ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΤΑΧΘΩΜΕΝ ΕΙΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ

Ι. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ: ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΤΑΧΘΩΜΕΝ ΕΙΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΑΝΑΤΡΕΠΟΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Τοῦ κ. Γεωργίου Τραμπούλη, θεολόγου     

Ανεξάρτητα ἐάν ὁ ἰός τοῦ Covid-19 εἶναι αἰτία πανδημίας ἤ ὄχι, καθώς πολλοί εἰδικοί ἐπιστήμονες παγκοσμίως ἀμφισβητοῦν τά στοιχεῖα πού δίδονται στήν δημοσιότητα, ὅμως ἔδωσε τήν δυνατότητα στόν σύγχρονο Καίσαρα νά ἐπέμβη στά τῆς Ἐκκλησίας, νά κλείση τούς Ἱ. Ναούς καί νά ἐπιβάλλη τήν παρουσία τῶν πιστῶν σέ αὐτούς μέ μάσκα, μέ πρόσχημα τήν διασπορά τοῦ ἰοῦ. Ἡ ἐπέμβαση αὐτή τοῦ Καίσαρα ἀποκάλυψε τήν ἐπικινδυνότητά του καί τό βάθος τοῦ προβλήματος τῆς ἐκκοσμίκευσης καί τῆς ἀποϊεροποίησης, στήν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀφοῦ μέ τήν ἀπόφαση αὐτή ὁ Καίσαρας ἀμφισβητεῖ ἀφ’ ἑνός τήν ἱερότητα τοῦ Ναοῦ ἀφ’ ἑτέρου δέ ἀκόμα καί τό ἴδιο τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.

 

Ὁ σύγχρονος Καίσαρας ἐζήλωσε τόν εἰκονομάχον βασιλέα Λέοντα

Ὁ σύγχρονος Καίσαρας στίς ἡμέρες μας ἐζήλωσε τά κατορθώματα ἑνός ἄλλου Καίσαρα, ἐκείνου τοῦ βασιλέως Λέοντος Γ΄, τοῦ εἰκονομάχου, ὁ ὁποῖος τό 728 μ.Χ. ἐξέδωσε διάταγμα, μέ τό ὁποῖο ἀπαγορευόταν ἡ προσκύνηση τῶν εἰκόνων καί ὑποχρέωνε τίς ἀρχές νά ἀφαιροῦν τίς εἰκόνες ἀπό ὅπου ὑπῆρχαν. Ἐπιβεβαιώνοντας ὅτι, ὅποτε ἡ πολιτεία ἤθελε νά ὑποτάξη τήν Ἐκκλησία, ἀμφισβητοῦσε τήν περί Θεοῦ διδασκαλία της, ὑποτιμοῦσε τήν παρουσία τοῦ Κυρίου μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί μείωνε τήν ἀξία τῆς θείας ἀποκαλύψεως.

Ὁ μεγαλύτερος ἀντίπαλος τοῦ Λέοντος ἦταν ὁ μεγάλος ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, στoύς “Περί εἰκόνων” λόγους, τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία στηρίχθηκε, γιά νά ἀντιμετωπίση τήν αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας. Στά ἴδια συγγράμματα θά βασισθοῦμε καί ἐμεῖς, γιά νά ἀντιταχθοῦμε στήν σύγχρονη αἵρεση, πού, ὅπως τότε ἀμφισβητεῖτο ἡ τιμητική προσκύνηση τῶν εἰκόνων ἔτσι καί σήμερα ἀμφισβητεῖται ἡ ἱερότητα καί ἡ τιμητική προσκύνηση τοῦ Ναοῦ.

