Kι άλλα ζιζάνια σπέρνει ο Σαραντίδης!

Ὁ ἀρθρογράφος τῆς «Κατάνυξης» Ἀπόστολος Σαραντίδης, μὲ ἀνόητες καὶ ἀλληλοαναιρούμενες ἀπόψεις τὴν ταπεινώνει!

         Διαβάσαμε ένα άρθρο στην «Κατάνυξη» του κ. Σαραντίδη. Εκτός από το ότι αποδέχεται κάποιες πατερικές θέσεις, που, όταν εμείς τις υποστηρίζαμε, μας περιγελούσε/λοιδορούσε (μαζί με τους διευθύνοντας την «Κατάνυξη»), περιέχει ανόητες και αλληλοαναιρούμενες απόψεις που …ταπεινώνουν την «Κατάνυξη», αφού ανατρέπει (με τα …“επιχειρήματά” του και τα εριστικά και προσβλητικά σχόλιά του) ακόμα και θέσεις του π. Θεοδώρου Ζήση και του π. Νικολάου Μανώλη! Αλλά το κυριότερο, σπέρνει κι άλλα ζιζάνια στον αγρό της αποτειχίσεως.

Απορούμε πώς η «Κατάνυξη» επιτρέπει τέτοιες κενολογίες, σχόλια-κοκορομαχίες και εκκλησιολογικές κακοδοξίες του αποκλειστικού αρθρογράφου της κ. Σαραντίδη για ένα θέμα που έχει πάρει το σωστό δρόμο!

Σημειώνουμε κάποιες από τις κενολογίες/κακοδοξίες του και σχολιάζουμε:

Γράφει ο κ. Σαραντίδης: «Επισημαίνουμε με έμφαση το λεπτό σημείο, που αποτειχισμένος από τον επίσκοπό του ιερέας πρέπει να κοινωνεί με τους μη αποτειχισμένους. Τούτο είναι ορθόν, άλλως κάνει σχίσμα. Αλλά αυτό λειτουργεί και αντίστροφα: Και ο μη αποτειχισμένος να κοινωνεί με τον αποτειχισμένο. Όπως ο μακαριστός Καντιώτης, τότε για τον Αθηναγόρα. Δεν μνημόνευε επί τριετία τον Πατριάρχη αλλά είχε πλήρη κοινωνία με την Ιερά Σύνοδο και αντιστρόφως».

Ο κ. Σαραντίδης είναι γνωστό ότι δεν χρησιμοποιεί ποτέ πατερικές πηγές, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του ως αυθεντία (ως εκ τούτου υβρίζει πάντοτε και τους με αυτόν διαφωνούντες). Γιατί αν τις χρησιμοποιούσε θα έβλεπε, ότι ο αγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης έγραφε «τοῦ τε Ἁγίου Ἀθανασίου προστάσσοντος μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν» (Ἐπιστολαί, 466, l.17-18).

 Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: «Ἐχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ, ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῆ τῆ φωνῆ ἀπεφήνατο».
 Πολλὰ παρόμοια κείμενα στὸ τέλος τοῦ παρόντος.

Γράφει ο κ. Σαραντίδης: «Επιμένουμε και πάλι ότι πρέπει να γίνεται διάκριση στους όρους “αποτείχιση” και “διακοπή μνημόνευσης”. 

Δὲν διαβάζει ὁ κ. Σαραντίδης τὰ κείμενα τοῦ π. Θεοδώρου, πού γράφει; «Ἡ διακοπὴ μνημόνευσης εἶναι ἀποτείχιση καὶ δὲν εἶναι κάτι διαφορετικό». Δεν διαβάζουν ο π. Θ. Ζήσης, ο π. Νικόλαος Μανώλης τα κείμενα του κ. Σαραντίδη, και οι της «Κατανύξεως» πριν δημοσιεύσουν τα κείμενα του;

Κι ἄλλα κείμενα στὸ τέλος τοῦ παρόντος.

Περί της αποτειχίσεως

του Απόστολου Σαραντίδη

αρθρογραφεί για katanixi.gr

Αν η επικαιρότητα τρέχει με τον κορονοϊό, παράλληλα, υπάρχει και μια άλλη, εκκλησιαστική που δεν σταμάτησε να τρέχει τα τελευταία χρόνια και να δημιουργεί μείζον πρόβλημα στους ορθοδόξους κύκλους που απ’ ό,τι φαίνεται είναι πολλοί και δεν σταματούν να γυρίζουν εσωστρεφώς και να πνίγουν ο ένας τον άλλον. Όλους πλην της αληθείας. Εκεί, πώς να το κάνουμε, δεν μπορεί να γίνει τίποτα για κουφιοκεφαλάκηδες, ακόμη και με το πιο σεβάσμιο ύφος και παρελθόν! Ποτέ δεν κάναμε πίσω γράφοντας και γράφοντας τα πράγματα με το όνομά τους. Και τι δεν μας λένε! Οι τάχα και ορθόδοξοι. Από τους Οικουμενιστές δεν αντιμετωπίζουμε άμεσο πρόβλημα. Οι εν Χριστώ όμως αδελφοί, μας πληγώνουν συνεχώς. Και δεν θα ασχοληθούμε με τους εντεταλμένους γνωστών ή άγνωστων αδελφοτήτων και ομάδων, παρά με όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμη τι τους γίνεται και διατελούν εν πλήρει συγχύσει και τρικυμία. Με τους ξεροκέφαλους που δεν κάνουν τον κόπο να ασχοληθούνε λίγο σοβαρά και να προσέξουν τι ακριβώς γίνεται. Κάποιοι κατέχουν και εξέχουσα θέση στο διαδίκτυο και μια ζηλευτή νοημοσύνη. Δεν είμεθα εξυπνότεροι. Πιστεύουμε, πολύ κατώτεροι. Είναι δυνατόν να μη βλέπουν τι γίνεται και τι ισχύει θεολογικά στο θέμα της αποτείχισης; Απορίας άξιο.

Επανερχόμεθα σε θέμα με το οποίο έχουμε ασχοληθεί στο παρελθόν και με την εισήγηση του γράφοντος στην Ημερίδα «Ορθοδοξία και Κολυμπάρι 2 χρόνια μετά» στη Θεσσαλονίκη. Επισημαίνουμε με έμφαση το λεπτό σημείο, που αποτειχισμένος από τον επίσκοπό του ιερέας πρέπει να κοινωνεί με τους μη αποτειχισμένους. Τούτο είναι ορθόν, άλλως κάνει σχίσμα.

[σ.σ.: Ἐδῶ ὁ μέγας νεοφανεὶς θεολογῶν Σαραντίδης, ἀποφαίνεται καὶ διορθώνει τά …λάθη Γρηγορίου Παλαμᾶ καὶ Ἰωσὴφ Καλόθετου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καὶ Μ. Βασιλείου, Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας καὶ Κελεστίνου Ρώμης, καὶ τῶν λοιπῶν Ἁγίων, μὲ τὶς εὐλογίες τῆς «Κατάνυξης»! Ὅλοι αὐτοὶ δίδασκαν τὴν μὴ κοινωνία μὲ ὅσους κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετίζοντες. Πρόχειρο παράδειγμα: Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ ἅγιος Γρηγόριος «ὁ Παλαμᾶς εἰς Ἅγιον Ὄρος, ἐπέτυχε τὴν ἔγκρισιν τοῦ περιφήμου “Ἁγιορειτικοῦ Τόμου” τὸν ὁποῖον ὁ ἴδιος εἶχε συγγράψει».

Ὁ «Τόμος» τελειώνει ὡς ἑξῆς:

«Ταῦτα ὑπὸ τῶν Γραφῶν ἐδιδάχθημεν, ταῦτα παρὰ τῶν ἡμετέρων Πατέρων παρελάβομεν…, καὶ ἀποδεξάμενοι ὡς ταῖς τῶν ἁγίων ἀκριβῶς ἐχόμενα παραδόσεσι, πρὸς πληροφορίαν τῶν ἐντυγχανόντων ὑπεγράψαμεν…

Ὁ ταπεινὸς ἐπίσκοπος Ἱερισσοῦ καὶ Ἁγίου Ὄρους Ἰάκωβος, ταῖς ἁγιοριτικαῖς καὶ πατερικαῖς ἐντεθραμμένος παραδόσεσι καὶ μαρτυρῶν ὅτι διὰ τῶν ἐνταῦθα ὑπογραψάντων λογάδων ἅπαν τὸ Ἅγιον Ὄρος συμφωνοῦντες ὑπέγραψαν, καὶ αὐτὸς συμφωνῶν καὶ ἐπισφραγίζων ὑπέγραψα, καὶ τοῦτο μετὰ πάντων προσγράφων, ὅτι τὸν μὴ συμφωνοῦντα τοῖς ἁγίοις καθὼς καὶ ἡμεῖς καὶ οἱ μικρῷ πρὸ ἡμῶν πατέρες ἡμῶν, ἡμεῖς τὴν αὐτοῦ κοινωνίαν οὐ παραδεξόμεθα», (δηλαδή), «ἐμεῖς δὲν θὰ δεχώμεθα εἰς κοινωνίαν τὸν μὴ συμφωνοῦντα μὲ τοὺς ἁγίους» (Χρήστου Π., Εἰσαγωγικὰ εἰς «Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἔργα 3, Πατερικαὶ Ἐκδόσεις “Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς”,  σελ. 5).].

