κηρύγματά του και τις συγγραφές του ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός αλλά κτίσμα του Θεού. Μετά από τρία χρόνια η αίρεση αυτή εμφανιζόταν και υπό φιλοσοφικό μανδύα και άρχισε να βρίσκει πολλούς οπαδούς και να κλονίζει τα θεμέλια της ευαγγελικής Πίστεως. Για το θέμα αυτό κρίθηκε αναγκαίο να συγκληθεί Σύνοδος στην Αλεξάνδρεια, η οποία και συνήλθε, πράγματι, το έτος 321 μ.Χ. Κατά τη Σύνοδο αυτή ο Αθανάσιος, με τη θεολογική και φιλοσοφική του κατάρτιση, βοήθησε πάρα πολύ τον πατριάρχη Αλέξανδρο να αντικρούσει τις κακοδοξίες του Αρείου.
Είναι δυνατόν κάποιος από τους ιεράρχες σήμερα, που ούτε ομολογούν, ούτε διώκονται αλλά με όλα συμβιβάζονται, να μπορέσει να ισχυριστεί ότι τιμάει και μιμείται τον Άγιο;
Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου: ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ 18-1-1998 Γ 177Α
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
Ο λόγος, αγαπητοί μου, σήμερα περί του μεγάλου πατρός αγίου Αθανασίου, που άγομεν την σεπτή του μνήμη. Ό,τι και να πει κανείς, τους ωραιοτέρους χαρακτηρισμούς αν αποδώσει, της αγίας προσωπικότητός του, πάντοτε θα υπολείπεται. Δεν είναι χωρίς κίνδυνο μειώσεως η περιγραφή του προσώπου γενικά ενός αγίου, πολύ δε περισσότερον εάν πρόκειται περί του όντως Μεγάλου, Αθανασίου. Η ανάγκη όμως να σκιαγραφηθεί η μεγάλη του προσωπικότης προς μίμησιν από τους πιστούς μέσα εις την Εκκλησία, μας κάνει τολμηρούς κάτι όντως να ψελλίσομεν.
Ο Μέγας και παγκόσμιος πατήρ, άγιος Αθανάσιος, εγεννήθη εις την Αλεξάνδρειαν της Αιγύπτου- την πόλη του Αλεξάνδρου- που ήταν τότε κέντρο σπουδαιότατον των γραμμάτων. Μάλιστα η Αλεξάνδρεια ημιλλάτο και αυτάς τας Αθήνας που ήταν τότε πόλις πασών των επιστημών και των τεχνών. Όποιος ήθελε να μετεκπαιδευθεί στα γράμματα ήρχετο εις τας Αθήνας. Όπως έφτασε εκεί ένας άλλος μεγάλος, ο Μέγας Βασίλειος ή ακόμη ένας Γρηγόριος Θεολόγος. Εντούτοις, ο Μέγας Αθανάσιος δεν έφτασε ποτέ εις τας Αθήνας. Η Αλεξάνδρεια τού ήτο επαρκής.
Εγεννήθη το 295. Μας αναφέρει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος που ήδη είχαν συνδεθεί με φιλία ότι ο Μέγας Αθανάσιος «ἐτράφη ἐν τοῖς θείοις ἤθεσι καὶ παιδεύμασι». Τα συγγράμματά του ωστόσο δείχνουν σπουδαία και πλουσία μόρφωση, τόσο θεολογική, όσο και κλασική. Μάλιστα, σε ηλικία είκοσι ετών - είκοσι ετών! - έγραψε το περισπούδαστο εκείνο έργον -διεσώθη ολόκληρο ευτυχώς- «Περί ἐνανθρωπήσεως» του Λόγου και «Κατά εἰδώλων», ένα έργο είναι σε δύο τμήματα. Περίφημο, περισπούδαστο, εις ηλικίαν είκοσι ετών. Νεαρός ακόμη επεσκέφθη στην έρημο τον Μέγα Αντώνιον και ασκήτεψε κοντά του. Ο ίδιος γράφει στον βίο που συνέθεσε του Μεγάλου Αντωνίου κατ’ απαίτησιν των Χριστιανών της Ρώμης σε μία του εξορία ότι «ἀκολουθήσας αὐτῷ χρόνον οὐκ ὀλίγον, καὶ ἐπιχέων ὕδωρ κατὰ χεῖρας αὐτοῦ», ότι δηλαδή ο ίδιος ο άγιος Αθανάσιος δεν έμεινε λίγο καιρό κοντά του, έμεινε πολύ καιρό κοντά του, και ακόμη, λέγει, του έριχνε νερό για να πλένει τα χέρια του ο Μέγας Αντώνιος- ένα χαριτωμένο στιγμιότυπον. Και τον Μέγαν Αντώνιον ξανασυνάντησε ο άγιος Αθανάσιος εις την έρημον, ύστερα από σαράντα χρόνια, στις περιπέτειές του με τις εξορίες του.
Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας: Ο μεγάλος δογματικός θεολόγος της Εκκλησίας
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού
Οι αλεξανδρινοί Πατέρες έβαλαν και εκείνοι τη δική τους σφραγίδα στην ανάπτυξη της Θεολογίας της Εκκλησίας μας. Με κέντρο ανάπτυξης των θεολογικών σπουδών την περίφημη Κατηχητική Σχολή, η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας ανέδειξε μεγάλες μορφές. Μια από αυτές είναι και ο άγιος Κύριλλος αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, ο κορυφαίος δογματικός θεολόγος και υπερασπιστής της Ορθοδοξίας. Αλλά και ένας από τους πλέον συκοφαντημένους Πατέρες και αγίους της Εκκλησίας μας.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια περί το 378 από εύπορους γονείς και ήταν ανεψιός του πατριάρχη Θεοφίλου. Οι γονείς του φρόντισαν να του δώσουν σοβαρή μόρφωση. Σπούδασε γραμματική, ρητορική και φιλοσοφία στις ονομαστές εθνικές σχολές της Αλεξάνδρειας και τέλος σπούδασε θεολογία και βιβλικές σπουδές στην ονομαστή Κατηχητική Σχολή. Περί το 400 χειροτονήθηκε από το θείο του Θεόφιλο αναγνώστης και στη συνέχεια διάκονος και πρεσβύτερος, ο οποίος έδειξε νωρίς τα χαρίσματά του και την βαθιά προσήλωσή του στην ορθόδοξη παράδοση.
