Η δικαιολογημένη απείθεια των πιστών για θέματα πίστεως τους ενοχλεί. Η αδικαιολόγητη απείθεια ασεβών μητροπολιτών τους αφήνει αδιάφορους.

«Βροχή» πέφτουν τά μηνύματα πιστῶν στήν Ἱερά Σύνοδο γιά τήν ἀπείθεια τῆς Μητρόπολης Περιστερίου στήν Συνοδική Ἐγκύκλιο περί τοποθετήσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Ἡ Ἱερά Σύνοδος κατόπιν τῶν ἀποφάσεων τῆς Συνεδρίας τῆς 11ης Μαρτίου 2025, ἐξέδωσε Ἐγκύκλιο, ὑπ’ ἀριθ. 3095/20.03.2025 μέ θέμα «Περί τῆς τοποθετήσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου» μέ τήν ὁποία ἀποφασίζει καί ἐπιβεβαιώνει ὀρθότατα τήν τοποθέτηση τοῦ Ἐσταυρωμένου ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ὕστερα ἀπό ἀναφορές καί αἰτήματα τοῦ πιστοῦ λαοῦ – κυρίως τοῦ Περιστερίου- γιά τήν αὐθαίρετη ἀποβολή Του ἀπό τό Ἱερό Βῆμα.

Ὡστόσο, ἡ Μητρόπολη Περιστερίου, παρά τήν λήψη τῆς Ἐγκυκλίου, ἀρνεῖται νά συμμορφωθεῖ μέ αὐτήν καί νά ἀποστείλει διαβιβαστικό ἔγγραφο στίς ἐνορίες, ψάχνοντας ἐναγωνίως «παραθυράκι» στήν Ἐγκύκλιο ὥστε νά μήν τήν ἐφαρμόσει, ἐνῶ κανένας ἱερέας δέν προβαίνει στήν ἐφαρμογή της παρά τίς παραινέσεις καί διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν, παραπέμποντας σέ ἀναμονή τοῦ διαβιβαστικοῦ ἐγγράφου. 

Τήν δυσμενῆ κατάσταση στήν Μητρόπολη ἐπιτείνει ὄχι μόνο ἡ ἄρνηση τῶν κληρικῶν στήν ἐφαρμογή τῆς Ἐγκυκλίου, πρᾶγμα γιά τό ὁποῖο εὐθύνεται πρωτίστως ὁ Μητροπολίτης κ. Γρηγόριος, ἀλλά καί ἡ πίστη πολλῶν ἐξ αὐτῶν σέ σχετική αἱρετική καί βλάσφημη θεολογία, ὅπως αὐτή ἔχει διακηρυχθεῖ ἐπισήμως μέ τήν Ἐγκύκλιο 1-2024 τοῦ Μητροπολίτου.

Δυστυχῶς, δέν εἶναι λίγοι οἱ κληρικοί πού μεταξύ ἄλλων φθάνουν νά θεωροῦν τόν Ἐσταυρωμένο, μέ τήν εἰκόνα τοῦ ἀποσπώμενου Σώματός Του, ὡς ἄγαλμα, ἀφοῦ συγχέουν τόν βυζαντινό Ἐσταυρωμένο μέ τούς ἀχαρίτωτους ἀγαλμάτινους ἐσταυρωμένους τῆς Δύσεως καί τά ἀγάλματα τῶν ἀρχαίων θεῶν!

Ἡ ἐξομολόγηση ἑνός ἄθεου

Πρὶν ἀπὸ χρόνια, ὅταν ἤμουν ἐφημέριος στὸν ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Πειραιῶς, μὲ κάλεσαν νὰ ἐξομολογήσω ἐκτάκτως, κατόπιν δικῆς του ἐπιθυμίας, ἕναν νέο ἄνδρα, 42 ἐτῶν, τὸ ὄνομά του, ἦταν Ξενοφῶν.

Ὅταν πῆγα, ἦταν σὲ κακὴ κατάσταση. Ὁ καρκίνος μὲ τὶς ραγδαῖες μεταστάσεις τὸν εἶχε προσβάλλει καὶ στὸ κεφάλι. Οἱ μέρες του, ἦταν μετρημένες. Ἦταν μόνος στὸν θάλαμο, τὸ διπλανὸ κρεββάτι ἦταν ἄδειο καὶ ἔτσι βρεθήκαμε μόνοι μας.

Καὶ μοῦ εἶπε τὰ ἑξῆς, γιὰ τὸ πῶς πίστεψε, ἀφοῦ ὑπῆρξε, ὅπως τὸ τόνισε, «σκληρὸς ἄθεος» καὶ ἄπιστος:

«Ἦλθα ἐδῶ πρὶν ἀπὸ 35 περίπου μέρες, σ’ αὐτὸ τὸ δωμάτιο τῶν δύο κλινῶν. Δίπλα μου ἦταν ἤδη κάποιος ἄλλος ἄρρωστος, μεγάλος στὴν ἡλικία, 80 περίπου ἐτῶν. Αὐτὸς ὁ ἄρρωστος, πάτερ μου, παρὰ τοὺς φοβεροὺς πόνους ποὺ εἶχε στὰ κόκκαλα – ἐκεῖ τὸν εἶχε προσβάλει ὁ καρκίνος – συνεχῶς ἀναφωνοῦσε: «Δόξα Σοί, ὁ Θεός! Δόξα Σοί, ὁ Θεός!…»

Στὴ συνέχεια ἔλεγε καὶ πολλὲς ἄλλες προσευχές, ποὺ ἐγὼ ὁ ἀνεκκλησίαστος καὶ ἄθεος τὶς ἄκουγα γιὰ πρώτη φορά. Καὶ ὅμως, πολλὲς φορὲς μετὰ ἀπὸ τὶς προσευχές του ἠρεμοῦσε – καὶ ἐγὼ δὲν ξέρω μὲ ποιόν τρόπο – καὶ τὸν ἔπαιρνε γλυκύτατος ὕπνος. Ὕστερα ἀπὸ δύο-τρεῖς ὧρες ξυπνοῦσε ἀπὸ τοὺς ἀφόρητους πόνους, γιὰ νὰ ξαναρχίσει καὶ πάλι το:

Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός (π. Δημ. Γκαγκαστάθης)

                                    

Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός. Μεγάλο κατήφορο πήρε ο λαός και ο κλήρος πρώτα. Κανείς δεν δικαιολογούμεθα. Ας επιβλέψη ο Κύριος και φωτίση και στηρίξη την Εκκλησία Του. Εγώ δεν φοβούμαι να χαθή η Εκκλησία ποτέ. Πιστεύω ότι είναι Κυβερνήτης ο Ίδιος ο Θεός, και πάντες οι εχθροί θα αφανισθούν από Προσώπου του Θεού.

