Η Πνευματική και Εκκλησιαστική Κρίση: Συνέντευξη του Καθηγητή Δημήτρη Τσελεγγίδη (Μέρος Α')
Από την συνέντευξη
κρατούμε τα εξής αξιοσημείωτα, που εξηγούν και το γιατί η απομάκρυνση από το Θεό δια της αιρέσεως, αποκόπτει πνευματικά τον πιστό από
τον Θεό και την Εκκλησία, χάνει δηλαδή τη Θ. Χάρη σε προσωπικό
επίπεδο (αλλά όχι την δυνατότητα να τελεί
μυστήρια, έως ότου καθαιρεθεί "διοικητικά").
17:00
εξής:
Τσελεγγίδης:
Στα Πρακτικά, βλέπουμε τις αποφάσεις της Οικουμενικής Συνόδου για την εικόνα· λέι ότι, όποιος δεν τις προσκυνά, αυτός, αν είναι
κληρικός καθαιρείται, κι αν είναι λαϊκός αφορίζεται. Άρα δεν αποτελεί μία
ευσεβή καλή συνήθεια, αν θέλεις προσκυνάς, αν θέλεις δεν προσκυνάς. Αν δεν προσκυνάς,
για τον οποιοδήποτε λόγο, τότε εσύ εισαι εκτός Εκκλησίας. Θα μου πείτε· αυτό το κάνουν τόσοι και τόσοι, αυτοί είναι καταδικασμένοι, αφορισμένοι; Εγώ θα σας πώ, ναι. Άσχετα ότι δεν τους ήρθε αφορισμός
συγκεκριμένος από την ηγεσία της Εκκλησίας, γιατί δεν ασχολείται με
αυτό το θέμα, και καλώς δεν ασχολείται. Θέλει να σε πληροφορήσει για τη
ληξιαρχική πράξη αυτού που θα ζείς. Δηλαδή, όπως για κάθε αμαρτία που μας
απενεργοποιεί την εν ημίν βασιλεία, το εισπράττουμε, εν πάση αισθήσει. Πώς; Δεν έχουμε κοινωνία με τον Θεό!
Ας
ρωτήσει κάποιος τον εαυτό του, εν όσω δεν τηρεί τις προδιαγραφές της ζωής της Εκκλησίας
–και βασικά προδιαγραφές εννοώ την δογματική της διδασκαλία– ας υποστηρίξει ότι ζει μέσα του ο Χριστός… Όταν ο
Αδάμ δεν τήρησε την εντολή, είπε ο Θεός, να μη φάτε από αυτό τον καρπό και όταν
θα φάτε θα πεθάνετε. Πέθανε ο Αδάμ όταν έφαγε τον καρπό; Ναι, πνευματικώς, …ένιωσε
ότι ήταν γυμνός. Ο πνευματικός θάνατος προηγείται και τον σωματικό θάνατο κατ’ οικονομίαν
του τον αφήνει, γιατί βλέποντας μετά την ταλαίπωρη ζωή του… μετανοεί και
σώζεται ο Αδάμ.
π.
Πέτρος Χίρς: Οι Κανόνες της Εκκλησίας εφαρμόζονται πνευματικά αμέσως. Στα διοικητικά είναι
άλλο θέμα.
Τσελεγγίδης:
Μπορεί να μην εφαρμοστεί και ποτέ διοικητικώς. Αυτό δεν αλλάζει τα πράγματα. Το
αμέσως σημαίνει ακαριαίως. Κι αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς. Αυτό δεν
είναι θεωρία. Θα σας πω απλώς και εμπειρικώς να το δοκιμάσετε. Το έλεγα και στους
φοιτητές μου. Βρίσκεσαι σε μία πολύ καλή πνευματική κατάσταση, ας υποθέσουμε.
Επέτρεψε ένα λογισμό είτε βλάσφημο, είτε πονηρό. Μόλις τον επιτρέψεις, δηλαδή
συγκατατεθείς σ’ αυτόν, εξήτασε, κάνε
πάλι αυτοεπίσκεψη και δες τι σου συμβαίνει. Καμία σχέση με το Θεό. Αυτή η
κατάσταση έπαψε να υπάρχει.
Αντίστροφα,
μετανόησε, για ό,τι έχεις κάνει, βαθειά, υπαρξιακά, προσανατολίσου δηλαδή στον
Χριστό και πές: Χριστέ μου, γι’ αυτά τα πράγματα μετανοώ εκ καρδίας και πλέον,
δεν θέλω σε καμία περίπτωση να τα επαναλάβω. Θέλω εσένα να ακούω κι εσένα να
ζώ. Αν δεν λάβεις άμεσα, προκαταβολή της αφέσεως, εν πάση αισθήσει –προσέξτε τις
λέξεις που χρησιμοποιώ, γιατί δεν είναι δικές μου, είναι του αγίου Συμεών του
νέου Θεολόγου- λέει, αν δεν αισθανθείς μετά την μετάνοιά σου αυτή, πριν ή πας
στο πετραχήλι, αν δεν το δεις αυτό το πράγμα, εν πάση αισθήσει, δηλαδή να το
νιώσεις στην ψυχή σου και στο σώμα σου, τότε εγώ να χάσω τη σωτηρία μου… Αν δεν
αισθανθεί αυτό το πράγμα…, τότε νομίζει ότι μετανόησε, αλλά δεν μετανόησε, μεταμελήθηκε,
δηλαδή κατάλαβε ότι έκανε λάθος, σαν τον Ιούδα.
