Οι προϋποθέσεις της συναντήσεως
Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος-θεολόγος
Είναι πολλά και ποικίλα τα μηνύματα της μεγάλης και κοσμοσωτηρίου εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου μας και δεν είναι, ασφαλώς, εύκολο να αναλυθούν όλα σε ένα σύντομο άρθρο. Γι’ αυτό, με αφορμή την συνάντηση και μάλιστα προϋπάντηση του σαρκωθέντος Κυρίου από τον Συμεώνα και την Άννα, θα αναφερθούμε στις προϋποθέσεις της δικής μας συναντήσεως με τον Κύριο.
Δίκαιος και ευλαβής αποκαλείται ο Συμεών στην διήγηση του Ευαγγελιστού για την Υπαπαντή (Λουκ. β’ 22-40). Ήταν μάλιστα τόση η δικαιοσύνη και η ευσέβειά του, -η διακιοσύνη εδώ με την έννοια της συνέπειας στην τήρηση των παραδόσεων-, ώστε το Άγιο Πνεύμα «ην επ’ αυτόν» και του είχε αποκαλύψει ότι θα γίνη ησυνάντηση αυτή, «πριν η ιδείν θάνατον». Βεβαίως, ηπίστη του Συμεών είχε δοκιμαστή πρώτα, όταν, κατά την παράδοση, ως ένας από τους εβδομήκοντα ερμηνευτές και μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης, είχε δυσπιστήσει ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού θα γεννηθή εκ Παρθένου, για το οποίο έλαβε την εξ ουρανού διαβεβαίωση ότι δεν θα πεθάνη, πριν να δη με τα μάτια του την εκπλήρωση αυτής της προφητείας. Έτσι, με βεβαία πλέον την πίστη «προσδεχόταν (=προσδοκούσε) την παράκλησιν (=παρηγορία) του Ισραήλ».
Ο υμνογράφος, βεβαίως, στο Απολυτίκιο δεν κάνει λόγο μόνον για «παράκληση του Ισραήλ», αλλά μιλάει για έναν «ελευθερωτή των ψυχών ημών», που δεν θα σώση μόνον το Ισραήλ από τους εχθρούς του αλλά θα ελευθερώση και τις ψυχές των ανθρώπων -όλων των ανθρώπων- από την αμαρτία και θα τους αναστήση από τον θάνατο, χαρίζοντάς των την ανάσταση: «Ευφραίνου και συ, πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τον ελευθερωτήν των ψυχών ημών, χαριζόμενον ημίν και την Ανάστασιν.»
Ένας τέτοιος καθολικός Σωτήρας υπήρξε ο Χριστός μας, όπως ομολογεί στην συνέχεια ο Συμεών, όταν δέχεται στις αγκάλες του ως βρέφος τον Θεό: «…ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου (είδα με τα μάτια μου την σωτηρία), φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ». Ο Συμεών, έχοντας ασφαλώς την φώτιση του Αγίου Πνεύματος, δεν προτάσσει την δόξα του λαού του Ισραήλ, από τον οποίον προήλθε ο Σωτήρας Χριστός, αλλά τονίζει την αποκάλυψη του σωτηρίου φωτός σε όλα τα έθνη, που έως τότε βρίσκονταν στο σκότος και στην σκιά του θανάτου και της αμαρτίας, καθ’ ότι ο Χριστός μας υπήρξε η «προσδοκία των εθνών» (Γεν., 49, 10).
Άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης, Για τη διακωμώδηση του Σταυρού, του εξευτελισμού της Αγίας Γραφής, του χλευασμού του Αγίου Τάφου
Άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
27. Στον Ολυμπιόδωρο
Ότι οι ειδωλολάτρες, με τα επιχειρήματα που νομίζουν ότι μειώνουν τα επιχειρήματα των Χριστιανών, με αυτά ανατρέπουν τα δικά τους.
Απορώ πως, όχι μόνο οι απαίδευτοι των Ελλήνων [των ειδωλολατρών], αλλά και αυτοί που έχουν ως επάγγελμα τη σοφία, και αυτοί που καμαρώνουν για την ευγλωττία τους και καυχώνται για την διαλεκτική τους ικανότητα, και στηρίζονται σε συλλογισμούς, και που βλέπουν βέβαια τις αντιθέσεις των λογισμών, δεν βλέπουν όμως τις αντιθέσεις των πραγμάτων, δεν αισθάνονται, ότι με αυτά που τοξεύουν το θείο κήρυγμα, με αυτά ντροπιάζουν μάλλον τους εαυτούς τους.
Γιατί προκαλεί κάποια άμιλλα στους εξουσιαζόμενους η υπεροχή αυτών που εξουσιάζουν.
Αυτοί λοιπόν ισχυρίζονται ότι ο Ιησούς είναι νεκρός, για να αποδειχθεί το πλήθος των δικών τους θεών πιο αδρανές και από τον νεκρό.
Διακωμωδούν τον σταυρό, για να διακωμωδηθούν οι ίδιοι περισσότερο, πολιορκημένοι και νικημένοι ατιμωτικά από τον σταυρό.
Ειρωνεύονται την αμάθεια των αποστόλων, για να στηλιτευθούν πιο φανερά οι φημισμένοι σοφοί τους, νικημένοι από τη διδασκαλία απλοϊκών ανδρών.
Χλευάζουν τον τάφο του Χριστού που προσκυνείται, για να προκαλέσουν περισσότερα
γέλια οι περίοπτοι ναοί τους, παραχωρώντας τη θέση τους στον χλευαζόμενο τάφο.