Η σημερινή εποχή είναι απελπιστική. Η νεολαία μας σχεδόν χάλασε. Έπεσε στη γαστριμαργία και σαρκολατρεία. Ούτε βλέπει, ούτε ακούει. Είναι ο καιρός του Νώε. Προσοχή, να σώσης την ψυχή σου...
Μας παρέσυρε ο εγωϊσμός και ο υλισμός. Μεγάλο κατήφορο πήρε ο λαός και ο κλήρος πρώτα. Κανείς δεν δικαιολογούμεθα. Ας επιβλέψη ο Κύριος και φωτίση και στηρίξη την Εκκλησία Του. Εγώ δεν φοβούμαι να χαθή η Εκκλησία ποτέ. Πιστεύω ότι είναι Κυβερνήτης ο Ίδιος ο Θεός, και πάντες οι εχθροί θα αφανισθούν από Προσώπου του Θεού.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Ευχή Αγίου Εφραίμ του Σύρου - Περί σωφροσύνης

«ΠΕΡΙ ΣΩΦΡΟΣΥΝΗΣ»

 Αποτέλεσμα εικόνας για π. Αθανάσιος Μυτιληναίος


ΕΥΧΗ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού αρχιμανδρίτου Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: 

      [εκφωνήθηκε κατά τους Α΄Χαιρετισμούς, στις 21-3-1986]

      Καθ΄όλον το μήκος, αγαπητοί μου, της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, συχνοτάτη χρήσις γίνεται μιας πολύ μικράς ευχής, συντάκτης της οποίας είναι ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος. Είναι η εξής: «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργείας, φιλαρχίας καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς. Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης, χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

    Η ευχή αυτή είναι κατανυκτικοτάτη και αποβλέπει εις την νήψιν του ανθρώπου, ιδιαιτέρως κατά την περίοδον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Όπως αντελήφθητε, αναφέρονται δύο ζεύγη παθών, που είναι η αργία και η περιέργεια, η φιλαρχία και η αργολογία, και από τα οποία, ζεύγη παθών, ζητά ο ιερός συντάκτης και ο κάθε πιστός που απαγγέλλει την ευχή αυτήν, όπως ο Κύριος τον απαλλάξει.

     Αλλά ακολουθούν και δύο ζεύγη αρετών· γιατί βλέπετε ο Χριστιανισμός δεν είναι μόνο η εκκοπή των παθών, αλλά και η φύτευσις των αρετών. Δεν μπορούμε μόνο κατά αρνητικόν τρόπον να μείνομε στην πνευματικότητα, δηλαδή μόνο στο να καθαρίσομε τον εαυτό μας, πρέπει και να εμπλήσουμε τον εαυτό μας· διότι ο εμπλησμός είναι το Πνεύμα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού δια να μας εμπλήσει, να μας γεμίσει, πρέπει να δημιουργηθεί ένας καθαρισμός. Συνεπώς, θα ‘τανε περίεργο πράγμα να καθαρίσω τον εαυτό μου και να μην τον εμπλήσω. Για να καταλάβετε, να μου φέρουν ένα ποτήρι πολύ καθαρό, μα τελείως καθαρό, αλλά άδειο. Τι έχω να το κάνω; Το ζητώ καθαρό ακριβώς για να γίνει μεταφορά νερού να το πιω. Έτσι, μην το ξεχνάμε, δεν είναι αρκετό να πούμε ότι δεν κάνω αυτήν και αυτήν την αμαρτία, αλλά πρέπει να γνωρίζομε ότι πρέπει να γεμίσομε από αρετές και κυρίως, ούτε και ο σκοπός είναι των αρετών, αλλά ο σκοπός είναι δια των αρετών να εμπλησθούμε, να γεμίσουμε από το Πνεύμα του Θεού. Δηλαδή ο τελικός σκοπός μας είναι να γεμίσουμε από Πνεύμα Θεού. Να αποκτήσομε το Πνεύμα το Άγιον.

      Και φυσικά η διαδικασία που ακολουθείται είναι η κάθαρσις από τα πάθη, και η οδός την οποία θα περπατήσομε, των εντολών, για να φτάσομε να δημιουργήσομε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να αποκτήσομε το Πνεύμα του Θεού. Η ευχή αυτή κατακλείει με μία αίτηση αυτογνωσίας και ακατακρισίας. «Να μην κατακρίνωΚύριε», λέγει,  «τον πλησίον μου, τον αδελφό μου», αλλά και του «ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα» «και να βλέπω τις δικές μου αμαρτίες, να μην κάθομαι να βλέπω του αλλουνού». Και τέλος με μία δοξολογία προς τον Άγιον Τριαδικόν Θεόν.

Ας το διαβάσουμε και ας κλάψουμε για την κατάντια μας. Μάθημα πίστης, ήθους, ανιδιοτέλειας, θυσίας, ιδανικών και αξιών από έναν ήρωα, που ως Χριστιανός ήξερε γιατί έζησε και πως να πεθάνει.

Είμαι ευτυχισμένος και περήφανος γιατί ο Θεός με αξίωσε να μαρτυρήσω για ένα μεγάλο ιδανικό!
Σεβαστή μου μητέρα, αγαπητά μου αδέλφια, Χαίρετε…            

                     

Από το κελλί του θανάτου σας στέλλω τον τελευταίο μου ασπασμό…
Γλυκειά μου μητέρα, έχετε θάρρος και πίστη! 
Μονάχα η πίστη στο Θεό και στην Υπεραγία Θεοτόκο φτάνει για όλα!
Προσεύχεσθε και οι άγιοι θα σας γλυκάνουν τον πόνο!
Προσεύχεσθε για την δική σας σωτηρία, όχι της ζωής αλλά της ψυχής!
Αργά ή γρήγορα θα δώσουμε την ψυχή μας στον Θεό… 
Και ο Θεός για να θέλη να μας πάρη κοντά του θέλει το καλό της ψυχής μας!
Φανταστήτε το μεγάλο μαρτύριο του Σωτήρος που κρεμάστηκε πάνω στο Σταυρό για σώση την δική μας ψυχή!
Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τον θάνατο αφού πιστεύουμε στο Αληθινό Φώς!
Απ’ την στιγμή που άκουσα την ώρα της εκτελέσεώς μας νοιώθω την ψυχή μου να είναι γιομάτη από μια αληθινή χαρά…
Σου εύχομαι να ζήσης ευτυχισμένη με τα άλλα μου τα αδέλφια!
Ναι μητέρα, πίστευε στον Θεό και ο Πανάγαθος Θεός θα σε παρηγορήση!
Κι’ εσάς αγαπητά μου αδέλφια, σας εύχομαι να ευτυχήσετε και να ζήσετε σ’ ένα λαμπρό μέλλον!
Εσείς που είσαστε νέοι προσπαθείτε να παρηγορήσετε την μητέρα μας…
Δώσετέ της θάρρος!
Είναι Θέλημα Θεού να χωριστούμε και πρέπει να σεβαστούμε το Άγιο θέλημά Του!
Θα ελυπόμουν αν πέθαινα σαν ένας κοινός εγκληματίας!
Θα ελυπόμουν αν πέθαινα σαν κλέπτης!
Δεν υπάρχει λόγος όμως να λυπηθώ τώρα που πεθαίνω για χάρη ενός υψηλού ιδανικού!
Δεν λυπούμαι γιατί θα εκτελεσθώ εν ονόματι της ελευθερίας!
Μονάχα προσεύχομαι στην Υπεραγία Θεοτόκο και στον Θεό να μου δίνουν θάρρος και υπομονή ως την τελευταία μου πνοή!
Παρακαλώ τον Θεό να μου συγχωρέση κάθε αμαρτία μου! 
Γιατί να λυπηθώ που αφήνω μια πρόσκαιρη ζωή γιομάτη από αθλιότητες και αδικίες!
Είμαι ευτυχισμένος και περήφανος γιατί ο Θεός με αξίωσε να μαρτυρήσω για ένα μεγάλο ιδανικό!
Και τώρα κλείω το γράμμα μου με τις πιο θερμές μου ευχές στην μητέρα μου, στον Κώστα και Μερόπη, στον Πέτρο και Ειρήνη, στην Ολυμπία και Χαμπή, στη Άννα και Μιχάλη, στην Παρασκευού και γενικά σε όλους τους χωριανούς, φίλους και συγγενείς!
Σας φιλώ με άπειρη αγάπη, ο γιός και αδελφός σας,
Μιχάλης Κουτσόφτας

Πηγή

Μία από τις πολλές αιρετικές διδασκαλίες του κορυφαίου θεολόγου των Οικουμενιστών Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα

Παρόλα αυτά πολλοί θεωρούν αυτόν τον μέγα αιρετικό κορυφαίο θεολόγο της εποχής μας, ένα χαρακτηριστικό της πτώσης μας.

