Ομιλία εις την Κυριακήν προ της Υψώσεως του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού

             ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

Θεοφάνους Επισκόπου Ταυρομενίας του Κεραμέως

Ελάτε σήμερα, ω θεοφιλεστάτη συνάθροισις, ας εορτάσομε τα προεόρτια της ανυψώσεως του ζωηφόρου Σταυρού. Αντηχεί στην ακοή μου η θεσπεσία φωνή του Ευαγγελίου, η οποία προσφωνεί το σταυρικό μυστήριο θέτοντας ως υπόδειγμα το χάλκινο όφι που είχαν κρεμάσει στο ξύλο οι Ισραηλίτες. Και μου γίνονται τα αναγνώσματα προμηνύματα και προκηρύγματα της προσκυνήσεως του Σταυρού.

Ας στρέψομε λοιπόν προσεκτικά το βλέμμα μας στα ολόφωτα λόγια του Ευαγγελίου χρησιμοποιώντας αυτά ως προπομπή του βασιλικού σκήπτρου. Είπεν ο Κύριος: «ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν, ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο Υιός του ανθρώπου, ο ων εν τω ουρανώ». Καλό είναι να τα είπη αυτά. Πράγματι, η ευαγγελική αυτή περικοπή αποβλέποντας στον σκοπό της ημέρας, απεσιώπησε αυτό που είχε προηγηθεί. Τότε λοιπόν που ήλθε προς τον Κύριον ο νυκτερινός εκείνος μαθητής – καταλαβαίνεις βεβαίως οτι εννοώ τον Φαρισαίο Νικόδημο - και τον εδίδασκε ο Σωτήρ για την «άνωθεν γέννησιν», εκείνος, επειδη ο νους του κατείχετο ακόμη από την ιουδαϊκή παχύτητα, εσύρθη αυτόματα στον χώρο της μήτρας φανταζόμενος γέννησιν σαρκικήν. Όταν λοιπόν ο Κύριος τον είδε να μη τον ακολουθεί στο ύψος του δόγματος αυτού, του λέγει· «Ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν, ειμή ο εκ του ουρανού καταβάς»· ωσάν να λέγει: Συ μεν, Νικόδημε, είσαι ανεπίδεκτος ουρανίου μυσταγωγίας και προσπαθείς να βρεις κάποια εξήγηση ανθρώπινη· αλλά «ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν», ώστε να τα μυηθεί αυτά εκεί, «ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς», εκτός από αυτόν ο οποίος κατέβηκε από τον ουρανό και δογματίζει τα εκεί τρανώς, «ο Υιός του ανθρώπου, ο ων εν τω ουρανώ».

Αγία Φοίβη

Αγία Φοίβη: Η ένθερμη διακόνισσα της Κορίνθου

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού στην Romfea.gr

---

Στην αρχαία εκκλησία είχε καθιερωθεί ενωρίς ο θεσμός των διακονισσών. Πρόκειται για την πρώτη στην ιστορία κοινωνική καταξίωση της γυναίκας. 

Για πρώτη φορά στον Χριστιανισμό η γυναίκα καταξιώνεται ως ανθρώπινο πρόσωπο και αναδεικνύεται ισότιμη με τον άνδρα, έχοντας το δικαίωμα να αναλαμβάνει δημόσια λειτουργήματα.

Μία από τις διάσημες διακόνισσες της αρχαίας Εκκλησίας είναι και η αγία Φοίβη από την Κόρινθο. Μια από τις πλέον συμπαθείς γυναικείες μορφές της Καινής Διαθήκης.

Σύμφωνα με την διήγηση του βιβλίου Πράξεων των Αποστόλων ο απόστολος Παύλος με τους συνεργάτες του το 51 μ. Χ. πραγματοποίησε την δεύτερη ιεραποστολική του περιοδεία. 

Από την Μακεδονία κατέβηκε στην Αθήνα και κατόπιν έφτασε στην Κόρινθο, για να κηρύξει το Ευαγγέλιο στην μεγαλούπολη, η οποία ήταν η πρωτεύουσα της αχαϊκής ρωμαϊκής επαρχίας, από το 146 π. Χ.

Η Κόρινθος στα ρωμαϊκά χρόνια ήταν μία πολυάνθρωπη και πολυφυλετική πόλις. Βρισκόταν ανάμεσα σε δύο πολύ σημαντικά λιμάνια, ανατολικά των Κεγχρεών και δυτικά του Λεχαίου και ήταν κέντρο διακομιστικού εμπορίου Ανατολής και Δύσης. Για τούτο προσέλκυε πλήθος ανθρώπων από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας. 

Αυτό είχε και την συνέπεια να είναι διαβόητη για την έκλυση των ηθών των κατοίκων της. Στα εκεί πολυπληθή πορνεία διαπράττονταν κατά κόρον η επαίσχυντη αμαρτία της πορνείας, η «Ιερά Πορνεία, ως λατρεία της «θεάς» Αφροδίτης. 

Ο γεωγράφος Στράβων (63 π. Χ. – 23 μ. Χ.) διέσωσε την πληροφορία ότι στα «ιερά» της προστάτιδας «θεάς» της πορνείας υπηρετούσαν περισσότερες από χίλιες ιερόδουλες, πόρνες - ιέρειες της «θεάς» (“Γεωγραφικά”, VIII, 378)!

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μίλησε για την αλλαγή της ημερομηνίας του Πάσχα για χάρη του διαλόγου με τους Παπικούς

Όσο οι Οικουμενιστές βλέπουν ότι οι Ορθόδοξοι δεν αντιδρούν ιεροκανονικα, δηλ. δεν διακόπτουν το μνημόσυνο τους και δεν προχωρούν σε σύγκλιση συνόδου που θα τους καταδικάσει, αν δεν μετανοήσουν, θα προχωρούν ακάθεκτοι σε όσα σχεδιάζουν. Τεράστια η ευθύνη όσων ατέρμονα «οικονομούν» και μιλούν για κόκκινες γραμμές που έχουν ήδη περαστεί.

 

Πάπας Λέων και Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Φωτογραφία: ιστοσελίδα των αρχόντων του Φαναρίου

Σύμφωνα με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, το Άγιο Πνεύμα θέλει όλοι οι χριστιανοί να γιορτάζουν το Πάσχα την ίδια ημερομηνία.

Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος σε συνέντευξη στο Vatican news μίλησε για τη σημασία του εορτασμού του Πάσχα από όλους τους χριστιανούς την ίδια ημερομηνία.

Σύμφωνα με τα λόγια του, «για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη ως χριστιανοί, πρέπει να γιορτάζουμε την Ανάσταση του Σωτήρα την ίδια ημέρα» μαζί με τους καθολικούς.

«Μαζί με τον αείμνηστο πάπα Φραγκίσκο αναθέσαμε σε επιτροπή να μελετήσει αυτό το ζήτημα. Ο διάλογος έχει ήδη ξεκινήσει», είπε ο Πατριάρχης. Πρόσθεσε ότι πρέπει να προχωρήσουμε με προσοχή, καθώς υπάρχουν διαφορετικές απόψεις μεταξύ των Εκκλησιών και πρέπει να αποφύγουμε νέες διαιρέσεις.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δήλωσε ότι η αλλαγή της ημερομηνίας του Πάσχα στην Ορθοδοξία μπορεί να γίνει μόνο με νέα Οικουμενική Σύνοδο.

«Παρ' όλα αυτά, είμαστε όλοι ανοιχτοί και έτοιμοι να ακούσουμε το Πνεύμα, το οποίο, όπως πιστεύουμε, μας έδειξε καθαρά φέτος πόσο σημαντικό είναι να ενοποιήσουμε την ημερομηνία του Πάσχα», κατέληξε.

Υπενθυμίζουμε, σύμφωνα με τα λόγια του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ελπίζει ότι ο πάπας Λέων θα δείξει ενδιαφέρον για το κοινό Πάσχα.

eeod.gr

«Πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» Ο Θρἰαμβος της Εκκλησίας

Ας μην χάνουμε την πίστη μας. Παρά τα όσα γίνονται, παρά τα λάθη των ανθρώπων η Εκκλησία πάντα μένει αμόλυντη, αλώβητη, σωτήρια και πάντα θριαμβεύει.

