…«Είμαι στη διάθεση των Αρχών αλλά αυτό που έκανα, το έκανα ακολουθώντας την Ιερατική μου συνείδηση. Η Θεία Κοινωνία δεν απαγορεύεται και δεν μεταδίδει ασθένειες»... (π. Γεώργιος Σχοινάς)
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Εμείς δηλώνουμε τη συμπαράστασή μας στον π. Γεώργιο για την ομολογιακή του πράξη, να κοινωνήσει δυο παιδάκια και τους δυο γονείς τους, που ζητούσαν επιμόνως να κοινωνήσουν. Έχουμε όμως να κάνουμε μερικές παρατηρήσεις.
Στην μετακολυμπαριακή εποχή μόνο δύο γονείς ζήτησαν να κοινωνήσουν τα παιδιά τους; Στην οικουμενιστική εποχή που ζούμε ο ποιμένας ηρωποιείται, γιατί άνοιξε και κοινώνησε, μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, δυο παιδάκια έξω από το ναό και σύμφωνα με το νόμο; Στην αιρετική μας εποχή λόγο δίνουμε στα κανάλια και όχι στον Θεό; Μας απασχολεί πώς θα μας κρίνει η κοινή γνώμη και όχι ο Θεός;
Ασφαλώς στην ιερατική του καρδιά ο ποιμένας αυτός, επειδή δεν είναι ο κακός μισθωτός, ελέγχεται που έχει κλειστό το ναό, ενώ γνωρίζει ότι η παρουσία του Θεού εξαγιάζει όλο το Ναό και δεν είναι εστία μολύνσεως. Ελέγχεται που δεν εισέρχεται το πλήθος να ανάψει το κερί, να καταασπαστεί τις άγιες εικόνες, να κοινωνήσει των αχράντων μυστηρίων, να πάρει αντίδωρο.
Ηψυχή του χριστιανού εισερχόμενη μέσα στον άγιο Ναό χαίρει και πανηγυρίζει. Το φως που διακονεί όλο τον καιρό μέσα του ο χριστιανός, όταν εισέρχεται μέσα στον άγιο Ναό αναζωπυρώνεται. Ανάβει κερί, για να δηλώσει τη χαρά της ψυχής, για να δοξάσει το Θεό που είναι το αληθινό και μοναδικό φως που φωτίζει κάθε άνθρωπο. Σπεύδει στο Ναό, για να δεηθεί τη συγχώρεση των αμαρτιών ζώντων και κεκοιμημένων, κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Και μόνο για τη δυνατότητα να προσεγγίζουμε το Ναό, να υπάρχει ανοιχτός ιερός Ναός, θα άξιζε να δώσουμε και τη ζωή μας! Πόσο μάλλον για τη Θεία Κοινωνία! Θα το καταλάβουμε αυτό, όταν θα είναι πολύ αργά! Θα λέμε: “Υπήρχε καιρός που είχαμε θεσμικό ρόλο συνομιλητή με το Κράτος και συναινέσαμε να κλείσουν οι Ναοί”. Θα κλαίμε και θα οδυρόμαστε, όταν πια όλα θα τα ζώνει η φοβέρα και θα τα σκιάζει η σκλαβιά. Όλοι οι ποιμένες τις ημέρες αυτές θα έπρεπε να είναι στις φυλακές από την αντίδραση και την αγία ανυπακοή! Άξιος ο π.Γεώργιος που κοινώνησε δυο πιστούς.
Από τον γενικό Εισαγγελέα της τηλεόρασης, γνωστό δημοσιογράφο, ακούσαμε και το εξωφρενικό, πως ο πατέρας που πήγε το παιδί του να κοινωνήσει θα πρέπει να ελεγχθεί από την κρατική Πρόνοια για την επιμέλεια που ασκεί στο παιδί του.
Μακάρι να βλέπαμε επισκόπους να κάνουν κάτι επιτέλους και για το ποίμνιο! Δεν καταλαβαίνουν ότι έχουν αφήσει το ποίμνιο έρμαιο στην τηλοψία και στο διάβολο; Δεν καταλαβαίνουν ότι στην καρδιά του πιστού ο δαίμονας της απιστίας κάνει το δικό του παιχνίδι; Θα τολμήσει ο π.Γιώργης και κάθε π.Γιώργης να κοινωνήσει άλλους ή έλαβε το μήνυμά του; Μιλήστε επιτέλους ξεκάθαρα στο λαό. Οι επίσημοι εγκύκλιοί σας δε δίνουν οδηγίες πώς να κοινωνήσει ο λαός, αλλά να μείνει σπίτι!
