Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Μία δικαιολογία τῶν "εὐσεβῶν" κληρικῶν, ὅπως ὁ Μόρφου καὶ οἱ ἐπίσκοποι ποὺ καταδίκασαν τὸν π. Πέτρο γιὰ τὴν ἀποφυγὴ διακοπῆς μνημόνευσης τῶν φιλενωτικῶν Οἰκουμενιστῶν εἶναι, ὅτι ἡ ἕνωση μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς δὲν ἔχει ἀκόμη γίνει, δὲν ὑπάρχει ἀκόμα διαμυστηριακὴ κοινωνία μὲ αὐτούς. Ἄρα ἄχρι καιροῦ κάνουμε Οἰκονομία γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ὅμως ἔτσι; Δὲν ἔχει γίνει πράγματι ἡ ἕνωση μὲ τοὺς Παπικούς;
Ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης εἶχε ἀποκαλύψει «ὅτι Ρωμαιοκαθολικὸς ἐπίσκοπος τοῦ εἶχε ἐκμυστηρευθῆ ὅτι κατὰ τὸ σχέδιο τοῦ Βατικανοῦ ἡ ἕνωσις δὲν θὰ γίνη ἐκ τῶν ἄνω, δηλαδὴ τῶν ἐπισκόπων, τῶν θεολόγων καὶ τῶν διαλόγων, ἀλλὰ μᾶλλον μέσῳ τοῦ λεγομένου λαϊκοῦ οἰκουμενισμοῦ, δηλαδὴ τῶν ἀμοιβαίων ἐπαφῶν καὶ τῆς σταδιακῆς ἐφαρμογῆς τῆς μυστηριακῆς διακοινωνίας (intercommunio), ἡ ὁποία τουλάχιστον ἀπὸ τὴν Ρώμη ἤδη ἐφαρμόζεται» (π. Γεωργίου Καψάνη, Ἡ κρίσις Θεολογίας καὶ Οἰκουμενισμοῦ ἐν Η.Π.Α., Ἀθήναι 1968).
Εἶχε δίκιο ὁ μακαριστὸς π. Ἰωάννης; Δυστυχῶς ὅπως θὰ δοῦμε παρακάτω, ναί!
Στὰ κείμενα ποὺ ἔχει δημοσιεύσει μέχρι τώρα ὁ «εὐσεβὴς» μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος διαβάζουμε ὅτι ἡ ἕνωση ἔχει πράγματι γίνει. Τουλάχιστον ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀναγνώριση μυστηρίων καὶ τὴν συμμετοχὴ σ’ αὐτά. Στὴν σελ. 196 τοῦ βιβλίου του «Ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη» Σύνοδος», ὁ Ναυπάκτου ἀναλύει τὸ αἱρετικὸ κείμενο ποὺ ἐξέδωσε ἡ ἀρχιεπισκοπὴ Θυατείρων (μὲ τὴν ὁποία ἀκόμα ἔχει ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία ὁ μητροπολίτης τους). Τὸ κείμενο τὴς ἀρχιεπισκοπῆς Θυατείρων γράφτηκε τὸ 1975 καὶ ἀναφέρει (σελ. 180-184) ὅτι ἀπὸ τότε πραγματοποιοῦντο, καὶ μάλιστα συχνά, ἐπισκέψεις Χριστιανῶν σὲ αἱρετικοὺς ναοὺς, ὅτι ἀπὸ τότε ἐγίνοντο σ’ αὐτούς συμπροσευχὲς, ὅτι ἀπὸ τότε ἀναγνώριζαν τὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν, ἀπὸ τότε ἀποδέχονταν ὅτι ἔχουν οἱ αἱρετικοὶ τὴν Χάριν καὶ ἐνέργεια τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἀπὸ τότε ἀποδέχονταν διαίρεση τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ἀναγνώριση ἐκκλησιολογίας στοὺς αἱρετικούς, καὶ ἄλλα τρομερὰ καὶ ἀνήκουστα. Μέ βάση αὐτὰ γράφει ὁ Ναυπάκτου τὰ ἑξῆς:
«Δὲν ἔχει σημασία ὅτι αὐτὸ τὸ «ὁμολογιακό» κείμενο κυκλοφόρησε πρὶν σαράντα (40) χρόνια, γιατὶ ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα ἀφ’ ἑνὸς ἐπιβεβαιώθηκαν στὴν πράξη ὅλες αὐτὲς οἱ ἀπόψεις, ἀφ’ ἑτέρου δὲ προχώρησαν τὰ πράγματα σὲ χειρότερο βαθμό... Αὐτὸ δείχνει περίτρανα τὰ πράγματα στὴν λεγόμενη «οἰκουμενικὴ κίνηση» προχωροῦν πέρα ἀπὸ τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, ἀφοῦ ὑπάρχει πλήρης «μυστηριακὴ διακοινωνία!».