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος - Ὁ θρίαμβος τῆς Ἐκκλησίας

Πῶς ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός; Στὸ βασικὸ αὐτὸ ἐρώτημα ἂς μὴν προσπαθήσουμε ν ἀπαντήσουμε μὲ τὸ ἐπιχείρημα τῆς δημιουργίας τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, γιατὶ ὁ ἄπιστος δὲν θὰ τὸ παραδεχθεῖ. Ἂν τοῦ ποῦμε ὅτι ἀνέστησε νεκρούς, θεράπευσε τυφλούς, ἔδιωξε δαιμόνια, οὔτε τότε θὰ συμφωνήσει. Ἂν τοῦ ποῦμε ὅτι ὑποσχέθηκε ἀνάσταση νεκρῶν, βασιλεία οὐρανῶν καὶ ἀνέκφραστα ἀγαθά, τότε ὄχι μόνο δὲν θὰ συμφωνήσει, ἀλλὰ καὶ θὰ γελάσει.

Πῶς λοιπὸν θὰ τὸν ὁδηγήσουμε στὴν πίστη, καὶ μάλιστα ὅταν δὲν εἶναι πνευματικὰ καλλιεργημένος; Ἀσφαλῶς μὲ τὸ νὰ στηριχθοῦμε σὲ ἀλήθειες, ποὺ καὶ ἐμεῖς καὶ αὐτὸς παραδεχόμαστε χωρὶς καμιὰν ἀντίρρηση καὶ ἀμφιβολία.

Σὲ ποιὸ λοιπὸν σημεῖο συμφωνοῦμε μαζί του ἀπόλυτα; Στὸ ὅτι ὁ Χριστὸς φύτεψε τὴν Ἐκκλησία. Ἀπ᾿ αὐτὸ θὰ φανερώσουμε τὴ δύναμη καὶ θ᾿ ἀποδείξουμε τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Θὰ δοῦμε ὅτι εἶναι ἀδύνατο ν᾿ ἀποτελεῖ ἀνθρώπινο ἔργο ἡ διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ σ᾿ ὅλη τὴν οἰκουμένη μέσα σὲ τόσο σύντομο χρονικὸ διάστημα. Καὶ μάλιστα, ὅταν ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ προσκαλεῖ στὴν ἀνώτερη ζωὴ ἀνθρώπους μὲ κακὲς συνήθειες, δούλους τῆς ἁμαρτίας. Καὶ ὅμως, ὁ Κύριος κατόρθωσε νὰ ἐλευθερώσει ἀπ᾿ ὅλα αὐτὰ ὄχι μόνο ἐμᾶς, μὰ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος.

Κι αὐτὸ τὸ κατόρθωσε χωρὶς νὰ χρησιμοποιήσει ὅπλα, χωρὶς νὰ ξοδέψει χρήματα, χωρὶς νὰ κινητοποιήσει στρατούς, χωρὶς νὰ προκαλέσει πολέμους. Τὸ κατόρθωσε ξεκινώντας μὲ δώδεκα μόνο μαθητές, ποὺ ἦσαν ἄσημοι, ἀμόρφωτοι, φτωχοί, γυμνοί, ἄοπλοι...

Μὲ τέτοιους ἀνθρώπους κατόρθωσε νὰ πείσει τὰ ἔθνη, νὰ σκέφτονται σωστά, ὄχι μόνο γιὰ τὴν παρούσα ζωή, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ μέλλουσα. Μπόρεσε νὰ καταργήσει προγονικοὺς νόμους, νὰ ξεριζώσει ἀρχαῖες συνήθειες καὶ νὰ φυτέψει νέες. Μπόρεσε ν ἀποσπάσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν εὔκολο τρόπο ζωῆς καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὸ δύσκολο. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ κατόρθωσε, ἐνῶ ὅλοι Τὸν πολεμοῦσαν, ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶχε ὑπομείνει ἐξευτελιστικὴ σταύρωση καὶ ταπεινωτικὸ θάνατο!

Ἀσφαλῶς δὲν συμβαίνουν αὐτὰ στοὺς ἀνθρώπους. Μᾶλλον τὰ ἀντίθετα συμβαίνουν. Ἐφ᾿ ὅσον δηλαδὴ ζοῦν καὶ εὐδοκιμοῦν οἱ ἴδιοι, τὸ ἔργο τους προοδεύει. Ὅταν ὅμως πεθάνουν, καταστρέφεται μαζί τους ὅ,τι δημιούργησαν. Καὶ αὐτὸ τὸ παθαίνουν ὄχι μόνο οἱ πλούσιοι οὔτε μόνο οἱ ἄρχοντες, ἀλλὰ καὶ οἱ κυβερνῆτες ἀκόμα. Γιατὶ καὶ οἱ νόμοι τους καταλύονται και ἡ μνήμη τους σβήνει και τ᾿ ὄνομά τους ξεχνιέται καὶ οἱ ἔμπιστοι ἄνθρωποί τους παραγκωνίζονται.

Αὐτὰ συμβαίνουν σ᾿ ἐκείνους, ποὺ πρῶτα μ ἕνα νεῦμα κυβέρνησαν λαοὺς καὶ ὁδήγησαν στὸν πόλεμο ὁλόκληρες στρατιές. Σ᾿ ἐκείνους ποὺ καταδίκαζαν σὲ θάνατο καὶ ποὺ ἀνακαλοῦσαν ἐξορίστους.

Όταν η Εκκλησία συμμορφώνεται για να παραμείνει ζωντανή, παύει να είναι Εκκλησία.

    Συμφωνούμε με το κεντρικό νόημα του άρθρου, διαφωνούμε όμως με την μονόπλευρη κομματικού χαρακτήρα καταδίκη μόνο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το ελληνικό κράτος μετά από την δολοφονία του Καποδίστρια και συγκεκριμένα  από την Βαυαροκρατία και μετά έθεσε την Εκκλησία υπό την κυριαρχία του, την χώρισε αντικανονικά από το πατρ. Κωνσταντινουπόλεως προσπαθώντας παράλληλα να την μεταλλάξει σε κρατικό όργανο. Δυστυχώς έως τώρα από την μεριά της επισήμους Εκκλησίας δεν έγιναν σοβαρές προσπάθειες ανεξαρτοποίησής της. Οι δε επίσκοποι λειτουργούν πια ως υπάκουοι υψηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι χάνοντας την έννοια του αξιώματός τους. Έχουν πια εκκοσμικευθεί! 

                

                                     

Η αποϊεροποίηση που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας δεν είναι αποτέλεσμα θεολογικής κρίσης. Είναι προϊόν πολιτικής βίας. Και όχι απλώς βίας καταστολής, αλλά μιας νέας βίας τελετουργικής, διοικητικής, μεταφυσικά μηδενιστικής.

Το κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη, με την επιτελική του γλώσσα και τη μανία του για έλεγχο όλων των μεταβλητών, δεν ενδιαφέρεται να διαχωρίσει Εκκλησία και Πολιτεία. Ενδιαφέρεται να καταλάβει το ιερό, να το αδειάσει από το εσχατολογικό του περιεχόμενο και να το μετατρέψει σε διαχειρίσιμο θεσμικό υπόλειμμα. Δεν πρόκειται για απλή παρέμβαση — πρόκειται για θεσμικό σφετερισμό του Θεού.

Η Εκκλησία, όπως δομείται στον πυρήνα της, είναι ένα οντολογικό σκάνδαλο. Δεν υπόκειται στη λογική της χρησιμότητας, δεν μετριέται με KPI, δεν υπακούει στη λογική της απόδοσης. Είναι κοινότητα Χάριτος, ακριβώς επειδή δεν αποδίδει. Στο νέο όμως καθεστώς, η λειτουργικότητα αναγορεύεται σε ύψιστη αρετή. Οτιδήποτε δεν λειτουργεί — εκκαθαρίζεται. Οτιδήποτε δεν συμμορφώνεται — απομακρύνεται. Οτιδήποτε θυμίζει χάρη, ευλογία, σιωπή, άρρητο, κρύβεται πίσω από ένα νέο κανονιστικό πέπλο. Και το πέπλο αυτό δεν το φορά η Εκκλησία — το φορά το Κράτος.

Η αποϊεροποίηση δεν είναι η εξαφάνιση του Θεού, αλλά η ανάληψη της θέσης Του από τον μηχανισμό. Όπως στη λατρεία του Κρόνου, το παιδί τρώει τον πατέρα του. Το Κράτος απορροφά τον Λόγο και τον επεξεργάζεται διοικητικά. Τον αποστειρώνει. Τον εντάσσει στην αρχιτεκτονική της πειθαρχίας. Έτσι γεννιέται η νέα ιεροσύνη: όχι αυτή του Σταυρού, αλλά του ΦΕΚ.

