ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ: Αρχιερεύς της …Μασωνίας και Αρχιερεύς του Οικουμενισμού! --Και περί ακύρων μυστηρίων!

Συντριπτικά στοιχεία για την

«Μασωνική …Αρχιερωσύνη» Αθηναγόρα!

Ἀπὸ Ὁμιλία τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση

Πολλὲς ἀποκαλύψεις, πολλὰ ἐρωτήματα

πρὸς πολλὲς κατευθύνσεις!

         Ὁ Ἀθηναγόρας ἦταν ὁ πρωτεργάτης καὶ ὁ θεμελιωτὴς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀρχιερεὺς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καὶ ἐπειδὴ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει πάρει τὰ ἐπάνω του μετὰ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης, ξεθάρρεψαν οἱ Οἰκουμενιστὲς καὶ τὸν προβάλλουν. Ἔτσι, διοργάνωσε ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου μιὰ Ἡμερίδα μὲ τοὺς δικούς της Οἰκουμενιστὲς γιὰ τὸν Ἀθηναγόρα σὲ μιὰ αἴθουσα τῆς Θεολογικῆς Θεσσαλονίκη, κι ἦταν παρόντες ἐκεῖ ὅλοι οἱ μεγάλοι Οἰκουμενιστές· κι ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς τοὺς Εἰσηγητὲς θὰ προήδρευαν στὶς συνεδρεῖες τῆς Ἡμερίδος καὶ τρεῖς Ἀρχιερεῖς, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ μητροπολίτης Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως Βαρνάβας καὶ ὁ μητροπολίτης Νέας Κρήνης καὶ Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος.

Στὸ διαδίκτυο ἔγινε χαμός. Ἐγράφησαν πάρα πολλὰ ἐναντίουν τοῦ Ἰουστίνου Καλαμαριᾶς, γιατὶ ἐπισήμαναν πολλοί· πῶς δικαιολογεῖται ἕνας Καντιωτικῆς προελεύσεως Ἐπίσκοπος νὰ προεδρεύει σὲ ἐπαινετικὴ γιὰ τὸν Ἀθηναγόρα Ἡμερίδα;

Αὐτὴ ἡ ἀντίδραση ἀποθάρρυνε τοὺς Ἐπισκόπους καὶ ἔκανε ὥστε νὰ μὴν πᾶνε οἱ δύο Ἀρχιερεῖς, μὲ συνέπεια νὰ μὴν πάει καὶ πολὺς κόσμος· Κι ἔτσι σὲ Ἡμερίδα ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ποὺ ἔκαναν διαφημίσεις, προγράμματα…, ξέρετε πόσα ἄτομα ἦσαν; Ἦσαν 40-50 ἄτομα!

Εἶναι γύμνια, γυμνοὶ εἶναι· δὲν ἔχουν ἀνθρώπους οἱ Οἰκουμενιστές, μόνο καὶ μόνο θόρυβο κάνουν! [σ.σ.: Φανταστεῖτε λοιπὸν τὴν κατάντια μας! Εἴμαστε οἱ πολλοί, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν εἴμαστε στὴν πράξη Ὀρθόδοξοι ὁμολογητές, δὲν τὸ λέει ἡ καρδιά μας· οἱ Ποιμένες φοβοῦνται τὴ θέση τους κι οἱ λαϊκοὶ τὸ βόλεμά τους (τὴ δυσκολία στὸν ἐκκλησιασμὸ καὶ τὴν λήψη μυστηρίων)· κι ἔτσι ἀφήνουμε τοὺς λίγους ποὺ θορυβοῦν νὰ κάνουν κουμάντο στὴν Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου καὶ Ἐκκλησία μας!]. Ἀλλὰ ἐκνευρίστηκαν τόσο πολὺ οἱ Οἰκουμενιστὲς διοργανωτές, ἀνάμεσα στοὺς ὁποίους ὁ Κοσμήτωρ, ὁ γνωστὸς Κωνσταντίνου, ὥστε, ὅταν εἶδαν ὅτι μὲ δύο συνεργεῖα μοιράζαμε φυλλάδια (ἐνημερωτικὰ κατὰ τῆς Ἡμερίδας), πῆγε ἔξαλλος ὁ Κοσμήτωρ Κωνσταντίνου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, καὶ στὰ πρόσωπα ποὺ ἦσαν ἐκεῖ παρόντα, ἄρχισε νὰ τοὺς βρίζει χυδαῖα, πεζοδρομιακά, μὲ τὴ φράση «τί ..λακίες» (δὲν λέω τὴ λέξη ὁλόκληρη), εἶναι αὐτές, εἶστε ἠλίθιοι…!

