Ο φόβος φέρνει κόλαση
Ο κορωνοϊός ήρθε και συντάραξε τις ζωές μας εντελώς ξαφνικά... και τελικά επιβεβαιώθηκε και η φράση που λέει, ο φόβος φέρνει κόλαση. Η απανταχού υστερία οδήγησε τη μία χώρα μετά την άλλη στην ανάγκη επιβολής οδυνηρών μέτρων, μεταξύ των οποίων και την απαγόρευση κυκλοφορίας, δημιουργώντας έτσι μία νέα κρίση η οποία απαιτεί προσαρμογή σε νέες συνθήκες πραγματικότητας. Όλο αυτό το διάστημα, της καραντίνας, ήδη έχουν πραγματοποιηθεί τεράστιες αλλαγές σε τομείς της καθημερινότητά μας, όπως η υγεία, η εργασία, η εκπαίδευση, οι κοινωνικές σχέσεις, το εμπόριο και γενικότερα στην αγορά κ.ο.κ.
Πολλά από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα έκτακτης ανάγκης ίσως γίνουν στο μέλλον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και κάποια άλλα επιβάλλονται ασυλλόγιστα, με τον κορωνοϊό πλέον να αποτελεί το κατεξοχήν σημείο αναφοράς για κατοπινά παρόμοια συμβάντα. Αυτή είναι η φύση των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Κάνουν τις ιστορικές συγκυρίες και διαδικασίες να προχωρούν σε γρήγορη κίνηση προς τα εμπρός (fast-forward). Αποφάσεις που υπό κανονικές συνθήκες μπορεί να χρειάζονταν χρόνια διαβουλεύσεων για να ληφθούν, παίρνονται μέσα σε λίγες ώρες. Ή για να ακριβολογούμε, αποφάσεις παρασκηνιακών διαβουλεύσεων επί χρόνια και οι οποίες βρίσκονταν καταχωνιασμένες στα συρτάρια, έρχεται η κατάλληλη ώρα, η αφορμή, για να εφαρμοστούν μέσα σε λίγες ώρες. Το βέβαιο είναι πως ό,τι και να προκύψει από όλη αυτή την ιστορία η τάτσα είναι ευδιάκριτη και οδυνηρή. Το δίλημμα μέγιστο. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...
Ο κόσμος έχει φτάσει στα όρια και ταλαντεύεται πλέον μπροστά στην άβυσσο ενός σκοτεινού μέλλοντος.
Οι επιστήμονες ξεσάλωσαν. Ακούμε συνέχεια όχι μόνο τις αντιφάσεις μεταξύ τους αλλά και μέσα από τα λεγόμενά τους και οι «συνετοί» ασυναίσθητοι δεν μπορούν να διακρίνουν το λογικό από το παράλογο, καταλήγοντας σε βεβιασμένα συμπεράσματα και υλοποιώντας τα σε πράξεις όπως τους βολεύει.
Η ανθρωπότητα στην προσπάθειά της να περιορίσει τις συνέπειες από τον αγνώστου ταυτότητας ιό, με τη στάση που έχει τηρήσει παρήγαγε έναν άλλο «ιό», κατά πολύ πιο επικίνδυνο... Αργά ή γρήγορα, ο κορωνοϊός με τη «μορφή» που τον γνωρίσαμε θα αποτελέσει παρελθόν. Τη δουλειά του άλλωστε την έκανε! Από επιστημονικής πλευράς μας προϊδεάζουν για ένα δεύτερο κύμα το φθινόπωρο. Από κοινωνικοπολιτικής άποψης όμως, η απειλή του φόβου και πάλι ίσως αποτελέσει την αφορμή για κάποιες ακόμη διορθωτικές πινελιές…
Το ποιόν του ανθρώπου, σε περιόδους κρίσης αποκαλύπτεται και ο ιός Covid-19 ήταν μια καλή ευκαιρία, μια δοκιμασία που ξεγύμνωσε τον ανθρώπινο χαρακτήρα και φανέρωσε πολλές από τις πτυχές του. Παγκόσμια κρίση με τόσο αισθητή τη δόνηση, η ανθρωπότητα έχει να αντικρίσει από τα μέσα του περασμένου αιώνα και συγκεκριμένα από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος βέβαια δεν έχει μέτρο σύγκρισης με την παρούσα. Δηλαδή, τα τελευταία 75 χρόνια, σχεδόν όλες οι παρούσες γενεές, δεν έχουν γνωρίσει μεγαλύτερης έντασης και εμβέλειας κρίση. Κατά καιρούς έπαιξε λίγο η τρομοκρατία, αλλά όχι με τόσο «επιτυχή» έκβαση. Ίσως η μόνη της επιτυχία να είναι ως ιδέα...
