Δεσποτοκρατία καλπάζουσα (προς απιστία;)

Ὁ Μητρ. Λεμεσοῦ «διολισθαίνει» ἐπικινδύνως…

 Γράφει ὁ κ. Παῦλος Τρακάδας

Ἕνας ἰὸς ἦτο τελικῶς αὐτὸς ποὺ ἀπεκάλυψε μία βαθυτάτην θεολογικὴν κρίσιν εἰς τοὺς κόλπους τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Φαίνεται ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὰς πολιτικὰς πιέσεις ἐσωτερικὴ αἰτία, διὰ τὴν ὁποίαν δὲν συνῆλθεν ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἦτο ὅτι «χάσμα μέγα ἐστήρικται» μεταξὺ τῶν Μητροπολιτῶν σχετικῶς μὲ τὰ πολιτικὰ μέτρα διὰ τὸν κορωνοϊόν. Τὸ ἴδιον πρόβλημα ἀντιμετωπίζει ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Ἂν εἰς τὴν Ἑλλάδα αἱ ἀπόψεις τοῦ Σεβ. Λαγκαδᾶ περὶ οἰνοπνεύματος εἰς τὴν Θ. Κοινωνίαν ποὺ ἀπολυμαίνει καὶ τοῦ Σεβ. Γόρτυνος ὅτι, ἀφοῦ φοροῦμεν ζακέτα εἰς τὸν ναόν, νὰ φοροῦμεν καὶ μάσκα, προεκάλεσαν δυσφορίαν εἰς τοὺς πιστούς, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ συμβαίνη τὸ ἴδιον καὶ μὲ ἀπόψεις ποὺ ἐξέφρασε προσφάτως ὁ Πανιερώτατος Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιος. Θὰ παραθέσωμεν ἐν συνεχείᾳ ἀπομαγνητοφωνήσεις ἀπὸ ραδιοφωνικὰς ἐκπομπάς του μὲ τίτλον «Ἐπερώτησον τὸν Πατέρα σου», ὅπου διαπιστώνει κανεὶς ὅτι ὑπάρχει θεολογικὴ σύγχυσις. Αἱ ἀπόψεις αὐταί, δυσ­τυ­χῶς, εὑρίσκουν πολλοὺς Ἱεράρχας συμφώνους!

Ἐδικαιολόγησε τὰς πολλαπλὰς λαβίδας

Εἰς τὴν ἐκπομπὴν τῆς 8ης Αὐγούστου 2020 Κυπρία ἀκροάτρια ποὺ διαμένει εἰς Καναδὰν εἶπε τὰ ἑξῆς, ἐκθέτουσα τὴν τραγικὴν κατάστασιν εἰς τὴν ὁμογένειαν:

«Διερωτοῦμαι ἂν ὁ Ἅγιος Παΐσιος ζοῦσε καὶ ἔβλεπε ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς συμβαίνουν, τί θὰ ἔλεγε; Φυσικὰ τὰ εἶδε, εἶμαι σίγουρη καὶ μᾶς τὰ εἶπε, ἀλλὰ δὲν ξέρω μὲ αὐτὴν τὴν Θ. Κοινωνία ποὺ συμβαίνει στὸν Καναδὰ μὲ τὰ διαφορετικὰ κουτάλια, ἂν τὴν περίμενε κανένας καμιὰ φορὰ νὰ συμβεῖ. Δὲν ξέρω τί πρέπει νὰ κάνουμε ἐμεῖς τώρα ἐκεῖ πέρα. Ἀρχίσανε οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀπὸ τὸ Τορόντο καὶ φεύγουν σὲ ἄλλες πόλεις τοῦ Καναδᾶ νὰ πᾶνε νὰ κοινωνήσουν σωστά. Αὐτοὶ ποὺ δὲν μποροῦν νὰ πᾶνε, τί θὰ γίνει; Μοῦ φαίνεται ὅτι θὰ γίνουμε, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ γίνουμε, σὰν τὴν Ὁσία Μαρία τὴν Αἰγυπτία. Φυσικὰ εἶναι πολὺ δύσκολα τὰ πράγματα καὶ προσωπικὰ μιλῶ γιὰ μένα δὲν ξέρω τί νὰ κάνω, ὅταν θὰ γυρίσω πίσω (ἐνν. στὸν Καναδά). Νὰ πηγαίνω ἐκκλησία χωρὶς νὰ κοινωνῶ μοῦ φαίνεται πολὺ δύσκολο. Εὔχομαι καὶ παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ ἀλλάξουν τὰ πράγματα. Τώρα, ἂν δὲν ἀλλάξουν, δὲν ξέρω, ἴσως θὰ πρέπει νὰ γυρίσω στὴν Κύπρο πάλι, ἂν θὰ ἔχει ἀεροπλάνο».

