Όταν οι "πατέρες" αποδομούν τους Πατέρες

Διδάσκαλος αλχημείας αναδεικνύεται ο π Αρσένιος Βλιαγκόφτης που φιλοξενήθηκε στο στούντιο του FOCUS 103,6 FM στην εκπομπή του δημοσιογράφου Στέφανου Δαμιανίδη. Ερωτήθη:

       «Πώς πρέπει να φερθούμε απέναντι σ' αυτόν τον Οικουμενισμό της Διοικούσας Εκκλησίας».

Και απάντησε -όπως είπε- "πρακτικά", δίνοντας την ψευδή εντύπωση στους αγνοούντας πιστούς ότι παρουσιάζει τον πρακτικό τρόπο που η Εκκλησία χρησιμοποίησε κατά των αιρέσεων. Στην πραγματικότητα όμως δεν απάντησε "πρακτικά". Αντίθετα, αποσιώπησε και διέστρεψε την έμπρακτη, ομολογιακή, αναμφισβήτητα εκκλησιαστική και ως εκ συμφώνου διδασκαλία των Αγίων Πατέρων στον αγώνα τους κατά των αιρέσεων! Είπε ο π. Αρσένιος:

«Μας πικραίνει, μας στενοχωρεί ο Οικουμενισμός, είναι όχι αίρεση, είναι -που έλεγε ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς-  Παναίρεση, είναι μία σαλάτα ρωσική ...Είναι ο διαθρησκειακός κυρίως Οικουμενισμός, που λέει πως όλες οι θρησκείες είναι που οδηγούν στον ίδιο σκοπό, είναι μία μεγάλη, μεγίστη πλάνη».

Εδώ ας σημειώσουμε ότι, πολύ σωστά, ομολογεί ο π. Αρσένιος πως ο Οικουμενισμός είναι μεγίστη πλάνη και Παναίρεση. Όμως απάντησε στον δημοσιογράφο ωσάν ο Οικουμενισμός να εμφανίστηκε τώρα, ωσάν να μην είναι γνωστή και καταδικασμένη αίρεση, τουλάχιστον από τον άγιο Πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς, πρίν έξη δεκαετίες, («αἵρεσις παρὰ τῶν ἁγίων Πατέρων κατεγνωσμένη», ΙΕ΄ Κανόνας ΑΒ Συνόδου).

«Τώρα, πρακτικά πώς θα τοποθετηθεί κανείς, όταν εκκλησιαστικές ηγεσίες αποδέχονται μια τέτοια πλάνη; Εγώ νομίζω ότι έτσι εκκλησιαστικά και επειδή πάντα ένας άνθρωπος, συνειδητός Χριστιανός έχει σεβασμό και στην διοίκηση της Εκκλησίας, εντάξει μπορεί να μην συμφωνεί σε πολλά απ' αυτά που γίνονται. Έ, δεν υιοθετούμε ένα τρόπο, ας το πω έτσι σχισματικό, Παλαιοημερολογίτικο, που πολλές φορές αυτοί οι αδελφοί μας οι σχισματικοί Παλαιοημερολογίτες αναγορεύονται ο καθένας, ας πούμε, και μιλάνε σαν δέκα εισαγγελείς του Αρείου Πάγου και σαν δέκα καρδινάλιοι, και καθαιρεί Πατριάρχες, Αρχιεπισκόπους κ.λπ.».

