"Ἕως θανάτου ἀγώνισαι ὑπὲρ τῆς ἀληθείας"!
Μία ἐπιστολή τοῦ
ἁγίου Κυρίλλου (ἑορτάζει σήμερα), ποὺ σὰν νὰ γράφτηκε γιὰ τοὺς σύγχρονους Μητροπολίτες καὶ λοιποὺς
ποιμένες. Φωτοτυπεῖστε την καὶ στεῖλτε την μὲ δική σας ἐπιστολὴ ἢ e-mail στὸν Ἐπίσκοπό
σας, στὸν παπά σας. Ἡ ποιμαντικὴ εὐαισθησία τοῦ ἁγίου Κυρίλλου, ἴσως κάποιους προβληματίσει!
Τί ἀπὸ ὅλα ὅσα στὴ ἐπιστολὴ διδάσκει ὁ ἅγιος Κύριλλος κάνουν οἱ Μητροπολίτες τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας;
Ἂς καθρεφτίσουν τὸν ἑαυτό τους στὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ τοῦ Ποιμένος Κυρίλλου, ποὺ σκέπτεται τὴν ἀπολογία ποὺ θὰ δώσει στὸ Θεό, ἂν δὲν ὑπερασπιστεῖ τὴν ἀλήθεια τῆς Πίστεως. Πόσο ποιμένες εἶναι –καλύτερα- πόσο πιστεύουν στὸν Κύριο, ἐὰν δὲν προβληματίζονται, δὲν τρέμουν γιὰ τὸν λόγο ποὺ θὰ δώσουν στὸν Θεὸ ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως;
Νομίζετε -οἱ σύγχρονοι ποιμένες- ὅτι ὁ Κύριος δὲν θὰ ρωτήσει: Γιατί ἀφήσατε τὸ ποίμνιο στὴν ἄγνοια, στὴν ἀπραξία, στὴν πλάνη, στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Γιατί δὲν βγήκατε νὰ πεῖτε τὸ ἁπλό; «Προσοχὴ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ, λύκοι αἱρετικοί, φύγετε μακριά τους». Τί θὰ ἀπολογηθεῖτε στὸν Κύριο; «Φοβηθήκαμε μὴ χάσουμε τὸ θρόνο μας; Μὴ μᾶς ἀπομονώσουν;».
Ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ τοῦ ἁγίου Κυρίλλου εἶναι ἕνας καθρέπτης; Θὰ τὸν πετάξετε; Ἢ θὰ τρομάξετε, βλέποντας σ’ αὐτὸν τὴν ἀσχήμια σας καὶ θὰ τὸν σπάσετε; Καιρὸς εἶναι -ἔστω τώρα- νὰ θελήσετε νὰ καταδικάσετε τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ νὰ διδάξετε στοὺς πιστοὺς νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτούς;
Ἀκόμα, δὲν βλέπετε ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν;
Ἐπιστολὴ ἁγίου Κυρίλλλου Ἀλεξανδρείας πρὸς κάποιον ζηλωτὴ περὶ Νεστορίου
Γνωρίζω τὴν εἰλικρινῆ σου ἀγάπη καὶ δὲν ἀγνοῶ τὸν ζῆλο. Καὶ ἐὰν ἔγραφα σὲ κάποιους ποὺ δὲν γνωρίζουν τὶς θέσεις καὶ τὸν χαρακτῆρα μου, θὰ ἔπρεπε νὰ χρησιμοποιήσω πολλὰ ἐπιχειρήματα γιὰ νὰ τοὺς πείσω ὅτι μὲ ὑπερβολικὸ τρόπο ἐπιδιώκω τὴν εἰρήνη καὶ δὲν εἶμαι φίλος οὔτε τῶν ἐρίδων, οὔτε τῶν ἀντιμαχιῶν. Ἀντίθετα ἐπιθυμῶ ἐκ καρδίας καὶ νὰ ἀγαπῶ ὅλους καὶ νὰ ἀγαπῶμαι ἀπὸ ὅλους.