Ὁ Πανιερώτατος ἀπήντησε τὰ ἑξῆς:

«Κοίταξε νὰ δεῖς, σίγουρα εἶναι δύσκολα τὰ πράγματα καὶ θλιβερά, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ λαμβάνουμε ὑπόψη μας ὅτι καὶ οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας βρίσκονται ἐκτεθειμένοι σὲ πάρα πολλὲς πιέσεις. Καὶ αὐτὸ (ἐνν. οἱ λαβίδες) δὲν εἶναι θέμα δόγματος καὶ πίστεως, ἀλλὰ εἶναι ὅτι οἱ ἄνθρωποι κάνουν ἐκεῖ μία προσπάθεια νὰ μὴ βρεθοῦν ἀντιμέτωποι μὲ τὴν κρατικὴ ἐξουσία, ἡ ὁποία προφανῶς, ἐὰν βρεῖ μία αἰτία, μπορεῖ νὰ κάνει κακὸ στὴν Ἐκκλησία. Καὶ εἶναι μία οἰκονομία ποὺ γίνεται, δὲν εἶναι μία ἀπιστία.

Ἐσεῖς θὰ εἴσαστε κανονικὰ στὴν Ἐκκλησία σας. Τώρα, ἐὰν καλῶς ἢ κακῶς πράττουν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας αὐτοὶ θὰ δώσουν λόγο στὸν Θεό. Δὲν θὰ δώσετε λόγο ἐσεῖς σὲ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Ἐσεῖς θὰ κοινωνήσετε κανονικὰ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Τώρα, ἐὰν ἀλλάζουν τὰ κουταλάκια ἢ τὶς λαβίδες ἢ δὲν τὶς ἀλλάζουν αὐτὸ εἶναι εὐθύνη τοῦ λειτουργοῦντος ἱερέως καὶ πάνω ἀπ’ ὅλα τοῦ Ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος ἔδωσε τὴν ἐντολὴ αὐτή, ἀλλὰ θέλω νὰ σᾶς παρακαλέσω μὲ πολὺ ἀγάπη νὰ εἴμαστε λίγο πιὸ ψύχραιμοι καὶ συγκρατημένοι νὰ μὴ εἴμαστε εὔκολοι στὸ νὰ ἐγκαταλείπουμε τὴν Ἐκκλησία μας, διότι μπορεῖ νὰ προκύψουν πολλὰ μεγάλα κακὰ μετά. Οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν εὐθύνη, οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ πρεσβύτεροι, αὐτοὶ φέρουν τὴν εὐθύνη τῶν πράξεών τους καὶ σίγουρα καὶ αὐτοὶ μὲ φόβο Θεοῦ καὶ ἀγάπη Θεοῦ καὶ ἔχοντας συναίσθηση τῆς ἀποστολῆς τους πράττουν ὅ,τι τοὺς φωτίζει ὁ Θεὸς γιὰ τὸ καλὸ τοῦ ποιμνίου τους. Ἀλλὰ ἐμεῖς νὰ μὴ εἴμαστε ἔτσι ἀμέσως νὰ βγάζουμε ἀποφάσεις, διότι μπορεῖ νὰ εἶναι κακὴ ἡ ἀπόφαση καὶ νὰ γίνει μετὰ πρόβλημα στὴν Ἐκκλησία.

