Ερώτημα για όσους έχουν πεισθεί ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεση

«ΑΝΑΓΚΑΙΟΝ  ΛΑΜΒΑΝΕΙΝ  ΧΑΡΙΣΜΑ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ  ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ»!

Δυστυχῶς λίγοι ἔχουμε συνειδητοποιήσει τὴν ἀρνητικὴ σημασία ποὺ κάθε αἵρεση διαδραματίζει γιὰ τὴ σωτηρία μας. Κι ὅμως οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς τὰ ἔχουν ἐπισημάνει καὶ διδάξει: Ὁ πατέρας κάθε αἱρέσεως εἶναι ὁ Διάβολος καὶ διὰ τῶν αἱρετικῶν ἐκεῖνος ὁ πανοῦργος ὁμιλεῖ!

Κι ἂν ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἵρεση (καὶ μάλιστα Παναίρεση), κι ἂν ἡ κάθε αἵρεση δὲν διδάσκεται καὶ ἐπιβάλλεται ἀσάρκως, ἀλλὰ ἀπὸ κάποιους ἀνθρώπους-ὑπηρέτες της, κι ἂν οἱ ἡγέτες καὶ οἱ προαγωγοὶ αὐτῆς τῆς Παναιρέσεως εἶναι ὁ Βαρθολομαῖος, ὁ Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος, ὁ Ἀλβανίας  Ἀναστάσιος, ὁ Μόσχας Κύριλλος, ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος, ὁ Περγάμου Ἰωάννης (Ζηζιούλας), ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος, ὁ Γερμανίας Αὐγουστίνος κ.λπ.,

         τότε

ὅσοι κοινωνοῦν μὲ τοὺς προαγωγοὺς τῆς Παναιρέσεως, ποιόν ὑπηρετοῦν; Δὲν ὁμιλεῖ δι’ αὐτῶν καὶ κατευθύνει τὰ πράγματα ὁ …Διάβολος!  

Σὲ πολλοὺς ἀπὸ μᾶς αὐτὴ ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων,  καὶ ἀκουόμενη μόνο, προκαλεῖ φόβο καὶ τρόμο, καὶ πῶς νὰ τὴν δεχθοῦμε;

Μήπως δὲν μᾶς τὰ ἔχουν διδάξει σωστὰ οἱ Πατέρες; Μήπως δὲν ἰσχύουν αὐτὰ γιὰ τὴν ἐποχή μας;

Ἂς δοῦμε τί γράφει ὁ Μ. Ἀθανάσιος κι ἂς ἀναλογιστοῦμε τὴ δική μας στάση ἀπέναντι στοὺς Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς κι ὅσους κοινωνοῦν μαζί τους καὶ τὴ δική μας εὐθύνη ἀπέναντι στὸν ἑαυτό μας, στὴν Ἐκκλησία καὶ στὸ Θεό:

       Κατ’ ἀρχὰς ὁ Μ. Ἀθανάσιος στὸ κείμενο ποὺ παρουσιάζουμε, μᾶς θυμίζει ὅτι τὸ περιστατικὸ τῆς Κ. Διαθήκης, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Κύριος ἐφίμωσε τοὺς δαίμονες ποὺ ὁμιλοῦσαν διὰ μέσου τῶν δαιμονισμένων, διότι:

         «ἦταν μὲν ἀληθὲς ἐκεῖνο ποὺ ἔλεγαν, καὶ δὲν ἔλεγαν ψέματα τότε, ὅτι “Σὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοὺ, καὶ ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ”· δὲν ἤθελεν ὅμως ὁ Κύριος νὰ λέγεται ἡ ἀλήθεια ἀπὸ ἀκάθαρτον στόμα, καὶ μάλιστα ἀπὸ ἐκείνους, διὰ νὰ μὴ λάβουν τὴν πρόφασιν νὰ σπείρουν μέσα εἰς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ κοιμοῦνται τὸ πονηρὸ θέλημά τους, τὸ ὁποῖο θὰ ἀνεμίγνυον μὲ τὴν ἀλήθειαν. Διὰ τοῦτο οὔτε αὐτός (ὁ Ἰησοῦς Χριστός) ἀνεχόταν νὰ ἀκούη αὐτοὺς νὰ λέγουν αὐτά, ἐπειδὴ δέ, δὲν ἤθελε οὔτε ἐμεῖς νὰ ἀνεχόμεθα, παρήγγειλε ὁ ἴδιος μέν· “Προσέχετε τοὺς ψευδοπροφήτας, οἱ ὁποῖοι σᾶς ἔρχονται μὲ ἔνδυμα προβάτων, ἐνῶ μέσα τους εἶναι λύκοι ἁρπακτικοί”, μὲ τοὺς ἀξίους ἀποστόλους δέ· “Μὴ πιστεύετε εἰς κάθε πνεῦμα”.