Η αίρεση, η εκκοσμίκευση, τα σκάνδαλα ταλανίζουν την Εκκλησία, αλλά η Ιεραρχία αγρόν αγοράζει.

Η ιεραρχία ασχολείται με την δημιουργία υγιούς οικολογικής συνείδησης, αλλά για την δογματική συνείδηση σφυρίζει αδιάφορα. «Η αγάπη στη φύση και στη ζωή, η “οικοφιλία”, είναι ζήτημα πίστεως και αληθείας και ενότητας»!!!!

Έναρξη εργασιών του Διεπιστημονικού Περιβαλλοντικού Συνεδρίου

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα πραγματοποιήθηκε σήμερα, Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2025, η έναρξη των εργασιών του Διεπιστημονικού Περιβαλλοντικού Συνεδρίου, με θέμα: "«Ἐπὶ τὰς π(λ)ηγάς τῶν ὑδάτων…», με προσανατολισμό τη βιωσιμότητα και την αειφορία του θεσσαλικού κάμπου".

Το Συνέδριο τελεί υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και διοργανώνεται από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, διά της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Θείας και Πολιτικής Οικονομίας και Οικολογίας.

Πριν την επίσημη έναρξη, τελέσθηκε Ακολουθία Αγιασμού στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Νεοχωρίου, για την αρχή της Ινδίκτου και την έναρξη του Συνεδρίου.

Τον Αγιασμό τέλεσε ο οικείος Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεος, παρισταμένων του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ.κ. Ιερωνύμου και των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κυρίλλου, Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου, Καρπενησίου κ. Γεωργίου, Σταγών και Μετεώρων κ. Θεοκλήτου, Φθιώτιδος κ. Συμεών και Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερωνύμου.

Αρχή της Ινδίκτου - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ [:Α΄Τιμ.2,1-7]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

   «Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ,ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν(:Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα προηγούμενα οφείλουμε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους. Και ο Ιησούς Χριστός άλλωστε ήλθε στον κόσμο για να σώσει όλους τους αμαρτωλούς.  Γι' αυτό λοιπόν και εγώ σε προτρέπω, Τιμόθεε, και εσένα και τους άλλους αδελφούς, πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους, για τους βασιλείς και για όλους όσους έχουν κάποιο αξίωμα ή κάποια ανώτερη θέση, να τους φωτίζει και να τους ενδυναμώνει ο Θεός, ώστε να εξασφαλίζουν την ειρηνική συμβίωση των πολιτών. Κι έτσι να ζούμε και εμείς ζωή ήρεμη και ήσυχη, με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα· διότι αυτό, το να προσευχόμαστε δηλαδή για όλους, είναι καλό και ευάρεστο ενώπιον του σωτήρα μας Θεού· διότι Αυτός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και με την πίστη να γνωρίσουν βαθύτερα και πληρέστερα την αλήθεια)» [Α΄Τιμ.2,1-4].

      Ο ιερέας είναι σαν κάποιος κοινός πατέρας όλης της οικουμένης. Αυτός λοιπόν πρέπει να φροντίζει για όλους, όπως και ο Θεός, του Οποίου είναι ιερέας·  γι' αυτό λέγει ο απόστολος Παύλος: «Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς (:Παρακαλώ λοιπόν πριν από όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές)». Δύο είναι τα αγαθά που προέρχονται από εδώ· και η έχθρα που έχουμε προς τους έξω διαλύεται (γιατί κανένας δεν μπορεί να αισθάνεται μίσος προς εκείνον για τον οποίο προσεύχεται), και εκείνοι οι ίδιοι γίνονται καλύτεροι με το να γίνονται προσευχές για εκείνους, και με το να μη γίνονται σαν τα θηρία εναντίον μας· γιατί τίποτε δεν προσελκύει τόσο στη διδασκαλία, όσο το να αγαπά και να αγαπιέται κανείς. 

Ποιος υπονομεύει την Μονή Σινά; (εκπομπή του κ. Παντελή Σαββίδη)

(η συζήτηση για το Σινά ξεκινάει από το 59.45 περίπου)

–https://youtu.be/tbH-CC-AAKM?t=3584 –  Pantelis Savvidis

Πηγή 

Τρία σημεία σημαντικά για το πρόσωπο του Χριστού

           

ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΙΩΘΟΣ ΑΥΤΩ ΑΝΕΣΤΗ ΑΝΑΓΝΩΝΑΙ (Αρχή της Ινδίκτου)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Ναζαρέτ, οὗ ἦν τεθραμμένος, καὶ εἰσῆλθεν κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων εἰς τὴν συναγωγήν, καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι” (Λουκ. 4,16)“

Εκείνο τον καιρό ήρθε ο Ιησούς στη Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Το Σάββατο πήγε όπως συνήθιζε στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει τις Γραφές”

Η αρχή του νέου εκκλησιαστικού έτους που ταυτίζεται με την αρχή της Ινδίκτου, ρωμαϊκού τρόπου μέτρησης του χρόνου για φορολογικούς και άλλους λόγους, μας φέρνει μπροστά σε ένα απόσπασμα από τον ευαγγελιστή Λουκά, στο οποίο ο Χριστός βρίσκεται στην ιδιαίτερη πατρίδα Του, την Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Εισέρχεται την ημέρα του Σαββάτου στη συναγωγή της πατρίδας Του, όπως το συνήθιζε και σηκώνεται, όπως είχε το δικαίωμα, για να διαβάσει τις Γραφές, ένα απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη, ενώπιον των συμπατριωτών Του και επιλέγει το απόσπασμα του προφήτη Ησαΐα που αναφέρεται στην αποστολή του Μεσσία.

Ο προφήτης αναφέρει ότι ο Μεσσίας θα είναι αυτός που θα αποσταλεί από το Άγιο Πνεύμα ν’ αναγγείλει το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς και να θεραπεύσει τους συντριμμένους ψυχικά. Στους αιχμαλώτους να κηρύξει απελευθέρωση και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους, να φέρει λευτεριά στους τσακισμένους, να αναγγείλει του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στο λαό Του. Όλα αυτά, όπως θα πει στους έκπληκτους συμπατριώτες Του, εκπληρώνονται στο πρόσωπό Του. Εκείνοι θα Τον αρνηθούν και ο Χριστός δεν θα επιστρέψει ποτέ στην πατρίδα Του, αφού ουδείς προφήτης δεκτός εν τη πατρίδι αυτού.

Η εορτή της Ινδίκτου Η εορτή της Ινδίκτου στη Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Μελοποιία

             

Απόσπασμα από την διπλωματική εργασία Δημητρίου Λυκ. Κολλίντζα σελ. 28-35, Χανιά 2018

Τι είναι η ίνδικτος;

Σχετικά με την καθιέρωση της εορτής της Ινδίκτου, αναφέρονται στο Μέγα Ωρολόγιον τα εξής: Οι της Ρώμης Αυτοκράτορες, προς διατήρησιν των στρατευμάτων, διέτασσον δια θεσπίσματος εις τους εαυτών υπηκόους, φόρον τινά γενικόν κατά πάσας επαρχίαν, ούτινος η πληρωμή εγίνετο κατ’ ενιαυτόν, επαναλαμβανομένου του αυτού θεσπίσματος εις διάστημα ετών 15.....Το δε αυτοκρατορικόν θέσπισμα, δι’ ου ο φόρος ούτος διετάσσετο ολίγον τι προ του χειμώνος, ωνομάζετο Indictio, ο εστιν ορισμός, η διάγγελμα περί του φόρου, όπερ εξελληνίσαντες εις το Ινδικτιών οι βασιλείς της Κωνσταντινουπόλεως, διετήρησαν αυτήν, ει και αντ’ αυτής ενίοτε μετεχειρίζοντο την Επινέμησιν, σημαίνουσαν διανομήν...1

Η λέξη Ίνδικτος η Ινδικτιών προέρχεται από τη λατινική λέξη Indictio, indictio-onis, που σημαίνει διάγγελμα, εξαγγελία, ορισμός. Ως όρος προέρχεται από την θέσπιση, από μέρους των Ρωμαίων και για διάστημα δεκαπέντε ετών, το ύψος του ετήσιου φόρου επί της γεωργικής παραγωγής. Ο φόρος αυτός είχε θεσπιστεί για τη συντήρηση του ρωμαϊκού στρατού. Κατ’ επέκταση η ίνδικτος είναι περίοδος 15ετης και χρησιμοποιείται για τη χρονολόγηση εγγράφων ή και γεγονότων. Η χρήση της Ινδίκτου άρχισε, πιθανόν, επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού, αλλά με διάρκεια 5 έτη. Κατ’ επέκτασιν καθιερώθηκε να ονομάζονται ινδικτιώνες και οι δεκαπενταετείς αυτοί κύκλοι που άρχισαν επί Καίσαρος Αυγούστου, τρία χρόνια πριν από την γέννηση του Χριστού 2. Για πρώτη φορά Ινδικτιών με διάρκεια 15 ετών αρχίζει το 312 μ.Χ. επί Μεγάλου Κωνσταντίνου και διαρκούσε τόσο διότι 15 έτη διαρκούσε και η στρατιωτική θητεία στον ρωμαϊκό στρατό.