Ἐλπίζουμε νὰ παρέλθει σύντομα αὐτὴ ἡ δοκιμασία καὶ ὁ Θεὸς νὰ δώσει ἀναψυχὴ καὶ παρηγοριὰ στὸν κόσμο καὶ νὰ λυθεῖ καὶ αὐτὸ τὸ πρόβλημα, διότι πράγματι εἶναι κάτι ποὺ δὲν μᾶς ἀναπαύει. Καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο σὲ ἐπιστολή του εἶπε ὅτι παραμένουμε στὴν παράδοσή μας καὶ στὸν τρόπο μετάδοσης τῆς Θ. Κοινωνίας, ὅπως παραλάβαμε ἀπὸ τοὺς πατέρες μας, δὲν ἀλλάζει ὁ τρόπος τῆς Κοινωνίας».

Παρατηροῦ­μεν ὅτι ὁ Πανιερώτατος συγχέει τὴν ἔννοιαν τῆς Ἐκκλησίας, ὡς αὐτὴ νὰ ταυτίζεται μόνον μὲ τοὺς Ποιμένες. Ἀναθέτει ὅλην τὴν εὐθύνην εἰς τοὺς Ἐπισκόπους, ὡς αὐτοὶ νὰ μὴ δεσμεύωνται ἀπὸ τίποτε, οὔτε ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας οὔτε ἀπὸ τὴν Ἱ. Παράδοσιν. Ἕνας ἀπόλυτος κληρικαλισμός. Δηλαδὴ οἱ λαϊκοὶ δὲν φέρουν καμίαν εὐθύνην διὰ τὴν Ἐκκλησίαν παρὰ μόνον ἔχουν ὑποχρέωσιν νὰ συν­εισφέρουν οἰκονομικὰ ἢ διά τῆς… «προσ­ευχῆς», κατ’ οὐσίαν μιᾶς ἀδιακρίτου ὑπακοῆς ποὺ τοὺς ἐξαναγκάζει νὰ σιωποῦν; Δὲν εἶναι λογικὸν ποίμνιον, ἀλλὰ ἄλογον;

Εἶναι μέγα σφάλμα νὰ ἀποσείωνται ἀπὸ τοὺς ὤμους τῶν λαϊκῶν αἱ εὐθῦναι, ὄχι μόνον διότι διαιρεῖται εἰς «κάστες» τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καλλιεργεῖται καὶ ἡ ἰδέα τῆς ἰδιωτεύσεως. Τὸ ἐφεύρημα ὅτι ἡ πίστις εἶναι ἰδιωτικὴ καὶ ὄχι δημοσία ἢ συλλογικὴ ὑπόθεσις δὲν ἐκπηγάζει τελικῶς ἀπὸ τὴν Πολιτείαν ἀλλὰ ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς Ἱεράρχας, διὰ τοῦτο ὁ κόσμος πορεύεται καθὼς νομίζει, διότι τὸ τί συμβαίνει εἰς τὴν Ἐκκλησίαν δὲν τὸν ἀφορᾶ, ἀφοῦ αὐτὸ ἔχει ἀνατεθῆ εἰς κάποιους «εἰδικοὺς τῆς θρησκείας», ἐννοοῦντες τοὺς ἱερεῖς.

Θὰ «κάναμε ἀγάπη» νὰ δεχθῶμεν ἀκόμη καὶ αὐτὸ τὸ ἀκραῖον, ὅτι θέματα πίστεως ἀφοροῦν μόνον τοὺς Ποιμένας, ἐὰν -συμφώνως μὲ τὴν Ἱ. Παράδοσιν- ὁ λαὸς ἀνεδείκνυε τοὺς Ἐπισκόπους καὶ συμμετεῖχεν εἰς τὰς συνοδικὰς διεργασίας. Ὅμως σήμερα ἡ συνοδικότης ἔχει ἐξοβελίσει τὸν λαόν, ὡς ἂν τὸ λαϊκὸν στοιχεῖον νὰ ἀπετέλει κίνδυνον καὶ ὄχι ἀναπόσπαστον ὀργανικὸν στοιχεῖον μιᾶς θαλλούσης συνοδικότητος. Καὶ ὄχι μόνον ὁ λαός, ἀλλὰ καὶ ὁ κλῆρος!

