Η ορθόδοξη Εκκλησία της Γερμανίας πρωτοστατεί στην προδοσία κοροϊδεύοντας το ποίμνιο.

Λένε οι Οικουμενιστές:  «Εμείς συναντιόμαστε στα συνέδρια αυτά για να μαρτυρήσουμε την Ορθοδοξία. Φυσικά αν ο διάλογος είναι ανούσιος σταματάμε».

Εμείς ως λογικά όντα ρωτούμε: 257 (!) συναντήσεις δεν φθάνουν για να αποδειχθεί το ανούσιο των οικουμενιστικών διαλόγων; Είναι η αναγνώριση των Νεοπεντηκοστιανών ως Εκκλησία ορθόδοξη μαρτυρία; Είναι το αναβαπτιστικό κίνημα ορθόδοξη μαρτυρία; Είναι οι συμπροσευχές με τις αιρέσεις του Π.Σ.Ε. (Στην Γερμανία ACK) ορθόδοξη μαρτυρία; Είναι η αναγνώριση του Ισλάμ και του Ιουδαϊσμού ως άλλο όνομα του Θεού (ξέρεις ποιός είμαι;) ορθόδοξη μαρτυρία; Είναι ο «νέος Οικουμενισμός» ορθόδοξη μαρτυρία; Τόσο υποτιμάτε την νοημοσύνη των πιστών και γι’  αυτό τους κοροϊδεύετε ασυστόλως.

Α.Τ.

257η συνάντηση των μελών της Εργασιακής Ομάδας χριστιανικών Εκκλησίων της Γερμανίας (ACK) στην Κολωνία

   

Οι σύνεδροι της γενικής συνέλευσης συγκεντρώθηκαν για την βραδινή προσευχή στη χορωδία του καθεδρικού ναού της Κολωνίας (πηγή: Haverland | ACK).

 Κολωνία/Φρανκφούρτη (12 Σεπτεμβρίου 2025). Από τις 8 έως τις 11 Σεπτεμβρίου 2025, οι υπεύθυνοι για την οικουμενική συνεργασία στη Γερμανία συναντήθηκαν στην Κολωνία. Αρχικά, συναντήθηκαν οι εκτελεστικοί διευθυντές των 14 περιφερειακών ACK, και στη συνέχεια ακολούθησε η 257η Γενική Συνέλευση της Εργασιακής Ομάδας Χριστιανικών Εκκλησιών στη Γερμανία  με αντιπροσώπους από τις 25 εκκλησίες μέλη και προσκεκλημένες. Η συζήτηση επικεντρώθηκε σε ζητήματα σχετικά με το μέλλον του οικουμενισμού, σε τρέχουσες εκθέσεις από εκκλησίες και περιοχές, καθώς και σε σημαντικές αποφάσεις για μελλοντικά έργα και το μέλλον του οικουμενισμού στη Γερμανία.

Μια κοινή ημερίδα μελέτης στις 10 Σεπτεμβρίου αφιερώθηκε στο θέμα «Νέος Οικουμενισμός». Προσκεκλημένοι νέοι από τις εκκλησίες-μέλη μοιράστηκαν τις απόψεις τους και προσέφεραν ιδέες για το πώς μπορεί να ενισχυθεί ο ρόλος τους στον οικουμενισμό.

Βασικές αποφάσεις

Η γενική συνέλευση έλαβε μια σειρά από αποφάσεις:

• Συζητήθηκε η αίτηση της Νεοαποστολικής Εκκλησίας για πλήρη ένταξη στην ACK και ξεκίνησε η αντίστοιχη διαδικασία.
• Το έργο «Do You Know Who I Am?» πρόκειται να εισέλθει σε νέα φάση χρηματοδότησης. Με αυτό, το ACK συνεχίζει τη δέσμευσή του στις διαθρησκευτικές συναντήσεις και την κοινωνική συνοχή.

«Θεϊκή Θηλυκότητα»

 

Ένα Πνευματικό Κίνημα στο TikTok

«Θεϊκή Θηλυκότητα»

   Στην ολοένα και πιο ψηφιακή εποχή μας, το TikTok έχει αναδειχθεί σε κάτι παραπάνω από μια απλή πλατφόρμα ψυχαγωγίας. Έχει μετατραπεί σε χώρο όπου αναπτύσσονται και διαδίδονται κινήματα, ιδέες και φιλοσοφίες. Μία από τις πιο δημοφιλείς τάσεις των τελευταίων ετών είναι η «Θεϊκή Θηλυκότητα» (Divine Femininity), η οποία έχει κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με tutorials και συμβουλές για το πώς οι γυναίκες μπορούν να αξιοποιήσουν την «θηλυκή» τους ενέργεια για να βελτιώσουν τις σχέσεις και τη ζωή τους.

ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η «ΘΕΪΚΉ ΘΗΛΥΚΌΤΗΤΑ»;

Σύμφωνα με όσα αναφέρει το περιοδικό Teen Vogue, η ιδέα της Θεϊκής Θηλυκότητας βασίζεται στην αρχή ότι κάθε άνθρωπος φέρει δύο βασικές ενέργειες, τη θηλυκή και την αρσενική. Η θηλυκή ενέργεια συνδέεται με την «αίσθηση», την «αποδοχή» και τη «ροή», ενώ η αρσενική ενέργεια χαρακτηρίζεται από τη «σταθερότητα», την «παραγωγικότητα» και την «επιδίωξη στόχων». Στο TikTok, το hashtag #divinefeminine έχει συγκεντρώσει εκατομμύρια προβολές, με το περιεχόμενο να κυμαίνεται από ασκήσεις για την «ίαση του εσωτερικού παιδιού» έως συμβουλές για την προσέλκυση συντρόφου.

ΚΡΙΤΙΚΉ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΆΣΕΙΣ

Ενώ οι υποστηρικτές της τάσης την παρουσιάζουν ως ένα κίνημα πνευματικής αυτοβελτίωσης, οι κριτικές είναι έντονες. Η Neha Chandrachud, συγγραφέας που ασχολείται με τη θρησκεία και την πνευματικότητα, υποστηρίζει ότι η «Θεϊκή Θηλυκότητα» παρερμηνεύει τις ανατολικές φιλοσοφίες, αποσπώντας τις έννοιες του αρσενικού και του θηλυκού από το αυθεντικό τους πλαίσιο και εμπορευματοποιώντας τες για το δυτικό κοινό.

Παράλληλα, προοδευτικοί επικριτές υποστηρίζουν ότι πολλές από τις δημοσιεύσεις, στην ουσία, επανασυσκευάζουν τους άκαμπτους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων ως μια μορφή πνευματικής αυτοβοήθειας. Αυτό, σύμφωνα με ορισμένους, μπορεί να οδηγήσει σε μια επικίνδυνη ολισθηρή πλαγιά προς ακροδεξιές και αυταρχικές ιδεολογίες. Μία από τις βασικές κατηγορίες είναι ότι το κίνημα προβάλλει την ιδέα πως «είσαι είτε άντρας είτε γυναίκα, και ο ρόλος σου είναι σταθερός».

Μια χαρακτηριστική περίπτωση που ανέδειξε τις αντιφάσεις του κινήματος ήταν αυτή της influencer Liz, μιας από τις πιο γνωστές εκπροσώπους της Θεϊκής Θηλυκότητας, η οποία, ενώ προσέφερε συμβουλές για τις σχέσεις, αργότερα χώρισε από τον σύντροφό της, προκαλώντας έντονες συζητήσεις και αμφισβητήσεις.

ΜΙΑ ΓΕΝΙΆ ΣΕ ΑΝΑΖΉΤΗΣΗ

Ἡ Γνώση τοῦ Θεοῦ

                           Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης

Ὁ Πατέρας μᾶς ἀγάπησε τόσο, πού μᾶς ἔδωσε τόν Υἱό Του. ᾿Αλλά καί ὁ ῎Ιδιος ὁ Υἱός θέλησε καί ἐνσαρκώθηκε κι ἔζησε μαζί μας στή γῆ. Κι οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι καί ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων εἶδαν τόν Κύριο κατά σάρκα, ἀλλά δέν τόν ἐγνώρισαν ὅλοι ὡς Κύριο. Σ᾿ ἐμένα δέ, τόν γεμάτον ἁμαρτίες, δόθηκε ἀπό τό ῞Αγιο Πνεῦμα νά γνωρίσω πώς ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός εἶναι Θεός.

