Κωνσταντίνος Βαθιώτης - Αναπληρωτής Καθηγητής Ποινικού
Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΔΠΘ
Σε πρόσφατη ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε στον δημοσιογράφο κ. Σαχίνη (9,84 FM), ο κ. Γεώργιος Κασιμάτης, Ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Νομικής Σχολής Αθηνών, ίσως ο μόνος εν Ελλάδι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου που δεν πάσχει από “κορωνοϊκή ρινοκερίτιδα”, τοποθετήθηκε και πάλι μετά μεγίστης παρρησίας, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους.
Ανεξάρτητα από τις όποιες μικροεπιφυλάξεις μπορεί να εκφράσει κανείς π.χ. ως προς την εκτίμησή του ότι στην εποχή του κορωνοϊού δεν υπάρχει περίπτωση να διεξαχθεί πραγματικός, καταστροφικός πόλεμος (υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο αντίκειται στο ένστικτο επιβίωσης του ανθρώπου), η συνέντευξή του περιέχει σημαντικότατα “κλειδιά” για την κατανόηση όχι μόνο της “νομικής κόλασης” στην οποία κατακαίγεται η χώρα μας αλλά και του επιβεβλημένου τρόπου αντίδρασης των πολιτών. Η λύση κατ’ αυτόν είναι, δυστυχώς, μόνο μία: η “πειθαρχημένη αντίστασή” μας με επίκληση του άρθρου 120 του Συντάγματος.
Προσοχή: Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα ο ίδιος με τον καθηγητή προ ολίγων ημερών, μου διευκρίνισε ότι με τον όρο “πειθαρχημένη” εννοεί την συντονισμένη αντίσταση.
Η εν λόγω “λύση Κασιμάτη” σημαίνει ότι έχουμε φθάσει στο συνταγματικό non plus ultra, δηλ. στο “μη παρέκει”. Το μόνο ίσως που έχει απομείνει όρθιο είναι το άσυλο της κατοικίας. Όρθιο μεν, αλλ’ όχι και αν έ π α φ ο, αφ’ ενός λόγω της εισβολής –μέσω της νυχθημερόν ακτινοβολούσας τ η λ ε ο ρ ά σ ε ω ς– των “πλαστογράφων της καθημερινότητάς μας”, ήτοι των φασιστικών ΜΜΕ, αφ’ ετέρου λόγω της χριστουγεννιάτικης ε ι σ β ο λ ή ς αστυνομικών στα σπίτια πολιτών μετά τις καταγγελίες των καταδοτών. Αλλά με τον ρυθμό που βαδίζουμε, είναι ορατός ο κίνδυνος να καταργηθεί και το πάλαι ποτέ κραταιό νομικό απόφθεγμα “my home is my castle”.
Πάντως, η θέση του κ. Κασιμάτη ότι η αντίσταση για να είναι “τρομερό όπλο” και να γονατίσει το “καθεστώς”, θα πρέπει να χρησιμοποιείται τουλάχιστον από την πλειοψηφία, δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, κατά την οποία οι περισσότεροι πολίτες δείχνουν ακόμη μ ο υ δ ι α σ μ έ ν ο ι από τον καθημερινό πολύπλευρο τρομο-ψεκασμό τους. Διότι η αντίσταση μπορεί να ξεκινήσει από μια συμπαγή ομάδα και να εξαπλωθεί εν συνεχεία ως επιδημία. Κάθε αντίσταση έχει δυναμικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου μπορεί να αναδειχθεί συν τω χρόνω σε “τρομερό όπλο”.
Ιδού κάποια αντιπροσωπευτικά σημεία της συνεντεύξεως του καθηγητή μου, κ. Γιώργου Κασιμάτη:
«Η Δύση πέρασε το κατώφλι του ηλιοβασιλέματος και είναι στο σ ο ύ ρ ο υ π ο. Οι λαοί βρίσκονται στον βαθύ ύπνο μιας μακράς νύχτας και πίσω από αυτή τη νύχτα έρχεται βραδέως αλλά σταθερά η ανατολή».
«Είπαν στην αρχή: Μήπως υπάρχει βιολογικός πόλεμος; Δεν έχουν ανάγκη να κάνουν βιολογικό πόλεμο, διότι παίρνουν έναν ιό της απλής γρίπης που έχει αποτελέσματα ακόμη και ηπιότερα από τις συνήθεις γρίπες, τις βαριές που ξέραμε –άλλωστε τον ξέρανε και τούτον τον ιό– και τον κάνανε δολοφόνο της ανθρωπότητας με τα ΜΜΕ ή με την επιβολή του σοκ, και το πετύχανε!».
«Όλες οι αρχές έχουν π α ρ α κ α μ φ θ ε ί. Αυτός είναι ο στόχος, να το σ υ ν η θ ί σ ε ι ο κόσμος. Ασφαλώς η αρχή της α ν α λ ο γ ι κ ό τ η τ α ς είναι ποδοπατημένη, αλλά όταν είναι η αρχή της κ υ ρ ι α ρ χ ί α ς ποδοπατημένη, όταν είναι η αρχή της δ η μ ο κ ρ α τ ί α ς ποδοπατημένη και καθημερινά παραβιάζεται, αυτό είναι στα ψιλά. Όλα τα μέτρα είναι ασύμμετρα, παραβίαση κατάφωρη της αναλογικότητας, η οποία σε όλα τα ζητήματα και στην καθημερινότητα [δεν υπάρχει]. Όπως δ ε ν έχουμε και καμιά α ν α λ ο γ ι κ ή ισότητα.΄Όταν συγκεντρώνεται στο 1% του πληθυσμού το 99% του πλούτου, τότε δεν μπορείς να εφαρμόσεις τίποτε στην πράξη. Από το 2010 δύσκολα θα βρεις πράξη Δημοσίου ή και ιδιωτικών επιχειρήσεων που να μην έχει παραβίαση του Συντάγματος και του Διεθνούς Δικαίου (υπό την έννοια των διεθνών εγγυήσεων)».