Ὁ Πανιερώτατος ὅμως δὲν θεωρεῖ τὸ θέμα τῶν λαβίδων θέμα πίστεως, παρὰ τὴν ρητὴν διατύπωσιν τῆς ΔΙΣ τῆς Ἑλλάδος ὅτι εἶναι δογματικόν! Μνημονεύει  ἐπίσης τὴν ἀπόφασιν τοῦ Φαναρίου (ἔστω καὶ ἂν ἀποκρύπτει ὅτι τὸ Φανάρι εἶπε νὰ τηροῦν οἱ Ἐπίσκοποι τὰ ὁριζόμενα ἀπὸ τὰ Κράτη), ἀλλὰ ταυτοχρόνως δικαιολογεῖ πλήρως τὰς πολλαπλὰς λαβίδας! Δὲν εἶναι αὐτὸ ἀντίφασις; Τελικῶς ποία εἶναι ἡ «Ἐκκλησία», Πανιερώτατε, ἡ ΔΙΣ, τὸ Φανάρι ἢ ἡ προσωπική σας ἄποψις;

Ἀντὶ νὰ ζητήση νὰ συμμορφωθοῦν ὅλοι εἰς τὰς συνοδικὰς ἀποφάσεις, λέγει «κάντε ὑπακοὴ καὶ μὴ δημιουργεῖτε πρόβλημα». Δηλαδὴ οἱ Ποιμένες ποὺ αὐθαιρετοῦν δὲν δημιουργοῦν πρόβλημα, μόνον ὁ πιστὸς λαὸς ποὺ ἀντιδρᾶ προκαλεῖ ἀναστάτωσιν; Ὅταν ὅμως λαμβάνουν τὸ ἀντικανονικὸν μεταθετὸν οἱ Ἱεράρχαι τὸ ἐπικροτεῖ, ἀλλὰ ὅταν ἡ ἀκροάτρια τοῦ λέγη ἁπλῶς νὰ ἀλλάξη ἐνορίαν διὰ λόγους συνειδήσεως, τὴν ἀποτρέπει χαρακτηρίζων αὐτὸ ὡς «ἐγκατάλειψη τῆς ἐκκλησίας»! Ἂν ἔχη τὸ θάρρος νὰ τὰ εἴπη αὐτὰ εἰς τοὺς Ἱεράρχας ποὺ ἀντὶ νὰ λειτουργοῦν εἰς τὴν ἐπαρχίαν των εὑρίσκονται συνεχῶς εἰς πανηγυρικὰ συλλείτουργα εἰς ἄλλας Μητροπόλεις…

Μήπως τελικῶς δὲν «κάνει κακὸ ἡ Πολιτεία», ἀλλὰ οἱ Ποιμένες, οἱ ὁποῖοι αὐθαιρετοῦν; Μήπως αἱ ἀποφάσεις ποὺ παίρνουν δὲν εἶναι οἰκονομίας, ἀλλὰ ὄντως ἀπιστίας; Ἄλλωστε, τὸ χειρότερον κακὸν ποὺ μπορεῖ νὰ κάνη ἡ Πολιτεία εἶναι νὰ διώξη τοὺς χριστιανούς, ἐνῶ ὁ Ἐπίσκοπος μπορεῖ νὰ τοὺς ὁδηγήση εἰς τὴν αἰωνίαν ἀπώλειαν, προτρέπων τοὺς πιστοὺς νὰ μὴ ἀσπάζωνται π.χ. ἱερὰς εἰκόνας καὶ λείψανα διὰ νὰ μὴ κολλήσουν κορωνοϊον! Ποῖος τελικὰ ζημιώνει τὴν Ἐκκλησίαν;

Αἱ μάσκαι δεῖγμα ὑπακοῆς εἰς τὸ Κράτος!

