Ὁ ὑποχρεωτικός ἐμβολιασμός, ὁ ἄστοχος παραλληλισμός τοῦ π. Θεοδώρου μὲ τὸ «χαράτσι» τῆς Τουρκοκρατίας καὶ οἱ ὕμνοι τῶν Ἁγιορειτῶν στὸν Χίτλερ!
Οἱ Ἁγιορεῖτες ποὺ τὸ 1941 δέχθηκαν τὸν Χίτλερ!!!, (ποὺ ἐθεωρεῖτο ὁ Ἀντίχριστος!!! γιὰ τοὺς περισσότερους ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης), ὡς προστάτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ὑποτάχθηκαν σὲ αὐτὸν μὲ ἐπιστολή τους ὑψώνοντας τὴν σβάστικα γιὰ νὰ σώσουν τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀπὸ τοὺς Βούλγαρους ἦταν προδότες τῆς Πίστεως, ἀποστάτες δεχόμενοι τὸ Χαράτσι καὶ τὸ Ἰσλάμ;
Ὁ Χίτλερ βασανίζει τὸν Χριστό, τοῦ γερμανοῦ ζωγράφου Max Lacher
Οἱ ἐρωτήσεις συνεχίζονται ἂν καὶ οἱ ἐρωτώμενοι δὲν ἀπαντοῦν
Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Ἔχουμε πεῖ τόσες φορές, ὅτι ἀγωνιζόμαστε ἐνάντια στὰ ἐμβόλια, διότι ὑπάρχει σημαντικὸ ζήτημα μὲ τὸν τρόπο σύστασης, παραγωγῆς καὶ (παρ)ἐνέργειάς τους, μὲ τὸν ἐξαναγκασμὸ διάδοσης καὶ παροχῆς τους, μὲ τὸν τρόπο ἀντιμετώπισης τῶν μὴ ἐμβολιασμένων, μὲ τὰ συμφέροντα ποὺ κρύβονται ἀπὸ πίσω. Ὅμως ἔχουμε τονίσει ἡ λύση δὲν εἶναι νὰ ἀπαντᾶς στὴν ἀκρότητα μὲ ἀκρότητα, στὸν φανατισμὸ μὲ φανατισμό, στὴν ἔλλειψη ἐπιχειρημάτων μὲ ἔλλειψη ἐπιχειρημάτων, στὸν διχασμὸ μὲ διχασμό.
Δυστυχῶς ὅμως οἱ φωνὲς ποὺ προτάσσουν τὴν λογικὴ καὶ τὴν διάκριση δὲν εἰσακούονται. Μάλιστα τὸ παράξενο εἶναι, ὅτι ὅλοι ὅσοι ἀδίκως καὶ ἄνευ ἀποδείξεων μᾶς κατηγοροῦσαν λόγῳ τῆς ἀποτείχισης ὡς «ἀκραίους» καὶ «μὴ ἔχοντες διάκριση» ἢ «τὴν μέση ὁδό», τώρα παρουσιάζονται ὡς αὐστηρότατοι −βασιλικότεροι τοῦ βασιλέως− καταδικάζοντας παράλληλα τὸ μεγαλύτερο μέρος τουλάχιστον τοῦ ἑλληνικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ποιμνίου. Καὶ αὐτὴ τὴ σοβαρότατη ποιμαντικὴ πράξη (ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν σωτηρία μας) ἐπιτελοῦν μὴ ἔχοντας συνεπεῖς ἀτράνταχτες ἀποδείξεις τῶν ἐπιχειρημάτων τους, μὴ παρουσιάζοντας ἁγιοπατερικὲς πηγὲς ὡς πυλῶνες τῆς στάσης τους, μὴ ἀπαντώντας σὲ ἐρωτήματα καὶ μὴ ἀναζητώντας τὸν διάλογο καὶ τὴν ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων.