Συνεχίζει ὁ κ. Σαραντίδης:

Αλλά αυτό λειτουργεί και αντίστροφα: Και ο μη αποτειχισμένος να κοινωνεί με τον αποτειχισμένο. Όπως ο μακαριστός Καντιώτης, τότε για τον Αθηναγόρα. Δεν μνημόνευε επί τριετία τον Πατριάρχη αλλά είχε πλήρη κοινωνία με την Ιερά Σύνοδο και αντιστρόφως.

Επεκτείνουμε με την εξής υπόθεση εργασίας: Αν κληρικός Α που έχει διακόψει τη μνημόνευση του οικείου επισκόπου του π.χ. στη Θεσσαλονίκη λόγω κήρυξης κατεγνωσμένης αίρεσης γυμνή τη κεφαλή εφαρμόζοντας τον 15^ο Κανόνα, συλλειτουργήσει με κληρικό Β π.χ. στην Πάτρα που ο δεύτερος ακόμη μνημονεύει, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ο Πατρών δεν είναι επίσκοπος τού Α και ο Α δεν είναι αποτειχισμένος από τον Πατρών. Αν αποτειχιστεί κι απ’ αυτόν, κάνει σχίσμα, ακόμη και άμα ο Πατρών κηρύττει αίρεση γυμνή τη κεφαλή, διότι δεν είναι επίσκοπος τού Α. Σχίσμα κάνει και αν αρχίζει αυθαίρετα να μνημονεύει άλλον επίσκοπο της αρεσκείας του, όσο καλός κι αν είναι. Η διακοπή μνημόνευσης γίνεται μόνο κατά του οικείου επισκόπου και παραμένει ο ιερέας σε αυτόν χωρίς να υπακούει σε τυχόν επιτίμια. Αρκεί να πληρούνται επακριβώς οι όροι του Κανόνα. Εκτός εάν δεν θέλει να συμμετάσχει με τους τυχόν αιρετίζοντες και αιρετικούς στην Πάτρα ή όπου αλλού για λόγους διαμαρτυρίας, όπως κάνουμε πολλοί συνεπείς λαϊκοί, και πολύ καλά θα κάνει. Λόγω διαμαρτυρίας και όχι σχίσματος. Ξεκάθαρο. Η ενότητα προ συνοδικής καταδίκης είναι δεδομένη, πλην του οικείου του επισκόπου. Ο Β όμως αν συλλειτουργήσει με τον Α στη Θεσσαλονίκη, πρέπει να αποδεχτεί ότι δεν θα γίνει μνημόνευση του Θεσσαλονίκης. Στο Μηλοχώρι, π.χ. αν ο αρχιερατικός Εορδαίας στην πανήγυρη της Αγίας Παρασκευής το 2017, δεχόταν να συλλειτουργήσει με τον αποτειχισμένο π. Μάξιμο χωρίς μνημόνευση του Φλωρίνης Θεοκλήτου, κανένα πρόβλημα. Δεν το έκανε όμως επιμένοντας να συλλειτουργήσει μνημονεύοντας παρόντος του π. Μαξίμου, που έχουν κοινό επίσκοπο. Είναι πολύ απλό αλλά θέλει προσοχή. Το παράδειγμα είχε πάρει δημοσιότητα και γι’ αυτό αναφέρεται.

[σ.σ.: Ἡ μνημόνευση δὲν εἶναι κάτι ἁπλό, ποὺ ὅποτε θέλουμε τὴν κάνουμε καὶ ἄλλες φορὲς ὄχι. Μὲ τὴν μνημόνευση δηλώνουμε τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὰ ποὺ λέει ὁ κ. Σαραντίδης εἶναι προσωπικὲς ἀντιπατερικὲς αὐθαιρεσίες, γιὰ νὰ δικαιολογήσει ἴσως τὴν δική του στάση. Οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες ἐπὶ Βέκκου τὸ δήλωσαν ξεκάθαρα, ὅτι ὁ κοινωνῶν μὲ αἱρετικὸ εἶναι κι αὐτὸς ἀκοινώνητος. Ο Μ. Βασίλειος λέγει «οὐδένα οἴδαμεν λόγον ἐχθρὸν τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας ταῖς καρδίαις παραδεξάμενοι οὐδὲ μολυνθέντες ποτὲ τὰς ψυχὰς τῇ δυσωνύμῳ τῶν Ἀρειανῶν βλασφημίᾳ» (Ἐπιστολὴ τοῖς Νεοκαισαρεῦσιν, PG 32). Ἄρα ἀντιθέτα ἀπὸ ὅσα γράφει ὁ κ. Σαραντίδης καὶ μολυσμὸς ὑπάρχει, καὶ ἀπαγόρευση κοινωνίας μνημονευόντων καὶ ἀποτειχισμένων. Οἱ Ἅγιοι δὲν συγχωροῦν τὴν ἀμέλεια καὶ τὴν ἀδιαφορία. «Εἰς τοὺς ὑπὲρ τῆς ἀληθείας ἀγώνας, τονίζει εἰς τὸν πρόλογον τοῦ 2^ου Λόγου ὁ ἱ. Ιωσήφ Καλόθετος, δὲν δικαιολογεῖται ἡ ἀπροθυμία, ἰδίως ὅταν ἡ κακοδοξία ἀνεμποδίστως δηλητηριάζει τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων» (Τσάμης Δ., Καλοθέτου Ἰωσήφ Συγγράμματα, σελ. 47). Διὰ τοῦτο, συνεχίζει ὁ ἱ. Ἰωσήφ, ἀπαγορεύεται πᾶσα σχέσις μετὰ τῶν ἐχθρῶν τῆς ἀληθείας καὶ ἐπιβάλλεται ὁ κατ’ αὐτῶν ἀδιάκοπος πόλεμος», ποὺ εἶναι, τί ἄλλο, ἡ ἀκοινωνησία (ὅπ. παρ., σελ. 45).

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, γράφει γιὰ τὸν Ἀκίνδυνον καὶ τὸν μὴ καταδικασμένον ἀκόμα ἀπὸ Σύνοδο Πατριάρχη Καλέκα (δηλ. γιὰ τὸν Βαρθολομαῖο καὶ τὴν φατρία του, θὰ λέγαμε σήμερα) ὅτι στὴν Ἐκκλησία ἀνήκουν ἐκεῖνοι ποὺ διακόπτουν τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετίζοντες ποιμένες  κι ὅσους κοινωνοῦν μὲ αἱρετίζοντες: «Ἀφοῦ λοιπὸν οὗτος εἶναι οὕτω καὶ τοσάκις ἀποκεκομμένος ἀπὸ ὁλόκληρον τὸ πλήρωμα τῶν ὀρθοδόξων, εἶναι ἀδύνατον νὰ εὑρίσκεται μεταξὺ τῶν εὐσεβῶν ὁ μὴ ἀποχωρισμένος ἀπὸ αὐτόν, ἐνῶ ὅποιος διὰ τοὺς λόγους τούτους εἶναι ἀποχωρισμένος ἀπὸ αὐτὸν ἀνήκει πράγματι εὶς τὸν κατάλογον τῶν Χριστιανῶν καὶ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Θεὸν κατὰ τὴν εὐσεβῆ πίστιν» (Χρήστου Π., «Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἔργα 3, Πατερικαὶ Ἐκδόσεις “Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς”,  693).

Καὶ πάλι ὁ Μ. Βασίλειος γράφει:

«Πάνυ με λυπεῖ ὅτι ἐπιλελοίπασι λοιπὸν οἱ τῶν Πατέρων κανόνες καὶ πᾶσα ἀκρίβεια τῶν Ἐκκλησιῶν ἀπελήλαται, καὶ φοβοῦμαι μή, κατὰ μικρὸν τῆς ἀδιαφορίας ταύτης ὁδῷ προϊούσης, εἰς παντελῆ σύγχυσιν ἔλθῃ τὰ τῆς Ἐκκλησίας πράγματα» (Ἐπιστολὴ Χωρεπισκόποις, PG 32, 401).

Γι’ αὐτὸ μᾶς συμβουλεύει ὁ Ἅγιος: «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους  ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν» (Λόγια τοῦ Μέγα Βασιλείου ἀπὸ Ἁγ. Μάρκου Ἐφέσου, Ὁμολογία, CFDS, Ser. A. τόμ. Χ, fasc. II, σελ. 133).

Ὁ κ. Σαραντίδης πρέπει νὰ ἀρχίσει νὰ διαβάζει τοὺς Πατέρες, διότι ἡ ἀλλαγὴ τῆς διδασκαλίας τους ἀποτελεῖ καινοτομία καὶ πλάνη].

Συνεχίζει ὁ κ. Σαραντίδης:

Επιμένουμε και πάλι ότι πρέπει να γίνεται διάκριση στους όρους «αποτείχιση» και «διακοπή μνημόνευσης». Δεν ταυτίζονται πάντα. [σ.σ.: Δὲν θὰ περιμέναμε νὰ μᾶς φέρει παραδείγματα ἀπὸ κείμενα Ἁγίων, ἀλλὰ θὰ περιμέναμε τουλάχιστον νὰ μὴν ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς θέσεις τῶν π. Θ. Ζήση καὶ Ν. Μανώλη, ποὺ ὅπως δείξαμε στὴν ἀρχή, ἄλλα γράφουν! Ἀλλά…]. Να μην ταράζονται οι ακατήχητοι θιασώτες της άνευ όρων υπακοής. Λαϊκός ή κληρικός έχει υποχρέωση από της βαπτίσεώς του να επικαιροποιεί κάθε ώρα και στιγμή την αποτείχισή του από κατεγνωσμένες αιρέσεις υψώνοντας κάθε φορά το ανάλογο τείχος. Συνεπώς ένας ορθόδοξος πάντοτε είναι αποτειχισμένος. Από αίρεση. Συνεπώς, δεν έχουμε καμία δουλειά με δαύτους. Αιρετικούς και αιρετίζοντες. Αν όμως είναι ανάγκη, τα Μυστήρια που τελούν είναι έγκυρα προ συνοδικής τους καταδίκης. Έτσι, αποφεύγεται το σχίσμα. Αλίμονο δηλαδή αν ο καθένας έπηζε θυσιαστήριο κατά το δοκούν, ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις και με το δίκιο με το μέρος του. Οι λεγόμενοι ΓΟΧ για παράδειγμα. Προς αποφυγή. Η Εκκλησία διαχρονικά, έχει προνοήσει.