Γένεση και εξέλιξη της εορτής της Ινδίκτου

«Καλή κι Ευλογημένη Εκκλησιαστική Χρονιά»

                         

1η Σεπτεμβρίου: ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ (δηλαδή αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους)

Ἀπολυτίκιον - Ἦχος β'. «Ὁ πάσης δημιουργὸς τῆς κτίσεως, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσία θέμενος, εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου Κύριε, φυλάττων ἐν εἰρήνῃ τοὺς Βασιλεῖς καὶ τὴν πόλιν σου, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, καὶ σῶσον ἡμᾶς». Κοντάκιο

«Ὁ τῶν αἰώνων Ποιητὴς καὶ Δεσπότης, Θεὲ τῶν ὅλων, ὑπερούσιε ὄντως, τὴν ἐνιαύσιον εὐλόγησον περίοδον, σώζων τῷ ἐλέει σου τῷ ἀπείρω, Οἰκτίρμον, πάντας τοὺς λατρεύοντας σοὶ τῷ μόνω Δεσπότη, καὶ ἐκβοώντας φόβω Λυτρωτά· Εὔφορον πάσι τὸ ἔτος χορήγησον.»

«Λέξις λατινική (indictio) όρισμόν σημαίνουσα καθ’ όν κατά δεκαπενταετή περίοδον επληρώνοντο εις τους αυτοκράτορας των Ρωμαίων οι φόροι. Κατά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν, την αρχήν της ινδικτιώνος είσήγαγεν ό Αύγουστος Καίσαρ (1 -14), ότε διέταξε την γενικήν των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους απογραφήν και την είσπραξιν των φόρων, κατά την πρώτην του Σεπτεμβρίου μηνός. Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) έγένετο επισήμως χρήσις της Ινδικτιώνος ως χρονολογίας, έκτοτε δε ή εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του νυν εορτάζει την α’ Σεπτεμβρίου ως αρχήν του εκκλησιαστικού έτους. «Ἴνδικτον ἡμῖν εὐλόγει νέου Χρόνου, Ὦ καὶ Παλαιέ, καὶ δι᾿ ἀνθρώπους Νέε.».

Δέν θά ἐκλείψουν οἱ ἐκλεκτοί, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος...

                                

Ἀνέκαθεν δὲν ἔλειψαν τὰ ζιζάνια, οὔτε θὰ λείψουν ἀπὸ τὸν σῖτον. 

Ὑπῆρξαν ψευδοπροφῆται, ὑπῆρξαν ὅμως καὶ ἀληθεῖς προφῆται, ὑπῆρξαν ψευδαπόστολοι ἀλλὰ καὶ ἀληθεῖς ἀπόστολοι, ψευδοδιδάσκαλοι ἀλλὰ καὶ ἀληθεῖς διδάσκαλοι· καὶ σήμερον ὑπάρχουν ψευδοκληρικοί, καὶ ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς τῆς αἰσχύνης, ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἀληθεῖς καὶ γνήσιοι ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καὶ μοναχοί· καὶ ἐλπίζω καὶ πιστεύω ὅτι δὲν θὰ ἐκλείψουν οἱ ἐκλεκτοί, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, μὲ τὴν διαφορὰν ὅτι εἶναι ὀλίγοι. Ἀλλὰ καὶ ὁ Κύριος εἶπεν, ὅτι πολλοὶ εἰσὶν οἱ κλητοί, ὀλίγοι δὲ οἱ ἐκλεκτοί, καὶ ὀλίγοι οἱ σωζόμενοι (Ματθ. κ´, 16). 

Ἐπειδὴ εἶναι στενὴ ἡ πύλη, καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι οἱ βαδίζοντες αὐτήν· πλατεῖα δὲ καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν, καὶ πολλοὶ οἱ βαδίζοντες αὐτήν (Ματθ. ζ´, 13-14).

Ὅσιος Φιλόθεος Ζερβάκος ( Ἐπιστολή 61 ξα´, Φιλόθεος Γραφίδα α´,σελ. 269-270)

πηγή

Περὶ πλούτου καὶ πλουσίων (Ματθ. ιθ΄16-26)

Ἄγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός, Ἀρχιεπισκόπος Κριμαίας

Ἀκούσατε σήμερα τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα περὶ τοῦ πλούσιου νεανίσκου, ὁ ὁποῖος δὲν ἤθελε νὰ μοιράσει τὴν περιουσία του γιὰ νὰ γίνει κληρονόμος τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Τότε ὁ Κύριος εἶπε στοὺς μαθητές του ὅτι εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ περάσει καμήλα ἀπὸ βελονότρυπα παρὰ νὰ μπεῖ πλούσιος στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Πρὶν δώσουμε ἑρμηνεία γιὰ τὸν λόγο ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν πλούσιο νεανίσκο, ἀκοῦστε τί λέει ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος γιὰ τοὺς πλούσιους: «Ἄγε νῦν οἱ πλούσιοι, κλαύσατε ὁλολύζοντες ἐπὶ ταῖς ταλαιπωρίαις ὑμῶν ταῖς ἐπερχομέναις· ὁ πλοῦτος ὑμῶν σέσηπε καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν, ὁ χρυσὸς ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυρος κατίωται, καὶ ὁ ἰὸς αὐτῶν εἰς μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ φάγεται τὰς σάρκας ὑμῶν· ὡς πῦρ ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταις ἡμέραις· ἰδοὺ ὁ μισθὸς τῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τὰς χώρας ὑμῶν ὁ ἀπεστερημένος ἀφ’ ὑμῶν κράζει, καὶ αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων εἰς τὰ ὦτα Κυρίου Σαβαὼθ εἰσεληλύθασιν· ἐτρυφήσατε ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐσπαταλήσατε, ἐθρέψατε τὰς καρδίας ὑμῶν ὡς ἐν ἡμέρᾳ σφαγῆς, κατεδικάσατε, ἐφονεύσατε τὸν δίκαιον οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμῖν» (Ἰακ. 5, 1-6).

Βλέπετε τί φοβερὰ λόγια εἶπε ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος γιὰ τοὺς πλούσιους καὶ πόσο βαριὰ τοὺς κατηγόρησε; Καὶ τί μπορεῖ νὰ εἶναι πιὸ φοβερὸ ἀπὸ τὰ λόγια του Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ποῦ λέει ὅτι δύσκολο εἶναι γιὰ ἕναν πλούσιο νὰ εἰσέλθει στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ;

Γιατί εἶναι δύσκολο; Κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ μεταξύ τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραὴλ κυριαρχοῦσε ἡ γνώμη ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι εὐλογία τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτὸ τοὺς πλούσιους ἀνθρώπους τοὺς σέβονταν καὶ τοὺς ἐκτιμοῦσαν πολύ.

Ὅταν ὁ Κύριος εἶπε ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι ἐμπόδιο νὰ εἰσέλθει κανεὶς στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, οἱ κατάπληκτοι μαθητὲς του Τὸν ρώτησαν: «Τὶς ἄρα δύναται σωθῆναι» (Μτ. 19, 25). Καὶ αὐτοὶ εἶχαν τὴν γνώμη ὅτι οἱ πλούσιοι ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἂν οἱ πλούσιοι δὲν θὰ σωθοῦν, τότε ποιὸς θὰ σωθεῖ; Ὁ Κύριος τοὺς ἀπάντησε: «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστὶν» (Λκ. 18, 27).