Εἰς τὴν αὐτὴν ἐκποπὴν μία ἄλλη ἀκροάτρια ἀνέφερεν ὅτι ὁ ἱερεὺς τῆς ἐνορίας συνέστησε νὰ μὴ ἔρχωνται μὲ μάσκες, διὰ τοῦτο καὶ προέκυψεν ἡ ἀπορία εἰς τὴν γυναῖκα «μὰ ὁ Θεὸς εἶναι μόνο μέσα στὴν ἐκκλησία, δὲν μᾶς προστατεύει παντοῦ;». Ὁ Πανιερώτατος ἀπαντᾶ:

«Βλέπετε ἀδελφοί μου ὅτι ὑπάρχουν ὅλες οἱ ἀπόψεις μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ αὐτοὶ ποὺ θέλουν τὶς μάσκες καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν τὶς θέλουν. Καὶ ἐμεῖς βρισκόμαστε στὰ δύο πυρά. Ἄλλοι θέλουν, ἄλλοι δὲν θέλουν. Ἄλλοι μᾶς κατακρίνουν ὅτι τὶς θέλουμε, ἄλλοι μᾶς κατακρίνουν ὅτι δὲν θέλουμε.

Τὸ καλὸ εἶναι νὰ κάνουμε ὑπακοὴ στὴν Πολιτεία σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο, ἀφοῦ δὲν εἶναι κάτι ποὺ θίγει τὴν πίστη μας καὶ νὰ κάνουμε μία ὑπομονὴ καὶ μία ταπείνωση νὰ δοῦμε ποῦ θὰ πάει αὐτὴ ἡ ἱστορία καὶ ποῦ θὰ βγεῖ ὅλη αὐτὴ ἡ ὑπόθεση μὲ τὶς μάσκες καὶ τὸν κορωνοϊό… Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τὴν ἐξουσία νὰ ἐπιβάλλουμε στὸν ἄλλο τί θὰ κάνει. Δὲν ἔχουμε ἐκτελεστικὴ ἐξουσία, ἐμεῖς ἡ Ἐκκλησία. Ἐμεῖς προτρέπουμε τὸν κόσμο νὰ κάνει ὑπακοὴ καὶ πειθαρχία στὶς ἀποφάσεις τῶν εἰδικῶν ἰατρῶν, οἱ ὁποῖοι συμβουλεύουν τὸν κόσμο γι’ αὐτὴν τὴν μεγάλη πανδημία ποὺ ὑπάρχει παντοῦ…».

Ἂν οἱ Ἐπίσκοποί μας ἐπίστευον μὲ ταπείνωσιν ὅτι κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ εἶναι Ἀρχιερεῖς, τότε δὲν θὰ ἐτίθετο ζήτημα τί θέλει ὁ εἷς καὶ τί ἀποζητεῖ ὁ ἕτερος, ἀλλὰ θὰ ἐδίδασκον σταθερῶς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἀντὶ ὅμως ὁ Πανιερώτατος, ὅπως καὶ πολλοὶ Ἱεράρχαι, νὰ λάβουν θεολογικὴν θέσιν, παραπέμπουν τὸ ζήτημα εἰς τὴν ὑπακοήν… καὶ μάλιστα εἰς τὴν Πολιτείαν! Τί ἀνώδυνον διὰ τὸν Ἐπίσκοπον! Ἡ «μαγικὴ» λέξις παντοίας χρήσεως «ὑπακοὴ» (ἀπολύτως βεβαίως διαστρεβλωμένη) καὶ ἡ παράλληλος παραπομπὴ τοῦ προβλήματος εἰς τὸ κράτος γλυτώνουν τὸν Ἐπίσκοπον ἀπὸ τὰ βάσανα. Τὸ λειτούργημα τοῦ Ἐπισκόπου ἐξαντλεῖται εἰς τὸ τοῦ «κλητῆρος»: νὰ «προ­τρέπη τὸν κόσμον νὰ πειθαρχῆ» εἰς τοὺς κοσμικοὺς νόμους! Δὲν ὑ­πάρχει ὑπακοὴ εἰς τὸ κράτος οὔτε εἰς ψευδοεκκλησιαστικὰς ἀποφάσεις, ὅταν αὐταὶ ἀντίκεινται ἐμφανῶς πρὸς τὴν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας!

