Σχόλιο στὸ κείμενο τοῦ θεολόγου κ. Παύλου Τρακάδα
Ἡ μισὴ ἀλήθεια
εἶναι τὸ ἴδιο ἔνοχη μὲ τὸ ψέμα καὶ ὑποστηρίζει ἀντὶ νὰ πολεμάει τὴν αἵρεση
Δημοσιεύθηκε πρόσφατα στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» ἕνα ἄρθρο τοῦ θεολόγου κ. Παύλου Τρακάδα μὲ τίτλο: «Ἡ ʺθεολογία τοῦ προσώπουʺ εὐθύνεται γιὰ τὴν ἀμηχανία τῶν Ἱεραρχῶν» (εδώ). Στὸ ἄρθρο αὐτὸ πολὺ σωστὰ ὁ κ. Τρακάδας ἐπισημαίνει ὅτι κύρια αἰτία τῆς σημερινῆς στάσεως τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ λεγόμενη «θεολογία τοῦ προσώπου». Καὶ ἐπισημαίνει μεταξὺ ἄλλων ὁ κ. Τρακάδας:
«Ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος αὐτῆς τῆς «θεολογίας» εἶναι ὅτι διεχώρισε τὸ ἄτομον ἀπὸ τὸ πρόσωπον… Ὁ διχασμὸς τῆς ἀνθρωπίνης ὑποστάσεως, ποὺ ἐπέφερεν αὐτὴ ἡ θεωρία, δὲν ἀνεδύθη ὡς πρόβλημα κατὰ τὰ μνημόνια, ὅπου ἐκρίνετο ἡ σχέσις τοῦ ἀνθρώπου ὡς πρὸς κάτι ἐξωτερικόν, τὸ χρῆμα, ἀπεναντίας ἐνίσχυσε τὴν κακοδοξίαν αὐτὴν καθὼς πρόσωπον εἶναι ὅποιος σχετίζεται μὲ τὸν συνάνθρωπον ὄχι μὲ ἕνα ὑλικὸν ἀγαθόν… όσο σαθρὰ εἶναι αὐτὴ ἡ «θεολογία» ποὺ ἠναγκάσθη νὰ συμπεριλάβη ὡς «σχέσιν» τὴν «μὴ σχέσιν», τὴν ἀποστροφὴν τῆς κοινωνίας μὲ τὸν πλησίον. Ἡ «μὴ σχέσις» μετωνομάσθη «πραγματικὴ κοινωνία» μὲ τὸν συνάνθρωπον, διότι μόνον ἔτσι θὰ τὸν προφυλάξη, παραθεωροῦσα ὅτι ἐπαλινδρόμει πρὸς τὴν ἀτομικότητα, διότι προκειμένου νὰ διαφυλαχθῆ μὲ βεβαιότητα ὁ ἄλλος δὲν πρέπει πρῶτα ἐγὼ νὰ κολλήσω, ἑπομένως προτεραιότητα καθίσταμαι ΕΓΩ!... Τότε ἦτο καὶ πάλιν ἡ «θεολογία τοῦ προσώπου» ποὺ ἐφεῦρε νέαν διέξοδον: ἀρκεῖ μόνον μία μικρὰ ἀντιπροσωπία, διὰ νὰ ἐκφράση τὸ σύνολον τῆς ἐνορίας, καθὼς ἄλλωστε ποτὲ δὲν εἶναι παροῦσα ὁλόκληρος ἡ κοινότης. Αὐτὰ μάλιστα ἐλέχθησαν ἀπὸ τὸν Σεβ. Περγάμου, ἐμβληματικὴν προσωπικότητα αὐτῆς τῆς θεολογίας, εἰς δημοσίαν συνέντευξίν του τὸν παρελθόντα Μάρτιον».