Τὸ νέο ἐπιχείρημα ποὺ παρουσιάστηκε τώρα ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση καὶ χαρακτηρίζεται μάλιστα ἀπὸ κάποιους ὡς συγκλονιστικό (ἐδῶ) −διότι, ὅπως εἴπαμε, ἡ ὁμάδα εἶναι προτιμότερη ἀπὸ τὴν ἀλήθεια− εἶναι ὁ παραλληλισμὸς τοῦ προστίμου ποὺ ἐπέβαλλε ἡ κυβέρνηση, γιὰ ὅσους ἄνω τῶν 60 ἐτῶν δὲν ἐμβολιάστηκαν, μὲ τὸ χαράτσι ἐπὶ τουρκοκρατίας! Οἱ δὲ ἐμβολιασμένοι παραλληλίζονται μὲ τοὺς ἀποστάτες ποὺ ἀπαρνήθηκαν τὴν ὀρθοδοξία καὶ ἀποδέχθηκαν τὸ Ἰσλάμ, ἐνῶ οἱ μὴ ἐμβολιασθέντες παραλληλίζονται μὲ τοὺς ἥρωες τοῦ 1821 καὶ τοὺς Νεομάρτυρες!!!
Φυσικὰ καταδικάζουμε τὸ πρόστιμο. Φυσικὰ τὰ μέτρα αὐτὰ εἶναι ἀπαράδεκτα καὶ καταδικαστέα. Ὅμως εἶναι τρομερό! Γιὰ τὸν ἀποτειχισμένο π. Θεόδωρο ἥρωας καὶ Νεομάρτυρας (ἀφοῦ τσουβαλιάζει ὅλους δίχως διάκριση) θεωρεῖται ὄχι μόνο ἕνας ὀρθόδοξος ποὺ ἀρνεῖται τὸ ἐμβόλιο, ἀλλὰ παράλληλα π.χ. κοινωνεῖ μὲ τὴν αἵρεση, ζεῖ κοσμικὰ κλπ., ἀλλὰ καὶ ἕνας ποὺ ἀρνεῖται τὸ ἐμβόλιο, ἀλλὰ καὶ τὴν πίστη, ὄντας ὄχι Χριστιανός, ἀλλὰ ἀναρχικός, ἐσωτεριστής κλπ. (ὑπάρχουν καὶ τέτοιοι μέσα στοὺς ἀρνητές). Ἐπίσης ὡς ἥρωες καὶ Νεομάρτυρες θεωροῦνται ἄνθρωποι, ὅπως ὁ π. Εὐφρόσυνος, ποὺ παντοῦ βλέπει δαίμονες ἢ ἄλλοι, βαπτισμένοι ποὺ βρίζουν, ἀπειλοῦν καὶ βιαιοπραγοῦν. Ὅλοι θεωροῦνται ἥρωες καὶ Νεομάρτυρες. Ἀρκεῖ νὰ ἀρνοῦνται τὸ ἐμβόλιο.
Ὁ π. Θεόδωρος δὲν διεχώρισε οὔτε διευκρίνησε. Γράφει: «πρόστιμο – χαράτσι τῶν ἑκατὸ εὐρώ (100 €) μηνιαίως, ποὺ ἐπιβάλλει ἡ νεοταξικὴ κυβέρνηση τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη στοὺς πτωχοὺς ἐργαζόμενους καὶ συνταξιούχους (σσ. ὅποιοι κι ἂν εἶναι), γιὰ νὰ τοὺς ἀναγκάσει νὰ ἀρνηθοῦν ὅσα πιστεύουν γιὰ τὸ προβληματικὸ ἐμβόλιο ἐναντίον τοῦ Κορωνοϊοῦ. Ἀρκετοὶ πάντως ἀντιστάθηκαν τότε καὶ ἀντιστέκονται καὶ τώρα ( σσ. ὅποιοι κι ἂν εἶναι) στὸν ὁλοκληρωτισμὸ καὶ στὴν καταπίεση… Ἡ ἀντίσταση καὶ ἀντίδραση ἔφθανε τότε μέχρι τὸ μαρτύριο, ὅπως μὲ τοὺς Ἁγίους Νεομάρτυρες καὶ μὲ τοὺς ἥρωες τοῦ ᾽21».