Χριστός και Έσχατα κατά τον Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα



                            

1. Μια νεώτερη αντίληψη της εσχατολογίας

Ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας (ΜΙΖ) πρόβαλε τις τελευταίες δεκαετίες μια πίστη σε μια Ενολογική-μονταλιστική Θεότητα, με βασικό σύνθημα “O ένας Θεός είναι ο Πατήρ», και κύρια, σύγχρονη, αναφορά του στον Ρωμαιοκαθολικό θεολόγο Καrl Rahner. Ο ΜΙΖ προχώρησε σε πολύ πιο ριζοσπαστικές θέσεις από τον Rahner, υποστηρίζοντας ένα “μοντέλο” της Αγίας Τριάδας, στο οποίο η θεωρία της υποταγής (Subordination) λαμβάνει ρητώς οντολογικό περιεχόμενο: η Μονάδα ταυτίζεται με ένα Πρόσωπο, τον Πατέρα, και η Τριάδα υποβιβάζεται σε ένα οντολογικά κατώτερο παράγωγο της[i].

Με βάση την ανωτέρω θεμελιώδη θεολογική αντίληψη για την υπεροχική θέση του Θεού-Πατέρα έναντι του Υιού και αυτής της Αγίας Τριάδας, προκύπτει λογικά το ερώτημα: πώς αντανακλάται στα γραπτά του ΜΙΖ η παραπάνω απομείωση του Υιού ως προς τον Πατέρα, στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του Σαρκωθέντος Θεού. Η υφεσιακή οντολογική ιεράρχηση του Υιού στην αΐδια Τριάδα, επιβεβαιώνεται και στην Οικονομία ή όχι;

Στην παρούσα μελέτη καταθέτουμε εν συντομία τα αποτελέσματα μιας μελέτης στην οποία διερευνήσαμε το ερώτημα “ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός” στον δημοσιευμένο θεολογικό λόγο του ΜΙΖ, με αφορμή τα εξής δεδομένα: (α) Είχαμε παρατηρήσει ότι ο συγγραφέας έκανε συχνές αναφορές στο εννοιολογικό δίπολο “ιστορικού” - “εσχατολογικού” Χριστού, που εισήχθη από τον ακραίο Προτεσταντισμό, και έγινε ευρύτερα γνωστός μέσω της υπαρξιακής εσχατολογίας του Bultmann[ii]. (β) Ο Περγάμου Ιωάννης παρουσίαζε συστηματικά, από δεκαετιών, την “Ευχαριστία” με έναν καινοφανή τρόπο: η “Ευχαριστία” αποσυνδεόταν ουσιαστικά από τον Κύριο Ιησού Χριστό και συνδεόταν κατεξοχήν με τα έσχατα: ελάμβανε την όποια αλήθειά της ως α ι τ ι α τ ό της μέλλουσας Βασιλείας του Θεού. Η πρώτη μας ανάγνωση, και αρχική α-πορία πηγαίνει πίσω, σε σειρά άρθρων που δημοσιεύθηκαν το 1994[iii].

Και η βατικανοποίηση της Εκκλησίας συνεχίζεται με ευθύνη όμως των ευσεβών που αρκούνται σε δηλώσεις, αλλά δεν αντιδρούν.

Το σχέδιο για «παγκάρι.gr”. Επικείμενη η δημιουργία ψηφιακής τράπεζας Εκκλησίας και ιδιωτών επενδυτών.

 

Γεώργιος Αποστολάκης,

Αντιπρόεδρος ΑΠ ε.τ., πρώην βουλευτής.

Το σχέδιο για «παγκάρι.gr”. Επικείμενη η 

δημιουργία ψηφιακής τράπεζας Εκκλησίας και 

ιδιωτών επενδυτών.

Εδώ και τρία χρόνια, υπό συνθήκες απόλυτης μυστικότητας, κάποιοι στην Εκκλησία της Ελλάδος εργάζονται, σε συνεργασία με τραπεζίτες επενδυτές, για την υλοποίηση ενός «πρότζεκτ» για τη δημιουργία ψηφιακής τράπεζας με μέτοχο την Εκκλησία της Ελλάδος και τους άγνωστους ακόμη αυτούς τραπεζίτες.

Και το όνομα αυτής, «ΦΩΣ Bank”.

Τα πράγματα, λένε οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, έχουν προχωρήσει τόσο ώστε μέχρι τον Μάιο 2025, το αργότερο στις αρχές Ιουνίου, σχεδιάζεται να κατατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος ο φάκελος με όλα τα απαραίτητα στοιχεία, προκειμένου να αδειοδοτηθεί η λειτουργία της τράπεζας.

Για την ώρα, η προσπάθεια επικεντρώνεται στη συγκέντρωση κεφαλαίων από ιδιώτες επενδυτές, ώστε να ολοκληρωθεί η απαραίτητη προεργασία και να κατατεθεί ο φάκελος προς αδειοδότηση από την Τράπεζα της Ελλάδος.

Υπάρχει βέβαια και η ανεπιβεβαίωτη πληροφορία ότι η άδεια θα ζητηθεί από το εξωτερικό λ.χ το κράτος της Λιθουανίας.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Γι’ αυτό οι πληροφορίες ρέουν στο εκκλησιαστικό περιβάλλον σε δόσεις ώστε να μην υπάρξουν αντιδράσεις στο εγχείρημα. Βασικά, πιστών μελών της Εκκλησίας και σε μικρότερο βαθμό κάποιων Ιεραρχών και κληρικών. Ωστόσο, το θέμα αρχίζει να ανακινείται στο εσωτερικό της Εκκλησίας, προκαλώντας ανησυχία και ερωτήματα για το κατά πόσον είναι σωστό η Εκκλησία να εμπλακεί σε κάτι τέτοιο.

Πολλοί είναι αυτοί που είναι αντίθετοι και ερωτούν: Κατά πόσο η άσκηση τραπεζικών επιχειρηματικών εργασιών, με σκοπό το επιχειρηματικό κέρδος και τη «μπίζνα», είναι συμβατή με το Ευαγγέλιο, με την πνευματική αποστολή της Εκκλησίας, με την ουσία της Πίστης μας; 

Προς την κατεύθυνση ενός τέτοιου προβληματισμού κατατείνει και ο παρών σχολιασμός.

Ας δούμε όμως τι λένε οι διαρρέουσες πληροφορίες για την … «ιερή»  αυτή τράπεζα.

Το εγχείρημα, λένε, αφορά τη λειτουργία μιας αποκλειστικά ψηφιακής τράπεζας. Ενός οργανισμού, δηλαδή, που θα παρέχει το σύνολο των υπηρεσιών που παρέχει μια κλασική τράπεζα, χωρίς, όμως, να διαθέτει φυσικά υποκαταστήματα, αλλά να λειτουργεί αποκλειστικά μέσω της οθόνης των υπολογιστών ή των κινητών τηλεφώνων των πελατών της. Μία καθαρά ηλεκτρονική τράπεζα. Φυσικά, τίποτα δεν αποκλείει αργότερα να γίνει μία κανονική τράπεζα σαν αυτή του Βατικανού.

