„Ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος, μετὰ ἀπὸ τὴν ἀνατριχιαστικὴν αὐτοαναίρεσίν του καὶ τὴν ὀδυνηρὰν αὐτογελοιοποίησίν του, δὲν δύναται νὰ κυκλοφορῆ καὶ νὰ τιμᾶται ὡς δημόσιον πρόσωπον“. Και τότε πώς μπορείτε, π. Ιωάννη, να τον μνημονεύετε αυτόν και τους ομοίους του ως ορθοτομούντες την αλήθεια; Δηλαδή ο Βαρθολομαίος με την αυτοαναίρεση και αυτογελοιοποίηση του δεν πρέπει να τιμάται ως δημόσιο πρόσωπο, αλλά μπορεί να μνημονεύεται ως Ορθόδοξος! Έως πότε, π. Ιωάννη, θα αποφεύγετε να πράξετε αυτό που ιεροκανονικώς πρέπει, ώστε να εκλείψουν αυτά τα φαινόμενα: Την διακοπή μνημόνευσης και εκκλησιαστικής κοινωνίας με αιρετικούς. Η ευθύνη σας είναι τεράστια!
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου – Δημοσιογράφου – Συγγραφέως – Ἐκδότου, (ὅπως ἐτίμησεν αὐτὸν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν)
Ὁ Οἰκουμενικος Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος, μὲ πρωτοφανῆ ἐχθρότητα, ἐπετέθη ἐναντίον τῆς ἐν Ρωσίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐκπροσωπεῖ τὸ ἥμισυ σχεδὸν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ τοιαύτη συμπεριφορὰ τοῦ Πατριάρχου εἶναι ἀνακόλουθος. Ἰδοὺ μερικὰ σχετικὰ ἐρεύγματα τῆς πατριαρχικῆς καρδίας, ὡς ἐδημοσιεύθησαν εἰς τὴν «Κιβωτὸν τῆς Ὀρθοδοξίας» (2-2-2023):
«Ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία δὲν ἔχει ὑγιῆ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση, βάθυνε τὸ χάσμα μεταξὺ Οὐκρανῶν καὶ Ρώσων καὶ ὄχι τὸ Οὐκρανικὸ αὐτοκέφαλο».
Ὁ Πατριάρχης εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος στερεῖται ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως καὶ αὐτὸς ἐπεδείνωσε τὸ ἐκκλησιαστικὸν σχίσμα τῆς Οὐκρανίας μὲ τὴν ἀντικανονικὴν εἰσπήδησίν του εἰς τὴν ξένην ἐκκλησιαστικὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, διὰ νὰ δώσῃ ψευδοαυτοκεφαλίαν εἰς τὴν ὑπ’ αὐτοῦ ἱδρυθεῖσαν ἐν Κιέβῳ προσωπικήν του ψευδοεκκλησίαν ἀπὸ σχισματικούς, καθῃρημένους, αὐτοχειροτονήτους, ἀχειροτονήτους καὶ ἀναθεματισμένους, μὲ ψευδοπροκαθήμενον τὸν ψευδοεπίσκοπον Ἐπιφάνιον. Προσπάθησε δὲ νὰ ἐξαπατήσῃ ὅλους τοὺς Ἡγέτας καὶ ὅλον τὸ πλήρωμα ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅταν ἰσχυρίσθη ὅτι ἀποκατέστησεν ἐκκλησιολογικῶς ὅλους τοὺς κανονικῶς τιμωρηθέντας ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Ἐζήτησα δημοσιογραφικῶς νὰ δημοσιοποιήσῃ ὁ Πατριάρχης τὴν ἀποκαταστατικὴν διαδικασίαν τῶν ἐν λόγῳ ἐκκλησιαστικῶς τιμωρηθέντων καὶ ἐσιώπησε, διὰ νὰ μὴ φανῇ περισσότερον ἡ πλήρης ἐκκλησιολογικὴ γυμνότης του. Καὶ πάλιν προκαλεῖται ὁ Πατριάρχης, ὅτι εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ πράξῃ τοῦτο. Εἶναι καθολική, εἰς πανορθόδοξον ἔκτασιν, ἡ ἀπαίτησις αὐτή.
Θὰ ἐπιμείνω εἰς τὸ θέμα τοῦτο, διότι εἶναι κομβικὸν καὶ ριζικόν. Τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα ἐξακολουθεῖ νὰ ἀναταράσσῃ τὴν ἑνότητα ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὴν δημιουργίαν σχισμάτων. Ὁ μόνος ὑπεύθυνος αὐτῆς τῆς θλιβερᾶς ἐκκλησιαστικῆς καταστάσεως εἶναι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος.
Ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται, προσοχή! Προσοχή! Προσοχή! Ὁ Πατριάρχης αὐταναιρεῖται ρητῶς.
Ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης συνεκάλεσε Σύναξιν ὅλων τῶν Προκαθημένων τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς Σαμπεζὺ Γενεύης (21-27 Ἰανουαρίου 2016). Τὰ Πρακτικὰ καὶ ὅλα τὰ σχετικὰ κείμενα αὐτῆς τῆς ἐπισήμου Συνάξεως ἐξέδωκεν ἡ Ἀποστολικὴ Διακονία τῆς ἐν Ἑλλάδι Διοικούσης Ἐκκλησίας εἰς καλαίσθητον καὶ πολυσέλιδον (542 σελ.) τόμον ὑπὸ τὸν τίτλον «ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΤΑΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» (Ἔκδοσις Α΄ Ὀκτώβριος 2021).
Ἀκούσατε! Ἀκούσατε! Ἀκούσατε! Εἰς τοὺς πολλοὺς διαλόγους καὶ τὰς ἐκτεταμένας συζητήσεις τῶν 7 ἡμερῶν αὐτῆς τῆς Συνάξεως ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος, εὐθέως, ρητῶς καὶ σαφῶς, ἐδήλωσε, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τὰ ἑξῆς: 1) «Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ ἐκφράζεται καὶ πρὸς τὰ ἔξω ὄχι μόνον μὲ λόγους, ἀλλὰ καὶ μὲ ἔργα» (σελ. 62). 2) «Διαβεβαιῶ ἐπισήμως ὅτι ἡ ἁγιωτάτη Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἔχει τὴν πρόθεσιν νὰ προβῆ εἰς οἱουδήτινος εἴδους ἐνεργείας, σχετιζομένας πρὸς τὸν ἐκκλησιαστικὸν βίον εἰς Οὐκρανίαν, ἰδιαιτέρως δὲ πρὸς τὴν νομιμοποίησιν τοῦ σχίσματος καὶ τὴν παροχὴν τοῦ αὐτοκεφάλου» (σελ. 150). 3) «Ὅλοι ἐδῶ οἱ παρόντες ἀναγνωρίζομεν ὡς τὸν μόνον κανονικὸν Μητροπολίτην Κιέβου τὸν κ. Ὀνούφριον» (σελ. 71). 4) «Ἐπαναλαμβάνω ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ σώματος, Ἀρχιερεῖς ὑπὸ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ὁσάκις μεταβαίνουν εἰς τὴν Οὐκρανίαν, ἐκ τῶν πρώτων νὰ ἐπισκέπτωνται τὸν Μητροπολίτην Κιέβου Ἱερώτατον Ὀνούφριον. Αὐτὴ εἶναι ἡ τάξις» (σελ. 151). 5) «Ὁ Φιλάρετος εἶναι σχισματικός. Ἔδωκα σαφεῖς ἐντολὰς πρὸς τοὺς ὑπαγομένους εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον Οὐκρανοὺς Κληρικοὺς τῆς Διασπορᾶς, ὅπως οὗτοι ἀπέχουσι πάσης μυστηριακῆς κοινωνίας ἢ κοινῆς λατρείας μετὰ τῶν σχισματικῶν τοῦ Κιέβου» (σελ. 77-78). 6) «Αἱ ἀδελφικαὶ σχέσεις τῶν Ἐκκλησιῶν Κωνσταντινουπόλεως καὶ Μόσχας θεωροῦμεν ὅτι εἶναι ἀγαθὸν πολύτιμον» (σελ. 78). «Δὲν ὑφίσταται οὐδεμία ἀμφισβήτησις τῶν ἐν τῇ Οὐκρανίᾳ κανονικῶν δικαίων τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας» (σελ. 77). 8) «Ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως οὐδόλως προβαίνει εἰς ἀνάμιξιν εἰς τὰς ἐσωτερικὰς ὑποθέσεις τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ἐνεργοῦσα πάντοτε κατόπιν πρωτοβούλου αἰτήματος τῆς ἐνδιαφερομένης Ἐκκλησίας» (σελ. 77). 9) «Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐπιλαμβάνεται τῆς διευθετήσεως ζητημάτων διὰ τῶν ὑπὸ τῆς κανονικῆς τάξεως προβλεπομένων προσφόρων τρόπων» (σελ. 77). 10) «Προτείνω νὰ ἀποφασίσωμεν ἀπὸ κοινοῦ μὲ τὴν ἀδελφὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας νὰ συμβάλλωμεν εἰς τὴν θεραπείαν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σχίσματος τῆς Οὐκρανίας» (σελ. 155). 11) Ὅλοι οἱ συμμετασχόντες εἰς τὴν ἐν λόγῳ Σύναξιν, μετὰ τοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου, δέχονται καὶ ὁμολογοῦν ὅτι ἡ ἐν Οὐκρανίᾳ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὑπάγεται εἰς τὴν ἐκκλησιαστικὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας.