Το 403 συνόδευσε το Θεόφιλο προκειμένου να συμμετάσχει στην λεγομένη παρά την Δρυν Σύνοδο, η οποία καθαίρεσε τον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο. Ήταν η πρώτη ατυχής συγκυρία της ζωής του. Μετά την επιστροφή του στην Αλεξάνδρεια ένοιωσε την ανάγκη για να αναπτύξει περαιτέρω την πνευματική του ανάπτυξη και τον καταρτισμό του. Γι’ αυτό κατέφυγε στα ονομαστά μοναστήρια της Αιγύπτου, όπου υπήρχαν άγιοι ασκητές, για να πάρει από αυτούς τα πνευματικά εφόδια, τα οποία θα του ήταν απαραίτητα για την κατοπινή εκκλησιαστική του διακονία. Ο θείος του Θεόφιλος τον έστειλε στις Μονές της Νιτρίας, για να εντρυφήσει στην ευσέβεια. Έμεινε πέντε χρόνια στην Μονή του Αγίου Μακαρίου, μελετώντας την Αγία Γραφή υπό την καθοδήγηση του αγίου Σεραπίωνος.
Ἡ ἀσφαλής ἀντιμετώπιση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατὰ τὸ παράδειγμα τῆς ἀντιμετωπίσεως τοῦ Νεστοριανισμοῦ
Τραγική η αντίθεση των συγχρόνων Επισκόπων με τους Ορθόδοξους Επισκόπους άλλων εποχών.
Ἡ αὐθεντική στάση πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς (σήμερα τοὺς Οἰκουμενιστές) κατὰ τὸν ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας καὶ Κελεστῖνο Ρώμης
Τοῦ μακαριστοῦ Παναγιώτη Σημάτη
Ὅταν μελετοῦμε τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, θαυμάζουμε τὴν στάση κληρικῶν καὶ λαϊκῶν κατὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν, ὅπως π.χ. συνέβη στὴν περίοδο τοῦ Νεστοριανισμοῦ. Καὶ κάνοντας τὴν σύγκριση μὲ τὴν ἐποχή μας ‒ἐποχὴ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ‒ λυπούμαστε γιὰ τὴν δραματικὴ μείωση τοῦ ὀρθόδοξου φρονήματος τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως τῶν Ἐπισκόπων, ἱερέων καὶ μοναχῶν.
Αὐτὸ θὰ διαπιστώσουμε στὸ ἄρθρο αὐτό, στὸ ὁποῖο παρουσιάζουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς ποὺ ἔγραψαν πρὸς τοὺς ἱερωμένους, μοναχοὺς καὶ λαϊκοὺς πιστοὺς οἱ πρωταγωνιστὲς τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καὶ βέβαια ἐκεῖνες ποὺ ἀντάλλαξαν μεταξύ τους Ἅγιοι Πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι, καθὼς ὅλοι αὐτοὶ συμμετεῖχαν στὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς αἱρέσεως ποὺ συνετάραξε τὴν Ἐκκλησία τὶς ἀρχὲς τοῦ 5ου μ.Χ. αἰῶνα.
Προτάσσομε μιὰ σύντομη εἰσαγωγή, στὴν ὁποία παρουσιάζονται τὰ κύρια σημεῖα τῶν κειμένων ποὺ ἔγραψαν ὁ Πρόεδρος τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας ἅγιος Κύριλλος καὶ ὁ ὀρθόδοξος Πάπας Ρώμης ἅγιος Κελεστῖνος. Αὐτὰ εἶναι τὰ ἑξῆς:
1. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως Νεστόριος ἄρχισε νὰ κηρύττει Χριστολογικὴ αἵρεση, ἀρνούμενος ὅτι ἡ Παρθένος Μαρία γέννησε τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦν Χριστόν, γι’ αὐτὸ δὲν τὴν ἀποκαλοῦσε Θεοτόκο, ἀλλὰ Χριστοτόκο, ὀνομασία που σημαίνει ὅτι ἡ Παρθένος Μαρία γέννησε τὸν ἄνθρωπο Ἰησοῦ κι ὄχι τὸν Θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
2. Ἡ αἵρεση ποὺ ἐκήρυττε (πέρα ἀπὸ ὅσα ἐπιπλέον κακόδοξα καινοφανῆ δίδασκε) ἦταν κατεγνωσμένη καὶ καταδικασμένη ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἀπὸ τὴν Β΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ ἀπὸ ἄλλες τοπικὲς Συνόδους. [Ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει σήμερα μὲ τὸν Οἰκουμενισμό]. Ἐπαναλάμβανε δηλαδή, κακόδοξες θέσεις τοῦ Ἀρείου, τοῦ Ἀπολιναρίου, τοῦ Παύλου Σαμοσατέως καὶ ἄλλων αἱρετικῶν.
3. Ὁ λαὸς τῆς Κων/πόλεως ἀρχικὰ καὶ στὴ συνέχεια οἱ Πατριάρχες ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν (ἅγιοι Κύριλλος καὶ Κελεστῖνος καὶ ἄλλοι ἱερωμένοι) ἀντιδροῦν, καταγγέλλουν τὴν κακοδοξία καὶ μὲ ἐπιστολὲς ἀνασκευάζουν τὶς αἱρετικὲς θέσεις τοῦ Νεστορίου, ἐνῶ ταυτόχρονα πολλοὶ διακόπτουν τὴν κοινωνία μαζί του.
[Κι ἐδῶ ἔγκειται ἡ τραγικότητα τῶν συγχρόνων Ποιμένων, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους δὲν εἶναι Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ ἀπὸ δειλία ἢ συμφέρον, συμπεριφέρονται ὡς νὰ μὴν ὑπάρχει αἵρεση κι ἔτσι "κάνουν πλάτη" στοὺς Οἰκουμενιστές, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γιγαντώνεται καὶ νὰ ὑπερισχύει ἡ αἵρεση!].
4. Παρὰ ταῦτα καὶ ἐνῶ ἔγιναν συντομότατα γνωστὲς οἱ κακόδοξες θέσεις τοῦ Νεστορίου καὶ ἡ ἐπιμονὴ του σ’ αὐτές, οἱ ἅγιοι Πατριάρχες συνεχίζουν νὰ ἀποδέχονται τὸν Νεστόριο ὡς Πατριάρχη Κων/πόλεως, Ἐπίσκοπο μὲ μυστήρια καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία. Οὐδεμία νύξη ἢ συζήτηση γίνεται ποὺ νὰ ἀφήνει τὴν παραμικρὴ ὑπόνοια ὅτι ἀμφισβητοῦν τὰ μυστήρια ποὺ τελεῖ (ὡς ἄκυρα), αὐτὸς καὶ οἱ ὁμοϊδεάτες του ἱερωμένοι.
Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατριάρχες, ὅπως στὴ συνέχεια καὶ ἡ Σύνοδος, παρουσιάζουν τὸν Νεστόριο ὡς Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ὅμως, ὡς μὴ ἐφαρμόζων τὰ καθήκοντα ποὺ ὁ Χριστὸς διὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς χειροτονίας διὰ χειρῶν τῶν πρὸ αὐτοῦ Ἐπισκόπων τοῦ ἀνέθεσε, κατέστη χαρακτηριστικὸ παράδειγμα «μισθωτοῦ» ποιμένα, ψευδεπισκόπου καὶ γιὰ τοῦτο αἱρετικοῦ «λύκου» καὶ «ὄφεως», ποὺ ἀντὶ προστασίας καὶ τροφῆς πνευματικῆς καὶ σωτηριώδους σκορπᾶ δηλητήριο στὸ ποίμνιό του, τὸ «τιτρώσκει» καὶ τὸ κατατρώγει. [Αὐτὸ ἐπιτυγχάνει καὶ σήμερα ὁ Οἰκουμενισμὸς λόγῳ τῆς κραυγαλέας σιωπῆς τῶν "εὐσεβῶν" ἱερωμένων καὶ τῆς ἐπαίσχυντης δράσεως τῶν Οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων].
5. Ἔτσι μὲ δεκάδες καὶ ἑκατοντάδες ἀναφορὲς οἱ Ἅγιοι, ἐκεῖνο ποὺ καυτηριάζουν καὶ σὲ ἐκεῖνο ποὺ ἐπιμένουν δὲν εἶναι κάποια ἄκυρα μυστήρια ποὺ τελεῖ (γιὰ ἄκυρα μυστήρια δὲν γίνεται καμία ἀναφορά) ἀλλὰ στὴν τεράστια βλάβη καὶ ψυχικὴ ζημία ποὺ προκαλεῖ ἡ κακοδιδασκαλία τοῦ Νεστορίου, τὸ δηλητήριο ποὺ σκορπᾶ, καὶ γι’ αὐτὸ ἡ προσοχὴ καὶ ἐγρήγορση ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν οἱ πιστοὶ γιὰ νὰ μὴν πέσουν θύματα αὐτῶν τῶν κακόδοξων ἰδεῶν του.
Ο πατρ. Βαρθολομαίος επαινεί (!!!) τους αμετανόητους σχισματικούς Σκοπιανούς και παρομοιάζει τον αρχιεπίσκοπό τους ως τον Χριστό!!!
Μαζί του η Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και Σερβίας και Ρωσίας, οι οποίες αρνούνται μεν τους αμετανόητους Ουκρανούς, αλλά δέχονται τους αμετανόητους Σκοπιανούς. Δηλαδή όλοι δουλεύουν για τα συμφέροντά τους εις βάρος της Πίστεως. Οι δε Ορθόδοξοι μιλάνε ακόμα για οικονομία και αγάπη για να δικαιολογήσουν την απραξία τους και ασχολούνται με προφητείες και…!
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνεχάρη τον Αρχιεπίσκοπο Στέφανο
Γραφείο ρεπορτάζ: Romfea.gr
Συγχαρητήρια επιστολή για την ονομαστική εορτή του Αρχιεπισκόπου Σκοπίων κ. Στεφάνου, απέστειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην επίστολή του μεταξύ άλλων αναφέρει ότι στέλνει θερμές ευχές και τα συγχαρητήρια του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
"Η ονομαστική σας εορτή μάς δίνει λόγους να επαινούμε: την ακλόνητη πίστη σας στην Αγία Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, το αμείωτο ενδιαφέρον σας για την ευσεβή λειτουργία των εκκλησιαστικών υποθέσεων και τον καλό σας αγώνα για μια μαρτυρία σαν Χριστός στον κόσμο με συμπόνοια σημεία των καιρών" - προσθέτει ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
Κλείνοντας ο Πατριάρχης υπογραμμίζει ότι "προσευχόμαστε στον Θεό και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό να σας δώσει υγεία, δύναμη και κάθε άνωθεν ευλογία, για μια καρποφόρα συνέχιση, όσο το δυνατόν περισσότερο, της εκκλησιαστικής σας λειτουργίας, προς δόξα του ονόματος Εκείνου που είναι πάνω από κάθε όνομα. Επί πολλά έτη, Σεβασμιώτατε αδελφέ!"
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΡΚΑΛΑΣ
Από την ώρα δε εκείνη ένας καταιγισμός θαυμάτων πλημμύρισε την πόλη. Πλήθος παραλύτων και πασχόντων από ποικίλες ασθένειες προστρέχοντας στον άγιο λάμβαναν τη θεραπεία τους.
Ακόμη και «μια Τούρκα (Τουρκάλα) άρπαξε την κάλτσα από το πόδι του αγίου και έτρεξεν εις μίαν άρρωστη Τούρκα, ήτις εθεραπεύθη αμέσως».
Ακόμη και «μια Τούρκα (Τουρκάλα) άρπαξε την κάλτσα από το πόδι του αγίου και έτρεξεν εις μίαν άρρωστη Τούρκα, ήτις εθεραπεύθη αμέσως».
Γι’ αυτό και στις εικόνες ο άγιος εικονίζεται κρεμασμένος και φορώντας κάλτσα μόνο στο ένα πόδι, η πρώτη μάλιστα εικόνα του φιλοτεχνήθηκε 13 μόλις ημέρες μετά το μαρτύριό του.
Ο Ορθόδοξος Τύπος συνεχίζει το έργο του: Την διαστρέβλωση των λόγων των Αγίων για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Από πότε, π. Διονύσιε, το «απόφευγε τον αιρετικό ως λύκο» του αγ. Χρυσοστόμου, ερμηνεύεται με «ύψωσε την φωνή σου και έλεγξε, αλλά συνέχισε να κοινωνείς μαζί του, αποκαλώντας τον ορθοτομούντα την Αληθείαν»; Πως φθάσετε σε τέτοια ερμηνεία; Έχετε καταντήσει χειρότεροι από τον Προκρούστη, (πετσο)κόβωντας και τραβώντας τα λόγια των Αγίων για να δικαιολογήσετε την αγιοπατερικώς αστήρικτη στάση σας!
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΝ ΕΧΘΡΟΝ ΜΑΣ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Εἶναι ἀποκαρδιωτικὸ νὰ βλέπει κανεὶς κληρικοὺς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας νὰ μὴ ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅτι ὁ αἱρετικὸς πάπας εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός τῆς πίστεώς μας. Δυστυχῶς, τὸν ἔχουν συνηθίσει καὶ δὲν ἐνοχλοῦνται, ἀφοῦ καὶ οἱ οἰκουμενιστὲς τοῦ Φαναρίου διατηροῦν ἀδελφικὲς σχέσεις μαζί του. Πολλοὶ ἐπίσης πιστεύουν ὅτι ὁ Πάπας μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει σὲ πολλὰ θέματα, γιατί εἶναι ἀρχηγὸς τοῦ κρατιδίου τοῦ Βατικανοῦ. Λησμονοῦν ὅμως ὅτι Ὁ Πάπας ποτὲ δὲν βοήθησε τοὺς Ὀρθοδόξους. Πάντα σχεδίαζε τὴν ὑποταγὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ προσπαθοῦσε νὰ τὸ πετύχει, ἄλλοτε μὲ τὴν προβατόσχημη οὔνια (καθολικοὶ μὲ ἔνδυμα ὀρθοδόξου) καὶ ἄλλοτε μὲ πολιτικὲς καὶ οἰκουμενιστικὲς μεθόδους.
