«Μίμηση τῶν Ὁμολογητῶν Ἁγίων, ὅπως τοῦ Ὁσίου Μιχαήλ; Εὐχαρίστως προσφέρουμε τὴν θέση μας σὲ
ἄλλους! Σ’ ἐμᾶς ἀρέσουν οἱ ...θαυματουργοὶ Ἅγιοι»!
Ο βίος του Οσίου
Μιχαήλ Επισκόπου Συνάδων του Ομολογητή
Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη
αρθρογραφεί για katanixi.gr
Κλῆσιν ἀγγελώνυμον ἐσχηκώς, ἰσάγγελος ὤφθης, ἐν τῷ κόσμῳ μετά σαρκός, ὡς ἱερομύστης, καί στῦλος Ἐκκλησίας, ἔνθεν, ὦ Μιχαήλ σε, Χριστός ἐδόξασε (Μεγαλυνάριον)
Η Χάρις του
Θεού ενεργεί με διάφορους τρόπους στις ψυχές των ανθρώπων. Άλλοι μεν θέλοντας
να ευαρεστήσουν τον Θεό, επιδίδονται αγωνιζόμενοι στην απόκτηση των αρετών,
άλλοι δε γίνονται σκεύη εκλεκτά του Παναγίου Πνεύματος μέσω της κάθαρσης από τα
πάθη. Άλλοι πάλι, οι οποίοι αποτελούν τους θερμότερους φίλους του Χριστού μας,
μιμούμενοι τα πάθη Του ομολογούν το όνομα Αυτού μπροστά σε βασιλείς και
κοσμικές εξουσίες. Με άκρα υπομονή δέχονται τις πληγές από τους σκληρούς
άρχοντες και προσφέρουν ως θυσία το αίμα τους στον Εσταυρωμένο Ιησού, επειδή
επιθυμούν να βρεθούν πλησίον του Εσφαγμένου Αρνίου, εκεί στην Ουράνια Βασιλεία
και ατελεύτητη Μακαριότητα.
Ένας από αυτούς τους γενναίους πρόμαχους της Εκκλησίας του Χριστού υπήρξε και ο Άγιος Μιχαήλ ο Ομολογητής, ο οποίος τα πάντα έπαθε, τα πάντα υπέμεινε. Θεωρούσε καύχημα όλες τις κακοπάθειες και δόξαζε τον Θεό!
Πατρίδα του
Οσίου Μιχαήλ ήταν η πόλη των Συνάδων στη Μ.Ασία. Οι γονείς του τον απέκτησαν
μετά από πολλή προσευχή. Από την παιδική του ηλικία κανένα ενδιαφέρον δεν
έβρισκε στις παρέες των συνομηλίκων, αλλά διατηρώντας τη σωφροσύνη, επιδόθηκε
στη μελέτη των διδασκόμενων μαθημάτων. Τόσο προόδευσε στη σοφία, ώστε τον
συμβουλεύονταν όλοι ανεξαιρέτως.
Γι’ αυτό
θέλοντας να αποφύγει τη δόξα του κόσμου, εγκατέλειψε την πατρίδα του και
εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, η πρόνοια του Θεού τα οικονόμησε
έτσι, ώστε γνωρίστηκε με μια αγία μορφή, τον Θεοφύλακτο, τον μετέπειτα Επίσκοπο
Νικομηδείας, ο οποίος ήταν βοηθός του Αγίου Ταρασίου, προ της ανόδου του στον
Πατριαρχικό θρόνο. Οι δύο θεοφόροι άντρες συνδέθηκαν με θεία αγάπη, ως άλλοτε ο
Μ. Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ο Άγιος Ταράσιος σεβόμενος την
επιθυμία τους, τους έστειλε να μονάσουν μαζί στον Εύξεινο Πόντο, όπου
επιδόθηκαν σε μεγάλους ασκητικούς αγώνες. Ανυψώθηκαν σε μεγάλα μέτρα αρετής και
γι’ αυτό αργότερα ο Άγιος Ταράσιος βλέποντας ότι ήταν σκεύη εκλεκτά του Αγίου
Πνεύματος, τους χειροτόνησε ιερείς και στη συνέχεια αρχιερείς. Έγινε έτσι ο
Μιχαήλ αρχιερέας στη Μητρόπολη Συνάδων, όπου ξεχώρισε για τα χαρίσματά του,
κυρίως όμως για την ορθοτόμηση του λόγου της αληθείας και τη διαφύλαξη
ασάλευτης της Πίστης. Ο Θεοφύλακτος έγινε Επίσκοπος Νικομηδείας.
Ήρθε καιρός
που διασαλεύτηκε η ειρήνη μέσα στην Εκκλησία και στην Κωνσταντινούπολη σηκώθηκε
δαιμονική φουρτούνα. Αίτιος όλων των κακών που ακολούθησαν ήταν ο Λέων ο Ε΄ ο
Αρμένιος, ο οποίος με απάτη κατέλαβε το θρόνο εκτοπίζοντας τον νόμιμο βασιλιά.
Δεν άργησε να φανερώσει τη μιαρή του γνώμη και να εγείρει διωγμό κατά των αγίων
Εικόνων, καθώς απαγόρευσε την προσκύνησή τους και προέτρεψε την καταστροφή
τους.