῾Ο Κύριος ἀγαπᾶ τόν ἄνθρωπο καί ἐμφανίζεται σ᾿ αὐτόν, ὅπως ὁ ῎Ιδιος εὐδοκεῖ. Καί ἡ ψυχή, ὅταν δῆ τόν Κύριο, εὐφραίνεται ταπεινά γιά τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Δεσπότη καί δέν μπορεῖ πιά ν᾿ ἀγαπήση τίποτε ἄλλο τόσο, ὅπως ἀγαπᾶ τόν Δημιουργό της. Κι ἄν ἀκόμα ὅλα τά βλέπη κι ὅλους τούς ἀγαπᾶ, ὅμως πάνω ἀπ᾿ ὅλους θά ἀγαπᾶ τόν Κύριο.

Ἡ Εὐρώπη δὲν γνωρίζει οὔτε ἐκκλησία οὔτε διέξοδο ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα

Ἡ Wille zur Macht (Θέληση γιὰ δύναμη) μεταβλήθηκε σὲ Wille zur Nacht (Θέληση γιὰ νύχτα).

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ὁ Εὐρωπαῖος ἄνθρωπος ἔχει καταδικάσει σὲ θάνατο καὶ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ψυχή. Δὲν καταδίκασε ὅμως ἔτσι καὶ τὸν ἑαυτό του σὲ θάνατο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο θάνατο δὲν ὑπάρχει ἀνάσταση; Κάνετε εἰλικρινὰ καὶ ἀμερόληπτα τὸν ἀπολογισμὸ τῆς εὐρωπαϊκῆς φιλοσοφίας, ἐπιστήμης, πολιτικῆς, κουλτούρας, πολιτισμοῦ, καὶ θὰ δεῖτε, ὅτι αὐτὲς ἔχουν φονεύσει στὸν Εὐρωπαῖο ἄνθρωπο τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς. Ἂν ὅμως προσέξετε σοβαρὰ στὴν τραγικότητα τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ὁπωσδήποτε θὰ ἐννοήσετε, ὅτι ἡ θεοκτονία πάντοτε καταλήγει στὴν αὐτοκτονία. Ἐνθυμεῖσθε τὸν Ἰούδα; Ἐκεῖνος πρῶτος φόνευσε τὸν Θεὸ καὶ ἔπειτα ἐξόντωσε τὸν ἑαυτό του. Αὐτὸ εἶναι ἀδυσώπητος νόμος, ὁ ὁποῖος κυριαρχεῖ στὴν ἱστορία αὐτοῦ τοῦ πλανήτη.

Τὸ οἰκοδόμημα τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, οἰκοδομημένο χωρὶς τὸν Χριστό, κατ’ ἀνάγκην θὰ καταρρεύσει καὶ μάλιστα πολὺ σύντομα, ὅπως προφήτευσε ὁ ὁραματιστὴς Ντοστογιέφσκι καὶ ὁ θλιμμένος Γκόγκολ. Καὶ μπροστὰ στὰ μάτια μας, πραγματοποιοῦνται οἱ προφητεῖες τῶν ὀρθοδόξων μας Σλάβων προφητῶν. Δέκα ὁλόκληρους αἰῶνες ἀνεγειρόταν ὁ εὐρωπαϊκὸς πύργος τῆς Βαβέλ καὶ ἡμεῖς ἀξιωθήκαμε τοῦ τραγικοῦ ὁράματος: Ἰδού, ἀνεγέρθηκε πελώριο μηδέν! Ἐπῆλθε γενικὴ σύγχυση. Ἄνθρωπος δὲν ἐννοεῖ ἄνθρωπο, ψυχὴ δὲν ἐννοεῖ ψυχή, ἔθνος δὲν ἐννοεῖ ἔθνος.

Ὁ Εὐρωπαῖος ἄνθρωπος ἔφθασε στὸν μοιραῖο ἴλιγγο, ὁδήγησε τὸν ὑπεράνθρωπο στὴν κορυφὴ τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ του, θέλοντας νὰ ἀποπερατώσει μὲ αὐτὸν τὸ οἰκοδόμημά του, ἀλλὰ ὁ ὑπεράνθρωπος τρελλάθηκε ἀκριβῶς ἐπάνω στὴν κορυφὴ καὶ γκρεμίστηκε ἀπὸ τὸν πύργο. Καὶ πίσω του ὁ ἴδιος ὁ πύργος γκρεμίζεται καὶ θρυμματίζεται μὲ τοὺς πολέμους καὶ τὶς ἐπαναστάσεις. Ὁ homo europaeicus ἔπρεπε κατ’ ἀνάγκην νὰ τρελλαθεῖ στὸ τέλος τοῦ πολιτισμοῦ του· ὁ Θεοκτόνος ἦταν ἀδύνατο νὰ μὴ γίνει αὐτοκτόνος. Ἡ Wille zur Macht (Θέληση γιὰ δύναμη) μεταβλήθηκε σὲ Wille zur Nacht (Θέληση γιὰ νύχτα).

Όταν οι θρησκευτικοί ταγοί ξεχνούν τον ρόλο τους και υπηρετούν πολιτικά συμφέροντα

 Ζελένσκι: Ευχαριστώ τον Οικουμενικό Πατριάρχη για την υποστήριξη, την αλληλεγγύη, την υπεράσπιση των συμφερόντων της Ουκρανίας

 

Συνάντηση Βαρθολομαίου-Ζελένσκι: Συζήτησαν

 για την ειρήνη και το μέλλον της ουκρανικής

 εκκλησίας

Ο Ουκρανός πρόεδρος κάλεσε τον Οικουμενικό

 Πατριάρχη να επισκεφθεί το Κίεβο

Στη Νέα Υόρκη, στην έδρα της Ουκρανικής Αντιπροσωπείας στα Η.Ε., ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι συναντήθηκε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, κατά τη διάρκεια της οποίας συζήτησαν για την ειρήνη, τη θρησκευτική ελευθερία και το μέλλον της ουκρανικής εκκλησίας. Ο Ζελένσκι ενημέρωσε τον Πατριάρχη για την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας, τη συνεργασία με τους Αμερικανούς εταίρους και κάλεσε τον Πατριάρχη να επισκεφθεί την Ουκρανία.

Τον ενημέρωσα για την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας στην Ουκρανία, μοιράστηκα λεπτομέρειες της συνεργασίας μας με την αμερικανική ομάδα και προσκάλεσα τον Παναγιώτατο να επισκεφθεί την Ουκρανία.

Ευχαριστώ τον Οικουμενικό Πατριάρχη για την υποστήριξη, την αλληλεγγύη, την υπεράσπιση των συμφερόντων της Ουκρανίας, τις συνεχείς προσευχές του για όλους τους Ουκρανούς και την καταδίκη των ενεργειών της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία ευλόγησε τη δολοφονία Ουκρανών».

Ένα σημαντικότατο και τρομερά επίκαιρο άρθρο από έναν βαθύ γνώστη των πραγμάτων!

ΓΑΛΛΙΑ: Πώς οι Ισλαμιστές νίκησαν κόμματα και Κράτος!

Οι ισλαμιστές κατόρθωσαν να υποδουλώσουν την Αριστερά, να παραλύσουν τη Δεξιά  και να τρομοκρατήσουν την Ακροδεξιά. Αποτέλεσμα: το κράτος έπεσε ως ώριμος καρπός...

ΓΑΛΛΙΑ: Πώς οι Ισλαμιστές νίκησαν κόμματα και Κράτος!..