Μὲ τὰ παραπάνω λόγια ὁ κ. Τρακάδας παρουσιάζει μία -φυσικά- τραγικὴ ἀλήθεια. Ἀλλὰ τὴν ἐκφράζει (κι αὐτὸς καὶ ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» ποὺ δημοσιεύει ἄνευ σχολιασμοῦ τὸ ἄρθρο) κατὰ τὸ ἥμισυ· καὶ ἡ μισὴ ἀλήθεια εἶναι τὸ ἴδιο ἔνοχη ὅπως τὸ ψέμα. Παρουσιάζω τοὺς λόγους αὐτῆς μου τῆς τοποθέτησης:
Α) Ἤδη ὁ τίτλος προϊδεάζει τὸν ἀναγνώστη, ὅτι αὐτὸ ποὺ θὰ διαβάζει εἶναι ἐσκεμμένως ἡμιτελές: Διότι οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δὲν βρίσκονται σὲ ἀμηχανία, ἀλλὰ ἀντιθέτως μηχανορραφοῦν καὶ καινοτομοῦν, προδίδουν καὶ κακοδοξοῦν γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, δημοσίως καὶ μὲ κάθε εὐκαιρία. Προδίδουν τὸν Θεό τὸν Ὁποῖον ὑποτίθεται ὡς ἱερεῖς θὰ ὑπηρετοῦσαν, θὰ κήρυτταν καὶ θὰ εὐαγγελίζονταν. Προδίδουν τὸ ποίμνιο τὸ ὁποῖο ὑποτίθεται θὰ προστάτευαν καὶ θὰ ποίμεναν. Προδίδουν τὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποίαν ὡς μέλη Της ὑποτίθεται θὰ ὑπεράσπιζαν καὶ θὰ προέβαλαν. Προδίδουν τὸν κάθε ἄνθρωπο, τὸν ὁποῖο ὑποτίθεται μὲ τὴν διδασκαλία τους θὰ ἔσωζαν ἀπὸ κάθε πλάνη καὶ λάθος ἐπιλογή.
Β) Ὁ κ. Τρακάδας ἀπομονώνει τὴν «θεολογία τοῦ προσώπου» καὶ τὸν κύριο ἐκφραστή της, τὸν Περγάμου Ζηζιούλα, καὶ τὴν παρουσιάζει μόνο ὡς αἱτία τῆς σημερινῆς καταστάσεως μὲ τὰ μέτρα κατὰ τοῦ Κορονοϊοῦ. Μάλιστα ἀναφέρει, ὅτι ἡ κακοδοξία αὐτὴ δὲν φανερώθηκε στὴν περίπτωση ἐπιβολῆς τῶν μνημονίων (!!!) στὴν Ἑλλάδα καὶ μὲ αὐτὸ τελειώνει κάθε ἀναφορά του σχετικὰ μὲ αὐτὴ τὴν αἱρετικὴ διδασκαλία.
Ὅμως ἡ αἱρετική «θεολογία τοῦ προσώπου» ὑπάρχει δεκαετίες ὁλόκληρες (δὲν τὸ γνωρίζει αὐτὸ ὁ κ. Τρακάδας;) καὶ ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς δηλητηριώδεις κεφαλὲς τῆς οἰκουμενιστικῆς λερναίας ὕδρας ποὺ λυμαίνεται τὴν Ἑκκλησία. Ὁ Ναυπάκτου, ὁ ὁποῖος τώρα ξέχασε κι αὐτὸς διὰ μαγείας ἢ μᾶλλον γιὰ λόγους ἐπαγγελματικῆς ἀναρριχήσεως καὶ ἐξελίξεως, τί ἔλεγε, κάποτε, εἶχε πεῖ σχετικὰ μὲ αὐτὴ τὴν αἱρετικὴ διδασκαλία στὶς 18.03.2016: «ἡ ὅλη προβληματικὴ περὶ τοῦ προσώπου ἀποτελεῖ, χωρὶς νὰ κινδυνολογῶ, μία αἵρεση συνέχεια τοῦ ἀρειανισμοῦ, τοῦ μονοθελητισμοῦ καὶ εἶναι ἐπηρεασμὸς ἀπὸ τὴν ὑπαρξιστικὴ φιλολογία» (Ναυπάκτου Ἱεροθέου «Παρατηρήσεις γιὰ τὴν Ἁγία καὶ μεγάλη Σύνοδο κατὰ τὴν σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος» βλ. στὸ τέλος τοῦ κειμένου καὶ ἄλλη του τοποθέτηση ποὺ δείχνει, ὅτι καὶ ὁ Ναυπάκτου κάθε ἄλλο παρὰ σὲ ἀμηχανία βρίσκεται, ἀλλὰ προδίδει συνειδητά1).
