(Απ. Παύλος – Β΄ Κορινθ., Κεφ. 11,20)
ή
«Ελευθέρα
και Ζώσα Εκκλησία – Αυγ. Καντιώτης»
Τοῦ Ν.
ΣΑΚΑΛΑΚΗ
Ο Απ. Παύλος με ποιμαντική–εκκλησιαστική
υπευθυνότητα στηλιτεύει την δεινή δουλεία της αντι-ευαγγελικής λογικής, που οι
ψευδαπόστολοι και οι ψευδάδελφοι καλλιεργούσαν σε πολλές ψυχές της Εκκλησίας
της Κορίνθου.
«Ανέχεσθε γαρ ει τις υμάς
καταδουλοί», γράφει
ο Απόστολος Παύλος, δηλ.: «διότι δείχνετε ανοχή–υπομονή, εάν σας υποδουλώνει
κάποιος (πνευματικά)».
Στο λεξικό διαβάζουμε:
Καταδουλόω, καταδουλούμαι τινά, δηλ. υποδουλώνω.
Ανάλογο χωρίο
παρατηρούμε και στην προς Γαλάτας επιστολή (Κεφ. 2, 4-6):
«δια δε τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον
κατασκοπήσαι την ελευθερίαν ημών ην έχομεν εν Χριστώ Ιησού, ίνα υμάς
καταδουλώσονται· οις ουδέ προς ώραν είξαμεν τη υποταγή, ίνα η αλήθεια του
Ευαγγελίου διαμείνη προς υμάς».
Ένα φωτισμένο,
ευαγγελικό, σταθερό, αμετακίνητο «όχι», ως απόφαση Αποστολικής ποιμαντικής,
διατυπώνει ο Απ. Παύλος στην νοθεία των ψευδαδέλφων, «ίνα η αλήθεια του
Ευαγγελίου διαμείνη» στην Εκκλησία.
Είναι αλήθεια, οτι αυτό
το «όχι» δεν περισσεύει, σήμερα, στην αδιάκοπη νοθεία–δουλεία που επιβάλλει η
αίρεση του οικουμενισμού. Περισσεύει η σιωπηλή, διαβρωτική συγκατάβαση – ανοχή
στον οικουμενισμό.
Δυστυχώς, πρέπει να
ομολογηθεί ότι άρχισε μια ευρεία θητεία ψευδαδέλφων και ψευδαποστόλων μέσα στον
χώρο της Εκκλησίας, που δίνει χώρο στον οικουμενισμό!
Ερώτημα: Με αυτή την
ανοχή – δουλεία «η αλήθεια του Ευαγγελίου διαμείνη προς υμάς;».
Πιστεύω, ότι η
θεολογικότερη, η προσφυέστερη και η πλέον εκκλησιολογική (νεώτερη) προσέγγιση
του εδαφίου (Β΄ Κορ. 11,20), ευρίσκεται στις σελίδες του
βιβλίου «Ελευθέρα και Ζώσα Εκκλησία» (1953) του μακαριστού επισκόπου
Αυγουστίνου Καντιώτη. Εκκλησία δηλ. που θα ζει αυθεντικά την πνευματικότητα της
Ορθοδοξίας και θα είναι ελεύθερη από τα δεσμά του Κράτους.
Ελεύθερη από
συμβιβασμούς και αντι-ευαγγελικές δεσμεύσεις. Την αντι-ευαγγελική λογική, ως
πνευματική δουλεία, την ελέγχει ο π. Αυγουστίνος και στα βιβλία του:
«Εκκλησιαστικός Στρουθοκαμηλισμός» και «Εκκλησιαστικά Υπομνήματα». Όλα τα
κείμενά του ενισχύονται και από την προφητική του εγρήγορση. Παράδειγμα: Στο
βιβλίο «ελευθέρα και Ζώσα Εκκλησία», ο π. Αυγουστίνος γράφει:
«ημείς
καθήμεθα επάνω εις το άνευ πηδαλίου κυβερνώμενον και κλυδωνιζόμενον σκάφος της
Εκκλησίας μας εν μέσω των παντοειδών κυμάτων, των παντοειδών αιρέσεων. Η
Εκκλησία, ως έχει σήμερον, δεν εμπνέει την εμπιστοσύνην. Αλλ’ η civitas Dei, η Εκκλησία του Χριστού και
πάλιν πρέπει να εμφανισθεί με την μεγαλοπρέπειαν των πρώτων αιώνων» (Σελ. 197).
Την συνείδηση του χωρίου (Β΄ Κορ.
11,20) εκφράζει και ο π. Χριστοφόρος Καλύβας, στο βιβλίο του:
«Ανορθώσατε την Εκκλησίαν» (1958). Γράφει σχετικά:
«Από της
εποχής της περιφρονήσεως των Πατερικών Κανόνων, ο λεγόμενος Καταστατικός Χάρτης
της Εκκλησίας της Ελλάδος, μετεβλήθη εις ένα παλίμψηστον δια να ικανοποιούνται
τα γούστα των μικρανθρώπων που ήγειραν το ανάστημά των αναιδέστατα και
ασεβέστατα για να ταπεινώσουν το πνεύμα εκείνων που σαν άσαρκοι έζησαν και σαν
γίγαντες επάλαισαν κατά των εισβολέων εις τον Αμπελώνα του Κυρίου κληρικών και
των προσβολέων της πίστεώς μας» («Ανορθώσατε την Εκκλησίαν» σελ. 115).
