ΣΙΩΠΗ
ΘΑΝΑΤΟΥ
Τζανάκης Γεώργιος. Ἀκρωτήρι Χανίων
«Ἀλοίμονό μου ἄν καλύψω μὲ τὴν σιωπὴ τὴν
ἀλήθεια ...
ποὺ ἔχω προσταχθῇ νὰ μεταδώσω καὶ νὰ διδάξω στὸν χριστιανικό λαό».
(Πάπας Ἀγάθων. ἐν: Δοσιθέου
Ἰεροσολύμων, Τόμος Χαρᾶς. ἐκδ. Ρηγόπουλου. 1985 σελ 152).
(Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος) δεν
επιτρέπει πλέον σε κανέναν απολύτως, Αρχιερέα, Ιερέα, Διάκονο, Μοναχό ή άλλον
εργάτη της Εκκλησίας, να προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ή εμφανίσεις στα μέσα
της Γενικής Ενημερώσεως και το Διαδίκτυο και προτρέπει όλους να ησυχάζουν, να
ασκούνται στην σιωπή και την εντονότερη προσευχή.
Ἀνακοίνωσις ΔΙΣ 1/4/2020
Ἄν ἀναλογισθη κανεὶς τί ἐκστομίζουν καθημερινῶς
ὁρισμένοι Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς Διάκονοι Μοναχοὶ ἤ ἄλλοι ἐργάτες τῆς
Ἐκκλησίας θὰ πεῖ ὅτι χρειαζόταν κάποιος νὰ τοὺς πεῖ ἐπιτέλους νὰ
σταματήσουν, μιὰ ποὺ οἱ ἴδιοι δὲν φαίνεται νὰ συναισθάνονται τὶ λένε, ὅπως καὶ
τὶ πράττουν.
Παράδειγμα: «Θα έρθει η στιγμή για να
γιορτάσουμε το αληθινό Πάσχα, που θα είναι το πέρασμα στην κανονικότητα».
Δείτε εδώ).
Τώρα δὲν θὰ ἑορτάσουμε τὸ Πάσχα, ἀλλὰ δὲν πειράζει. Ἄς
κάνουμε αὐτὰ ποὺ μᾶς λένε καὶ θὰ ἔρθει στιγμὴ νὰ ἑορτάσουμε τὸ ἀληθινὸ Πάσχα. Καὶ
ποιὸ εἶναι τὸ ἀληθινὸ Πάσχα; Ἡ ἐπιστροφὴ στὴν κανονικότητα. Δὲν εἶναι ὁ
Χριστὸς τὸ Πάσχα μας, εἶναι ἡ κανονικότης. Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ
κανονικότης; Ὑποθέτω τὰ φαγοπότια, τὰ ξεσαλώματα, οἱ πομπὲς καὶ οἱ ἐπισημότητες
τῶν δεσποτάδων, τὸ πέρα-δῶθε ἀδελφῶν καὶ πατέρων, εἰκόνων καὶ λειψάνων, τὸ
ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων, τὸ ξεπούλημα τῆς πατρῖδος ἀπὸ τοὺς ἀνθέλληνες κυβερνῆτες
μὲ τὴν σύμπραξι τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας, ὁ ἐποικισμὸς τῆς χώρας καὶ ἡ σιωπηλὴ
ἄλωσί της, τὰ ἀντίθεα θρησκευτικὰ, ἡ διαστρέβλωσις τῆς ἱστορίας, ἡ ἀποχαύνωσις
τοῦ λαοῦ καὶ ἡ μετατροπή του σὲ εὔπλαστη μάζα στὰ χέρια τῶν μαγείρων τῆς
πλάνης. Καὶ ποιός τὰ λέει αὐτὰ; Ὁ Ἰγνάτιος Γεωργακόπουλος, ἐπίσκοπος
Δημητριάδος. Κατὰ τὴν γνώμη μου καλό θὰ ἦταν νὰ τοῦ πῇ κανεὶς νὰ σταματήσῃ.