Τέτοια εἶναι καὶ τὰ ἐπινοήματα τῶν αἱρέσεων. Ἐπειδὴ δηλαδὴ ἡ κάθε μιὰ ἔχει ὡσὰν πατέρα τῆς ἰδικῆς της διδασκαλίας τὸν διάβολον, ὁ ὁποῖος ἐξεστράτισεν ἐξ ἀρχῆς καὶ κατήντησεν ἀνθρωποκτόνος καὶ ψεύτης, καὶ ἐπειδὴ ἐντρέπεται νὰ ἀναφέρῃ τὸ μισητόν του ὄνομα, διὰ τοῦτο ὑποκρίνεται τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος, τὸ καλὸν καὶ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, καὶ τοποθετεῖ γύρω της τὰ λόγια τῶν Γραφῶν. [σ.σ.: Ἂς θυμηθοῦμε πόσα καὶ πόσα λόγια καὶ διαβεβαιώσεις λέγουν οἱ Οἰκουμενιστές, γιὰ νὰ ἀποδείξουν πὼς ὅ,τι κάνουν καὶ λέγουν εἶναι σύμφωνο μὲ τοὺς Κανόνες καὶ τὶς Γραφὲς καὶ πὼς ὅ,τι κάνουν, τὸ κάνουν γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν ἑνότητα ποὺ θέλει νὰ ἔχουν οἱ Χριστιανοὶ ὁ Κύριος!]. Καὶ λέγει μὲν τὰ λόγια (ἡ αἵρεση), ἀποκρύπτει ὅμως τὴν ἀληθινὴν σημασίαν, ὥστε πλέον καὶ αὐτή (ἡ αἵρεση) φονεύει τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς ποὺ παραπλανᾶ, διότι κρύβει τὴν διδασκαλίαν ποὺ ἔπλασεν αὐτή, ὡσὰν κάποιο δόλωμα» (σελ. 27-29).

Διότι κάθε μία ἀπὸ αὐτὰς τὰς αἱρέσεις, ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὴν ἐπινόησιν τῆς ἀσεβείας της, δὲν ἔχει τίποτε κοινὸν πρὸς τὰς Γραφάς. Καὶ τοῦτο τὸ γνωρίζουν καὶ αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν εἰς τὰ διδάγματά των, ἀλλὰ διὰ νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς πιὸ ἀμορφώτους, ὅπως εἶναι ἐκεῖνοι διὰ τοὺς ὁποίους ἔχει γραφῆ εἰς τὰς Παροιμίας “Ὁ ἀπονήρευτος πιστεύει εἰς κάθε λόγον”, προσποιοῦνται ὅτι μελετοῦν καὶ χρησιμοποιοῦν τὰ λόγια τῶν Γραφῶν, ὅπως κάνει ὁ πατέρας των ὁ διάβολος, διὰ νὰ φανοῦν μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ὅτι ἔχουν ὀρθόδοξον πίστιν, καὶ ἔτσι νὰ πείσουν τοὺς ταλαιπώρους ἀνθρώπους νὰ πιστεύουν πράγματα ἔξω ἀπὸ τὰς Γραφάς (σελ. 31).

Λοιπὸν εἰς κάθε αἵρεσιν, ἀφοῦ μετεμορφώθη ὁ διάβολος μὲ τέτοιον τρόπον, ὑπεψιθύρισε λόγια γεμᾶτα πονηρίαν. Διότι περὶ αὐτῶν λέγει ὁ Κύριος, ὅτι «Θὰ ἀναστηθοῦν ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται, ὥστε νὰ πλανήσουν πολλούς» (Ματθ. 24,24). Λοιπὸν ἦλθεν ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος διὰ μέσου κάθε αἱρέσεως λέγει· Ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστός, καὶ ἡ ἀλήθεια εὑρίσκεται εἰς ἐμέ· κι ἔκαμεν ὁ συκοφάντης τὴν κάθε μίαν ἀπ’  αὐτάς, ἀλλὰ καὶ ὅλας μαζί, νὰ ψεύδωνται.