Η διακοπή μνημόνευσης ακολουθεί τον 15^ο Κανόνα της ΑΒ Συνόδου του Μ. Φωτίου ο οποίος πατά πάνω στο βάθρο του 31^ου Αποστολικού, αφορά αποκλειστικά σε κληρικούς και όσο δυνητική κι αν φαίνεται, είναι εξωφρενικό και γελοίο να μνημονεύει ιερέας που δεν έχει την ίδια πίστη με τον επίσκοπό του έναν τέτοιον ψευδεπίσκοπο κατά τον Κανόνα, ψευδόμενος επί της Αγίας Τραπέζης ότι δήθεν αυτός ορθοτομεί.

[σ.σ.: Τὸν προτρέπουμε ἄλλη μιὰ φορὰ νὰ διαβάζει, τί λέει ὁ π. Θ. Ζήσης, πρὶν διὰ τῶν ἄρθρων του τὸν διαψεύδει! Διότι ὁ π. Θεόδωρος λέγει ὅτι καὶ οἱ λαϊκοὶ κάνουν ἀποτείχιση. π. Θεόδωρος Ζήσης»: «Νὰ διατρανωθεῖ πρὸς τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἡγεσίες ὅτι σὲ περίπτωση ποὺ ἐξακολουθήσουν νὰ συμμετέχουν καὶ νὰ ἐνισχύουν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ, ὁ ἐπιβεβλημένος σωτήριος, κανονικὸς καὶ ἁγιοπατερικὸς δρόμος τῶν πιστῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, εἶναι ἡ ἀκοινωνησία…»! Φαίνεται ὅτι δὲν ἔχει ἀκόμα καταλάβει ὅτι δὲν στηριζόμαστε -γιὰ νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές- μόνο σὲ δύο (2) Κανόνες, ποὺ τοὺς ἑρμηνεύουμε ὅπως θέλουμε, ἀλλὰ στὴν δισχιλιόχρονη ἁγιοπατερική μας Παράδοση. Οἱ πληροφορίες ἀπὸ ἀξιόλογο σχετικὸ ἄρθρο, ἐδῶ].

Τα περί σεβασμού της κανονικότητας και δεν γίνεται Μυστήριο χωρίς επίσκοπο, είναι ανοησίες. Να τα λένε αδαείς, πάει κι έρχεται! Να τα λένε όμως και σοβαροί θεολόγοι και ιερωμένοι με έργο μεγάλο, είναι και θλιβερό και παράξενο. Ο Χριστός είναι το κέντρο. Η μόνη ενέργεια που καταλαβαίνουν και υπολογίζουν και τρέμουν. Ο μόνος κανονικός τρόπος για να αλλάξει κάτι. Τα υπόλοιπα, είναι αερολογίες, μεγαλοστομίες, χαρτοπόλεμος και αντίδραση για την αντίδραση την οποία εμπαίζουν. Δεν είναι πράξεις αληθινών επισκόπων αυτές που ζούμε!

Διερωτώμεθα, αν επίσκοπος ή αρχιεπίσκοπος ή Πατριάρχης που διδάσκει για τους Ιερούς Κανόνες ότι είναι τα τείχη του αίσχους υποδέχεται τον αρχιαιρεσιάρχη Πάπα, του ψάλλει πολυχρόνια αποδεχόμενος ότι έχει ιεροσύνη, συμπροσεύχεται μαζί του και μέσα σε οικουμενιστικό χώρο μαζί με συνονθύλευμα όλων των θρησκειών του κόσμου ωσάν να έχουν τον ίδιο Θεό επιβάλλοντας την ειδωλολατρική του αίρεση ακόμη και στο Άγιο Όρος, αυτοκεφαλεί αχειροτόνητους, καθηρημένους και αναθεματισμένους Ουνίτες με αμερικανικόν δάκτυλο στην Ουκρανία παρασύροντας στην αίρεση με αποκλειστική τους ευθύνη την ελλαδική εκκλησία, θα συνεχίζει να σέβεται ποια κανονικότητα; Στα χαρτιά; Ουσία; Συνοδικός Κανόνας του Μεγάλου Φωτίου που απαιτεί τον έπαινο για τον αποτειχισμένο, καταλύει ποτέ κανονικότητα; Σοβαρευτείτε! Μα ακριβώς αυτά γίνονται, και στο Κολυμπάρι το 2016 θεσμοθετήθηκαν δήθεν συνοδικά. Η αιρετική εκκλησιολογία του Κολυμπαρίου εφαρμόζεται και επιβάλλεται με απότοκο την αποδοχή του σχίσματος στην Ουκρανία, αλλά και τα του κορονοϊού και όλες οι υποχωρήσεις και η σιωπή στα βλάσφημα ανώμαλα νομοσχέδια με τη δικαιολογία της αγάπης και της ανοχής στη διαφορετικότητα, από κει πηγάζουν.

Όσο αυτό δεν γίνεται κατανοητό, μην περιμένετε σεβαστοί αντιδρώντες, κληρικοί και λαϊκοί, με τα λόγια να αλλάξει απολύτως τίποτα. Αποδέχεσαι συνοδικά ΠΣΕ, ετερόδοξους, δηλαδή κακοδόξους αιρετικούς ως Εκκλησία, μεικτούς γάμους, θεωρία προσώπου κλπ, υπογράφεις δηλαδή και προσυπογράφεις την ψευδοσύνοδο και σε όποιον αντιδρά με τον Κανόνα, τον κατεξοχήν ορθόδοξο κανονικό τρόπο τον διώκεις, επίσκοπε; Πιο γυμνή τη κεφαλή διακήρυξη κατεγνωσμένης αιρέσεως δεν γίνεται! Μπορεί θεολογικά η Κρήτη να απέθανε αλλά καθόλου δεν ετάφη και στοιχειώνει και δαιμονίζει και βρωμίζει και σαπίζει και μολύνει. Πότε επιτέλους θα το καταλάβετε; Τι άλλο χειρότερο πρέπει να γίνει για να πεισθείτε; Όσοι έχετε την καλή προαίρεση. Με άλλους, δεν γίνεται συζήτηση. Δεν τη θέλουν.

Ο Κανόνας δίδει βέβαια πίστωση χρόνου αλλά για να βρει ο κληρικός το σθένος να αποτειχιστεί από την αίρεση του επισκόπου του προς νουθεσία, ομολογία, συνείδηση ήσυχη, παραδειγματισμό, και υλικό προετοιμασίας της Συνόδου που θα καταστήσει την καταδίκη οριστική. Όχι να είναι μόνιμη η νοσηρή κατάσταση μνημόνευσης επισκόπου ο οποίος εμπίπτει στον 15^ο! Ο όρος «αποτείχιση» είναι θεολογικός, περιλαμβάνεται στον Κανόνα, δεν σε βγάζει έξω από την Εκκλησία αλλά από την αίρεση, όπως δεν έβγαλε κανέναν μεγάλο Πατέρα, από ιερό Χρυσόστομο μέχρι Γρηγόριο Παλαμά που το έκαναν πολλάκις και πλήθος άλλων αγίων μορφών και είναι απαράδεκτο να σκανδαλίζει και να τρομάζει ορθοδόξους. Σεις μυαλωμένοι επικριτές, το μπαλκόνι του σπιτιού σας δεν το έχετε αποτειχισμένο με κάγκελα από το υψόμετρο των ορόφων, ειδικά αν έχετε και μικρά παιδιά; Γιατί πρέπει να σας αναλύουμε κάθε φορά τα αυτονόητα; Χιλιοειπωμένα εις ώτα μη ακουόντων οι οποίοι πλανώνται από γεροντάδες που δεν σκέφτονται και πλανούν αφελείς που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους.

Αὐτὰ ἀπὸ μᾶς. Κάποιες ἄλλες ἀστοχίες του τὶς ἐπισημαίνουν οἱ σχολιαστὲς τοῦ ἄρθρου του στὴν «Κατάνυξη», ποὺ ἀκολουθοῦν. Ἂς προσέξουν δὲ οἱ ἀναγνῶστες καὶ τοὺς πεζοδρομιακοὺς χαρακτηρισμοὺς τοῦ …διδασκάλου κ. Σαραντίδη!

Π.Σ. 