Προκαλεί μεγάλη εντύπωση, το γιατί ο π. Αρσένιος, ερωτώμενος σε μια εκπομπή ορθόδοξου δημοσιογράφου, που απευθυνόταν σε ορθοδόξους πιστούς, και ερωτήθη από ορθόδοξο, γιατί λοιπόν ο π. Αρσένιος απαντά ότι δεν πρέπει να αντιδράσουμε κάνοντας σχίσμα, όπως οι σχισματικοί Παλαιοημερολογίτες; Αντί δηλαδή να παρουσιάσει τον τρόπο αντίδρασης απέναντι στην οποιαδήποτε αίρεση που μας διδάσκουν οι Πατέρες και μετά να τονίσει τους κινδύνους και στην προκειμένη το Γοχικό σχίσμα, αυτός τονίζει το σχίσμα και αποσιωπεί τους Πατέρες! Απαντά δηλ. αρνητικά και αποτρεπτικά για μια απομάκρυνση από τους Οικουμενιστές Επισκόπους, αφού αυτή είναι η ουσία της ερωτήσεως. Έτσι χωρίς να το λέει, δίνει στον ακροατή την αίσθηση ότι η απομάκρυνση από τους Οικουμενιστές είναι κάτι επικίνδυνο, και δικαιώνει έμμεσα τους Οικουμενιστές Επισκόπους, που διδάσκουν ότι η απομάκρυνση από αυτούς είναι απομάκρυνση από την Εκκλησία! Και τούτο διότι ο ίδιος δεν έχει αποτειχιστεί! Και ενώ επί δεκαετίες φέρει τον τίτλο του αντιΟικουμενιστή, πολεμά δυστυχώς (από τον καιρό των αντιΟικουμενιστικών Συνάξεων στη Γατζέα) την ιερή αποτείχιση των Αγίων. Ως γνωστόν όμως οι Άγιοι αποτειχίζοντο, όχι  από αίρεση  που αριθμεί 60 και 100 χρόνια, αλλά μετά από αίρεση που αριθμούσε μήνες ή έστω 2-3 χρόνια, όταν βέβαια οι προσπάθειες μεταπείσεως των αιρετικών απέβαιναν άκαρπες. Συνεχίζει:

«Είναι μεγάλη πίκρα κι ένα λάθος, είναι πλάνη, πώς να το πω, ξεκάθαρα, όταν έχουμε τέτοιες δηλώσεις που νομιμοποιούν και τις χριστιανικές αιρέσεις, και τις διάφορες θρησκείες του κόσμου και σου λέει Βουδιστής, Ινδουϊστής, Μωαμεθανός, Παπικός, Προτεστάντης όλα καλά είναι, όλα το ίδιο είναι...

Ο τρόπος που πρέπει να καλλιεργήσουμε είναι, Συνοδικά από μία τουλάχιστον Εκκλησία να καταδικαστεί αυτή η Παναίρεση, να ανοίξει αυτός ο δρόμος. Βλέπω πως κάποιες Εκκλησίες είναι πιό παραδοσιακές... Να καταδικαστεί η Παναίρεση του Οικουμενισμού έστω από μία Εκκλησία, δεν ξέρω την Εκκλησία της Σερβίας, της Βουλγαρίας, της Γεωργίας...».

Είναι λυπηρό ένας λαϊκός να θυμίζει σε ένα όχι τυχαίο μοναχό α) ότι ο δρόμος, πάτερ, ήδη άνοιξε από την καταδίκη του Οικουμενισμού από Σύνοδο των Ρώσων της Διασποράς, οι οποίοι όμως τόνισαν ότι περιμένουν την πανορθόδοξη καταδίκη του, ώστε να επικυρωθεί η απόφασή τους, β) ότι ο Οικουμενισμός έχει καταδικαστεί από Αγίους, όπως ο άγιος Ιουστίνος, γ) ότι οι Εκκλησίες που επικαλείσθε και περιμένεται να καταδικάσουν τον Οικουμενισμό, κοινωνούν με όλους τους αιρετικούς Πατριάρχες και δεν έχουν δείξει την παραμικρή διάθεση να καταδικάσουν τον Οικουμενισμό. Αντίθετα έχουν καταδικάσει ιερωμένους που αντιστάθηκαν (όπως τον μητροπολίτη Ράσκας Αρτέμιο). δ) Ότι οι Άγιοι δεν περίμεναν την απόφαση Συνόδου για να αντιδράσουν, αλλά προκαλούσαν με την αντίδρασή τους την σύγκληση Συνόδου.

Να παραθέσουμε πάλι και πάλι τα εκατοντάδες χωρία των Πατέρων; Είναι εύκολο να τα βρείτε, πάτερ, αλλά δεν χρειάζεται να ψάξετε, γιατί τα γνωρίζετε καλύτερα από μένα. Για τους αναγνώστες θυμίζουμε τρία:

«Ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ κοινωνοῦντες μὲ αἱρετικούς» (Ἅγιος Χρυσόστομος, PG.99, 1048). 

«Ὧν τὸ φρόνημα ἀποστρεφόμεθα τούτων τὴν κοινωνίαν πρoσήκει φεύγειν» (Μ. Ἀθανασίου, P.G. 26, 1188BC).