Καταπολεμούν όλο το κήρυγμα θεωρώντας το ευτελές, ώστε να αποδειχθούν έτσι τα δικά τους περίοπτα πιο καταγέλαστα, υποκύπτοντας στη φύση των εντολών.
28. Στον σοφιστή Ασκληπιό
Για το ίδιο θέμα.
«Πάνω στην πέτρα της ομολογίας θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου»
«Πάνω στην πέτρα της ομολογίας θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου» (Ματθ. ιστ΄13)
«Ο Χριστός, που γνωρίζει τις καρδιές, δεν ρωτούσε τους μαθητές του, "Ποιος λένε οι άνθρωποι ότι είμαι", επειδή τάχα δεν γνώριζε την ποικιλία των απόψεων των ανθρώπων, αλλά επειδή ήθελε να διδάξει σε όλους την ασφαλή ομολογία. Αυτήν την ομολογία, ο Πέτρος αφού την εμπνεύστηκε από Εκείνον, την απέθεσε ως βάση και ισχυρό θεμέλιο, πάνω στην οποία ο Κύριος οικοδόμησε την Εκκλησία του».
(Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου, Επιστολές, ΕΠΕ Α', 241)
Ὕμνος στὸν ἅγιο Συμεὼν τὸν Θεοδόχο
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ὅταν ὁ χειμώνας συνάντησε τὴν ἄνοιξη
ὁ πρεσβύτης Συμεὼν εὐτύχησε:
Συνάντησε τὸν Ἕναν, τὸν πολυαναμενόμενο,
Αὐτὸν γιὰ τὸν ὁποῖον οἱ προφῆτες προφήτευσαν,
Τὴν Κιβωτὸ ὅλων τῶν οὐρανίων θησαυρῶν,
Τὸν εἶδαν τὰ μάτια τοῦ Συμεών, ὡς βρέφος ἀρτιγέννητο.
Ὁ Συμεὼν τότε προφήτευσε καὶ εἶπε:
«Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα·
Ἰδοὺ Αὐτὸς κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν».
Ἔτσι μίλησε τὸ πνεῦμα-
ἡ προφητεία τοῦ δίκαιου πρεσβύτη ἐκπληρώθηκε:
Για όσους τόσα χρόνια κάνουν τους ανήξερους για να εισπράξουν την δόξα των ανθρώπων: Θεία Λειτουργία με πανθρησκειακό άρωμα για το περιβάλλον στην Ραβέννα το 2002. (Δείτε το βίντεο)
Βασιλική Αγίου Απολλιναρίου, 5 Ιουνίου 2002. Χοροστάτησαν ο πατριάρχης Κων/Πόλεως Βαρθολομαίος και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος. Συλλειτούργησαν Περγάμου Ζηζιούλας, Μουένος Άιρες Ταράσιος, Ιταλίας Γεννάδιος, Ρηγίου Εμμανουήλ (ο σημερινός Χαλκηδώνος), Δημητριάδος Ιγνάτιος. Συμπροσευχήθηκαν με παπικούς καρδινάλιους, μουσουλμάνους, λουθηρανούς, αγγλικανούς. Στο τέλος μετρήσαμε στο βίντεο (όσο αυτό έδειξε) τουλάχιστον τρεις αιρετικούς που κοινώνησαν. Σύμφωνα με τον π. Σαράντη Σαράντο μοιράστηκε και αντίδωρο στους αιρετικούς «επισκόπους» κλπ (δείτε στην συνέχεια μικρό απόκομμα από την παρέμβαση που είχε κάνει ο π. Σαράντης).
Ο δε Αλβανίας Αναστάσιος, διέψευσε ότι κοινώνησε αιρετικούς. Στο ημιτελές βίντεο ένας έκανε περίεργα τον σταυρό του όταν πήγε να κοινωνήσει από τον Αναστάσιο, αλλά δεν φαίνεται καθαρά εάν ήταν όντως αιρετικός. Οι τρεις με τον ανάποδο σταυρό κοινώνησαν από τον Βαρθολομαίο.
Ο Αναστάσιος έγραψε ότι πριν την Θεία Κοινωνία ο κόσμος ενημερώθηκε ότι δεν πρέπει να κοινωνήσουν όσοι δεν είναι Ορθόδοξοι και επίσης ότι ο ίδιος είπε στους διακόνους που τον βοηθούσαν να ρωτάνε τον κάθε προσερχόμενο εάν ήταν Ορθόδοξος. Αυτό δεν φαίνεται να έγινε στο βίντεο. Δεν άνοιγαν το στόμα τους οι διάκονοι να ρωτήσουν τον κάθε προσερχόμενο.
Το θηρίο της Δεσποτοκρατίας εξαπλώνεται μανιωδώς!
Όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρό Σου ημίν δέδοκας Κύριε
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΑΒΑΡΑΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Αγρίνιο 02 – 02 – 2025
“όπλον κατά του διαβόλου τον Σταυρό Σου ημίν δέδοκας” Κύριε,
Πορευόμεθα τελικά προς νέα εικονομαχία;
Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας άλλος τίτλος του παρόντος άρθρου,
Αποσβολωμένοι οι ορθόδοξοι πιστοί παρακολουθούμε το παγκόσμιο φαινόμενο της αντικαταστάσεως του εσταυρωμένου μέσα στο ιερό των εκκλησιών από μια…¨πολυθρόνα¨!!! Εξοβελίζεται ο Εσταυρωμένος από την Αγία τράπεζα, το ιερό θυσιαστήριο, "διότι επ' αυτής τελείται η θυσία του Αμνού του Θεού υπέρ πάντων των πιστών, ζώντων και τεθνεώτων" την κατά φύσιν θέση του δηλαδή, και είτε τυλίγεται σε ένα σεντόνι και τοποθετείται σε κάποια αποθήκη του ναού, ή για να σωθούν τα προσχήματα τοποθετείται όπισθεν της κεντρικής πολυθρόνας του συνθρόνου… ποιος;;; ο Κύριος και Θεός Σωτήρ Ημών Ιησούς Χρίστος ….στην πλάτη του εκάστοτε Επισκόπου!!!