ΣΧΟΛΙΑ ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο "Κατάνυξης"

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Οχετός που έλαβα από τον Μαρίνο Ριτσούδη: "Οι ανοησίες παραμενουν αιρετικές ανοησίες, όταν είναι απόβρασμα μεταπατερικής Θεολογίας σε εισαγωγικά. Η αίρεση είναι αίρεση, και έχουμε όλοι την υποχρέωση της αποτείχισης. Εάν νομίζετε πώς δεν είναι αίρεση, τότε οφείλετε να εκθέσετε τους λόγους που έχετε τέτοια άποψη. Η Κρατούσα Εκκλησία, εκτός τού Οικουμενισμού, έγινε και το πειθήνιο όργανο τού Σεργιανισμού, ήτοι το φανερό πιόνι της νέας τάξης πραγμάτων και έκλεισαν τις Εκκλησίες και εδίωξαν τον λαό. Η αποτείχιση είναι μονόδρομος...για όποιον θέλει να είναι ορθόδοξος. Για τους Ουνίτες - Σεργιανιστές, είναι η χαρά του διαβόλου. Είναι άρθρο προδοτικόν που αποκοιμίζει τον λαόν στην αίρεση. Ντροπή σας..Ουνίτες..." Οι άνθρωποι αυτοί θέλουν να επιβάλλουν ανύπαρκτη δική τους εκκλησιολογία βγαλμένη από το κεφάλι τους υβρίζοντας και συνθηματολογώντας ότι τάχα έχουμε αντιπατερικές και αντιευαγγελικές θέσεις. Μια αποτείχιση του μυαλού τους και τίποτα άλλο. Και πολύ ασχοληθήκαμε!

Δημήτριος Χατζηνικολάου

Ἕωλοι οἱ ἰσχυρισμοί τοῦ κ. Σαραντίδη. Ποῦ τά εἴδατε αὐτά, κ. Σαραντίδη, ὅτι δῆθεν οἱ ἀποτειχισμένοι μποροῦν νά κοινωνοῦν ἀκωλύτως μέ μή ἀποτειχισμένους ἄλλης ἐπαρχίας, εἰδάλλως κάμνουν σχίσμα κ.λπ.; Παραθέτοντας παραδείγματα ὅπως τοῦ ἀειμνήστου π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, τοῦ ἀρχιερατικοῦ Ἑορδαίας κ.λπ. νομίζετε ὅτι μπορεῖτε ν' ἀκυρώσετε τήν κρυσταλλίνην διδασκαλίαν τῶν ἱερῶν Γραφῶν καί αὐτήν τῶν Ἁγίων Πατέρων; Πῶς μπορεῖτε νά γράφετε τέτοια πράγματα ὅταν στίς μέρες μας ὅλοι οἱ «ἐπίσκοποι» ἔχουν πέσει σέ αἱρέσεις (τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ Σεργιανισμοῦ καί τῆς νέας Εἰκονομαχίας) καί σέ σχίσματα (Ἑορτολογικόν καί Οὐκρανικόν) καί αὐτοί πού ὑποκρίνονται ὅτι ὀρθοφρονοῦν κοινωνοῦν μέ τούς πρωταιτίους τῶν ὡς ἄνω ἐγκλημάτων; Δέν γνωρίζετε τό γνωστόν «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ καί οὗτος ἀκοινώνητός ἐστι» (βλ. Β' Κανόνα τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου); Ἡ ἐποχή μας μοιάζει μ' ἐκείνην τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ! Μήπως κοινωνοῦσε μέ κάποιον «ἐπίσκοπον» ὁ Ἅγιος καί δέν τό γνωρίζω;

Vasileios Jesusslave  Δημήτριος Χατζηνικολάου

Δεν γνωρίζετε άλλους που κοινωνούσαν για κάποιο διάστημα μέχρι συνοδικής καταδίκης; Δηλαδή εάν οι πρώτοι αποτειχισμένοι κάθε φορά δημιουργούσαν νέα θυσιαστήρια ή και συνόδους, χωρίς να αφήνουν χρόνο στους άλλους να συνειδητοποιήσουν, τι θα γινόταν; Θα ήταν άκυρα τα μυστήρια της υπόλοιπης εκκλησίας και θα "πέθαιναν στην αίρεση" μερικοί; Θα ήταν ανυπόστατοι οι γάμοι; Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ο Άγιος δεν επέλεξε απλά να μην κοινωνεί κατά συνείδηση με τους άλλους, μεγεθύνοντας τον αγώνα του και το μήνυμα του και όχι επειδή πίστευε στον άμεσο αυτόματο μολυσμό χωρίς συνοδική καταδίκη; Υπήρχαν διάφορες περιπτώσεις και συνδυασμοί στην συμπεριφορά αγίων και πιστών στην ιστορία και πάντα υπάρχει η υποκειμενικότητα αλλά και η διάκριση εκ του αγίου Πνεύματος. Έχουν εκτεθεί οι απόψεις και είναι καλό να μην επικεντρωνόμαστε σε μια μόνο περίπτωση, καθώς υπάρχουν κυμαινόμενες εφαρμογές του κανόνα ως προς την οικονομία και κοινωνία. Νομίζετε ότι όλοι πρέπει να μπορούν να δουν την ομοίωση της κατάστασης με του Αγίου που λέτε; Εκεί είναι το κλειδί και εκεί θα είναι στην εποχή αντίχριστου. Αλλιώς να καταργηθεί το ευαγγέλιο όπως το γνωρίζουμε, να βγουν εικόνες και να μπουν αστέρια και άγγελοι, να κηρυχθεί νέος Χριστός και αλλιώς ο οικουμενισμός (= ..κουμμουνισμός) σε ακατήχητο και εκκοσμικευμένο ποίμνιο και βολεμένους μισθωτούς. Εκεί δεν υπάρχει "προαιρετικό", όπως και δεν υπάρχει εάν στο παράδειγμα

ο Ιερέας στην Πάτρα διακοσμήσει με "πεντάλφες" στο ιερό θυσιαστήριο. Τότε ο ιερέας από την Θεσσαλονίκη δεν θα δεχτεί κατά άκρως διαμαρτυρόμενη συνείδηση να συνλειτουργήσει και άψογα θα κάνει.

Μην αναμένουμε από όλους το ίδιο δογματικό κριτήριο και ευαισθησία, σε σχετικά δυσδιάκριτα σε πολλούς σοβαρά θέματα.

Το πρόβλημα είναι με τους λόγιους γνωρίζοντες που πολεμούν και ειρωνεύονται τον κανόνα και οχι τον απλό κόσμο, που δρα και θα δράσει κατά συνείδηση και θεσπίζοντας τα ομολογιακά του όρια, χωρίς την άδεια της συνόδου βέβαια. Ήδη ο ιός ξύπνησε περισσοτέρους πιστούς.

Το θέμα είναι η κατάγνωση της αίρεσης και η αποφυγή της μονιμοποίησης της οικονομίας.

Δεν γίνεται να δεχτούμε αυτόματο μολυσμό όλων των μη αποτειχισμένων ακαριαία με την πρώτη πτώση, αλλιώς ο κανόνας δεν θα προέβλεπε την περίπτωση για όσους δεν γνώριζαν ή δεν πρόλαβαν ή δείλιασαν. Δεν γίνεται να βάλουμε χρονικό όριο στην οικονομία που να ισχύει για όλες τις περιπτώσεις. Δεν τιμωρεί άμεσα μεν ο κανόνας αλλά αφήνει ανοιχτή την πιθανότητα καταλογισμού χλιαρότητας της πίστης σε σχέση με το προβαλλόμενο επίπεδο τίμησης όσων το έπραξαν, τον κίνδυνο κατάχρησης της οικονομίας, της αδιαφορίας και της έκπτωσης του δογματικού κριτηρίου. Και εκεί έχει σχετικά χωρία η Γραφή, και διάφορα λόγια και παραινέσεις οι άγιοι. Άλλωστε το άρθρο προτείνει την στάση διαμαρτυρίας (και καλά θα κάνουν). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ορθή άψογη στάση θεωρητικά θα ήταν η ακρίβεια σχεδόν ταυτόχρονα από όλους, ένα οργανωμένο σαμποτάζ στις αυθαιρεσίες με σκοπό την μετάνοια ή την καθαίρεση. Υπήρξαν περιπτώσεις που αυτή έγινε από συνειδητοποιημένο πλήρωμα. Σήμερα υπάρχουν ελαφρυντικά τρόπω τινά. Σοφός γέροντας ασκητής δείχνει επίσης ότι οι μελλοντικές γενιές θα υστερούν στην άσκηση κ.τ.λ αλλά λόγω μεγέθους πειρασμού θα καταφέρουν περισσότερα από παλαιούς ασκητές. Ο Θεός έχει πολύπλοκα και αδιανόητα κριτήρια αξιολόγησης της κάθε περίπτωσης και υπάρχουν σαφείς εξαιρέσεις για όλους και για όλα. Όπως επίσης έχει και τους πνευματικούς νόμους για σωματική ασθένεια και μαρτύριο για όσους έχουν αρκετό σπόρο αρετής αλλά έχουν χρωστούμενα για την αιώνια ζυγαριά.

Μην πέφτουμε μόνο στο ερμηνευτικό γραμμα και την απολυτοποίηση ακόμα και στα λόγια αγίων , αλλά να τα ταιριάζουμε συνεκτικά στο ευρύτερο παζλ της πλούσιας πλέον ιεράς παρακαταθήκης.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Vasileios Jesusslave

Πολλά λόγια σε άνθρωπο που δεν καταλαβαίνει και ανήκει αλλού. Τα επανέλαβε και στον ιστολόγιο του Ριτσούδη και τώρα παρουσιάζουν εμένα ως ανόητο σεργιανιστή ουνίτη προδότη και το Κατάνυξη ως απόβρασμα μεταπατερικής θεολογίας. Κρατώ μέιλ συνομιλίας μας. Μιλάμε για διαστροφική παράνοια! Πιο λιανά απ' ό,τι την έκανα την αποτείχιση θα ήταν για βρεφονηπιακό σταθμό. Δεν τα παίρνουν οι άνθρωποι. Άδικος κόπος!