Οἱ δὲ ἐμβολιασμένοι –ποὺ παρεμπιπτόντως δὲν τοὺς ζητήθηκε ὅπως ἐπὶ Τουρκοκρατίας νὰ άρνηθοῦν τὴν Πίστη τους–, ἀνεξαρτήτως ἂν εἶναι ἀποτειχισμένοι ὀρθόδοξοι πιστοί, ἀντιοικουμενιστὲς εὐσεβεῖς, παρασυρμένοι, φοβισμένοι κλπ., θεωροῦνται ἴδιοι μὲ αὐτοὺς ποὺ ἀσπάστηκαν τὸ Ἰσλὰμ καὶ ἀρνήθηκαν τὴν Ὀρθοδοξία γιὰ νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὸ χαράτσι τῶν Τούρκων. Γι’ αὐτοὺς δὲν ἰσχύει πιὰ ὁ χαρακτηρισμὸς τοῦ π. Θεοδώρου «πτωχοὶ ἐργαζόμενοι καὶ συνταξιούχοι» ἀλλά: «Τότε εἶχε τὴν ἑξῆς μορφὴ ἡ ἀπειλή: Ἂν γίνεις Τοῦρκος, θὰ ἔχεις ὅλα τὰ καλά, θὰ καλοπερνᾶς· ἂν παραμείνεις Χριστιανός, θὰ σὲ ταράξουμε στοὺς φόρους καὶ στὰ πρόστιμα, θὰ εἶσαι διαρκῶς πτωχός. Τώρα μᾶς λέγουν: Ἂν ἐμβολιασθῆτε, θὰ εἶσθε ἐλεύθεροι νὰ ἐργάζεσθε, νὰ διασκεδάζετε, νὰ ταξιδεύετε· γι᾽ αὐτὸ καὶ τὸ τυραννικὸ ἐμβολιαστικὸ κίνημα τὸ ὀνόμασαν κατ᾽ εὐφημισμόν “Ἐλευθερία“».
Λυπούμαστε, π. Θεόδωρε, μὲ αὐτὴν τὴν τοποθέτηση. Φαίνεται, ὅτι ἔχει χαθεῖ πιὰ τὸ μέτρο. Ὄχι μόνο ἀδικοῦνται πολλοὶ ἀπ΄ ὅσους ἐμβολιάσθηκαν, ἀλλὰ καὶ προσβάλλεται ἡ μνήμη τῶν ἡρώων καὶ Νεομαρτύρων, τὼν ὁποίων δὲν εἴμαστε ἄξιοι νὰ φιλήσουμε τὰ ὑποδήματά τους καὶ δὲν ἀρκεῖ ἡ ἄρνηση ἑνὸς ἐμβολίου γιὰ νὰ ἐξισωθεῖ μὲ τὸ ἀνασκολοπισμὸ τοῦ Ἀθανασίου Διάκου, μὲ τὴν ἄρνηση ὑποταγῆς στὸ Ἰσλὰμ καὶ τὸν θάνατο!!! Οὔτε ἀρκεῖ ἡ ἄρνηση πληρωμῆς ἑνὸς προστίμου ἔστω 100 Εὐρὼ νὰ ἐξισωθεῖ μὲ τὴν ἄρνηση πληρωμῆς τοῦ χαρατσίου ποὺ συνοδευόταν ἀπὸ τὸ παιδομάζωμα, τὸν ξυλοδαρμό, τὸ κούρεμα τῆς κώμης, τὴν ἁρπαγὴ τῶν θηλυκῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας (ἀλλὰ καὶ τῶν ἀρσενικῶν γιὰ τὰ χαρέμια τοῦ Σουλτάνου καὶ τῶν Ἀγάδων), τὰ βασανιστήρια, τὴν φυλάκιση καὶ τέλος πάλι τὸν θάνατο. Ἀποτελοῦν ντροπὴ καὶ ὕβριν καὶ ὄχι τιμὴ τέτοιοι παραλληλισμοί.