Καὶ τὸ πιὸ παράδοξον, ἐνῶ μάχονται μεταξύ των διὰ τὰ κακὰ ποὺ ἐφεῦρε κάθε μία, συνεφώνησαν μεταξὺ τῶν μόνον εἰς τὸ νὰ ψεύδωνται, διότι ὅλαι ἔχουν ἕνα πατέρα αὐτὸν ποὺ ἔβαλε μέσα εἰς ὄλας τὸ ψεῦδος.

Ὁ πιστὸς λοιπὸν καὶ μαθητὴς τοῦ Εὐαγγελίου, ἐπειδὴ ἔχει τὸ χάρισμα νὰ τὰ διακρίνη πνευματικά, καὶ ἐπειδὴ οἰκοδόμησε πάνω εἰς τὴν πέτραν τὴν οἰκίαν τῆς πίστεώς του, στέκει σταθερὸς καὶ παραμένει ἀνεπηρέαστος ἀπὸ τὴν ἀπάτην αὐτῶν. Ὁ ἁπλός, ὅμως, ὅπως προανέφερα, ποὺ δὲν ἔχει κατηχηθῆ ἀρκετά, ἐπειδὴ παρακολουθεῖ μόνον αὐτὰ ποὺ λέγονται, καὶ δὲν ἐξετάζει τὸ νόημά των, ἀμέσως παρασύρεται ἀπὸ τὰ τεχνάσματα ἐκείνων. [σ.σ.: Καὶ νά, ἐδῶ, ἡ τεράστια εὐθύνη τῶν ἱερωμένων (κι ὅσων ἔχουν τὴν δύναμη νὰ ἐνημερώσουν καὶ δὲν τὸ κάνουν) ποὺ ἀφήνουν τὸν λαὸ ἀκατήχητο!]. Διὰ τοῦτο εἶναι καλὸν καὶ ἀναγκαῖον νὰ προσευχώμεθα νὰ λάβωμεν τὸ χάρισμα τῆς διακρίσεως τῶν πνευμάτων, διὰ νὰ γνωρίζη ὁ καθ΄ ἕνας, σύμφωνα μὲ τὴν παραγγελίαν τοῦ Ἰωάννου, ποίους ὀφείλει νὰ ἀποστρέφεται καὶ ποίους νὰ προσεταιρίζεται ὡς φίλους καὶ ὁμοδόξους.

Πολλὰ λοιπὸν θὰ ἠμποροῦσε νὰ γράψη κανείς, ἂν ἤθελε νὰ ἐρευνᾶ δι’ αὐτά, διότι θὰ ἀποδειχθῆ μεγάλη καὶ ποικίλη ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ κακοδοξία τῶν αἱρέσεων, καὶ πολὺ φοβερὴ ἡ πανουργία τῶν ἐξαπατώντων. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ θεία Γραφὴ εἶναι ἱκανωτέρα ἐξ ὅλων, διὰ τοῦτο ἐγὼ τώρα ἔσπευσα νὰ δηλώσω εἰς ὅσους θέλουν νὰ γνωρίζουν περισσότερα περὶ αὐτῶν, καὶ τοὺς συνεβούλευσα νὰ ἐρευνοῦν τὰ θεῖα λόγια. Δία τοῦτο καὶ ἔγραψα μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον.

Ἐπληροφορήθην τώρα, ποὺ ζῶ εἰς αὐτὰ τὰ μέρη, διότι μὲ ἐπληροφόρησαν μερικοὶ γνήσιοι ἀδελφοὶ ποὺ εἶναι καὶ ὁμόδοξοι, ὅτι συνεκεντρώθησαν μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν εἰς τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἀρείου καὶ ἔγραψαν δῆθεν περὶ πίστεως, ὅπως ἐνόμισαν, καὶ σκοπεύουν νὰ τὸ ἀποστείλουν πρὸς σᾶς, ὥστε, ἢ νὰ τὸ ὑπογράψετε ὅπως θέλουν αὐτοί, μᾶλλον δὲ ὅπως ἐνέπνευσεν αὐτοὺς ὁ διάβολος, ἢ ἂν κανεὶς ἔχει ἀντίρρησιν θὰ ἐξοριστῆ» (σελ.  31-33).