Ἀλλὰ ἐκεὶ εἶναι καὶ ἡ Ἀκαδημία Βόλου… Αὐτὸς στέλνει καὶ χειροτονοῦνται ἀπὸ τοὺς
σχισματικοαιρετικοὺς τῆς Οὐκρανίας πρόσωπα ἀπὸ τὴν Μητρόπολή του καὶ
ἐπιστρέφουν «ἐπίσκοποι» καὶ συλλειτουργεῖ μαζί τους καὶ κανεὶς δὲν μιλᾶ, ὁπότε
μᾶς μάρανε ὅτι ἀληθινὸ Πάσχα θεωρεῖ τὴν κανονικότητα;
Ναὶ, ἀλλὰ εἶναι ἐπίσκοπος… Ὅμως, σίγουρα «Τοιοῦτος ἔπρεπε ἡμῖν ἀρχιερεύς»
τέτοιοι ποὺ εἴμαστε, ὁπότε τί παραπονοῦμαι;
Ἄς γυρίσουμε ὅμως στοὺς ἁγίους ἀρχιερεῖς καὶ τὴν
ἀπόφασί τους περὶ σιωπῆς.
Σὲ μιὰ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος δέχεται ἕναν καταιγισμὸ
λόγων καὶ εἰκόνων μὲ σκοπὸ νὰ ἐξαφανιστῇ κάθε λογικὴ σκέψι καὶ ἀντίστασι, νὰ
κυριευτεῖ ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ θανάτου, νὰ χάσῃ κάθε ἐλπίδα, νὰ κλείσῃ κάθε ἀκτίνα
φωτὸς, νὰ νοιώσῃ μόνος, ἀδύναμος, ἐγκαταλελειμένος, χωρὶς στήριγμα, χωρὶς
μέλλον, χωρὶς δυνατότητα διαφυγῆς μὲ μόνη ἐπιλογὴ νὰ ἀφεθῇ στὰ χέρια τῶν
εἰδικῶν, τῶν κρατούντων, τῶν σχεδιαστῶν τοῦ νέου κόσμου, τῶν εἰσηγητῶν τῆς
παγκόσμιας διακυβερνήσεως· σὲ μιὰ στιγμὴ ποὺ δὲν τοῦ ἐπιτρέπουν οὔτε στὴν
ἐκκλησία νὰ πάῃ νὰ κοινωνήσει, δηλαδὴ τοῦ στεροῦν τὸ μόνο σίγουρο φάρμακο ἀπὸ
κάθε ἱὸ καὶ ἀπὸ κάθε θάνατο –καὶ αὐτὸ τὸ κάνουν οἱ ἴδιοι ποὺ ἔχουν κληρωθεῖ νὰ
εἶναι ὁδηγοὶ καὶ βοηθοὶ καὶ συμπαραστάτες, ἐμψυχωτὲς καὶ πρωτοπόροι μαχητὲς
ἐναντίον τοῦ σκότους καὶ τοῦ φόβου- αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἐπιβάλλουν σιωπή.
Θὰ ἀκούγονται μόνον οἱ πληρωμένοι τῶν καναλιῶν καὶ τῶν
ἐφημερίδων καὶ τῶν μέσων χειραγωγήσεως καὶ ἐκφοβισμοῦ. Θὰ ἀκούγονται μόνον οἱ
συμβιβασμένοι, οἱ φοβισμένοι, οἱ ψοφοδεεὶς. Θὰ ἀκούγεται μόνον ὁ καγχασμὸς τοῦ
διαβόλου ἀπὸ χιλιάδες ἀνθρώπινα στόματα καὶ μεσά. Γιὰ τοὺς ἄλλους θὰ ἐπιβληθῇ
σιωπή. Σιωπή θανάτου.
Ἄν δὲν μιλήσει σήμερα ὁ ποιμένας πότε θὰ μιλήσει; Ἄν
δὲν φωνάξει τώρα πότε θὰ φωνάξει; Ἔχει χρέος ἤ δὲν ἔχει; Μὲ ποιὰ συνείδησι θὰ
μπεῖ σ᾿ ἕναν κλειστὸ λαό νὰ τελεῖ λειτουργία χωρίς λαό καὶ νὰ μεταδίδεται
τηλεοπτικῶς; Γίνεται αὐτό; Αὐτὰ λένε οἱ ἅγιοι; Αὐτὰ λέει ὁ ἅγιος Παΐσιος; Ὅχι
μόνο νὰ μιλήσεις ἀλλὰ καὶ νὰ θυμώσεις:
«Ὁ θυμὸς χρειάζεται, ὅταν
πρόκειται νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν πίστη μας καὶ ὄχι φυσικὰ τὸν ἐαυτό μας. Ὅταν
βλέπουμε ὅτι πολεμεῖται ἡ πίστη μας πρέπει νὰ θυμώνουμε. Ἂν κατηγορήσουν ἐμένα,
ἔχω ὑποχρέωσι νὰ τὸ δεχτῶ. Ἂν ὅμως κατηγορήσουν ἢ πολεμήσουν τὴν Ὀρθοδοξία,
χρειάζεται νὰ θυμώσω» (Δ. Τάτση: Ὁ Γέροντας Παΐσιος. Δ' ἐκδ.
1996. σελ. 75).
Πάντα ὅπου ἐπικρατοῦσε ὁ ὁλοκληρωτισμὸς,
ἡ διάθεσι ἐπιβολῆς καὶ ἐξουσιασμοῦ τῶν ἀνθρώπων, ἐπεβάλετο σιωπή. Ἡ συνείδησις αὐτῶν
ποὺ θέλουν νὰ ἐπιβληθοῦν τοὺς ἐλέγχει καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν ἀντέχουν νὰ ἀκούγεται
οὔτε ἡ παραμικρὴ νύξις γιὰ τὴν ἀλήθεια. Θὰ μιλοῦν μόνον οἱ «εἰδικοί», μόνον οἱ
γνωρίζοντες.
Θὰ θυμάστε τὴν
ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (μὲ ἡμερομηνία
18 Νοεμβρίου 2016) στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, τότε μὲ τὸ δράμα τοῦ
Κολυμβαρίου , ὅπου ἀπαιτοῦσε νὰ μὴν ἐπιτρέπεται σὲ ἐκκλησιαστικά πρόσωπα νὰ
ὁμιλοῦν (καὶ μάλιστα γιὰ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση ἐπρότεινε νὰ τιμωρηθῇ κιόλας) διότι
μόνον ἕνας πρέπει νὰ ὡμιλῇ στὴν ἐκκλησία (διαστρέφοντας λόγο τοῦ ἁγ.
Ἱωάννου τοῦ Χρυσοστόμου (βλέπε Ακτῖνες: Ἔλεος πατέρες! Ἔλεος, εδώ).
Ἴσως αὐτὲς τὶς προτροπὲς νὰ ἐφαρμόζῃ τώρα μὲ
χρονοκαθυστέρησι ὁ Ἀθηνῶν, τώρα ποὺ τοῦ τὸ ζητάει ὅλο τὸ παγκόσμιο σύστημα
ἐπιβολῆς τοῦ φόβου .
Στὴν ψευδοσύνοδο τῆς Φεράρας Φλωρεντίας ‒ὅπου πάλι εἶχε συρθεῖ ἡ ἐκκλησία ἀπὸ
ἄφρονες ποιμένες καὶ ἐπιπόλαιους ἄρχοντες γιὰ νὰ σωθῇ, δῆθεν, ἡ Βασιλεύουσα,
καὶ τελικῶς καὶ ἡ πίστις ξεπουλήθηκε καὶ ἡ Πόλις ἔπεσε‒ εἶχε ἐπίσης ἀπαγορευτεῖ στοὺς πάντες νὰ μιλοῦν:
Ὁ Βασιλεὺς εἶχε ἐπιβάλλει λογοκρισία καὶ «οὐδεὶς
εἶχεν ἐλευθερίαν λέγειν ὡς ἐβούλετο». (Συρόπουλου Ἀπομνημονεύματα. Vera Historia Unionis non Verae inter Graecos et
Latinos. Adriani Vlaco. MDCLX σελ. 162)
Κάποιοι ἐπίσκοποι δὲν ἐπέτρεπαν στοὺς ὑπολοίπους νὰ λένε
οὔτε κἄν τὴν γνώμη τους, λέγοντας τους ὅτι δὲν εἶναι ἐκλεγμένοι γιὰ νὰ μιλοῦν. Ὁ
Νικαίας Βησσαρίων, ὁ λατινόφρων καὶ μετέπειτα Καρδινάλιος, δὲν ἄφηνε τὸν μέγα Ἐκκλησιαστικὸ,
τὸν Συρόπουλο οὔτε νὰ πῇ τὴν γνώμη του στὴν σύναξι τῆς ἀντιπροσωπείας τῶν ἀνατολικῶν:
«Εἰ μὲν τῶν ἐκλελεγμένων ὑπάρχεις εἶπε, εἰ δὲ οὐχ ὑπάρχεις μη λέγε τί» μὲ
ἀποτέλεσμα νὰ τοῦ ἀπαντήσει ὁ Συρόπουλος:
Ἀφοῦ οὔτε ἐδῶ οὔτε στὴ Σύνοδο μᾶς ἐπιτρέπεται
νὰ ποῦμε κάτι, εἶναι περιττὸ νὰ καθόμαστε ἐδῶ. Ἄς μᾶς ἀφήσουν νὰ φύγουμε.
Ἄν καθόμαστε σιωπῶντες καὶ κατασκευάσεις ἐσὺ μιὰ ἀπόφασι ὅπως τὴν θέλεις
ἐμεῖς δὲν θὰ συμφωνήσουμε.
«Ἐπεὶ οὔτε ἐνταῦθα, οὔτε ἐν τοῖς συνόδοις ἔχομεν
ἄδειαν εἰπεῖν τι, περισσὸν ἐστιν εἶναι ἡμᾶς ᾧδε. Δότωσαν ἡμῖν ἄδειαν ἀπελθεῖν
οἴκαδε. Εἰ δὲ καὶ καρτεροῦμεν σιωπῶντες ὡς καὶ αὐτὸς θέλεις, οὐ μὲν ἴσως
κατασκευάσεις καὶ ἐρεῖς ὡς βούλει τὴν σὴν ἀπόφασιν ἡμεῖς δ᾿ ἀσύμφωνοι εὑρεθησόμεθα».
(Συρόπουλος ὅ.π. σελ. 174).
Μεγάλοι δάσκαλοι βέβαια ἦταν, καὶ εἶναι, οἱ παπιστὲς.
Στὸ μόρφωμα αὐτό (ὅπως καὶ στὰ ἱδεολογικὰ τέκνα του) εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπάρξει
καμμία μορφὴ ἐλευθερίας ἀφοῦ ὅλοι εἶναι δοῦλοι ἑνὸς ἀλαθήτου ἐκπροσώπου τοῦ
ἀπόντος Θεοῦ. Δὲν εἶναι τυχαῖο τώρα ποὺ καὶ οἱ δικοί μας ἀρχιερεῖς (ἐννοεῖτε
κάποιοι, ὄχι ὅλοι) ἀγάπησαν τὴν ἐξουσία καὶ τὰ πρωτεῖα, νὰ συμπεριφέρονται ὡς ἀλάθητοι καὶ ζητοῦν μόνον σιωπὴ καὶ
ὑποταγή.
Ἐκεῖ λοιπὸν συνέβη τὸ ἐξῆς. Ὅταν ἐπιτέλους ξεκίνησαν
οἱ διαλέξεις καὶ ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς παρουσίασε τὶς θέσεις τῶν ἁγίων τῆς
Ἐκκλησίας κάποιοι ἀσκητὲς καὶ ἔγκλειστοι ποὺ παρευρίσκοντο στὶς διαλέξεις
ἔλεγαν καὶ ὁμολογοῦσαν ὅτι οἱ Γραικοὶ ἀκολουθοῦν τὴν σωστὴ πίστι καὶ τηροῦν τὰ
σωστὰ δόγματα.
Συνήρχοντο δὲ ἐν ταῖς διαλέξεσι καί
τινες τῶν ἐρημιτῶν καὶ ἀπροΐτων μοναχῶν, ἐξερχόμενοι τότε διὰ τὸ ἀναγκαῖον τῶν
διαλέξεων. Ὡς οὖν ἤκουσαν τὰ παρὰ τῶν ἡμετέρων εἰρημένα, ἔλεγον ὅτι
ὁμολογουμένων οἱ γραικοὶ τῆς ἀληθοῦς ἀντέχονται πίστεως καὶ τὰ ὑγιεῖ τετηρήκασι
δόγματα. (Συρόπουλος ὅ.π. σελ. 177)
Τοὺς μάζεψαν τότε οἱ Καρδινάλιοι καὶ τοὺς ἐπισήμαναν
ὅτι ἐσεῖς εἶστε καλόγεροι καὶ ξέρετε τὰ καλογερικά. Ἀπὸ θεολογία δὲν γνωρίζετε.
Αὐτὰ τὰ ξέρουν οἱ σπουδασμένοι θεολογία. Γι᾿ αὐτὸ ὁρίζει ὁ Πάπας νὰ σιωπάτε
καὶ νὰ μὴν ταράσσετε τὸν Λαό.
«Ὑμεῖς ἔστε μοναχοί, καὶ οἴδατε τὰ περὶ τῆς μοναχικῆς
πολιτείας καὶ περὶ τῆς τοιαύτης διαγωγῆς. Περὶ δὲ θεολογίας οὐκ οἴδατε, ἀλλ᾿
οἴδασιν αὐτὰ οἱ τὴν θεολογίαν πεπαιδευμένοι. Διὰ τοῦτο ὁρίζει ὁ Πάπας ἵνα
σιωπᾶτε, καὶ μὴ ταράττετε τὸν λαὸν, ἐπεὶ οὐκ οἴδατε λέγειν τι περὶ τῶν
θεολογικῶν. Καὶ οὔτως ἔσκωψαν καὶ κατεσίγασαν αὐτούς. (Συρόπουλος
ὅ.π. σελ. 177-178)
Βλέπει κανεὶς ὅτι καὶ ὁ Πάπας τότε ἀνησυχοῦσε γιὰ
τὸν λαὸ, νὰ μὴν ταράσσεται, καὶ τώρα ἡ Σύνοδος πάλι προς ωφέλεια της
δημόσιας υγείας και όλων των πολιτών της Πατρίδος μας ὅπως καὶ οἱ πολιτικοί
μας ἐπίσης… Μᾶς πνίγει ἡ φροντίδα τους καὶ ὁ ποταμὸς τῆς ἀγάπης τους. Φτάνει
σεβασμιώτατοι τόση ἀγάπη καὶ μέριμνα. Ἀφῆστε ὅσους εὐσεβεῖς ἱερεῖς ἀπόμειναν νὰ
κάμουν τὶς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἐβδομάδος καὶ ἄν ὑπάρχει καὶ κανένας ποὺ δὲν
φοβᾶται τὶς μολύνσεις νὰ πάῃ -ἐξ ἄλλου πόσοι πηγαίνουν σὲ αὐτὲς; Ἄν πάλι δὲν γίνει, δηλ δὲν ἀφήσετε νὰ ἀνοίξουν
οἱ ἐκκλησίες, δὲν πειράζει. Ἄλλος εἶναι Τὸ ἀφεντικό. Ἀπὸ αὐτὸν θὰ πληρωθοῦμε
ὅλοι καὶ θὰ λάβουμε ὅτι μᾶς ἀξίζει.
Πάντως στὴν κανονικότητα τῆς ἐπίπλαστης
καὶ τυπικῆς εὐλάβειας, τοῦ νὰ νὰ πιθηκίζωμεν τὰ τῆς χριστιανικῆς
λατρείας ἄνευ πίστεως καὶ χρηστοῦ συνειδότος. (Παπαδιαμάντη Ἄπαντα.
Τομ.5 σελ 96) καὶ νὰ ἑορταστεῖ τὸ Πάσχα μὲ πανηγυρική Αναστάσιμη Παννυχίδα,
κατά την Απόδοση της Μεγάλης Εορτής του Πάσχα, δηλαδή κατά το μεσονύκτιο μεταξύ
Τρίτης 26 προς Τετάρτη 27 Μαΐου 2020 ὅπως ἀποφάσισατε, καλύτερα νὰ μὴν
γυρίσουμε. Ξέρω πῶς δὲν γίνεται, ἀλλὰ καλύτερα νὰ μὴν γυρίσουμε. Γι᾿ἄλλα
πονεῖ ἡ ψυχή μας, γι᾿ ἄλλα κλαίει. Αὐτὰ ποὺ θὰ τὰ βρεῖ στὴ Σατραπεία; Αὐτὰ πῶς
θὰ τὰ δώσει ὁ Ἀρταξέρξης. Καὶ τί ζωή χωρὶς αὐτὰ θὰ κάνει;
Κάποτε στοὺς διωγμοὺς χυνόταν αἷμα μαρτύρων, τώρα θὰ
τοὺς βιώνουμε ὡς πανηγυρικὸ χάπενινγκ ὅταν καὶ ὅπως θέλουν οἱ σκηνοθέτες τοῦ
δαιμονικοῦ τσίρκου. Φανταστεῖτε εἰκόνα. Ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη νὰ βγαίνει ὁ Πάπας
καὶ νὰ ἐξαπολύει τὰ συνωδά του «πνεύματα». Χριστιανοὶ καὶ αἱρετικοὶ καὶ
δαιμονολάτρες καὶ ἄθεοι καὶ ἀλλόθρησκοι νὰ γιορτάζουν Πάσχα ὅλοι μαζί. Γιατί
ὄχι; Ὅλοι παιδιὰ τοῦ ἴδιου Θεοῦ. Ἔτσι δὲν εἶναι σεβασμιώτατοι; Ἡ Ἅλις Μπέϊλυ τὰ
ἔλεγε ἀπὸ τὸν μεσοπόλεμο. Τώρα τὸ πνεῦμα της σίγουρα θὰ ἀγάλεται. Ὁρθόδοξοι μὲ
παπιστὲς καὶ προτεστάντες καὶ δεσποτίνες καὶ παπαδίνες καὶ ὁμοφυλόφιλους καὶ
ζωόφιλους καὶ κάθε ἐπιλογὴ καὶ προσανατολισμὸ, ὅλοι μαζὶ μιὰ ἀγκαλιὰ μιὰ ψυχὴ
ἕνα σώμα. Οὔτε διακρίσεις, οὔτε ἀπορίψεις, οὔτε ἀποκλειστικότητες. Ὅλοι μαζί.
Πρὸς τὸ παρὸν σιωπή. Σιωπή καὶ προσευχή.
Σὲ ποιόν; Σὲ Αὐτὸν ποὺ εἶπε Ὅποιος μὲ ὁμολογήσει
ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων θὰ τὸν ὁμολογήσω ἐνώπιον τοῦ Πατρός μου; Σιωπῶντας
ἐνώπιον τῶν πάντων θὰ τολμοῦμε νὰ προσευχώμαστε; Καὶ νὰ λέμε τί; Χριστέ μου
κλείσαμε τὶς ἐκκλησίες σου καὶ δὲν κοινωνοῦμε τὸ σῶμα σου γιὰ νὰ μὴν
μολυνθοῦμε; Χριστέ μου φοβούμαστε μήπως μᾶς κολλήσει ὁ Κορωνοϊός ἀπὸ τὰ χέρια
τῶν λειτουργῶν σου, ἀπὸ τὶς ἅγιες εἰκόνες, ἀπὸ τὶς ἅγιες τράπεζες;
Συμπάθα μας ἀλλὰ δὲν ζοῦμε πιὰ στὴν ἄγνοια καὶ τὴν
πρόληψι. Τόσοι ἐπιστήμονες τόσοι εἰδικοὶ τόσοι σπουδαῖοι λένε ὅτι ὅλα μολύνουν.
Δὲν πρέπει νὰ κινδυνεύσουμε, οὔτε νὰ κινδυνεύσουν οἱ γύρω μας. Ἐξ ἄλλου οἱ
ἄρχοντες διατάζουν...
Καὶ ὅταν φύγει τὸ κακὸ ἐμεῖς θὰ ξανανοίξουμε τὶς
ἐκκλησίες σου. Θὰ ξαναβάλουμε πετραχείλια καὶ μῆτρες καὶ χρυσοστόλιστα ἄμφια.
Θὰ συγκεντρώσουμε κόσμο, θὰ φέρουμε λέιψανα καὶ εἰκόνες, θὰ ξαναμαζέψουμε τὸν
λαό. Θὰ τὸν διδάξουμε προσευχὴ, θὰ φέρουμε ὁμιλητὲς σπουδαγμένους νὰ τὸν
καθοδηγήσουν.
Σὲ παρακαλοῦμε λοιπὸν μὴν ταράσσεις τὸν κόσμο τώρα ποὺ
μᾶς ἀκολουθεῖ. Πὲς καὶ στοὺς δικούς σου ὅτι δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ λένε γιὰ τὴν
Θεία μετάληψι ὅτι εἶναι τὸ σίγουρο φάρμακο.Πές στὸν ἅγιο Νικηφόρο τὸν λεπρό
(διάβασα ὅτι ἐμφανίστηκε σὲ μία Βουλγάρα ὀρθόδοξη καὶ τῆς εἶπε ὅτι τὸ φάρμακο
ὑπάρχει καὶ εἶναι ἡ Θεία Μετάληψις-πράγμα ποὺ ἰσχύει οὔτως ἤ ἄλλως γιὰ ὅσους
πιστεύουν τὰ τῆς Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας) ὅτι πρὸς τὸ παρὸν δὲν εἶναι σκόπιμο νὰ
λέει τέτοια πράγματα γιατὶ ἐξαγριώνει τοὺς ἀπλοϊκούς...
Ἀπὸ ποὺ καὶ πῶς θὰ μᾶς κοιτάξει ὁ Χριστός; Ἀπὸ τὸν
σταυρό Του ματωμένος, ἐγκαταλελειμένος καὶ παραπονεμένος ἤ ὀργισμένος ὡς
Δίκαιος Κριτὴς ποὺ ἔρχεται νὰ δῇ ἄν βρῇ τὴν πίστιν;
Τζανάκης Γεώργιος.
Ἀκρωτήρι Χανίων 5/4/2020
