(Ακάθιστος Ύμνος – Στάσις Β΄)
Η ορθοδοξία σήμερα (εν μέσω κορωναϊού), δέχεται
επιθέσεις «ανωτάτου επιπέδου» από τη «Νέα Τάξη» πραγμάτων (και δια των
Οικουμενιστών)!
Του Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ
Αναμφίβολα, ούτε ο άνθρωπος, ούτε
το κοινωνικό σώμα μπορούν να βηματίσουν στη βιωτική βάση χωρίς αίσθημα
ασφαλείας. Το αίσθημα αυτό δεν είναι αποκλειστικά φαινόμενο της εγκεφαλικής–λογικής
επεξεργασίας. Έχει δοθεί από τον φιλάνθρωπο Τριαδικό Θεό στον άνθρωπο, για την
ομαλή–υγιή λειτουργία της ψυχοσωματικής δραστηριότητάς του.
Η διαταραχή του αισθήματος ασφαλείας προκαλεί μεταβολή της
προσαρμογής του ανθρώπου στο βιοφυσικό περιβάλλον. Είναι δηλ. οι ανασφάλειες–φοβίες
ένα νόσημα, ένα ψυχοσωματικό νόσημα.
Υπάρχει ένα τεράστιο πολυσχιδές πλέγμα αναπάντητων
ερωτημάτων, που μπορούν να δημιουργήσουν άγχη, νευρώσεις, ανασφάλειες ή φοβίες.
Ποιος μπορεί, άραγε, να γνωρίζει αν αύριο η θερμή πνοή της ζωής εξαφανισθεί από
την Γη; Ποιος μπορεί να γνωρίζει το σύνολο των αυριανών (πιθανών) προβλημάτων,
προσωπικών ή παγκοσμίων;
Είναι αδύνατο στην ανθρώπινη φύση, ως επιβεβλημένη
αδυναμία, να ερευνήσει προνοητικά τις έσχατες αιτίες υπάρξεως της παγκόσμιας
και Συμπαντικής πραγματικότητας, οπότε ρυθμίζοντάς τες να αισθάνεται ασφαλής,
να έχει δηλ. το κεφάλι του ήσυχο!
Παρ’ όλα αυτά, το αίσθημα ασφαλείας επειδή είναι θεόσδοτο
απ’ αρχής, ενώνει τον κύκλο της ζωής, ως βαθύτερη έκφραση της Θείας Πρόνοιας.
Σε μικροκλίμακα η επενέργεια του ανθρώπου στο περιβάλλον
του δημιουργεί αίσθημα ασφαλείας. Κλειδώνω το σπίτι, επισκευάζω το αυτοκίνητο,
προβαίνω σε ιατρικές θεραπείες, είναι απλά παραδείγματα προνοητικότητας–ασφαλείας.
Υπάρχει μια αμοιβαία σχέση μεταξύ λογικής, πρόνοιας και αισθήματος ασφαλείας.
Πιστεύω, ότι το αίσθημα αυτό αποτελεί μια από τις
ισχυρότερες αποδείξεις της Θείας Πρόνοιας, της ύπαρξης του Θεού.
Η αυθεντική πνευματική ζωή του Ορθοδόξου Χριστιανού είναι
ο θεμελιώδης παράγοντας της διατηρήσεως του αισθήματος ασφαλείας. Όμως, η
πολύμορφη παρουσία του κακού (φθόνω του διαβόλου), ως εκούσια διάρρηξη της
σχέσεως ανθρώπου και Θεού (με αυτεξούσια επιλογή του ανθρώπου), προσβάλλει
καθημερινά την ειρήνη του ανθρώπου.
Αυτή η προσβολή–επίθεση του κακού έχει και την αόρατη
οπτική της, όπως μας πληροφορεί η Αγία Γραφή. Ο Κύριος, με απόλυτη
κατηγορηματικότητα, τονίζει: «νήψατε,
γρηγορήσατε· ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα
καταπίη» (Πέτρου Α΄, 5, 8-9).
Πλάι στην αισθητή εμπειρία του πνευματικού αγώνα, υπάρχει
και η (σε μεγάλο βαθμό) αόρατη–ανεξερεύνητη εχθρική επιβουλή. Η τρισδιάστατος
λογική, η βιολογική καθημερινότητα και η ανθρώπινη γνώση–αίσθηση, αδυνατούν να
συλλάβουν το νόημα του Αποστολικού λόγου: «Ουκ εστιν ημίν
η πάλη προς αίμα και σάρκα».