Δημήτριος Χατζηνικολάου  Vasileios Jesusslave

Ἀγαπητέ μου Βασίλειε, Χριστός Ἀνέστη!

Μήν μοῦ βάζῃς, σέ παρακαλῶ, στό στόμα μου λόγια πού δέν ἔχω εἰπεῖ. Χάριν παραδείγματος, δέν ἔχω εἰπεῖ ὅτι τά μυστήρια τῶν μή ἀποτειχισμένων εἶναι ἄκυρα, οὔτε κατακρίνω κανένα ὡς «μολυσμένον» ἐπειδή δέν ἔχει ἀποτειχισθῆ, καθότι κι ἐγώ στά 43 μου ἀπετειχίσθην κ.λπ. Ὀργίζομαι, ὅμως, ὅταν γράφωνται οἱ ὡς ἄνω ἀντιευαγγελικές καί ἀντιπατερικές θέσεις. Ἀλλά, ἐμεῖς οἱ δύο τό ἐξαντλήσαμε τό θέμα πρό ὀλίγων μηνῶν, συνεπῶς δέν θά ἤθελα νά ἐπανέλθω.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Δημήτριος Χατζηνικολάου

Είστε αλλού κύριε. Καληνύχτα σας.

Δημήτριος Χατζηνικολάου  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ἀκαταμάχητη ἡ «ἐπιχειρηματολογία» σας! Καληνύκτα καί σέ σᾶς!

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Δημήτριος Χατζηνικολάου

Η επιχειρηματολογία βρίσκεται στο κείμενο και σε σχόλια. Αν δεν σου αρέσει, τα κουβαδάκια σου και σ' άλλη παραλία.

ΣΤΑΥΡΟΣ Τ.  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Συμφωνώ με τον αγαπητό κ. Χατζηνικολάου στο ότι σήμερα υπάρχει Συνοδικότητα της αιρέσεως (αποδοχή από το Σύνολο της Συνόδου) και δεν είμαστε π.χ. στο 1960, όπως αντιμετωπίζουνε κάποιοι άλλοι τη κατάσταση. Οπότε δεν υπήρχε λόγος να αναφέρει τον β΄κανόνα της εν Αντιοχεία, που εκεί έχω διαφωνίες....

Προφανώς όμως δεν μπορει να γίνει κάποιος διάλογος γενικότερα εδώ πέρα, καθώς κυριαρχεί ο λόγος του κ. Απόστολου, που δείχνει και το πνεύμα του...λυπάμαι

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  ΣΤΑΥΡΟΣ Τ.

Να λυπάστε που συμφωνείτε με τον κ. Χ. τα επιχειρήματα του οποίου είναι υβριστικά και άστατα μαζί και του Μαρίνου Ριτσούδη, του επηρμένου αποταγμένου αξιωματικού που το 1999 αντί να παραιτηθεί έπαιξε θέατρο παριστάνοντας τον αντιστασιακό για τη δημοσιότητα, στο ιστολόγιό του που με καθυβρίζει κι αυτός μαζί με τον κ. Χ ως σχολιαστή, χαρακτηρίζοντάς με σε προσωπικό διάλογο ουνίτη και ένα σωρό άλλες γελοιότητες. Διάλογος που εγγίζει τα όρια της ψυχοπάθειας, λυπάμαι αλλά δεν μπορεί να γίνει. Αν η αποτείχιση δεν έγινε κατανοητή και με αυτή την ανάλυση που πραγματοποιήθηκε, δεν μπορεί να γίνει τίποτα άλλο. Κρατά καθένας τις απόψεις του σεβόμενος τον άλλον, όχι την ανοησία του όμως.

Δημήτριος Χατζηνικολάου  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Οὐδείς σᾶς ἐξύβρισε, κ. Σαραντίδη! Ἐσεῖς ἐφηύρατε νέαν ἐκκλησιολογίαν καί μέ βάσιν αὐτήν συκοφαντεῖτε τούς ἀποτειχισθέντας τοῦ 1924 κ.λπ.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Δημήτριος Χατζηνικολάου

Δεν ανήκετε εδώ κύριε. Η παραλία σας είναι στο 1924. Επιστρέψατε εκεί και στα ιστολόγια που αρέσκεστε.

Romios XO  Συγχαρητήρια, πολυ χρησιμα τα αρθρα περι αποτειχισης.

nikos amarant  Ευχαριστούμε κ. Σαραντίδη για το άρθρο σας! Πολύ ωραίο!

filoumenos  Ωραία προσέγγιση του κ.Σαραντίδη σε και αλήθειες που πολλοί παρεξηγούν.

Πράγματι δεν υπάρχει ''έναρξη'' αποτείχισης. Η Αποτείχιση όπως πολύ εύστοχα αναφέρει, έχει την αρχή της απο το μυστήριο του Βαπτίσματος, και οφείλει να εφαρμόζεται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στην απλή της μορφή απο ΟΛΟΥΣ . Κληρικούς και λαϊκους, όταν υπάρχει ''θέμα'' με τον Δεσπότη τους.

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣ ''ΜΟΡΦΗΣ'' ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ: Όχι πολλά πολλά με τον Δεσπότη πέρα απο την λειτουργική μνημόνευση του.

(Δειγματοληπτικά) : Άρνηση του Ιερέως σε τυχόν προσκλήσεις προς αυτόν, για συλλείτουργα, πανηγύρεις, εκδρομές, ημερίδες και λοιπές εκλδηλώσεις της Μητρόπολης του.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ. Κατ' αναλογίαν τα ίδια.

Στην ''εξιδικευμένη'' μορφή η Αποτείχιση είναι πιό σαφής:

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ: Εφαρμογή του 15ου Κανόνα της Α/Β

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ : Συμπόρευση μόνο με τους Ιερείς αυτούς.

ΒΕΒΑΙΑ, μέχρι το Κολυμπάρι, υπήρχε δυνατότητα επιλογής μεταξύ των δύο μορφών της. Απο το Ουκρανικό όμως αυτοκέφαλο και μετά (που εκεί έχουμε κοινωνία πλεόν με ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΩΣ καταδικασμένα απο την Εκκλησία πρόσωπα, και ΟΧΙ απλά με τους ακαταδίκαστους ακόμα οικουμενιστές, όπως ίσχυε πρίν το Ουκρανικό ) ,δεν ξέρω κατα πόσο είναι ''αμόλυντη'' για την ψυχή και του Ιερέα και του πιστού, η συνέχιση της πρώτης ''soft'' μορφής αποτείχισης.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  filoumenos

Ναι αλλά δεν υπάρχει soft και hard αποτείχιση και το ουκρανικό από μόνο του δεν μπορεί να δικαιολογήσει αποτείχιση ιερωμένου εκτός αν αποδείξει ότι εμπλέκεται το ουκρανικό και με αίρεση. Προσοχή, η διακοπή μνημόνευσης προϋποθέτει αίρεση γυμνή τη κεφαλή. Τα άλλα όλων μας, πάνε στα soft που λέτε.

Νικόλαος Καλλές  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Να ρωτήσω: η αναγνώριση από την σύνοδο της ιεραρχιας της Ελλάδος α) του εκκλητου από κάθε ξενη δικαιοδοσια προς το πρόσωπο του Πατριάρχου, β) και η αναγνώριση της επέμβασης σε ξένη εκκλησιαστική δικαιοδοσία ως πράξη ορθή, γ) και η αναγνώριση δύο επισκόπων ( αυτοί θεωρούν επίσκοπο τον Επιφάνιο) στην ίδια περιοχή δεν συνιστούν διακήρυξη συνοδική εκκλησιολογικων αιρέσεων, διαστρεφοντας το κανονικό δίκαιο ή και καταργώντας το;;;

Εμένα έτσι μου φαίνεται και νομίζω ότι το υπόβαθρο να τα θεωρησουμε αιρεσεις υπάρχει για τους εξής λόγους :

α) αν σκεφτούμε οτι η εικονομαχία άμεσα άμεσα δεν χτύπησε ούτε καν κάποιον κανόνα, αλλά αυτή την αγραφη παράδοση και θεωρήθηκε αίρεση, εδώ πολλω μαλλον όταν χτυπονται καταγεγραμμένοι κανόνες, και χτυπώνται με συνοδικό τροπο θεωρώ ότι αυτό συνιστά αίρεση εκκλησιολογική. Όπως πχ η πορνεία είναι αμαρτία, το να διακηρύσσεται όμως ως αγαθή πράξη αποτελεί αίρεση ( Νικολαΐτες) έτσι και εδώ , την παρανομία - παράβαση τριών εκκλησιαστικων κανόνων την θεσμοθετουν ως νομιμότητα.....