Θὰ ἐπαναλάβω: Οἱ Ἱεράρχες ἄκουσαν, ἐνημερώθηκαν στὴν Ἱ. Σύνοδο καὶ στήριξαν μὲ τὴν στάση τους παρόλα αὐτά -στὴν σχεδὸν ἀπόλυτη πλειοψηφία τους- τὴν «αἵρεση συνέχεια τοῦ ἀρειανισμοῦ, τοῦ μονοθελητισμοῦ καὶ ἐπηρεασμὸ ἀπὸ τὴν ὑπαρξιστικὴ φιλολογία». Καὶ ὄχι μόνο αὐτό: Ἀγνόησαν καὶ πέταξαν στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων ψήφισμα/καταγγελία 300 πιστῶν σχετικὰ μὲ τὸν Περγάμου καὶ τὴν αἵρεση ποὺ διδάσκει:
«ΨΗΦΙΣΜΑ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΖΟΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΥ κ. ΙΩ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ
https://www.zougla.gr/page.ashx?pid=80&aid=435091&cid=122
Τὴν Κυριακὴ 11 Δεκεμβρίου 2011 στὴν αἴθουσα ἐκδηλώσεων τοῦ δημαρχείου τῆς πόλεως τοῦ Βόλου, πραγματοποιήθηκε ἀντιαιρετικὴ ὁμιλία ἀπὸ τὸν θεολόγο κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο ποὺ ἀπὸ κοινοῦ διοργάνωσαν ὁ Χριστιανικὸς Ἀγωνιστικὸς Σύλλογος «Ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης», καὶ ἡ Φιλορθόδοξος Ἕνωσις «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος».
Στὸ τέλος τῆς ὁμιλίας ἀνακοινώθηκε ὅτι ἐστάλη στὴν Διοικοῦσα Ἐκκλησία, «Καταγγελία» ἐπὶ αἱρέσει, κατὰ τοῦ Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννου Ζηζιούλα, ἡ ὁποία –ὡς φαίνεται– δὲν κατέστη δυνατὸν νὰ συζητηθεῖ κατὰ τὴν Συνεδρία τῆς Δ. Ἱ. Συνόδου (7-9 Δεκεμβρίου 2011) ἢ τὸ θέμα τῆς δραστηριοποιήσεως ἑνὸς αἱρετίζοντος ἐπισκόπου στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν ἐκρίθη ὅτι ἐπείγει. Ὡς ἐκ τούτου καὶ διὰ νὰ τονισθεῖ ἡ σοβαρότητα τοῦ θέματος καὶ νὰ μὴν ἀναβάλλεται ὡς παρωνυχίδα ἡ ἐξέτασή του, προτάθηκε νὰ ἀποσταλεῖ ἡ «Καταγγελία» αὐτὴ ὡς «Ψήφισμα» τῶν 300 περίπου μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἦσαν παρόντες στὴν ὁμιλία. Διαβάστηκαν τὰ κεντρικὰ σημεῖα τῆς δεκασέλιδης «Καταγγελίας» καὶ ψηφίστηκε ὁμόφωνα νὰ σταλεῖ στὴν Δ. Ἱ. Σύνοδο, ὥστε οἱ Ἱεράρχες ποὺ τὴν ἀποτελοῦν, ἀφοῦ δὲν κινήθηκαν καθηκόντως κατὰ τῶν αἱρετικῶν θέσεων τοῦ μνημονευθέντος ἐπισκόπου, νὰ τὴν ἐξετάσουν μετὰ τὸ αἴτημα τῶν ἑκατοντάδων πιστῶν ποὺ τὸ ζητοῦν»2.
Πρὶν δέκα χρόνια λοιπόν, στάλθηκε ἡ καταγγελία αὐτὴ καὶ οἱ Ἱεράρχες τὴν ἀγνόησαν! Καὶ ὁ κ. Τρακάδας μιλάει γιὰ ἀμηχανία ἐκ μέρους τους;
Γ) Ἡ διδασκαλία τῆς «θεολογίας τοῦ προσώπου» διδάσκει περὶ Πρωτείου τοῦ Πατριάρχου καὶ τοῦ Ἐπισκόπου, παρουσιάζει τὴν Ἐκκλησία ὄχι ὡς Χριστοκεντρικὴ ἀλλὰ ὡς Τριαδοκεντρικὴ γιὰ νὰ στηρίξει ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ πρωτεῖο, προκαλεῖ σύγχυση καὶ ἀκυρώνει τὸ τριαδικὸ δόγμα, προωθεῖ τὴν ἀναγνώριση τῶν αἱρετικῶν ὡς ἐκκλησίες (ὅλα αὐτὰ κ. Τρακάδα δὲν τὰ ἀναφέρετε), καὶ γι’ αὐτὸ περιλαμβάνεται στὸ κείμενο τῆς ἐγκυκλίου τῆς ψευτοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου στὸ κεφάλαιο 1.
