Κάθε Μητρόπολη και η Ιερά Σύνοδος έχουν αρχίσει να
μετρούν τις πληγές που θα αφήσει στο πέρασμά του ο κορονοϊός
Η πανδημία σάρωσε όλους τους τομείς της ζωής.
Εθνικές οικονομίες, κοινωνικές επαφές και εργασιακές σχέσεις.
Όταν επηρεάζονται ολόκληρες οικογένειες και επιβαρύνονται ψυχολογικά οι άνθρωποι, η ενορία και η καθημερινότητα του ιερέα δεν θα μπορούσαν να μείνουν εκτός υπολογισμών. Κάθε Μητρόπολη και η Ιερά Σύνοδος έχουν αρχίσει να μετρούν τις πληγές που θα αφήσει στο πέρασμά του ο κορωνοϊός.
Ύστερα από πολλές
συζητήσεις με πολλούς μητροπολίτες και στελέχη της Εκκλησίας ανά την Ελλάδα,
η «δημοκρατία» σταχυολογεί τα τέσσερα σοβαρά μέτωπα που έχουν να
αντιμετωπίσουν πια στον κλήρο σε επίπεδο ενορίας:
1. Ο κόσμος έφυγε και είναι άγνωστο αν
και πότε θα επιστρέψει. Έφυγαν «διά νόμου» και πρέπει να υπάρξει ένας
εμπνευσμένος πια λόγος για να επιστρέψουν. Ιδιαίτερα οι νέοι.
2. Το έλλειμμα της
επίσημης Εκκλησίας να αρθρώσει έναν ενιαίο και σύγχρονο λόγο μπροστά στα προβλήματα της
εποχής και στις κρίσεις που εμφανίζονται. Ιδιαίτερα η έλλειψη κοινής
συνισταμένης και η πολυφωνία αποκάλυψαν τη γύμνια της διοικούσας Εκκλησίας
να βοηθήσει τον απλό παπά να διαχειριστεί το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Ο σύγχρονος
ιερέας δεν έχει ούτε βοήθειες ούτε τα εργαλεία που απαιτούνται για να
επικοινωνήσει με τη διοικούσα Εκκλησία, τον μητροπολίτη του και την Ιερά
Σύνοδο.
3. Το «κραχ» των ενοριών. Με μείωση των εσόδων
μέχρι και 80%, οι ενορίες έχουν αρχίσει την παύση πληρωμών, το φιλανθρωπικό
έργο γίνεται με «αίμα» και ο κληρικός προσπαθεί να καλύψει τις λειτουργικές
δαπάνες και να κρατήσει ανοιχτό τον ναό κάτω από πολύ αντίξοες οικονομικές
συνθήκες.
4. «Έσπασε» η
οικογενειακή ενοριακή ζωή. Με τον νόμο να υποχρεώνει ελάχιστο κόσμο μέσα στον ναό, οι
οικογένειες πια δεν εκκλησιάζονται στο σύνολο. Άλλοτε οι γονείς, άλλοτε μόνο τα
παιδιά, η ενοριακή ζωή έχει αλλάξει πια και πολύ δύσκολα τα πράγματα θα πάνε
προς το καλύτερο. Χρειάζεται εμπνευσμένους και ιερείς με διάθεση για δημιουργία
και δουλειά.