Ηπανδημία θα μπορούσε να είναι αφορμή για την Εκκλησία να λάμψει η Πίστη, να νικηθεί κατά Κράτος ο διάβολος της λογικής και της απιστίας! Από αυτό τον ιό νοσούν οι κοινωνίες για αιώνες. Και όταν ο κορονοϊός θα έχει περάσει, η απιστία θα έχει γίνει δόγμα της επίσημης μοιχαλίδας Εκκλησίας. Ο πιστός δε μαθαίνει τώρα να κάνει υπακοή στην Εκκλησία, στο Χριστό, αλλά μαθαίνει να είναι υποτελής στο Κράτος.
Διαβάσαμε στο protothema.gr:
Ιερέας Κουκάκι: Το έκανα ακολουθώντας την ιερατική μου συνείδηση -Η Θεία Κοινωνία δεν απαγορεύεται
Αποφασισμένος να στηρίξει την πράξη του για το γεγονός ότι κοινώνησε μερικούς πιστούς την Κυριακή των Βαϊών εμφανίζεται ο παπάς του ιερού ναού του Αγίου Νικολάου στο Κουκάκι, πατήρ Γεώργιος, ο οποίος εξήγησε ότι την περασμένη Κυριακή πραγματοποίησε την Θεία Λειτουργία κεκλεισμένων των θυρών όπως προβλέπεται.
Η συνέχεια εδώ.
Σχόλιο: Ο π. Γεώργιος, δυστυχώς, όπως και πολλοί
άλλοι ευσεβείς και αγωνιστές ιερείς,
δεν ξέρουμε κάτω από ποιές σκέψεις οικονομίας,
ή ιδεοληψίες, ή παρανοήσεις (για
τις οποίες φταίμε και οι
αποτειχισμένοι, οι οποίοι με τις λάθος τοποθετήσεις ή χειρισμούς μας συνεισφέραμε
στην διαίρεση και την κατασυκοφάντηση της αποτειχίσεως), δεν έχει ακολουθήσει την αγιοπατερική
οδό της διακοπής του μνημοσύνου. Κι όμως τόλμησε. Ο π. Νικόλαος Μανώλης, όμως, και
ο π. Θεόδωρος Ζήσης δεν μας είπαν: Λειτούργησαν αυτές τις Άγιες μέρες; Και πού λειτούργησαν;
Ή μήπως φοβήθηκαν και δεν λειτουργούν; Ή λειτουργούν κρυφά, για να μην τους πιάσει
η αστυνομία; Πώς, τότε, μιλούν με αυτό τον τρόπο για κάποιον ιερέα, ή για
κάποιους ιερείς που τόλμησαν να κάνουν αυτό το λίγο ή πολύ (ο Κύριος θα το
αξιολογήσει).
Άλλοι αποτειχισμένοι ιερείς (και γνωρίζουμε δύο) λειτούργησαν με ανοικτές τις εκκλησίες (γι' αυτούς η Κατάνυξη δεν ...έμαθε τίποτα! Και αρνείται κάθε επικοινωνία με άλλους αποτειχισμένους, που δεν έχουν την σφραγίδα Ζήση-Μανώλη!!!).
Τελικά, αυτοί και κρύβουν το αν λειτουργούν, και το πού λειτουργούν, και τολμούν να κρίνουν τους άλλους που διώκονται;
Δεν είναι αυτό θράσος;
Άλλοι αποτειχισμένοι ιερείς (και γνωρίζουμε δύο) λειτούργησαν με ανοικτές τις εκκλησίες (γι' αυτούς η Κατάνυξη δεν ...έμαθε τίποτα! Και αρνείται κάθε επικοινωνία με άλλους αποτειχισμένους, που δεν έχουν την σφραγίδα Ζήση-Μανώλη!!!).
Τελικά, αυτοί και κρύβουν το αν λειτουργούν, και το πού λειτουργούν, και τολμούν να κρίνουν τους άλλους που διώκονται;
Δεν είναι αυτό θράσος;