Ἡ Ἱστορία τῆς Ἁγίας Ζώνης

                                Σύγγελης Κωνσταντῖνος

Στὶς 31 Αὐγούστου θὰ ἑορτάσουμε καὶ φέτος τὴν Κατάθεση τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου. Ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ ἱερὸ κειμήλιο ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου καὶ διασῴζεται μέχρι σήμερα στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Βατοπαιδίου στὸ Ἅγιο Ὄρος, στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἡ ἴδια ἡ Θεοτόκος τὴν ὕφανε ἀπὸ τρίχες καμήλας.

Οἱ πληροφορίες γιὰ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου εἶναι λιγοστὲς καὶ προέρχονται ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἀπὸ τὴν παράδοση ποὺ διασώθηκε ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς ἀκόμη χρόνους.

Ἡ Θεοτόκος μέχρι τὴν Κοίμησή της παρέμεινε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἦταν μέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Τὴ φροντίδα της εἶχε ἀναλάβει ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Κυρίου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.

Οἱ τελευταῖες στιγμὲς τῆς ἐπίγειας ζωῆς της εἶναι θαυμαστὲς καὶ συγκινητικές. Κοντὰ της βρέθηκαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔφτασαν ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ τρόπο θαυμαστό, «ἐπὶ νεφελῶν».

Καὶ τότε, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐμφανίστηκε θριαμβευτικὰ «ἐπὶ νεφελῶν», μὲ τὴ συνοδεία πλήθους ἀγγέλων. Ἡ Θεοτόκος προσευχήθηκε στὸν Υἱό της, παρηγόρησε τοὺς Ἀποστόλους καὶ ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ εἶναι πάντα κοντὰ στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ μεσιτεύει στὸν Υἱό της καὶ παρέδωσε τὴν πανάμωμη ψυχή της στὸν Κύριο.

Όταν οι Επίσκοποι σε καιρό αιρέσεως δεν ακολουθούσαν την βασιλική οδό αλλά προσεύχονταν στον Θεό: Καλύτερα να πεθάνω, παρά να λειτουργήσω με τον κάθε ..."Βαρθολομαίο"!!!

   

ἅγ. Ἀλέξανδρος: "Δέν εἶναι σωστό ἔτσι ἁπλά νά δεχθοῦμε σέ κοινωνία τόν τῆς αἱρέσεως εὑρετήν. Ὁ Θεὸς ἄς μήν ἐπιτρέψει ἡ αἵρεση νά νομι­σθεῖ ὡς εὐσέβεια". Οἱ σημερινοὶ διάδοχοί του: Ναὶ μὲν ο κάθε οἰκουμενιστὴς εἶναι αἱρετικός, ἀλλὰ ἡ εὐσέβεια ἐπιβάλλει νὰ κοινωνεῖς καὶ νὰ συμπροσεύχεσαι μὲ τὸν αἱρετικό.                     

σσ. Ἡ ἱστορία τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου Ἀλεξάνδρου ἀποκαλύπτει ὅλη τὴν τραγικότητα τοῦ σημερινοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, τῆς πονηρᾶς συνοδείας του καὶ ὅσων κοινωνοῦν μαζί του, ὡς τάχα ὑποχρεωμένοι νὰ τὸ κάνουν, διότι τάχα το ἐπιβάλλει ἡ βασιλική ὁδός, παραβλέποντας τὴν Ἱερή μας Παράδοση, ποὺ διδάσκει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ κάθε αἱρετικό καὶ τὴν συνοδική του καταδίκη! Σὲ καιροὺς αἱρέσεως ἡ βασιλικὴ ὁδὸς παύει νὰ ἰσχύει. Ἰσχύει μόνο ἡ ὁμολογία καὶ ἡ ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως μὲ ὀρθόδοξο ζῆλο καὶ ὄχι μὲ οἰκονομίες, ὅπως π.χ. διδάσκουν πολλοι γνωστοὶ ἱερεῖς ποὺ ἔχουν ὑπογράψει τρεῖς(!) ὁμολογίες Πίστεως στὶς ὁποῖες περιέχεται ρητὰ ἡ ἀπειλὴ διακοπῆς κοινωνίας ἂν οἱ Οἰκουμενιστὲς δὲν μετανοήσουν καὶ ἀκόμα περιμένουν.

Οι Πατριάρχες και οι Αρχιεπίσκοποι δεν γνώριζαν τόσα χρόνια αυτά που καταγγέλει η Αδελφότητα; Γιατί δεν επισκοπούν, αντί να τρέχουν να συμπροσεύχονται με τον κάθε λογής αιρετικό;

Ανακοίνωση της Σιναϊτικής Αδελφότητας

Ἐν Σινᾷ, τῇ 16ῃ/29ῃ Αὐγούστου 2025

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Ι Σ

Ι. Ἡ Σιναϊτικὴ Ἀδελφότης ὡς ἀνωτάτη Ἀρχὴ διοικήσεως τοῦ Σινᾶ, συνελθοῦσα τὴν 27ην καὶ 30ὴν Ἰουλίου τρέχοντος ἔτους εἰς σύνοδον, ἔπαυσε τὸν καθηγούμενον αὐτῆς Ἀρχιεπίσκοπον Σιναίου Κον Δαμιανόν, ἐξ αἰτίας τῶν ἐξῆς πράξεων αὐτοῦ:

Α΄) Κατὰ σύστημα δὲν διεβίου ἐν τῷ Σινᾶ, ἀλλὰ διέτριβε ἐπὶ μακρὰ χρονικὰ διαστήματα κυρίως ἐν Ἀθήναις καὶ ἀλλαχοῦ (ἀπὸ τοῦ ἔτους 2018 καὶ ἑξῆς δὲν διέτριψεν ἐν τῇ Μονῇ πλείονα τῶν δύο ἢ τριῶν μηνῶν συνολικῶς).

Β΄) Κατήργησεν ἐν τοῖς πράγμασι τὴν λειτουργίαν τῆς ἀνωτάτης Ἀρχῆς διοικήσεως τοῦ Σινᾶ, τουτέστι τῆς Σιναϊτικῆς Ἀδελφότητος, μὴ συγκαλῶν αὐτὴν εἰς συνελεύσεις, ὡς προέβλεπον οἱ Κανονισμοί, νοσφιζόμενος αὐθαιρέτως καὶ αὐταρχικῶς τὰς δικαιοδοσίας αὐτῆς, ὡς ἐπὶ παραδείγματι ἐπὶ ζητημάτων ἀπελάσεως μοναχῶν ἢ διορισμοῦ καὶ παύσεως ὀργάνων διοικήσεως καὶ διαχειρίσεως κτλ., παραβαίνων ἐκ συστήματος τοὺς Θεμελιώδεις Κανονισμοὺς λειτουργίας τοῦ Σινᾶ.

Γ΄) Ἀπὸ ἐτῶν προσέλαβε εἰς τὸ ἰδιαίτερον διαμέρισμα αὐτοῦ ἐν Ἀθήναις συνείσακτον γυναῖκα, τὴν Καν Αἰκατερίνη Σπυροπούλου, παραβιάζοντας κατάφορα κανόνα οἰκουμενικῆς συνόδου ὁ ὁποῖος ἐπισύρει σαφέστατα εἰς περίπτωσιν παραβιάσεως αὐτοῦ τὴν καθαίρεσιν, μεθ’ ἧς ἀπροσχημάτιστα ἐνεφανίζετο ἐν τῇ Μονῇ, κατὰ τὰς συντόμους περιόδους διαμονῆς ἐν αὐτῇ, μεθ’ ἧς μάλιστα διέβιου ἐν τῷ αὐτῷ διαμερίσματι, καὶ συνωδεύετο ὑπ’ αὐτῆς ἀνελλειπῶς εἰς πάσας τὰς δημοσίας ἐμφανίσεις αὐτοῦ· ἥτις δὲ ἀνεμιγνύετο ἐκ συστήματος καὶ εἰς τὰ τῆς διοικήσεως καὶ διαχειρίσεως τῆς Μονῆς. Περὶ τοῦ ἀκραίου σκανδαλώδους τούτου ζητήματος διαλαμβάνει ἀπόρρητος ἔκθεσις τοῦ ὙΠ.ΕΞ. Ἑλλάδος, ἐλθοῦσα προσφάτως εἰς τὴν δημοσιότητα.