Γράφει σχετικὰ μὲ τὰ παραπάνω ὁ π. Ἐπιφάνιος Καψαλιώτης στὴν κριτική του τῶν κειμένων τῆς ΑκΜΣ:
«Ἐκκλησία ὡς “εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος”: ...ἡ Ἐκκλησία στὴν ἀποστολικοπαράδοτη πατερικὴ παράδοση χαρακτηρίζεται ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ “ὡς τὴν αὐτὴν αὐτῷ κατὰ μίμησιν καὶ τύπον ἐνέργειαν ἔχουσαν”. Ἡ ἀνθρώπινη φύση κοινώνησε ὑποστατικῶς ἅπαξ ἐν Χριστῷ, οἱ ὑποστάσεις (δηλαδὴ οἱ ἐπὶ μέρους ἄνθρωποι), κοινωνοῦν μὲ τὸ Χριστὸ ἐνεργητικῶς, δηλαδὴ κατὰ τὴν κοινὴ τριαδικὴ ἄκτιστο ἐνέργεια. Ἡ ζηζιούλια θεώρηση ὑποστηρίζει ὅτι ὑπάρχει μία “ἐνδοτριαδικὴ ζωή” ἡ ὁποῖα κοινωνεῖται πρὸς τοὺς ἀνθρώπους καὶ συνιστᾶ τή -δῆθεν- ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Σύνολη ἡ πατερικὴ παράδοση ὡς “ἐνδοτριαδικὲς σχέσεις” καταγράφει τὸ ἀπόρρητο μυστήριο τῆς ἀγεννησίας, τῆς γέννησης καὶ τῆς ἐκπόρευσης καὶ ἀπολύτως τίποτε ἄλλο! Εἰδάλλως, τὰ τρία προσκηνυτὰ Πρόσωπα τῆς ἁγίας Τριάδος, θὰ σχετίζονταν μεταξύ τους κατ᾽ ἐνέργειαν, ὅπως δηλαδὴ συμβαίνει μεταξὺ κτίσεως καὶ Θεοῦ. Οἱ θεολογικὲς συνέπειες τῆς κατ᾽ ἐνέργειαν σχέσης τῶν Προσώπων τῆς ἁγίας Τριάδος εἶναι καταστροφικὲς γιὰ τὴν ἑνότητα Της. Ἀνάλογα μὲ τὴν ἐπὶ μέρους διασάφηση περὶ τοῦ χαρακτήρα τῶν σχέσεων, τὸ ἀποτέλεσμα μπορεῖ νὰ κινεῖται μεταξὺ Ἀρειανισμοῦ καὶ Σαβελλιανισμοῦ (πλήρη διαπραγμάτευση τῆς ἐσωτερικῆς σχέσεως τῶν δύο -φαινομενικὰ διαφορετικῶν- αἱρέσεων κάνει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος στοὺς 4ης λόγους του κατὰ Ἀρειανῶν, βλ. PG 26,12-468). Ἡ βούληση τοῦ Ζηζιούλα εἶναι, καὶ τοῦτο δίχως νὰ τὸ ἐννοήσει κανεὶς ἀπὸ τοὺς συνοδικοὺς τῆς Κρήτης, νὰ θεμελιώσει τὴν περὶ Πρωτείου θεωρία του καὶ ἡ ὁποία βασίζεται στὸ ὑποτιθέμενο Πρωτεῖο τοῦ Πατρός!» (εδώ).
Ἄρα κ. Τρακάδα, ἡ «θεολογία τοῦ προσώπου» καὶ αἵρεση εἶναι (ἐσεῖς τὸ ἀποκρύβετε), καὶ οἱ Ἱεράρχες τὴν γνωρίζουν καὶ τὴν ἀποδέχθηκαν μέσῳ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Κολυμπαρίου (ἐσεῖς τὸ ἀποκρύβετε), καὶ ἔχει τρομακτικότερες διαστάσεις καὶ ἀποτελέσματα (ἐσεῖς τὸ ἀποκρύβετε). Αὐτὸ ποὺ ἐσεῖς ὀρθὰ τώρα διαπιστώνετε κ. Τρακάδα εἶναι ἁπλῶς μία ἀπὸ τὶς πολλὲς διαστροφὲς ποὺ ἔχει ἐπιφέρει ἡ ἐπιβολὴ τῆς οἰκουμενιστικῆς παναιρέσεως κύριο στοιχεῖο τῆς ὁποίας εἶναι ἡ «θεολογία τοῦ προσώπου». Οἱ Ἱεράρχες ἀφοῦ ἀποδέχθηκαν τὴν αἵρεση καὶ τὴν διδάσκουν γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, ἀφοῦ ἀμφισβήτησαν τὴν Μία ἀλήθεια καὶ τὸν ἀλάθητο χαρακτῆρα Της, ἀφοῦ τὴν ἐξίσωσαν μὲ τὸν βλάσφημο παπισμὸ καὶ τὸν προτεσταντικὸ περίγελο, ἐκκοσμικεύουν καὶ ὑποτάσσουν τώρα τὴν Ἐκκλησία στοὺς κοσμικοὺς θεσμούς. Φυσικά, θὰ ἐπαναλάβω, ὄχι ἀπὸ ἀμηχανία, ἀλλὰ ἀπὸ πεποίθηση.
