Ξεκίνησε μία δράση με
τίτλο:
«Η ορθόδοξη ενότητα της Ουκρανίας»
Κινητικότητα στην Ουκρανία όσον αφορά την ένωση της κανονικής ορθόδοξης εκκλησίας υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο με την σχισματική αυτοκέφαλη Εκκλησία υπό τον επίσκοπο Επιφάνιο.
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα παρατηρείται κινητικότητα στην Ουκρανία όσον αφορά την ένωση της κανονικής ορθόδοξης εκκλησίας υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο με την σχισματική αυτοκέφαλη Εκκλησία υπό τον επίσκοπο Επιφάνιο. Σύμφωνα, λοιπόν, με το εν λόγω δημοσίευμα, η οργάνωση «Πνευματική και θρησκευτική προοπτική της Ουκρανίας» ξεκίνησε μία δράση με τίτλο: «Η ορθόδοξη ενότητα της Ουκρανίας». Εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι πως σκοπός της οργάνωσης είναι να αρθεί το σχίσμα μεταξύ των δύο εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών. Ο στόχος της δράσης αποτυπώνεται σε μνημόνιο για την αποκατάσταση της ενότητας των ορθοδόξων της Ουκρανίας.
Χωρίς να υπάρχει δυνατότητα διασταύρωσης της είδησης από την πηγή, προκύπτουν από την ανάγνωση του δημοσιεύματος κάποια σημαντικά συμπεράσματα. Πρώτον, οι εμπνευστές της δράσης αυτής έχουν ως δεδομένο ότι η νέα δικαιοδοσία της αυτοκέφαλης ουκρανικής εκκλησίας είναι κανονική και το πρόβλημα έγκειται στο ότι υπάρχει επικάλυψη μεταξύ των δύο εκκλησιών, της μίας υπό τον Ονούφριο και της άλλης υπό τον Επιφάνιο. Και, δευτερον, το διακύβευμα της όλης προσπάθειας δεν είναι η αποκατάσταση της εκκλησιαστικής τάξης σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες και την εκκλησιαστική παράδοση, αλλά η εξυπηρέτηση των εθνικών στοχεύσεων της ουκρανικής πολιτικής ηγεσίας.
Όπως είναι γνωστό, η Ουκρανία είναι μία βαθιά διαιρεμένη χώρα με πολύ διαφορετική εθνολογική κατάσταση στο δυτικό και στο ανατολικό κομμάτι της. Ο εμφύλιος πόλεμος της προηγούμενης περιόδου και η δημιουργία της αυτοκέφαλης ουκρανικής εκκλησίας έχει δημιουργήσει ένα status quo διαιρέσεων με εθνολογική και θρησκευτική βάση. Η προσπάθεια της κεντρικής πολιτικής ηγεσίας της Ουκρανίας να άρει το διχασμό στο σώμα των πιστών δεν είναι κάτι καινοφανές στην εκκλησιαστική μας ιστορία. Αναμφίβολα, είναι πολλά τα παραδείγματα των βυζαντινών αυτοκρατόρων που προσπάθησαν να λύσουν περίπλοκα εκκλησιαστικά και δογματικά ζητήματα με αντίστοιχες πολιτικές προσπάθειες. Πιο συγκεκριμένα, το «Ενωτικόν του Ζήνωνος» και ο «Τύπος του Κωνστα» αποτελούν κάποιες από τις προσπάθειες επίλυσης διαιρέσεων εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας του Βυζαντίου. Το αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών ήταν να μεγαλώσουν τα σχήματα και οι διαιρέσεις, καθώς η εκκλησιαστική ιστορία έχει δείξει ότι τα σχίσματα αίρονται μόνο όταν στους θρόνους ανέβουν Άγιοι άνδρες, οι οποίοι συγκαλώντας πραγματικά άγιες συνοδούς μπορούν να διορθώσουν αυτά που διορθώνονται και να αποκόψουν από το σώμα της Εκκλησίας αυτά που πρέπει να αποκοπούν. Στην περίπτωση της νέας αυτοκέφαλης εκκλησίας της Ουκρανίας υπάρχουν, δυστυχώς, στοιχεία που δεν επιδέχονται οικονομίας και διόρθωσης, όπως αυτά που αφορούν αυτοχειροτώνητους και φιλοουνίτες ιερείς και επισκόπους, μία ιστορία που κρατάει σχεδόν έναν αιώνα.
Συνελόντι ειπείν, η κίνηση για την ορθόδοξη ενότητα της Ουκρανίας είναι καταδικασμένη να αποτύχει γιατί στηρίζεται σε λάθος βάσεις. Το δυστύχημα είναι ότι κάθε αποτυχημένη και απροϋπόθετη προσπάθεια για την ένωση που δεν στηρίζεται σε αγιοπνευματικα κριτήρια θα απομακρύνει ακόμα περισσότερο την όποια ελπίδα για άρση των σχημάτων στην Ουκρανία, αλλά και στην Ορθοδοξία γενικότερα.
