Διατί, μὲ τὴν ἐκλογὴν τοῦ Τατὰρ
ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου ἐμνημόνευσε
τὸν ψευδοκιέβου;
Ἐδιχάσθη ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου! Θὰ γίνη ὁ Κύπρου Χρυσόστομος ὁ νέος Μακάριος;
Διχασμὸν ἐπέφερεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου ἡ ἀπονενοημένη πρᾶξις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου νὰ μνημονεύση ἄνευ συνοδικῆς ἀποφάσεως καὶ αἰφνιδιαστικῶς τὸν ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιον. Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ συνέβη μίαν ἑβδομάδα μετὰ τὸ ἄρθρον τοῦ «Ο.Τ.» μὲ τίτλον «Τὸ σχίσμα Φαναρίου-Μόσχας πρέπει νὰ λήξη» (ἀρ. φ. 2325/ 16.10.2020) μὲ τὸ ὁποῖον ἐκαλεῖτο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος «νὰ παραδεχθῆ τὴν ἧτταν του» εἰς τὸ Οὐκρανικόν.
Ὁ «Ο.Τ.» εἶχε πληροφορίας ἀπὸ μηνῶν ὅτι ὁ Ἀδριανουπόλεως Ἀμφιλόχιος περιώδευε καὶ διεμήνυε πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν ὅτι συντόμως καὶ ἑτέρα Ἐκκλησία θὰ ἀναγνωρίση τοὺς καθηρημένους καὶ αὐτοχειροτονήτους. Ἐξεπληρώθη ἡ «προφητεία» του; Εὐλόγως ὑποθέτει κανεὶς ὅτι τὸ Φανάρι ἤσκει πιέσεις εἰς τὸν Κύπρου καὶ μετὰ καὶ ἀπὸ τὸ δημοσίευμα τοῦ «Ο.Τ.» ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν ἤθελε νὰ παρατείνη ἔτι περαιτέρω τὸν εὐτελισμόν του: ἔπρεπε ὁπωσδήποτε ὁ ἀσθενῶν Κύπρου νὰ ὑποκύψη, διὰ νὰ σώση τὴν ὑπόληψιν τοῦ Φαναρίου.
Βεβαίως, τὴν ὑπόληψιν τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου δὲν τὴν ἐσκέφθη ὁ Μακαριώτατος, συναινῶν μὲ τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον, ὁ ὁποῖος ἐπισήμως καὶ δημοσίως εἶχε διαμηνύσει ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἐγγυητὴς τῆς Αὐτοκεφαλίας της, δηλ. ὅτι «ἄνευ αὐτοῦ οὐ δύνανται αὐτοκέφαλοί εἰσιν»! Ἀφοῦ τὸ ἀνέχονται οἱ Ἱεράρχαι καὶ οἱ πιστοὶ τῆς Κύπρου, ἂς ἀναμένουν καὶ τὰ χειρότερα…
Τοιουτοτρόπως ὡδηγήθησαν αἱ καταστάσεις εἰς τὰ ἄκρα, καθὼς ἡ πρᾶξις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου εἶναι πλήρως ἀντικανονική, ἐκτὸς καὶ ἂν θεωρῆ ὅτι εἶναι πάπας ὁ ἴδιος καὶ δύναται νὰ ἀποφασίζη ἄνευ συνόδου! Ἡ πρᾶξις αὐτὴ καθ’ ἑαυτὴ ἐπισύρει κανονικῶς ἐπιβολὴν ἐπιτιμίου ἕως καὶ τὴν ποινὴν τῆς καθαιρέσεως, ἀλλὰ τίποτε δὲν θὰ συμβῆ, καθὼς οἱ ἑκάστοτε Ἱεράρχαι ἔχουν μάθει νὰ εἶναι ὄργανα ἑνὸς προκαθημένου ποὺ μόνος ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ αὐθαιρετῆ.