Ἡ Μεγάλη Σαρακοστή: Ἕνας τρόπος ζωῆς

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ NEWS - ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Schmemann Alexander Protopresbyter (1921-1983) 

Μὲ τὴν παρακολούθηση τῶν Ἀκολουθιῶν, μὲ τὴ νηστεία, ἀκόμα καὶ μὲ τὴν προσευχὴ σὲ τακτὰ διαστήματα, δὲν ἐξαντλεῖται ἡ ὅλη προσπάθεια στὴ διάρκεια τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς. Ἢ μᾶλλον γιὰ νὰ εἶναι ὅλα αὐτὰ ἀποτελεσματικὰ καὶ νὰ ἔχουν νόημα, πρέπει νὰ ὑποστηρίζονται καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἴδια τή ζωή. Χρειάζεται δηλαδὴ ἕνας «τρόπος ζωῆς», ποὺ νὰ μὴν ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ μὴν ὁδηγεῖ σὲ μιὰ «διασπασμένη» ὕπαρξη. Στὸ παρελθόν, στὶς ὀρθόδοξες χῶρες ἡ ἴδια ἡ κοινωνία πρόσφερε μιὰ τέτοια ὑποστήριξη μὲ τὸν συνδυασμὸ ποὺ εἶχε στὰ ἔθιμα, στὶς ἐξωτερικὲς ἀλλαγές, μὲ τὴ νομοθεσία, μὲ τοὺς δημόσιους καὶ ἰδιωτικοὺς κανονισμούς, μὲ ὅλα δηλαδὴ ὅσα περιλαμβάνονται στὴ λέξη πολιτισμός. Κατὰ τὴ Μεγάλη Σαρακοστὴ, ὁλόκληρη ἡ κοινωνία ὑποδεχόταν ἕναν συγκεκριμένο ρυθμὸ ζωῆς, ὁρισμένους κανόνες ποὺ ὑπενθύμιζαν στὰ ἄτομα-μέλη τῆς κοινωνίας τὴν περίοδο τῆς Σαρακοστῆς. Στὴ Ρωσία, λόγου χάρη, δὲν μποροῦσε κανεὶς εὔκολα νὰ ξεχάσει τὴν Σαρακοστὴ, γιατί οἱ καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν χτυποῦσαν διαφορετικὰ αὐτὴ τὴν περίοδο• τὰ θέατρα ἔκλειναν καί, σὲ παλιότερους καιρούς, τὰ δικαστήρια ἀνέβαλλαν τὴν λειτουργία τους. Φυσικὰ, ὅλα αὐτὰ τὰ ἐρεθίσματα ἀπὸ μόνα τους, εἶναι φανερό, ὅτι δὲν ἦταν δυνατὸ νὰ ἀναγκάσουν τὸν ἄνθρωπο νὰ ὁδηγηθεῖ στὴ μετάνοια ἢ σὲ μιὰ πιὸ ζωντανὴ θρησκευτικὴ ζωή. Ἀλλὰ ὅμως δημιουργοῦσαν μιὰ ὁρισμένη ἀτμόσφαιρα – ἕνα εἶδος σαρακοστιανοῦ κλίματος – ὅπου ἡ ἀτομικὴ προσπάθεια γινόταν εὐκολότερη. Ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἴμαστε ἀδύναμοι, χρειαζόμαστε τὶς ἐξωτερικὲς ὑπενθυμίσεις, τὰ σύμβολα, τὰ σημάδια. Φυσικὰ, πάντα ὑπάρχει ὁ κίνδυνος αὐτὰ τὰ ἐξωτερικὰ σύμβολα ν’ ἀποκτήσουν αὐτοτέλεια, νὰ γίνουν αὐτοσκοπός, καὶ ἔτσι ἀντὶ νὰ εἶναι ἁπλά μιὰ ὑπενθύμιση, νὰ γίνουν γιὰ τὴν κοινὴ ἀντίληψη τὸ μόνο περιεχόμενο τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς. Αὐτὸν τὸν κίνδυνο τὸν ἔχουμε ἐπισημάνει παραπάνω, ὅταν μιλήσαμε γιὰ τὶς ἐξωτερικὲς συνήθειες καὶ τὰ πανηγύρια ποὺ ἀντικαθιστοῦν τὴν γνήσια προσωπικὴ προσπάθεια. Ἂν ὅμως καταλάβουμε σωστὰ αὐτὲς τὶς συνήθειες, τότε θὰ γίνουν ὁ «κρίκος» ποὺ συνδέει τὴν πνευματικὴ προσπάθεια μὲ τὴν ζωή.

ΑΓΙΟΣ ΥΠΑΤΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΑΓΓΡΩΝ

Ο ἅγιος Ὑπάτιος δὲν ἔφερε τίτλους, δὲν εἶχε λαμπρὲς σπουδές. Εἶχε ἐνάρετο βίο καὶ λαμπρή, ἀκλόνητη πίστη ποὺ ἀποδεικνύονταν μὲ ἀκόμα λαμπρότερα ἔργα. Προπάντων πολέμησε τὴν αἵρεση καὶ ἔδωσε τὴν ζωή του σ' αὐτὸ τὸν πόλεμο. Αὐτὰ δηλ. ποὺ λείπουν σήμερα ἀπὸ τοὺς κληρικοὺς τῶν τίτλων καὶ τῶν λόγων, που αντίθετα με τον Άγιο ονομάζουν τους αιρετικούς αδελφούς και "εκκλησία με βάπτισμα και ιερωσύνη" 

                              

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου -Καθηγητού

Ιδιαίτερη τιμητική θέση κατέχουν στην Εκκλησία μας οι άγιοι θεοφόροι Πατέρες, οι οποίοι πήραν μέρος στις Άγιες Οικουμενικές Συνόδους, και με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος αποφάνθηκαν για τη σώζουσα ορθόδοξη πίστη μας. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Υπάτιος Επίσκοπος Γαγγρών, ο οποίος είχε πάρει μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και διακρίθηκε ως φλογερός πρόμαχος της Ορθοδοξίας. Επί πλέον αξιώθηκε και της θαυματουργίας.
Γεννήθηκε στην Κιλικία της Μ. Ασίας και έζησε την εποχή που βασίλευε ο Μ. Κωνσταντίνος (307-337) και ο γιος του Κωνστάντιος (337-361). Επειδή διακρίνονταν για τη μεγάλη πίστη του, τον ενάρετο βίο του και τον ζήλο του για την Ορθοδοξία, η Εκκλησία τον κάλεσε να την υπηρετήσει. Τον ανέδειξε Επίσκοπο των Γαγγρών της Παφλαγονίας. Αφότου ανέβηκε στον επισκοπικό θρόνο σημείωσε αξιόλογη ποιμαντική δράση. Κατόρθωσε να ανεβάσει το πνευματικό επίπεδο των πιστών και να προσελκύσει πλήθος ειδωλολατρών στην Εκκλησία. Ο Θεός του έδωσε επίσης και το χάρισμα της θαυματουργίας. Γιάτρευε αρρώστους ανθρώπους και ζώα. Είχε την ικανότητα να αποδιώχνει τα βλαβερά έντομα και τρωκτικά, ιδιαίτερα τους ασπάλακες (τυφλοπόντικες), οι οποίοι κατέστρεφαν τις σοδιές των φτωχών γεωργών, σώζοντας έτσι από την πείνα το λαό της περιοχής του. Ακόμα και το θαλασσινό νερό μετέβαλλε σε πόσιμο!
Μεγάλη υπήρξε η συμμετοχή του στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (325), η οποία είχε συγκληθεί από το Μ. Κωνσταντίνο στη Νίκαια της Βιθυνίας για να υπερασπίσει την Ορθοδοξία από την φοβερή αίρεση του Αρείου. Συντάχτηκε με τους ομολογητές Πατέρες της Συνόδου και υπεράσπισε την ορθή περί Χριστού διδασκαλία της Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία, δεν είναι κτίσμα, όπως δόξαζαν οι αιρετικοί αρειανοί, αλλά Θεός αληθινός, εκ Θεού αληθινού.