              Αὐτὰ μὲ τὴν Ἡμερίδα.

Στὴν συνέχεια ἔχω πολὺ πιὸ ἀποκαλυπτικὰ κείμενα νὰ σᾶς παρουσιάσω γιὰ τὸν Ἀθηναγόρα.

 Ἕνα μάλιστα τὸ ἀπεκάλυψε χθὲς ἐπειγόντως ὁ π. Σεραφείμ. Εἶναι ἡ ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ὁ προκάτοχος τοῦ Ἀθηναγόρα πατριάρχης Μάξιμος, τὸν ὁποῖον ἐκθρόνισαν οἱ Ἀμερικανοὶ βιαίως γιὰ νὰ φέρουν τὸν Ἀθηναγόρα καὶ νὰ κάνουν τὴν πολιτική τους διὰ τοῦ Ἀθηναγόρα.

«Τί φρονοῦσε γιά τόν Μασόνο Πατριάρχη Ἀθηναγόρα ὁ ἀδίκως ἐκθρονισθείς προκάτοχός του κλεινός Μάξιμος ὁ Ε΄».

Καὶ λέει στὴν εἰσαγωγή του ὁ π. Σεραφείμ:

«Ἐξ αἰτίας τῆς ἐπικαιρότητος τοῦ πράγματος δημοσιεύω ἐπειγόντως, ἄνευ τοῦ λοιποῦ συνήθους μου ὑπομνηματισμοῦ, ἐπιστολὴ τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου κυροῦ Μαξίμου Ε΄ (1897-1971) πρὸς κάποιον ἔμπιστό του Κληρικό, τὴν ὁποίαν ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἔχω μεταγράψει ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» (τ. 191-192, 1 & 15 Αὐγ 1973). Τὸν πρέποντα σχολιασμὸ θὰ τὸν συμπληρώσω ἐν καιρῷ τῷ δέοντι μὲ ἐπάρκεια ἱστορικῶν τεκμηρίων, ποὺ ἔγιναν γνωστὰ τὰ τελευταῖα ἔτη.

Ἡ πρώτη σελίδα τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς τοῦ Πατριάρχου Μαξίμου ἀπὸ τὸ 1962 δημοσιεύεται αὐτούσια (φωτογραφικῶς) στὸ πρωτοσέλιδο τοῦ ὡς ἄνω φύλλου τοῦ “Ο.Τ.”.

Ὁ ἴδιος ὁ ἐκθρονισθεὶς ἀπὸ τὴν συνωμοσία τοῦ ΝΑΤΟ, τῆς Μασονίας καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν, λαμπρὸς Πατριάρχης Μάξιμος Ε΄, κατηγορεῖ τὸν Ἀθηναγόρα γιὰ τὰ αἱρετικά του φρονήματα, τὴν φιλοδοξία του, τὴν ἐνδεχόμενη τεκτονική του ἰδιότητα καί τινα ἄλλα. Ἡ φωνὴ τοῦ Μαξίμου τοῦ Ε΄ εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, τοῦ καταληφθέντος ἀπὸ τοὺς μασονοκινήτους καὶ ἀμερικανοκινήτους Οἰκουμενιστές, ὅπως ἔπαυσεν αὐτὸ νὰ ὑπάρχει ὡς Φάρος τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καὶ ἐφεξῆς».

Δίνει μιὰ εἰκόνα πῶς ἦταν τὸ Φανάρι μ’ αὐτὰ ποὺ γράφει ὁ προκάτοχος τοῦ Ἀθηναγόρα.

«ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΑΞΙΜΟΣ

Ἐμπιστευτική – Προσωπική   25/5/1962

Σεβάσμιε καί λίαν μοι ἀγαπητέ ἀδελφέ».

    [σ.σ.: Μὲ μαῦρο χρῶμα οἱ σχολιασμοὶ κατὰ τὴν ἀνάγνωση τοῦ π. Θ. Ζήση]. Ἀρχιερεὺς αὐτὸς στὸν ὁποῖον ἀπευθύνεται, γνωστός μου.

«Συνεκινήθην βαθύτατα ἐκ τοῦ προφρόνως ἀπό 18ης ὑπερμεσοῦντος μηνός Μαΐου διαβιβασθέντος ἀδελφικοῦ Σας γράμματος.