του Boualem Sansal, Αλγερινού συγγραφέα

Atlantico: Πώς σας φάνηκαν οι αγανακτισμένες αντιδράσεις μεγάλου μέρους της γαλλικής αριστεράς - τόσο στην ουσία όσο και στην επιλογή των λέξεων - στην ανακοίνωση του Gabriel Attal [υπουργού Παιδείας]για την απαγόρευση της abaya και του qamis στο σχολείο; Και σε τι τις αποδίδετε: ιδεολογική φιλοφροσύνη, εκλογική πελατεία, επίδειξη ψευδοαρετής «woke»…; 

Boualem Sansal : Αυτοί οι ισλαμιστές είναι πολυτεχνίτες: με μικροπράγματα, σπάγκους και κουρέλια, ηθικολογίες του καλού Σαμαρείτη που δεν πιστεύουν οι ίδιοι, παιδαριώδεις προκλήσεις από μαθήτριες, αλλά όλα εντεταγμένα σε ένα παγκόσμιο στρατηγικό σχέδιο επεξεργασμένο δεκαετίες τώρα, ανατρέπουν τη Γαλλία. Θα νόμιζε κανείς, όπως ισχυρίζονται οι θαυμαστές τους, ότι έχουν κερδίσει τη μάχη της Γαλλίας. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα: έχουν υποδουλώσει την αριστερά, έχουν παραλύσει τη δεξιά και την ακροδεξιά τρομοκρατημένημήπως συρθεί στα δικαστήρια για ρατσισμό, ισλαμοφοβία και σχεδιαζόμενα εγκλήματα πολέμου. Ας μη μιλήσουμε για τους άλλους, Renaissance, MoDem Canal-, Horizon (HOR), EELV, ο σώζων εαυτόν σωθείτω, φυλάγονται.

Η νίκη των ισλαμιστών, που δεν έχουν κανένα πολιτικό κόμμα ή πρόσβαση στα ΜΜΕ, κατέστη δυνατή χάρη στον wokisme κάποιων, τη δειλία άλλων, την πονηριά των καιροσκόπων και την αδιαφορία του πλήθους. Εναντίον όλων αυτών πρέπει να πολεμήσουμε αν θέλουμε να δούμε ξανά τον ήλιο να λάμπει στη Γαλλία. Ο Attal τόλμησε να επιτεθεί στην abaya, είναι καλό, είναι αρχή, αλλά ξέρει τι θα πέσει στο κεφάλι του; Οι σύμβουλοί του στην ισλαμολογία του είπαν ότι οι ισλαμιστές έχουν πάντα χίλια όπλα, έτοιμα για χρήση και ότι αρέσκονται να χτυπούν πισώπλατα τη στιγμή που δεν τους περιμένεις καθόλου; Τα μουσουλμανικά ρούχα δεν περιορίζονται στην abaya και το qamis, υπάρχει το burnous, η kachabia, το saoural, το chèche, τα σανδάλια... που μπορεί να φορεθούν με χίλιους διαφορετικούς τρόπους και με πολλά άλλα, χάρι στα οποία διακρίνονται και αναγνωρίζονται οι χίλιες και μία ισλαμικές αιρέσεις.

Ένα θέμα που κανείς "προοδευτικός" δεν τολμάει να θίξει

Πίστευε ο Μωάμεθ στα δικαιώματα των γυναικών;

 

Mary Jo Sharp

ΠΙΣΤΕΥΕ Ο ΜΩΑΜΕΘ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ;

ΣΥΝΟΨΗ:       Η θέση της γυναίκας στο Ισλάμ αποτελεί εδώ και καιρό ένα καυτό θέμα, ακόμη περισσότερο λόγω της προσοχής που έχει λάβει το Ισλάμ στον Τύπο πρόσφατα. Ακόμη και με όλη αυτή τη δημοσιότητα, η πραγματική θεολογική διδασκαλία για τις γυναίκες σπάνια έχει αντιμετωπιστεί. Υπάρχουν προβληματικά αποσπάσματα σχετικά με τις γυναίκες στο Κοράνι και στις συλλογές των χαντίθ που έχουν δεχτεί ελάχιστη κριτική στη δημόσια σφαίρα. Το 2010, συζήτησα με μια μουσουλμάνα σε ένα τζαμί στο Τορόντο του Οντάριο, όπου έφερα στο φως πολλά από τα δύσκολα και υποτιμητικά αποσπάσματα για τις γυναίκες στο Κοράνι και υπερασπίστηκα το υψηλό επίπεδο σεβασμού για τις γυναίκες στη Βίβλο. Το Ισλάμ διδάσκει ότι οι άνδρες δημιουργήθηκαν ανώτεροι από τις γυναίκες, γι’ αυτό πρέπει να τις πειθαρχούν. Οι γυναίκες αποτελούν την πλειοψηφία στην κόλαση, εν μέρει λόγω της ανεπάρκειας της νοημοσύνης τους. Οι σύζυγοι πρέπει να ικανοποιούν τις σεξουαλικές επιθυμίες του συζύγου τους όποτε και όπως αυτός επιλέξει, αλλιώς δυσαρεστούν τον Αλλάχ και είναι καταραμένες από τους αγγέλους. Ο Μωάμεθ παντρεύτηκε ένα νεαρό κορίτσι και ολοκλήρωσε αυτό τον γάμο όταν αυτή ήταν εννέα ετών. Αυτές οι πτυχές της ισλαμικής θεολογίας δημιουργούν ένα περιβάλλον ανδρικής λατρείας και γυναικείας υποβάθμισης. Αντίθετα, στον Χριστιανισμό, οι γυναίκες είναι οι πρώτες που βρήκαν τον άδειο τάφο και διακήρυξαν την ανάσταση του Ιησού Χριστού, το θεμελιώδες δόγμα της πίστης μας. Ακόμη και αυτό το ένα χαρακτηριστικό της ιστορίας του ευαγγελίου δημιουργεί μια βαθιά διαφορά μεταξύ των γυναικών στο Ισλάμ και των γυναικών στον Χριστιανισμό.

    Δύο φίλοι μου ταξίδεψαν πρόσφατα στην Ευρώπη για το ταξίδι του μέλιτος. Ενώ βρίσκονταν στην Αγγλία, παρατήρησαν αφίσες, πανό και διαφημίσεις σε όλο το Λονδίνο για την καμπάνια «Εμπνευσμένοι από τον Μωάμεθ». Μια αφίσα που τράβηξε την προσοχή τους ήταν μια εικόνα μιας μουσουλμάνας δικηγόρου με τη φράση: «Πιστεύω στα δικαιώματα των γυναικών. Όπως και ο Μωάμεθ». Μια άλλη διαφήμιση της καμπάνιας στην πλευρά ενός ταξί έγραφε: «Τα δικαιώματα των γυναικών είναι ιερά». Φαίνεται λοιπόν ότι η καμπάνια προωθεί μια θετική εικόνα σχετικά με τη θέση της γυναίκας στο Ισλάμ.

Γιατί μια τέτοια καμπάνια θετικής εικόνας; Η εκπομπή 20/20 του American Broadcasting Company (ABC) προσπάθησε να ρίξει φως στην ισλαμική άποψη για τις γυναίκες μέσω ενός επεισοδίου με τίτλο «Ισλάμ: Ερωτήσεις και Απαντήσεις» τον Οκτώβριο του 2010. Ωστόσο, δεν ρίχτηκε πολύ φως στην πραγματική θεολογία του Ισλάμ όπως βασίζεται στα κείμενα. Ας δούμε μερικές βασικές διδασκαλίες από το Κοράνι και από τις πιο αξιόπιστες συλλογές των χαντίθ για να κατανοήσουμε την ισλαμική διδασκαλία για τις γυναίκες και να συγκρίνουμε αυτή την άποψη με τον Χριστιανισμό.

Ο ΑΛΛΑΧ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΩΣ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος - Σᾶς συμβουλεύω νά ἐφαρμόσετε τούς παρακάτω κανόνες:

• Κάθε στιγμή νά περιμένετε κάποια δοκιμασία. Καί ὅταν ἔρχεται, νά τήν ὑποδέχεσθε ὡς εὐπρόσδεκτο ἐπισκέπτη!

• Ὅταν συμβαίνη κάτι ἀντίθετο εἰς τό θέλημα σας, κάτι πού σᾶς προκαλεῖ πίκρα καί ταραχή, νά συγκεντρώνετε γρήγορα τήν προσοχή σᾶς εἰς τήν καρδιά καί ν’ ἀγωνίζεσθε μέ ὅλη σας τήν δύναμη, μέ βία καί προσευχή, ὥστε νά μήν γεννηθῇ ὁποιοδήποτε δυσάρεστο καί ἐμπαθές αἴσθημα μέσα σας. Ἄν δέν ἐπιτρέψετε τή γέννηση τέτοιου αἰσθήματος, τότε ὅλα τελειώνουν καλά! Διότι κάθε κακή ἀντίδραση ἤ ἐνέργεια, μέ λόγια ἤ μέ ἔργα, εἶναι συνέπεια καί ἐπακόλουθο αὐτοῦ τοῦ αἰσθήματος!