«Έχω καταγγείλει όλους τους συναδέλφους μου από την αρχή. Έχουν μπει κι αυτοί στον ύ π ν ο. Αποδέχθηκαν ότι σε αυτήν την αλλαγή δεν μπορούν να [διακυβεύσουν] τις διασυνδέσεις τους και τα απλά συμφέροντα της καθημερινότητάς τους. Δεν θα λύσουμε εμείς το παγκόσμιο ζήτημα, λένε. Αυτή είναι η νοοτροπία τους. Στην Κατοχή όλοι πίστευαν ότι το καθεστώς του Χ ί τ λ ε ρ θα κρατούσε 100 χρόνια τουλάχιστον, όμως [ο Έλληνας] ανέβαινε στο βουνό, άφηνε τη γυναίκα και τα παιδιά του και ήξερε ότι την άλλη ημέρα μπορεί να είχε σκοτωθεί, διότι είχε άλλη στάση ζωής. Σήμερα από την καταναλωτική κοινωνία, από τα Μ Μ Ε, από την π λ ύ σ η εγκεφάλου τελείωσε η ιστορία της αντίστασης. [Ορθότερα] δεν τελείωσε, αλλά θα εμφανιστεί με άλλους τρόπους, αλλά αυτό αργεί».
«Και τούτα δω, όλα τα μέτρα που [παίρνουνε] είναι της ν ύ χ τ α ς και όταν έρθει η ημέρα, θα γελά η ημέρα, αλλά το ζήτημα είναι ότι έτσι γίνεται πάντοτε στις κρίσεις του κοινωνικοπολιτικού συστήματος στο τέλος, χτυπιέται το τέρας μέχρι που να ξεψυχήσει. Αυτό όμως κρατάει δυστυχώς, δεν φτάνει μια ζωή, δεν θα το δούμε εμείς».
«[Για να επανέλθει η ζωή μας σε μια άλφα τάξη], είναι διαχρονική η βάση της αντιμετώπισης: Είναι η αντίσταση, αλλά η αντίσταση προϋποθέτει ακριβώς μια κατάσταση [με] υγιή και ώριμη ιστορικά ψυχοσύνθεση. Αυτά τα έχει πει ο Αριστοτέλης. Αν δεν γίνει π ε π ο ί θ η σ η ότι πρέπει να γίνει αντίσταση, και να γίνει πειθαρχημένη [ενν.: συντονισμένη] αντίσταση, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Η αντίσταση όμως μπορεί να γονατίσει, όπως γονάτισε η αναίμακτη παθητική αντίσταση του Γκάντι την κοσμοκρατορία της Αγγλίας. Και αυτό φοβούνται οι πολιτικοί σήμερα, που κοιτάζουν να εξασφαλίσουν πλήρη συναίνεση των ΜΜΕ. Είναι ακριβώς αυτός ο φόβος να μη μπει το μικρόβιο (κατ’ αυτούς) της αντίστασης στην ψυχή του ανθρώπου. Και αυτό είναι το νόημα του [άρθρου] 120 του Συντάγματος. Αυτό υπήρχε πάντα. Από την εποχή της τυραννοκτονίας των αρχαίων και του Μεσαίωνα. Είναι αντίσταση, όταν το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να σε βοηθήσει. τότε δεν μένει τίποτε άλλο στον άνθρωπο παρά μόνο η αντίσταση, η άμυνα. Αυτό όμως είναι τρομερό όπλο. Αλλά για να είναι τρομερό όπλο, θα πρέπει να [το χρησιμοποιεί] τουλάχιστον η π λ ε ι ο ψ η φ ί α».
«Η ν έ α γενιά είναι δυστυχώς πιο ε υ ά λ ω τ η στην π λ ύ σ η εγκεφάλου. Στο χωριό των Κυθήρων σε δρόμο που δεν συναντάς ούτε σε 10 χλμ. άλλο αυτοκίνητο ή άλλον άνθρωπο βλέπω ένα αυτοκινητάκι με έναν νέο μέσα που φορά μάσκα ενώ επιτρέπεται να μη φοράει, αφού είναι μόνος του. Μπορεί να φθάσουμε να δούμε τη μάσκα να είναι και μ ό δ α. Βλέπεις ότι είναι ευάλωτος ο νέος σήμερα. Δεν είναι ο παλιός νέος που διαμόρφωνε τις ιδέες στα πανεπιστήμια ως φοιτητής ή και εκτός πανεπιστημίων. Γι’ αυτό οι νέες ιδέες είχαν ξεκινήσει από τα πανεπιστήμια και γι’ αυτό είχε δημιουργηθεί τότε το άσυλο εναντίον της μοναρχίας. Επομένως εκεί είναι η πρώτη επιτυχία του συστήματος, στους νέους».
«Σήμερα η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι π ο λ ι τ ι σ μ ι κ ή κυρίως. Οι παλαιότεροι φοιτητές είχαν όραμα, να σπουδάσουν αυτό που τους αρέσει, σήμερα τους αρέσει μόνο αυτό που κερδίζει».
Στον σκοταδισμό που επιχειρεί να μας έχει καθηλωμένους ο "απολυταρχικός πολύποδας" της σημερινής εποχής, τέτοιες φωνές επιδρούν ως φλόγες κεριού, καθεμία εκ των οποίων όμως είναι υπεραρκετή για να σβήσει το σκοτάδι.
Πηγή ἐδῶ.
