«Προοδευτική» τρικυμία εν κρανίω
Γεμάτες οι
εκκλησιές την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Και αθρόα η προσέλευση στο μυστήριο της
Θείας Κοινωνίας. Προς απογοήτευση ολόκληρης της φωτισμένης δεσποτείας
των προοδευτικών δημοσιογράφων και δημοσιογραφούντων. Που δεν
σταμάτησαν να ανησυχούν για την υγεία του λαού και να επικαλούνται
επιστημονικοφανείς λόγους ότι κάτι πρέπει να γίνει ώστε να αλλάξει η μετάδοση
των θείων δώρων στους πιστούς, για να μη μεταδοθεί ο κορωνοϊός. Αλλά
αν πρόκειται να υπερασπιστούν την «πρόοδο» του λαού, π.χ. την «απελευθέρωση»
των γυναικών και το δικαίωμα στην έκτρωση και να πολεμήσουν το «δικαίωμα στη
ζωή», να περάσουν στη νεολαία το ιδεολόγημα της κοινωνικής δομής του φύλου,
τότε η επιστήμη – ιατρική, βιολογία -παραμερίζεται για να περάσει η πολιτική σκοπιμότητα.
Και επειδή
χθες ήταν - λέει – η γιορτή της γυναίκας*, να δούμε, πρώτα, τι λέει για τις
εκτρώσεις ο Διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Αθήνας, τ. Επιμελητής
Μαιευτικής Γυναικολογίας του Princess Royal University Hospital London κ.
Στέφανος Χανδακάς:
3% μέχρι 5%
των γυναικών που έκαναν έκτρωση παρουσιάζουν στείρωση.
44% νευρικές
διαταραχές,
36%
διαταραχές ύπνου,
30% - 50%
προβλήματα στη σεξουαλική ζωή,
25%
επισκέπτονται ψυχίατρο
60%
αναφέρουν ιδεασμό αυτοκτονίας,
28% από
αυτές επιχειρεί αυτοκτονία.»
AIDS
Στο προκείμενο
τώρα:
Το 1985 ο
«προοδευτικός» βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Βασίλης Αγοράστης (1930-2015), εκλεγόμενος
στην περιφέρεια της Λάρισας, για την πρόληψη του AIDS κατέθεσε το 1985 ερώτηση
στη Βουλή και ζητούσε μέτρα γιατί «η Θεία Κοινωνία μπορεί να σώζει την ψυχή των
χριστιανών αλλά ενδέχεται να βλάπτει σοβαρά την υγεία τους».
Η ερώτησή
του προκάλεσε την ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, στην οποία
τονίζεται: «.. ιατρικώς δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ βεβαιωμένη περίπτωσις
απλού πιστού στον οποίον να έχει μεταδοθεί αρρώστια με τη Θεία Μετάληψη. Ούτε
και ιερέως, ο οποίος μάλιστα μετά την κοινωνία των πιστών κάνει την «κατάλυση»
και καταπίνει όλα τα υπόλοιπα της Θείας Κοινωνίας μέχρι τρυγός [μέχρι τον
πάτο], μαζί με ό,τι από το στόμα του κάθε μεταλαμβάνοντος δια της Αγίας Λαβίδας
κατέληξε στο Άγιο Ποτήριο. Ούτε ακόμη και τότε που έβραζε η φυματίωση, εθέριζε
η σίφυλλη και η λέπρα ήτανε ευρύτατα διαδεδομένη. Τα ίδια προφανώς θα ίσχυαν αν
ετίθετο θέμα και για το AIDS. Δεδομένα τα οποία να οδηγούν την ιατρική
σε παρέμβαση δεν υπάρχουν. … Σύγκρουση μεταξύ επιστήμης και Εκκλησίας
δεν υπάρχει παρά μόνο στους έχοντες τρικυμία εν κρανίω. Εφόσον αμφότερες
εξυπηρετούν την αλήθεια, οπωσδήποτε δεν κινούνται επί διαφορετικής βάσεως και
σε διαφορετικά επίπεδα. Χρειάζεται βεβαίως επίγνωση των ορίων εκάστης και
αλληλοσεβασμός στην τήρηση των αποστάσεων εκατέρωθεν.»
ΛΕΠΡΑ
Το δεύτερο
περιστατικό αφορά στους χανσενικούς της νήσου Σπιναλόγκας. Ο ιερομόναχος που
υπηρέτησε τους λεπρούς εκεί μία ολόκληρη δεκαετία (1947-1957) μέχρι το κλείσιμό
της, μετά την εμφάνιση των αντιβιοτικών, έχει ταυτότητα: ονομαζόταν Χρύσανθος,
κατά κόσμον Ματθαίος Κατσουλογιαννάκης (1893-1972). Κοινωνούσε τους λεπρούς και
κατέλυε και ωστόσο, σε πείσμα των «προοδευτικών» δεν έπαθε απολύτως τίποτε.