Στὴν ἐποχή μας ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος συνεργάζεται στενὰ μὲ τὸν Πάπα ὄχι γιὰ νά λύσουν τὶς δογματικὲς διαφορές, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὶς ἐνταφιάσουν καὶ νὰ καλλιεργήσουν ἁρμονικὲς σχέσεις μὲ τρόπο προκλητικὸ καὶ ἀπαράδεκτο. Συμπροσεύχονται, κὰνουν κοινὲς δηλώσεις, ἀνησυχοῦν ὑποκριτικὰ γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ σύμπαντος κόσμου, συνευφραίνονται καὶ πιστεύουν ὅτι ὁσονούπω θὰ πετύχουν μία ἐξωτερικὴ καὶ φαινομενικὴ ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν, χωρὶς νὰ ἀλλάξει κάτι. (σσ. Αυτά τα λέτε εδώ και δεκαετίες!!! Κι εσείς τί κάνετε; Τίποτα απολύτως. Συνεχίζετε απλώς να τελείτε χρέη δημοσιογράφου για τον Ο.Τ. επαναλαμβάνοντας το «θα» και ξεπερνώντας κάθε πολιτικό). Δὲν σκέπτονται καθόλου τὴν ἀναγκαιότητα τῆς ἐπιστροφῆς τῶν παπικῶν στὴ Μία Ἐκκλησία μὲ εἰλικρινῆ μετάνοια. Οἱ ἡμέτεροι οἰκουμενιστὲς ἔχουν πάθει ἀμνησία καὶ τὰ βλέπουν ὅλα ρόδινα. Ὅμως «σχεδιάζουν χωρὶς τὸν ξενοδόχο».
Οἱ ἐνάρετοι κληρικοὶ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς θὰ ἀντιδράσουν δυναμικά. Ἡ ἀντίσταση εἶναι δεδομένη. Αὐτὸ μᾶς διδάσκουν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας.
Φοβερή οπτασία του Αγίου Αντωνίου: Οι αιρετικοί, άλογα κτήνη γύρω απο την Αγία Τράπεζα!
Τον Άγιο τον τιμούμε. Το όραμά του όμως το αρνούμαστε.
4. Φοβερή η οπτασία του Αγίου Αντωνίου για τους αιρετικούς:
Άλογα κτήνη γύρω απο την Αγία Τράπεζα.
Είναι όντως φοβερό το όραμα που είδε ο Άγιος Αντώνιος σχετικά με την παρουσία αιρετικών μέσα σε ορθόδοξους ναούς. Το όραμα αυτό αιτιολογεί, εξηγεί παραστατικά για ποιο λόγο οι Άγιοι Πατέρες απαγορεύουν με συνοδικούς κανόνες την είσοδο αιρετικών σε καθαγιασμένους χώρους, την συμμετοχή τους σε ακολουθίες και λειτουργίες, τις συμπροσευχές και τα συλλείτουργα. Οι αιρετικοί μη δεχόμενοι την διδασκαλία της Εκκλησίας, των Αποστόλων και των Αγίων, επηρεάζονται από τους δαίμονες και τον πατέρα τους τον διάβολο, στην προβολή πλανεμένων απόψεων. Γι' αυτό και η διδασκαλία τους «μάλλον άγονος και άλογος και διανοίας εστίν ουκ ορθής, ως η των ημιόνων αλογία».
Συγκλονίσθηκε λοιπόν, και ετρόμαξε ο Άγιος Αντώνιος, όταν επέτρεψε ο Θεός να δει στο όραμά του τους Αρειανούς να περικυκλώνουν το Άγιο Θυσιαστήριο ως ημίονοι (= μουλάρια), να το λακτίζουν και να το μιαίνουν. Τόση ήταν η λύπη και η στεναχώρια του, ώστε έβαλε τα κλάμματα, όπως πικράθηκαν και έκλαυσαν πολλοί ευσεβείς, όταν είδαν τον αιρεσιάρχη πάπα να εισάγεται μέσα στον ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, τον οποίο μάλιστα Άγιο κατήργησε το Βατικανό, και να τον μολύνει. Είμαστε βέβαιοι πως, αν διαβάσουν και μάθουν αυτό το όραμα του Αγίου οι πατριάρχες,οι αρχιεπίσκοποι και οι επίσκοποι, αν βέβαια εξακολουθούν ως Ορθόδοξοι να σέβονται και να ακολουθούν την ζωή και την διδασκαλία των Αγίων, θα διακόψουν τις λειτουργικές αμοιβαίες φιλοξενίες και επισκέψεις, τις εβδομάδες συμπροσευχής και τις αποστολές αντιπροσωπειών στις θρονικές εορτές. Γιατί διαφορετικά θα συμπεριλαμβάνονται και αυτοί ως συνεργοί στο φρικτό όραμα του Μ. Αντωνίου.
Αγιος Αντώνιος: Ζωντανός μέσα στον τάφο
Πού ήσουν Χριστέ μου και δεν φάνηκες από την αρχή;
Μετά τους πρώτους πειρασμούς, ο Άγιος Αντώνιος προσεύχεται με πιό πολλή πίστη. Οι πρώτες νίκες κατά του διαβόλου του δίνουν θάρρος και δύναμι. Η νηστεία και η σκληραγωγία γινότανε πιό αυστηρή.
Εκτός από το ελάχιστο ψωμί, που έτρωγε κάθε δύο, τρείς ή και τέσσερις μέρες, ούτε λάδι , ούτε κρασί, ούτε καμιά άλλη τροφή έβαζε στο στόμα του. Κοιμότανε πάνω σε μιά παλιά ψάθα ή και εντελώς κάτω στο χώμα.
– Οι νέοι πρέπει να αγωνίζονται, έλεγε. Πρέπει να βασανίζουν τη σάρκα, γιατί έτσι μονάχα εξασθενίζουν τις ηδονές και δυναμώνουν το πνεύμα.
Δεν άφηνε ο Άγιος τις ώρες του να περνούν σε ραθυμία. Πάντοτε βρισκότανε σε κίνησι κι ενέργεια. Προετοίμαζε τον εαυτό του και για νέες συγκρούσεις με τον διάβολο. Ήξερε καλά, πως εκείνος θα συνέχιζε να τον πολεμά. Γνώριζε καλά, πως ο αιώνιος εχθρός της ψυχής κάθε χριστιανού, θα κτυπούσε και πάλι.
Για ν” ανεβάση, λοιπόν, ακόμη πιό ψηλά τον αγώνα και την άθληση του την χριστιανική, καταφεύγει σ” ενα παλαιό τάφο κι” απομονώνεται. Εκεί του φέρνει την λίγη τροφή του, από καιρού εις καιρό, κάποιος ευσεβής χριστιανός. Ο τάφος αυτός ήταν ένα άνοιγμα σε ένα βράχο γιατί έτσι ήταν παλιά οι τάφοι.
