Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ
Είναι
αλήθεια ότι κάθε σοβαρή μελέτη στην Αγία Γραφή και στην Πατερική γραμματεία,
ξεσκεπάζει την πολυδύναμη δαιμονική οικουμενιστική σοφιστεία.
Η
οικουμενιστική σκέψη χειραγωγεί τους πιστούς με εκκλησιολογία επιφάνειας. Μόνο
στην Αγία Γραφή και στους Πατέρες της Εκκλησίας καθρεφτίζεται η αλήθεια του
Θεού.
Παρουσιάζουν
οι οικουμενιστές, ως κατάφαση στην Εκκλησία και στην αγιότητα, τον γνωστό (με
πολλές διατυπώσεις) θεολογικής ρηχότητας λόγο: «προτιμώ να πλανώμαι μέσα στην
Εκκλησία, παρά να αληθεύω εκτός αυτής». Επίσης: «προτιμώ να πλανώμαι μέσα στην
Εκκλησία (ή μετά της Εκκλησίας), παρά να φύγω από την Εκκλησία».
Στη γραμμή αυτή κινήθηκε και ο π. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, θεολόγος και πρώην ηγούμενος της Ι. Μ. Σιμωνόπετρας, ενώπιον της Εξαρχίας του Πατριαρχείου με πρόεδρο τον Σεβ. Σταυρουπόλεως Μάξιμο, σε μια των συνεδριάσεων (στο Άγιο Όρος), για επιβολή ποινών στην Ι. Μ. Εσφιγμένου, που συνέχιζε την διακοπή μνημοσύνου του Πατριάρχου Κων/λεως Δημητρίου. Τόνισε χαρακτηριστικά:
«Δι’
αυτό ενώπιον υμών, άγιε πρόεδρε, ομολογώ ότι η αφοσίωσίς μου προς την Μητέρα
Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν είναι τοιαύτη, ώστε θα προετίμων να πλανώμαι,
αλλά να έχωμαι στερέως της Αγίας Μητρός Εκκλησίας, παρά να αληθεύω ανεξαρτήτως
απ’ αυτήν, διότι δεν θα έχω την βεβαιότητα ότι πατώ σε έδαφος ασφαλές»
(Πρακτικά Β΄ Συνεδρίας, 28/9/79, σελ. 21).
Αυτή
η σοφιστική–οικουμενιστική διαλεκτική χαρακτηρίζει πολλούς σύγχρονους
κληρικούς.
Ο
Αρχιμ. π. Αθανάσιος Κολλάς – Ι. Μ. Δημητριάδος, σε άρθρο του στην εφημερίδα του
Βόλου (ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, 28/3/21), γράφει:
«Ο
άγιος Πορφύριος έλεγε, ότι ποτέ δεν θα έφευγε από την Εκκλησία, οτιδήποτε και
αν συνέβαινε και συμβούλευε μερικούς κληρικούς, που είχανε διαφορές με την
επίσημη Εκκλησία, να κάνουν το παν, για να γεφυρώσουν την διαφορά και να
επιστρέψουν στην Εκκλησία. Έλεγε μάλιστα «προτιμώ να πλανώμαι μέσα στην
Εκκλησία, παρά να φύγω από την Εκκλησία. Κι έλεγε, ότι δεν θα ήθελε να σωθεί
μόνος του, δίχως την Εκκλησία κι ότι δεν θα εγκατέλειπε το πλοίο της Εκκλησίας,
γιατί έπαθε ρωγμή ή γιατί κινδύνευε» (Γέροντος Πορφυρίου «ανθολόγιο Συμβουλών»,
σελ. 195).
Ο
π. Αθανάσιος Κολλάς αποβλέπει να μειώσει την Εκκλησιολογική βαρύτητα του 15ου
Κανόνα της Α-Β συνόδου (επί Μ. Φωτίου) περί Αποτειχίσεως των πιστών από
αιρετικό Επίσκοπο.
Χαρακτηρίζει
δε ως «ανυπακοή» στην Εκκλησία την εφαρμογή του Ι. Κανόνος, γι’ αυτό και θεωρεί
εκτός Εκκλησίας τους Αποτειχισμένους.
Ο
σύγχρονος θαυματουργός Άγιος Πορφύριος, με τη χάρη που τον συνόδευε, δεν εννοεί
περί αιρέσεως του οικουμενισμού, όταν ομιλεί περί (ιασίμου) πλάνης.
Ούτε
γνώριζε (προφητικά) περί της απορρυθμίσεως που ενεργεί, σήμερα, στο
Εκκλησιαστικό Σώμα η ψευδοσύνοδος της Κρήτης.
Ο
Άγιος Πορφύριος δεν είχε «συμφιλιωθεί» με τον οικουμενισμό, και ούτε
αντικαθιστούσε Κανόνες της Εκκλησίας με αρχές–συμβουλές Αγίων, διότι γνώριζε
ότι ουδείς κινείται στο πεδίο του αλαθήτου.
Ερώτημα: Είναι δυνατόν, μια τόσο σοβαρή πράξη ενός Επισκόπου, η κοινωνία του
δηλ. με την αίρεση, να θεωρείται απλά ως πλάνη;
Παράδειγμα
πλάνης–αίρεσης, που αντιμάχεται τους Κανόνες της Εκκλησίας, είναι η
«βαπτισματική θεολογία», που υπηρετεί ο Επίσκοπος Περγάμου κ. Ιωάννης
Ζηζιούλας.