Ἀποροῦμεν πραγματικὰ πῶς «ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ» λέγει ὅτι δὲν «θίγεται ἡ πίστη», ὅταν ὅσοι ἐζήτησαν ἐπιβολὴν μέτρων εἰς τοὺς ναοὺς ἐθεώρησαν τὴν Θ. Λειτουργίαν καὶ τὴν Θ. Κοινωνίαν ὡς αἴτια μεταδόσεως τοῦ κορωνοϊοῦ! Τί τελικὰ τὴν θίγει ἂν ὄχι αὐτὴ ἡ βλασφημία; Τίποτε μᾶλλον δὲν τὴν θίγει, ἀφοῦ οἱ Ἱεράρχαι ποτὲ δὲν ἀντιστέκονται καὶ εἰς ὅλα λέγουν «ναί»…

Μία ἄλλη ἀκροάτρια ζητεῖ εὐλογίαν νὰ μὴ φέρη μάσκα μέσα εἰς τὸν ναὸν καὶ ὁ Πανιερώτατος ἀπαντᾶ:

«Δύσκολο τὸ ἐρώτημά σου. Δὲν φοράει ἡ καρδιά σου τὴ μάσκα, τὸ πρόσωπό σου φοράει τὴ μάσκα. Ἡ καρδιά σου νὰ εἶναι ἐλεύθερη. Στὸ πρόσωπό σου βάλε μάσκα, γιὰ νὰ μὴ σκανδαλίζεις τοὺς ἀδελφούς σου… Ὁ Θεὸς ξέρει τὴν καρδιά σου… Βλέπετε ὅτι εἶναι κάτι τὸ δύσκολο γιὰ μᾶς αὐτὸ τὸ πρᾶγμα μὲ τὶς μάσκες στὶς ἐκκλησίες, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἔχουμε καὶ ἐμεῖς τὴν ταπείνωση νὰ σεβόμαστε τοὺς ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μία ἀδυναμία (ἐνν. τὸ ἀντιμετωπίζουν) σὰν κίνδυνο (ἔνν. προερχόμενο) ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς τους, ποὺ δὲν φορᾶ­νε τὴ μάσκα τους. Νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεὸ νὰ περάσει αὐτὴ ἡ ταλαιπωρία τοῦ κόσμου, γιατί εἶναι δύσκολα τὰ πράγματα ἀπὸ πολλὲς ἀπόψεις καὶ ψυχολογικὰ προβλήματα ἐμφανίστηκαν καὶ οἰκονομικὰ καὶ οἰκογενειακὰ καὶ ἄλλα πολλά, ποὺ βγῆκαν μέσα ἀπὸ τὴν δυσκολία τῆς πανδημίας ποὺ ὑπάρχει γύρω μας».

Ὁποία ἀντίφασις! Ἂν ἐνεφανίσθησαν τόσα προβλήματα ἐξαιτίας τῆς μάσκας, τότε, Πανιερώτατε, τὴν μάσκα δὲν τὴν φέρει τὸ πρόσωπον ἀλλὰ ἡ καρδία! Ὅσον διὰ τὸν σεβασμόν: νὰ σεβασθῶμεν καὶ ἐκείνους ἐκ τῶν ἀδελφῶν μας οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀμφιβολίαν διὰ τὴν μετάδοσιν ἰῶν ἀπὸ τὴν Θ. Κοινωνίαν(!), καὶ ἔτσι νὰ μὴ κοινωνῶμεν, ὥστε νὰ μὴ τοὺς θέτωμεν εἰς κίνδυνον;! Μὴ γένοιτο!