Καὶ ἐπειδὴ οἱ ἐρωτήσεις καὶ τὰ ἐπιχειρήματα ποὺ ἔθεσα μέχρι τώρα σὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ξαφνικὰ αὐστηροὺς σπουδαγμένους ἱερεῖς μὲ τὰ τόσα πτυχία, ποὺ διάλογο ἐπιθυμοῦν ἀλλὰ διάλογο δὲν κάνουν, δὲν χαίρουν ἀπαντήσεως, θὰ θέσω μία καινούργια ποὺ δὲν ἔχει πιὰ νὰ κάνει μὲ τὴν σύσταση τοῦ ἐμβολίου ἀλλὰ μὲ τὸ θέμα ποὺ θέτει ὀ π. Θεόδωρος:
Οἱ Ἁγιορεῖτες ποὺ τὸ 1941 δέχθηκαν τὸν Χίτλερ(!!!), (ποὺ ἐθεωρεῖτο ὁ Ἀντίχριστος (!!!) γιὰ τοὺς περισσότερους ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης) ὡς προστάτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καὶ ὑποτάχθηκαν σὲ αὐτὸν μὲ ἐπιστολή τους γιὰ νὰ σώσουν τὸ Ἅγιο Ὄρος ἀπὸ τοὺς Βούλγαρους ἦταν προδότες τῆς Πίστεως, ἀποστάτες δεχόμενοι τὸ Χαράτσι καὶ τὸ Ἰσλάμ; Μάλιστα οἱ Ἁγιορεῖτες εἶχαν ἐπίσης ἀναγνωρίσει τὸν Μωάμεθ Β΄ τὸν Πορθητὴ ὡς προστάτη τους (ναί, τὸν τοῦρκο ποὺ ἐπέβαλε τὸ χαράτσι), ὁ δὲ Μωάμεθ εἶχε ἐπικυρώσει τὸ αὐτοκέφαλο καὶ τὸ ἄβατο τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἦταν οἱ Ἁγιορεῖτες προδότες τῆς Πίστεως;
Ἡ ἐπιστολὴ τῶν Ἁγιορειτῶν ὀνομάζει τὸν δολοφόνο καὶ ἀντίθεο Χίτλερ ἐξοχότητα καὶ τὸν ἐξισώνει μὲ τοὺς βυζαντινοὺς αὐτοκράτορες! Μάλιστα σὲ δεύτερη ἐπιστολή τους οἱ Ἁγιορεῖτες εἶπαν στὸ θηρίο ποὺ κατέστρεφε τὸν κόσμο, ὅτι προσεύχονται γιὰ τὴν ὑγεία καὶ μακροημέρευσή του καὶ τὴν νίκη του!!!
Τὸ Ἅγιον Ὄρος τὴν ἐποχὴ ἐκείνη εἶχε πολλοὺς φωτισμένους, ὁσίους μοναχοὺς καὶ ἱερεῖς. Γιατὶ κανεὶς ἀπ’ αὐτοὺς δὲν ἐξέφρασε αὐτὸ ποὺ ἐσεῖς ἐκφράζετε; Γιατὶ κανεὶς δὲν καταδίκασε, αὐτοὺς ποὺ ἐσεῖς καταδικάζετε; Ἡ Ἑλλάδα σκλαβωμένη, Ἕλληνες φονεύονταν καὶ διώκονταν, τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς πατρίδος καταπατήθηκαν καὶ οἱ ἁγιορεῖτες ἔθεσαν ἑαυτοὺς ὑπὸ τὸν Χιτλερ, τὸν διώκτη καὶ δολοφόνο καὶ μάλιστα προσεύχονταν ὑπὲρ αὐτοῦ ὑψώνοντας τὴν σβάστικα(!!!) στὸν Ἄθωνα. Τὸ ἔκαναν ὅμως γιὰ νὰ μην πάρουν οἱ Βούλγαροι τὸ Ἅγιον Ὄρος, σώζωντας ἔτσι τὸν θησαυρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ποιά ἡ διαφορά τους μὲ αὐτοὺς ποὺ ἐμβολιάστηκαν γιὰ νὰ ταΐσουν καὶ νὰ φροντίσουν/σώσουν τὴν οἰκογένειά τους, μετὰ μάλιστα ἀπὸ 10 χρόνια κρίσης καὶ ἀνεργίας;
Ἀκόμα καὶ οἱ ἀπὸ τοὺς Ναζὶ τότε διωκόμενοι Ἕλληνες δὲν καταδίκασαν τοὺς Ἁγιορεῖτες. Ἂν ζούσατε ὅμως ἐσεῖς τότε –μὲ τέτοιες δημοσιεύσεις– θὰ τοὺς εἴχατε καταδικάσει μὲ τὸν σκληρότερο τρόπο.