Ὡς θεολόγος ὅμως ὀφείλατε νὰ παρουσιάσετε ὅλη τὴν ἀλήθεια καὶ γιὰ τὴν αἵρεση καὶ γιὰ τοὺς προδότες Ἱεράρχες. Καὶ ἀφοῦ τὴν παρουσιάζατε, ὀφείλατε ὡς θεολόγος νὰ ἀπαιτήσετε τὴν συνοδικὴ καταδίκη τῆς αἱρέσεως καὶ ὅλων ὅσων τὴν προωθοῦν. Ἂν δὲν τὸ κάνετε, τότε ἀντὶ νὰ τὴν πολεμᾶτε τὴν ὑποστηρίζετε.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Ὑποσημειώσεις:
1. Ναυπάκτου Ἱερόθεος στὸ βιβλίο του, ποὺ κυκλοφόρησε τὸ 2012 μὲ τίτλο: «Μεταπατερικὴ Θεολογία καὶ Ἐκκλησιαστικὴ Πατερικὴ Ἐμπειρία». «Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καὶ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν δημιουργία του εἶναι εἰκόνα τοῦ Λόγου. Γνωρίζουμε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ ἀρχέτυπο τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ ὅτι Αὐτὸς εἶναι διὰ τοῦ ὁποίου ἀναγεννήθηκε ὁ ἄνθρωπος, γιὰ αὐτὸ καὶ σαρκώθηκε τὸ Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Βεβαίως, ὁ Χριστὸς ποτὲ δὲν χωρίσθηκε ἀπὸ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ἀφοῦ κοινὴ εἶναι ἡ οὐσία καὶ ἡ ἐνέργεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ διὰ τοῦ Χριστοῦ γνωρίζουμε τὸν Πατέρα ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ὅπως εἶπε ὁ Ἴδιος: «ὁ ἑωρακῶς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα; Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι;» (Ἰω. ιδ΄ 9-10). Ἔτσι, δὲν μπορεῖ κανεῖς νὰ κάνη ἀναλογίες μεταξὺ Ἐκκλησίας, ἀνθρώπου καὶ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἑρμηνεύουμε τὴν ἐκκλησιολογία καὶ τὴν ἀνθρωπολογία μὲ βάση τὴν Χριστολογία. Ἀκόμη, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνεύουν τὸν ἄνθρωπο μέσα ἀπὸ τὸ κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ (τοῦ Λόγου) καὶ δὲν ἔκαναν φιλοσοφικὲς ἀναλύσεις περὶ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, κατ’ ἀναλογία μὲ τὸν Τριαδικὸ Θεό, ἀφοῦ ἀπορρίπτουν τὸ analogia entis τῆς μεταφυσικῆς καὶ ὑποστηρίζουν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀναλογία μεταξὺ κτιστοῦ καὶ ἀκτίστου (Andrew Sopko, Prophet of Roman Orthodoxy the Theology of John Romanides, Synaxis Press, Canada 1998, σελ. 147-150) [εδώ].
2. ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ἢ ΚΟΣΜΙΚΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΖΕΙ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΤΑ ΖΗΖΙΟΥΛΑ;
300 ἄνθρωποι στὸ Βόλο (στὶς ἀρχὲς Δεκεμβρίου 2011), ἐξέδωσαν ψήφισμα κατὰ τῶν αἱρετικῶν θέσεων τοῦ μητροπολίτου Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα, τὸ ὁποῖο μαζὶ μὲ κατοχυρωμένη Καταγγελία, ἐστάλη στὴν Ἱερὰ Σύνοδο πρὸς ἐξέταση (εδώ).