Ἡ εὐχή τῆς Ἁγιωσύνης Σας νά μέ παρακολουθῆ καί ἐφεξῆς ὁλόθυμος, ἵνα ὁ Κύριος γένηται ἵλεως καί τερματίσῃ τό εἰς ὅ ἀναιτίως κατεδικάσθην φρικτόν πολυετές μαρτύριον, ἀναπαύων με ἐν εἰρήνῃ. Εὔχομαι νά ἐπιζήσετε, διά νά ἀναγνώσητε τήν ἐκδοθησομένην μετά τόν θάνατόν μου βιογραφικήν μου μελέτην, ἥν ἀνέλαβον ἁρμόδιοι καί ἁγνοί αὐτόθι Κληρικοί καί λαϊκοί, ὅτε καί θά παρακολουθήσητε τάς φρικώδεις λεπτομερείας τοῦ δράματος τῆς ἀσθενείας μου», τῆς δῆθεν ἀσθενείας του, «τῆς παραιτήσεως καί τῆς μετ' αὐτήν μαρτυρικῆς ζωῆς μου, ἅς ἐσκηνοθέτησεν ὁ εὐκλεής διάδοχός μου ἐν συνεργασίᾳ μετά τῶν τότε διεπόντων τά τοῦ ὑπουργείου τῶν Ἐξωτερικῶν, οὐδόλως διστάσαντες, οἱ ἀθεόφοβοι, νά μετέλθουν δόλον πρωτοφανῆ καί ἀπάτην καί νά προέλθουν εἰς ἐνεργείας τοῦτ' αὐτό προδοτικάς.