Καὶ ἐνῶ τὰ παραπάνω ποὺ συμπεριέλαβε στὸ βιβλίο του, εἶναι ἀναδημοσίευση ἄρθρου του τοῦ 2016, στὶς σελ. 92-94 μεταξὺ ἄλλων ἐπισημαίνει:
«Ὁ Μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης... γράφει: “...ἐντὸς τοῦ βαπτίσματος κι ἂν ὑπάρχει μία διαίρεση, ἕνα σχίσμα, ἀκόμη μπορεῖς νὰ μιλᾶς γιὰ Ἐκκλησία... “
Ὁ Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ (Ware) ἀναφέρεται στὸ ὅτι “ὄχι μόνον ὑπάρχει βάπτισμα στοὺς ἑτερόδοξους, ἀλλὰ καὶ θεία Εὐχαριστία... “
Ἐπίσης, ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ἱλαρίων (σσ. ναί, ὁ πρώην ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τὸ δεξὶ χέρι τοῦ Κυρίλλου, αὐτός ποὺ πολλοὶ θεωροῦν ὑπερασπιστὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Σημειωτέον αὐτὰ τὰ εἶπε πρὶν τὸ Κολυμπάρι, γεγονὸς ποὺ ἀποδεικνύει, ὅτι οἱ Ρῶσοι ἀπεῖχαν ἀπὸ τὴν Ψευτοσύνοδο κάθε ἄλλο παρὰ γιὰ λόγους πίστεως), τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας κάνει λόγο γιὰ ἀναγνώριση ὅλων τῶν Μυστηρίων μεταξὺ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ Ρωμαιοκαθολικοῦ κόσμου. Λέγει “...καὶ αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀναγνωρίζουμε de facto τὰ Μυστήρια τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας“».
Καὶ μετὰ ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος καταθέτει στὶς σελίδες 150 ἕως 154 τὴν μεγάλη ἀπάτη κατὰ τῆς Πίστεως ποὺ συντελέστηκε τὸ 1965 μὲ τὴν ὑποτιθέμενη ἄρση ἀναθεμάτων καὶ τὴν ὁποία ὁ ἴδιος καὶ οἱ ἀρχιερεῖς γνωρίζουν ἐδῶ καὶ καιρό, ἀλλὰ ποιοῦν τὴν ἀποδημοῦσα νήσσαν κοροϊδεύοντας τὸ ποίμνιο:
«Τὸ ἐκπληκτικὸ τῆς ὑπόθεσης εἶναι ὅτι ἐνῶ τὸ ἑλληνικὸ κείμενο κάνει λόγο γιὰ ἄρση τοῦ ἀναθέματος ποὺ ἔγινε τὸ 1054 μ.Χ., τὸ πρωτότυπο γαλλικὸ κείμενο καὶ τὸ ἀγγλικὸ κάνουν λόγο γιὰ ἄρση ἀκοινωνησίας. Συγκεκριμένα. Τὸ ἑλληνικὸ κείμενο γράφει: «4) Ὅθεν ὁ πάπας Παῦλος ὁ ΣΤ\ καὶ ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας ὁ Α’ μετὰ τῆς;περὶ αὐτὸν Συνόδου... β) ἀποδοκιμάζουσιν... τὰ ἐπακολουθήσαντα ἀναθέματα...
Τὸ γαλλικὸ (πρωτότυπο) κείμενο γράφει: «C‘ est porqouoi le pape Paul VI et le patriarche Athenagoras Ier en son synode… b) regreter également et enlever de la memoire et du milieu de l‘ Eglise les sentences d‘ excommunication…
Τὸ ἀγγλικὸ κείμενο γράφει: «Pope Paul VI and Patriarch Athenagoras I whith his synod, in common agreement… b) They likewise regret and remove both from memory and from the midst of the Church the sentences of excommunication…
Φαίνεται σαφέστατα, ὅτι τὸ μὲν ἑλληνικὸ κείμενο κάνει λόγο γιὰ ἄρση ἀναθεμάτων, τὰ δὲ ἄλλα κείμενα, γαλλικὸ καὶ ἀγγλικό, κάνουν λόγο γιὰ ἄρση ἀκοινωνησίας».
Καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὲς τὶς σημαντικὲς ἀποκαλύψεις στὴν σελ. 155:
«Τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἰσχυρίζονται σὲ διάφορες συζητήσεις ποὺ ἔχω κάνει μαζί τους ὅτι ἔγινε ἡ ἄρση ἀκοινωνησίας τὸ 1965, γι’ αὐτὸ προέρχονται στοὺς Ὀρθοδόξους Ναοὺς γιὰ νὰ κοινωνήσουν τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ».
Καὶ μετὰ πάλι (σελ. 159): «Πάντως, οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ γνωρίζουν ὅτι ἤρθη ἡ ἀκοινωνησία μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ γίνεται διάλογος γιὰ νὰ βρεθοῦν λύσεις σὲ μερικὲς διαφορὲς ποὺ εἶναι λεπτομεριακές... Καὶ ἀπὸ τοὺς ὀρθόδοξους Κληρικοὺς ποὺ γνωρίζουν αὐτὴν τὴν ἱστορία, ἄλλοι τοὺς κοινωνοῦν, γιατὶ ἔτσι ἔχουν συμφωνήσει, καὶ ἄλλοι ποὺ ἀρνοῦνται νὰ τοὺς κοινωνήσουν βρίσκονται σὲ ἀμηχανία».