Ὁ Ἅγιος Ἰννοκέντιος Μητροπολίτης Μόσχας καὶ Ἱεραπόστολος Ἀλάσκας


Ὁ Ἅγιος Ἰννοκέντιος γεννήθηκε στὶς 26 Αὐγούστου 1797 στὸ χωριὸ Ἀνζίσκογιε τῆς Σιβηρίας τῆς ἐπαρχίας Ἰρκούτσκ, ἀπὸ πτωχοὺς καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸν Εὐσέβειο καὶ τὴ Θέκλα Ποπλώφ. Τὸ κατὰ κόσμον ὄνομά του ἦταν Ἰωάννης, πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Νηστευτοῦ († 2 Σεπτεμβρίου).

Στὴν συνέχεια σπουδάζει στὸ ἐκκλησιαστικὸ σεμινάριο τοῦ Ἰρκούτσκ.

Ὁ Ἅγιος ἐπιστρέφει μὲ τὴν οἰκογένεια στὴν Μόσχα τὸ 1838 καὶ τοποθετεῖται στὸν καθεδρικὸ ναὸ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὸ Κρεμλίνο. Ὅμως, στὶς 25 Νοεμβρίου 1835 ἀνήμερα στὴν ἑορτή της, ἡ πρεσβυτέρα Αἰκατερίνη πεθαίνει. Ὁ Ἅγιος μὲ τὴν συμβολὴ τοῦ Μητροπολίτου Μόσχας Φιλαρέτου, κείρεται μοναχὸς στὶς 27 Νοεμβρίου 1840 καὶ λαμβάνει τὸ ὄνομα Ἰννοκέντιος, πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Ἰννοκεντίου τοῦ Ἰρκούτσκ.

Τὸ ἔργο του στὴν Ἀλάσκα εἶναι τεράστιο. Ἐργάζεται μέσα σὲ ἕνα ἀφάνταστα δύσκολο περιβάλλον, διατρέχοντας τὶς παγωμένες ἐκτάσεις καὶ κινδυνεύοντας συνεχῶς. Ἡ ἵδρυση σχολείων ἀποτελεῖ κύριο μέλημά του. Γράφει γι’ αὐτό, τὸ 1845, στὸν Μητροπολίτη Μόσχας Φιλάρετο: «Προσπάθησα νὰ διδάξω ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ. Ἂν οἱ Ἀλλεουτιανοὶ μὲ ἀγαποῦν, τὸ κάνουν μόνο γιατί τοὺς ἔχω διδάξει».

Η Κλίμακα των Αρετών στην ψηφιακή εποχή των Ασανσέρ και των άλλων ανέσεων

Αγαπητοί Αναγνώστες αφού πήραμε δύναμη και ξαποστάσαμε λίγο πνευματικά προσκυνώντας τον Τίμιο Σταυρό στα μέσα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η πνευματική πορεία μας συνεχίζεται.

Και όχι απλά συνεχίζεται, αλλά είναι ακόμη πιο ανηφορικός ο δρόμος μας, καλώς η Εκκλησία μας καλεί να ανέβουμε σε μια σκάλα με τριάντα ολόκληρα σκαλοπάτια. Φυσικά δεν κυριολεκτούμε, αλλά αναφερόμαστε στην Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, που προβάλλεται την Δ΄ Εβδομάδα των Νηστειών και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πνευματικά έργα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, χαράσσοντας τον δρόμο της ανόδου προς τον Θεό μέσα από την άσκηση των αρετών.

Ο ασκητικός αυτός δρόμος περιγράφεται ως μία κλίμακα με τριάντα σκαλοπάτια, όπου κάθε βαθμίδα αντιπροσωπεύει μία αρετή που καλείται να αποκτήσει ο χριστιανός. Στην εποχή μας, όμως, η άνοδος φαίνεται να έχει αποκτήσει διαφορετική έννοια. Η σύγχρονη κοινωνία, κυριαρχούμενη από την τεχνολογία, τις επιστημονικές ανακαλύψεις και τις ανέσεις, έχει διαμορφώσει έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης και άλλα δεδομένα, όπου οι άνθρωποι αναζητούν τις πιο εύκολες και γρήγορες-έτοιμες λύσεις, αποφεύγοντας την προσπάθεια και τον κόπο και την άσκηση της υπομονής στο βάθος χρόνου. Στο πλαίσιο αυτό, στο άρθρο μας θα εξετάσουμε το πώς μπορεί να εφαρμοστεί η πνευματική άνοδος της Κλίμακας μέσα στην «εποχή των κυλιόμενων σκαλιών και των ασανσέρ»; Μπορεί κάποιος να προοδεύσει πνευματικά χωρίς αγώνα και θυσίες;

Ερώτηση για δυνατούς λυτές: Ποιούς ευλογεί ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας;

 ...                




Το Οσφράδιον

Ηλίας Γ. Σκόνδρας


Δέν ὑπάρχει εγκώμιο που να ταιριάζει στο πρόσωπο και στο έργο  της Υπεραγίας Θεοτόκου κα να μη το έχουν χρησιμοποιήσει  οι ιεροί υμνογράφοι στην  ακολουθία του Ακαθίστου Υμνου.
Ακούμε να  χαρακτηρίζουν τη Μητέρα του Θεού με αναρίθμητες συμβολικές λέξεις ή φράσεις, όπως παράδεισον, αστέρα, λιμένα, πόλιν, βάθος, ύψος, στολήν, στοργήν, ιλαστήριον του κόσμου  κ.ά.
 Ένα ασυνήθιστο εγκώμιο που επέλεξαν για την Παναγία μας είναι  το οσφράδιον, που σημαίνει άρωμα ή ευωδία  και απαντάται σε τροπάριο του κανόνος ως εξής:
 Χαίρε [η τέξασα] το οσφράδιον του πάντων Βασιλέως.
 Μεταφράζεται  με δύο τρόπους: Χαίρε συ που γέννησες την ευωδία του Βασιλιά του σύμπαντος ή Χαίρε συ που είσαι η ευωδία του Βασιλιά του σύμπαντος. 
Και οι δύο αποδόσεις είναι ορθές, διότι σύμφωνα με την πρώτη οσφράδιο με την απόλυτη έννοια είναι ο Κύριος, ο Υιός και Λόγος του Θεού, που αποτελεί την υπέρτατη πνευματική ευωδία. Σύμφωνα με τη δεύτερη οσφράδιο είναι η Παναγία μας, η οποία μπροστά στο Θεό είναι μοναδική ευωδία, καθότι η Παρθένος Μαριάμ είναι η αγιωτέρα ανθρωπίνη ύπαρξη και αναδίδει ασύγκριτο άρωμα αρετής.
Σε τι χρησίμευε το οσφράδιο και  πώς εφαρμόζεται στη Μητέρα του Θεού.