«Ἐάν γάρ τις τό κακόν ἐν προσχήματι ἀγαθοῦ ποιῇ, διπλοῦν ἐργάζηται τό ἁμάρτημα, ὅτι αὐτός τε τό οὐκ ἀγαθόν ποιεῖ καί κέχρηται οἱονεί παραπετάσματι τῷ τοῦ ἀγαθοῦ ὀνόματι, φωνή ἐστι τοῦ θείου Βασιλείου. Οὕτω μέν ἐκεῖνοι πρός τῇ οἰκείᾳ πτώσει καί πολλοῖς ἄλλοις ὄλισθος γενόμενοι» (Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, Φατ. 267, 395,20).

Στη συνέχεια λέγει:

 «Αναφέρω αυτές επειδή έχουν δώσει δείγματα αντιοικουμενιστικής, έτσι, σώφρονος γραμμής, όχι με φωνασκίες και φανατισμό, όπως κάνουν κάποιοι συμπαθείς αδελφοί μας Παλαιοημερολογίτες. Εγώ χαίρομαι που έχουν προσήλωση στην Παράδοση, αλλά θέλει να είσαι με την αλήθεια..., όταν φύγεις από την Εκκλησία, καταλάβατε;».

Ώστε «σώφρων γραμμή» κατά τον π. Αρσένιο είναι η επί δεκαετίες κοινωνία με τους Εξάρχους και διακινητές του οικουμενιστικού δηλητηρίου!

Στη συνέχεια λέγει:

 «Αυτόν τον τρόπο έχουμε μάθει εμείς από την εκκλησιαστική μας ιστορία. Καλούσε η Γ΄ Οικουμενική τον τότε Πατριάρχη Νεστόριο να απολογηθεί και τον προσφωνούσε αγιότατο κ.λπ. σύμφωνα με τους τίτλους του. Όταν καθαιρέθηκε πλέον δεν τον προσφωνεί αγιότατο, τον προσφωνεί άρπαγα λύκο.

Εδώ γίνεται απόλυτα ξεκάθαρο πόσο περίτεχνα εις βάρος της Πίστεως ομιλεί, αφού συνεχίζει σε μεγαλύτερο βαθμό ο π. Αρσένιος την διαστρέβλωση της εκκλησιαστικής ιστορίας. Ενώ γνωρίζει ότι η αποτείχιση δεν είναι σχίσμα, το ομολογεί και ο ίδιος, ενώ γνωρίζει ότι ακόμα και στον αιώνα μας Άγιοι και φωτισμένοι γέροντες προχώρησαν στην αποτείχιση, αυτός επιμένει με ρητορικά κόλπα να προσπαθήσει να αποτρέψει όποιον σκέφτεται να προχωρήσει σ' αυτήν.

Μιλάει για την Γ΄ Οικουμενική και λέγει ότι οι πατέρες προσφωνούσαν τον Νεστόριο αγιότατο, όμως:

α) Αποκρύπτει ότι μέχρι την σύνοδο δεν είχαν κοινωνία μαζί του και τον περίγυρό του και επαινούσαν το Λαό της Κωνσταντινουπόλεως που είχε αποτειχιστεί!

β) Λέγει ότι η Σύνοδος «προσφωνεί τον Νεστόριο αγιότατο, όμως όταν καθαιρέθηκε πλέον δεν τον τον προσφωνεί αγιότατο, αλλ΄ άρπαγα λύκο». Διαστρέφει κι εδώ την πραγματικότητα, διότι αποκρύβει ότι ο Πάπας Ρώμης Κελεστίνος ανταλλάσσει επιστολές (πριν την Γ΄ Οικουμενική) με τους άλλους Πατριάρχες, ειδικά με τον άγιο Κύριλλο, πρόεδρο τη Γ΄ Οικουμενικής, και σ' αυτές ο Νεστόριος χαρακτηρίζεται λύκος.

Σε επιστολή του ο Κελεστίνος πρός τόν Νεστόριο δηλώνει ότι «Ἄλλη φήμη εἶχες ὅταν κατέλαβες τὸν θρόνον. Ἠπατήθη ἡ ὑπόνοια τῶν καλῶς περὶ σοῦ πιστευσάντων. τίς γὰρ ἐντὸς προβατείου μᾶλλον ἅρπαγα κεκρύφθαι λύκον νομίσειε; τί δὲ σύ, ὦ ποιμήν, ἐνταῦθα πράξεις, ὅτε τὴν δεσποτικὴν ἀγέλην ἀντὶ λύκων αὐτὸς διασπαράττεις; εἰς ποίους λοιπὸν φραγμοὺς ἡ δεσποτικὴ ἀγέλη καταφυγεῖν δύναται, εἰ ἐντὸς τῶν ἐκκλησιαστικῶν περιβόλων τιτρώσκεται;