Δυστυχῶς, ἡ ἀσύνετος αὐτὴ ἀπόφασίς του δημιουργεῖ ἄκαιρον διχασμὸν εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τὴν στιγμὴν μάλιστα ποὺ τὸ ἐθνικὸν ζήτημα εἶναι εἰς κρίσιμον καμπήν. Δὲν εἶναι πολλαὶ αἱ δεκαετίαι ποὺ παρῆλθον, ὅταν τὸν ἐκκλησιαστικὸν διχασμὸν εἰς τὴν Κύπρον ἠκολούθησαν τὰ τραγικὰ γεγονότα τῆς εἰσβολῆς. Μήπως θὰ χρεωθῆ καὶ ὁ νῦν Ἀρχιεπίσκοπος μίαν μέλαιναν σελίδα τῆς ἱστορίας τῆς Μεγαλονήσου; Διατί ἀνέμενε τὴν ἐκλογὴν τοῦ Τατὰρ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, διὰ νὰ μνημονεύση τὸν ψευδοκιέβου;
Τὸ ζήτημα εἶναι «φῶς φανάρι»! Δὲν ὑπῆρξε μόνον ἐκκλησιαστικὴ πίεσις ἀπὸ τὸν Πατριάρχην Κων/λεως ἀλλὰ καὶ πολιτικὴ παρέμβασις εἰς τὸν Κύπρου. Ἡ ἐκλογὴ τοῦ Ἐρσὶν Τατάρ, ἀντὶ τοῦ μετριοπαθοῦς Ἀκιντζί, μὲ τὰς εὐλογίας τῆς Τουρκίας, σημαίνει ὅτι ἡ Κύπρος θὰ δεχθῆ ἐκβιασμοὺς διὰ ἀποδοχὴν τῆς πλήρους διχοτομήσεως καὶ τῆς δημιουργίας δύο κρατῶν. Ὁπότε πρόετειναν εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον ὅτι, ἂν ἐπιθυμῆ στήριξιν τῶν ΗΠΑ διὰ τὸ ἐθνικὸν ζήτημα, τότε θὰ πρέπη νὰ δείξη καὶ ἐκεῖνος τὴν καλήν του θέλησιν καὶ νὰ ἀναγνωρίση τὰ ἀμερικανικὰ σχέδια διὰ τὴν Οὐκρανίαν. Μὴ λησμονοῦμεν ὅτι τὰ συμφέροντα ποὺ διακυβεύονται εἰς τὴν Οὐκρανίαν εἶναι τεράστια καὶ διὰ τοῦτο ἡ ἐκκλησιαστικὴ διαμάχη δὲν εἶναι ἐσωτερικὸν ζήτημα ἑνὸς κράτους, ἀλλὰ κρίσιμον θέμα τῆς παγκοσμίου ἰσορροπίας.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πιθανῶς ἐσκέφθη «ἂν αὐτὸ διαφυλάξη τὴν Κύπρον, τότε θὰ ἔχω πράξει ὀρθῶς πολιτικά, ἂν πάλι μὲ ἐξηπάτησαν, ἐγὼ δὲν εὐθύνομαι καθὼς ἡ πρᾶξις μου ἦτο ἐκκλησιαστική». Ἀκόμη δὲν ἔμαθαν εἰς τὴν Κύπρον τίποτε ἀπὸ τὴν ἀγγλικὴν κατοχήν, ἡ ὁποία ἐφήρμοζε τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε»; Ἀκόμη δὲν κατενόησεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου ὅτι αἱ ΗΠΑ διὰ τὰ συμφέροντά των θέλουν «καὶ τὴν πίττα ὁλόκληρη καὶ τὸν σκύλο χορτάτο»; Δὲν διορθώνεται τίποτε διὰ μιᾶς ἀντιευαγγελικῆς καὶ ἀντικανονικῆς ἀποφάσεως. Ἀλλὰ οἱ προκαθήμενοι ἔχουν διαποτισθῆ μὲ ἀλαζονείαν. Θεωροῦν ὅτι ἐκεῖνοι θὰ σώσουν τὸ Φανάρι, τὴν Κύπρον κ.λπ. μὲ οἱανδήποτε ἐνέργειάν τους ἔστω καὶ ἂν αὐτὴ ἀντιβαίνη εἰς τὸ δίκαιον καὶ τὸ ἀληθές. Δὲν συναισθάνονται εἰς τὸ ἐλάχιστον ὅτι ὀρθὴ ἀπόφασις εἶναι ἐκείνη μόνον ποὺ συμβαδίζει μὲ τοὺς Ἱ. Κανόνας.
