Η ανοχή στον οικουμενισμό συνιστά αθέτηση της ορθοδόξου πίστεως!

«Ηδέως γαρ ανέχεσθε των αφρόνων,
φρόνιμοι όντες»

 (Απ. Παύλος – Β΄ Κορ. 11, 19 – 21)

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

 

Χριστός και Διακονία ήταν ο πολιτισμός του Απ. Παύλου. Ποτέ δεν κοίταξε τους Κορινθίους ατομοκεντρικά. Αντίθετα, τους διακονούσε στον άξονα της σωτηρίας τους, Χριστοκεντρικά.

Οι ψευδάδελφοι ήταν ένα σοβαρό εμπόδιο στην ανάπτυξη της διακονίας του, στην ενότητα της Εκκλησίας της Κορίνθου.

Συστηματικά με αντι-εκκλησιαστικές πρακτικές και θεωρίες, έπλητταν τον Αποστολικό συνεκτικό ιστό του πληρώματος.

Να θυμίσουμε, ότι η ανοχή των Κορινθίων στους ψευδαδέλφους (και στους ψευδοαποστόλους), όπλιζε το πνεύμα της αμφισβήτησης του αποστολικού έργου και του κύρους του Απ. Παύλου. Έθετε σε κίνδυνο τη σωτηρία τους. Η ανοχή των Κορινθίων και η διαφορά του Αποστόλου Παύλου στη φύση των πνευματικών στόχων με τους ψευδαδέλφους, ελέγχεται από τον Απ. Παύλο.

Ελέγχει τους Κορινθίους, που ήδη είχαν ως υποδομή τα πνευματικά εκείνα στοιχεία που συνθέτουν και καθορίζουν την πνευματική εν Χριστώ φρόνηση, την εκκλησιολογική ακρίβεια.

Ως Απόστολος, ποιμένας και άνθρωπος του κριτικού στοχασμού προσέχει, εξετάζει, ζυγίζει και ελέγχει: «Ηδέως γαρ ανέχεσθε των αφρόνων, φρόνιμοι όντες».

Μετάφραση: «Διότι ευχάριστα δέχεστε (ακούετε) τους άφρονες, μολονότι είστε φρόνιμοι».

Αυτός ο σωτήριος λόγος του ανήκει στην κλίμακα του πνευματικού ελέγχου, ως μία λεπτή–πνευματική ειρωνεία.

Χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος, από την πληρότητα του θησαυροφυλακίου του, καθοριστικές φράσεις για τις επιρροές των ψευδαδέλφων και για την εκδήλωση της ανοχής εκ μέρους των Κορινθίων, για να συνειδητοποιήσουν (οι Κορίνθιοι) τις ρωγμές τους, που θα εκκενώσουν την ψυχή τους, στέλνοντάς την στον άξενο και σκοτεινό βυθό της απώλειας της Θείας Χάριτος. Γράφει, με τρυφερή – πατρική κατηγορηματικότητα:

«ανέχεσθε γας ει τις υμάς καταδουλοί, ει τις κατεσθίει, ει τις λαμβάνει, ει τις επαίρεται, ει τις υμάς εις πρόσωπον δέρει».

Μετάφραση (Ν. Σωτηρόπουλου):

«Ναι, δέχεσθε όποιον (με το πρόσχημα του διδασκάλου και του πνευματικού οδηγού) σας υποδουλώνει τελείως, όποιον σας εκμεταλλεύεται αγρίως, όποιον σας συλλαμβάνει στην παγίδα του, όποιον σας παριστάνει τον σπουδαίο, όποιον σας δέρνει κατά πρόσωπο» (Κορ. Β΄, 11,20).

Τα ρήματα «ανέχεσθε», «καταδουλοί», «κατεσθίει», «λαμβάνει», «επαίρεται» και «δέρει», νοηματίζουν καίρια εκκλησιαστικά προβλήματα της εκκλησίας της Κορίνθου, που ξεδιπλώνονται μέχρι και σήμερα, πιο οξυμένα, ως χαρακτηριστικά της οικουμενιστικής εποχής. Η ανοχή πότε ικανοποιεί τους όρους της σωτηρίας, ως ανεξικακία–μακροθυμία, και πότε αποτελεί πόλο άρνησης και αποστασίας από τον Θεό. Παραδείγματα:

- «Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη, έως πότε… ανέξομαι υμών;» (Ματθ. 17,17).

