«Είναι “όλοι” έτοιμοι να εγκαταλείψουν την αλαζονεία;»
Ερώτηση: Πώς απειλεί ο Οικουμενισμός εμένα και την
ενορία μου;
Απειλεί με το ίδιο όπως και ολόκληρη την Εκκλησία –με
την απώλεια της δογματικής αγνότητας, η οποία οδηγεί στην απώλεια της χάρης.
Επιπλέον, η αποδοχή του Οικουμενισμού, ακόμη και η ουδετερότητα απέναντι του,
μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά πνευματικά προβλήματα. Ο Άγιος Θεοδόσιος των
Σπηλαίων είπε:
«Όποιος επαινεί
την πίστη κάποιου άλλου βλασφημεί τη δική του, και όποιος επαινεί τη δική του
και την πίστη κάποιου άλλου είναι δυαδικός. Και όποιος θα σας πει: και εκείνη
και την άλλη πίστη ο Θεός έδωσε, πείτε του: ο Θεός είναι δίπιστος;».
Στην εποχή μας, αυτές οι λέξεις του αγίου είναι ιδιαίτερα επίκαιρες. Γιατί ακούμε όλο και περισσότερο τις λέξεις ότι «η πίστη είναι από τον Θεό, ο Θεός είναι ένας, αλλά οι τρόποι προς Αυτόν είναι διαφορετικοί».
…Η Γραφή λέει ότι για κάθε λέξη ένα άτομο θα δώσει
λογαριασμό: γιατί με τα λόγια σας θα δικαιολογηθείτε, από τα λόγια σας θα
καταδικασθείτε" (Ματθ. 12:37).
Ερώτηση: Γιατί οι άγιοι
πατέρες δεν μιλούσαν τόσο συχνά για τον Οικουμενισμό;
Στην πραγματικότητα, οι Άγιοι Πατέρες μιλούσαν για
τους κινδύνους του Οικουμενισμού συνέχεια. Απλώς στην εποχή εκείνη αυτό το
φαινόμενο χαρακτηριζόταν με άλλα λόγια -αίρεση, σχίσμα, αφορισμός. Έτσι, στον
10ο των Αποστολικών Κανονών διαβάζουμε: «Εἴ τις ἀκοινωνήτω κἀν ἐν οἴκῳ
συνεύξηται, οὗτος ἀφοριζέσθω».
Στον 45ο των Αποστολικών Κανονών: «Ἐπίσκοπος,
ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω εἰ δὲ
ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω...»…
Πολλοί ιεροί Ορθόδοξοι Πατέρες της αρχαιότητας
προειδοποίησαν τους Χριστιανούς για τον κίνδυνο της προσευχής, και ακόμη
περισσότερο, για την ευχαριστιακή κοινωνία με αιρετικούς. Ήδη στην εποχή μας,
οι οικουμενιστές καταγγέλλονταν από τους Μοναχούς Ιουστίνο (Πόποβιτς), Άγιος
Σεραφείμ (Σομπόλεφ), Ιερόμονο Σεραφείμ (Ρόουζ) και πολλούς άλλους.
Εἴ τις ἀκοινωνήτω κἀν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὗτος
ἀφοριζέσθω.
Για παράδειγμα, ο Άγιος Σεραφείμ έγραψε: «Η Ορθόδοξη
πίστη απαιτεί από μας να πιστέψουμε στη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική
Εκκλησία, για να εφαρμόσουμε όλες αυτές τις ιδιότητες μόνο και αποκλειστικά
προς την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Και οι Ορθόδοξοι οικουμενιστές δεν θέλουν να
την υπακούσουν. Εξαιτίας αυτού, διαστρεβλώνουν τον ένατο όρο του Σύμβολο της
πίστης. Ως αποτέλεσμα, έχουμε ένα είδος αφύσικης σύγχυσης της αλήθειας με τα ψέματα,
της Ορθοδοξίας με τις αιρέσεις, η οποία οδηγεί τους Ορθόδοξους οικουμενιστές σε
μια ακραία διαστρέβλωση της πραγματικής έννοιας της Εκκλησίας και τόσο πολύ,
που τα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι ταυτόχρονα μέλη της οικουμενικής
εκκλησίας, ή μάλλον, είναι μιας παγκόσμιας αιρετικής κοινωνίας με τις αμέτρητες
αιρέσεις της. Πρέπει πάντοτε να θυμούνται τα λόγια του Χριστού: «Αν κι
αυτούς δεν τους ακούσει, πες το στη συνάθροιση της εκκλησίας· κι αν παρακούσει
και την εκκλησία, τότε πια ας είναι για σένα όπως ο ειδωλολάτρης ή ο τελώνης».
(Ματθαίος 18:17)
Επομένως, δεν θα έχουμε απολύτως καμία επικοινωνία με
την Οικουμενική Κίνηση. Σε αυτήν την περίπτωση, ας καθοδηγηθούμε από τα λόγια
των Αγίων Γραφών: «Μη συνδέεσθε στενά και μη συνοδοιπορείτε με τους απίστους
(με τους οποίους, ως εκ της απιστίας των, είναι αδύνατος η καλή συνεννόησις και
συνεργασία σας). Διότι ποία συνάφεια και ανάμιξις ημπορεί να υπάρχη μεταξύ της
δικαιοσύνης και της παρανομίας; Ποία επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους;»
(2 Κορ. 6: 14-15). «Τρισευτυχισμένος και ευλογημένος από τον Θεόν είναι ο
άνθρωπος εκείνος, που δεν επορεύθη ποτε δρόμον σύμφωνα με τας σκέψεις και τα
θελήματα των ασεβών ανθρώπων» (Ψαλμός 1: 1).
* *
*
Εν κατακλείδι, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε τα λόγια του
διάσημου ορθόδοξου θεολόγου, Αρχιεπισκόπου Αλεξάντερ Σμέμαν, ο οποίος έγραψε
για τον οικουμενισμό με τη μόνη σωστή κατανόησή του: «Όχι η ενότητα, αλλά η
αλήθεια, σύμφωνα με την εμπειρία και την πεποίθηση της Ορθοδοξίας, πρέπει να
γίνει ο κύριος στόχος του οικουμενικού κινήματος. Η ενότητα, σύμφωνα με αυτήν
την εμπειρία, δεν είναι παρά μια φυσική συνέπεια της αλήθειας, του καρπού και
της ευλογίας της».
Με άλλα λόγια, εμείς, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, μπορούμε
μόνο να δικαιολογήσουμε ένα τέτοιο οικουμενικό κίνημα που θα αγωνιστεί προς τον
Χριστό και την Αλήθεια Του, το οποίο αποκαλύπτεται αποκλειστικά μέσω της
Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μια τέτοια φιλοδοξία μπορεί να στεφθεί με ενότητα με την
Εκκλησία, αλλά μόνο μετά τη μετάνοια και την εγκατάλειψη αιρετικών
ψευδαισθήσεων που εισήχθησαν από έναν λόγο που νόσησε από αλαζονεία. Η εκκλησία
περιμένει όλους.
Το ερώτημα είναι: είναι «όλοι» έτοιμοι να εγκαταλείψουν την αλαζονεία;
Πηγὴ ἐδῶ.