Ο Σατανάς επιτίθεται λυσσαλέα
Ο Άγιος Αντώνιος έμενε μονάχος μέσα στο μνήμα και προσευχόταν ασταμάτητα.
Αυτή η πράξη θεωρείται παράξενη για μας που δεν μπορούμε να καταλάβουμε το μυστήριο της ψυχής που αναζητά το Θεό με ιερό πάθος.
Η ΣΤΑΣΗ του Αγίου ΑΝΤΩΝΙΟΥ έναντι των αιρετικών, ΠΡΟΤΥΠΟ μίμησης για όλους σήμερα!
Μολυνόμαστε, ὅταν ἐπικοινωνοῦμε
μὲ Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους!
π. Θεόδωρος: Μόνο νὰ μὴ μιανθοῦμε ἀπὸ τὴν κοινωνία μας μὲ τὸν Παπισμὸ καὶ Οἰκουμενισμό, μὲ τοὺς φιλοπαπικοὺς καὶ οἰκουμενιστὰς Ὀρθοδόξους. Παπισμὸς καὶ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἱρέσεις πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνες, ἀπὸ τὸν Ἀρειανισμό γιατὶ ἀναιροῦν τὸ σύνολο τῶν δογμάτων τῆς πίστεως.
Μέχρι πότε ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ θὰ ἐπιτρέπουμε τὰ ἄλογα κτήνη, τοὺς αἱρετικούς, νὰ λακτίζουν καὶ νὰ μιαίνουν τὰ Ἱερὰ καὶ τὰ Ἅγια τῆς Ὀρθοδοξίας;
Ὅσο ἀπρακτοῦμε καὶ βρίσκουμε διάφορες προφάσεις πνευματικοφανεῖς, τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως θὰ ἵσταται ἐν τόπῳ ἁγίῳ.
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Ὅταν κινδυνεύῃ ἡ πίστις, ἡ. Ὀρθοδοξία, πρώτη πνευματικὴ προτεραιότητα εἶναι ἡ ὑπεράσπισή της, ὁ ἀγώνας ἡ συμπαράσταση πρὸς ὅσους ἀγωνίζονται, ἡ μέχρι θανάτου καὶαἵματος προθυμία. Ὅλα τὰ ἄλλα πνευματικὰ καθήκοντα ἔπονται. Ὅσοι πράττουν καὶ συμβουλεύουν τὰἀντίθετα, ἁπλῶς συγκαλύπτουν μὲ προφάσεις τὴν ἀπροθυμία καὶ δειλία τους, καὶγίνονται διδάσκαλοι καὶ καθηγητὲς τῆς ἀπραξίας καὶ τῆς ὑποκρισίας.
Ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου ἔναντι τῶν αἱρετικῶν, πρότυπο μίμησης γιὰ ὅλους σήμερα.
Αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦμε τώρα νὰ κάνουμε ἐδῶ εἶναι νὰ παρουσιάσουμε πῶς ἀντιμετώπισε ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, ἡ ὁποία ἀπειλοῦσε ἐσωτερικὰ τὴν Ἐκκλησία, ἔχουσα τὴν ὑποστήριξη αὐτοκρατόρων, ἡγεμόνων,πατριαρχῶν καὶ ἐπισκόπων, ὅπως συμβαίνει καὶ σήμερα μὲ τὶς παναιρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ εἶναι πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνες, γιατὶ ἀναιροῦν τὸ σύνολο τῶν δογμάτων τῆς πίστεως καὶ μεταβάλουν τὴν θεϊκὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου σέ συνήθη ἀνθρώπινη διδασκαλία, ἀποσύρουν τὸν Θεάνθρωπο Χριστό, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς Πατέρας, καὶ ἐγκαθιστοῦν τὸν ἀλάθητο πάπα τῆς Ρώμης καὶ τὴν πανσπερμία τῶν αἱρέσεων τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν δῆθεν Ἐκκλησιῶν. Ἡ παρουσίαση αὐτὴ εἶναι πολὺ διδακτικὴ καὶ γιὰ ὅσους καμώνονται πὼς δὲν βλέπουν τὸν κίνδυνο, γιὰ "σοβαροὺς" πνευματικοὺς ποὺ παρασύρουν ἢ φέρνουν σὲ πολὺ δύσκολη θέση τὰ πνευματικὰ τους παιδιά, ποὺβλέπουν καλύτερα μὲ τὰ μάτια τῶν Ἁγίων καὶ ἀρχίζουν νὰ ἀμφιβάλλουν γιὰ τὴν ἀξιοπιστία τῆς πνευματικῆς καθοδήγησης. Καὶ ἀσφαλῶς οἱ Ἅγιοι εἶναι πιὸ ἀξιόπιστοι ἀπὸ τοὺς οποιουσδήποτε Γέροντες καὶ πνευματικούς, ὅταν δὲν ὁργίζονται γιὰ τὴν αἵρεση καὶ δὲν ἀγωνίζονται νὰ τὴν φανερώσουν καὶ νὰ τὴν ἀποδιώξουν.
Ὁ Μ. Αντώνιος, ὅπως μᾶς παραδίδει ὁ «Βίος» του, καὶ στὰ θέματα τῆς πίστεως «πάνυ θαυμαστὸς ἦν καὶ εὐσεβής». Δὲν εἶχε καμμία κοινωνία μὲ τοὺς σχισματικοὺς Μελιτιανούς, γιατὶ γνώριζε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὴν πονηρία καὶ τὴν ἀποστασία τους. Ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς Μανιχαίους καὶ ἄλλους αἱρετικοὺς δὲν μίλησε ποτὲ φιλικά, παρὰ μόνο γιὰ νὰ τοὺς νουθετήσῃ καὶ νὰ τοὺς μεταβάλῃ σὲ εὐσεβεῖς καὶ ὀρθοδόξους. Πίστευε καὶ ἐδίδασκε ὅτι ἡ φιλία καὶ ἡ συναναστροφὴ μαζί τους εἶναι βλάβη καὶ ἀπώλεια τῆς ψυχῆς. Ἐσιχαίνετο καὶ τὴν αἵρεση τῶν Ἀρειανῶν καὶ παρήγγελε σὲ ὅλους οὔτε νὰ τοὺς πλησιάζουν οὔτε νὰ δέχονται τὴν κακή τους πίστη. Ὅταν τὸν ἐπισκέφθηκαν κάποτε κάτι φανατικοὶ Ἀρειανοί, ἀφοῦ συζήτησε μαζί τους καὶ κατάλαβε πὼς εἶναι ἀσεβεῖς, τοὺς ἔδιωξε ἀπὸ τὸ ὄρος ποὺ ἀσκήτευε, λέγοντας ὅτι τὰ λόγια τους εἶναι χειρότερα καὶ ἀπὸ τὸδηλητήριο τῶν φιδιῶν.
Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀποτελεῖ θὰ λέγαμε κανόνα, ὁ ὁποῖος ὁλοκάθαρα μᾶς παρουσιάζει, ἀψευδέστατα καὶ ἀπλανέστατα, πῶς πρέπει νὰ γίνονται οἱ διάλογοι μὲ τοὺς αἱρετικούς, καὶ πῶς πρέπει ἀνθρώπινα καὶ κοινωνικὰ νὰ ρυθμίζουμε τὴ σχέση μας μαζί τους, ἀλλὰ συγχρόνως δείχνει πὼς σήμερα γκρεμίζονται ὅλα τὰ ὅρια ποὺ ἔθεσαν οἱ Πατέρες ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστάς, οἱ ὁποῖοι ἀγκαλιάζουν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀσπάζονται ὡς εὐσεβεῖς.
Φοβερὴ ἡ ὀπτασία τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου γιὰ τοὺς αἱρετικούς: Ἄλογα κτήνη γύρω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα.
Άγιος Αντώνιος ο Μέγας Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων
Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, Τόμος Α΄ (σελ. 28-53).
Άγιος Αντώνιος ο Μέγας
Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων και την ενάρετη ζωή σε 170 κεφάλαια
1. Οι άνθρωποι λέγονται λογικοί καταχρηστικά. Δεν είναι λογικοί εκείνοι που έμαθαν τους λόγους και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλά όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. και έτσι αποφεύγουν τα κακά και ψυχοβλαβή, μελετούν όμως σοβαρά τα καλά και ψυχωφελή και τα πράττουν με μεγάλη ευχαριστία προς τον Θεό. Μόνο αυτοί πρέπει αληθινά να λέγονται λογικοί άνθρωποι.
2.Ο αληθινά λογικός άνθρωπος μια μόνο φροντίδα έχει, να υπακούει και να είναι αρεστός στον Θεό, τον Κύριο των όλων, και σε τούτο και μόνο να ασκεί την ψυχή του, πως να γίνει αρεστός στον Θεό, ευχαριστώντας Τον για την μεγάλη και εξαιρετική πρόνοιά Του και την κυβέρνηση όλου του κόσμου, όποια κι αν είναι η θέση του στη ζωή. Γιατί είναι παράλογο, να ευχαριστούμε τους γιατρούς όταν μας δίνουν τα πικρά και αηδιαστικά φάρμακα για χάρη της υγείας του σώματός μας, να είμαστε όμως αχάριστοι στον Θεό για όσα φαίνονται σ’ εμάς δυσάρεστα και να μην αναγνωρίζουμε ότι τα πάντα γίνονται όπως πρέπει και προς το συμφέρον μας σύμφωνα με την πρόνοιά Του. Γιατί η αναγνώριση αυτή και η πίστη στον Θεό είναι η σωτηρία και η τελειότητα της ψυχής…
84. Να αποφεύγεις να μιλάς για την αρετή και την ευσέβεια στους πολλούς. Δεν το λέω αυτό από φθόνο, αλλά γιατί κατά την γνώμη μου θα φανείς γελοίος στους ανόητους. Το όμοιο χαίρεται με το όμοιό του. Οι λόγοι για την αρετή και την ευσέβεια έχουν λίγους ακροατές και ίσως εντελώς μετρημένους. Καλύτερα να μην μιλάς, παρεκτός μόνο εκείνα που θέλει ο Θεός για την σωτηρία του ανθρώπου.
Προσπάθεια ἀπάντησης τῶν σημερινῶν ἐπικρατούντων ἐπιχειρημάτων κατὰ τῆς Ἀποτειχίσεως.
Ἐπειδὴ τὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα πηγαίνουν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο κι ἐπειδὴ οἱ ἀντιδράσεις, ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸν κλῆρο, ἀντὶ νὰ αὐξάνονται λιγοστεύουν, θεώρησα σωστὸ νὰ ἀρχίσω μία σειρὰ ἀπολογητικῶν κειμένων ὑπέρ της Ἀποτειχίσεως καὶ κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Στὰ κείμενα αὐτὰ δὲν θὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὶς βασικὲς ἀρχές της Ἀποτειχίσεως, οὔτε μὲ τὰ κύρια γνωρίσματα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Περὶ αὐτῶν ἔχει γραφτεῖ καὶ γράφεται πληθώρα ἐγκυροτάτων κειμένων ἀπὸ καλύτερους συγγραφεῖς ἀπὸ μένα. Θὰ ἀσχοληθῶ κυρίως μὲ τὴν ἀπάντηση τῆς ἐπιχειρηματολογίας ποὺ κυριαρχεῖ κυριολεκτικὰ στὶς μέρες μας καὶ ποὺ ἀκυρώνει τὸ ἀγωνιστικὸ πνεῦμα ποὺ κυριαρχοῦσε στὴν Ὀρθοδοξία ἀκόμα καὶ μόλις πρὶν 60 χρόνια καὶ τὴν ὑπεράσπιση τῆς διαχρονικῆς πρακτικῆς τῆς Ἐκκλησίας σὲ παρόμοιες μὲ τὴν σημερινὴ καταστάσεις. Σκοπὸς τῶν κειμένων αὐτῶν (παρόλες τὶς ἐλάχιστες ἱκανότητες καὶ δυνατότητές μου) εἶναι ἡ ἀφύπνιση τῶν συνειδήσεων καὶ θεοῦ θέλοντος ἡ συνεισφορά μου σὲ μία ἀναζωπύρωση τῆς ἀγωνιστικῆς διάθεσης τῶν Χριστιανῶν.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Μέρος Α΄
Ἐπιχείρημα: Δὲν βλέπεις τὸ χάος ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν Ἐκκλησία; Τί μπορεῖ νὰ γίνει; Νὰ μὴν ἔχουμε κοινωνία μεταξύ μας;
Τὸ ἐπιχείρημα αὐτὸ ἀκούγεται πάρα πολλὲς φορὲς καὶ δὲν δείχνει μόνο τὴν γενικὴ ἀπογοήτευση ποὺ ἐπικρατεῖ σὲ ἀνθρώπους ποὺ πράγματι πιστεύουν καὶ πράγματι ἐπιθυμοῦν νὰ ἐπανέλθει ἡ Ὀρθοδοξία. Ὅμως οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ξεχνοῦν ὅτι τὸ φαινόμενο αὐτὸ τοῦ φαινομενικοῦ χάους στὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα δὲν ἐμφανίζεται γιὰ πρώτη φορὰ. Ἴσα ἴσα μάλιστα ποὺ ἀποτελεῖ τὸ πιὸ συνῆθες φαινόμενο στὴν Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς εἰρηνικὲς περιόδους ποὺ ἦταν ἐλάχιστες καὶ μικρὲς σὲ διάρκεια. Ὁ λόγος εἶναι τὸ ἀπύθμενο μῖσος τοῦ διαβόλου κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀνθρώπων. Ὡς ἀπόδειξη παραθέτω κάποια περιστατικά ἀπὸ τὸν βίο τοῦ Μ. Βασιλείου ὅπως αὐτὰ παρουσιάζονται σὲ διάφορες ἐπιστημονικές ἐργασίες, σχολιάζοντάς τα (με μπλέ) ὥστε νὰ βγοῦν τὰ ἀνάλογα μὲ τὸ σήμερα συμπεράσματα.