Το καρκίνωμα αυτό χτύπησε και την δική μας ενορία τα τελευταία δυο χρόνια, και για μας το ίδιο συναίσθημα της πρώτης φοράς, που αντικρύσαμε την τοποθέτηση του Εσταυρωμένου κρεμάμενου ψηλά στην πλάτη μιας πολυθρόνας, της άβολης στενάχωρης αυτής κατάστασης της λύπης για την απώλεια, και της έλλειψης του εσταυρωμένου με την πρώτη ματιά όταν μπαίνεις στο ναό, μας διαπερνά ακόμα.
Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ἐλέγχει τοὺς συγχρόνους οἰκουμενιστάς!
Η ΠΡΟΡΡΗΣΗ τοῦ Δικαίου Συμεών, ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ εἶναι «φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν» (Λουκ. 2,32), δίνει μία ἠχηρὴ καὶ ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση στοὺς σύγχρονους θιασῶτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, οἱ ὁποῖοι «βλέπουν» σωτηρία καὶ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, στὶς παντοειδεῖς αἱρέσεις καὶ τὶς δαιμονικὲς θρησκεῖες τοῦ κόσμου, τὶς ὁποῖες θεωροῦν ὡς «πολλοὺς δρόμους ποὺ ὁδηγοῦν στὸν ἴδιο Θεό».
Ἐὰν ἦταν «φῶς» καὶ οἱ διάφοροι ἱδρυτὲς θρησκειῶν, ὁ θεοφώτιστος ἅγιος Γέροντας δὲν θὰ ὅριζε τὸ Χριστὸ ὡς τὸ μοναδικὸ ἀποκαλυπτόμενο φῶς στὰ ἔθνη. Δὲν θὰ ἔλεγε ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ μοναδικὸς σωτήρας τοῦ κόσμου, προετοιμασμένος ἀπὸ τὸ Θεὸ «κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν». Δὲν χρειαζόταν νὰ σαρκωθεῖ ὁ Θεὸς Λόγος, ἀφοῦ ἡ «δουλειὰ» θὰ γινόταν ἀπὸ τὶς ὑπάρχουσες θρησκεῖες!
Υπάρχουν 4 γνώμες για μένα, όπως και για κάθε άνθρωπο:
α) Μία γνώμη είναι τι λέει ο κόσμος για μένα. Τί μας ενδιαφέρει, τί λέει ο κόσμος. Εσείς τώρα με ακούτε και δημιουργείται μια γνώμη για μένα. Αν σας βάλουν να εκδώσετε ένα πιστοποιητικό για τον Παναγόπουλο, το πιστοποιητικό σας δεν περνάει πουθενά. Δεν χρειάζεται πουθενά. Είτε με στείλετε στην κόλαση, είτε με στείλετε στον Παράδεισο. Δεν μπορείτε να με στείλετε πουθενά.
β) Μια άλλη γνώμη είναι τι λένε οι συγγενείς μου για μένα. Οι συγγενείς μου και οι φίλοι μου, με ξέρουν καλύτερα από τον κόσμο και μπορούν και αυτοί να συντάξουν ένα πιστοποιητικό γνώμης για μένα. Και εντούτοις και αυτό δεν περνάει πουθενά!
γ) Μια τρίτη γνώμη είναι η γνώμη η δική μου για τον εαυτόν μου. Εγώ ξέρω και κρυφά πράγματα για τον εαυτό μου που δεν τα ξέρει κανείς, ούτε και οι συγγενείς μου. Και εγώ μπορώ να έχω μια γνώμη. Όμως αυτό δεν περνάει πουθενά, δεν έχει καμμία ισχύ.
Τότε τίνος γνώμη περνάει; Περνάει η τέταρτη γνώμη…
ΥΠΑΠΑΝΤΗ -Συγκατάβαση, ὑπακοή καί προσμονή
Ὑπαπαντή τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. (Λουκ. 2, 22 – 40).
Η χρησιμότητα ενός νόμου φαίνεται από την εφαρμογή του.
Μεγάλη Δεσποτοθεομητορική ἑορτή πανηγυρίζουμε σήμερα! Εἶναι ἡ Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου. Εἶναι γεμάτη ἀπό θεολογικά νοήματα ὑψηλά καί ὠφέλιμα. Ἡ πενία, ὅμως, τῆς ἐμπειρίας καί τῆς γλώσσας δέν εἶναι εὔκολο νά τά ἀποδώσει. Ἔτσι θ’ ἀρκεστοῦμε σέ ὅ,τι ἡ φτωχή μας σκέψη μπορεῖ νά προσεγγίσει.