 

Ὅταν οἱ χριστιανοί εἰσέρχωνται εἰς τόν Ναόν μέ τήν μάσκα εἶναι ἀσέβεια

Ὁ ἱερός Δαμασκηνός ἀναφερόμενος σέ ποιούς ἀπονέμουμε τήν τιμητική προσκύνηση ἐκτός τῶν εἰκόνων, μεταξύ τῶν ἄλλων ἀναφέρει ὅτι «…τοῦ σταυροῦ τό ξύλον, τούς ἥλους, τόν σπόγγον, τόν κάλαμον,… καί Γεσθημανῆς τό ὄλβιον τέμενος. Ταῦτα καί τά τοιαῦτα σέβω καί προσκυνῶ καί πάντα ναόν Θεοῦ ἅγιον καί πᾶν, ἐφ’ ᾧ Θεός ὀνομάζεται (στό ὁποῖο ἀναφέρεται τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ), οὐ διά τήν αὐτῶν φύσιν, ἀλλά ὅτι θείας ἐνεργείας εἰσί δοχεῖα καί δι’ αὐτῶν καί ἐν αὐτοῖς ηὐδόκησεν ὁ Θεός τήν σωτηρίαν ἡμῶν κατηργάζεσθαι. Καί ἀγγέλους γάρ καί ἀνθρώπους καί πᾶσαν ὕλην τῆς θείας ἐνεργείας μέτοχον καί διακονησαμένην τήν σωτηρίαν μου σέβω καί προσκυνῶ διά τήν θείαν ἐνέργειαν».

Καί συνεχίζει σέ ἄλλο σημεῖο «Τρίτος τρόπος, καθ’ ὅν προσκυνοῦμεν τά τῷ Θεῷ ἀντικείμενα (προσ­κυνοῦμε ὅσα εἶναι ἀφιερωμένα στόν Θεό), τά ἱερά φημι Εὐαγγέλια καί τάς λοιπούς βίβλους».

«Σέβομαι λοιπόν τήν ὕλην» σημειώνει ὁ ἱερός Πατήρ «καί τήν ὑπολήπτομαι καί τήν προσκυνῶ, ἀφοῦ μέσῳ αὐτῆς πραγματοποιήθηκε ἡ σωτηρία μου, τήν σέβομαι ὅμως ὄχι ὡς Θεό, ἀλλά ὡς φορέα θείας ἐνεργείας καί χάριτος. Μήπως ἀλήθεια δέν εἶναι ὕλη τό ξύλο τοῦ σταυροῦ τό τόσο τρισευτυχισμένο καί τρισμακάριστο;… Μήπως δέν εἶναι ὕλη τό χρυσάφι καί τό ἀσήμι, ἀπό τά ὁποῖα κατασκευάζονται σταυροί καί ἅγιες εἰκόνες καί ποτήρια; Μήπως δέν εἶναι ὕλη πρίν ἀπό ὅλα αὐτά τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου μου;». Μήπως δέν εἶναι ὕλη, θά προσθέταμε σήμερα, ὅλα τά ὑλικά ἀπό τά ὁποῖα εἶναι φτιαγμένος ὁ Ναός;

Ἐάν ὁ ἅγιος Ἰωάννης σεβόταν καί ἀπέδιδε τιμές στίς εἰκόνες, διότι μέσῳ τῶν εἰκόνων προσφέρεται στόν Θεό ἡ προσκύνηση, κατά παρόμοιο τρόπο ἴσως καί περισσότερο δέν πρέπει νά ἀποδίδεται τιμή καί προσκύνηση στόν Ἱ. Ναό, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον περιέχει πλῆθος εἰκόνων καί ἀντικειμένων πού ἡ χρήση τους ἀποσκοπεῖ στήν «δόξα τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἁγιῶν πού δοξάζονται ἀπό αὐτόν καί ἡ σωτηρία μας καί ἡ ἐξουδετέρωση καί ἡ καταισχύνη τῶν δαιμόνων του», ἀλλά προπάντων ἐπειδή στούς Ναούς πραγματοποιοῦνται τά ἱερά μυστήρια καί μάλιστα τό μέγα μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας;