Τήν ἀρτίως καί σοφῶς καταρτισθεῖσαν μελέτην περί τῆς Ἀρμενικῆς Ἐκκλησίας, ἥν ἐν τῇ μεγάλῃ Σας πρός ἐμέ καλωσύνῃ καί τῇ ἀκραιφνεῖ ἀδελφικῇ ἀγάπῃ πάνυ προφρόνως μοι διεβιβάσατε, τήν ἐζήτησα διά τόν ἑξῆς λόγον». Αὐτὸς πρὸς τὸν ὁποῖον ἀπευθύνεται ἀρχιερεύς, ἔγραψε μίαν μελέτη γιὰ τὴν Ἀρμενικὴ Ἐκκλησία, ὀρθοδοξότατη. «Τόν κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος Προκαθήμενον τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἐν τῇ διακρινούσῃ αὐτόν ἐπιπολαιότητι καί τῇ μανίᾳ τῆς ἐπιδείξεως», τὸν Ἀθηναγόρα,«κατέλαβεν ἑνωτική παραφροσύνη, ὑφ' ἧς οἰστρηλατούμενος, προσέρχεται εἰς ἀναριθμήτους πρός πάσας τάς κατευθύνσεις ἐνεργείας ἀντιβαινούσας, ἀντικανονικάς καί ἀντορθοδόξους, μεταξύ δέ τούτων συγκαταλέγονται ἀκροβασίαι καί ἅλματα εἰς τό ζήτημα τῶν σχέσεων πρός τήν Ἀρμενικήν Ἐκκλησίαν. Εἶνε γνωστόν ὅτι αἱ σχέσεις αὗται ὑφίσταντο ἀνέκαθεν μεταξύ τῶν ἐνταῦθα δύο Πατριαρχείων, τοῦ ἡμετέρου καί τοῦ Ἀρμενικοῦ, σχέσεις ὅμως καθαρῶς τυπικαί», τυπικὲς σχέσεις, καλημέρα, καλησπέρα, «περιοριζόμεναι εἰς ἀνταλλαγήν ἐπισκέψεων ἐπί ταῖς μεγάλαις ἑορταῖς τῆς Χριστιανωσύνης, Πάσχα καί Χριστουγέννων. Μή περιορισθείς εἰς ταύτας ὁ ἡμέτερος Προκαθήμενος», ὁ Ἀθηναγόρας, «καθιέρωσεν ἐφέτος τήν ἀνόητον καί ἄνευ λόγου ἀνταλλαγήν μετά τῶν Ἀρμενίων λειτουργικῶν ἐπισκέψεων καί ἀντεπισκέψεων οὕτως εἰπεῖν, τελεσθείσης Ὀρθοδόξου λειτουργίας ἐν τῷ ἐν Σταυροδρομίῳ Ἀρμενικῷ Ναῷ ὑπό ἡμετέρων Κληρικῶν καί Ἱεροψαλτῶν καί Ἀρμενικῆς λειτουργίας ἐν τῷ ἐν ἐκεῖ Ὀρθοδόξῳ Ναῷ τῆς Ἁγίας Τριάδος ὑπό Ἀρμενίων, παρόντων κατ' ἀμφοτέρας καί συμπροσευχομένων τῶν δύο Πατριαρχῶν». Τὰ ἄλλαξε ὁ Ἀθηναγόρας ὅλα. «Εἶνε γνωστόν ὅτι τοιαῦται λειτουργίαι τελοῦνται εἰς μέρη, ὅπου δέν ὑπάρχει Ναός τοῦ δόγματος ἐκείνου, κατ' οἰκονομίαν», ἔχει ἀποφασισθεῖ ὄντως πὼς ἂν πεθάνει ἕνας Ἀρμένιος κάπου ποὺ δὲν ὑπάρχει Ἀρμένιος, πάει καὶ τὸν θαύει ἕνας Ὀρθόδοξος, «διά τούς ἐκεῖ, τυχόν, εὑρισκομένους οἰκείους χριστιανούς, διά τοῦτο δέ καί ἐχαρακτήρισα ἀνωτέρω τάς λειτουργίας ταύτας, ἄν μή τι ἄλλο, ὡς ἀνοήτους καί ἄνευ λόγου γενομένας». Ἀφοῦ ὑπάρχουν Ἀρμένιοι κληρικοί, τι πᾶτε καὶ κάνετε συμπροσευχὲς καὶ λειτουργίες μαζί τους. «Δέν ἠρκέσθη ὅμως εἰς μόνας ταύτας ὁ ἡμέτερος Προκαθήμενος, ἀλλά μετέβη μετά τοῦ Ἀρμενίου Πατριάρχου εἰς τήν ἐν Χάλκῃ Ἱ. Θεολογικήν Σχολήν, εἰς τά προπύλαια τῆς ὁποίας ἐνέδυσαν τόν πρός στιγμήν διστάσαντα Ἀρμένιον Πατριάρχην Μανδύαν», δίστασε ὁ Ἀρμένιος, δηλ. πῆγε στὴ Χάλκη καὶ ἐνῶ μέχρι τότε δὲν ντυνότανε, πῆγαν καὶ τοῦ βάλαν ἄμφια «Ἐπιτραχήλιον καί Ὠμοφόριον μετά ποιμαντορικῆς ράβδου καί ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις ὡδήγησαν εἰς τό Ναΐδριον τῆς Σχολῆς, προηγουμένων ἐνδεδυμένων τά ἄμφια αὐτῶν Ἱερέων καί Διακόνων μετά Δικηροτρικήρων καί θυμιατηρίων», ὅτι ἔκανε καὶ μὲ τὸν Πάπα καὶ ὁ προηγούμενος καὶ ὁ Βαρθολομαῖος, «μετά δέ τήν εὐλογίαν, ἐν τῷ σωλέᾳ ἐνεκαθίδρυσαν εἰς τόν Ἀρχιερατικόν Θρόνον, ὅπου ὁ Ἀρμένιος ἔβαλεν εὐλογητόν καί προεξῆρχε τῆς τελετῆς τῆς δοξολογίας. Τοῦτο δὲν εἶναι μόνον συμπροσευχή· προέστη ὁ Ἀρμένιος Πατριάρχης μετ' Ὀρθοδόξων  Κληρικῶν Ὀρθοδόξου τελετῆς ἐν Ὀρθοδόξῳ Ναῷ». Ἀνήκουστα μέχρι τότε πράγματα, μέχρι τοῦ Ἀθηναγόρα. «Δοθέντος δέ ὅτι οἱ Ἀρμένιοι εἶναι αἱρετικοί ἐμπίπτει, ἐρωτῶ, ὁ ταῦτα διατάξας εἰς τόν ΜΕ΄ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν ἄλλων συναφῶν Ἱ. Κανόνων τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδων;». Καθαίρεση δηλαδή.