Ἐπειδὴ λοιπὸν γράφω πρὸς ἄνθρωπο ποὺ μὲ γνωρίζει καλά, θὰ ἐκθέσω τὶς θέσεις μου μὲ λίγα λόγια· ὅτι δηλαδή, ἐὰν ἔπρεπε, γιὰ νὰ μὴν λυπήσω κάποιον ἀδελφό, νὰ ἀνεχθῶ μὲ ὑπομονὴ καὶ ἀγόγγυστα τὴν ἀφαίρεση ἰδικῶν μου πραγμάτων ἢ χρημάτων, θὰ τὸ ἔκανα μὲ εὐχαρίστηση, γιὰ νὰ μὴ φανῆ ὅτι τοποθετῶ πάνω ἀπὸ τὴν ἀγάπη τὰ χρήματα.
Ὅμως, ἐπειδὴ τώρα δὲν πρόκειται γιὰ χρήματα, ἀλλὰ ὁ λόγος εἶναι γιὰ θέματα Πίστεως, καὶ ἔχουν σκανδαλισθεῖ ὅλες οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες σὲ ὅλη τὴν αὐτοκρατορία (γιατὶ δὲν ὑπάρχει κάποιος, ἀπὸ ὁποιαδήποτε πόλη ἢ χώρα κι ἂν προέρχεται, ποὺ νὰ μὴ διερωτᾶται, τί πράγματα εἶναι αὐτὰ ποὺ ἀκούγονται [ὅτι διδάσκει ὁ Νεστόριος] καὶ ποιά καινούργια κακόδοξη διδασκαλία στὶς Ἐκκλησίες διαδίδεται), [πές μου σὲ παρακαλῶ], ἐμεῖς, στοὺς ὁποίους ἔχει ἐμπιστευθεῖ ὁ Θεὸς τὴν εὐθύνη νὰ διδάσκουμε ἀκαινοτόμητο τὸ Εὐαγγέλιο, τί πρέπει νὰ κάνουμε; Ἐμεῖς τοὺς ὁποίους τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως θὰ μᾶς καταδικάσουν οἱ πιστοὶ ποὺ διδάχτηκαν καὶ κατηχήθηκαν ἀπὸ ἐμᾶς σὲ ὅλα τὰ μυστήρια [τῆς Πίστεως], προβάλλοντας ὡς δικαιολογία [ἐὰν ἐλεγχθοῦν, γιατὶ δὲν πίστευαν ὀρθά], ὅτι ἀκολούθησαν καὶ διατήρησαν τὴν πίστη ποὺ ἀπὸ μᾶς διδάχθηκαν. Καὶ ἐὰν τοὺς διαφυλάξαμε καὶ διδάξαμε ὀρθὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη, θὰ πάρουμε ἀπὸ τὸν Θεὸ μισθὸ καὶ θὰ μάλιστα θὰ ἀκούσουμε καὶ θείους ἐπαίνους. Ἐὰν ὅμως, δὲν διαφυλλάξαμε τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ τὴν διδάξαμε διαστρεβλωμένη, τότε, δὲν θὰ τιμωρηθοῦμε, ριπτόμενοι στὶς φλόγες τῆς κολάσεως; Διότι θὰ ἀκούσουμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι γραμμένος στὴν Π.Δ. (καὶ ταιριάζει στοὺς Ποιμένες): «τὴν χώρα μου τὴν Ἰουδαίαν κατέστρεψες καὶ τὸν λαόν μου φόνευσες» (Ἡσαΐα 14, 20). Καὶ κάθε ἕνας ποὺ ἀνήκει στὴν τάξη τῶν λαϊκῶν, θὰ ἀπολογηθεῖ μόνο γιὰ τὶς δικές του πράξεις, ἐμεῖς ὅμως ποὺ ἔχουμε ἐπιφορτιστεῖ τὴν λειτουργία τῆς ἱερωσύνης, θὰ δώσουμε ἀπολογία ὄχι μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλους τοὺς πιστοὺς ποὺ μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστός.