Ἂς μὴ ταράσση κανένα αὐτὴ ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὁ ὁποῖος κατεπάτησεν, ὅσα ἔλεγε. Μήπως τὰ ἴδια δὲν ἐποίησε, μετὰ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ τότε ΥΦΕΞ τῆς Ἑλλάδος κ. Α. Διαματάρη καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας, ἄν καὶ ὄμνυεν ὅτι δὲν θὰ προδώση ποτὲ τὸν Κιέβου κ. Ὀνούφριον;
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου μὲ αὐτήν του τὴν πρᾶξιν ἔβαλεν ἁπλῶς εἰς περιπετείας τὴν Τοπικὴν Ἐκκλησίαν καὶ κατὰ συνέπειαν ὑποθήκευσε τὴν ἀκεραιότητα τῆς πατρίδος του. Διὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ τίποτε δὲν θὰ ἀλλάξη, καθὼς ἡ συντριπτικὴ πλειονότης τῶν Ἐκκλησιῶν δὲν ἔχει πρόθεσιν οὔτε πρόκειται νὰ ἀναγνωρίση τὸν καθηρημένον καὶ αὐτοχειροτόνητον ψευδοκιέβου. Ἀπεναντίας ὁ Ἀρχιεπίσκοπος βλάπτει τὴν ἑνότητα τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διότι συντείνει κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον εἰς τὴν διεύρυνσιν τοῦ σχίσματος Φαναρίου-Μόσχας. Πόσον πρέπει νὰ ἔχη καταπατήση κανεὶς τὴν συνείδησίν του διὰ νὰ φθάση εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖον;
Τώρα, ὁ ἑπόμενος στόχος πιέσεων εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας. Αὐτὸς ὅμως δὲν εἶναι Χρυσόστομος, εἶναι Ἀναστάσιος.
Πηγή.
Φανάρι: Ὄργανον τῆς Ἀμερικανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς!
ΤΟ ΦΡΙΚΩΔΕΣ σχίσμα μεταξύ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (καὶ τῶν δορυφόρων του) καὶ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας, τὸ ὁποῖο προκλήθηκε μὲ εὐθύνη τοῦ κ. Βαρθολομαίου, πρὸς χάριν πολιτικῶν σκοπιμοτήτων δυτικῶν κυβερνήσεων, παραμένει καὶ βαθαίνει ἔτι περισσότερο. Πρόσφατα ὁ ἐκπρόσωπος τύπου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Βλαντιμὶρ Λεγκούντα, ἀποκάλυψε πὼς ὁ Οἰκ. Πατριάρχης ἐξυπηρετεῖ τὰ ἀμερικανικὰ συμφέροντα καὶ πὼς τὸ μεγάλο αὐτὸ σχίσμα εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς δουλικῆς ἐξάρτησης τοῦ Φαναρίου ἀπὸ τὴν ἀμερικανικὴ ἐξωτερικὴ πολιτική. Εἶπε: «Τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ χρησιμοποιεῖ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο τῆς Κωνσταντινούπολης, γιὰ νὰ ἐφαρμόσει τὴν πολιτική του, συμπεριλαμβανομένης τῆς Οὐκρανίας, ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης ἐκφράζει τὴ βούληση τοῦ ἀμερικανικοῦ τμήματος ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Ἡ ἀμερικανικὴ διπλωματία εἶναι εἰλικρινὴς μὲ τὴν ἁπλότητά της: χρησιμοποιώντας τὸ Φανάρι γιὰ τὰ δικά της συμφέροντα ἀπὸ τὴν μεταπολεμικὴ περίοδο, σκοπεύει νὰ πολεμήσει τὴν ἐπιρροὴ ὁποιουδήποτε ἄλλου κράτους ποὺ δὲν εἶναι ἕτοιμο νὰ ἐκπληρώσει τὴ βούληση τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν, ἡ ὁποία ἐκφράζεται ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Πατριάρχη τῆς Κωνσταντινούπολης» (Ἱστ. Tribune.gr)! Ἰδοὺ ἡ αἰτία τῆς πρωτοφανοῦς κατάπτωσης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὶς τελευταῖες δεκαετίες, τὸ ὁποῖο ἀπὸ πνευματικὸς φάρος, κατάντησε ὄργανο σκοτεινῶν πολιτικῶν ἐπιδιώξεων! Δυστυχῶς!
"Ορθ. Τύπος"