Τρομερὸ καὶ ἀνήκουστο! Ο Ναυπάκτου γνωρίζει ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία ὅτι παπικοί κοινωνοῦν σὲ ὀρθόδοξους ναούς, ὅτι ὀρθόδοξοι ἱερεῖς τοὺς κοινωνοῦν μὲ τὴν εὐλογία τῶν ἐπισκόπων τους καὶ ἀντὶ νὰ πράξει ὡς ἐπίσκοπος τὸ ὀρθὸ καὶ πρέπον, δηλ. νὰ καταδικάσει τοὺς ἐνόχους καὶ νὰ τοὺς ἀποκλείσει ἀπὸ τὸ ἱερὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, καταδικάζει αὐτοὺς ποὺ τὸ ἀγωνίζονται νὰ τὸ κάνουν.
Καὶ εἶναι ἀπολύτων σίγουρο ὅτι ὄχι μόνο ὁ Ναυπάκτου, ἀλλὰ καὶ ὁ Πειραιῶς καὶ ὁ Κυθήρων, ὁ Μόρφου καὶ ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι τὰ γνωρίζουν αὐτά, εἶναι γνωστὰ πᾶσι τοῖς παροικοῦσι τὴν Ἱερουσαλὴμ. Καὶ παρόλα αὐτά συνεχίζουν νὰ ἐφευρίσκουν δικαιολογίες καὶ ζητοῦν πληροφορία ἀπὸ τὸν Θεό, ὅταν τὰ στοιχεῖα εἶναι μπορστά τους καὶ ἄνευ ἀμφισβητήσεως.
Ἀκολουθεῖ ὅμως ἡ ἐπιβεβαίωση ὅλων τῶν παραπάνω κι ἀπὸ τοὺς Παπικοὺς τοὺς ἴδιους καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὸ Augsburg τῆς Γερμανίας, ἐκεῖ ποὺ οἱ «Ὀρθόδοξοι» Οἰκουμενιστὲς εἶναι ἰδιαίτερα ἐνεργεῖς. Στὴν ἱστοσελίδα τῆς ἐπισκοπῆς τους καὶ σχετικὰ μὲ τὴν ἐρώτηση ἂν ἕνας πιστός τους μπορεῖ νὰ κοινωνήσει σὲ ἄλλο δόγμα, διαβάζουμε τὰ ἑξῆς:
«Ἀπὸ καθολικὴ ἄποψη μπορεῖ ἕνας καθολικὸς νὰ λάβει τὴν Θεία Μετάληψη ἀπὸ ὀρθόδοξο ἱερέα, ἂν δὲν ἀμφισβητήσει μὲ αὐτή του τὴν πράξη τὸ Πρωτεῖο τοῦ Πάπα, ποὺ δὲν δέχονται οἱ Ὀρθόδοξοι. Πρὶν ὅμως ἀπὸ τὴν μετάληψη καλὸ εἶναι νὰ ρωτήσει τὸν ὀρθόδοξο ἱερέα… Ἕνας ὀρθόδοξος πιστὸς ποὺ ζεῖ σὲ ἕνα χωριὸ τῆς Βαυαρίας καὶ θέλει νὰ συμμετέχει στὰ μυστήρια μπορεῖ σ’ ἐμᾶς νὰ ἐξομολογηθεῖ, νὰ κοινωνήσει καὶ νὰ λάβει τὸ ἱερὸ Εὐχέλαιο»!!! (ἐδῶ).
Βλέπουμε λοιπόν, ὅτι οἱ πληροφορίες τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη ἦταν ἀπόλυτα σωστές. Καὶ μᾶλλον γι’ αὐτὸ μιλοῦσε γιὰ κομπογιαννῖτες ἐπισκόπους και ἱερεῖς, ἀφοῦ ἀπὸ τότε ἔβλεπε τὴν προδοσία ποὺ συνέβαινε στὴν Ἐκκλησία. Οἱ πληροφορίες τοῦ Ναυπάκτου καὶ αὐτὲς ἐγκυρότατες. Ὅμως οἱ «εὐσεβεῖς»ἱερεῖς, ὁ Μόρφου καὶ οἱ ἐπίσκοποι ποὺ καταδίκασαν τὸν π. Πέτρο συνεχίζουν νὰ κάνουν πῶς δὲν γνωρίζουν. Καὶ διοργανώνουν ἡμερίδες καὶ ἡμερίδες καὶ γραφεῖα κατὰ τῶν αἰρέσεων, κάνουν οἰκονομίες γιὰ νὰ ἀνακαλύψουν… τὸν τροχό; Δηλ. ὅτι ἡ διαμυστηριακὴ κοινωνία ἔχει ἤδη ἀποφασιστεῖ, ἤδη συμβεῖ καὶ προωθεῖται ὅλο καὶ περισσότερο. Ἔως πότε θὰ κωφεύουμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι;
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