Ὅταν οἱ χριστιανοί εἰσέρχωνται στόν Οἶκο τοῦ Θεοῦ μέ τήν μάσκα, δέν εἶναι ἀσέβεια καί προσβολή καί ἀμφισβητεῖται ὡς τόπος Ἅγιος καί ὡς φορέας θείας ἐνεργείας καί χάριτος; Εἶναι δυνατόν οἱ θεῖες ἐνέργειες νά ἐπιτρέψουν νά μολυνθῆ ὁ πιστός μέσα στόν Ναό; Μή γένοιτο. Διότι ἐάν γινόταν δέν θά ἦταν θεῖες ἄκτιστες ἐνέργειες, ἀλλά κτιστές, φθαρτές, ἄρα δέν θά ἦταν καί θεῖες. Πῶς ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐκ φύσεως ἀγαθός καί τέλειος καί ἡ μόνη πηγή τῆς ζωῆς ἀντί νά εὐαρεστῆται ἀπό τήν τιμή καί τήν προσκύνηση πού τοῦ προσφέρει τό δημιούργημά του, νά τοῦ ἀνταποδίδη τιμωρία καί ἀρρώστια; Διότι ἔμμεσα ἡ παρουσία τοῦ χριστιανοῦ μέ μάσκα στόν Ναό αὐτό ὑποδηλώνει.

 

Δαμασκηνός: “Δέν δέχομαι νά ἁρπάζη ὁ βασιλιάς τήν ἱερωσύνη μέ τήν βία”

Ὁ Καίσαρας, τόσο ὁ σημερινός ὅσο καί ἐπί εἰκονομαχίας, λέει ὁ ἅγιος Δαμασκηνός, «ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἔχει εἰρήνη, προσπαθεῖ νά τήν ἀναταράξη μέ χείλια ἄδικα καί γλώσσα δολία, καρυκεύοντας τήν κακία μέ θεῖα λόγια καί νά σαλέψη τίς καρδιές τῶν ἀδυνάτων ἀπό τήν ἀληθινή καί πατροπαράδοτη συνήθεια». Αὐτή τήν εἰρήνη δέν τάραξε ὁ Καίσαρας, κρατώντας τούς Ναούς κλειστούς κατά τήν περίοδο τοῦ Πάσχα; Ἤ οἱ δόλιοι λόγοι του περί δῆθεν ἀγάπης καί σεβασμοῦ πρός τόν συνάνθρωπο δέν κράτησαν τούς ἀδυνάμους στήν πίστη μακριά ἀπό τήν λατρεία τῆς Ἐκκλησίας καί ψύχραναν τήν ἐπιθυμία τους πρός τήν ἀλήθεια;

Ὁ θεῖος Πατήρ τονίζει ὅτι «Δέν ἀνήκει τό δικαίωμα στούς βασιλεῖς νά νομοθετοῦν γιά τήν Ἐκκλησία… ἔργο τῶν βασιλέων εἶναι ἡ πολιτική τάξη, ἐνῶ ἡ ἐκκλησιαστική κατάσταση εἶναι ἔργο τῶν ποιμένων καί τῶν διδασκάλων… πειθαρχοῦμε στόν βασιλέα στούς φόρους, τούς δασμούς, στίς δοσοληψίες, σέ ὅλα ἐκεῖνα τά ζητήματά μας πού βρίσκονται στήν δικαιοδοσία του· στήν ἐκκλησιαστική κατάσταση ἔχουμε τούς ποιμένες, πού διατύπωσαν τήν ἐκκλησιαστική νομοθεσία. Δέν μετακινοῦμε ὅρια αἰώνια πού ἔθεσαν οἱ πατέρες μας, ἀλλά κρατᾶμε τίς παραδόσεις· διότι, ἐάν ἀρχίσουμε νά γκρεμίζουμε λίγο λίγο τό οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας, σιγά σιγά θά γκρεμισθοῦν τά πάντα».