Καὶ δυστυχῶς καὶ οἱ ἐρωτήσεις αὐτὲς θὰ καταδικασθοῦν καὶ θὰ τιμωρηθοῦν μὲ τὴν ἀπομόνωση καὶ τὴν ἄρνηση.
Ἂς δοῦμε ὅμως τὰ γεγονότα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, γιὰ νὰ καταλάβει ὁ ἀναγνώστης ποὺ δὲν τὰ γνωρίζει:
«Ο Χίτλερ εισέβαλε στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941, με την επίθεση γερμανικών στρατευμάτων μέσω Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας. Τρεις μέρες αργότερα η Θεσσαλονίκη και η Χαλκιδική ήταν υπό γερμανική κατοχή. Αρχικά υπήρχαν μόνο λίγοι Γερμανοί στρατιώτες στο Άγιο Όρος.
Η Ιερά Επιστασία του Αγίου Όρους, η τετραμελής εκτελεστική επιτροπή που ορίζεται κάθε χρόνο από την Ιερή Κοινότητα, ζήτησε από τον Χίτλερ, στις 13 Απριλίου του 1941, να πάρει το Άγιο Όρος υπό την προσωπική του προστασία και να μη του επιτεθεί. Λίγο μετά την αποστολή της επιστολής στον Χίτλερ, το καλοκαίρι του 1941, το Άγιο Όρος επισκέφθηκε μια γερμανική «επιστημονική» ομάδα με επικεφαλής τον Φραντζ Ντόλγκερ, ο οποίος έγινε δεκτός δίχως αντίσταση από τους μοναχούς του Άθω. O Φραντζ Ντόλγκερ (1891-1968) ήταν Γερμανός βυζαντινολόγος ο οποίος κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής βρέθηκε στο Άγιο Όρος ως ταγματάρχης.
Στο βιβλίο που έβγαλε αργότερα ο Ντόλγκερ λέει: «Κατά την άφιξή μας σε πολλά μοναστήρια και, κατά την αναχώρησή μας από ένα (τη Μονή Διονυσίου), μας υποδέχτηκαν με τη σημαία της σβάστικας, όταν καταπλεύσαμε με το μικρό πλοίο μας».
Οι μοναχοί του Άθω αποδέχτηκαν την παρουσία των Γερμανών και διατηρούσαν ένα χαμηλό προφίλ, για να αποτρέψουν αντίποινα.
Γερμανοὶ στρατιῶτες μὲ κελλιῶτες μοναχούς
Τον Ιούνιο του 1943 μια ομάδα οκτώ Γερμανών στρατιωτών έφτασε στις Καρυές. Έμειναν στο Κονάκι της Μονής Σίμωνος Πέτρας. Οι οκτώ στρατιώτες κουβαλούσαν δύο πιστόλια και έξι τουφέκια. Δεν είχαν ασύρματο, μόνο μια τηλεφωνική γραμμή, που ήταν εκτός λειτουργίας πολλές φορές, ειδικά όταν έβρεχε. Επειδή ορισμένοι από αυτούς έπρεπε να επιστρέφουν στη Θεσσαλονίκη κάθε τόσο - ένα ταξίδι που χρειαζόταν τέσσερις μέρες -, η ομάδα αποτελούταν ως επί το πλείστον από έναν ή τρεις άντρες. Οι μοναχοί του Άθω αποδέχτηκαν την παρουσία των Γερμανών και δεν έφεραν την παραμικρή αντίσταση, για να αποτρέψουν αντίποινα.