«Δυστυχῶς ὅσα λέγει καί πράττει ὁ ἡμέτερος Προκαθήμενος ἀντικανονικά καί ὀρθοδόξως παράβολα θεᾶται καί ἀκούει ἀπαθής καί ἀνάλγητος ἡ ἁπανταχοῦ καί δή ἡ ἡμετέρα ἐνταῦθά τε καί αὐτόθι» στὸ Φανάρι, «Ὀρθόδοξος Ἱεραρχία καί ἐπί τῶν εὐκλεῶν ἡμερῶν αὐτοῦ τό Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἀπό Κέντρου καί Ἀρείου Πάγου τῆς Ὀρθοδοξίας μεταβάλλεται εἰς κέντρον καί πηγήν πάσης ἀντικανονικῆς καί αἱρετικῆς δοξασίας καί ἐνεργείας». Ποιός τὰ λέει αὐτά; Ὁ π. Θεόδωρος τὰ λέει; Ὁ Πατριάρχης λέει πὼς εἶναι κέντρο αἱρετικῆς κακοδοξίας τὸ Φανάρι μὲ τὸν Ἀθηναγόρα. Καὶ κινδυνεύει τώρα κατὰ μίμησιν καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ πάθει τὸ ἴδιο. «Ἴσως εἰς ἐμέ, ἐφ' ὅσον ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογί τῶν φρικωδῶν παθημάτων μου δέν πίπτει λόγος, ἀλλ' ἐξεγείρεται ἡ συνείδησίς μου ἐπί τοῖς τελουμένοις καί λαλουμένοις ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις. Εἶνε μία τοιαύτη κατάστασις ἀνεκτή;

Ἐπισυνάπτω ἀπόκομμα Ἀραβικοῦ Ὀρθοδόξου Περιοδικοῦ, ὅπου παπιστικαί δηλώσεις αὐτοῦ, μή διαψευσθεῖσαι. Εἰς τήν ἐπισκεφθεῖσαν αὐτόν τῇ 9ῃ ὁδεύοντος Μαΐου νέαν Ἐφορείαν τοῦ ἐνταῦθα Ζαππείου Παρθεναγωγείου ἐδήλωσεν ἀπροκλήτως καί ἀνερυθριάστως (ὁ Ἀθηναγόρας): “Ἐγώ δέν εἶμαι θεολόγος. Οἱ θεολόγοι εἶναι κακοί. Τούς θεολόγους τούς ἀπεχθάνομαι, διότι αὐτοί, λόγῳ τῶν δογματικῶν των ἀπόψεων, εἰς ἅς ἐπιμένουν, ἐνσπείρουν τήν διχόνοιαν καί ἐμποδίζουν τήν ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν”!!!». Τοὺς ἀπεχθάνεται γιατὶ ἐμποδίζουν τὴν ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν.

«Ἐδημοσίευσεν ὁ “Κόσμος” τῶν Παρισίων τήν καί εἰς τόν ἐνταῦθα ἐκδιδόμενον “Χρόνον” μετενεχθεῖσαν πληροφορίαν ὅτι δύο Ἐκκλησιαστικαί Κορυφαί, ὁ Καντουαρίας καί ὁ Ἀθηναγόρας, εἶναι Μασσῶνοι καί δέν διέψευσε μέχρι τοῦδε τήν πληροφορίαν. Διατί ἆραγε; Ἐσχάτως μᾶς ἀπεδόθη ὁ Ὀρθόδοξος Ναός τοῦ ἐν Σιολῇ Τουρκικοῦ Πτωχοκομείου καί μετά τήν Πατριαρχικήν ἐν αὐτῷ χοροστασίαν εἰς τήν γενομένην δεξίωσιν μεταξύ πολλῶν ἄλλων ἀσυναρτησιῶν ἐδήλωσε καί τά ἀκόλουθα, ἀναγραφέντα ἐν ἐκδιδομένῃ ἐνταῦθα ἐφημερίδι καί μή διαψευσθέντα: “Ἡμεῖς εἰς τό χωριό μας, εἰς τό πατρικό μας σπίτι, εἴχομεν δύο, τόν παπᾶν καί τόν δερβίσην, τόν δερβίς Κιαμήλ. Ἐξωμολογούμεθα δέ καί ἐλέγομεν τά μυστικά μας εἰς τόν δερβίς Κιαμήλ», τὸν Μουσουλμάνο, «διότι εἰς τόν παπᾶν δέν εἴχομεν ἐμπιστοσύνην”!!!». Τί εἶναι αὐτά; Ἀτόφια Μασωνία. Ὅλα τὸ ἴδιο εἶναι. Παρακάτω θὰ δεῖτε ὅτι λειτουργοῦσε καὶ μὲ Ραβίννους. «Δέν εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος εἰς τόν ἐνθρονιστήριόν του λόγον ἀφιέρωσεν ἰδιαιτέραν παράγραφον, ἐκθειάζων τήν Μουσουλμανικήν Θρησκείαν καί δέν εἶναι αὐτός ὅστις ἀθεοφόβως ἐθεάθη προσευχόμενος εἰς τό ἐνταῦθα τέμενος τοῦ Ἐγιούπ καί εἰς τό ἐν Ἱεροσολύμοις τοῦ Ὁμάρ;”». Tὰ γράφει Πατριάρχης αὐτά.