Τὸ κείμενο:

Ἦν μὲν γὰρ ἀληθὲς τὸ παρ' αὐτῶν λεγόμενον, καὶ οὐκ ἐψεύδοντο τότε λέγοντες, ὅτι Σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ· ἀλλ' οὐκ ἤθελε δι' ἀκαθάρτου στόματος τὴν ἀλήθειαν προφέρεσθαι καὶ μάλιστα δι' ἐκείνων, ἵνα μή, προφάσει ταύτης ἐπιμίξαντες τὸ ἴδιον θέλημα τῆς κακίας, ἐπισπείρωσι τοῦτο καθεύδουσι τοῖς ἀνθρώποις. Διὰ τοῦτο οὔτε αὐτὸς ἠνέσχετο τοιαῦτα λαλούντων αὐτῶν, οὐδὲ ἡμᾶς ἀνασχέσθαι τῶν τοιούτων βουλόμενος, παρήγγειλε δι' ἑαυτοῦ μέν, Προσέχετε, λέγων, ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες· διὰ δὲ τῶν ἁγίων ἀποστόλων· Μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε. Τοιοῦτος γὰρ ὁ τρόπος τῆς ἀντικειμένης ἐνεργείας ἐστί· τοιαῦτα δὲ τὰ τῶν αἱρέσεων συγκροτήματα τυγχάνει· πατέρα γὰρ ἑκάστη τῆς ἰδίας ἐπινοίας ἔχουσα τὸν ἐξ ἀρχῆς τραπέντα καὶ γενόμενον ἀνθρωποκτόνον καὶ ψεύστην τὸν διάβολον, καὶ αἰσχυνομένη τὸ τούτου μισητὸν ὄνομα προφέρειν, ὑποκρίνεται τὸ καλὸν καὶ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα τοῦ Σωτῆρος, τάς τε τῶν Γραφῶν λέξεις περιβάλλεται. Καὶ λέγει μὲν τὰ ῥήματα, κλέπτει δὲ τὴν διάνοιαν τὴν ἀληθῆ· καὶ λοιπὸν, ἣν ἔπλασεν ἰδίαν ἐπίνοιαν ὡς ἐν δόλῳ τινὶ σκεπάσασα, ἀνθρωποκτόνος καὶ αὐτὴ γίνεται τῶν πλανωμένων (σελ. 26-28).

Πρὸς μὲν γὰρ τὴν ἰδίαν τῆς ἐπινοίας ἀσέβειαν ἑκάστη τούτων τῶν αἱρέσεων οὐδὲν κοινὸν ἔχει πρὸς τὰς Γραφάς· καὶ τοῦτο ἴσασι καὶ οἱ τὰ τούτων πρεσβεύοντες, ὅτι πολύ, μᾶλλον δὲ τὸ ὅλον εἰσὶν ἐναντίαι πρὸς τὸ ἑκάστης ἐκείνων φρόνημα· ἀπάτης δὲ χάριν τῶν ἁπλουστέρων, οἷοί εἰσι περὶ ὧν ἐν Παροιμίαις γέγραπται· Ἄκακος πιστεύει παντὶ λόγῳ· σχηματίζονται μελετᾷν καὶ λέγειν τὰς λέξεις, ὡς ὁ πατὴρ αὐτῶν διάβολος, ἵνα ἐκ τῶν λέξεων δόξωσιν ὀρθὸν ἔχειν καὶ τὸ φρόνημα, καὶ λοιπὸν πείσωσι παρὰ τὰς Γραφὰς φρονεῖν τοὺς ταλαιπώρους ἀνθρώπους (σελ. 30).