Ανύπαρκτο Σχίσμα;

«Εἶναι λοιπὸν φανερὸ ὅτι βρισκόμαστε πρὸ σχεδιασμοῦ, ἐφαρμόζεται σταδιακά».
Ο «Σωτήρ» ανακάλυψε, ότι συντελείται σχεδιασμένη προδοσία κατά της Πίστεως, αλλά δεν χάνει λέξη για τις τεράστιες προσωπικές του ευθύνες.

 

Μέσα στὴν ἀχαλίνωτη τάση τους νὰ φέρουν σὲ πέρας ἕνωση τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸν Παπισμό, οἱ θιασῶτες της μετέρχονται κάθε μέσο. Τελευταῖα ἐπιχείρησαν νὰ πείσουν τὸν Θεολογικὸ κόσμο πὼς δὲν ὑπῆρξε ποτὲ σχίσμα, ἀλλὰ ἁπλὴ φιλονικία μεταξὺ δύο ἐκκλησιαστι­κῶν προσώπων.

Μὲ τὸ Διεθνὲς Συμπόσιο, ποὺ διοργάνωσαν στὴν Αὐστρία στὶς 16 καὶ 17 Ἰανουαρίου 2025, ὑποστήριξαν ὅτι «τὸ 1054 δὲν πραγματοποιήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ θρυλούμενο Μέγα Σχίσμα μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως. Οἱ ἀναθεματισμοὶ ἀφοροῦσαν συγκεκριμένα πρόσωπα καὶ ὄχι τὶς Ἐκκλησίες… δὲν καταδίκασε ἡ μία Ἐκκλησία τὴν ἄλλη… οὔτε διεκόπη ἡ ἐκκλησιαστικὴ μυστηριακὴ κοινωνία μεταξὺ αὐτῶν… παρέμεινε ἡ ὑπάρχουσα κρίση καὶ μεγεθύνθηκε ἡ ἀποξένωση μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἀργότερα ὁδήγησε καὶ στὴ διακοπὴ τῆς μυστηριακῆς κοινωνίας ἐντὸς τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας».

Τί ἀνακάλυψη! Τοὺς ἔχει ὅμως προλάβει, 50 χρόνια πρίν, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὸ ὁποῖο, ἐπὶ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ὑποστήριζε ἀκριβῶς τὰ ἴδια: «Τὸ σχίσμα τοῦ 1054 ἐπῆλθεν οὐχὶ ἐξ ἀποφάσεως Δύσεως καὶ Ἀνατολῆς, οὐδὲ ἐπεκυρώθη δι᾿ ἀποφάσεων Ρώμης καὶ Κωνσταντινουπόλεως, ἀλλ᾿ ἐπέπεσεν, ὅταν αἱ δύο Ἐκκλησίαι καὶ οἱ Χριστιανοὶ αὐτῶν ἔπαυσαν νὰ ἀγαπῶνται» (Δελτίον «Ἐπίσκεψις», ἀριθ. 28/6-4-1971).

Τὴν ἴδια αὐτὴ ἀντίληψη ἐπαναφέρει τὸ «Διεθνὲς Συμπόσιο», μὲ τὴ μόνη διαφορὰ ὅτι τώρα αὐτὴ ἡ τάχα ἀνακάλυψη ἔχει πιὰ καταντήσει ἀποκρουστικὴ ἀπὸ τὴν πολυκαιρία, παρόλο ποὺ φρόντισαν νὰ τὴν ἐπενδύσουν μὲ ψευδοεπιστημονισμὸ καὶ μάλιστα μὲ διεθνὴ συμμετοχή.

Ο νοών νοείτω. Η αλήθεια του Ευαγγελίου...

Από το ευαγγέλιο της σημερινής Δ΄ Κυριακής των νηστειών. Περιγραφή του δαιμονισμένου νέου: 

«Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε (:έφερα τον υιόν μου σε σένα), ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν(:τον ρίχνει κάτω), καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται (:γίνεται αναίσθητος)»

Από την Hadith. Περιγραφή της καταστάσεως του Μωάμεθ όταν είδε στο όραμά του τον άγγελο με τις 70 φτερούγες:

Κατά την στιγμήν της αποκαλύψεως ο Μωάμεθ κατελήφθη υπό παροξυσμού, κατά τρόπον ώστε αφρός εξήλθεν εκ του στόματος αυτού, η κεφαλή του έκλινε, το πρόσωπόν του ωχρίασε ή ερυθρίασε, ο ιδρώς έτρεχεν ακατασχέτως και ούτος εκραύγαζεν ως «πώλος καμήλου». Ο παροξυσμός ούτος καλείται από δύο σπουδαίους συλλογείς της μουσουλμανικής παραδόσεως, τον Bakhari και τον Waqidi, «πυρετός» (buraha’). 

Ο δρ. Γουσταύος Βάϊλ στο έργο του «Μωάμεθ ο προφήτης» γράφει: «Γενικώς επιστεύετο, ότι εχαρακτήρισαν ως επιληπτικόν τον Μωάμεθ οι εχθροί του και Χριστιανοί τινές συγγραφείς. Εν τούτοις, φαίνεται ότι τα περί ασθενείας του προφήτου εβεβαιώθησαν υπο τινων εκ των παλαιοτέρων Μουσουλμάνων συγγραφέων, επί τη βάσει των λεχθέντων υπό των οικείων του. Κατ’ αρχάς, λέγουν ούτοι, ο Μωάμεθ κατελαμβάνετο υπό τρόμου και έπιπτεν εις αναισθησίαν σπασμών ενώ δε το μέτωπόν του ίδρωνεν οσονδήποτε ψυχρός και αν ήτο ο καιρός και από του στόματός του εξήρχετο αφρός, αυτός έμενε με κλειστούς τους οφθαλμούς, εκβάλλων ανάρθρους κραυγάς. (εδώ)

Α.Τ.

ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑ

                             


Όταν κάποτε ρώτησε κάποιος τον άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη (τον εορτάζοντα σήμερα συγγραφέα τς “Κλίμακος”), ποια αμαρτία είναι βαρύτερηο φόνος ή η άρνηση της πίστηςεκείνος απάντησε η άρνηση της  .

   Τότε εκείνος ξαναρώτησε: Γιατί τότε η Εκκλησία τους αιρετικούς, όταν αποκηρύξουν την αίρεση, τους αποδέχεται αμέσως σε μυστηριακή κοινωνία, ενώ τον πόρνο, όταν εξομολογηθεί και παύσει την αμαρτία, τον αποκόπτει επί αρκετά χρόνια από την κοινωνία των αχράντων μυστηρίων σύμφωνα με τους αποστολικούς κανόνες;

    Και ο όσιος Ιωάννης καταλήγει ότι και ο ίδιος απορεί».

Ο νηπτικός Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος (ὁ ὁποῖος ἔχει γράψει «Ἐξήγηση στὸν Ἰωάννη τῆς “Κλίμακος”») ερμηνεύοντας το παραπάνω χωρίο επισημαίνει:

Συμβουλές που ξέχασαν οι περισσότεροι σημερινοί ποιμένες, ιδιαίτερα οι επίσκοποι!

    Εις τον Ποιμένα, Ιωάννου της Κλίμακος

                                                


"μαχαίρι είναι το μέτρο και η απόφασις για την αποκοπή ενός σώματος πού ενεκρώθηκε ψυχικά και ενός μέλους πού εσάπησε, ώστε να μη μεταδώση και στους υπολοίπους την ιδική του βλάβη".