Αφού οι Γερμανοί αποχώρησαν στις 29 Μαΐου 1944, ο Άθως βρισκόταν για λίγο καιρό υπό την κατοχή των ανταρτών, πριν πάρουν τον έλεγχο οι ελληνικές αρχές.
Η «επιστημονική» αποστολή (με ένα σκύλο!), τρεις Γερμανοί στρατιώτες και επτά μοναχοί, άγνωστη ημερομηνία.
Ο Ναγκέλερ και ο στρατιώτης Λόρμπεχερ στο Άγιο Όρος, άγνωστη ημερομηνία.
Ένα από τα πράγματα που έκαναν οι Γερμανοί ήταν μια απογραφή, η οποία έδειξε ότι 5.500 μοναχοί ζούσαν στο Άγιο Όρος εκείνη την εποχή. Τον Μάιο του 1943 οι Γερμανοί κατάσχεσαν μερικά ραδιόφωνα σε μοναστήρια. Το γερμανικό ναυτικό είχε ένα μικρό παρατηρητήριο κάπου πάνω από τη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου, με θέα το ακρωτήρι. Λίγο μετά τον πόλεμο, κατεδαφίστηκε.
Μία από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες είναι η επείγουσα προσθαλάσσωση ενός γερμανικού υδροπλάνου, κοντά στην παραλία του Αγίου Παύλου. Υπήρχε μόνο ένα μικρό πρόβλημα: υπήρχε μια γυναίκα στο πλήρωμα! Η πιλότος δε μπορούσε να πατήσει στην στεριά αφού απαγορεύεται αυστηρά. Το πρόβλημα λύθηκε χάρη στη σοφία των μοναχών: η γυναίκα μεταφέρθηκε στην καλύβα ενός ψαρά με ξυλοπόδαρα (δεν ακούμπησε το έδαφος!) και η καλύβα για μια σύντομη χρονική περίοδο ανακηρύχθηκε αυτόνομη από το Άγιο Όρος!
Μια ή δύο μέρες αργότερα ένα άλλο πολεμικό αεροπλάνο προσγειώθηκε και αφού επιδιόρθωσαν την βλάβη απογειώθηκαν και τα δύο ξανά.
Το γερμανικό υδροπλάνο στην παραλία του Αγίου Παύλου.
Δείτε μερικές ακόμα φωτογραφίες από τη συμβίωση των Γερμανών με τους μοναχούς στο Άγιο Όρος:
Γερμανοί στρατιώτες κάθονται κάτω από το πορτρέτο του Χίτλερ, 1943.
Η φωτογραφία αυτή είναι από το Πάσχα, 16 Απριλίου 1944. Βλέπουμε έναν επίτιμο καλεσμένο, τον Dr. Markull, και είναι επίσης παρόντες οι εκπρόσωποι από τις Μονές Λαύρας, Κωνσταμονίτου, Διονυσίου και Παντελεήμονος.
Οι Ρώσοι μοναχοί είχαν καλές σχέσεις με τους Γερμανούς στρατιώτες. Ο π. Βενιαμίν μιλούσε άπταιστα Γερμανικά.
Ο π. Βασίλειος της Ιεράς Μονής Παντελεήμονος (στα δεξιά) με τον επίσκοπο Κασσιανό [Cassien (Bezobrazov), 1892-1965] και στη μέση ένας Γερμανός στρατιώτης.
Κείμενο από έναν Γερμανό στρατιώτη σε βιβλίο επισκεπτών του Αγίου Όρους: «Μακάρι η Κοινότητα του Αγίου Όρους να μπορούσε κάποτε να αποτελέσει παράδειγμα για όλους τους ανθρώπους της Ευρώπης...»
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Πηγές γιὰ τὶς φωτογραφίες καὶ τὸ κείμενο
https://www.lifo.gr/culture/arxaiologia/oi-nazi-sto-agio-oros-40-istorikes-fotografies
https://www.kathimerini.gr/world/1021151/ta-vasanistiria-toy-chitler-ston-christo/