• Ἄν, πάλι, γεννηθῇ εἰς τήν καρδιά σας ἕνα ἀσθενικό ἐμπαθές αἴσθημα, τότε, τοὐλάχιστον, ἄς ἀποφασίσετε σταθερά, νά μήν πῆτε καί νά μήν κάνετε τίποτε, ὥσπου νά φύγη αὐτό τό αἴσθημα. Ἐάν, τέλος, εἶναι ἀδύνατο νά μήν μιλήσετε ἤ νά μήν ἐνεργήσετε μέ κάποιον τρόπο, τότε ὑπακούσατε, ὄχι εἰς τά αἰσθήματά σας, ἀλλά εἰς τόν Θεῖο Νόμο. Φερθῆτε μέ πραότητα, ἠρεμία καί φόβο Θεοῦ!

• Μήν περιμένετε καί μήν ἐπιδιώκετε νά σταματήσουν οἱ δοκιμασίες. Ἀπεναντίας, προετοιμάσθε τόν ἑαυτό σας νά τίς σηκώνη ὡς τόν θάνατο! Μήν τό ξεχνᾶτε αὐτό! Εἶναι πολύ σημαντικό! Ἄν δέν τοποθετηθῆτε ἔτσι ἀπέναντι εἰς τίς δοκιμασίες, ἡ ὑπομονή δέν θά στερεωθῇ εἰς τήν καρδιά σας!

• Ἐκείνους πού σᾶς κτυποῦν, νά τούς «ἐκδικῆσθε» μέ τήν ἀγάπη σας καί τήν ἀμνησικακία σας! Μέ τά λόγια σας, μέ τή συμπεριφορά σας, ἀκόμη καί μέ τό βλέμμα σας νά τούς δείχνετε ὅτι, παρ’ ὅλα ὅσα σᾶς κάνουν, ἐξακολουθεῖτε νά τούς ἀγαπᾶτε. Καί βέβαια, ποτέ μήν τούς θυμίσετε πόσο σᾶς ἀδίκησαν!!!»

πηγή

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἀποστολική

 

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἀποστολική

Γράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης    Θεόκλητος Κ. Τσίρκας

  Σήμερα ποὺ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ ΜΝΗΜΗ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου ΜΑΤΘΙΑ ἀνέτρεξα στὶς ΠΡΑΞΕΙΣ τῶν Ἀποστόλων καὶ εἶδα πῶς ἐγένετο ἡ ΕΚΛΟΓΗ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου ΜΑΤΘΙΑ.

  Στὴ Σύναξη τῶν ΕΚΑΤΟΝ ΕΙΚΟΣΙ πιστῶν ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος ἔλαβε τὸν λόγο καὶ εἶπε: «ἀδελφοί, ἔδει πληρωθῆναι τὴν Γραφὴν ταύτην, ἥν προεῖπε τὸ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ, διὰ στόματος Δαυΐδ περὶ Ἰούδα τοῦ γενομένου ὁδηγοῦ τοῖς συλλαβοῦσι τὸν Ἰησοῦν ὅτι κατηριθμημένος ἦν ἐν ἡμῖν καὶ ἔλαχε τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης… γέγραπται γὰρ ἐν βίβλῳ ψαλμῶν… τὴν ἐπισκοπὴν αὐτοῦ λάβοι ἕτερος. Δεῖ οὖν τῶν συν­ελθόντων ἡμῖν ἀνδρῶν ἐν παντὶ χρόνῳ ἐν ᾧ εἰσῆλθε καὶ ἐξῆλθεν ἐφ᾽ ἡμᾶς ὁ Κύριος Ἰησοῦς… ἕως τῆς ἡμέρας ἀφ’ ἧς ἀνελήφθη ἀφ᾽ ἡμῶν, μάρτυρα τῆς ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ Αὐτοῦ γενέσθαι  σὺν ἡμῖν ἕνα τούτων. Καὶ ἔστησαν δύο Ἰωσὴφ τὸν καλούμενον Βαρσαββᾶν ὃς ἐπεκλήθη Ἰοῦστος καὶ ΜΑΤΘΙΑΝ, καὶ προσ­ευξάμενοι εἶπον· σύ, Κύριε, καρδιογνῶστα πάντων, ἀνάδειξον ὃν ἐξελέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ἕνα, λαβεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς ἐξ᾽ ἧς παρέβη Ἰούδας πορευθῆναι εἰς τὸν τόπον τὸν ἴδιον. Καὶ ἔδωκαν κλήρους αὐτοῖς καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος ἐπὶ ΜΑΤΘΙΑΝ καὶ συγκατεψηφίσθη μετὰ τῶν ἕνδεκα ἀποστόλων» (Πράξ. α΄ 15-24).

  Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, παραδειγματιζόμενοι ἀπὸ τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖον ἐγίνοντο οἱ ἱερατικὲς Διακονίες στὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ὥρισαν ὅτι οἱ Ἐκλογὲς τῶν ΚΛΗΡΙΚΩΝ νὰ γίνονται ΨΗΦῼ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ».

Ο παραστρατημένος…

 Και πως εξηγείτε, π. Γεώργιε, τις συζητήσεις με όλους τους παραστρατημένους του κόσμου  στα πλαίσια του Οικουμενικού διαλόγου; Πως εξηγείτε την ανυπακοή των Οικουμενιστών στην συμβουλή του Παύλου και των Αγίων της Εκκλησίας, ότι οι συζητήσεις αυτές μόνο απώλεια και ήττα επιφέρουν;

 

 

«Με τον παραστρατημένο άνθρωπο, ποτέ να μην έλθεις σε διένεξη, γιατί θα τον χάσεις. Άφησέ τον να σκεφθεί καλύτερα, ηρεμότερα» (όσιος Αμφιλόχιος ο εν Πάτμω).

    Ο μεγάλος σύγχρονος όσιος Αμφιλόχιος ο εν Πάτμω (1889-1970) υπήρξε μία ιδιαιτέρως χαριτωμένη αλλά και δυναμική παρουσία της νεώτερης εποχής. Από μικρός αφιερωμένος στον Θεό έγινε μοναχός κι έπειτα ιερομόναχος και καθηγούμενος στην ιερά μονή του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Πάτμου, ενώ ίδρυσε και άλλα μοναστήρια που μέχρι σήμερα σφύζουν από πνευματική ζωή και κίνηση. Και εκτός τούτου˙ έγινε γνωστός και για τους εθνικούς αγώνες του, με την έννοια ότι όταν οι Ιταλοί κατακτητές των Δωδεκανήσων απαγόρευσαν τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία, εκείνος μαζί και με άλλους κληρικούς ίδρυσαν κατηχητικά σχολεία, μέσα στα οποία δίδασκαν βεβαίως την  ορθόδοξη χριστιανική ζωή, κυρίως όμως την ελληνική γλώσσα, ένα είδος όπως έχει χαρακτηριστεί «κρυφών σχολειών» για την περιοχή εκείνη – κάτι που το «πλήρωσε» αρκετά ακριβά, γιατί οι Ιταλοί για την εθνική δράση του τον εξόρισαν για δύο χρόνια, οπότε τούτο έγινε η απαρχή έντονης ιεραποστολικής δράσεώς του και σε άλλες περιοχές.  

    Ο όσιος ήταν μία συνέχεια του Κυρίου Ιησού Χριστού, όπως συμβαίνει με όλους τους αγίους μας, που θα πει ότι ευρισκόμενος στον κόσμο συνιστούσε πηγή ευλογίας για τον τόπο του αλλά και για σύνολη τη δημιουργία – «ανασαίνει» ο κόσμος με κάθε άγιο, ή με εκκλησιαστική ορολογία «ουρανώνεται η γη»! Γι’ αυτό και κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος που ερχόταν σε επαφή μαζί του κατανυσσόταν παίρνοντας μαζί του, κατά Ιωάννη της Κλίμακος, ένα βέλος στην καρδιά του για αλλαγή πορείας του και αναζήτησης του Θεού του.