Καθώς μελετοῦμε τό γεγονός τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, βλέπουμε πώς τρία εἶναι τά πρόσωπα πού πρωταγωνιστοῦν, ὁ Χριστός, ἡ Κυρία Θεοτόκος καί ὁ Δίκαιος Συμεών ὁ Θεοδόχος. Ἄν θέλαμε ν’ ἀποδώσουμε μέ μία λέξη τόν χαρακτήρα τοῦ καθενός ἀπ’ αὐτά τά τρία πρόσωπα, θά λέγαμε: συγκατάβαση, ὑπακοή καί προσμονή. Συγκατάβαση γιά τόν Χριστό, ὑπακοή γιά τήν Παναγία καί προσμονή γιά τόν Συμεών.
Ἡ συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει μέτρο.
Δέν εἶναι ἀρκετό τό γεγονός ὅτι φοράει τήν ἀνθρώπινη σάρκα. Θέλει «κατά πάντα ὁμοιωθῆναι τοῖς ἀνθρώποις». Ἀκόμη καί στίς παραμικρότερες λεπτομέρειες τοῦ ἀνθρωπίνου βίου προσαρμόζει τό Θεϊκό Μεγαλεῖο. Τώρα, σαράντα ἡμέρες μετά τά Χριστούγεννα, ἔρχεται ὁ Σωτήρας μας νά τηρήσει μία διάταξη τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου ἀπό ἀκρότατη συγκατάβαση.
Ὁ Νομοθέτης διαφυλάσσει τόν νόμο, διότι εἶναι Ἐκεῖνος ἀπό τόν ὁποῖο ἀκοῦμε «οὐκ ἦλθον καταλῦσαι τόν νόμον ἤ τούς προφήτας, ἀλλά πληρῶσαι».
Ἔρχεται νά δείξει ποιός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ νόμου. Καί δέν εἶναι δυνατόν νά βρεῖ τόν σκοπό, ἐάν δέν ἐφαρμόσει τόν ἴδιο τόν νόμο, διότι πάντοτε ἡ χρησιμότητα ἑνός νόμου φαίνεται ἀπό τήν ἐφαρμογή του.
Οικουμενιστικές αντιλήψεις και πλάνες. Η Θεωρία των κλάδων
Τί είναι η θεωρία των Κλάδων (Branch Theory);
Είναι και αυτή προτεσταντική περί Εκκλησίας θεωρία. Έχει την προέλευσή της από την αγγλικανική θεολογία. Σήμερα αποτελεί τη σπονδυλική στήλη της εκκλησιολογίας του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, έχοντας σκοπό να δικαιολογήσει την εκκλησιολογική υπόσταση του Προτεσταντισμού.
Κατά τη θεωρία αυτή στον κορμό της Εκκλησίας υπάρχουν πολλά κλαδιά. Κάθε κλαδί αντιπροσωπεύει ένα τμήμα της Εκκλησίας νόμιμο, ισότιμο και ισόκυρο με τα αλλά, χωρίς όμως να ενσαρκώνει μονάχο του ολόκληρη την Εκκλησία, την οποία για να βρούμε πρέπει να τη δούμε στο σύνολό της, αθροίζοντας τα επί μέρους κομμάτια της. Η Εκκλησία του Χριστού είναι το ολικό άθροισμα των επί μέρους τμημάτων της, έστω κι αν αυτά διαφέρουν μεταξύ τους.
Το ίδιο συμβαίνει και με την αλήθεια την οποία φανέρωσε ο Χριστός στον κόσμο. Καμιά επί μέρους Εκκλησία, κανένα από τα ιστορικά τμήματά της, δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι κατέχει ολόκληρη τη θεία αλήθεια όπως τη δίδαξε ο Χριστός, γιατί στην ιστορία καμιά ιδέα, κανένα θεώρημα δεν μπορεί να παραμένει αμετάβλητο και αναλλοίωτο στη ροή του χρόνου και στη συνεχή εξέλιξη των πραγμάτων του κόσμου τούτου. Επομένως καμία από τις λεγόμενες καθολικές Εκκλησίες (Ορθόδοξη και Ρωμαϊκή) - λιγότερο φυσικά οι Προτεσταντικές - δεν μπορεί να ισχυρισθεί για τον εαυτό της ότι είναι η Εκκλησία του Χριστού ή ότι κατέχει καθαρό και ακέραιο το θησαυρό της αποκαλυφθείσας θείας αλήθειας. Τί άλλο βέβαια θα έλεγε μια χριστιανική εκκλησιαστική κοινότητα, η οποία έχει χάσει την έννοια της καθολικότητας, του κύρους και της αυθεντίας της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού;
Φαναριώτικη «ποιμαντική ευαισθησία».
Μήπως ακόμα ένας μελλοντικός "Άγιος" που με παχουλό μισθό χιλιάδων ευρώ, πολυτελές σπίτι και διεθνείς αναγνωρίσεις "θυσιάζεται" για την Εκκλησία;
Τιμούδας Χρήστος, Στοκχόλμη
26/1/2025
Μία πάγια τακτική του Μητροπολίτου Κλεόπα είναι η εξής. Όπου σταθεί και όπου βρεθεί μεταφέρει τις «ευλογίες» του «αυθέντη» του, Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Είναι ένας τρόπος κ΄αυτός να δείξει το «ανύστακτο» ενδιαφέρον του «πρωτόθρονου», κατά μία άλλη προσφιλή έκφραση, για ό,τι εκκλησιαστικό συμβαίνει τουλάχιστον εδώ στην Σκανδιναβία, με φορέα τον Μητροπολίτη Κλεόπα. Βέβαια τέτοια επιδερμικά λεκτικά τερτίπια, επειδή μοιράζονται με την σέσουλα σε κάθε συνάντηση του Μητροπολίτη με τον οποιονδήποτε, εκφράζουν ακριβώς την «σκασίλα» που έχει ο κ. Βαρθολομαίος γ΄αυτούς που συναντάει ο Κλεόπας. Βέβαια δημιουργούνται κάποιες εντυπώσεις.