Τὰ σάκχαρα… τῆς Θ. Κοινωνίας

Εἰς τὴν πρόσφατον ἐκπομπὴν τῆς 3ης Ὀκτωβρίου 2020 ἀκροατὴς θέτει τὸ ἐρώτημα, ἂν κινδυνεύη διαβητικὸν παιδὶ ἀπὸ τὸ νάμα τῆς Θ. Κοινωνίας καὶ ὁ Πανιερώτατος ἀπαντᾶ:

«Πέραν ὅτι εἶναι Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ καὶ μᾶς παρέχει ζωὴ αἰώνια καὶ μᾶς παρέχει ὅλα τὰ ἀγαθὰ καὶ ὅλη τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ σίγουρα, γιὰ νὰ ποῦμε καὶ τὰ τῆς ἐποχῆς μας, δὲν μεταδίδει μικρόβια καὶ ἀσθένειες, ὅταν τουλάχιστον κοινωνᾶ ὁ λαϊκὸς ἄνθρωπος εἶναι τόσον ἐλάχιστον τὸ Ἅγιον Αἷμα, τὸ ὁποῖο λαμβάνει, τόσον ἐλάχιστο, εἶναι μία σταγόνα, καὶ ἐκείνη ἔχει καὶ ζέον ὕδωρ μέσα κ.λπ. Θὰ μεταβληθεῖ ὁ δείκτης τοῦ ζαχάρεως ἀπὸ τὴ μία σταγόνα τοῦ Ἁγίου Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας; Ἐπειδὴ τὰ συστατικά του εἶναι νάμα, κρασί; Νομίζω εἶναι ὑπερβολὴ καὶ εἶναι καὶ ἐπιστημονικὰ ὑπερβολή, διότι εἶναι ἐλάχιστο ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο λαμβάνει κανεὶς μὲ τὴν Ἁγία Λαβίδα καὶ δὲν ἔχει τέτοιο κίνδυνο καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα εἶναι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ εἶναι γιὰ τὴ ζωὴ τὴν αἰώνια, ὄχι τὴν μετὰ θάνατο, ἀλλὰ τὴν αἰώνια ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωὴ καὶ εἶναι ὁ Χριστός μας ποὺ πάντα ζεῖ μέσα στὴν καρδιά μας».

Τὸ ἐπιχείρημα τοῦ Πανιερωτάτου εἶναι κάπως ἀντίστοιχον μὲ τὸ «οἰνόπνευμα». Δηλαδὴ ὁ ἱερεὺς ποὺ εἶναι διαβητικὸς θὰ πρέπει νὰ ἔχη λογισμοὺς σχετικῶς μὲ τὴν κατάλυσιν λόγῳ τῆς περιεκτικότητος τῶν σακχάρων; Οἱ Ἱεράρχαι, δυστυχῶς, οὔτε ἔχουν ἐμβαθύνει εἰς τὴν θεολογίαν οὔτε ἔχουν διάθεσιν νὰ παραμείνουν εἰς τὰ ὅρια τῆς πίστεως, ἀλλὰ εἰσάγουν τὴν ἐπιστήμην εἰς τὸ μυστήριον, μὲ τραγικὰς συνεπείας!

Οὔτε ἡ ὑπακοὴ εἰς τὸ κράτος σώζει, οὔτε ἡ ὑπακοὴ εἰς τὴν ἐπιστήμην, ὅταν πρόκειται διὰ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα. Ἀπαιτεῖται οἱ Ἐπίσκοποι νὰ κάνουν ὑπακοὴν εἰς τὴν Ἱ. Παράδοσιν, εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, εἰς τὸ πλήρωμα αὐτῆς μὲ Κεφαλὴν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ ὄχι νὰ παρουσιάζουν τὸν φόβον τους ἔναντι τοῦ Κράτους ὡς δῆθεν πνευματικὴν ἀρετήν!

"Ορθόδοξος Τύπος"