Αὐτά τά αἰώνια ὅρια πού ἔθεσαν οἱ πατέρες μας μετατέθηκαν καί στίς ἡμέρες μας, ὅρια πού θέλουν τήν κοσμική ἐξουσία μακριά ἀπό τά ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας. «Δέν δέχομαι νά ἁρπάζη ὁ βασιλιάς τήν ἱερωσύνη μέ τήν βία» (βλέπε ὁμιλία π. Βασιλείου Βολουδάκη «Οὐ βασιλέων ἐστὶ νομοθετεῖν τῇ Ἐκκλησίᾳ», YouTube, Ἐκδόσεις Ὑπακοή, 9/8/2020) τονίζει ὁ θεῖος Πατήρ. «Δέν πῆραν οἱ βασιλεῖς τήν ἐξουσία τοῦ νά συγχωροῦν ἤ νά μή συγχωροῦν τίς ἁμαρτίες». Δέν ἔχει κανένα δικαίωμα ὁ Καίσαρας νά ἀνοίγη καί νά κλείνη τίς ἐκκλησίες κατά τό δοκοῦν ἤ νά ὑποχρεώνη τούς πιστούς νά εἰσέρχωνται μεταμφιεσμένοι στόν Ναό μέ τήν μάσκα, «ἐπιχειρώντας ἔτσι νά ποτίση τόν λαό τοῦ Θεοῦ μέ θολωμένες καί ἀνατρεπτικές ἀντιλήψεις». Οἱ ἄγραφες παραδόσεις πού μᾶς παραδόθηκαν ἀπό τούς πατέρες μας θέλουν τούς Ναούς ὡς χώρους ἁγίους, διότι «μέσῳ τῆς ὕλης -τοῦ Ναοῦ- ὁδηγούμεθα στόν ἄυλο Θεό», δηλαδή ἐμεῖς οἱ κτιστοί ἄνθρωποι μέ αἰσθητές καί ὑλικές μορφές χειραγωγούμεθα στήν θεϊκή καί ἄϋλη πραγματικότητα.

 

Δαμασκηνός: «οἱ ποιμένες τοῦ αἰῶνος τούτου ἔχουν γίνει λύκοι»

Σημειώνει σέ ἄλλο σημεῖο ὁ ἅγιος Πατήρ ὅτι «οἱ ἐπίσκοποι καί τά τάγματα τῶν πρεσβυτέρων καί τῶν διακόνων ὑπάρχουν, γιά νά διδάξουν τόν λαό πῶς πρέπει νά πιστεύη καί πῶς νά προσεύχεται. Καί πράγματι, ἐκεῖνοι οἱ φωστῆρες, οἱ ἀληθινοί ποιμένες καί θεοφόροι διδάσκαλοι, οἱ ὁδηγοί τῆς σωτηρίας, δέν φρόντιζαν τίποτε ἄλλο βιοτικό, παρά μόνον νά διδάσκουν τόν λαό ὅσα εἶναι γιά την σωτηρία, γιατί στά ἀλήθεια ἤθελαν νά δώσουν στόν Θεό λόγο γιά τόν λαό. Ἐνῶ οἱ ἐπίσκοποι τῆς γενεᾶς ταύτης δέν φροντίζουν γιά τίποτε ἄλλο, παρά μόνον γιά ἄλογα καί βοσκοτόπια καί κοπάδια καί χωράφια καί ἁρμαθιές χρυσοῦ,…, καί ἀναζητοῦν καθημερνά τίς συβαριτικές τράπεζες καί τό μυρωδάτο κρασί καί τά ψάρια τά μεγάλα, ἐνῶ τό ποίμνιό τους τό παραμελοῦν καί φροντίζουν γιά τά σώματά τους, ἐνῶ περιφρονοῦν τήν ψυχή τους. Πράγματι, εἶναι γραμμένο “οἱ ποιμένες τοῦ αἰῶνος τούτου ἔχουν γίνει λύκοι”». Πόσο μᾶς θυμίζουν οἱ λόγοι τοῦτοι τήν σημερινή ἐκκλησιαστική κατάσταση. Μήπως τελικά ὁ Καίσαρας καταφέρνει νά ἐπιβάλλη τά σχέδιά του, ἐπειδή οἱ ποιμένες εἶναι ἀκριβῶς, ὅπως τούς παρουσιάζει ὁ θεῖος Πατήρ;

Αὐτός πού βρίσκεται ἀναξίως εἰς τόν Ναόν προκαλεῖ κατάκριμα εἰς τόν ἑαυτόν του.