Κατ’
αυτόν «το βάπτισμα δημιουργεί ένα όριον εις την Εκκλησίαν». Ορθόδοξο ή μη το
βάπτισμα, οριοθετεί την Εκκλησία. Με απλά λόγια: Όποιος βαπτίζεται εις την Αγία
Τριάδα ανήκει στην Εκκλησία! Αυτή την ανατροπή της Ορθοδόξου Δογματικής, που
είναι αίρεση, την εφαρμόζει η Εκκλησία της Ελλάδος στους μεικτούς γάμους.
Ένας
απλός πιστός, δεχόμενος την «Βαπτισματική Θεολογία», ανήκει (πλέον) στην
Ορθόδοξη Εκκλησία; Ασφαλώς όχι, διότι δεν τηρούνται όλες οι από αιώνων
ορθόδοξες δογματικές προϋποθέσεις.
Ρωμαιοκαθολικοί,
Διαμαρτυρόμενοι, Λουθηριανοί, Καλβινιστές, Αγγλικανοί, Μεθοδιστές, Βαπτιστές,
Ευαγγελιστές, Πρεσβυτεριανοί, κ.λπ. ανήκουν, σύμφωνα με τη «σύνοδο της Κρήτης»
στην Εκκλησία, μιας και έχουν Τριαδικό Βάπτισμα, χωρίς τις άλλες κανονικές
ορθόδοξες προϋποθέσεις!
Η
υπακοή σ’ αυτή την επίσημη εκκλησιαστική θέση, μπορεί να καθησυχάσει μια
ορθόδοξη συνείδηση; Όχι, βέβαια. Γι’ αυτό μεταστοιχειώνει την αντίδρασή της σε
ομολογία, δράση και αξιοπρέπεια.
Γράφει,
σχετικά, ο Αγ. Νικόδημος: «επειδή δε οι Λατίνοι προφέρουσι τον θείον Επιφάνιον,
αίρεσιν, λέγοντα, τον μιας γυναικός άνδρα ου δέχεται η Εκκλησία εις ιερωσύνην,
αν μη απ’ αυτής εγκρατευθή, με τον οποίον συμφωνεί και ο Ιννοκέντιος, και ο
Διάλογος:
«ρητέον, ότι, ημίν ου μέλει τι είπον, ή τι εφρόνησαν
μερικοί Πατέρες. Αλλά τι λέγει η Γραφή, και αι οικουμενικαί σύνοδοι, και η
κοινή των Πατέρων δόξα. Ου γαρ δόγμα συνιστά η γνώμη τινών εν τη εκκλησία» (Ιερόν Πηδάλιον, σελ.
7 Σημείωση 2).
Τη
λογική του «Πηδαλίου» την έχει διατυπώσει–ερμηνευτικά, προφητικά και ο Μ.
Φώτιος σε επιστολή του. Γράφει σχετικά: «Πόσαι δε
περιστάσεις πραγμάτων πολλούς (Πατέρες) εξεβιάζοντο, τα μεν παραφθέγξασθαι, τα
δε προς οικονομίαν ειπείν, τα δε και των απειθούντων επαναστάντων, τα δε και
αγνοία, οία δη περιολισθήσαι ανθρώπινον… Ει δε παρεφθέξαντο το μεν ή δια τινα αιτίαν
νυν αγνοουμένην ημίν της ευθύτητος εξετράπησαν, ουδεμία δε ζήτησις αυτοίς
προσενήνεκται, ουδείς μάθησιν της αληθείας ουδείς αυτούς παρακάλεσε, πατέρας
μεν ουδέν ελλάτον αυτούς, ει και μη τούτο είπον, επιγραφόμεθα… τοις λόγοις
τούτων, εν οις παρηνέχθησαν, ουχ εψόμεθα».
Μετάφρασις: «Ακόμη, πόσες δυσκολίες των καταστάσεων ανάγκαζαν πολλούς Πατέρες άλλα
να τα παραποιούν, άλλα να τα λέν από άγνοια, καθώς βέβαια είναι ανθρώπινο να
σφάλλει κανείς. Και αν παραποίησαν κάτι ή, για κάποιο λόγο που εμείς τώρα
αγνοούμε παρεξέκλιναν από την ορθή πορεία, τη στιγμή μάλιστα που δεν τους
ζητήθηκε να εκφέρουν άποψη ούτε κανείς τους παρακάλεσε να τον διδάξουν την
αλήθεια, τους αναγνωρίζουμε ως Πατέρες, όπως θα τους αναγνωρίζαμε και αν δεν
εξέφραζαν αυτή την άποψη… τη διδασκαλία τους στην οποία πλανήθηκαν δεν θα την
ακολουθήσουμε» (Φωτίου Επιστολή Ε΄, Προς τον Ακυλουΐας Ιωάννην Ι΄, Ι. Βαλέττα –
Φωτίου Επιστολαί, Λονδίνο 1864).
Σχόλιο: «Το ότι οι Πατέρες έκαναν λάθη είναι Πατερική διδασκαλία. Εάν λοιπόν
κάποιος επιμένει, να αναζητάει μεταξύ των αγίων της Εκκλησίας το “Αλάθητο”,
τότε κατ’ ανάγκη κάνει λάθος ένας άγιος ο Μ. Φώτιος!» (Ι. Μητρόπολις Ν.
Σμύρνης, Ι. Ν. Μεταμορφώσεως Σωτήρος – Αγ. Σώστης).
ΝΙΚΟΣ
Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