Σκληρόν ἐστιν ἵνα ἐπὶ σοῦ ἁρμόσῃ τὰ ρήματα τοῦ μακαρίου Παύλου ἀπὸ τῶν Πράξεων τῶν ἀποστόλων·ἐγώ, φησίν, οἶδα ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἐμὴν ἀναχώρησιν λύκοι βαρεῖς καθ’ ὑμῶν, μὴ φειδόμενοι τῆς ἀγέλης (Επιστολή του Κελεστίνου πρὸς τὸν Νεστόριο, όπ. παρ., σελ. 75-81). «ποίαν ἐλπίδα ἕξει ἡ ἀγέλη, ὅτε λύκον ἑαυτὸν ὁ ποιμὴν δείκνυσιν καὶ οὕτως τοῖς προβάτοις ἐπέρχεται, (όπ. παρ., σελ. 81).

«Ἐλάττων γάρ ἐστιν ἡ φροντὶς πολιορκοῦντος τοῦ ἐχθροῦ ἢ ἐντὸς τειχῶν ἐκβακχεύοντος, καὶ κουφότερον παρενοχλεῖ ὁ λύκος ἐκτὸς τῶν ποιμνίων ἀποπλανώμενος ἤπερ ἐν αὐτῇ τῇ ἀγέλῃ τόπον ποιμένος ἐπιλαβόμενος,» (ἐπιστολὴ τοῦ ἁγίου Κυρίλλου ὅπ. παρ., σελ. 88-89).

(Τα παραπάνω κείμενα από εδώ).

Στη συνέχεια λέγει:

«Καταλάβατε, έχει μία διαδικασία. Την στιγμή που ο άλλος δεν έχει καθαιρεθεί, κάνουμε προσευχή, περιμένουμε, προσευχόμαστε, προσπαθούμε να ξυπνήσουμε την εκκλησιαστική συνείδηση, ώστε να καταδικάσει αυτές τις αιρέσεις και παναιρέσεις. Κάποιοι κάνουν αυτό που λένε αποτείχιση. Είναι κι αυτός ένας τρόπος αντίδρασης. Εμείς προσωπικά δεν το έχουμε κάνει. Όταν είχε γίνει στην δεκαετία του 70, ήταν και Επίσκοποι, ο Καντιώτης κ.ά και πολλά Μοναστήρια από Άγιον Όρος, ο άγιος Παϊσιος κ.ά. Τότε απέδωσε αυτό. Τώρα μια ντουφεκιά από 'δω και μια ντουφεκιά από 'κει. Θέλει (να γίνει η ) και με έξυπνο τρόπο».

Μιλάει για ανάγκη «να ξυπνήσουμε την εκκλησιαστική συνείδηση, ώστε να καταδικάσει» δια συγκλήσεως Συνόδου, ο ίδιος όμως δεν πιέζει κανέναν προς την σύγκλιση αυτή, ούτε κηρύττει στο ποίμνιο να ασκήσει αυτό πίεση. Και πώς μπορεί το ποίμνιο να ασκήσει άλλη αποτελεσματική πίεση εκτός εκείνη της αποτειχίσεως; Αυτός εξάλλου είναι κι ένας από τους κυρίους σκοπούς εφαρμογής της. Δεν εφάρμοσαν οι πιστοί όλων των άλλων ειδών τις αντιδράσεις, αλλ' εις μάτην; Μόνο η αποτείχιση απέμεινε και αυτή ο π. Αρσένιος την σαμποτάρει!

Μιλάει ακόμα για την ανάγκη προσευχής ως μέσο καταπολέμησης της αίρεσης, ενώ γνωρίζει ότι κανείς Άγιος δεν περιορίσθηκε στην προσευχή, αλλά πολέμησε με κάθε τρόπο και φυσικά μη κοινωνόντας την αίρεση, δίνοντας και την ζωή του ακόμα, όπως ο άγιος Υπάτιος Γαγγρών, την μνήμη του οποίου εορτάσαμε χθες. Αν ο π. Αρσένιος δεν θέλει να θυσιασθεί για την πίστη, δικαίωμά του. Αλλά γιατί εμποδίζει τους άλλους να το πράξουν; Ή μήπως είναι θυσία η συνέντευξή του στο ραδιόφωνο;  Αυτός είναι ο έξυπνος τρόπος που εννοεί;

Παναγιώτης Σημάτης

 

Πηγή εδώ.