Β) παρότι είναι δυνατό επιχειρημα το γεγονός πως θεωρήθηκε αίρεση η διακήρυξη της καταπάτησης μιας ΑΓΡΑΦΗΣ παράδοσης ως πραγμα ορθο, (άρα συνειρμικά πόσο μάλλον η διακηρυξη καταπάτησης καταγεγραμμένης παραδοσης) , θα προσθέσω όμως το εξής για να αναίρεσω και την άποψη ότι η εικονομαχία αφορουσε ζήτημα πίστεως, ενώ εδώ έχουμε αμιγώς διοικητικά θεματα:

το εκκλητο απο όλες τις κατευθύνσεις προς ένα πατριαρχειο θεωρήθηκε (ως τμήμα του παπικού πρωτείο) από τους πατέρες ότι είναι και αυτό αίρεση που μας διαχωρίζει από τους λατινους, εδώ πάλι το ξανα έχουμε ενώπιον μας ( εκκλητο) να το καθιερώνει συνοδικά η ιεραρχία της Ελλάδος. Αλλά και κατά αντιστοιχία εφόσον αυτό που είναι διοικητικός κανονας, το θεώρησαν οι πατέρες αίρεση, καθότι κηρύχθηκε δημόσια η παράβαση του ως σωστή πραξη ,τότε και τα άλλα ( αναγνώριση δύο επισκόπων σε μια Μητρόπολη, επέμβαση σε ξένη εκκλησιαστική δικαιοδοσία- και αυτό είναι τμήμα καταδικασμένης αίρεσης του παπικού πρωτειου-) εφόσον κηρυττονται δημόσια ως ορθά, κατανοώ οτι παύει να μας απασχολεί πλεον αν είναι διοικητικής φύσεως η παρανομία, αλλά εξεταζουμε αν αποτελεί αίρεση αυτή η ενέργεια, δηλαδή η συνοδική επικύρωση της παρανομίας ( της όποιας παρανομίας) ως νομιμοτητα, καθώς πλέον το ερώτημα μετατίθεται από το αν αποτελει μια παρανομία, στο αν αποτελεί αιρεση η συνοδικη δημοσια διακηρυξη μιας παρανομίας ως δηθεν νομιμότητα.

(Με απλά λόγια να κηρύξω παρανομία ως νομιμότητα αποτελεί αίρεση, εκτός αν δηλώνω άθεος και προωθώ μια μη "χριστιανική" πίστη ή προωθω μια παντελώς αθεια - η οποια βεβαια είναι απρόσωπη λατρεία ύλης ή/και ιδεων-)

Αν συμφωνείτε με τα παραπάνω ή διαφωνειτε πείτε μου. Χωρίς να έχω προθεση να εξελιχθεί σε μακροσκελή συζήτηση 😋

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Νικόλαος Καλλές

Σύντομα. Η αίρεση για να εμπίπτει στον 15ο πρέπει να είναι κατεγνωσμένη από τουλάχιστον έναν άγιο ή Σύνοδο. Αν καταφέρετε να το αποδείξετε για το ουκρανικό σχίσμα, ανακοινώστε το. Για μένα, είναι αλλά θέλει δουλειά για να αποδειχθεί και να μην εκτεθούμε. Συνεπώς καλύτερα για ασφάλεια να γυρνάμε στο Κολυμπάρι. Ο ουκρανιστής είναι και κολυμπαριστής. Καλή η επιχειρηματολογία σας αλλά προσοχή. Άλλο κατεγνωσμένο, άλλο αμαρτία, άλλο αίρεση γενικά. Επεξεργαστείτε τις σκέψεις σας και δημοσιεύστε τες με μορφή αρθρογραφίας.

Νικόλαος Καλλές  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ • 12 ώρες πριν

Ναι.... Σίγουρα για όσα αφορούν το πρωτείο ( εκκλητος και εισπηδηση σε ξένη εκκλησιαστική δικαιοδοσια) υπάρχουν άγιοι πατέρες και σύνοδοι που τα κατεγνωσανε πολεμώντας τα στην εποχή τους, τώρα για την ύπαρξη δύο ενεργων μητροπολιτών σε μια επισκοπη ( εκ των οποίων ο ένας είναι και αβάπτιστος!!!! 😂🤔??!!!??!!!) δεν ξέρω κάτι παρόμοιο, αλλά φτάνει που και τούτο αποτελεί απόρροια παπικού πρωτείου (επεβληθη δια της επέμβασης σε ξένη εκκλησιαστική δικαιοδοσία που το επικύρωσε ως ορθό η ελληνική ιεραρχια )

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Νικόλαος Καλλές

Γι' αυτό αποτειχιζόμαστε για το Κολυμπάρι που τα πιάνει όλα με ασφάλεια. Σίγουρα πράγματα!

Νικόλαος Καλλές  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Έτσι....απλά είχα την απορία....εγώ αποτειχιστηκα επί ουκρανικού βέβαια......και κέρδισα γιατί μετά δύο εβδομάδες φέρανε στην ενορία μου επί πανυγήρει του Αγίου Δημητρίου ( παραμονή στον εσπερινό) να προεξάρχει ο ψευδεπίσκοπος Ολβιας , όχι ότι θα πήγαινα και να μην είχα αποτειχιστει, διοτι εγώ είχα γνώση ήξερα ποιος είναι ο επιφανιος ( οι άλλοι όμως;;; Θλιβερό), και όταν είχε έρθει ο Ιγνάτιος το 15αυγουστο στις παρακλήσεις εγώ δεν πάταγα επί παρουσία του

Και βάλανε τον σχισματικο να λιτάνευσει το λείψανο του Αγίου Δημητρίου στον Αλμυρό...... υπάρχει και το σχετικο βίντεο

Να σας έχει η Παναγία καλά εύχομαι

filoumenos  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ • 16 ώρες πριν • edited

Η Αποτείχιση με αιτία το Ουκρανικό είναι μονόδρομος διότι ξεπερνάει σε σοβαρότητα το παράπτωμα που θέτει ο Κανόνας ώς όρο για εφαρμογή του. Ο Ιερός Κανόνας αναφέρεται σε αιρετίζοντα που έστω και ετσι, είναι όμως ακόμα ΜΕΛΟΣ της Εκκλησίας με χάρη και έγκυρα μυστήρια, ενώ οι σχισματικοί Ουκρανοί, δεν είναι ούτε καν λαϊκά μέλη της Εκκλησίας....

Επι της ουσίας, η αποτείχιση του Κληρικού στην εποχή του Ουκρανικού ''δουλεύει'' επάνω στους σχετικούς Ιερούς κανόνες περι κοινωνίας με ακοινώνητους.

ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΗΚΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΨΗΛΑ! ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝ, ΔΙΑΝΟΗΘΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΟΥΝ ΜΕ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΧΗ ΟΤΙ ΕΠΙΣΗΜΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΘΑ ΚΟΙΝΩΝΑΝΕ ΜΕ ΨΕΥΔΟΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΛΑΊΚΟΙ...Το σκέφτηκαν οι Πατέρες ,για μεμονωμένη ''κοινωνία'' με ακοινωνήτους και το είχαν προβλέψει νομοθετώντας σχετικά. Αλλα τέτοια ξεφτίλα, δεν την φαντάστηκαν

Γι αυτό λέμε ότι το Ουκρανικό είναι πάρα πολύ μεγάλη αμαρτία για τις Εκκλησίες που το αποδέχτηκαν και τους Ιερείς και λαϊκούς που παραμένουν σε κοινωνία μαζί τους, και ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ στην Εκκλησιαστική Ιστορία

ΓΙ αυτό και ο Κορονοϊος εκδικήθηκε (δηλαδή ο Θεός) και επέτρεψε να ταπεινώσουν την άβουλη Εκκλησία της Ελλάδος τρία πιτσιρίκια! (Πρωθυπουργός, Χαρδαλιάς, Κεραμέως)

Γι αυτό και ο ελέφαντας κάτω στην Αφρική ΠΕΤΑΞΕ στα βοθρόνερα τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας που είχε ανέβει επάνω του (Μητρόπολη Καμερούν, βλέπε σχετική διήγηση π. Ε. Παπανικολάου), αφού και εκείνος αναγνώρισε τους σχισματικούς.

Γι αυτό και θα έρθουν ακόμα χειρότερες ταπεινώσεις απο τον Θεό...Επειδή είναι κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί στην ζωή της Εκκλησίας αυτό.

https://www.gustoproducts.g...

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  filoumenos

Υ.Γ.  Δεν ξέρω γιατί πέταξε τον Αλεξανδρείας ο ιπποπόταμος (όχι ελέφαντας), ο π. Ευάγγελος τα λέει περίφημα αλλά στο θέμα της αποτείχισης είναι θλιβερός.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  filoumenos

Ιεροί Κανόνες ποτέ δεν σηκώνουν τα χέρια ψηλά αν υπάρχουν. Αν δεν υπάρχουν, πάμε με την Ιερά Παράδοση γενικώς και ειδικώς. Μην μπερδευόμαστε! Αποτείχιση με την έννοια του 15ου για σχίσμα, δεν υπάρχει. Πρέπει να στοιχειοθετείται αίρεση κατεγνωσμένη γυμνή τη κεφαλή για να διακοπεί η μνημόνευση. Κι αφού δεν υπάρχει, δεν θα εφεύρουμε τώρα δικά μας. Το Κολυμπάρι είναι το κλειδί. Άλλωστε, δεν υπάρχει ουκρανιστής που να μην είναι και κολυμπαριστής. Συνεπώς, μ΄ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.

filoumenos  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ναι αλλα όσο είχαμε Κολυμπάρι χωρίς Ουκρανικό, δεν ήταν εφάμαρτο να παραμείνεις σε κοινωνία με την διοικούσα Εκκλησία . Επέλεγες παραδοσιακό Ιερέα κτλ κτλ. Μετά τις 12 Οκτωβρίου πέρυσι όμως, ΕΙΝΑΙ...διότι πρόκειται για άτομα που δεν ειναι ουτε κάν απλά μέλη της Εκκλησίας. Αυτό λέμε.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  filoumenos

Αυτό δεν είναι αποτείχιση. Είναι εκ των ων ουκ άνευ. Τι δουλειά έχω με τον αναθεματισμένο και καθηρημένο αυτοχειροτόνητο; Τον αφορισμένο λαϊκό δηλαδή. Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο.

filoumenos  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Εφόσον είσαι σε κοινωνία με μία Εκκλησία που αναγνωρίζει τους αφορισμένους και όχι, τον κανονικό Μητροπολίτη ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, (Δηλαδή την Εκκλησία της Ελλάδος) έχεις σχέση και εσύ, δια του Επισκόπου σου...