«Ὑπάρχουν, ἀγαπητέ μοι, καί ἄλλα ἠθικῆς φύσεως, ὅλα μεμαρτυρημένα γεγονότα, πού δέν γράφονται». Γιατὶ συμβαδίζουν αὐτά, ἡ ἔκπτωση στὸ Δόγμα, συμβαδίζει μὲ τὴν ἔκπτωση στὸ ἦθος. «Ψεῦδος, δόλος, ἀπάτη, κακοήθεια καί ἐνωτική μανία μετ' ἐκδηλώσεων καί ἐνεργειῶν, κακοδόξων. Μισεῖται θανασίμως ὑπό τοῦ ἐνταῦθα ὀρθοδόξου πληρώματος. Ποῦ θά φθάσῃ ἡ κατάστασις αὐτή; Ἦλθε νά ρίψη τήν χαριστικήν βολήν κατά τῆς Ἐκκλησίας τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων.

Εὐχηθῆτε ὑπέρ τῆς οὕτω δεινῶς χειμαζομένης Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Μέ ἄπειρον ἀγάπην  Ὁ πρ. Κων/πόλεως ΜΑΞΙΜΟΣ».

Καὶ μὲ ἕνα ὑστερόγραφον στὸ τέλος:

«Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἀθηναγόρας εἰς μίαν τῶν συνεντεύξεών του μετά τινος ξένου, μεταξὺ ἄλλων εἶπε τὰ ἑξῆς: “Ἡ φιλονικία -ἐβεβαίωσε ἡ Α. Θ. Παναγιότης- μετὰ τῶν Καθολικῶν δὲν ὠφελεῖ καθόλου. Μήπως θέλομεν -εἶπε- νὰ θέσωμεν ὅρους εἰς τὴν θείαν δύναμιν, ὅταν λέγωμεν ὅτι ἡ μετουσίωσις ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ γίνεται μόνον δι’  ἐνζύμου ἢ ἀζύμου ἄρτου;”». Ἐμεῖς λέμε ὅτι μία ἀπὸ τὶς αἱρέσεις καὶ παρεκκλίσεις μεταξὺ τῶν Παπικῶν καὶ ἡμῶν εἶναι ὅτι αὐτοὶ κάνουν μὲ ἄζυμο ἄρτο. Λέει· ἐμεῖς θὰ βάλουμε περιορισμό, ποῦ θὰ πάει ἡ Θ. Χάρη; «Ἢ ὅταν λέγωμεν ὅτι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα δὲν ἐκπορεύεται καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ; Μάλιστα, εἶπε·  ἐκπορεύεται καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ».

Τώρα ὑπάρχει ἕνα ἄλλο κείμενο. Παλαιότερα εἶχε ἀποκαλύψει καὶ κάποια ἄλλα γιὰ τὸν πατριάρχη Ἀθηναγόρα ὁ γνωστὸς θεολόγος καὶ δικηγόρος, ὁ Ἀθανάσιος Σακαρέλος. Γράφει:

 «Ὑπάρχουν ὅμως καὶ τὰ χειρότερα. Ὁ Ἀθηναγόρας ἔγινε ραββίνος. Ναί, ἔγινε ραβίννος. Ἔγινε δηλαδὴ θρησκευτικὸς λειτουργὸς τῶν Ἑβραίων. Λειτουργοῦσε σὰν Ἑβραῖος ραββίνος σὲ Συναγωγές». Μασωνία! Μὲ ντοκουμέντα αὐτά. «Τὸ ὅτι ὁ Ἀθηναγόρας ἀλλαξοπίστησε κι ἔγινε ραββίνος δὲν εἶναι ἀποκυήματα ἀρρωστημένης φαντασίας, εἶναι ξεδιάντροπη ὁμολογία τοῦ ἴδιου του Ἀθηναγόρα. Ἀπίστευτη κι ὅμως ἀληθινή. Ἡ ὁμολογία εἶναι συγκλονιστικὸ ντοκουμέντο. Εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2006…

Τὸ ντοκουμέντο αὐτὸ εἶναι ἡ δήλωση τοῦ Ἀθηναγόρα», ἡ δήλωση τοῦ ἰδίου «ποὺ ἔγινε σὲ Ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ τῆς Ν. Ὑόρκης, στὴν ὁποία λέγει: “Στὴν Κέρκυρα ὅπου ἔζησα κάποτε”», αὐτὰ τὰ λέγει ὁ Ἀθηναγόρας· ἦταν πρῶτα Ἐπίσκοπος Κερκύρας, «“λειτούργησα ἀρκετὲς φορὲς ὡς ραββίνος γιὰ τοὺς Ἑβραίους φίλους μου”. Ἂν τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ εἶχε καταγγείλει ὁποιοσδήποτε ἄλλος δὲν θὰ τὸ πιστεύαμε. Θὰ τὸ θεωρούσαμε ἀδιανόητο καὶ ἀδύνατο νὰ γίνει, ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸν Ἀθηναγόρα, γιὰ τὸν ὁποῖον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος Χατζησταύρου ἔγγραφε: “Ὁ Ἀθηναγόρας ὁ Α΄ οὐδὲν πρεσβεύει, εἰς οὐδὲν πιστεύει, εἰ μὴ μόνον ἐαυτῷ δουλεύει καὶ τὴν ἀπαθανάτησιν τοῦ ὀνόματός του ἐπιδιώκει, ἔστω καὶ κατὰ Ἡρόστρατον διὰ τῆς καταστροφῆς τῆς Ἐκκλησίας”». Ἂς καταστραφεῖ ἡ Ἐκκλησία, νὰ μείνει τὸ ὄνομά μου. Ὅ,τι κάνει κι ὁ Βαρθολομαῖος. Παντοῦ Βαρθολομαῖος, τὸ ὄνομά του παντοῦ, βραβεῖα, αὐτά… κι ἂς καταστραφεῖ ἡ Ἐκκλησία.

«Ὁ Ἀθηναγόρας ἦταν ἀκόμη νεαρὸς διάκονος, ἐνῶ τὸ 1923 πραξικοπηματικὰ χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Κερκύρας, ἀπὸ τὸν Μελέτιο Μεταξάκη»· ἄλλο Μασῶνο. Ἀπὸ διάκος ἔγινε μητροπολίτης Κερκύρας. «Παρέμεινε στὴν θέση του αὐτὴ μέχρι τὸ 1930, ὅταν μετατέθηκε στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἀμερικῆς. Ἑπομένως κατὰ τὸ διάστημα ἀπὸ τὸ 1923 μέχρι τὸ 1930 λειτουργοῦσε στὴν Κέρκυρα, ὅπως λέει ὁ ἴδιος ὡς ραββίνος. Τὸ 1940, ὅταν ξεκίνησε ὁ Ἑλληνοϊταλικὸς πόλεμος, παρακολούθησε μιὰ λειτουργία», εἶχε πάει στὴν Ἀμερικὴ ἤδη, «στὴ Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων τῆς Ν. Ὑόρκης. Τὴ λειτουργία αὐτὴ περιγράφει ἡ ἐφημερίδα  New York Times 25/11/1940». Ἀπὸ ’κεῖ εἶναι τὰ στοιχεῖα.

«Μετάφραση στὰ Ἑλληνικὰ τοῦ δημοσιεύματος αὐτοῦ μὲ σχετικὸ προλογικὸ σημείωμα δημοσιεύει τὸ περιοδικὸ «Χρονικὰ» ποὺ ἐκδίδουν οἱ Ἰσραηλίτες τῆς Ἑλλάδος. Γράφει: “Λειτουργία ἀπὸ Ἕλληνες Ἑβραίους στὴ Συναγωγὴ τῆς Ν. Ὑόρκης. Ἡ 28^η Ὀκτωβρίου 1940 καὶ ὁ ἡρωϊκὸς πόλεμος ποὺ ἀκολούθησε κινητοποίησε τὶς δυνάμεις τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὁπουδήποτε τῆς Οἰκουμένης. Οἱ Ἕλληνες Ἑβραῖοι, πέρα ἀπὸ τὴν στράτευσή τους στὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις προσπάθησαν νὰ βοηθήσουν ὑλικὰ μὲ κάθε μέσο στὸ ἐσωτερικὸ καὶ κυρίως σὲ ξένες χῶρες τὸν ἀγώνα. Τὰ “Χρονικὰ” ἔχουν κατὰ καιροὺς δημοσιεύσει ἐνέργειες ποὺ ἔγιναν ἀπὸ Ἑβραίους τοῦ ἐξωτερικοῦ. Παρακάτω παρατίθεται μετάφραση δημοσιεύματος τῆς New York Times τῆς 25^ης Νοεμβρίου, γιὰ λειτουργία ποὺ ἔγινε στὴ Συναγωγὴ τῆς Νέας Ὑόρκης».