Ἡ Ὀρθόδοξη χριστιανική ἀγωγή στό ἐκπαιδευτικό ἔργο τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια

 

...Ποι­ὰ ἦ­ταν ἡ ἐκ­παι­δευ­τι­κὴ πο­λι­τι­κὴ τοῦ Ἰ­ω­άν­νου Κα­ππο­δί­στρι­α; Ποι­ὰ θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ εἶ­ναι ἡ ἐκ­παι­δευ­τι­κὴ πο­λι­τι­κή, ἑ­νὸς ἀν­δρὸς αὐ­τοῦ τοῦ ἐ­πι­πέ­δου, αὐ­τῆς τῆς μόρ­φω­σης καὶ αὐ­τῆς τῆς βι­ω­μα­τι­κῆς σχέ­σης μὲ τὴν Ὀρ­θο­δο­ξί­α; Ἑ­νὸς ἀν­θρώ­που ποὺ πί­στευ­ε πὼς τὰ πάν­τα στὴ ζω­ὴ συμ­βαί­νουν κα­τὰ βού­λη­ση ἢ ἀ­νο­χὴ τοῦ Θε­οῦ. Ἔ­γρα­φε σὲ μί­α ἐ­πι­στο­λή του: «Θε­ω­ρῶ συμ­βο­λὴ τῆς Θεί­ας Πρό­νοι­ας τοὺς μι­κροὺς πυ­ρε­τούς». Ἀ­πὸ τὴν ἰ­τα­λι­κὴ πό­λη Voloagno τὸ Μά­ϊ­ο τοῦ 1819: «Ἔ­κα­μα χθὲς δύ­ο τά­μα­τα: Ἕ­να στὴ Θε­ο­τό­κο Παρ­θέ­νον τὴν Πλα­τυ­τέ­ραν καὶ τὸ ἄλ­λο εἰς τὸν θαυ­μα­τουρ­γὸν προ­στά­την μας Ἅ­γι­ον Σπυ­ρί­δω­να». Ἀ­πὸ τὸ Μι­λά­νο ἔ­γρα­φε στὸν πα­τέ­ρα του: «Ἂς εἶ­ναι δο­ξα­σμέ­νη ἡ Θεί­α Πρό­νοι­α ἥτις μὲ προ­στα­τεύ­ει. Εἶ­ναι εὐ­λο­γί­α τὸ νὰ γνω­ρί­ζω ὅ­τι σεῖς εὑρί­σκε­σθε ἐν κα­λῇ ὑ­γεί­ᾳ καὶ νὰ σᾶς βλέ­πω νὰ μᾶς ὑ­πό­σχε­σθε ἀ­κό­μη μα­κρὰ ἔ­τη κα­λῆς ζω­ῆς … Τὸ νὰ βλέ­πω ἀν­τὶ τοῦ κα­κοῦ μὲ τὸ ὁ­ποῖ­ον εἶ­χαν τὴν πρό­θε­ση οἱ μο­χθη­ροὶ νὰ μὲ ἀ­πει­λή­σουν, νὰ προ­κύ­πτει κα­λόν, τὸ νὰ ἀ­να­γνω­ρί­σω ὅ­τι ὅ­λον τοῦ­το εἶ­ναι ἔρ­γον μο­να­δι­κόν τῆς προ­στα­σί­ας τοῦ Θε­οῦ καὶ τῶν θαυ­μα­τουρ­γῶν Ἁ­γί­ων τοὺς ὁ­ποί­ους ἀ­να­ξί­ως ἐ­πε­κα­λέ­σθην μὲ δά­κρυ­α εἰ­λι­κρι­νοῦς καρ­δί­ας καὶ ἀ­φο­σι­ω­μέ­νης».

Ἡ θρη­σκευ­τι­κὴ πί­στη τοῦ Ἰ­ω­άν­νη Κα­ππο­δί­στρι­α δὲν ἦ­ταν ἕ­να ἐ­πι­φα­νει­α­κὸ φαι­νό­με­νο τῆς ζω­ῆς του ἀλ­λὰ ἦ­ταν πί­στη προ­σω­πι­κή, ἐ­σω­τε­ρι­κή, βα­θει­ὰ ρι­ζω­μέ­νη στὴν ὕ­παρ­ξή του ποὺ τὸν ὁ­δή­γη­σε πέ­ρα ἀ­πὸ τὴ λάμ­ψη τῆς ἐ­ξω­τε­ρι­κῆς ζω­ῆς καὶ τὴ μα­ται­ό­τη­τά της σ᾿ ἐ­κεί­νη τὴν πε­ρι­ο­χὴ τῆς κα­τά­νυ­ξης τοῦ ἀν­θρώ­που, ὅ­που ἡ ἄ­δο­λη καρ­δι­ὰ βρί­σκει τὸ δρό­μο γι­ὰ τὴν «Βα­σι­λεί­α τῶν Οὐ­ρα­νῶν». Σὲ ἐ­πι­στο­λή του πρὸς τὸν Ἀν­δρέ­α Μου­στο­ξύ­δη ἔ­γρα­φε πὼς πρό­θε­σή του ἦ­ταν νὰ χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν ὅ­λοι οἱ Ἕλ­λη­νες τὴν Σύ­νο­ψιν «ὥ­στε ἕ­κα­στος πα­ρα­κα­λῶν τὸν Θε­ὸν νὰ κα­τα­λα­βαί­νῃ καὶ τί λέ­γει».

Συ­νει­δη­το­ποι­ών­τας τὴ θέ­ση καὶ τὸ ρό­λο τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης χρι­στι­α­νι­κῆς ἀ­γω­γῆς τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ λα­οῦ, μέ­σα στὸ γε­νι­κό­τε­ρο ἐκ­παι­δευ­τι­κὸ καὶ πο­λι­τι­κό του ἔρ­γο, ὁ πρῶ­τος κυ­βερ­νή­της τῆς Ἑλ­λά­δος σὲ ὁ­δη­γί­ες του πρὸς τοὺς δα­σκά­λους τῆς Ἐ­πι­κρά­τει­ας τό­νι­ζε: «θέ­λε­τε κα­τα­βά­λει θε­μέ­λι­ον τῆς παι­δεί­ας εἰς τὰς ἁ­πλὰς ψυ­χὰς τῶν παί­δων τὸν φό­βον τοῦ Θε­οῦ, ποὺ εἶ­ναι ἡ ἀρ­χὴ τῆς σο­φί­ας, καὶ στοι­χει­οῦν­τες αὐ­τοὺς εἰς τὴν ἀ­λη­θι­νὴ παι­δεί­α, τὴν εὐ­σέ­βει­αν, θέ­λε­τε τοὺς δι­δά­σκει τὴν ἱ­ε­ρὰν κα­τή­χη­σιν, ἐκ τῆς ὁ­ποί­ας μυ­ού­με­νοι τὰ ἀ­λη­θι­νά τοῦ χρι­στι­α­νοῦ χρέ­η, θέ­λουν δι­δά­σκε­σθαι καὶ τὰ τοῦ ἀ­γα­θοῦ πο­λί­του κα­θή­κον­τα δι­ὰ τῆς ἠ­θι­κῆς προ­σαρ­μο­ζό­με­νης εἰς τὸν οὐ­ρά­νι­ον νό­μον τοῦ ἱ­ε­ροῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου».

Ὁ πρῶ­τος πο­λί­της τῆς χώ­ρας ἐ­κεί­νη τὴν ἐ­πο­χή, ἀ­να­φε­ρό­με­νος εἰ­δι­κὰ στὸ ρό­λο τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης χρι­στι­α­νι­κῆς ἀ­γω­γῆς τὸν και­ρὸ τῆς ἀ­να­σύ­στα­σης τοῦ νε­ο­ελ­λη­νι­κοῦ κρά­τους, ἔ­γρα­φε τὸ 1827: «Πρῶ­τον καὶ σπου­δαι­ό­τε­ρον τῶν κα­θη­κόν­των τῆς Ἑλ­λη­νι­κῆς Κυ­βερ­νή­σε­ως θε­ω­ρῶ τὴν θρη­σκευ­τι­κὴν ἀ­γω­γὴ τοῦ Ἔ­θνους».