Στις 19 Ιανουαρίου, μας πληροφορεί η ανακοίνωση της Μητρόπολης, παρέστει ο Μητροπολίτης Κλεόπας σε χειροτονία προτεσταντών ιερέων στην πόλη του Västerås της Σουηδίας, προσκεκλημένος του προτεστάντη επισκόπου Mikael Mogren. Εκτός από τις χειροτονίες έγινε και συζήτηση για την «οικουμενική εβδομάδα» που θα πραγματοποιηθεί στην Στοκχόλμη, 20-24 Αυγούστου, με την παρουσία του κ. Βαρθολομαίου. Στην συζήτηση που ακολούθησε ο κ. Κλεόπας με αναφορές σε αποσπάσματα από ομιλίες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, προσπάθησε να «πείσει» τους προτεστάντες για την ανάγκη του διαχριστιανικού διαλόγου. Εκτός κι αν προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του γιατί αυτός ως Ιεράρχης της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και κατ’ επέκταση το Φανάρι, δεν ακολουθούν την γραμμή που ακολούθησαν οι προκάτοχοί τους και οι μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας μετά το μεγάλο σχίσμα του 1054.
Τάδε έφη Κλεόπας Μητροπολίτης:
Ἡ Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου (Λουκ. β΄, 22-38)
Ἡ Θεοτόκος μετὰ τὴν γέννησιν τοῦ Χριστοῦ ὡς Ἑβραία ἔπρεπε διὰ δύο λόγους νὰ μεταβῇ εἰς τὸν ναόν: Πρῶτον διὰ τὸν ἑαυτόν της καὶ δεύτερον διὰ τὸν πρωτότοκον υἱόν της.
Ὑποχρέωσις πρὸς τὸν ἑαυτόν της ἦτο ὁ νομικὸς καθαρισμός της, ὁ σαραντισμός της, ὅπως θὰ ἐλέγομεν σήμερον. Κατὰ τὸν νόμον δηλαδὴ (1) πᾶσα Ἑβραία λεχὼ τὴν τεσσαρακοστὴν ἡμέραν ἀπὸ τῆς γεννήσεως τοῦ ἄρρενος τέκνου της ἔπρεπε νὰ ἐμφανισθῇ εἰς τὸν ναόν, ἵνα καθαρισθῇ. Κατὰ τὸν καθαρισμὸν τοῦτον ἦτο ὑποχρεωμένη αὐτὴ, ἐὰν ἦτο πτωχὴ «τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον (2) ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν». Ὁ καθαρισμὸς οὗτος δὲν ἦτο σωματικός τις καθαρισμὸς διὰ λόγους ὑγιεινούς, ἀλλὰ νομικός. Διὰ τούτου δηλαδὴ ὑπεμιμνήσκετο γενικῶς μὲν ἡ ἁμαρτωλότης τοῦ ἀνθρώπου, εἰδικῶς δὲ ἡ διὰ τῆς γεννήσεως μετάδοσις τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος. Τοῦτο φαίνεται ἐκ τοῦ ὅτι, εἰς περίπτωσιν καθ’ ἣν ἡ Ἑβραία λεχὼ ἐγέννα κόρην, ἦτο ἀκάθαρτη οὐχὶ ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμέρας ἀλλὰ ἐπὶ ὀγδοήκοντα εἰς ἀνάμνησιν, ὅτι ἡ Εὒα ἦτο πρωτουργὸς τῆς πτώσεως τῶν πρωτοπλάστων. Ἡ θυσία τῶν προσφερομένων τρυγόνων καὶ περιστερῶν, τὰ ὁποῖα δὲν ἐκαθάριζον ἀλλὰ ὑπενθυμίζον μόνον τὴν ἀκαθαρσίαν, ὑπεδήλωνον τὴν ἀνάγκην τῆς ἐλεύσεως λυτρωτοῦ, τοῦ Χριστοῦ.
Ὑποχρέωσις πρὸς τὸν πρωτότοκον υἱόν της ἦτο ἡ ἑξῆς. Κατὰ τὸν Ἑβραϊκὸν νόμον τὰ πρωτότοκα τῶν Ἰσραηλιτῶν εἶχον διαφύγει τὴν δεκάτην πληγὴν τοῦ Θεοῦ κατὰ τοῦ Φαραὼ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ διὰ τοῦτο εἶχε διατάξει ὁ Θεός, ὅπως ταῦτα ἀφιερώνονται εἰς τὸν ναὸν πρὸς ὑπηρεσίαν του (1). Κατόπιν ὅμως ἀντικατεστάθησαν ταῦτα ὑπὸ τῆς φυλῆς τοῦ Λευΐ. Ἦσαν ὅμως ὑποχρεωμένοι οἱ γονεῖς τῶν πρωτοτόκων νὰ φέρωσι ταῦτα εἰς τὸν ναὸν «παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ» νὰ τοποθετῶσι δηλαδὴ αὐτὰ πλησίον τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ Κυρίου. Τοῦτο ἀναφέρεται ρητῶς «ἐν νόμῳ Κυρίου πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν» πᾶν ἀρσενικὸν δηλαδὴ πρωτότοκον «κληθήσεται» θὰ θεωρῆται «ἅγιον τῷ Κυρίῳ» ἀφιερωμένον δηλαδὴ εἰς τὸν Κύριον. Κατόπιν ἐξηγοράζετο τὸ πρωτότοκον τοῦτο ἀντὶ πέντε σίκλων (14,25 γαλλικῶν φράγκων) καὶ ἐλαμβάνετο πάλιν ὑπὸ τῶν γονέων του.