Ο σατανάς–πειρασμός δημιουργεί αόρατες παγίδες,
πειρασμικές συνθήκες, συμβατές με την ευάλωτη φύση του ανθρώπου. Ο αόρατος
εχθρός κρύβει το πραγματικό φυσικό είναι των πραγμάτων, όπως μας πληροφορεί ο
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο νηπτικό βιβλίο του «ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ», προς απώλεια των ανθρώπων.
Παράδειγμα ο οικουμενισμός, που τον παρουσιάζει ως την
γνήσια και αληθινή πίστη και ο ανατολικός μυστικισμός.
Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος (ΙΖ, σελ. 63) τονίζει (παρακλητικά):
«Συ Κύριε
απόστρεψον τα πρόσωπα ημών εκ του κόσμου εν τη επιθυμία σου, έως αν ίδωμεν
αυτόν όπερ εστί, και μη πιστεύσωμεν τη σκιά ώσπερ τη αληθεία».
Εδώ ακριβώς έγκειται και η βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Διαλύει τις σατανικές (ορατές και αόρατες) παγίδες, ώστε με τη δύναμη του Αγίου
Πνεύματος να μεταβληθεί ο άνθρωπος σε τόπο «Θεοχώρητο», σε «τόπο Κυρίου». Την
σωτηρία, όμως, των ανθρώπων υποστηρίζει η Θεοτόκος και εν τη ώρα τη εσχάτη, της
εξόδου της ψυχής. Στο Θεοτοκάριο του Αγίου Νικοδήμου (Σελ. 19) διαβάζουμε: «Εν ώρα εσχάτη της εξόδου μου, και ψυχής χωρισμού εκ του
σώματος, βοήθειά μοι φάνηθι και πρόμαχος γενού, τους επιτιθεμένους, εχθρούς
τους αοράτους, αγνή αποσοβούσα, και προς Θεόν χειραγωγούσα με».
Ο σημερινός άνθρωπος αναζητεί μια «τελείωση» με διέξοδο
την απόκτηση υλικών αγαθών και την κατανάλωση.
Αυτός ο μονομερής, ολοένα εντεινόμενος εξορθολογισμός της
ζωής, έχει και ψυχολογικούς επηρεασμούς, όπως: Άγχος, επιθετικότητα, νευρώσεις,
εγκλήματα, ασθένειες, ναρκωτικά, καθώς και άλλες μορφές παθογένειας, τις οποίες
καταπαύει ριζικά η χάρις της Θεοτόκου. Θα ήταν λάθος να πιστέψουμε, όμως, ότι
για όλα φταίει το κοινωνικό σύστημα. Το πρωτεύον είναι η αμαρτία, η οποία ασκεί
διευθυντική λειτουργία και στα πρόσωπα και στα κοινωνικά συστήματα.
Σήμερα, ο «οικουμενιστικός ιός» πέρασε με ταχύτατους
ρυθμούς στο εκκλησιαστικό σώμα, ενδεικτικό μιας φάσης γενικής πτώσεως του
Ορθοδόξου φρονήματος. Αυτός ο πνευματικός ιός της αιρέσεως αποδυνάμωσε την ορθή
πίστη, γι’ αυτό και η «νέα γρίπη» έφερε στην επιφάνεια τον «υπερ-απειλημένο»
νεορθόδοξο, που κλείνει και τις Εκκλησίες για να προστατευθεί. Σημείο των
καιρών!
Αντί να υπάρξει πνευματική συσπείρωση με καταδίκη της
αιρέσεως, με λιτανείες και λειτουργίες, διαπιστώνουμε βήματα απιστίας και
βλασφημίας.
Η ορθοδοξία, σήμερα, δέχεται επιθέσεις «ανωτάτου επιπέδου» σε δογματικό,
ψυχολογικό και διανοητικό επίπεδο, που φανερώνουν το σκληρό πρόσωπο
της «Νέας Τάξης» πραγμάτων.
Μισεί ο διάβολος και τα όργανά του την Εκκλησία, ως
εργαστήριο της ανθρώπινης σωτηρίας.
Ο Θεός μας καλεί όλους στη βασιλεία Του, αλλά η Θεοτόκος
μας ενισχύει να είμαστε και εκλεκτοί, διότι «το μεν κληθήναι και καθαρθήναι
χάριτος ην· το δε μείνε (καθαρούς είναι) της των
κληθέντων σπουδής» (Ι. Χρυσόστομος).
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