Oἰκουμενισμός, ἡ μάστιγα τοῦ αἱώνα μας

 Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν 19.09.2025: «Oἰκουμενισμός, ἡ μάστιγα τοῦ αἱώνα μας»

ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ: Παῦλος Κλιματσάκης Διδάκτωρ 

Φιλοσοφίας

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: Χαράλαμπος Ἂνδραλης - Νομικός, 

Συγγραφέας.

youtube.com

Η ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ χαρακτήρος που τόσο λείπει σήμερα:

«Ἂς λέ­γουν καὶ ἂς γρά­φουν ὅ,τι θέ­λουν. Θὰ ἔλ­θει ὅ­μως κά­πο­τε και­ρός, ὅτε οἱ ἄν­θρω­ποι κρί­νον­ται ὄ­χι σύμ­φω­να μὲ ὅ­σα εἶ­παν ἢ ἔ­γρα­ψαν πε­ρὶ τῶν πρά­ξε­ὼν των, ἀλ­λὰ κατ᾿ αὐ­τὴν τὴν μαρ­τυ­ρί­αν τῶν πρά­ξε­ὼν των. Ὓπ᾿ αὐ­τῆς τῆς πί­στε­ως, ὡς ἀ­ξι­ώ­μα­τος, δυ­να­μού­με­νος ἔ­ζη­σα μέ­σα εἰς τὸν κό­σμον μέ­χρι τώ­ρα, ὁπότε εὑ­ρί­σκο­μαι εἰς τὴν δύ­σιν τῆς ζω­ῆς μου, καὶ ὑ­πῆρ­ξα πάν­το­τε εὐ­χα­ρι­στη­μέ­νος διὰ τοῦτο. Μοῦ εἶναι ἀδύνατον πλέον νὰ ἀλλάξω τώρα. Θὰ συνεχίσω ἐκπληρῶν πάντοτε τὸ χρέος μου, οὐδόλως φροντίζων περὶ τοῦ ἑαυτοῦ μου, καὶ ἂς γίνη ὅ,τι γίνη».

Ὁ Ἰ­ω­άν­νης Κα­ππο­δί­στρι­ας πρὸς τὸν ἐ­πι­στή­θι­ο φί­λο του καὶ με­γά­λο εὐ­ερ­γέ­τη τῆς Ἑλ­λά­δος Ἰ­ω­άν­νη–Γα­βρι­ή­λ Εynard

Ἡ ὑψίστη ἀξία τοῦ ἀνθρώπου

Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου

«Τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;» (Μᾶρκ. 8,37)

Ὁ ἄνθρωπος! Εἶνε θέμα, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἀπησχόλησε θεολόγους, φιλοσόφους ,ποιητάς, λογοτέχνας, ζωγράφους, ἰατρούς, βιολόγους, χημικούς. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο δημιουργήθηκε πολιτισμός, ἀναπτύχθηκαν ἐπιστῆμες, κτίσθηκαν οἰκισμοί, ἱδρύθηκαν πόλεις· γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἔγιναν πόλεμοι ποὺ συνετάραξαν τὴν ὑφήλιο. «Πολλὰ τὰ ἐκπληκτικὰ καὶ φοβερά, μὰ τίποτε φοβερώτερο ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο», ἔψαλλε ὁ Σοφοκλῆς (Ἀντιγ. 332-333).

Ποιά, λοιπόν, ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου;

Χαριτωμένο πλάσμα ἀλήθεια ὁ ἄνθρω-πος», ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας (Μένανδρος) ,«ὅταν εἶνε ἄνθρωπος ». Αὐτὸς ὁ λόγος μαζὶ μ᾿ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ παράλυτος τοῦ Εὐαγγελίου «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» (Ἰω. 5,7) , δικαιώνουν τὸν Διογένη, ποὺ χαρακτηρίστηκε ὡς τρελλὸς ὅταν, μέρα μεσημέρι καὶ μέσα σὲ πλῆθος κόσμου, μὲ τὸ φανάρι ἀναμμένο φώναζε· «Ἄνθρωπον ζητῶ». Δὲν ἔζησε ὁ δυστυχὴς Διογένης ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Πιλάτου, γιὰ νὰ τὸν ἀκούσῃ νὰ λέῃ «Ἴδε ὁ ἄνθρωπος» (Ἰω. 19,5) καὶ νὰ δείχνῃ σὲ ὅλους τὸν Θεάνθρωπο Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Πολλοὶ ὅμως δὲν ἄκουσαν οὔτε τὸν Πιλᾶ-το· στράφηκαν ἀλλοῦ νὰ βροῦν τὸν ἄνθρωπο. Εἶπαν πὼς βρῆκαν νὰ κατάγεται ἀπὸ τὰ ἄλογα κτήνη καὶ διεκήρυξαν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἐξευγενισμένο παιδὶ τοῦ πιθήκου. Ἀρνήθηκαν δηλαδὴ κάθε πνευματικὴ ἀξία καὶ ἀνωτερότητα στὸν ἑαυτό τους. Σ᾿ αὐτοὺς ὁ Σωκράτης θὰ ἔλεγε· «Γνῶθι σαυτόν» , μάθε τὸν ἑαυτό σου.Ὁ Πασκὰλ εἶπε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶνε συγχρόνως «μεγαλεῖο καὶ ἀθλιότης».

Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού - Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

                                

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ [:Μάρκ. 8,34-38 και 9,1]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ

  [Υπομνηματισμός στα εδάφια Ματθ.16,24-27]

   «Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι(:Τότε ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του: “Εάν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει ως μαθητής μου, ας διακόψει κάθε σχέση με τον διεφθαρμένο από την αμαρτία εαυτό του κι ας πάρει τη σταθερή απόφαση να υποστεί ακόμη και θάνατο σταυρικό και βίαιο. Κι ας με ακολουθήσει μιμούμενος σε όλα το παράδειγμά μου· και να μη διστάσει να προβεί στις αποφάσεις και τις θυσίες αυτές)» [Ματθ.16,24].

     «Τότε ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του», λέγει ο ιερός Ευαγγελιστής· πότε δηλαδή; Όταν ο Πέτρος λίγο πριν είχε πει: « Ἵλεώς σοι, Κύριε· οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο (:ο Θεός να σε φυλάξει, Κύριε, από όσα φοβερά μας είπες ότι θα σου συμβούν· Δεν πρέπει να σου συμβούν αυτά)» [Ματθ.16,22]· και άκουσε ως απάντηση από τον Κύριο: « Ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων (:Πήγαινε πίσω μου και φύγε από μπροστά μου, σατανά˙ μου είσαι εμπόδιο στο δρόμο του καθήκοντός μου και πειρασμός· διότι δεν φρονείς εκείνα που αρέσουν στον Θεό, αλλά εκείνα που αρέσουν στους ανθρώπους)» [ Ματθ. 16,23]· διότι δεν αρκέστηκε στην επιτίμηση μόνο, αλλά θέλοντας να δείξει και με το παραπάνω και το ότι τα λόγια του Πέτρου ήταν άτοπα και ανάρμοστα και να αποκαλύψει και το κέρδος που θα πήγαζε από το Πάθος, λέγει: «Εσύ μου λέγεις: “ο Θεός να σε φυλάξει και να σε ευσπλαχνιστεί, ώστε να μη σου συμβεί αυτό”· εγώ όμως σου λέγω ότι δεν είναι μόνο επιβλαβές για σένα και ολέθριο το να με εμποδίσεις και να δυσφορείς για το Πάθος μου, αλλά ότι ούτε θα μπορέσεις να σωθείς εάν και εσύ ο ίδιος δεν είσαι προετοιμασμένος με κάθε τρόπο να πεθάνεις». Για να μη νομίσουν δηλαδή ότι είναι ανάξιο Αυτού το να πάθει, διδάσκει σε αυτούς το κέρδος του πράγματος, όχι μόνο με όσα είχαν προηγηθεί, αλλά και με όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν.

Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ [: Γαλ. 2, 16-20]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ (:επειδή όμως μάθαμε από τη δική μας πείρα ότι δεν γίνεται δίκαιος ο άνθρωπος και δεν σώζεται με την τήρηση των τυπικών διατάξεων του μωσαϊκού νόμου, αλλά μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό, γι' αυτό λοιπόν και εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να γίνουμε δίκαιοι και να σωθούμε από την πίστη στον Χριστό και όχι από τα έργα του μωσαϊκού νόμου· διότι όπως αναφέρεται και στους ψαλμούς, με τα έργα του νόμου δεν θα δικαιωθεί και δεν θα σωθεί κανένας άνθρωπος)» [Γαλ.2,16· ερμ. απόδοση Παν. Τρεμπέλα].