Γιὰ μένα λοιπόν, δὲν ὑφίσταται λόγος λύπης, οὔτε ὕβρεως καὶ λοιδορίας, αὐτῆς ποὺ σὲ ὑπερθετικὸ βαθμὸ ἀπευθύνουν ἐναντίον μου κάποιοι ἄνθρωποι ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν καμιὰ ὑπόληψη στὴν κοινωνία, ἀλλὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς λόγους τοὺς ἀφήνω νὰ ξεχαστοῦν, θὰ καταδικάσει δὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ὑβριστὲς φλύαρους ὁ Θεός.
Ἐκεῖνο γιὰ τὸ ὁποῖο κατ’ ἐξοχὴν ἐνδιαφέρομαι, εἶναι νὰ διατηρηθεῖ ἀκεραία καὶ νὰ σωθεῖ ἡ ὀρθόδοξη πίστη, καὶ τότε εἶμαι φίλος καὶ ἀγαπητὸς πρὸς ὅλους, καὶ σὲ κανένα δὲν θὰ ἐπιτρέψω νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι ἀγαπᾶ περισσότερο ἀπὸ ἐμὲ τὸν θεοφιλέστατον ἐπίσκοπο Νεστόριο, τὸν ὁποῖον -ὡς ἐνώπιον Θεοῦ τὸ λέγω- ἐπιθυμῶ νὰ προοδεύει πνευματικὰ ἐν Χριστῷ καὶ νὰ ἐξαφανιστεῖ ἡ κακὴ φήμη τοῦ αἱρετικοῦ ποὺ τὸν ἀκολουθεῖ, καὶ νὰ ἀποδειχθεῖ ὡς συκοφαντία καὶ βεβαίως ὡς ψεύδη αὐτὰ ποὺ κάποιοι διαδίδουν σχετικὰ μὲ τὴν πίστη του, ὅτι δηλ. αἱρετίζει.
Καὶ ἐφ’ ὅσον ἔχουμε Ἐντολὴ ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ αὐτοὺς ποὺ μᾶς μισοῦν νὰ ἀγαπᾶμε, πῶς δὲν θὰ ἐφαρμόσουμε/πραγματοποιήσουμε αὐτὴν τὴν Ἐντολὴ γιὰ ἀδελφοὺς καὶ συνεπισκόπους; Ἂν λοιπόν, ἀπὸ κάποιους καταλύεται ἡ Πίστη, δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχει γιὰ τοῦτο σὲ κανέναν, καμιὰ ἀμφιβολία ὅτι ἐμεῖς δὲν θὰ τὴν προδώσουμε βλάπτοντας τὶς ψυχές μας, ὅ,τι κι ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς στοιχίσει αὐτὴ ἡ στάση, ἀκόμα καὶ τὸ θάνατο. Διότι, ἂν φοβούμεθα νὰ διακηρύξουμε/ὁμολογήσουμε τὴν ἀλήθεια, ὑπὲρ τῆς τοῦ Θεοῦ δόξης, ἀπὸ φόβο μήπως ἐμπλακοῦμε σὲ περιπέτειες, μὲ ποιά παρρησία θὰ τολμήσουμε νὰ λειτουργήσουμε ἐγκωμιάζοντας μὲ ψάλματα καὶ λόγους ἐνώπιον τοῦ λαοῦ, τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων μαρτύρων, τοὺς ὁποίους ἐπαινοῦμε ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἐφήρμοσαν τὸν ἁγιογραφικὸ λόγο: ἀγωνίσου μέχρι θανάτου ὑπὲρ τῆς ἀλήθειας τῆς τοῦ Χριστοῦ Πίστεως;
Τὸ κείμενο:
