Ἀποκοιμισμένοι εἰς τὴν βίγλαν
Τοῦ πρωτοπρεσβ. Διονυσίου Τάτση
Ὅσοι πιστεύουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐλεύθερη νὰ ἐπιτελέσει τὸ πνευματικό της ἔργο, κάνουν μεγάλο λάθος. Ἡ Ἐκκλησία
πολεμεῖται, γιατί εἶναι ἐναντίον τοῦ κακοῦ, τῆς ἀδικίας καὶ τῆς ἁμαρτίας.
Μπορεῖ οἱ ἀρχιερεῖς νὰ διατηροῦν καλὲς σχέσεις μὲ τοὺς κοσμικούς ἄρχοντες, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι μία ἐπικίνδυνη σχοινοβασία, ἀφοῦ οἱ σχέσεις μὲ τοῦ πολιτικούς, γιὰ νά ἔχουν θετικὰ ἀποτελέσματα γιὰ τὴν Ἐκκλησία, προϋποθέτουν συνέχεια ὑποχωρήσεις
σὲ θέματα ἀρχῶν καὶ ἠθικῆς ἐκ μέρους της, προκειμένου νὰ ψηφίζονται χωρὶς ἀντιδράσεις ἀντιχριστιανικοὶ νόμοι! Πουλοῦν δηλαδὴ οἱ ἀρχιερεῖς τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια χάριν ἐφήμερων διευκολύνσεων καὶ παροχῶν! Ἐνῷ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἕτοιμοι γιὰ ἀντίδραση καὶ κυρίως γιὰ ἐνημέρωση τοῦ θρησκεύοντος λαοῦ, ἐπικρίνοντας
καθετὶ ποὺ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν ὀρθόδοξη παράδοση. Δυστυχῶς, διαμορφώνουν ἕνα κλῖμα συναίνεσης καὶ συμβιβασμοῦ, κάτι ποὺ εἶναι ἀπαράδεκτο, ὅταν πρόκειται γιὰ θέματα πίστεως.
Τὴ δυσάρεστη αὐτὴ πραγματικότητα ἐλάχιστοι χριστιανοὶ συνειδητοποιοῦν, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ὑπάρχουν διαμαρτυρίες. Θεωροῦν ὀρθὲς τὶς κινήσεις αὐτὲς τῶν ἀρχιερέων καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὶς ἐπιπτώσεις
ποὺ ἔχουν στὴν Ἐκκλησία. Μερικοὶ ποὺ ἔχουν κάποιο
αὐξημένο πνευματικὸ ἐνδιαφέρον, ἀκολουθοῦν τὴ νοοτροπία
τῶν ἀρχιερέων καὶ καθησυχάζουν τὴ συνείδησή τους. Πρόκειται γιὰ μεγάλη
πλάνη, ἡ ὁποία πρέπει
νὰ καταπολεμηθεῖ. Πρέπει νὰ ἀνασυνταχθοῦν οἱ δυνάμεις τῶν χριστιανῶν καὶ νὰ ἀποτελοῦν ἀπόρθητο φρούριο. [σ.σ.: Δυστυχῶς, συνεχίζει νὰ μὴν
βλέπει ὁ π. Διονύσιος καὶ νὰ μὴν συνδέει «τὴ δυσάρεστη
αὐτὴ
πραγματικότητα» μὲ τὴν δική του ἀντιπατερικὴ στάση
(ὅπως καὶ πολλῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν) ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. «Δὲν ὑπάρχουν -λέγει- διαμαρτυρίες» τῶν πιστῶν γιὰ «τὴ δυσάρεστη αὐτὴ
πραγματικότητα»! Καὶ πῶς νὰ ὑπάρξουν, πάτερ, «διαμαρτυρίες» ἀφοῦ ἐσεῖς (οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές) μείνατε
ἐπὶ δεκαετίες στὸν χαρτοπόλεμο τῶν διαμαρτυριῶν, παρότι ἀπεδείχθη μὲ τὴν
παρουσίαση ἑκατοντάδων πατερικῶν κειμένων καὶ ἄρθρων, ὅτι ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ
Πατέρες ἐντέλλονται τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; Καταφέρατε ἔτσι νὰ πείσετε
ἱερωμένους καὶ τὸ λαό, ὅτι δὲν πρέπει
νὰ κάνει διακοπὴ μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, ὅτι πρέπει νὰ
συνεχίζει νὰ κοινωνεῖ, νὰ ἐξομολογεῖται, νὰ τιμᾶ, δηλαδὴ νὰ καθοδηγεῖται ἀπὸ
τοὺς Οἰκουμενιστές! Πῶς θὰ «ἀνασυνταχθοῦν οἱ δυνάμεις τῶν χριστιανῶν», ὅσο κοινωνοῦν μὲ τὴν αἵρεση καὶ
ὑπακούουν στοὺς Οἰκουμενιστὲς ἱερωμένους; Πῶς θὰ «ἀνασυνταχθοῦν οἱ δυνάμεις τῶν χριστιανῶν», ἀφοῦ ἐσεῖς (οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές)
συνεχίζεται νὰ εἶστε μέλη τοῦ Π.Σ.Ε., συνεχίζεται νὰ ἀποδέχεστε ἔμπρακτα τὶς
ἀποφάσεις τῆς κακόδοξης Συνόδου τῆς Κρήτης;].