Δ΄) Διέπραττε κατ’ ἐξακολούθησιν σωρείαν χρηματικῶν καὶ οἰκονομικῶν καταχρήσεων. Ἐνδεικτικῶς, κατὰ τὸ ἔτος 2024, ἐκ τῶν ἐπισήμων ἐσόδων μόνον τοῦ ἐν Ἀθήναις κεντρικοῦ Μετοχίου, ὑψους €538.638 (€490.741 ἐξ ἐνοικίων καὶ €47.897 ἐξ ἐπιβεβαιωμένων δωρεῶν), ἡ κεντρικὴ Μονὴ ἀπέλαβε μόλις καὶ μετὰ βίας ὡς ἐπαίτης €60.558 (€54.800 εἰς μετρητὰ καὶ €5.758 εἰς δαπάνας Πατέρων· σημειωτέον ὅτι τὰ ἐπισήμως καταχωρηθέντα ὡς δαπανηθέντα ποσὰ τοῦ παυθέντος Ἀρχιεπισκόπου ἀνῆλθον εἰς €62.893).

Ενώ πολλοί περιμένουν πολέμους, προσβλέπουν να πάρουμε την Πόλη και να εγκαθιδρύσουν χιλιετή βασιλεία, επειδή τάχα είμαστε ορθόδοξοι, μία πνευματική φωνή από το εγγύς παρελθόν μας υπενθυμίζει το μόνο σίγουρο:

"Η Ορθόδοξός μας Εκκλησία έχει ανάγκη να μετανοήσει. Δηλαδή εμείς να γυρίσουμε πίσω... σήμερα, υπάρχει εκείνο που είπε ο Χριστός και εφαρμόζονται τα λόγια Του, που είπε εις τον άγγελον της Εκκλησίας των Σάρδεων, είναι στην Αποκάλυψη, είναι στο τρίτο κεφάλαιο. Λέγει: «Οἶδά σου τὰ ἔργα (:Γνωρίζω τα έργα σου) ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς, καὶ νεκρὸς εἶ (:Έχεις μόνο όνομα ότι ζεις)». Λέμε: «Ορθοδοξία, Ορθόδοξος Εκκλησία». Το όνομα έχομε. Είμαστε νεκροί... «Γίνου γρηγορῶν (:ξύπνα, σήκω)... Μνημόνευε οὖν πῶς εἴληφας καὶ ἤκουσας (:Θυμήσου πώς πήρες και πώς άκουσες), καὶ τήρει καὶ μετανόησον"

                    Νεανικές αναζητήσεις 

                    

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ. 19,16-26]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: «ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 26-8-1990] [Β237]

Είναι συγκινητικό, αγαπητοί μου, όταν βλέπεις τους νέους ανθρώπους να αναζητούν το αγαθόν, το τέλειον, για να το γνωρίσουν και για να το βιώσουν. Μια υποδειγματική περίπτωση με θετική και αρνητική πλευρά μάς παρουσιάζει σήμερα ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Μας διηγείται ότι ένας πλούσιος νεανίσκος με καλή καρδιά και αγαθή προαίρεση, πλησίασε τον Κύριον και Τον ερωτά: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;». Και ο Κύριος τού απαντά: «Εἰ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς». «Εάν θέλεις να κερδίσεις την ζωήν την αιώνιον, να εισέλθεις εις αυτήν, να εφαρμόσεις τις εντολές». Κι εκείνος έκπληκτος, γιατί ίσως κάτι το άλλο περίμενε, ερωτά: «Ποιες είναι αυτές;». Και ο Κύριος τού απήντησε ότι είναι οι εντολές, οι γνωστότατες, του δεκαλόγου. Η πρώτη εντολή, η δευτέρα, η δεκάτη. Ο νεανίσκος όμως σημείωσε ότι τις εντολές αυτές, του δεκαλόγου, τις είχε εφαρμόσει από μικρό παιδί. Γι'αυτό και εξεπλάγη. Εδώ θα έλεγα, η προσφορά της «πεζότητος» -τη λέξη «πεζότητα» την βάζω εντός εισαγωγικών- των εντολών. Λέμε: «Ε, τώρα, τις εντολές…». Δεν ξέρουμε. Οι άνθρωποι αναζητούν πάντα κάτι καινούριο, κάτι άλλο. Και όταν δουν έναν εκπληκτικόν διδάσκαλον, τότε ζητούν ακριβώς αυτό το κάτι άλλο. Ο Κύριος όμως παραπέμπει στον δεκάλογον, τον γνωστόν, τον αιώνιον, τον αναλλοίωτον δεκάλογον του νόμου του Θεού.

Φένγκ Σούι και Ορθοδοξία!

Τι είναι το Φένγκ Σούι;

 

Από το νεανικό περιοδικό «ΕΣΥ» Νοεμ. – Δεκ. 2008, Νο 55

Τι είναι το Φένγκ Σούι;

…Σε καμμία περίπτωση δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι πρόκειται για επιστήμη, αφού προϋποθέτει πίστη σε μη επιστημονικά δεδομένα και έχει σαφώς ένα θρησκευτικό (ταοϊστικό) υπόβαθρο…

Το Feng Shυί ισχυρίζεται ότι βοηθά στην υγεία, ευημερία, στον γάμο, στην οικογένεια, στην καριέρα αυτών που το εξασκούν. Για όλα υπάρχει η λύση από τους “ειδικούς”. Και όλες οι συμβουλές βέβαια χρεώνονται οπό συμβούλους του Feng Shυί. Παραμένει όμως αμέτρητα βασανιστικό το ερώτημα: Με τόσες ιδιότητες που του προσδίδουν οι Κινέζοι πώς και εκατομμύρια των Κινέζων γνωρίζουν μόνο μιζέρια στη χώρα τους;

– Αν θέλεις να έχεις μια επαγγελματική επιτυχία, θα πρέπει να τοποθετήσεις έτσι όπως σου έδειξα τα έπι­πλα σου.

– Για να βελτιώσεις την σχέση σου με τον σύντροφο σου, αγόρασε μερικούς κρυστάλλους και τοποθέτησε τους σε μια γωνία της κρεβατοκάμαρας».

– Ωωωωωωχχχχχχ!!! Έβαλες τον καναπέ πίσω από την πόρτα; Αυτό είναι αντίθετο στο τσι!! Φράσεις σαν κι αυτές ακούμε πλέον όλο και πιο συχνά δεξιά και αριστερά από ανθρώπους «ειδι­κούς», οι οποίοι ορίζουν τη σωστή θέση για να τοπο­θετήσουμε το τραπέζι μας, το παράθυρο κλπ. προκει­μένου, όπως λένε, να μην εμποδίζουμε την ροή της ευεργετικής ενέργειας chi. Ακολουθώντας τις συμ­βουλές τους θα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι ότι η τύχη μας δουλεύει! Όλα αυτά δεν είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που μας είναι γνωστό ως Feng Shυί (φενγκ σουι). Ας δούμε λοιπόν περί τίνος πρόκειται.

Γενικά ” Feng Shυί ” σημαίνει “άνεμος και νερό”. Αποτελεί ένα ζωτικό και παρακινητι­κό συστατικό της σοφίας της αρχαίας Κίνας. Είναι ένα κράμα αρχαίας σοφίας, μυστικιστικών πεποιθήσεων, κουλτούρας και γνώσης του σώμα­τος βασισμένο στη συμπαντική ενέργεια, που περι­γράφεται μέσα από πολύχρωμους συμβολισμούς… Θα μπούμε στον άθικτο κόσμο των δράκων, των τίγρεων, του ανέμου, του νερού, των θετικών και αρνητικών ενεργειών, του Γιν και του Γιανγκ, στη ροή της ενέργειας, στις συμπαντικές αναπνοές και τις επιδράσεις των στοιχείων της φύσεως…

Για την Ορθοδοξία το νερό και ο άνεμος και γενικότερα όλα τα στοιχεία της φύσεως είναι  αγαθά που παρέχονται από τον Θεό στους ανθρώπους. Όμως όλα αυτά είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου και ανάλογα με το πώς θα τα χρησι­μοποιήσει (προς ωφέλεια ή βλάβη του) θα έχει και το ανάλογο αποτέλεσμα. Ο κόσμος των δράκων, των τίγρεων, του ανέμου, του νερού, των θετικών και αρνητικών ενεργειών, κ.λπ. δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας έμμεσος τρόπος για την είσοδο μας στον μυστικισμό, δηλ. στον χώρο του αποκρυ­φισμού και της μαγείας και γιατί όχι και του σατανισμού.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Περί Εκκλησιαστικής Παραδόσεως (Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Α΄ Κορ. 15,1-11]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:

«ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 17-8 1980] Β33  

       Εάν έπρεπε, αγαπητοί μου, να ερωτήσουμε τι είναι το Ευαγγέλιον, θα μπορούσαμε με συντομία να απαντήσουμε: «Η παράδοσις της αληθείας». Αλλά τι είναι αλήθεια; Η αλήθεια είναι ο Χριστός και ο λόγος Του. Όχι ο λόγος Του, αλλά και ο λόγος Του. Διότι ο ίδιος είπε: «Ἐγώ εἰμί ἡ ἀλήθεια». Συνεπώς η αλήθεια είναι τα λόγια Του. Αλλά η πηγή των λόγων Του είναι ο Ίδιος. Συνεπώς η πηγή της αληθείας είναι το πρόσωπό Του.