Στις πλείστες χώρες έχουν επιβληθεί ιδιαίτερα αυστηρά μέτρα για τη θωράκιση, τάχα, της υγείας (κάθε χρόνο πεθαίνουν εκατομμύρια άνθρωποι για λόγους υγείας και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις από αμελή συμπεριφορά και διαχείριση). Κι ένα ερώτημα για προβληματισμό. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση η δημοσιότητα ξεπέρασε κατά πολύ κάθε προηγούμενο και η ευαισθησία πλημμύρισε; Αξίζει να διευκρινιστεί ότι η προκείμενη, σύμφωνα με τους αριθμούς είναι σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από προηγούμενες περιπτώσεις ή ακόμη και από τους ετήσιους ιούς της γρίπης, χωρίς να ληφθούν ούτε και κατά το ελάχιστο τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην παρούσα φάση. Το ερώτημα βέβαια δεν αφορά τα επιστημονικά δρώμενα αλλά τα σύνηθες παίγνια για τη λήψη αποφάσεων και που στην προκειμένη πρωτοφανή περίπτωση η επίσημη γνωστοποίησή τους - πιθανώς λίαν προσεχώς- θα διαμορφώσουν τον κόσμο για τα επόμενα χρόνια, όχι μόνον τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, αλλά και την οικονομία, την πολιτική και τον πολιτισμό. Λαμβάνοντας υπόψη τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των ενεργειών μας, όταν επιλέγουμε μεταξύ διάφορων εναλλακτικών επιλογών, πρέπει να σκεφτόμαστε όχι μόνο πώς θα αντιμετωπίσουμε την άμεση απειλή, αλλά και πώς θα είναι ο κόσμος όταν η μπόρα περάσει. Εν ολίγοις μια αξιολόγηση των συνεπειών από την παρούσα κρίση και τις πιθανές συνέπειες που μέλλει να προκύψουν. Γιατί, η μπόρα θα περάσει, η ανθρωπότητα θα επιβιώσει, αλλά, ο κόσμος θα αλλάξει... Και η αλλαγή ίσως κοστίσει πολύ περισσότερες ανθρώπινες ζωές και η ποιότητα υποβαθμιστεί αρκετές μονάδες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη βιωσιμότητα της μεγαλύτερης μερίδας του παγκόσμιου πληθυσμού.
Πηγή: Μάριος Χριστοδούλου philenews.com
Πολλά από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα έκτακτης ανάγκης ίσως γίνουν στο μέλλον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και κάποια άλλα επιβάλλονται ασυλλόγιστα, με τον κορωνοϊό πλέον να αποτελεί το κατεξοχήν σημείο αναφοράς για κατοπινά παρόμοια συμβάντα. Αυτή είναι η φύση των καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Κάνουν τις ιστορικές συγκυρίες και διαδικασίες να προχωρούν σε γρήγορη κίνηση προς τα εμπρός (fast-forward). Αποφάσεις που υπό κανονικές συνθήκες μπορεί να χρειάζονταν χρόνια διαβουλεύσεων για να ληφθούν, παίρνονται μέσα σε λίγες ώρες. Ή για να ακριβολογούμε, αποφάσεις παρασκηνιακών διαβουλεύσεων επί χρόνια και οι οποίες βρίσκονταν καταχωνιασμένες στα συρτάρια, έρχεται η κατάλληλη ώρα, η αφορμή, για να εφαρμοστούν μέσα σε λίγες ώρες. Το βέβαιο είναι πως ό,τι και να προκύψει από όλη αυτή την ιστορία η τάτσα είναι ευδιάκριτη και οδυνηρή. Το δίλημμα μέγιστο. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...
Ο κόσμος έχει φτάσει στα όρια και ταλαντεύεται πλέον μπροστά στην άβυσσο ενός σκοτεινού μέλλοντος.
Οι επιστήμονες ξεσάλωσαν. Ακούμε συνέχεια όχι μόνο τις αντιφάσεις μεταξύ τους αλλά και μέσα από τα λεγόμενά τους και οι «συνετοί» ασυναίσθητοι δεν μπορούν να διακρίνουν το λογικό από το παράλογο, καταλήγοντας σε βεβιασμένα συμπεράσματα και υλοποιώντας τα σε πράξεις όπως τους βολεύει.
Η ανθρωπότητα στην προσπάθειά της να περιορίσει τις συνέπειες από τον αγνώστου ταυτότητας ιό, με τη στάση που έχει τηρήσει παρήγαγε έναν άλλο «ιό», κατά πολύ πιο επικίνδυνο... Αργά ή γρήγορα, ο κορωνοϊός με τη «μορφή» που τον γνωρίσαμε θα αποτελέσει παρελθόν. Τη δουλειά του άλλωστε την έκανε! Από επιστημονικής πλευράς μας προϊδεάζουν για ένα δεύτερο κύμα το φθινόπωρο. Από κοινωνικοπολιτικής άποψης όμως, η απειλή του φόβου και πάλι ίσως αποτελέσει την αφορμή για κάποιες ακόμη διορθωτικές πινελιές…
Το ποιόν του ανθρώπου, σε περιόδους κρίσης αποκαλύπτεται και ο ιός Covid-19 ήταν μια καλή ευκαιρία, μια δοκιμασία που ξεγύμνωσε τον ανθρώπινο χαρακτήρα και φανέρωσε πολλές από τις πτυχές του. Παγκόσμια κρίση με τόσο αισθητή τη δόνηση, η ανθρωπότητα έχει να αντικρίσει από τα μέσα του περασμένου αιώνα και συγκεκριμένα από τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος βέβαια δεν έχει μέτρο σύγκρισης με την παρούσα. Δηλαδή, τα τελευταία 75 χρόνια, σχεδόν όλες οι παρούσες γενεές, δεν έχουν γνωρίσει μεγαλύτερης έντασης και εμβέλειας κρίση. Κατά καιρούς έπαιξε λίγο η τρομοκρατία, αλλά όχι με τόσο «επιτυχή» έκβαση. Ίσως η μόνη της επιτυχία να είναι ως ιδέα...
Στις πλείστες χώρες έχουν επιβληθεί ιδιαίτερα αυστηρά μέτρα για τη θωράκιση, τάχα, της υγείας (κάθε χρόνο πεθαίνουν εκατομμύρια άνθρωποι για λόγους υγείας και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις από αμελή συμπεριφορά και διαχείριση). Κι ένα ερώτημα για προβληματισμό. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση η δημοσιότητα ξεπέρασε κατά πολύ κάθε προηγούμενο και η ευαισθησία πλημμύρισε; Αξίζει να διευκρινιστεί ότι η προκείμενη, σύμφωνα με τους αριθμούς είναι σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από προηγούμενες περιπτώσεις ή ακόμη και από τους ετήσιους ιούς της γρίπης, χωρίς να ληφθούν ούτε και κατά το ελάχιστο τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην παρούσα φάση. Το ερώτημα βέβαια δεν αφορά τα επιστημονικά δρώμενα αλλά τα σύνηθες παίγνια για τη λήψη αποφάσεων και που στην προκειμένη πρωτοφανή περίπτωση η επίσημη γνωστοποίησή τους - πιθανώς λίαν προσεχώς- θα διαμορφώσουν τον κόσμο για τα επόμενα χρόνια, όχι μόνον τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης, αλλά και την οικονομία, την πολιτική και τον πολιτισμό. Λαμβάνοντας υπόψη τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των ενεργειών μας, όταν επιλέγουμε μεταξύ διάφορων εναλλακτικών επιλογών, πρέπει να σκεφτόμαστε όχι μόνο πώς θα αντιμετωπίσουμε την άμεση απειλή, αλλά και πώς θα είναι ο κόσμος όταν η μπόρα περάσει. Εν ολίγοις μια αξιολόγηση των συνεπειών από την παρούσα κρίση και τις πιθανές συνέπειες που μέλλει να προκύψουν. Γιατί, η μπόρα θα περάσει, η ανθρωπότητα θα επιβιώσει, αλλά, ο κόσμος θα αλλάξει... Και η αλλαγή ίσως κοστίσει πολύ περισσότερες ανθρώπινες ζωές και η ποιότητα υποβαθμιστεί αρκετές μονάδες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη βιωσιμότητα της μεγαλύτερης μερίδας του παγκόσμιου πληθυσμού.
Πηγή: Μάριος Χριστοδούλου philenews.com
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