Βέβαια, δεν έχεις την ίδια ευθύνη με τους κατ εξοχήν υπευθύνους. Ε΄χεις όμως την ευθύνη που σου αναλογεί ώς λαϊκός, και δυστυχώς και κάποιας ε΄κτασης ρύπου επάνω σου (επι της κοινωνίας προς το παρόν. ΡΥΠΟ ''ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ'' θα έχεις όταν καταδικαστούν και οι δικοί μας εδώ. Προς το παρόν η Εκκλησία έχει καταδικασμένους τους ''απο εκεί''...) Παράδειγμα αναφέρω. Μην τα πα΄ρεις τοις μετρητοίς αυτά, για λόγου σου)

Πάντως μερίδιο ευθύνης υπάρχει σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας μέχρι και την καντιλαναύτισα ...

Σε μιά σχολική τάξη, έαν κάποιοι μαθητές είναι γνωστοί ''ταραξίες'' και προξενούν φθορές , κάνουν φασαρία εν ώρα μαθήματος κ.α, όταν αυτή η τάξη τιμωρηθεί ομαδικά απ την διεύθυνση του Σχολείου (στα παλιά χρόνια συνέβαινε), τιμωρούνται μαζί και εκείνοι που ήταν επιμελείς μαθητές και διαφωνούσαν με τις πρακτικές της ''γαλαρίας''...

Το θέμα είναι να ζητήσεις ''μεταγραφή'' να μην έχεις κοινωνία με την ''γαλαρία''

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  filoumenos

Όχι, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ό,τι μεμπτό και να έχει κάνει ο επίσκοπός μου και η Ιερά Σύνοδος, χρειάζεται Σύνοδος για να καθαιρεθεί ή να αλλάξει. Για τη διακοπή μνημόνευσης, εξαντλήθηκε. Για την εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς, απλά δεν πρέπει να την έχουμε πάρα μόνο με αποτειχισμένους ή κατ' οικονομία με παραδοσιακούς αν δεν γίνεται το πρώτο. Τα συγκοινωνούντα δοχεία είναι λάθος. Χιλιοειπωμένα και αυτά!

filoumenos  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Μην τα μπερδεύεις αδελφέ μου.

Η Θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων είναι λάθος όταν την επικαλούνται ορισμένοι ζηλωτες με το παλαιό εορτολόγιο που ισχυρίζονται θεολογικά αυθαιρέτως ότι τα μυστήρια με το νέο απώλεσαν την χάρη επειδή ΄ταχα είμαστε σε λειτουργική κοινωνία με τον Βαρθολομαίο κτλ.

Ως θεωρία υπάρχει μέσα στους Ιερούς Κανόνες!

Άν δεν υπήρχε, τότε γιατί οι Ιεροί Κανόνες λένε : «ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος έσται» ;;

Συνεπώς κολλάς. Είναι γρίπη...Απλά ξαναλέμε, υπάρχει αφενός, ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΗ ευθύνης αναλόγως (Επίσκοπος, Κληρικός, λαϊκός), και ακόμα (εφόσον είναι ακαταδίκαστοι οι δικοί μας απο εδώ ,που κοινωνούν με τους σχισματικούς), προς το παρόν είναι ''ηθική'', και όχι ''ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ''

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  filoumenos

Λυπάμαι αλλά τα έχετε λίγο ανακατεμένα. Το έσται παραπέμπει σε μέλλοντα και σε μελλοντική συνοδική καταδίκη. Μέχρι να καθαιρεθεί επίσημα, δεν είναι ακοινώνητος αλλά εμείς δεν θέλουμε να έχουμε κοινωνία μαζί του. Αν ήταν έτσι, τότε π.χ. ο παπάς που στεφανώνει ζευγάρι ή βαπτίζει μωρό και ο επίσκοπός του είχε συλλειτουργήσει με ακοινώνητο σχισματικό, δεν θα έχει κάνει γάμο ή βάπτιση;

Τόσο απλό και πάλι δεν γίνεται κατανοητό. Κοντεύουμε να ξαναγράψουμε άρθρο σε συνέχειες. Δεν θα έγραφα ολόκληρο κείμενο για κάτι μη ξεκαθαρισμένο.

filoumenos  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Αδελφέ μου είπα εγώ ότι είναι άκυρα τα μυστήρια των δικών μας απο εδώ;!! (Προφανώς διαβάζεις επι τροχάδην ότι γραφω)

Άκυρα είναι των ''απο εκεί'' δηλαδή των σχισματικών, με τους οποίους οι δικοί μας απο εδώ είναι σε κοινωνία, επειδή εκείνοι (οι σχισματικοί), είναι ήδη καταδικασμένοι και εκτός Εκκλησίας! Όταν με ''το καλό'' καταδικαστούν και οι δικοί μας απο εδώ, τότε, θα είναι ΑΚΥΡΑ και των δικών μας εδώ τα μυστήρια...(''ακαδημαϊκό'' βέβαια το τελευταίο αφού τότε, ΔΕΝ θα κατέχουν τους Ναούς μας)

ΣΥΝΕΠΏΣ: Και ο Παπάς που λές ότι στεφανώνει ένα ζευγάρι ,αλλα όχι μόνο ο Παπάς αλλα και ο Επίσκοπος του που αναφέρεις, ΑΣΧΕΤΩΣ της κοινωνίας εκείνου με τους σχισματικούς, και ο δικός μας Επίσκοπος, ακόμα έχει ε΄γκυρα μυστήρια!

Άν διάβαζες που έγραφα πιό πάνω θα έβλεπες ότι διαχωρίζω τον ηθικό μολυσμό (που ακόμα δεν επηρεάζει την εγκυρότητα των μυστηρίων), απο τον ''ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ'' (που εκεί όντως ΔΕΝ έχουμε μυστήρια). ''Οντολογικό'' μολυσμό προς το παρόν έχουν μόνοι οι ''απο εκεί'' . Οι τσαρλατάνοι μεταμφιεσμένοι σε Ιερείς και Δεσποτάδες Ουκρανοί. Μάλλον δεν διαβάζεις προσεχτικά τι γράφω.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  filoumenos

Νομίζω ότι πρέπει να σταματήσει ο διάλογος εδώ. Απάντησα στη λανθασμένη άποψη περί συγκοινωνίας και εξήγησα το έσται που ερμηνεύσατε λάθος. Πιο συγκεκριμένα δεν γίνεται και διαβάζω πολύ καλά. Το άκυρο, προκύπτει. Αν ο κοινωνών με ακοινώνητο είναι ακοινώνητος άμεσα, τότε είναι ακοινώνητο και το Μυστήριο που εκτελεί. Σεις διερωτηθήκατε για το έσται! Βάλτε τελεία.

filoumenos  ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Μιά τόσο ''αυτοματοποιημένη'' ερμηνεία επ αυτού, είναι δική σας. Ευχαριστώ και εγώ για τον διάλογο.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  filoumenos

Όχι, δεν είναι δική μου. Σταματάει εδώ.

ανώνυμος

O π. Αγγελος Αγγελακόπουλος επεσήμανε σε πρόσφατο άρθρο του ότι ετυμολογικά και εννοιολογικά η λέξη "αποτειχισμένος" σημαίνει κάποιον που έχτισε τείχος ΜΕΣΑ στο χώρο του για να προστατευτεί και να εμποδίσει να εισέλθουν από ΕΞΩ ανεπιθύμητοι φίλοι κι εχθροί. Αυτό τα λέει όλα. Ο ίδιος ο Κύριός μας αναφέρεται στην "αποτείχιση" των προβάτων δηλ.των λαικών : "αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσι, αλλά φεύξονται απ΄ αυτού " (Ιωαν. 10, στ.5) ότι φεύγουν μακριά από τους αλλότριους ποιμένες. Με άλλα λόγια όταν εμείς οι λαϊκοί απομακρυνόμαστε από αιρετίζοντες για να προστατέψουμε την πίστη μας, εφαρμόζουμε σαφή εντολή του Ευαγγελίου. Για τους κληρικούς ισχύει ο 15ος Κανόνας. Το προαιρετικό,όμως, του Κανόνα δεν μπορεί να είναι δικαιολογία ενώπιον Θεού και ανθρώπων και ένα "φύλλο συκής". Δηλ. αν εξαπλωθεί η αίρεση παντού και ταχύτατα και καταστρέφει τη σωτηρία του ποιμνίου του, όπως συμβαίνει σήμερα, πάλι ο ποιμένας κληρικός θα μείνει αδρανής και δεν θα αντιδρά αφήνοντας έκθετα και απροστάτευτα τα πρόβατά του δηλ. θα καταπατά τον όρκο της ιεροσύνης του με το πρόσχημα ότι η υποχρέωση αντίδρασης είναι πρoαιρετική ; καίγεται το δάσος και λέμε ότι είναι προαιρετικό να καλέσουμε την πυροσβεστική να σβήσει τη φωτιά; ή κάνουμε μόνον προσευχή στο Θεό για να φυσήξει ευνοικός άνεμος και να τη σβήσει όπως λενε οι "νανουριστές"; Το εντελώς αντίθετο διδάσκει η Εκκλησιαστική μας Παράδοση και οι Πατέρες.

Και μια ερώτηση: αναφέρεται ότι στη Θεία Λειτουργία η φράση ¨ορθοτομεί το λόγο" είναι ευχή κι όχι διαπίστωση, συνεπώς, ο ιερέας που μνημονεύει αιρετίζοντα Επίσκοπο με τη φράση αυτή δεν ψεύδεται εκείνη την ώρα, απλώς του εύχεται να ορθοτομεί. Μπορεί η ΚΑΤΑΝΥΞΗ ή ο π. Νικόλαος ή κανείς άλλος να απαντήσει ; Ευχαριστώ.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  ανώνυμος

Ξαναδιαβάστε τη Θ. Λειτουργία με τον Όρθρο μαζί και θα καταλάβετε. Αλλά ακόμη και αν ήταν πάντοτε ευκτική, ο Κανόνας ομιλεί ξεκάθαρα για αποτείχιση με διαστολή κοινωνίας. Τώρα, πώς θα μνημονεύει και θα κάνει διαστολή κοινωνίας λόγω αίρεσης; Δεν κάνουμε γραμματική ή καλύτερα η γραμματική υπηρετεί τον Κανόνα και όχι το αντίστροφο. Και γιατί ανώνυμος;

Τὰ κείμενα ποὺ «ἀγνοεῖ»ὁ κ. Σαραντίδης:

Γράφει ο κ. Σαραντίδης: «Επισημαίνουμε με έμφαση το λεπτό σημείο, που αποτειχισμένος από τον επίσκοπό του ιερέας πρέπει να κοινωνεί με τους μη αποτειχισμένους. Τούτο είναι ορθόν, άλλως κάνει σχίσμα. Αλλά αυτό λειτουργεί και αντίστροφα: Και ο μη αποτειχισμένος να κοινωνεί με τον αποτειχισμένο. Όπως ο μακαριστός Καντιώτης, τότε για τον Αθηναγόρα. Δεν μνημόνευε επί τριετία τον Πατριάρχη αλλά είχε πλήρη κοινωνία με την Ιερά Σύνοδο και αντιστρόφως».

Ο κ. Σαραντίδης είναι γνωστό ότι δεν χρησιμοποιεί ποτέ πατερικές πηγές, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του ως αυθεντία (ως εκ τούτου υβρίζει πάντοτε και τους με αυτόν διαφωνούντες). Γιατί αν τις χρησιμοποιούσε θα έβλεπε, ότι ο αγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης έγραφε «τοῦ τε Ἁγίου Ἀθανασίου προστάσσοντος μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν» (Ἐπιστολαί, 466, l.17-18).

Καὶ ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως, ἅγιος Γερμανὸς ὁ νέος, συμβουλεύει τὴν ἀποχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ ἐκείνους τοὺς «ὀρθόδοξους» ποὺ κοινωνοῦσαν μὲ τοὺς Λατίνους. Συμβούλευε ἀκόμα τους λαϊκούς, νὰ φεύγουν ὁλοταχῶς ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, ποὺ ἔδειξαν ὑποταγὴ στοὺς Λατίνους, καὶ μήτε σὲ Ἐκκλησία ποὺ ἐκεῖνοι λειτουργοῦν νὰ πηγαίνουν, μήτε νὰ παίρνουν εὐλογία ἀπὸ τὰ χέρια τους. Καλύτερα νὰ προσεύχεστε μόνοι στὰ σπίτια σας, παρὰ νὰ συγκεντρώνεστε στὴν ἐκκλησία μαζὶ μὲ τοὺς Λατινόφρονες κληρικοὺς καὶ λαϊκούς».

Τα πρακτικά της Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας:

«Εκείνοι μνημονεύονται επ’ εκκλησίαις, όσοι εισίν ομόδοξοι και κοινωνικοί προς την αυτήν Εκκλησίαν. Οι δε ακοινώνητοι, ουδέ μνημονεύονται, ουδέ έχει άδειαν τις των ιερωμένων εύχεσθαι επ’ εκκλησίαις υπέρ ακοινωνήτου».

Ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: «Ἐχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ, ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῆ τῆ φωνῆ ἀπεφήνατο». (αγ. Θεόδωρος Στουδίτης P.G. 99. 1049 Α). Καί ἀλλοῦ λέγει: «Οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν΄ οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς ού κατεποντίσθησαν, ὅμως τῆ κοινωνία τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (P.G. 99, 1164 Α). Δηλαδή: «Ἄλλοι μέν ἐναυάγησαν περί τήν πίστιν τελείως, ἄλλοι δέ, καίτοι ἐσωτερικῶς δέν ἀσπάσθηκαν τήν κηρυττομένην κακοδοξίαν, συναπωλέσθησαν ὅμως μέ τούς λοιπούς λόγω τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μετ’ αὐτῶν» (P.G. 99, 1164A).

Ο δε άγιος Μάρκος Ευγενικός δεν «κοινωνούσε» όχι μόνο με τον αιρετικό Πατριάρχη Μητροφάνη, αλλά ούτε και με όσους «κοινωνούσαν» μαζί με τον Μητροφάνη. Γι’ αυτό διαπλάστηκε στην Ορθοδοξία η αρχή, που είναι απόλυτα ορθή: «ο κοινωνών τω ακοινωνήτω, ακοινώνητος έστω»!

«Άπαντες οι της Εκκλησίας διδάσκαλοι, πάσαι οι σύνοδοι,πάσαι αι θείαι γραφαί,φεύγειν τους ετερόφρονας παραινούσι και της αυτών κοινωνίας διϊστασθαι».

Ο άγιος Μάρκος προσθέτει:

«φεύγετε ουν και υμείς, αδελφοί, την προς τους ακοινωνήτους κοινωνίαν και το μνημόσυνον των αμνημονεύτων. ΄Ίδε εγώ Μάρκος ο αμαρτωλός λέγω υμίν ότι ο μνημονεύων του πάπα ως ορθοδόξου αρχιερέως ένοχος έστι πάντα τον λατινισμόν εκπληρώσαι μέχρι και αυτής της κουράς των γενείων».

«…πολύς εστιν ο του μνημοσύνου λόγος και ουχί μικρός, διότι εκείνοι μνημονεύονται επ’ εκκλησίαις, όσοι εισί Ορθόδοξοι και κοινωνικοί προς την αυτήν εκκλησίαν. Οι δε ακοινώνητοι ούτε μνημονεύονται, ούτε γαρ έχει άδεια τις των ιερωμένων εύχεσθαι επ’ εκκλησίαις πώς ουν μνημονεύσωμεν αυτόν όντα Λατινόφρονα;».

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, όταν πιέζονταν να «κοινωνήση» με τον Μονοθελήτη Πατριάρχη
Κωνσταντινουπόλεως, υπό την προϋπόθεση να υπογράψη Ορθόδοξη Ομολογία Πίστεως, απάντησε ότι ούτε τότε θα «κοινωνούσε» μαζί του, γιατί αυτός στα δίπτυχα μνημονεύει τους αιρετικούς προκατόχους του Πατριάρχες. Γι’ αυτό, ο άγιος Μάξιμος είπε: «επειδή εκείνοις κοινωνείτε, ει και Ορθόδοξοι γένησθε, ου κοινωνώ υμίν, επειδή κοινωνείτε τοις ακοινωνήτοις».

Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος λέει: «Πας ο λέγων παρά τα διατεταγμένα, καν αξιόπιστος ή, καν νηστεύη, καν θαύματα ποιή, καν προφητεύη, λύκος φαινέσθω εν προβάτου δορά, προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος»! Ο δε άγιος Αναστάσιος ο Σιναϊτης, τονίζει: «Έχουμε διδαχθεί να μη δίνουμε σημασία στα θαύματα, όταν αυτός που τα ενεργεί διδάσκει αντίθετα προς την ευσέβεια»!

Γράφει ο κ. Σαραντίδης: «Επιμένουμε και πάλι ότι πρέπει να γίνεται διάκριση στους όρους “αποτείχιση” και “διακοπή μνημόνευσης”. 

«Γράφει ὁ π. Θεόδωρος στὸ ἄρθρο του «Ἀποτείχιση ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ ὄχι ἀπὸ τὴ Ἐκκλησία» μιλώντας γιὰ τὸν 15^ο Κανόνα: «Στὸ δεύτερο μισὸ ὅμως τοῦ κανόνος, ὅπου εἰσάγεται καὶ ἡ ἔννοια τῆς ἀποτειχίσεως, ὁ κανὼν προβαίνει σὲ μία ἐξαίρεση, μὲ βάση τὴν ὁποία ἠμποροῦν οἱ κληρικοὶ ὁποιασδήποτε βαθμίδος καὶ ἀξιώματος νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν ἱερατικῶς προϊστάμενό τους καὶ νὰ μὴ τὸν μνημονεύουν·... Γιὰ νὰ μὴ θεωρηθεῖ ὅμως ὅτι ἡ διακοπὴ μνημοσύνου, ἡ ἀποτείχιση, ἀπαγορεύεται παντελῶς... Ἔχει ἀποδειχθῆ ὅτι ὁ ὅρος “ἀποτείχιση”, ἐνῶ εἶναι ὀρθὸς καὶ κανονικός, δημιουργεῖ παρεξηγήσεις... καὶ πρέπει ἀντὶ αὐτοῦ νὰ χρησιμοποιεῖται ὁ ὅρος “Διακοπὴ κοινωνίας” καὶ καλύτερα “Διακοπὴ μνημοσύνου”... Τό “μνημονεύοντες” καὶ “μὴ μνημονεύοντες” ταιριάζει καὶ σήμερα». Δὲν διαβάζει ὁ κ. Σαραντίδης τὰ κείμενα τοῦ π. Θεοδώρου; Ἡ διακοπὴ μνημόνευσης εἶναι ἀποτείχιση καὶ δὲν εἶναι κάτι διαφορετικό».