Χαράλαμπος Ἀνδραλης
Στὶς 15 Ἰανουαρίου 2020, ἔφυγε ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωή,
πλήρης ἡμερῶν, ὁ Καθηγητὴς καρδιολογίας τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου
Ἀθηνῶν, Ἀθανάσιος Ἀβραμίδης, ἕνας διαπρεπὴς ἐπιστήμων, ὁ ὁποῖος ὑπηρέτησε τὸν
πάσχοντα ἄνθρωπο μὲ ἀληθινὴ ἀγάπη, ὡς εἰκόνα Χριστοῦ.
Βεβαίως, ὁ ἐκλιπὼν δὲν εἶναι ἡ μοναδικὴ περίπτωση
χριστιανοῦ ποὺ μεγαλούργησε στὴν ἐπιστήμη του. Εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς
ἐπιστήμονες ποὺ μὲ τὴν παρουσία τους καὶ τὴν ἐπιστημονική τους προσφορά,
ἀπέδειξαν καὶ ἀποδεικνύουν, ὅτι ἡ ἐπιστήμη καὶ ἡ πίστη, μποροῦν νὰ συμβαδίζουν
καὶ νὰ ἀλληλοβοηθοῦνται. Ἡ πίστη γίνεται κινητήρια δύναμη γιὰ ἐπιστημονικὴ
προσφορὰ στὸ συνάνθρωπο καὶ ἡ ἐπιστήμη, ὅταν εἶναι ἀπαγκιστρωμένη ἀπὸ
ἀλαζονικὲς ἰδεοληψίες, ἐνισχύει περισσότερο τὴν πίστη σὲ Ἐκεῖνον ὁ Ὁποῖος τὰ
πάντα ἐν σοφία ἐποίησεν.
Ὁ ἐκλιπὼν καθηγητὴς ἀσχολήθηκε μὲ πολλὰ θέματα
βιοηθικῆς ποὺ προβλημάτισαν τὸν κόσμο καὶ τὴ χριστιανικὴ σκέψη. Εὐθανασία,
ὁμοιοπαθητική, θεωρία τῆς ἐξέλιξης, ἐγκεφαλικὸς θάνατος, ἐπιθανάτιες ἐμπειρίες
κ.λπ.. Ὑπῆρξε συνιδρυτὴς τοῦ συλλόγου προστασίας ἀγέννητου παιδιοῦ, μαζὶ μὲ τὸν
ἀείμνηστο π. Γεώργιο Μεταλληνὸ καὶ μὲ...
ἄλλες σημαντικὲς προσωπικότητες.
ἄλλες σημαντικὲς προσωπικότητες.
Μὲ ὅποιο θέμα καταπιάστηκε, ἔδωσε ὀρθόδοξες θεολογικὰ
καὶ ἀξιόπιστες ἐπιστημονικὰ ἀπαντήσεις, ἀφήνοντας μία σπουδαία παρακαταθήκη σὲ
θέματα βιοηθικῆς, τὴν ὁποία ὀφείλουμε νὰ ἀξιοποιήσουμε σὲ αὐτὲς τὶς σκληρὲς
μέρες ποὺ κληθήκαμε νὰ ζήσουμε.
Αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ὅπου στερούμαστε τὸ πολυτιμότερο γιὰ
ἐμᾶς τοὺς χριστιανούς, ποὺ δὲν εἶναι οὔτε οἱ διασκεδάσεις, οὔτε οἱ βόλτες, οὔτε
οἱ ἐκδρομές, ἀλλὰ ἡ προσευχὴ στὸν Οἶκο μας καὶ ἡ συμμετοχὴ στὸ Μυστήριο τῆς
Θείας Εὐχαριστίας. Τὸ Μυστήριο ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ κατανοήσουν οἱ ἐσκοτισμένοι
νόες τοῦ ψηφοθηρικοῦ ἐκκλησιασμοῦ, οἱ ὁποῖοι τοῦ χρόνου πάλι θὰ πιάσουν πρῶτο
στασίδι στοὺς Ναούς, παρότι σήμερα τοὺς ἀντιμετωπίζουν σὰν παράνομες
γιάφκες.
Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ποὺ ἡ «ἐπιστήμη» θέλει νὰ μᾶς
φορτώσει μὲ ἀπελπισία καὶ φόβο μπροστὰ στὸ θάνατο. Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ὅπου τὸ
Χριστὸς Ἀνέστη ἠχεῖ ἐνοχλητικὰ στὰ αὐτιὰ τῶν ὀπαδῶν τοῦ θανάτου. Αὐτὲς τὶς
ἡμέρες ὅπου ἡ Ἀνάσταση ἐπιδιώκεται νὰ θαφτεῖ, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχει τὸ ἀντίδοτο
στὴν τρομοκρατία τοῦ κορωνοϊοῦ, στὴν κατάθλιψη καὶ στὰ ἄλλα ψυχικὰ νοσήματα τῆς
ἐποχῆς μας.
Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ποὺ ξεγυμνώθηκε περισσότερο ἡ
αὐταπάτη τῆς λήθης τοῦ θανάτου καὶ ἡ προστασία τῆς πρόσκαιρης ζωῆς ἀναγορεύθηκε
σὲ ἀνώτερη ἀξία καὶ ἀπὸ τὴν προστασία τῆς ἀθάνατης ψυχῆς. Τώρα ποὺ ἡ μνήμη τοῦ
θανάτου, τὴν ὁποία οἱ Ἅγιοι Πατέρες συνιστοῦν νὰ ἔχουμε, καὶ ἡ συνακόλουθη
προετοιμασία γιὰ τὴν ἀναπόφευκη ἀπολογία μας, ἐξαφανίστηκαν ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο
ἀκόμα καὶ ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν.
Αὐτὲς τὶς σκληρὲς ἡμέρες, σὰν μέσα ἀπὸ τὸν τάφο,
ἀκούστηκε ἡ φωνὴ τοῦ μακαρίτη καθηγητῆ Ἄθ. Ἀβραμίδη, γιὰ νὰ ἐλέγξει ὅσους,
χωρὶς νὰ γνωρίζουν τί κακὸ κάνουν στὸν ἑαυτό τους, ὑποτιμοῦν τὸ Σῶμα καὶ τὸ
Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἦλθε στὴν ἐπικαιρότητα ἡ ἀπάντηση[1] ποὺ εἶχε δώσει ὁ
ἀείμνηστος γιὰ λογαριασμὸ τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου Ἀθηνῶν σὲ ἐρώτηση κάποιου
βουλευτῆ τὸ ἔτος 1988, γιὰ τὴ «μετάδοση ἀσθενειῶν» ἀπὸ τὴ Θεία Κοινωνία.
Ἀκολουθοῦν ἀποσπασματικὰ μερικὰ σημεῖα αὐτῆς τῆς
ἀπάντησης:
«Προφανῶς, ὁ ἐρωτῶν βουλευτής, δὲν γνωρίζει ὅτι τὸ
θέμα αὐτὸ εἶναι παμπάλαιο, καὶ ἐπ’αὐτοῦ κατὰ καιροὺς ἔχουν λάβει θέση οἱ
πάντες. Πρόκειται δέ, γιὰ ἕνα θέμα πίστεως κατ’ἐξοχὴν καὶ ἐλάχιστα ἰατρικό,
διότι εἶναι θέμα ἐπενεργείας ὑπερφυσικῶν πνευματικῶν δυνάμεων, οἱ ὁποῖες
βρίσκονται πέραν ἀπὸ τὸ πεδίο ἐρεύνης καὶ τῶν δυνατοτήτων τῆς ἐπιστήμης.
Ὁ πιστὸς προσέρχεται γιὰ νὰ κοινωνήσει … μετὰ φόβου
Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης! Πίστεως σὲ ἐκεῖνον ποὺ εἶπε, ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα
καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, καγῶ ἐν αὐτῶ καὶ εἶναι πεπεισμένος ὅτι
μεταλαμβάνει Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ.
Προσέρχεται δέ, μὲ συντριβὴ καρδίας στὸ Ἅγιο Ποτήριο,
στὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς, ἴνα λάβει Χριστό, Σωτήρα καὶ Ζωή, ἀπὸ τὴν πηγὴ τῆς Ζωῆς!
Ὄχι δέ, θάνατο!
Στὸ ὄνομα τῆς Πίστεώς του καὶ στὴν ἀξιοπιστία τοῦ Θεοῦ
του, τοῦ εἶναι ἀδιανόητο ὅτι ὁ παντοδύναμος Θεός, ὁ ὁποῖος ἀγάπη ἐστι καὶ ἀπὸ
ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀνέβηκε στὸ Σταυρό, θὰ ἐπέτρεπε ποτὲ νὰ μεταδωθεῖ στὸν
μεταλαμβάνοντα μία ὁποιαδήποτε ἀρρώστια, μὲ τὸ ἴδιο Του τὸ Σῶμα καὶ μὲ τὸ δικό
Του Αἷμα, ὅταν μὲ αὐτὰ τὸν ἁγιάζει. Ἑπομένως διὰ τὸν πιστό, πρόβλημα δὲν
ὑπάρχει.