Ἀμφοτέρας τὰς ὑποχρεώσεις ταύτας ἐξετέλεσεν ἡ Θεοτόκος ὡς Ἑβραία κατὰ τὸν Εὐαγγελιστὴν Λουκᾶν ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωυσέως» κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴν δηλαδὴ ἡμέραν ἀπὸ τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ὡς εἶναι εὐνόητον ταῦτα ἔγιναν ὄχι διότι ἡ γέννησις τοῦ Χριστοῦ ἦτο μέτοχος τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἀλλὰ διότι ὁ Χριστὸς ἐγένετο ὑπὸ νόμον, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (2).
Ο Ιερός Χρυσόστομος για την Υπαπαντή του Κυρίου
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον μωσαϊκό νόμο, για να μην έχει πρόφαση η απιστία των Ιουδαίων· γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρη του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώσει τους μαθητές Του μέσω της πίστεως που βασιζόταν στον νόμο. Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται και Αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή. Έκανε αναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη Τον αρνηθούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από τη γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν. Έδειξε το γνώρισμα της συγγενείας Του με αυτούς.
Γιατί, αν ακόμη και μετά την περιτομή Του «ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυΐδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν(:άλλοι έλεγαν: “Αυτός είναι ο Μεσσίας Χριστός”· άλλοι έλεγαν: “Δεν είναι δυνατόν να είναι ο Μεσσίας˙ διότι μήπως ο Μεσσίας είναι να έρθει από τη Γαλιλαία; Δεν είπε η Αγία Γραφή ότι ο Μεσσίας Χριστός θα προέρχεται από το γένος του Δαβίδ και από το χωριό της Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δαβίδ;”.Προκλήθηκε λοιπόν διαίρεση και διαφωνία μεταξύ του λαού γι’ Aυτόν)»[πρβλ. Ιωάν. 7, 41-43], εάν δεν είχε περιτμηθεί κατά σάρκα, η άρνησή τους θα είχε κάποια εύλογη πρόφαση.
«Ὃτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ(:όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ ημέρες)»:Γιατί ο νόμος ορίζει την ογδόη ημέρα να γίνεται η περιτομή, και όταν φθάσει η ογδόη, έρχεται μέσα ο γιατρός και πιάνει το μαχαιράκι και κάνει τα της τέχνης του. Δεν ισχύει μάλιστα τότε η αργία του Σαββάτου λόγω της περιτομής. Ας ρωτήσουμε λοιπόν τους Ιουδαίους: Ανάπαυση το Σάββατο· τέλεια αργία αυτή την ημέρα... Για ποια λοιπόν αιτία η ογδόη εκτοπίζει την εβδόμη; Γιατί η ογδόη γίνεται ανώτερη από την εβδόμη;
Η Υπαπαντή του Κυρίου - Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο
Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [: Εβρ. 7,7-17]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Ὃ δὲ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκε τὸν Ἀβραάμ (:Ο Μελχισεδέκ όμως, ο οποίος δεν γενεαλογείται και δεν κατάγεται από τη γενεά του Λευί, έχει πάρει το ένα δέκατο από τον Αβραάμ)» [Εβρ.7,6].Στη συνέχεια δεν το προσπέρασε έτσι απλά, αλλά και πρόσθεσε: «καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας εὐλόγηκε (: και έχει ευλογήσει αυτός τον Αβραάμ που είχε δεχθεί τις θείες επαγγελίες)». Επειδή αυτό ήταν παντού το καύχημα των Ιουδαίων, δείχνει και από την κοινή κρίση όλων ότι ο Μελχισεδέκ ήταν σπουδαιότερος από τον Αβραάμ.
Και συνεχίζει λέγοντας: «χωρὶς δὲ πάσης ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται (:και βέβαια είναι αναντίρρητο και ομολογημένο ότι το μικρότερο και κατώτερο ευλογείται από το μεγαλύτερο και ανώτερο. Για να ευλογήσει λοιπόν ο Μελχισεδέκ τον Αβραάμ, σημαίνει πως ήταν ανώτερός του)» [Εβρ.7,7]. Δηλαδή, όλοι πιστεύουν ότι το κατώτερο ευλογείται από το ανώτερο. Επομένως ο τύπος του Χριστού είναι ανώτερος και από εκείνον που είχε τις επαγγελίες.