Ἀμέλει ἐν ἑκάστῃ τῶν αἱρέσεων οὕτω σχηματισάμενος ὁ διάβολος, λέξεις ὑπέβαλε μεστὰς δολιότητος· περὶ γὰρ τούτων ὁ Κύριος εἴρηκεν, ὅτι Ἐγερθήσονται ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται, ὥστε πλανῆσαι πολλούς· τοιγαροῦν ὁ διάβολος ἦλθε, λέγων δι' ἑκάστης· Ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ παρ' ἐμοὶ τὸ ἀληθές ἐστι· καὶ πάσας ἰδίᾳ καὶ κοινῇ πεποίηκε ψεύδεσθαι ὁ συκοφάντης. Καὶ τό γε παράδοξον, πᾶσαι πρὸς ἑαυτὰς αἱ αἱρέσεις μαχόμεναι περὶ ὧν ἔπλασεν ἑκάστη κακῶν, ἐν μόνῳ τῷ ψεύδεσθαι συνεδέθησαν ἀλλήλαις· ἕνα γὰρ ἔχουσι πατέρα τὸν πάσαις ἐπισπείραντα τὸ ψεῦδος. Ὁ μὲν οὖν πιστὸς καὶ τοῦ Εὐαγγελίου μαθητής, ἔχων χάριν τοῦ διακρίνειν τὰ πνευματικά, καὶ ἐπὶ τὴν πέτραν οἰκοδομήσας ἑαυτοῦ τὴν τῆς πίστεως οἰκίαν, ἕστηκεν ἑδραῖος καὶ ἀσφαλὴς ἀπὸ τῆς τούτων ἀπάτης διαμένων· ὁ δὲ ἁπλοῦς, ὡς προεῖπον, καὶ μὴ κατηχηθεὶς ἰσχυρῶς, ὁ τοιοῦτος τὰ λεγόμενα μόνον σκοπῶν, καὶ μὴ τὴν διάνοιαν θεωρῶν, εὐθὺς ὑποσύρεται ταῖς ἐκείνων μεθοδείαις. Διὰ τοῦτο καλόν ἐστι καὶ ἀναγκαῖον εὔχεσθαι λαμβάνειν χάρισμα διακρίσεως πνευμάτων, ἵνα ἕκαστος γινώσκῃ κατὰ τοῦ Ἰωάννου παραγγελίαν, τίνας μὲν ἀποβάλλειν ὀφείλει, τίνας δὲ προσλαμβάνεσθαι, ὡς φίλους καὶ τῆς αὐτῆς ὄντας πίστεως. Πολλὰ μὲν οὖν ἄν τις γράψειεν, εἰ βούλοιτο περὶ τούτων ἐπεξεργάσασθαι πολλὴ γὰρ καὶ ποικίλη τῶν αἱρέσεων ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ κακοφροσύνη φανήσεται, καὶ δεινὴ λίαν ἡ τῶν ἀπατώντων πανουργία. Ἐπειδὴ δὲ ἡ θεία Γραφὴ πάντων ἐστὶν ἱκανωτέρα, τούτου χάριν τοῖς βουλομένοις τὰ πολλὰ περὶ τούτων γινώσκειν συμβουλεύσας ἐντυγχάνειν τοῖς θείοις λόγοις, αὐτὸς νῦν τὸ κατεπεῖγον ἐσπούδασα δηλῶσαι, διὸ μάλιστα καὶ οὕτως ἔγραψα.

Ἤκουσα ἐν τοῖς μέρεσι τούτοις διατρίβων, ἀδελφοὶ γὰρ γνήσιοι καὶ τῆς ὀρθῆς δόξης ὄντες ἀπήγγειλαν, ὡς ἄρα τινὲς συνελθόντες τῶν τὰ Ἀρείου φρονούντων ἔγραψαν δῆθεν περὶ πίστεως, ὡς ἠθέλησαν, καὶ θέλουσιν ἀποστεῖλαι πρὸς ὑμᾶς, ἵνα ἢ ὑπογράψητε κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτοῖς, μᾶλλον δὲ καθὸ ἐνέπνευσεν αὐτοῖς ὁ διάβολος· ἢ ὁ ἀντιλέγων ὑπερόριος γένηται (σελ. 30-32).
Μ. Ἀθανασίου, Ἔργα 10, "Πατερικαὶ Ἐκδόσεις "Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς"

Γιὰ τὴν ἀντιγραφή: Π.Σ.