Ἐκεῖνοι ὅμως οἱ ὁποῖοι ἀμφιβάλλουν ἢ φοβοῦνται μὴν
πάρουν κάποια ἀρρώστια μὲ τὴ Θεία Κοινωνία, ὅσοι δὲν πιστεύουν στὴν οὐσία τῆς
Θείας Κοινωνίας, αὐτοὶ ποὺ δὲ ἔχουν λόγο νὰ μεταλάβουν καὶ εἶναι δικαίωμά τους,
πρέπει νὰ ἀπέχουν.
Ἂς ἀφήσουν ὅμως τοὺς ἄλλους ἥσυχους. Εἶναι μάλιστα
παρατηρημένο ὅτι οἱ μὴ πιστεύοντες εἶναι κυρίως ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι περισσότερο
ὁμιλοῦν διὰ τοὺς κινδύνους ἀπὸ τὴ Θεία Κοινωνία. Ὅπως καὶ τὸ ὅτι «κόπτονται»
γιὰ τὸ καλὸ τῶν πιστῶν ἐξ’ ἐκείνων ποὺ ἀσκοῦν πολεμικὴ ἐναντίον τῆς
πίστεως.
Πάντως ἰατρικῶς, δὲν ὑπάρχει οὔτε μία βεβαιωμένη
περίπτωση ἁπλοῦ πιστοῦ, στὸν ὁποῖο νὰ ἔχει μεταδωθεῖ ἀρρώστια μὲ τὴ Θεία Μετάληψη.
Οὔτε καὶ ἱερέως ὁ ὁποῖος μάλιστα μετὰ τὴν κοινωνία τῶν πιστῶν κάνει τὴν
κατάλυση καὶ καταπίνει ὅλα τὰ ὑπόλοιπά της Θείας Κοινωνίας μέχρι τρυγός, μαζὶ
μὲ ὅτι ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ κάθε μεταλαμβάνοντος διὰ τῆς Ἁγίας Λαβίδος, κατέληξε
στὸ Ἅγιο Ποτήριο.
Οὔτε ἀκόμα καὶ τότε ποὺ ἔβραζε ἡ φυματίωση, ἐθέριζε ἡ
σύφιλη καὶ ἡ λέπρα ἦταν εὐρύτατα διαδεδομένη!
Σύγκρουση μεταξὺ ἐπιστήμης καὶ Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει,
παρὰ μόνο στοὺς ἔχοντες τρικυμία ἐν κρανίω.
Ἰατρικὸς Σύλλογος Ἀθηνῶν 1988»
Αὐτὴ ἡ ἐπίσημη ἀπάντηση τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου,
οὐδέποτε ἀνεκλήθη. Ἀντιθέτως, καὶ σήμερα παρότι ἡ χριστιανοφοβία στὴν κάποτε
χριστιανικὴ χώρα μᾶς ξεχειλίζει, βρέθηκαν κορυφαῖοι καθηγητὲς τῆς Ἰατρικῆς
Ἐπιστήμης, νὰ ἐπιβεβαιώσουν ὅσα ὁ Ἰατρικὸς Σύλλογος διὰ τοῦ Ἀθανασίου Ἀβραμίδη
διατύπωσε. Σὲ αὐτοὺς τοὺς ἐπιστήμονες ὀφείλουμε ἄπειρη εὐγνωμοσύνη, καὶ μόνο σὲ
αὐτοὺς ταιριάζει τὸ ἁγιογραφικὸ «ἐπιστήμη ἰατροῦ ἀνυψώσει κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ
ἔναντι μεγιστάνων θαυμασθήσεται.» (Σοφία Σειρὰχ 38, 3)
Διαβάζοντας τὶς μελέτες τοῦ Ἀθανασίου Ἀβραμίδη,
διαπιστώνουμε ὅτι αὐτὸς ὁ νεκρὸς εἶναι πιὸ ζωντανὸς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ νομίζουν
ὅτι ζοῦν, ἀλλὰ ἔχουν παραδοθεῖ αὐτοβούλως στὸ θάνατο. Ἂς ἀφήσουμε λοιπὸν τοὺς
νεκροὺς νὰ θάψουν τοὺς ἑαυτῶν νεκροὺς καὶ νὰ ἐφευρίσκουν τρόπους νὰ ξεφύγουν
ἀπὸ τὸν κορωνοϊό, μέχρι νὰ τοὺς βρεῖ μὲ κάποιον ἄλλο τρόπο ἡ κοινὴ μοίρα τῶν
ἀνθρώπων, ὁ θάνατος, ἀπὸ τὸν ὁποῖο μόνο ὁ Ἀναστᾶς Χριστὸς μᾶς λύτρωσε.
Αἰωνία σου ἡ μνήμη, δούλε του Θεού αγαθε και πιστε
Αθανασιε. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐν τῷ μνήματι. Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Πηγή: orthodoxia-ellhnismos
Πηγή: orthodoxia-ellhnismos