ΛΟΓΟΣ ΕΤΕΡΟΣ, ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

1. Στο επίγειο αυτό βιβλίο, ώ θαυμάσιε, σε άφησα τελευταίο από όλους. Στο ουράνιο όμως βιβλίο είμαι πεπεισμένος ότι θα προηγήσαι όλων μας, διότι ασφαλώς είναι αξιόπιστος Εκείνος πού είπε ότι «οι τελευταίοι κατά το φρόνημα θα είναι πρώτοι κατά το αξίωμα» (Ματθ. κ΄ 16).
2. Ποιμήν στην κυριολεξία είναι εκείνος πού μπορεί να αναζητήση και να θεραπεύση τα απολωλότα λογικά πρόβατα με την ακακία του, τον ζήλο του και την προσευχή του.
3. Κυβερνήτης είναι αυτός πού από τον Θεόν και τους κόπους του απέκτησε πνευματική δύναμι, και μπορεί όχι μόνο από την τρικυμία, αλλά και μέσα από την άβυσσο να ανασύρη και να σώση το πλοίο.
4. Ιατρός είναι εκείνος πού έχει αποκτήσει σωματική και ψυχική ανοσία και δεν χρειάζεται κανένα φάρμακο για την υγεία του.
5. Διδάσκαλος πραγματικός είναι αυτός πού έλαβε από τον Θεόν πνευματικό βιβλίο, γραμμένο διά «δακτύλου Θεού», δηλαδή διά της ενεργείας της θεϊκής ελλάμψεως και δεν έχει πλέον ανάγκη από τα άλλα βιβλία[1]. Δεν αρμόζει στους διδασκάλους να διδάσκουν από αντίγραφα και χειρόγραφα, όπως και στους ζωγράφους να αντιγράφουν παλαιούς πίνακες.
6. Εσύ πού εκπαιδεύεις αυτούς πού ευρίσκονται κάτω, να τους παρέχης διδασκαλίες από την άνωθεν εξ ύψους σοφία∙ και με τις αισθητές εικόνες και μεθόδους γύμναζέ τους στα πνευματικά. Μη ξεχάσης αυτόν πού λέγει, ότι «ούκ απ΄ ανθρώπων ουδέ δι΄ ανθρώπου την διδασκαλίαν παρέλαβον ή εδιδάχθην» (Γαλ. α΄ 12). Διότι δεν είναι δυνατόν με γήϊνες διδασκαλίες να θεραπεύσουν ποτέ αυτούς πού είναι πεσμένοι στην γη.
7. Ο ικανός κυβερνήτης θα διασώση το πλοίο, και ο καλός ποιμήν θα ζωογονήση και θα θεραπεύση τα αρρωστημένα πρόβατα. Όσο τα πρόβατα ακολουθούν συνεχώς τον ποιμένα και προχωρούν, τόσο θα είναι είς θέσιν να απολογηθή υπέρ αυτών στον οικοδεσπότη. Ας λιθοβολή με τα λόγια ο ποιμήν τα πρόβατα πού μένουν πίσω από οκνηρία ή γαστριμαργία. Είναι και αυτό μία απόδειξις καλού ποιμένος.
8. Όταν τα πρόβατα αρχίζουν να νυστάζουν ψυχικά από την φλόγα του καύσωνος ή μάλλον του σώματος, τότε ο ποιμήν ας υψώνη τα μάτια στον ουρανό και ας αγρυπνή με υπερβολικό ενδιαφέρον γι΄ αυτά. Διότι συνήθως την περίοδο αυτή του καύσωνος ο λύκος τρώγει πολλά πρόβατα. Αλλ΄ όμως εάν τα λογικά πρόβατα δείξουν ταπείνωσι, όπως τα άλογα πρόβατα πού την ώρα του καύσωνος κλίνουν κάτω προς την γη το κεφάλι, τότε ας ενθυμούμεθα εκείνον πού είπε: «Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει» (Ψαλμ. ν΄ 19).
9. Όταν πέση στο ποίμνιο ο σκοτισμός και η νύκτα των παθών, στήσε ακοίμητο τον «κύνα» (τον σκύλο) ενώπιον του Θεού στην νυκτερινή σκοπιά. Δεν είναι καθόλου ανάρμοστο να θεωρήσης ως κύνα τον νου σου πού φονεύει τα (νοητά) θηρία.
10. Ο αγαθός Κύριος μας έδωσε και τούτο το φυσικό ιδίωμα: ο ασθενής να χαίρεται βλέποντας τον ιατρό, έστω και αν δεν έχη καμμία ωφέλεια απ΄ αυτόν.

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς Ὁμιλία εἰς τὴν Δ΄ Κυριακὴ τῶν νηστειῶν

Νά, ἄρχισα νά κτίζω τήν κλίμακα καί ἐγώ ὁ ἴδιος τήν γκρέμισα, τήν ἔσπασα
         
                               


Κυριακή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος!

Γιατί ἡ Ἐκκλησία τοποθετεῖ αὐτόν τόν Ἅγιο στό μέσον τῆς νηστείας, ὡσάν τήν πιό ἅγια εἰκόνα, ὥστε νά ἀτενίζουν ὅλοι σέ Αὐτόν;

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Ποιός εἶναι αὐτός; Εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἐβίωσε καί ἔγραψε τήν Κλίμακα τοῦ Παραδείσου, πού ἐβίωσε τήν ἀνάβασι τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν κόλασι μέχρι τόν Οὐρανό, μέχρι τόν Παράδεισο. Αὐτός ἐβίωσε τήν κλίμακα ἀπό τήν γῆ μέχρι τόν Οὐρανό, τήν κλίμακα πού ἐκτείνεται ἀπό τόν πυθμένα τῆς κολάσεως τοῦ ἀνθρώπου μέχρι τήν κορυφή τοῦ παραδείσου. Ἐβίωσε καί ἔγραψε. Ἄνθρωπος πολύ μορφωμένος, πολύ σπουδαγμένος. Ἄνθρωπος πού ὡδήγησε τήν ψυχή του εἰς τάς ὁδούς τοῦ Χριστοῦ, πού τήν ὡδήγησε ὁλόκληρη ἀπό τήν κόλασι στόν παράδεισο, ἀπό τόν διάβολο στόν Θεό, ἀπό τήν ἁμαρτία στήν ἀναμαρτησία, καί πού θεόσοφα μᾶς περιέγραψε ὅλη αὐτή τήν πορεία, τί δηλαδή βιώνει ὁ ἄνθρωπος πολεμώντας μέ τόν κάθε διάβολο πού βρίσκεται πίσω ἀπό τήν ἁμαρτία.