Πρόσεξε και εδώ πώς με ασφάλεια λέγει τα πάντα. «Διότι όχι όμως ως κακό αλλά ως ασθενή στο να μας εξασφαλίσει τη σωτηρία», λέγει, «εγκαταλείψαμε τον μωσαϊκό νόμο». Εάν λοιπόν ο μωσαϊκός νόμος δεν παρέχει δικαίωση και σωτηρία στον άνθρωπο, είναι περιττή η περιτομή. Αλλά εδώ μεν έτσι αναφέρει· προχωρώντας όμως δείχνει ότι όχι μόνο είναι περιττή η περιτομή, αλλά και επικίνδυνη· κάτι το οποίο είναι και περισσότερο αξιοπαρατήρητο, το ότι δηλαδή στην αρχή μεν λέγει ότι «δεν δικαιώνεται ο άνθρωπος από τα έργα του νόμου», προχωρώντας όμως ομιλεί και με πιο βαριές εκφράσεις.

Παράδοξος τρόπος νὰ εἴμαστε ἐλεύθεροι, ἀλλὰ ἀληθινός:

Ὁ ἐκούσιος Σταυρὸς καὶ ἡ τήρηση τῶν Ἱ. Κανόνων

Διότι εάν δεν σε πείθει να προστρέξεις η φύση του πράγματος, ούτε να λάβεις είσαι άξιος, αλλά ούτε και εάν λάβεις, θα γνωρίσεις καλώς εκείνο που έλαβες» Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

    

    Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

    Πάλι ἔχει γίνει ἐπίκαιρο τὸ ἐρώτημα, ἂν ἡ τήρηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὑποχρεωτικὴ ἢ δυνητική. Πάλι τὸ ποίμνιο ἔχει διχασθεῖ καὶ ξεκάθαρα ἀποπροσανατολισθεῖ. Καὶ ἡ διαμάχη συνεχίζεται εἰς βάρος τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας, διότι τὸ ἐρώτημα καὶ λάθος εἶναι καὶ λανθασμένα τίθεται.

    Τὸ ἐρώτημα, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ τίθεται, δὲν εἶναι, ἂν εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ τηρήσω τὸν ἑκάστοτε Κανόνα, ἀλλὰ ἂν θέλω νὰ εἶμαι Χριστιανός, μὲ ὅτι αὐτὸ συνεπάγεται. Καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ πραγματικὴ ἐλευθερία: Δικαίωμα ἐπιλογῆς ἀλλὰ καὶ ὑποχρέωση ἐφαρμογῆς καὶ ὑπεράσπισης αὐτοῦ ποὺ ἐπέλεξα. Τὴν σημερινὴ Κυριακὴ μετὰ τὴν Παγκόσμια Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀκοῦμε τὸν Χριστὸ νὰ μᾶς λέει:

«    Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ´, 24). Καὶ ὁ Τρεμπέλας μεταφράζει (ἐδῶ):

«    Ἐάν κάποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει ὡς μαθητής μου, ἂς διακόψει κάθε σχέση μὲ τὸν διεφθαρμένο ἁπὸ τὴν ἁμαρτία ἑαυτό του κι ἂς πάρει τὴ σταθερὴ ἀπόφαση νὰ ὑποστεῖ ἀκόμη καὶ θάνατο σταυρικὸ καὶ βίαιο. Κι ἂς μὲ ἀκολουθήσει μιμούμενος σὲ ὅλα τὸ παράδειγμά μου· καὶ νὰ μὴ διστάσει νὰ προβεῖ στὶς ἀποφάσεις καὶ τὶς θυσίες αὐτές».

    Τὸ μόνο ποὺ ἔχει δυνητικὸ ἢ ἀκόμα, ἂν θέλει κανείς, καὶ προτρεπτικὸ χαρακτῆρα στὰ λόγια τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν». Ὁ Χριστὸς σεβόμενος τὴν ἐλευθερία μας μᾶς ἀφήνει τὸ αὐτεξούσιο καὶ τὸ δυνητικὸ ποὺ τὸ συνοδεύει. Δὲν χρειάζεται φυσικὰ νὰ ποῦμε, τί συμβαίνει μὲ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἀρνοῦνται νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν. Γι’ αὐτοὺς ὅμως ποὺ ἀποφασίζουν νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν, ὁ λόγος Του εἶναι ξεκάθαρος: Θέλεις νὰ σώσεις τὴν ψυχή σου, σήκωσε τὸν σταυρό σου καὶ ἀκολούθησέ με. Δὲν λέει, ἂν μπορεῖς, δὲν λέει ἂν θέλεις, ἀλλὰ σήκωσε, προστακτική· καὶ τὴ στιγμὴ ἀκριβῶς ποὺ θὰ προσπαθήσεις μὲ κόπο νὰ σηκώσεις τὸ σταυρό σου, θὰ ἔλθει καὶ θὰ στὸν κάνει -ἀνάλογα μὲ τὸ Θέλημά Του- «ἐλαφρὸ» ἡ Θ. Χάρη. Κάθε ἀντικατάσταση τῆς προστακτικῆς μὲ δυνητικοῦ χαρακτῆρα ἑρμηνεῖες ἢ ἄλλες δικαιολογίες, ἀποτελεῖ συμβιβασμό, ἐπικάλυψη τῶν ἀδυναμιῶν καὶ παθῶν μας.

Χριστιανός χωρίς σταυρό και αγώνα δεν νοείται, Κυριακή μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης) .

 

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 1985.

Αχούσαμε και πάλι σήμερα, αδελφοί μου, στο Ιερό Ευαγγέλιο τον λόγο του Κυρίου· «ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’ 24). Αυτή είναι η Κυριακή μετά την Ύψωσι του Τιμίου Σταυρού. Προχθές είχαμε την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Και γι’ αυτό η Εκκλησία σήμερα πάλι για τον Σταυρό μιλάει. Τον Σταυρό του Κυρίου, που πρέπει να γίνη και δικός μας σταυρός. Διότι αν και εμείς δεν σηκώσουμε τον σταυρό τον δικό μας, αν δεν συμμετέχουμε στον Σταυρό του Χριστού, τι Χριστιανοί είμαστε; Διότι Χριστιανός είναι εκείνος ο οποίος μιμείται τον Χριστό, εξ ου και Χριστιανός. Και μιμείται τον Χριστό σε όλη του την ζωή, ακόμα και στον σταυρικό Του θάνατο. Και συσταυρούται με τον Χριστό, για να συναναστηθή μαζί Του και να περιπατήση «εν καινότητι ζωής» (Ρωμ. στ’ 4), καθώς λέγει ο θείος Απόστολος Παύλος.

Χριστιανός χωρίς σταυρό και αγώνα δεν νοείται. Χριστιανός που ακολουθεί ένα εύκολο δρόμο δεν νοείται. Ενόμισαν και νομίζουν μερικοί, ότι Χριστιανός είναι να τηρή κανείς μερικές ηθικές εντολές και να καλοπερνάει στην ζωή του, να έχη ανέσεις, να έχη μία ευημερία ανθρώπινη και να έχη μία ζωή ανθρωπίνως εξασφαλισμένη. Αλλά δεν είναι αυτός ο Χριστιανός. Χριστιανός είναι εκείνος ο οποίος κάθε ημέρα αγωνίζεται. Αγωνίζεται για να αγαπήση τον Θεό. Αγωνίζεται για να αγαπήση τον αδελφό του. Επειδή δε ο εγωϊσμός είναι που εμποδίζει τον άνθρωπο να αγαπήση τον Θεό και να αγαπήση τον αδελφό του, αγωνίζεται για να ξερριζώση από μέσα του τον εγωισμό. Αγωνίζεται για να ξερριζώση τα πάθη, τα οποία σκοτίζουν τον νου του ανθρώπου και αιχμαλωτίζουν την καρδιά του. Αγωνίζεται να ευαρεστήση τον Θεό. Γνωρίζει τις εντολές του Θεού και θέλει αυτές τις εντολές να τις τηρήση στην ζωή του με ακρίβεια. Όχι για να δικαιωθή απέναντι του Θεού εγωϊστικά, αλλά για να ευαρεστήση τον Κύριο από αγάπη. Και ο αγώνας που κάνει ο Χριστιανός γι’ αυτό γίνεται. Όχι για να πη στον Θεό· “εγώ είμαι εντάξει· δικαιούμαι την σωτηρία” -γιατί τότε θα ήταν ένας Φαρισαίος- αλλά για να πη στον Θεό· “Κύριε, παρ’ όλη την αδυναμία μου και την αμαρτωλότητά μου, εγώ σε αγαπώ. Και σαν έκφρασι της αγάπης μου, προσπαθώ να κάνω τις εντολές Σου και το άγιό Σου θέλημα. Και από Εσένα εξαρτάται, αν θα μου δώσης την σωτηρία και αν θα μου δώσης την Χάρι Σου”.