Ὁ ἀείμνηστος ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης συχνὰ ἀναφερόταν στὸ σοβαρὸ αὐτὸ θέμα καὶ πάντα ἐνοχλοῦνταν ἀπὸ τὴν ἄτονη παρουσία τῶν συγχρόνων χριστιανῶν, τῶν συμβιβασμένων μὲ τὸν κόσμο. Ἔλεγε:
«Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα πολεμεῖται. Πολεμεῖται περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορά.
Καὶ οἱ χριστιανοὶ κοιμοῦνται. Ἐγώ, λέει ὁ ψευτοχριστιανός, πάω στὴν Ἐκκλησία,
κάνω τὸ σταυρό μου,
προσκυνῶ τὶς εἰκόνες, ἀνάβω τὸ κερί μου, ἀκούω, κοινωνῶ καὶ τίποτα
παραπάνω· μέχρι ἐκεῖ σταματοῦν. Ἐνῷ τώρα οἱ δύσκολοι καιροὶ μᾶς ἐπιβάλλουν ὁ χριστιανὸς νὰ εἶναι μαχητικὸς καὶ νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν πίστη
του».
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει καὶ μὲ πολλοὺς κοσμικοὺς ἱερομονάχους,
ἀρχιμανδρίτες, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται μὲ τρόπο ποὺ νὰ μὴ προκαλεῖ τοὺς ἀσχέτους μὲ τὴν πίστη ἀνθρώπους, ἀλλὰ νὰ δίνει τὴν ἐντύπωση τοῦ προοδευτικοῦ καὶ ἀνοιχτόμυαλου.
Παράλληλα φιλοτεχνοῦν μιὰ εἰκόνα γιὰ τὸ πρόσωπό
τους ἀρεστὴ στοὺς προϊσταμένους τους ἀρχιερεῖς, γιὰ νὰ μπορέσουν κάποτε νὰ πετύχουν τὴν ἄνοδό τους στὸν τρίτο βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης. Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγάλη τους ἀδυναμία, ἀλλὰ καὶ τὸ μεγάλο ἐμπόδιο, γιὰ νὰ ἐκφράζονται ἐλεύθερα, μὲ παρρησία, καὶ νὰ ὑπερασπίζονται
τὴν ὀρθόδοξη
πίστη, ἐλέγχοντας
τοὺς πολιτικούς, τοὺς ἑτερόδοξους καὶ αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς οἰκουμενιστὲς ποὺ ἐπιδιώκουν τὴν «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν»,
περιφρονώντας τοὺς ἱεροὺς κανόνες καὶ τοὺς ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
Γνωρίζουν οἱ κληρικοὶ αὐτοὶ νὰ συμπλέουν
μὲ ἀπαράδεκτες καταστάσεις καὶ νὰ ὑποτάσσονται σὲ ἀρχιερεῖς ποὺ στὸ μέλλον θὰ τοὺς βοηθήσουν.
Ἔτσι στὴν ἐποχή μας δὲν βλέπουμε ὁμολογιακὰ καὶ ἀντιαιρετικὰ κείμενα, οὔτε ἀκοῦμε ὀρθόδοξα καὶ παραδοσιακὰ κηρύγματα ἀπὸ τοὺς ἱεροκήρυκες καὶ τοὺς θεολόγους. Δὲν θέλουν νὰ δυσαρεστήσουν
τοὺς αὐριανοὺς ἐκλέκτορες! Εἶναι ὑποκριτὲς καὶ καιροσκόποι. Εἶναι ἄνθρωποι τῆς ἐπιφάνειας καὶ τῆς κοσμικῆς λάμψης καὶ ὄχι τῆς ἐσωτερικῆς καλλιέργειας καὶ τοῦ ἐξαγιασμοῦ.
Ὁ πνευματικὸς ἀγώνας προϋποθέτει ἐλευθερία ἀπὸ ἐπιθυμίες ποὺ καθηλώνουν στὴ γῆ καὶ τρέφουν τὰ φοβερὰ πάθη τῆς φιλοδοξίας, τῆς καλοπέρασης, τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, τῆς πλεονεξίας ἀλλὰ καὶ τὴν ἠθικὴ χαλάρωση.
Δίχως αὐτὴ τὴν ἐλευθερία δὲν ἀποκτᾶ κανεὶς τὴν ἀρετὴ τῆς παρρησίας καὶ δὲν
συνειδητοποιεῖ τὸ βασικὸ καθῆκον τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως,
ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς μᾶς τὸ ζητάει.
Πάντως οἱ ἀποκοιμισμένοι στὴ βίγλα χριστιανοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, εἶναι ἐπιζήμιοι στὴν Ἐκκλησία καὶ πρέπει κάποια στιγμὴ νὰ ἀφυπνισθοῦν.
Ορθόδοξος Τύπος