«Καὶ ὧδε μὲν δεκάτας ἀποθνήσκοντες ἄνθρωποι λαμβάνουσιν, ἐκεῖ δὲ μαρτυρούμενος ὅτι ζῇ (:κι εδώ βέβαια στον μωσαϊκό νόμο παίρνουν δεκάτες άνθρωποι που πεθαίνουν. Εκεί όμως στην περίπτωση του Αβραάμ πήρε δεκάτη ο Μελχισεδέκ, ο οποίος μαρτυρείται ότι ζει, διότι η Αγία Γραφή δεν μιλάει για θάνατο του Μελχισεδέκ)» [Εβρ. 7,8]. Αλλά για να μην πουν τα εξής λόγια: «Γιατί επανέρχεσαι στα προηγούμενα; Τι σημασία έχει για τους ιερείς μας, αν ο Αβραάμ έδωσε το ένα δέκατο; Πες αυτά που ενδιαφέρουν εμάς», προσθέτει και λέγει: «καὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν (:και με λίγα λόγια, θα μπορούσε να πει κανείς)»· -σωστά το είπε αυτό και δεν μίλησε φανερά, για να μην τους πλήξει-· «διὰ Ἀβραὰμ καὶ Λευΐ ὁ δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται (: ότι δίνοντας ο Αβραάμ τη δεκάτη στον Μελχισεδέκ, στο πρόσωπο του Αβραάμ έχει δώσει δεκάτη στον Μελχισεδέκ και ο ίδιος ο Λευί, που εισπράττει δεκάτες από τους αδελφούς του)»[Εβρ.7,9].
Αθανάσιος Μυτιληναίος - Η Υπαπαντή του Κυρίου
Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου από την ερμηνεία του στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ.Β΄,εδάφια 22-26
«Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ». «Όταν επληρώθησαν –δεύτερη πράξις τώρα- το πρώτο ἐπλήσθησαν αναφέρεται εις τις οκτώ ημέρες. Τώρα έχομε ένα δεύτερο ἐπλήσθησαν - δηλαδή συνεπληρώθησαν- τι; Οι σαράντα ημέρες του καθαρισμού. Τώρα, αυτός ο καθαρισμός αναφέρεται εις την μητέρα. Όχι εις το παιδί πλέον. Η μητέρα θεωρείται ακάθαρτος έως την τεσσαρακοστήν ημέραν, εφόσον το παιδί που θα γεννούσε θα ήτο αγόρι. Εάν ήτο κορίτσι, ο καθαρισμός της επληρούτο την ογδοηκοστήν ημέραν. Δηλαδή σε ογδόντα ημέρες. Διπλάσια απ’ ό,τι εις το αγόρι. Στις ογδόντα μέρες έπαιρνε η γυναίκα τον καθαρισμό της.
Εδώ μας κάνει πάλι εντύπωση αυτό το σημείο, τι έννοια θα είχε αυτός ο καθαρισμός. Αγαπητοί μου, νομίζω σας απασχολεί πολύ, ιδίως τις γυναίκες, όχι λιγότερο και τους άντρες. Έχουν πολλά ειπωθεί γύρω από το θέμα αυτό. Το γιατί τελικά ο Θεός έχει προτείνει τα πράγματα έτσι εις τον παλαιόν νόμον, που μερικά έχουνε ήδη εισαχθεί και εις την Καινή Διαθήκη –γιατί και σήμερα οι γυναίκες παίρνουν σαραντισμόν- ακριβώς δεν μπορούμε να απαντήσουμε. Εντούτοις, αφήνει πολλά σημεία ο λόγος του Θεού να κατανοήσουμε και η πατερική σοφία έρχεται να βοηθήσει εις το σημείο αυτό, άλλος μεν με τούτη τη γνώμη, άλλος με εκείνη, να σχηματίσουμε μία περίπου εικόνα. Είπα «περίπου». Είπα περίπου. Σας βεβαιώνω, έχω απορία αν θα έπρεπε το θέμα να το δούμε από πάσης πλευράς- δεν ξέραμε τι θα απαντήσουμε.
Το Λευιτικόν- βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης- ένα από τα πέντε πρώτα βιβλία της Πεντατεύχου δηλαδή, από του ενδεκάτου έως του δεκάτου έκτου κεφαλαίου του, μας δίνει αυτήν την εικόνα της εννοίας του «καθαρού» και του «ακαθάρτου». Βέβαια, αυτή η εικόνα είναι ευρεία. Αναφέρεται σε πολλά πράγματα. Στις τροφές, στα αντικείμενα, στον άνθρωπο. Τροφές, αντικείμενα, άνθρωπος. Αν θα ‘πρεπε να δούμε αν όντως όλα αυτά τα οποία αναφέρει το βιβλίον αυτό, το Λευιτικόν, είναι βρώμικα, βέβηλα - «ακάθαρτο» θα πει βέβηλο- αν όντως είναι βέβηλα, τότε θα βλέπαμε ότι προσκρούουμε σε άλλα σημεία της Αγίας Γραφής, και της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, απ΄ό,τι ο Θεός έχει κάνει, τίποτα το βέβηλον. Στην Καινή Διαθήκη, επί παραδείγματι, θα μας πει ο Απόστολος Παύλος ότι «πᾶν κτίσμα Θεοῦ καλόν, καὶ οὐδὲν ἀπόβλητον». «Κάθε κτίσμα του Θεού είναι καλό και δεν είναι κανένα απόβλητο». Συνεπώς το «βέβηλον» δεν είναι οντολογικόν. Φερειπείν, το αίμα της γυναικός, το μηναίον, η έμμηνος ρύσις, δεν είναι βρώμικο, οντολογικό, δεν είναι κάτι που θα λέγαμε «Μην πας στην εκκλησία γιατί είσαι ακάθαρτη». Δηλαδή τι είναι το ακάθαρτον; Υπάρχει οντολογική ακαθαρσία, πραγματική δηλαδή; Δηλαδή εκείνο το αίμα υπέστη μίαν αλλοίωσιν τέτοια, που επιτέλους επιτέλους είναι έτσι ακάθαρτο που να απαγορεύεται; Η ύλη υφίσταται ακαθαρσία οντολογική που στον Θεό δημιουργεί δυσάρεστο αίσθημα; Όχι, αγαπητοί μου. Όχι! Θα το πω άλλη μία φορά: Όχι!
Η δαρβινική ευγονική της νεοφιλελεύθερης/μηδενιστικής και φευ ορθόδοξης (;) Ελλάδας που θα ζήλευαν και οι Ναζί.
Εκτρώσεις: Φρίκη με τον ρατσισμό των πάνελ για τα αγέννητα ΑμΕΑ – «Να αφήνουμε τα μωρά με σύνδρομο Down και αυτισμό να γεννιούνται;»
Και όμως οι Έλληνες είναι κάθε μερά μπροστά από τα πάνελ των καναλιών.
Εκτρώσεις: Φρίκη με τον ρατσισμό των πάνελ για τα αγέννητα ΑμΕΑ – «Να αφήνουμε τα μωρά με σύνδρομο Down και αυτισμό να γεννιούνται;»
Δεν χωράει ανθρώπινος νους τις αθλιότητες που ακούστηκαν σε εκπομπή του Alpha - Τύφλα να 'χει η ευγονική των Ναζί!
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Θεώρησα απαραίτητο να γραφτεί ένα συμπληρωματικό άρθρο για τις αμβλώσεις, όταν άκουσα μια φρικιαστική κουβέντα σε πάνελ «πρωινάδικου» που αυτές τις μέρες είχε αναλάβει την υπεράσπιση της θανάτωσης των αγέννητων παιδιών.
Στα πλαίσια του γενικότερου «δαιμονισμού» τους για όσα ορθότατα είπε ο Άρης Σερβετάλης, ακούστηκε μια «πανελίστρια» να λέει το εξής απίστευτο:
«Άρα να μην κάνουμε και προγεννητικό έλεγχο, να μην κάνουμε αμνιοπαρακέντηση και να αφήνουμε όλα τα μωρά με σύνδρομο Down και αυτισμό να γεννιούνται, εντάξει τι να πούμε…»
Πραγματικά, τι να πούμε με μια τόσο αηδιαστική δήλωση; Με μία πρόταση αποκαλύφθηκε όλη η σαπίλα της μισανθρωπίας τους. Μάλιστα η παρουσιάστρια της εκπομπής που εμφανίζεται και ως… υπερασπίστρια των δικαιωμάτων, συμφώνησε απόλυτα με τη ρατσιστική προτροπή θανάτωσης των ΑμΕΑ, συμπληρώνοντας «σωστά – σωστά»!
Ξεκινάμε με το ότι ο αυτισμός δεν μπορεί να εντοπιστεί με προγεννητικό έλεγχο, αλλά παρά την αμάθεια της πανελίστριας πιάσαμε το νόημα της απέχθειας της.
Φανταστείτε…
Φανταστείτε να είστε κάποιος αυτιστικός που παρακολουθεί τηλεόραση και ακούει αυτήν την τρισάθλια τοποθέτηση. Ότι σου αξίζει ο θάνατος και ο μόνος λόγος που ζεις σήμερα είναι ότι τους «ξέφυγες» και γεννήθηκες.
Ρουμανική Εκκλησία: οποιαδήποτε πρωτοβουλία σχετικά με την ημερομηνία του Πάσχα μπορεί να συζητηθεί μόνο κατά τη διάρκεια Πανορθόδοξης Συνόδου.
σχόλιο Τας θύρας: Ουδέποτε όμως οι Ορθόδοξοι συνήλθαν για να αποφασίσουν εάν θα εορτάζουν το Πάσχα μαζί με αιρετικούς.
Η Ρουμανική Εκκλησία έχει δηλώσει ότι οποιαδήποτε πρωτοβουλία σχετικά με την ημερομηνία του Πάσχα μπορεί να συζητηθεί μόνο κατά τη διάρκεια Πανορθόδοξης Συνόδου.
Στις 18 Ιανουαρίου 2025, η Ρουμανική Ορθόδοξη Εκκλησία δήλωσε ότι οποιαδήποτε αλλαγή στην ενιαία ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα θα είναι δυνατή μόνο μετά από Πανορθόδοξο Συμβούλιο, αναφέρει το γραφείο Τύπου του Ρουμανικού Πατριαρχείου.
Η δήλωση, που δημοσιεύθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της Ρουμανικής Εκκλησίας, έχει ως εξής:
Ο Ντοστογιέφσκι παραμένει μεγάλος και σαγηνευτικός γιατί κατά βάθος, και έστω μερικώς, παραμένει ένα μυστήριο
Το να κάνεις παρουσίαση, ερμηνείες, ανάλυση σε βιβλία του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είναι υπερβολικά δύσκολο, ακατόρθωτο σχεδόν. Διότι δεν είναι δυνατόν να έχεις μαζί του κοινές πνευματικές εμπειρίες, κοινές αβυσσαλέες ευαισθησίες, κοινές νευρώσεις ή εκστατική όραση, κοινή υγεία και ασθένεια, κοινή διείσδυση στα γύρω και στην ψυχολογία του είναι, του υπερφυσικού και του Άλλου. Μας υπερβαίνει!
Μόνο αποσπασματικά προσεγγίζεται, ερευνάται και συζητιέται. Και όταν λέμε ερευνάται ακολουθούμε όπως παντού εκείνο το "ο καθείς με τα όπλα του". Τα μεγάλα του έργα είναι υπαρξιακός, οντολογικός λαβύρινθος, μαγνητικός μεν, αλλά και χαώδης για τον κάθε αναγνώστη, ακόμα και τον επαρκή.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)