Βέβαια, αὐτός πού βρίσκεται ἀναξίως στόν Ναό, ὅπως καί αὐτός πού ἀναξίως μεταλαμβάνει τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου, προκαλεῖ μεγάλο κατάκριμα στόν ἑαυτό του. Ὄχι ἐξ αἰτίας τῆς φύσεως τοῦ μυστηρίου, ὅπως τονίζουν οἱ Πατέρες ἤ ἐπειδή ἀναστέλλεται ἡ παρουσία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ στόν Ναό, ἀλλά γιά τήν ἀναξιότητα αὐτοῦ πού μεταλαμβάνει ἤ βρίσκεται στόν Ναό. Γιά αὐτό ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει ὅτι «διά τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοί ἀσθενεῖς καί ἄρρωστοι καί κοιμῶνται ἱκανοί». Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει οὔτε τήν ἀστυνόμευση τῶν πιστῶν οὔτε τήν παρουσία τους μέ μάσκα. Ὁ θεῖος Νικόδημος λέει ὅτι «τό νά πλησιάζη τινάς εἰς τά θεῖα μυστήρια καί νά μεταλαμβάνη μέ καθαρόν συνειδός, δέν βάλλω ἄλλον κριτήν εἰς ἐσένα χριστιανέ διά νά σέ κρίνη περί τούτου, ἀλλά τόν ἴδιον τόν ἑαυτό σου βάλλω».

 

Δαμασκηνός: “Δέν εἶναι γνώρισμα τῶν εὐσεβῶν βασιλέων νά ἀνατρέπουν τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς”

Στούς ἔσχατους καιρούς πού ζοῦμε ὁ διάβολος μέσῳ τῶν ὀργάνων του, τούς πολιτικούς, ἔχουν βαλθῆ νά αἰχμαλωτίσουν τόν ἄνθρωπο, τήν βούλησή του, τίς ἐλευθερίες του, τήν λογική του, νά ὑπονομεύσουν τό ἀπολυτρωτικό ἔργο τοῦ Κυρίου μας, ἔχοντας σάν ὅπλο τόν φόβο καί στίς ἡμέρες μας τόν φόβο πρός τόν κορωνοϊό. Ὅμως ὁ Χριστός μας πρός τούς φοβηθέντες μαθητές του εἶχε πεῖ “τί δειλοί ἐστε οὕτω; πῶς οὐκ ἔχετε πίστιν;” (Μάρκ. δ΄, 40), ἀφοῦ ἡ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ λόγω τοῦ φόβου, τονίζουν οἱ Πατέρες, θεωρεῖται ἔλλειψη πραγματικῆς καί ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης πρός τόν Κύριο τῆς δόξης. Ὅμως ὁ θεῖος Ἰωάννης τονίζει: «Δέν θά ἀνεχθοῦ­με τήν ὑποταγή σέ βασιλικό διάταγμα, πού ἐπιχειρεῖ νά ἀνατρέψη τήν παράδοση τῶν πατέρων, γιατί δέν εἶναι γνώρισμα τῶν εὐσεβῶν βασιλέων νά ἀνατρέπουν τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς».

Καί καταλήγει ὁ ἅγιος Δαμασκηνός: «Γιά αὐτό ἱκετεύω τόν λαό τοῦ Θεοῦ, τό ἔθνος τό ἅγιο, νά κρατήση γερά τίς ἐκκλησιαστικές παραδόσεις· γιατί ἡ παραμικρή ἀφαίρεση ἀπό αὐτά πού μᾶς ἔχουν παραδοθῆ, σάν νά ἀφαιροῦμε λιθάρια ἀπό οἰκοδομή, γρήγορα θά γκρεμίση ὁλόκληρη τήν οἰκοδομή. Εἴθε λοιπόν, νά μένουμε σταθεροί, ἄκαμπτοι, ἀκλόνητοι, στηριγμένοι πάνω σέ ἀσφαλῆ πέτρα, πού εἶναι ὁ Χριστός, στόν ὁποῖο ἁρμόζει δόξα, τιμή καί προσκύνηση, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι νῦν τε καί ἀεί καί εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

 

"Ορθόδοξος Τύπος"