Τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος στὸ ἄρθρο 11 ἀναφέρει γιὰ τὸ δικαίωμα τοῦ συνέρχεσθαι:
«1. Oἱ Ἕλληνες ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ συνέρχονται ἥσυχα καὶ χωρὶς ὄπλα.
2. Μόνο στὶς δημόσιες ὑπαίθριες συναθροίσεις μπορεῖ νὰ
παρίσταται ἡ Αστυνομία. Oἱ ὑπαίθριες συναθροίσεις μποροῦν νὰ απαγορευτoῦν
μὲ αἰτιολογημένη ἀπόφαση τῆς ἀστυνομικῆς Ἀρχῆς, γενικά, ἂν ἐξαιτίας τους
ἐπίκειται σοβαρὸς κίνδυνος γιὰ τὴ δημόσια ἀσφάλεια, σὲ ὁρισμένη δὲ περιοχή, ἂν
ἀπειλεῖται σοβαρὴ διατάραξη τῆς κοινωνικοοικονομικὴς ζωῆς, ὅπως νόμος ὁρίζει».
Ὡστόσο, ἐνῶ οἱ ὀπαδοὶ τῆς 17 Νοέμβρη δὲν ἐμποδίζονται ἀπὸ τὴν κυβέρνηση νὰ ἐκδηλώνουν τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἀλληλεγγύη τους στὸ πρόσωπο τοῦ δολοφόνου Δημήτρη Κουφοντίνα, ἐμποδίζονται οἱ χριστιανοὶ νὰ ἀσκήσουν τὰ λατρευτικὰ τους καθήκοντα στοὺς ἱεροὺς ναούς, ἐνῶ τὸ Σύνταγμα προβλέπει ρητὰ στὸ ἄρθρο 13 (περί θρησκευτικῆς ἐλευθερίας):
«1. Ἡ ἐλευθερία τῆς
θρησκευτικῆς συνείδησης εἶναι ἀπαραβίαστη. Ἡ ἀπόλαυση τῶν ἀτομικῶν καὶ
πολιτικῶν δικαιωμάτων δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς θρησκευτικὲς πεποιθήσεις καθενός.
2. Κάθε γνωστὴ θρησκεία εἶναι ἐλεύθερη καὶ τὰ σχετικὰ μὲ τὴ λατρεία της
τελοῦνται ἀνεμπόδιστα ὑπὸ τὴν προστασία τῶν νόμων».
Aὐτὴ ἡ ἀντιχριστιανικὴ στάση, ποῦ ἐκδηλώνεται
μὲ τὴν κατάφωρη παραβίαση τῶν δικαιωμάτων τῶν πιστῶν, δὲν εἶναι κάτι
καινούργιο. Πάντα οἱ κρατικὲς Ἀρχὲς προτιμοῦσαν τὸν κάθε Βαραββᾶ ἔναντι
τοῦ Χριστοῦ.
Ὡστόσο, ἡ -ἔμμέση ἀλλὰ ἠχηρή- παραδοχὴ ἀπὸ τὴν
πλευρὰ τῆς κυβέρνησης ὅτι παραβιάζει συνταγματικὰ δικαιώματα τῶν πολιτῶν καὶ
ὅτι ἐπιλέγει ἐκείνη ποῖα ἄρθρα τοῦ Συντάγματος θὰ ἐφαρμοστοῦν καὶ ποῖα θὰ
ἀγνοηθοῦν ἔχει τεράστιο ἐνδιαφέρον. Μπορεῖ κάποια ἡμέρα ὅλα ὅσα ζήσαμε νὰ
τύχουν ἐξονυχιστικῆς ἐξέτασης καὶ νὰ ἀπονεμηθεῖ δικαιοσύνη.
Πηγὴ ἐδῶ.