Λέει λοιπόν τὸ δημοσίευμα:

«“Οἱ ἐδῶ Ἕλληνες Ἑβραῖοι προσεύχονται γιὰ τὴν νίκη. Ἡ Ἑλλάδα μπορεῖ νὰ ἡττηθεῖ, ἀλλὰ δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ κατακτηθεῖ” δήλωσε χθὲς ὁ ραββίνος Δρ. Ντάβιντ ντὲ Σόλα Ποὺλ σὲ εἰδικὴ λειτουργία, ποὺ ἔλαβε χώρα στὴν ἱσπανικὴ καὶ πορτογαλλικὴ Συναγωγή, στὸ Σέντραλ Πάρκ Γουέστ, στὴν 70η ὁδό, γιὰ τὸν "ὑποφέροντα ἑλληνικό λαό".

Στὴ λειτουργία, ποὺ πραγματοποιήθηκε μὲ τὴ χορηγία τῶν Ἑλλήνων Ἑβραίων τῆς Νέας Ὑόρκης, παρέστησαν 600 ἄτομα, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Βορείου καὶ Νοτίου Ἀμερικῆς Ἀθηναγόρας, ὁ ἑδῶ Ἕλληνας γενικὸς Πρόξενος Ν. Λέλης κλπ.

Μετὰ τήν λειτουργία», τὰ λέει ἡ ἐφημερίδα αὐτά, «παρατέθηκε δεξίωση πρὸς τιμὴν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηναγόρα καὶ τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐξεδήλωσε τὴν χαρά του γιὰ τὴν παρουσία του στὶς λειτουργίες, ἐνῶ δήλωσε, ἐπίσης, "ἰδιαιτέρως εὐχαριστημένος, ποὺ ἡ ἀποστολή τῶν Ἑλλήνων Ἑβραίων εἶναι ἀπό τήν ἰδιαίτερη πατρίδα μου τὰ Ἰωάννινα. Εἴμαστε ἀπὸ τὴν ἴδια πόλη κι’ εἶμαι πολὺ ὑπερήφανος γι’ αὐτούς", συμπλήρωσε». Καὶ τώρα, αὐτὸς τὰ εἶπε: «"Στὴν Κέρκυρα, ὅπου ἔζησα κάποτε, λειτούργησα ἀρκετὲς φορὲς ὡς Ραββίνος γιὰ τοὺς Ἑβραίους φίλους μου"”.

              Κατὰ τὰ ἄλλα οἱ Πατριάρχες Δημήτριος καὶ Βαρθολομαῖος, ὅπως δήλωσαν στὶς ἐνθρονιστήριες ὁμιλίες τους, συνέχισαν καὶ συνεχίζουν τὸ ἔργο του! Τὸ ἔργο τοῦ Ραββίνου Ἀθηναγόρα!

Ναί, πάτερ Σεραφείμ.

π. Σεραφεὶμ Ζήσης: Ἐπιτρέψτε μου πάτερ νὰ πῶ, ἔτσι τώρα μοῦ ἔρχονται συνειρμικά. Στὸ Μασωνικὸ τυπικὸ τῆς Ὑόρκης…, ἕνας ἀπὸ τοὺς βαθμοὺς τῆς Μασωνίας, εἶναι ὁ βαθμὸς τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ. Συνεπῶς ἡ ραββινικὴ ἰδιότητα γιὰ κάποιους Μασώνους εἶναι συνεπαγόμενος μὲ τὴν Μασωνική τους ἰδιότητα.

π. Θεόδωρος Ζήσης: Εἶναι Μασωνικὴ Ἀρχιερωσύνη.

Τὸ βίντεο ἐδῶ:

https://www.youtube.com/watch?v=f2Xe1Sgv5hA&t=2883s

Σχόλιο: Ἀφήνω ὅλα τὰ ἄλλα ἀσχολίαστα, γιατὶ εἶναι τόσο εὔγλωττα, μιλοῦν ἀπὸ μόνα τους. Κι ἐρωτῶ αὐτοὺς ποὺ διδάσκουν περὶ ἀκύρων μυστηρίων: Τὰ μυστήρια ποὺ τέλεσε ὁ Μασῶνος, ἢ μᾶλλον ὁ Ἀρχιερεὺς τῶν Μασώνων Ἀθηναγόρας –καθόσον δὲν εἶχε καθαιρεθεῖ– ἦσαν ἔγκυρα ἢ ἄκυρα;