     Επανερχόμενοι λοιπόν εις την ερώτηση, εάν θα πρέπει να ρωτήσουμε τι είναι Ευαγγέλιον, θα απαντούσαμε: «Η Αλήθεια, η Παράδοσις της αληθείας». Δηλαδή ο Χριστός και ο λόγος Του. Αλλ’ όμως πολλές φορές, αγαπητοί μου, ξεχνάμε αυτήν την Παράδοσιν της αληθείας, που είναι το Ευαγγέλιον. Ο Απόστολος Παύλος θα βρεθεί σε μία πολύ δύσκολη θέση, δυσάρεστη, όταν θα γράψει την πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του εις την εκκλησία της Κορίνθου και θα τους πει: «Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον ὃ εὐηγγελισάμην ὑμῖν, ὃ καὶ παρελάβετε, ἐν ᾧ καὶ ἑστήκατε,  δι᾿ οὗ καὶ σῴζεσθε, τίνι λόγῳ εὐηγγελισάμην ὑμῖν εἰ κατέχετε, ἐκτὸς εἰ μὴ εἰκῆ ἐπιστεύσατε. Παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις ὃ καὶ παρέλαβον, ὅτι Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν κατὰ τὰς γραφάς, καὶ ὅτι ἐτάφη, καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς γραφάς» κ.λπ. Δηλαδή μερικοί Κορίνθιοι αμφισβητούσαν την ανάστασιν των νεκρών.

Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

                            

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Α΄Κορ. 15,1-11]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

    «Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον ὃ εὐηγγελισάμην ὑμῖν, ὃ καὶ παρελάβετε, ἐν ᾧ καὶ ἑστήκατε δι᾿ οὗ καὶ σῴζεσθε, τίνι λόγῳ εὐηγγελισάμην ὑμῖν εἰ κατέχετε, ἐκτὸς εἰ μὴ εἰκῆ ἐπιστεύσατε (:Σας γνωστοποιώ λοιπόν, αδελφοί, το Ευαγγέλιο που σας δίδαξα, το οποίο και παραλάβατε και στο οποίο μένετε αμετακίνητοι από τότε. Με αυτό και θα σωθείτε, εάν το κρατάτε στερεά, όπως εγώ σας το κήρυξα· εκτός αν μάταια και χωρίς λόγο πιστέψατε. Λησμονήσατε όμως, μία ουσιώδη αλήθεια του Ευαγγελίου μου αυτού)» [Α΄Κορ.15,1-2].

   Αφού ολοκλήρωσε τον λόγο για τα πνευματικά χαρίσματα, έρχεται σε αυτό που είναι το πιο αναγκαίο από όλα, την διδασκαλία για την ανάσταση, καθόσον η πίστη τους σε αυτό ήταν πολύ ασθενής. Και όπως ακριβώς στα σώματα, όταν ο πυρετός προσβάλει τα στερεά, δηλαδή τα νεύρα και τις φλέβες και τα πρώτα στοιχεία που τα συνθέτουν, τότε το κακό γίνεται αθεράπευτο, εάν δεν τύχουν πολλής περιποιήσεως, έτσι λοιπόν υπήρχε κίνδυνος να γίνει και τότε· διότι το κακό βάδιζε ήδη εναντίον των στοιχείων της ευσέβειας. Για τον λόγο αυτόν και καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια ο Παύλος.

   Το θέμα βέβαια γι’ αυτόν δεν ήταν για τον τρόπο ζωής, ούτε ότι ο μεν πόρνευε, ο δε ήταν πλεονέκτης, ο άλλος κάλυπτε την κεφαλή, αλλά γι΄αυτό το αποκορύφωμα των αγαθών· καθόσον διαφωνούσαν γι' αυτήν την ίδια την ανάσταση· διότι επειδή αυτή είναι όλη μας η ελπίδα, προς αυτό έπληττε με δύναμη ο διάβολος, και άλλοτε μεν τελείως εξάλειφε την πίστη σε αυτήν, άλλοτε πάλι έλεγε ότι ήδη έγινε αυτό, πράγμα για το οποίο γράφοντας στον Τιμόθεο ο Παύλος ονομάζει «γάγγραινα» την πονηρή αυτή δοξασία και στιγμάτιζε αυτούς που εισήγαν αυτόν, με τους λόγους: 

Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου - Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

                   

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ.19,16-26]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΟΥΣΙΟ ΝΕΟ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΣΕ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ

   «Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;(:και ιδού Τον πλησίασε κάποιος και Του είπε: ‘’Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;’’)» [Ματθ.19,16].

    Ορισμένοι κατηγορούν τον νέο αυτόν ως κάποιον ύπουλο και πονηρό και εκτιμούν ότι πλησίασε τον Ιησού με σκοπό να Τον πειράξει· εγώ όμως δε θα μπορούσα, βέβαια, να αρνηθώ ότι ήταν φιλάργυρος και δούλος των χρημάτων, επειδή και ο Χριστός τον έλεγξε ως άνθρωπο αυτού του είδους, ύπουλο όμως δε θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω με κανέναν τρόπο, και διότι δεν είναι ασφαλές το να επιχειρεί κανείς να καταλήγει σε τολμηρές κρίσεις για ζητήματα που αφορούν τον εσωτερικό κόσμο κάποιου ανθρώπου και πόσο μάλιστα όταν πρόκειται να τον κατηγορήσει για κάτι, καθώς επίσης και για τον πρόσθετο λόγο ότι ο ευαγγελιστής Μάρκος έχει αναιρέσει αυτήν την υποψία για τυχόν δόλιες προθέσεις του συγκεκριμένου νέου· πιο συγκεκριμένα, λέγει τα εξής για τον νεανίσκο αυτόν: «Καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ εἰς ὁδὸν προσδραμὼν εἷς καὶ γονυπετήσας αὐτὸν ἐπηρώτα αὐτόν(:και καθώς ο Ιησούς έβγαινε στον δρόμο, έτρεξε προς Αυτόν και αφού γονάτισε εμπρός Του, Τον ρωτούσε)» [Μάρκ. 10,17] και ότι «ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐμβλέψας αὐτῷ ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ… (:ο Ιησούς τον κοίταξε με πολλή αγάπη και ενδιαφέρον και τον συμπάθησε και του είπε…)» [Μάρκ. 10,21].