Ας δώσουμε
το λόγο σε έναν πρώην λεπρό: «Κάποια μέρα καθόμαστε μερικοί άντρες στην αυλή
του καφενείου μας, που ήταν κοντά στην πύλη. Τότε πιο πέρα φάνηκε ένας ιερέας.
Καταλάβαμε όλοι μας ότι ήρθε στο νησί, για να λειτουργήσει. Μόλις μας είδε ήρθε
κοντά μας. Μας καλημέρισε με εγκαρδιότητα. Όλοι μας όρθιοι και με ελαφρά
υπόκλιση τον καλωσορίσαμε. Κανένας μας όμως δεν έτεινε το χέρι του, για να τον
χαιρετήσει. Ο λεπρός δεν πρέπει να χαιρετά με χειραψία. Κι αυτό, για να μη
μεταδώσει την καταραμένη του αρρώστια. Τότε εκείνος μας χαιρέτησε όλους με
χειραψία! Μας είπε απλά ότι θα μείνει κοντά μας, για να μας βοηθάει στην
εκπλήρωση των χριστιανικών μας καθηκόντων. Η συγκίνησή μας ήταν μεγάλη.
Την άλλη
μέρα πήγαμε στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα. Παρακολουθήσαμε όλοι, άντρες,
γυναίκες και παιδιά, με κατάνυξη τη Θεία Λειτουργία, που τελούσε με δωρική
απλότητα και απροσμέτρητη ευσέβεια. Την Κυριακή αυτή δεν μεταλάβαμε. Δεν είχαμε
ενημερωθεί έγκαιρα για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και δεν είχαμε
νηστέψει. Στο τέλος της Λειτουργίας πήραμε από το χέρι του αντίδωρο. Και
παίρνοντας το αντίδωρο του φιλούσαμε όλοι το χέρι! Ήταν κάτι που το επιδίωξε ο
ίδιος. Καθώς έδινε το αντίδωρο, πλησίαζε το χέρι του στο στόμα μας. Όλων μας τα
μάτια βούρκωσαν από συγκίνηση. Πριν έρθει εκείνος, το αντίδωρο το παίρναμε από
ένα καλαμόπλεχτο πανέρι που τοποθετούσε ο νεωκόρος στο παγκάρι.
Την επόμενη
Κυριακή πήγαμε σχεδόν όλοι στην εκκλησία. Η εκκλησία ήταν κατάμεστη, το ίδιο
και το προαύλιό της. Τη μέρα αυτή μεταλάβαμε όλοι. Στο τέλος της Θείας
Λειτουργίας είδαμε τον ιερέα μας να καταλύει ο,τι είχε απομείνει στο Άγιο
Ποτήριο από τη μετάληψή μας! Ανοίξαμε όλοι τα ματιά μας από έκπληξη. Νομίζαμε
ότι ονειρευόμαστε. Χοντρά και καυτά δάκρυα ανάβρυσαν από τα μάτια μας. Ο
προηγούμενος ιερέας ο,τι απέμενε από τη μετάληψή μας -ασφαλώς κατά θεία
οικονομία- το έχυνε στο χωνευτήρι.
Ο
ιερομόναχος Χρύσανθος έμενε κοντά μας νύκτα και μέρα. Και έμεινε κοντά μας δέκα
χρόνια!» (Πηγές:Roykoymoykoy.Blogspot.Gr-Www.Sitiapress.Gr- Ahdoni.Blogspot.Gr)
Η
«προοδευτική» δημοσιογραφία αδικεί τον εαυτό της όταν μετατρέπεται σε
«προστάτιδα του σκότους». Και για τους δημοσιογράφους ισχύει το «έρχου και
ίδε».
*Χθες
γιορτάζαμε την αναστήλωση των Εικόνων, που αποτελεί νίκη του ελληνικού πνεύματος
έναντι του ανεικονιστικού πνεύματος της Ανατολής. Και όπως είπε και
ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, Αγιος Νικηφόρος (758-822):«Αν καταργήσουμε την
Εικόνα δεν εξαφανίζεται ο Χριστός αλλά o κόσμος.» (Από το βιβλίο του Ρεζί
Ντεμπρέ: Vie et mort de l’image)
Πηγή: Ἐδῶ.