Παιδικό ἄγχος

Παιδικό ἄγχος

τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου, Εἰδικοῦ Παιδαγωγοῦ

Τα σχολεία άνοιξαν τις πόρτες τους για να υποδεχθούν τους μαθητές τους. Οι εκπαιδευτικοί, όλων των βαθμίδων, με ανανεωμένες τις δυνάμεις και την όρεξή τους άρχισαν να παραδίδουν μαθήματα στους μαθητές τους, με λύπη όμως διαπιστώνουν ότι ορισμένοι μαθητές τους, όχι μόνον τα πρωτάκια του Δημοτικού ἤ μαθητές της πρώτης Γυμνασίου, αλλά και άλλων τάξεων, έχουν μία όχι φυσιολογική συμπεριφορά μέσα στην τάξη και στο διάλειμμα. Την διαπίστωση των εκπαιδευτικών έρχονται να την επιβεβαιώσουν και  γονείς οι οποίοι παρατηρούν ότι κάτι έχει αλλάξει στην συμπεριφορά του παιδιού τους τον τελευταίο καιρό και το ακούνε να κάνει παράπονα για όλα και για όλους. Παραπονιέται π. χ. ότι το πονάει το κεφάλι, το στομάχι, το τρώει (έχει κνίδωση) όλο του το σώμα, δεν έχει όρεξη να φάει, βλέπει τρομακτικά όνειρα και εφιάλτες, πολλοί μαθητές του Νηπιαγωγείου ή των πρώτων τάξεων του Δημοτικού βρέχουν το βράδυ το κρεββάτι τους κλπ. ʹΟλα τα παραπάνω συμπτώματα οδηγούν τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να καταλάβουν ότι τα παιδιά αυτά έχουν άγχος. 

   ʹΟλοι μας αναγνωρίζουμε ότι, όπως οι περισσότεροι μεγάλοι στην ηλικία υποφέρουν από το άγχος, το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τα μικρά παιδιά. Είναι λοιπόν το παιδικό άγχος μία αντίδραση του οργανισμού του παιδιού για τις διάφορες καταστάσεις που αντιμετωπίζει στην καθημερινή του ζωή.

   Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ένα μικρό παιδί δεν μπορεί να μας πει με λόγια αυτό που αισθάνεται, γιατί, ίσως, να  μην έχει την αναπτυξιακή ωριμότητα ή το λεξιλόγιο για να πει στους μεγαλύτερούς του «φοβάμαι», «ανησυχώ», «νιώθω πίεση».

ἅγ. Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: Γιὰ νὰ συμπροσευχηθοῦμε μὲ κάποιον, πρέπει νὰ συμφωνοῦμε στὴν πίστη

«Γιὰ νὰ συμπροσευχηθοῦμε μὲ κάποιον, πρέπει νὰ συμφωνοῦμε στὴν πίστη... ἡ ἂρνησι πρός τόν Πατριάρχη δέν εἶναι ἂρνησι πρός τήν ἀγάπην οὒτε πρός τήν ἑνότητα. Εἶναι "ὂχι" πρός τό ψεῦδος καί "ναί" πρός τήν Ἀλήθεια» («Ὀρθόδοξος Τύπος», τ. 98/1.3.1969, σ. 4 καί τ. 1680/9.3.2007, σ. 5)!

"Ὁ Πατριάρχης (σσ. και όλοι οι Οικουμενιστές) ἀγάπησε μιὰν ἄλλη γυναῖκα μοντέρνα, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Μητέρα μας δὲν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδὴ εἶναι πολὺ σεμνή!"

Ορθόδοξοι κληρικοί στην οικουμενιστική “λειτουργία” του Βατικανού

 Ο Ο.Τ. μας ενημερώνει ως μία από τις πολλές εφημερίδες, πως η Εκκλησία έχει υποταγεί στον Πάπα και στην Ν.Τ.Π. (ας μας πουν όσοι υποστηρίζουν τέτοια πράγματα, ποιούς Μάρτυρες του 21ου αιώνα έχουμε εμείς κοινούς με τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό; Άρα γίναμε μία εκκλησία;) . Και παράλληλα δεν σχολιάζει τίποτα, δεν καλεί τους πιστούς σε αντίσταση και στην ευλογημένη σε αυτή την περίπτωση ανυπακοή, δεν παραθέτει ούτε μία πατερική ρήση του τι πρέπει να κάνουμε ως πιστοί σε τέτοιες περιπτώσεις. Και δεν το κάνει αυτό, διότι στην πραγματικότητα ο Ο.Τ. και οι όμοιοί του αντιοικουμενιστές είναι ηθικοί αυτουργοί της προδοσίας αφού ως σφουγγάρι απορρόφησαν με ψέμματα και ανούσιες υποσχέσεις όλες τις αντιδράσεις που θα είχαν σίγουρα σταματήσει την κατρακύλα. Όμως οι εκκλησιαστικοί Πατέρες είναι ξεκάθαροι: Κανὼν ΜΕ´ Ἀποστόλων: Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω· εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω. Μ. Βασίλειος: «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, ΚΟΙΝΩΝΟΥΣΙ δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν» (Βλ. Ν. Βασιλειάδη, Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἔκδ. «Σωτήρ», Ἀθῆναι, 1972, σελ. 95).

Φωτογραφία: youtube vatican news

Ιεράρχες και κληρικοί εκπρόσωποι από τουλάχιστον εννέα Ορθόδοξες Εκκλησίες παρευρέθηκαν στην οικουμενιστική λειτουργία του Πάπα Λέοντα, αφιερωμένη στη μνήμη των Μαρτύρων και των Μαρτύρων της Πίστης στον 21ο αιώνα, η οποία πραγματοποιήθηκε στην παπική Βασιλική του Αγίου Παύλου Εκτός των Τειχών την Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου.

Η εκδήλωση μεταδόθηκε από το Vatican News:

Η λειτουργία περιελάμβανε ύμνους, αναγνώσματα και προσευχές με επικεφαλής Ορθόδοξους, Καθολικούς, Προτεστάντες και Ανατολίτες εκπροσώπους, συμπεριλαμβανομένων αρκετών γυναικών Προτεσταντών ιερέων.

Ονόματα που δηλώνουν αρετές

                    

Τα ανθρωνύμια δεν είναι σχεδόν ποτέ τυχαία. Κουβαλούν ευχές, αξίες, μνήμες και πολιτισμό. .....

Ονόματα και Αρετές

Μία από τις συνηθέστερες διαχρονικές και διαγλωσσικές πηγές δημιουργίας ανθρωνυμίων είναι οι θετικές ιδιότητες ή αρετές.

Ειδικά στον λαϊκό πολιτισμό – αλλά διόλου απίθανο και στην αρχαιότητα – τέτοια ονόματα έχουν σχεδόν πάντα και ευχετική διάσταση: δίνοντας συγκεκριμένο όνομα σε κάποιον, ευχόμαστε τρόπον τινά να αποκτήσει τις ιδιότητες που δηλώνει το όνομά του και να τις επαυξήσει, ώστε να το εκπροσωπεί επάξια.

Γυναικεία ονόματα και αρετές

Έτσι, δεν είναι παράδοξο ότι πολλά γυναικεία ονόματα δηλώνουν αρετές:

"Αγάπη", "Ακακία", "Αρετή" (και "Αρετούσα"), "Γαλήνη", "Ελπίδα", "Ειρήνη", "Ευφροσύνη", "Υπομονή", "Σοφία", "Πίστη", "Χαρά" κ.ά.

Αυτό είναι κατ’ εξοχήν προνόμιο των γυναικείων ονομάτων, επειδή ταυτίζονται μορφολογικά με την αρετή που δηλώνουν.