Ἡ Θ. Εὐχαριστία νὰ ἀπαλλαγεῖ
ἀπὸ μαγικὲς ἐπικαλύψεις
κ α ι
Θεολόγος τοῦ ΚΑΙΡΟΥ κατὰ τῆς Θ. Κοινωνίας
Ἂς μὴ ἀναζητῶμεν αὐτοὺς ποὺ καταφέρονται κατὰ τῆς Θ. Κοινωνίας εἰς τοὺς ἀπίστους. Τὸ Κέντρον Οἰκουμενικῶν, Ἱεραποστολικῶν καὶ Περιβαλλοντικῶν Μελετῶν «Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου» (CEMES), ποὺ λειτουργεῖ ὑπὸ τὰς εὐλογίας τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως μετὰ τὴν ὁλοκλήρωσιν συνεδρίου 6-11 Ἀπριλίου, ὅπου συμμετεῖχαν διάφοροι οἰκουμενισταὶ θεολόγοι, ἐξέδωσεν «ἀνοιχτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὶς ἐκκλησίες καὶ τὸν κόσμο μὲ ἀφορμὴ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ» τῆς 23ης Ἀπριλίου, εἰς τὴν ὁποίαν μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει καὶ τὰ ἑξῆς ἀθεολόγητα:
«Ἡ Θεία Εὐχαριστία, τὸ κατ’ ἐξοχὴν μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, θὰ πρέπει ἐπὶ τέλους νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ ὅλες τὶς σακραμενταλιστικές, σχεδὸν μαγικές, ἐπικαλύψεις, ποὺ βίωσαν πολλοὶ κατὰ τὰ πρῶτα στάδια τῆς παρούσας πανδημίας… Ἡ παροῦσα πανδημικὴ κατάσταση ἔφερε τὶς διηρημένες Ἐκκλησίες μας σὲ στενότερη συνεργασία καὶ κατέστησε πιὸ ἐπείγουσα τὴν ἀναζήτηση τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὴν ὁρατὴ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τέλος, ἡ χρήση νέων τεχνολογικῶν δυνατοτήτων, ὅπως υἱοθετήθηκαν μὲ σύνεση κατὰ τὴ διάρκεια αὐτῆς τῆς κρίσιμης περιόδου, εἶναι πολύτιμα ἐργαλεῖα γιὰ τὴν ἀναβίωση τῆς ἱερωσύνης τοῦ συνόλου τῶν πιστῶν».
Θεολόγος τοῦ ΚΑΙΡΟΥ κατὰ τῆς Θ. Κοινωνίας
Ὁ κ. Ν. Κουρεμένεος Ἀκαδημαϊκὸς Συνεργάτης τῆς Ἀκαδημίας τοῦ Μητρ. Δημητριάδος καὶ μαθητὴς τοῦ τ. Προέδρου τοῦ ΚΑΙΡΟΥ κ. Δ. Μόσχου ἐδημοσίευσε κείμενον, εἰς τὸ ὁποῖον θεωρεῖ ἐμπόδια τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος, σημεῖα τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ μῦθο τὴν ζωντανὴν πίστιν τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων ἐπὶ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ. Ἐμεῖς ἀπαντῶμεν μὲ τὰ λόγια τοῦ μακαριστοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Δοχειαρίου «Ἡ γιαγιὰ εἶναι πιὸ καλὴ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη». Παραθέτομεν ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ κείμενόν του, ὡς ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν ἱστοσελίδα «Φῶς Φαναρίου» τῆς 31ης Μαρτίου 2020:
«Συχνὰ ἀκοῦμε στὶς μέρες μας γιὰ τὴν περίφημη «γιαγιὰ τῆς Τουρκοκρατίας», ἔκφραση ποὺ συμπυκνώνει νοηματικὰ καὶ μὲ λυρικὸ ἐνδεχομένως ὕφος μία εὐρύτατα διαδεδομένη ἀντίληψη ὅτι ἕνα χαμηλῆς μορφωτικῆς καὶ ἴσως ἀντιληπτικῆς ἱκανότητας κοινωνικὸ σύνολο, μολονότι ζοῦσε σὲ δυσχερεῖς ἐποχὲς δουλείας τοῦ ὀθωμανικοῦ ἢ βενετικοῦ ζυγοῦ ἦταν σὲ θέση νὰ κατανοεῖ τὴ γλώσσα τῆς λατρείας, νὰ διατηρεῖ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ τὰ συνεπακόλουθα ἤθη καὶ ἔθιμα, μὲ ἄλλα λόγια νὰ διασώζει ἀσυνείδητα αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε ἑλληνορθόδοξη παράδοση. Δὲν ξέρω ἂν ὑπῆρξε ποτὲ αὐτὴ ἡ «γιαγιὰ τῆς Τουρκοκρατίας» ἢ ἂν ἁπλὰ ἀποτελεῖ ἕνα ἔξυπνα κατασκευασμένο λογοτεχνικὸ locum… Διερωτᾶται κανεὶς σὲ τί πραγματικὰ θὰ ζημιωνόταν τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ Χριστιανισμὸς ἐν γένει καὶ πιὸ συγκεκριμένα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ ἡ θεολογία της ἂν ξαφνικὰ ἀποδεικνυόταν ὅτι ὁ ἁγιασμὸς χαλάει μὲ τὸν καιρό, ὅτι ὁ τρόπος μετάδοσης τῆς θείας εὐχαριστίας δὲν ἐγγυᾶται καμία ἀνοσία καὶ ὅτι τὸ ἅγιο Φῶς ἀνάβει κάθε χρόνο ὁ Πατριάρχης ἀπὸ τὴν ἀκοίμητη κανδήλα τοῦ Παναγίου Τάφου; Μέχρι πότε θὰ ἐμποδίζει αὐτὴ ἡ ἰδιότυπη δικτατορία τοῦ θρησκευτικοῦ ἀνορθολογισμοῦ τὸ οὐσιαστικὸ καὶ αὐθεντικὸ βίωμα τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος καὶ τὴν πνευματική, λειτουργικὴ καὶ θεολογικὴ ἀναγέννηση στὸν ἐκκλησιαστικὸ βίο;».
"Ορθόδοξος Τύπος"