Μέ τήν ἁμαρτία μᾶς πολεμάει ὁ διάβολος, καί μένα καί σένα, ἀδελφέ μου καί ἀδελφή μου. Σέ πολεμάει μέ κάθε ἁμαρτία. Μήν ἀπατᾶσαι, μή νομίζῃς πώς κάποια μικρή καί ἀσθενής δύναμις σοῦ ἐπιτίθεται. Ὄχι! Αὐτός σοῦ ἐπιτίθεται! Ἀκόμη κι’ ἄν εἶναι ἕνας ρυπαρός λογισμός, μόνο λογισμός, γνώριζε ὅτι αὐτός ὁρμᾶ κατεπάνω σου. Λογισμός ὑπερηφανείας, κακῆς ἐπιθυμίας, φιλαργυρίας,… ἕνα ἀναρίθμητο πλῆθος λογισμῶν ἔρχεται κατεπάνω σου ἀπό ὅλες τίς πλευρές. Καί σύ, τί εἶσαι ἐσύ;

Ὤ, Κλίμακα τοῦ Παραδείσου! Πῶς, πάτερ Ἰωάννη, μπόρεσες νά στήσῃς αὐτή τήν κλίμακα τοῦ Παραδείσου ἀνάμεσα στήν γῆ καί στόν Οὐρανό; Δέν τήν ἔσχισαν οἱ δαίμονες, δέν τήν ἔκοψαν, δέν τήν ἔσπασαν; Ὄχι!… Ἡ νηστεία του ἦταν μιά φλόγα, μιά φωτιά, μιά πυρκαϊά. Ποιός διάβολος θά τήν ἄντεχε; Ὅλοι ἔφυγαν πανικοβλημένοι, ὅλοι οἱ δαίμονες ἔφυγαν κινηγημένοι ἀπό τήν ἔνδοξη καί θεία του προσευχή, ὅλοι οἱ δαίμονες ἔφυγαν τρομοκρατημένοι ἀπό τήν νηστεία του, ὅλοι οἱ δαίμονες ἐξαφανίσθηκαν ἀπό τήν πύρινη, τήν φλογερή, προσευχή του.

Όλοι ήταν εκεί: Ορθόδοξοι, σχισματικοί Σκοπίων, Παπικοί, προτεστάντες, μουσουλμάνοι, ο δε (+) Αναστάσιος Αλβανίας ανακηρύχθηκε ο "νέος Μωυσής"!!!

Η Ενθρόνιση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Ιωάννη (ΒΙΝΤΕΟ&ΦΩΤΟ)

Η Ενθρόνιση του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Ιωάννη (ΒΙΝΤΕΟ&ΦΩΤΟ)

Με την διαβεβαίωση ότι θα συνεχίσει την αποστολή της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας στην αλβανική κοινωνία, σε αναστάσιμο κλίμα και με την αναφώνηση του “Άξιος” στην αλβανική και ελληνική γλώσσα, πραγματοποιήθηκε στον Καθεδρικό Ναό της Αναστάσεως του Χριστού στα Τίρανα η τελετή ενθρόνισης του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Ιωάννου.

Του Νικολάου Ζαΐμη

Η τελετή πραγματοποιήθηκε με την εκπροσώπηση δια αντιπροσωπειών των Ορθοδόξων Πατριαρχείων, πρεσβυγενών και νεωτέρων, και των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, του Πρόεδρου της Αλβανικής Δημοκρατίας, καθώς εκπροσώπων της Ελληνικής κυβέρνησης. Τις ευχές και το δώρο του Οικουμενικού Πατριάρχη μετέφερε ο Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ. Εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Αλβανίας, ο Μητροπολίτης Απολλωνίας και Φίερ κ. Νικόλαος, κάλεσε τον νέο Προκαθήμενο ως άλλος Ιησούς του Ναυή να συνεχίσει το έργο που χάραξε ο “νέος Μωυσής” της Εκκλησίας της Αλβανίας, Αρχιεπίσκοπός κυρός Αναστάσιος. Στον επιβατήριο λόγο του ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Ιωάννης τόνισε ότι έχει πλήρη επίγνωση της αποστολής που αναλαμβάνει, μίλησε για τον προκάτοχό του, υπογράμμισε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία στη χώρα θα παραμείνει πάντα ως “η Εκκλησία της ειρήνης και της αρμονικής συνύπαρξης” και ζήτησε τις προσευχές όλων για τη συνέχιση του έργου.

Η τελετή Ενθρόνισης μεταδόθηκε ζωντανά από τα ψηφιακά μέσα του Ινστιτούτου Άγιος Μάξιμος ο Γραικός. (Πατήστε ΕΔΩ για να δείτε το βίντεο)

Παρακολουθήστε σε επανάληψη την τελετή από το 45:55”:

Η τελετή

Νέος Άγιος της Εκκλησίας μας ο π.Δημήτριος Γκαγκαστάθης

Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης. Ὁ ὅσιος καί ἅγιος λευΐτης τοῦ Πλατάνου Τρικάλων

            

Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως, η Ιερά Μητρόπολις Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης ανακοινώνει ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά τη συνεδρίαση αυτής τη 11ην Μαρτίου 2025, απεδέχθη ομοφώνως την εισήγηση για την κατάταξη του μακαριστού πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Γκαγκαστάθη εις τας Αγιολογικάς Δέλτους της Εκκλησίας, και υπέβαλε σχετικό αίτημα προς την Α.Θ. Παναγιότητα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο.

Στο ἐπίσημο συνοδικὸ ἔγγραφο ἀναφέρεται:

«Ὑποβληθέντος αἰτήματος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Τρίκκης, Γαρδικίου καὶ Πύλης κ. Χρυσοστόμου… ἀπεφασίσθη ἡ ἀναγραφή εἰς τὰς Ἀγιολογικὰς Δέλτους τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ἱερέως Δημητρίου Γκαγκαστάθη, ἄνθρωπος πανθομολογουμένως τῆς ἁγιότητος καὶ τοῦ ὀρθοδόξου βίου, ὑπὸ τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος…»

Καθωρίσθη δὲ ὡς ἡμέρα μνήμης του ἡ 29η Ἰανουαρίου, ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του.

Ὁ παπα-Δημήτρης, ὡς ἠγάπα καὶ ἀπεκάλει αὐτὸν ὁ λαὸς, ὑπῆρξε ἱερεὺς τῆς προσευχῆς, τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς ἀδιάλειπτου διακονίας.

Ἡ φήμη τῆς ἀγιότητός του παραμένει ζωντανή, καὶ πλήθος πιστῶν συνεχίζει νὰ καταφεύγει στὶς προσευχὲς του.

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Τρίκκης, Γαρδικίου καὶ Πύλης, μετὰ προσευχῆς καὶ εὐλαβείας, ἀναμένει τὴν ἀπόφασιν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, διὰ τῆς Α.Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, διὰ τὴν ἐπίσημον καταγραφὴν τοῦ μακαριστοῦ ἱερέως μεταξὺ τῶν Ἁγίων.

Μετὰ βαθυτάτης συγκινήσεως
+ Ὁ Τρίκκης, Γαρδικίου καὶ Πύλης Χρυσόστομος

Ποιός ήταν ο Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης

Γεννήθηκε στις αρχές του αιώνος μας, και συγκεκριμένα γεννήθηκε το 1902 στο χωριό Πλάτανος, όπου αργότερα, επί 42 συναπτά έτη, εχρημάτισε ο καλός ποιμήν των λογικών προβάτων. Εκοιμήθη το 1975, στις 29 Ιανουαρίου εν ειρήνη. Πρόκειται για μια οσιακή μορφή, καίτοι έζησε ως έγγαμος στον κόσμο. Υπήρξε προικισμένος με πολλά χαρίσματα, με πολλή επιμέλεια, καθαρότητα συνειδήσεως, άλαλο πίστη, βαθειά ταπείνωση και με πληρότητα αγάπης στο Θεό και τον πλησίον.

O Πλάτανος είναι μια μικρή κωμόπολη, ένα μεγάλο χωριό, 15 χιλιόμετρα δεξιά από την πόλη των Τρικάλων, στη Θεσσαλία. Ο πατήρ Δημήτριος είχε σημεία θαυμαστά από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Κι αυτά που παρέλαβε από το Θεό τα καλλιέργησε με φιλότιμο, τα αύξησε και πάντοτε ταπεινά και για τη δόξα του Θεού και μόνον.