Θέλει απεγνωσμένα να γίνει επίσκοπος και πρωτεργάτης της αίρεσης! Πώς να μην στηρίξει τον πατρ. Βαρθολομαίο και τις αντικανονικές του ενέργειες;

σσ: Ὁ γνωστὸς γιὰ τὴν αὐλική του στάση πρὸς τοὺς ἀνωτέρους του καὶ τὶς ὕβρεις ἐναντίον ὅσων (παρὰ τὶς ἁμαρτίες τους) ζητοῦν μία ὑγιῆ Ὀρθοδοξία ἀρχιμανδρίτης ἐκ Γερμανίας π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης ἔσπευσε ὡς συνήθως, ὅταν παρουσιάστηκαν ἄρθρα ποὺ καταδίκασαν τὶς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες παπικοῦ τύπου του πάτρ. Βαρθολομαίου (ἐδῶ) νὰ ὑπερασπιστεῖ ὄχι τὸν Χριστὸ καὶ τὶς ἐντολές Του ἀλλὰ αὐτὸν ποὺ τὶς καταπατᾶ καὶ ποὺ θὰ τὸν κάνει ἐπίσκοπο. Φυσικὰ ἐδῶ καὶ χρόνια περιμένουμε νὰ ἀπαντήσει ὁ κατὰ τὰ ἄλλα λαλίστατος π. Γεράσιμος στὴν ἑξῆς ἐρώτηση ποὺ τοῦ ἔχουμε θέσει ἀνὰ καιρούς: Ἀντὶ νὰ κατηγορεῖ καὶ νὰ καταδικάζει, ὅποιον θέλει νὰ ὀρθοδοξεῖ, ἂς μᾶς πεῖ αὐτὸς ὁ τάχα ἔχων θεολογικὴ γνώση κληρικός, ποιός Ἅγιος κήρυξε ἢ ἔκανε ποτέ, αὐτὰ ποὺ κάνει ὁ Βαρθολομαῖος καὶ ὁ π. Γεράσιμος ὁ ἴδιος, ὥστε κι ἐμεῖς νὰ πειστοῦμε, ὅτι ἱερεῖς τέτοιου εἴδους ὑπακούουν στὶς ἐντολὲς τῶν Ἁγίων. Ὅσο περιμένουμε τὴν ἀπάντησή του παρουσιάζουμε μὲ χαρακτηριστικὲς φωτογραφίες τὰ ἔργα καὶ τὶς ἡμέρες του π. Γερασίμου Φραγκουλάκη, καὶ ἀφήνουμε τὸν ἀναγνώστη νὰ καταλάβει ἂν στὴν περίπτωση τοῦ π. Γερασίμου πρόκειται γιὰ εὐσεβεῖς ἢ γιὰ οἰκουμενιστὲς αἰρετίζοντες ρασοφόρους: 

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Ο π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης σε συμπροσευχή με τους οικουμενιστές ομοϊδεάτες του ακόμα και με ινδούς

Ο π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης συμπροσευχόμενος με παπικούς και προτεστάντες 

Ο π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης τελώντας αρτοκλασία με προτεστάντη ψευδεπίσκοπο και δίνοντας του τον άρτο.

Ο π. Γεράσιμος Φραγκουλάκης με προτεστάντες δορυφόρους/φρουρούς υπογράφοντας την οικουμενική Χάρτα δηλ. την συμμετοχή του και αυτή του ανυποψίαστου τότε ποιμνίου του στο Π.Σ.Ε

Ποιός τώρα έχει το θράσος να μιλάει για τήρηση των Ι. Κανόνων και της εκκλησιαστικής τάξεως ας το κρίνει ο αναγνώστης

Τῇ ΚΘʹ(29ῃ) τοῦ μηνὸς Αὐγούστου μνήμη τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας Κεφαλῆς τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου, καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου.

                             

Ὄντως λαμπρὰ καὶ θεϊκῆς χαρμοσύνης πλήρης ἡ σημερινὴ σύναξη, ποὺ μᾶς συγκέντρωσε ὅλους ἐμᾶς, ἀγαπητοὶ Χριστιανοί, γιὰ νὰ γιορτάσουμε σήμερα τὸ πνευματικὸ πανηγύρι. Καὶ δίκαια χαρακτηρίζεται λαμπρά, ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ ἐπώνυμο τοῦ ἁγίου, τοῦ ὁποίου τελοῦμε τὴν μνήμη, μιὰ καὶ εἶναι καὶ θεωρεῖται «λύχνος φωτός». Χωρὶς ἀμφιβολία δὲν πρόκειται γιὰ λύχνο, ποὺ περιαυγάζει τοὺς σωματικούς μας ὀφθαλμοὺς μὲ γήϊνη ἀκτινοβολία. Γιατὶ αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ λάμψη θὰ ἦταν παροδική, μὲ συνεχεῖς διακοπὲς ἀπὸ κάθε ἐμπόδιο, ποὺ θὰ παρεμβαλλόταν σὰν σκιά. Ἀντίθετα, πρόκειται γιὰ φῶς, ποὺ καταυγάζει μὲ τὴν ἀκτινοβολία τῆς θείας Χάριτος τὶς καρδιὲς ὅλων ἐκείνων, ποὺ ἀνέκαθεν ἔχουν συναχθεῖ στὴν ἑορτή, γιὰ φῶς, ποὺ ἀνυψώνει τὸν νοῦ στὴ θεωρία τῆς ἀθλήσεως τοῦ δικαίου. Κι ἔτσι, καθὼς μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας θὰ ἀτενίζουμε τὸ μακάριο τοῦτο πάθος, θὰ δημιουργοῦμε παράλληλα καὶ τὴν προϋπόθεση τῆς προσωπικῆς μας εὐφροσύνης. Γιατὶ τὸ αἷμα ὁποιουδήποτε ἄλλου, ποὺ ἀπὸ ξίφος ἔρρευσε κάτω στὴ γῆ, οὔτε θὰ μποροῦσε νὰ τέρψει τὴν ἀνθρώπινη ὅραση οὔτε ἡ διήγηση τοῦ γεγονότος νὰ καλύψει μὲ σεβασμὸ τὴν μνήμη τοῦ νεκροῦ. Γιατί, πῶς θὰ μποροῦσε νὰ ἑλκύσει τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἀπὸ τὴν φύση του ἀγαπᾶ τὴ ζωή, μιὰ αἱματοχυσία ποῦ ὁδηγεῖ στὸ θάνατο; Μᾶλλον τὸ ἀντίθετο θὰ τὸν ὁδηγοῦσε μὲ τὴν ἀπέχθεια ζωγραφισμένη στὸ πρόσωπό του σὲ συναισθήματα συμπαθείας καὶ ἐλέους γιὰ τὸ πάθημα, ἐκτὸς βέβαια ἐὰν κανεὶς βρίσκεται σὲ κατάσταση ἀλλοφροσύνης ἢ ἀποκτηνώσεως, μὴ μπορώντας νὰ ἀντιδράσει λογικὰ σὲ αὐτὰ ποὺ βλέπει, ὅπως κάνουν τὰ ἄγρια θηρία. Ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς πετεινούς, ποὺ ἐνῷ ἄλλοι σφάζονται, αὐτοὶ χαίρονται, λαλοῦν, πηδοῦν δεξιὰ – ἀριστερά, μένοντας μόνο σὲ αὐτὸ ποὺ βλέπουν καὶ χωρὶς νὰ συλλογίζονται, ὅτι θὰ ἔλθει καὶ ἡ δική τους ἡ σειρὰ νὰ πάθουν τὸ ἴδιο. Τὸ αἷμα, ὅμως, τοῦ δικαίου τὸ βλέπει κανεὶς καὶ τέρπεται, ἀκούει γι᾿ αὐτὸ καὶ τοῦ μεταφέρονται χαροποιὰ ἀγγέλματα, ἀξίζει νὰ τὸ ψαύει μὲ τὰ χείλη προσκυνηματικά. Γιατὶ ἡ προσφορὰ αὐτοῦ τοῦ αἵματος χαρίζει τὴν μετοχὴ στὴν ἀθάνατη καὶ ἀληθινὴ ζωή. Καὶ πιστεύω, ὅτι ὄχι μόνο ἡ σταγόνα τοῦ αἵματος, ἀλλὰ καὶ ὀ,τιδήποτε δικό του, εἴτε λείψανο εἴτε μία τρίχα εἴτε κάτι ἀπ᾿ ὅσα φοροῦσε ἢ ἄγγιζε, εἶναι περιζήτητο καὶ πολύτιμο σ᾿ αὐτὸν ποὺ ἔχει βάλει σκοπό του νὰ ζεῖ μὲ εὐσέβεια. Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει κάτι τέτοιο στὸ σπίτι του ἣ στὴν ἐκκλησία, δηλαδὴ ὁλόκληρο λείψανο ἢ ἕνα μέρος ἢ κάτι ἀπειροελάχιστο, τὸ θεωρεῖ καύχημά του, σὰν νὰ κατέχει κάποιο θησαυρό, ποὺ τοῦ χαρίζει ἁγιασμὸ καὶ τοῦ ἐξασφαλίζει τὴν σωτηρία. Καὶ προσέρχεται μὲ εὐλάβεια στὴ λειψανοθήκη μὲ τὴν ἱερὴ σκόνη καὶ ἀσπάζεται μὲ ἅγιο φόβο τὰ ἄψαυστα ἅγια λείψανα.

Τίμιο τὸ αἷμα τῶν προφητῶν