Α) Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν διπλωματικὴ ἐργασία τοῦ κ. Κωνσταντίνου Τρυφωνίδη «Η στάση του Μ. Βασιλείου έναντι αιρετικών και σχισματικών» (Α.Π.Θ. 2011). Γράφει ο κ. Τριφωνίδης στο κεφάλαιο «Η διάσπαση της ενότητας» από την σελίδα 12:
«Τα χρόνια όμως που ζει ο Βασίλειος η εκκλησιά έχει διασπαστεί σε άπειρα κομμάτια και από τους κόλπους της έχουν ξεπηδήσει πολυάριθμες αιρέσεις. Η εκκλησία χωρίζεται σε ορθοδόξους, παλαιονικαιανούς, ευσταθιανούς, μαρκελλιανούς, νεονικαιανούς, ομοιουσιανούς, όμοιους, ανόμοιους και απολιναριστές. Και ας μην ξεχνούμε ότι στην κοινωνία της εποχής υπάρχουν ακόμα σε πολύ μεγάλο αριθμό οι ειδωλολάτρες με τις δικές τους άπειρες διαιρέσεις, καθώς και οι Ιουδαίοι. Σε επιστολές του συχνά διεκτραγωδεί αυτή τη ζοφερή κατάσταση που έχει ενσκήψει στην εκκλησία με τα πιο μελανά χρώματα. Όμως, για την διάσπαση αυτή της εκκλησίας υπεύθυνοι δεν είναι μόνο οι αιρετικοί ετεροδιδάσκαλοι, αλλά και οι ομοφρονούντες».
Ἐδῶ βλέπουμε μὲ ἀδιαμφισβήτητη σαφήνεια, ὅτι ἡ Ἐκκλησία τότε δὲν βρισκόταν σὲ καλύτερη κατάσταση ἀπὸ τὴν σημερινή. Ἀντιθέτως θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ πεῖ, ὅτι βρισκόταν σὲ παρασάγγας χειρότερη, καθώς ἑνότητα δὲν ὑπῆρχε, οἱ αἱρέσεις καὶ οἱ κακοδοξίες βασίλευαν καὶ καταδυνάστευαν τὸ ποίμνιο, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀβεβαιότητα τῶν συνθηκῶν ζωῆς εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσει καὶ τὶς συνεχεῖς ἐπιδρομὲς διαφόρων βαρβάρων. Ἡ δὲ πολιτικὴ ἐξουσία (ὅπως καὶ σήμερα) ὄχι μόνο ὑποστήριζε τὴν αἵρεση, ἀλλά καὶ (πολὺ χειρότερα ἀπὸ σήμερα) δίωκε, βασάνιζε, ἐξόριζε, σκότωνε τοὺς πιστούς. Ἄρα ἂν σκέφτονταν οἱ τότε Χριστιανοὶ ὅπως οἱ σημερινοί, παραδίδοντας τὰ ὅπλα καὶ ὑποκύπτοντας στὴν ἀπογοήτευση, τότε δὲν θὰ ὑπῆρχε Ὀρθοδοξία σήμερα. Γνωρίζουμε ὅμως ξεκάθαρα, ὅτι οἱ Χριστιανοί, ὄχι οἱ Ἅγιοι, ἀλλὰ οἱ ἀπλοί, οἱ ἀδύναμοι, δὲν ὑπέκυψαν οὔτε στὴν αἱρεση οὔτε στὴν ἀπογοήτευση. Ἀγωνίστηκαν μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους καὶ νίκησαν, διότι ἡ Ἐκκλησία πάντα νικάει. Μάλιστα οἱ Χριστιανοὶ τοῦ τετάρτου αἰῶνος βρίσκονταν σὲ χειρότερη κατάσταση ἀπὸ τὴν σημερινή, διότι ἡ δογματικὴ τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶχε ἀκόμα ἀποκρυσταλλωθεῖ, δὲν εἶχαν ἀκόμα γίνει ὅλες οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι (μόνο ἡ Α΄ εἶχε γίνει), ὥστε ὁ κίνδυνος νὰ παρασυρθεῖ κάποιος σὲ μία αἵρεση, ἦταν μεγαλύτερος ἀπὸ ὅτι σήμερα, ποὺ τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ξεκάθαρα διατυπωμένα καὶ προσιτὰ σὲ ὅλους.
Η Βουλγαρία διδάσκει, αλλά στην Ελλάδα τα διαχρονικά συμφέροντα και η αδιαφορία απαγορεύουν να συμβεί το ίδιο.
Μία είναι η Εκκλησία και όχι πολλές. Το σχίσμα δεν είναι Εκκλησία!
Πρωτοφανής ενότητα πολιτείας και θεσμών στη Βουλγαρία για την αντιμετώπιση πιθανού σχίσματος στην Ορθόδοξη Εκκλησία
Στο πλευρό του Πατριαρχείου Βουλγαρίας βρίσκονται πολιτεία και θεσμικοί φορείς της γειτονικής χώρας μετά την αναστάτωση την οποία έχει προκαλέσει απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που ανοίγει παράθυρο προς την Παλαιοημερολογίτικη εκκλησία να εγγραφεί με το όνομα “Ορθόδοξη Εκκλησία” στον κατάλογο με τα αναγνωρισμένα θρησκεύματα.
Του Νικολάου Ζαΐμη
Μετά τις διαβεβαιώσεις του Προέδρου Ράντεφ και του Πρωθυπουργού Γκλάβτσεφ, αλλά και υπουργών της βουλγαρικής κυβέρνησης, στήριξη παρέχει και η Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, Ναταλία Κισέλοβα, η οποία επισκέφθηκε εχθές, Τρίτη 14 Ιανουαρίου, το Συνοδικό Μέγαρο στη Σόφια όπου είχε συνάντηση με τον Πατριάρχης Βουλγαρίας κ.κ. Δανιήλ και μέλη της Ιεράς Συνόδου.