- «Της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται» (Β΄ Τιμ. 4,3).

Η ανοχή των Κορινθίων ανήκει στην δεύτερη εκδοχή, ως πνευματική πτώση, η οποία ελέγχεται από τον Απ. Παύλο.

Ολέθρια συνέχεια–προέκταση της ανοχής των Κορινθίων προς τους ψευδαδέλφους (και ψευδοαποστόλους) είναι, ως πτωτική πνευματική κατάσταση, και η σημερινή γενική ανοχή των Ορθοδόξων έναντι της παναιρέσεως του οικουμενισμού.

Η εξαρτημένη πνευματική θέση του μέσου Ορθοδόξου από την Γεροντική «ακεραιότητα» δεν δημιούργησε ελεύθερους και υπεύθυνους Ορθοδόξους με αίσθηση ομολογιακής ευθύνης.

«Ανέχεσθε γαρ ει τις υμάς καταδουλοί», υπογραμμίζει ο Απ. Παύλος, που σημαίνει υπακοή σε «πνευματικούς» που αλλοιώνουν σε Ευαγγελικό πνεύμα. Αυτή ακριβώς την υποδούλωση των πιστών βιώνουμε, σήμερα, από τους αιρετικούς ποιμένες, που χαίρουν της ανοχής των πιστών, ορθόδοξοι όντες!

Ερμηνεύει ο Ι. Χρυσόστομος: «και τα χρήματα υμών, φησί, και τα σώματα και την ελευθερίαν εξεδώκατε. Τούτο γαρ μείζον του λαβείν, το μη μόνον των χρημάτων, αλλά και υμών αυτών κυρίους είναι».

Μετάφραση: «Και τις περιουσίες σας, λέει, και τα σώματά σας και την ελευθερία σας τα παραδώσατε. Γιατί αυτό είναι μεγαλύτερο από εκείνα που παίρνουν, το ότι δηλ. δεν παίρνουν μόνο την περιουσία σας αλλά γίνονται κύριοι και του εαυτού σας» (Ομιλία ΚΔ΄, Ε.Π.Ε. 19, Σελ. 622).

Η σημερινή ανοχή των Ορθοδόξων ποιμένων και του πληρώματος στον οικουμενισμό, υποστηρίζει καίρια την κλιμακούμενη προσπάθεια της ψευδοσυνόδου της Κρήτης για απόσυρση της διαχρονικής ορθόδοξης (θεολογικής) βάσης της Εκκλησίας. «Ει τις υμάς καταδουλοί»! Αυτός είναι ο έλεγχος του Απ. Παύλου προς τους σημερινούς Ορθοδόξους, οι οποίοι πιστεύουν ότι αν λίγο ξεφύγουν από την γραμμή των οικουμενιστών επισκόπων–πνευματικών, τότε θα απωλέσουν την ψυχή τους ή θα υποστούν «τιμωρητικά» μεγάλο κακό ψυχικά ή σωματικά! «Είδες πάλιν επίτασιν τυρρανίδος;», επισημαίνει ο Ι. Χρυσόστομος (Ομιλία ΚΔ΄, Ε.Π.Ε. 19).

Αυτή την ανοχή την θεωρούν ως βάση ασφάλειας, ως σταθερό εκκλησιαστικό προσανατολισμό, για να μην βρεθούν εκτός Εκκλησίας! Γι’ αυτό, περιφρονώντας κατάφωρα την Αγ. Γραφή, τους Ι. Κανόνες και τους Πατέρες της Εκκλησίας, εξακολουθούν να μνημονεύουν τους αιρετικούς επισκόπους ως «ορθοτομούντας» τον λόγο της αλήθειας, της Ορθοδοξίας.

Αναμφίβολα, η ανοχή στον οικουμενισμό συνιστά αθέτηση της ορθοδόξου πίστεως, διότι ο οικουμενισμός βρίθει παραβάσεων που επισημαίνονται στην Αγία Γραφή, στις Ι. παραδόσεις των Οικουμενικών Συνόδων, στους Αποστολικούς κανόνες, και στους Ιερούς κανόνες, που ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τους αποκαλεί «τείχους του αίσχους», παρ’ όλο που υποσχέθηκε (στην χειροτονία του), ότι θα τους τηρεί. Αν θέλει ο Χριστός, θα συνεχίσουμε στο επόμενο άρθρο.

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