Φρίκη! Φρίκη! Φρίκη! Ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος ἀνέτρεψεν ὅλα αὐτά, τὰ ὁποῖα ἐδήλωσεν εἰς τὴν Σύναξιν τῶν Προκαθημένων μὲ τὴν αὐθαιρέτως χορηγηθεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ ψευδοαυτοκεφαλίαν εἰς τὴν ἐν Κιέβῳ ψευδοεκκλησίαν του, διαπράξας τὸ βαρύτατον κανονικὸν παράπτωμα τῆς εἰσπηδήσεως εἰς τὴν ξένην ἐκκλησιαστικὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, χωρὶς νὰ ζητήσῃ αὐτοκεφαλίαν ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία ὑπὸ τὸν Ὀνούφριον. Ὑπέπεσε δὲ καὶ εἰς ἕτερον συγκεκριμένον κανονικὸν παράπτωμα. Ἐγκατέστησε καὶ δεύτερον Ἐπίσκοπον (τὸν ψευδοεπίσκοπον Ἐπιφάνιον) εἰς τὸν αὐτὸν τόπον, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἀπαγορεύουν ἀπολύτως οἱ ἱεροὶ Κανόνες. Εἶναι ἀνακόλουθος αὐτὴ ἡ πατριαρχικὴ συμπεριφορά.
Ἐπειδὴ ἡ ἕως ἐδῶ ἀντιμετώπισις τῆς πρώτης πατριαρχικῆς συκοφαντίας κατὰ τῆς ἐν Ρωσίᾳ Ἐκκλησίας ἔλαβε μεγάλην ἔκτασιν, θὰ γίνη ἐν συνεχείᾳ μόνον παράθεσις τῶν ἄλλων ὑβριστικῶν ἐρευγμάτων τῆς καρδίας τοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου
«Ἡ Μόσχα προσπαθεῖ νὰ ἀνατρέψη τὴν ἐκκλησιαστικὴν τάξιν». «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας δημιουργεῖ τὰς ἐντάσεις εἰς τὰς ὀρθοδόξους σχέσεις». «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἔχει παπικὰς ἀξιώσεις». «Ἡ Μόσχα δὲν ἀναγνωρίζει τὸ δικαίωμα εἰς τοὺς Οὐκρανοὺς νὰ ἔχουν αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν, ἐπειδὴ θέλει νὰ τοὺς καταδυναστεύῃ, ἐκείνη θέλει νὰ μετατρέψῃ τὴν Ὀρθοδοξίαν εἰς συνομοσπονδίαν Ἐκκλησιῶν, διὰ νὰ ἔχῃ λόγον». «Ἡ Μόσχα ἔχει ἀπροκάλυπτον ἀλαζονικὴν καὶ ἡγεμονικὴν νοοτροπίαν». «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἐπιδιώκει ἀδιστάκτως τὴν μητροκτονίαν». «Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας νὰ ζητήσῃ συγγνώμην δι’ ὅσα δεινὰ ἔχει προκαλέσει εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν».
Τὸ Πατριαρχικὸν τοῦτο ὑβρεολόγιον εἶναι ἀφόρητον καὶ ἔρχεται εἰς τρομακτικὴν ἀντίθεσιν καὶ ἀντίφασιν μὲ ὅσα ἐδήλωσεν ὁ π. Βαρθολομαῖος εἰς τὴν Σύναξιν τῶν Προκαθημένων. Οὐδαμῶς προεκλήθη. Οὗτος ἤρξατο χειρῶν ἀδίκων. Συνέπραξε μὲ τὴν μασονοκρατουμένην Ἀμερικήν, διὰ νὰ πολεμήσῃ τὴν Ὀρθόδοξον Ρωσίαν.
Ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος, μετὰ ἀπὸ τὴν ἀνατριχιαστικὴν αὐτοαναίρεσίν του καὶ τὴν ὀδυνηρὰν αὐτογελοιοποίησίν του, δὲν δύναται νὰ κυκλοφορῆ καὶ νὰ τιμᾶται ὡς δημόσιον πρόσωπον. Εἶναι πλέον πάνυ ἀναξιόπιστον πρόσωπον.