Σε κλίμα ενότητας η αντιμετώπιση του προβλήματος
Η σύσκεψη έγινε με πρωτοβουλία της κ. Κισέλοβα και αφορμή ήταν τα κατατεθέντα νομοσχέδια για τροποποιήσεις και προσθήκες στο Νόμο για τα Θρησκεύματα, ενόψει της υπόθεσης που προέκυψε με την προσπάθεια εγγραφής δεύτερης, “παράλληλης Ορθόδοξης Εκκλησίας” στη Βουλγαρία, σύμφωνα με την ενημέρωση από την Βουλγαρική Εκκλησία. Η Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης παρουσίασε στον Μακαριώτατο και τους Μητροπολίτες τα σχέδια νόμου που εισηγήθηκαν ομάδες λαϊκών εκπροσώπων διαβεβαιώνοντας τα μέλη της Ιεράς Συνόδου για την ειλικρινή επιθυμία των εκπροσώπων του λαού να προστατεύσουν το έννομο συμφέρον της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας -Πατριαρχείο Βουλγαρίας εν όψει του καθεστώτος της ως παραδοσιακής θρησκείας στη Βουλγαρία, που δίνεται από το Σύνταγμα της χώρας. Τονίστηκε η εξαιρετική σημασία της ενότητας της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας – Πατριαρχείο Βουλγαρίας ως μοναδικού εκφραστή της Ανατολικής Ορθοδοξίας στη Βουλγαρία.
Από την πλευρά του, ο Πατριάρχης Βουλγαρίας κ.κ. Δανιήλ εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της Ιεράς Συνόδου για τις προσπάθειες της Βουλγαρικής Βουλής και της πολιτείας για την επίλυση αυτού του εξαιρετικά σημαντικού και σοβαρού ζητήματος για την ενότητα της βουλγαρικής κοινωνίας. Τόνισε επίσης ότι για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό έχουμε δει τόσο μεγάλη ενότητα μεταξύ των διαφόρων πολιτικών δυνάμεων, καθώς και τη διαμόρφωση υπερσυνταγματικής πλειοψηφίας σε πρώτη ανάγνωση των τροπολογιών του Νόμου περί Θρησκευμάτων.
Στο τέλος της συνάντησης, οι δύο πλευρές εξέφρασαν την καλή τους θέληση για συνέχιση και εμβάθυνση της συνεργασίας Εκκλησίας και νομοθετικής εξουσίας για την επίλυση σημαντικών και γενικών ζητημάτων για την βουλγαρική κοινωνία.
Η Πρόεδρος της Βουλγαρικής Εθνοσυνέλευσης, Ναταλία Κισέλοβα
Ακαδημία Επιστημών: Το Πατριαρχείο Βουλγαρίας είναι ο πνευματικός μας φύλακας
Και η Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών ξεκαθάρισε με απόφασή της ότι ο μοναδικός εκφραστής της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη χώρα είναι η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία – Πατριαρχείο Βουλγαρίας. “Ως θεσμικός εκφραστής και εκπρόσωπος της παραδοσιακής Ανατολικής Ορθόδοξης πίστης στη Δημοκρατία της Βουλγαρίας και για όλους τους Βούλγαρους σε όλο τον κόσμο, η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία – Πατριαρχείο Βουλγαρίας έχει ιστορικό ρόλο για το βουλγαρικό κράτος και για τη διατήρησή μας ως λαού. Είναι ο πνευματικός μας φύλακας”, σημειώνεται στη σχετική απόφαση που ελήφθη για το ζήτημα που έχει προκύψει.
Οι Γ.Ο.Χ. δεν αναγνωρίζουν κανέναν Άγιο της Εκκλησίας από το 1924 και μετά.
Τον τελευταίο καιρό αυξήθηκαν οι θετικές αναφορές προς στους Γ.Ο.Χ. ως αδελφούς ορθόδοξους που δεν μας χωρίζει τίποτα άλλο εκτός του ημερολογίου. Για να βοηθήσουμε όσους έχουν δεν έχουν καταλάβει την προπαγάνδα των Γ.Ο.Χ. που εκμεταλλεύονται τον αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού για να θηρεύσουν πιστούς, δημοσιεύουμε την επίσημη ανακοίνωση της «Εκκλησίας» των Γ.Ο.Χ. Καλλινίκου (για τους Ματθαιϊκούς δεν χρειάζεται καν να μιλήσουμε) και των Ενισταμένων, με την οποία οι Γ.Ο.Χ. απαγορεύουν στο ποίμνιό τους να τιμάει ως Αγίους, ΟΛΟΥΣ (!!!) όσους αγιοκατατάχθηκαν στην Εκκλησία (του Νέου) μετά το 1924, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στα άλλα Πατριαρχεία!!! Μάλιστα τους υβρίζει ονομάζοντάς τους ψευδαγίους και (φυσικά αναλόγως και εμάς) σχισματικούς. Ας το βλέπουν αυτό όσοι σέβονται τους Αγίους και παράλληλα δημοσιεύουν κείμενα των υβριστών τους, ώς τάχα ορθόδοξα. Όσο για κάποιους Γ.Ο.Χ. που προσποιούνται τάχα ότι αναγνωρίζουν τους Αγίους, όπως π.χ. τους άγ. Παΐσιο, Πορφύριο, Ιάκωβο Τσαλίκη, Ευμένιο, Λουκά Κριμαίας, Παπουλάκο κλπ. ισχύει το εξής: Ή θα τιμούν τους Αγίους και θα καταδικάσουν την σχισματική σύνοδό τους που τους υβρίζει ή ας σταματήσουν να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των πιστών με σκοπό να τους παγιδεύσουν στα δίχτυα τους. Ας τα δουν αυτά και όσοι εντελώς ανεύθυνα δίνουν βήμα ομιλίας και γραφής στους Γ.Ο.Χ.
1 Περὶ τῶν ἐσχάτως προβαλλομένων ὡς νεοφανῶν ἁγίων ὑπὸ τῶν Οἰκουμενιστῶν
Ἀριθμὸς Πρωτ. γ – 1830
Ἐν Ἀθήναις, 23– 1/6–12–2013
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Πρὸς ἅπαντα τὸν κλῆρον καὶ τον λαὸν τῆς Ἐπικρατείας
Ἀγαπητά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ,
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., κατὰ τὴν Συνεδρίαν τῆς 10/23 Ὀκτωβρίου 2013, συνεζήτησε τὸ θέμα τῶν ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν προβαλλομένων ψευδοαγίων τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τοῦ κινδύνου παραπλανήσεως τῶν πιστῶν ἐκ τῆς συστηματικῆς προπαγάνδας. Διὰ τὸν λόγον αὐτόν, ἐφιστῶμεν τὴν προσοχὴν εἰς ἅπαντα τὸν κλῆρον καὶ τὸν λαὸν τῆς ἀκαινοτομήτου Ἐκκλησίας, διὰ νὰ μὴ πίπτουν θύματα τῆς τοιαύτης προπαγάνδας. Οὐδεὶς τελευτήσας ἐν τῷ σχίσματι καὶ κοινωνῶν ἐν τῇ αἱρέσει τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δύναται νὰ τιμηθῆ ὡς ἅγιος ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν πληροῦν τὰ κριτήρια τῆς ἁγιότητος τὰ ὁποῖα ἀνέκαθεν ἐδέχετο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)