Να διευκρινίσω, ότι ανωτέρω ο π. Χριστοφόρος απαντά
σε άρθρο Ιεράρχη, που έγραφε:
«Σεις οι λαϊκοί δεν έχετε καταλάβει πως όταν ημείς
γινώμεθα επίσκοποι, θεωρούμεν πάντοτε εαυτούς ανωτέρους και του Χριστού» (Σελ. 115)!
Στη νεώτερη δουλεία της Εκκλησίας από το Κράτος και
από τους κακούς επισκόπους (ψευδαπόστολοι) έχει δώσει μομφή (κατά καιρούς) και
ένα μεγάλο πλήθος πνευματικών ανθρώπων της πατρίδος μας.
Μετά την «ψευδοσύνοδο» της Κρήτης, προστρέξαμε (όσοι
πιστοί) βήμα-βήμα στην Αγιογραφική-Πατερική αλήθεια της διαχρονικής Εκκλησίας,
για να διατηρήσουμε την εσωτερική ιδιοσυστασία του Ορθοδόξου, όχι μόνο εν λόγω.
Οι ηθικολόγοι ψευδάδελφοι και ψευδαπόστολοι άρχισαν
τα ηθικο-γραφικά κατασκευάσματα: «Είναι σχισματικοί», «είναι στην υπηρεσία του
ψεύδους», «είναι πλανεμένοι», «είναι εκτός εκκλησίας»! Όλους αυτούς τους
χαρακτηρισμούς, τα οργισμένα, βαριεστημένα, πικρά και βάναυσα σχόλια, τα
παρουσίαζαν ως «χρέος» ορθόδοξης λογικής. Οποία διαστρέβλωση!
Ας επανέλθουμε, όμως, στην ζεστασιά της Πατερικής
διδασκαλίας–γαλήνης. Ας μην ωθήσω τον συλλογισμό σε άλλες ακραίες απολήξεις και
ας αρκεσθούμε στην αποτίμηση: «Δεν είναι λοιπόν
παράδοξον, ότι οι συνειδητοί Χριστιανοί, οι ζηλωταί των Ιερών παραδόσεων της
Ορθοδοξίας με την αγωνιστικήν διάθεσιν, είναι τόσον ολίγοι» (Αυγουστίνος
Καντιώτης, «Εκκλησιαστικός στρουθοκαμηλισμός» Σελ.9). Εξηγεί ο π.
Αυγουστίνος: «Διότι οι πνευματικοί οδηγοί, είτε
επίσκοποι λέγονται, είτε ιεροκήρυκες, είτε κατηχηταί, είτε εξομολόγοι, είτε
εφημέριοι, είτε θεολόγοι, κατά κανόνα καλλιεργούν θρησκευτικήν και ηθικήν ζωήν,
όχι όμως και το εκκλησιαστικόν φρόνημα. Δεν τονίζουν επαρκώς τα καθήκοντα και
τα δικαιώματα, τα οποία έχουν οι χριστιανοί απέναντι της Εκκλησίας ως μέλη του
σώματος αυτής. Μόνον περί πνευματικής καλλιεργείας ομιλούν συνεχώς» (Σελ.
8).
Οι ασύμμετροι αριθμοί δεν εκφράζουν μόνο μαθηματική
έννοια. Χρησιμοποιούνται (μεταφορικά) συμβολικά στον χαρακτηρισμό ορισμένης
συμπεριφοράς, ιδίως σε κομβικούς καιρούς της ιστορίας. Παραδείγματα «ορθόδοξης»
ασυμμετρίας:
- Η πτώση του εκκλησιολογικού επιπέδου του
πληρώματος συνοδεύεται από λαμπρούς εορτασμούς των αγίων ομολογητών, ενώ
συντονίζεται με τις ενέργειες των οικουμενιστών επισκόπων!
- Δείχνει ανοχή–συγκατάβαση στα οικουμενιστικά
συνοδικά σχήματα (αναγνώριση οικουμενισμού, αποδοχή–αναγνώριση αυτοκεφαλίας των
σχισματικών στην Ουκρανία) στο όνομα της «υπακοής» στην Εκκλησία!
- Πολλοί, προς δικαιολογία και συγκάλυψη της δειλίας,
των συμβιβασμών και της ιδιοτέλειας, δικαιολογούν τη στάση τους (προδοτική)
έναντι της Ορθοδοξίας, την ανοχή τους στην αίρεση, ως σύνεση, ως διάκριση, ως
αποφυγή σχίσματος, ως «ασκητική σιωπή» ή ως «ένθεη αυτοσυγκέντρωση».
«Ω Κύριε! Προς Σε υψώνομεν
όμματα και καρδίας, βοήθησον τα πιστά Σου τέκνα εκ πάσης γης Ελλάδος δια να
αγωνισθούν μέχρις εσχάτων υπέρ της δόξης της Εκκλησίας Σου…» (Αυγουστίνος Καντιώτης)
ΝΙΚΟΣ
Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