Οι
χριστιανοί υπέφεραν φριχτούς πόνους βλέποντας να προσβάλλονται οι άγιες
Εικόνες. Τότε ο φωτισμένος Πατριάρχης Νικηφόρος συγκάλεσε τους Αρχιερείς και
τους ρώτησε: Αν ο βασιλιάς καθαιρέσει τις άγιες Εικόνες και εναντιωθεί σε εσάς
με οργή πολλή, μπορείτε να το υπομείνετε για χάρη της Ορθόδοξης Πίστης μας και
υπέρ των αγίων Εικόνων;
Εκείνοι
απάντησαν: Έτοιμοι είμαστε και το αίμα μας να χύσουμε υπέρ του ονόματος του
Σωτήρος και των αγίων Εικόνων, απάντησαν όλοι οι Ιεράρχες με μια φωνή!
Γεμάτοι
θάρρος Χριστού και πίστη, συναντήθηκαν με τον βασιλιά για να τον μεταπείσουν.
Επειδή αντιμετώπισαν την αδιαλλαξία του, με εντολή του Πατριάρχη, ο Μιχαήλ
μετέβη στη Ρώμη για να συγκληθεί εκεί Σύνοδος και να αναθεματίσει τον Λέοντα.
Όπως και έγινε. Όταν οι αρχιερείς ξανασυναντήθηκαν με τον άφρονα βασιλιά,
εκείνος παρέμεινε αμετακίνητος στη δαιμονική του απόφαση.
Τότε το
παλικάρι του Χριστού, ο θείος Μιχαήλ γεμάτος παρρησία και γενναιότητα ύψωσε τη
φωνή του λέγοντας «Έπρεπε βασιλιά να πειστείς από τις διδαχές τόσων αγίων
ανδρών και να μην επιμείνεις στην ολέθρια γνώμη σου που σε οδηγεί στην αιώνια κόλαση.
Γνωρίζοντας από τις θείες Γραφές και τον Μ. Βασίλειο ότι η τιμή της Εικόνας εις
το πρωτότυπο διαβαίνει, με αυτήν σου τη μιαρά απόφαση καθυβρίζεις την Εικόνα
του Ουράνιου Βασιλέως… Εγώ σέβομαι και προσκυνώ την άχραντον Εικόνα του Σωτήρος
ημών Ιησού Χριστού, της αγίας Μητρός και πάντων των Αγίων, το δε δικό σου άθεο
δόγμα το καταφτύνω και σε τίποτα δεν το λογαριάζω και όσοι συμφωνούν μαζί σου
είναι υπόδικοι στο ανάθεμα»!
Ο βασιλιάς
τυφλωμένος από οργή, τους εξόρισε όλους. Το θείον Μιχαήλ τον εξόρισε σε ένα
φρούριο στην Ανατολή, όπου εκεί υπέμεινε με ευχαριστίες πλήθος ταλαιπωρίες και
πόνους. Στιγμή όμως δεν άφησε τη φροντίδα υπέρ της Ορθοδοξίας. Στερέωνε τους
πιστούς στην Πίστη και στους απίστους φύτευε στις καρδιές τους την ευσέβεια και
πολλά θαύματα επιτελούσε ο Άγιος!
Η ζωή του
όλη ήταν ένα συνεχόμενο μαρτύριο, διότι οι Εικονομάχοι δεν σταμάτησαν να τον
διώκουν και έτσι αναγκαζόταν να μετακινείται από τόπο σε τόπο. Εκείνος όμως,
ουδόλως υποχωρούσε, αλλά με περισσότερη ανδρεία και πίστη ομολογούσε και
κήρυττε. Τόσο ευαρέστησε τον Κύριο, ώστε μόνο με την επίκληση του ονόματος του
Σωτήρος Χριστού επιτελούσε πλήθος θαυμάτων, προσφέροντας ιάσεις και απαλλαγή
από μεγάλους πειρασμούς, όπως καταστροφές των καλλιεργειών από επιδρομές
ακρίδων, ποντικιών κ.α. Γιάτρευε, παρηγορούσε και θεράπευε, αλλά κυρίως
στερέωνε τους χριστιανούς στη μόνη αληθινή πίστη.
Μετά από
τους αδιάκοπους διωγμούς και τις κακουχίες, ήρθε η ώρα να φύγει από την παρούσα
ζωή. Καθώς προείδε το θάνατό του, προσευχόταν μετά δακρύων με τα ακόλουθα λόγια
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ εἰπών τοῖς θείοις καί ἱεροῖς Σου μαθηταῖς,
ὅτι οἱ ἀκολουθοῦντες Σε θά εἶναι μεμισημένοι καί πάντοτε θά διώκονται ὅπου καί
ἄν εὑρίσκονται καί ὅτι θρίξ ἐκ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν δέν θέλει ἀπολεσθῆ, ἰδού
Κύριε, ὑπέρ τοῦ Σοῦ ὀνόματος τοσούτους διωγμούς μέχρι τοῦ νῦν ὑπέμεινα. Δέχθητι
λοιπόν τό πνεῦμά μου καί ἀνάπαυσόν με έν τόπῳ ἀνέσεως…».
Ταύτα
δεόμενος εκοιμήθη. Και η μεν μακαρία ψυχή του ανήλθε στους ουρανούς και
αγάλλεται μετά των Ιεραρχών, επειδή ο ίδιος ήταν Ιεράρχης άξιος. Αγάλλεται και
με τους Μάρτυρες, ως μέγιστος Μάρτυρας, επειδή οι περισσότεροι των Μαρτύρων
αγωνίστηκαν επί τρεις ή τέσσερις ώρες ή ημέρες και μετά ήρθε το τέλος, ενώ ο
βίος του θείου Μιχαήλ ήταν ολόκληρος ένας συνεχόμενο μαρτύριο, αγώνων, κακουχιών
και εξοριών.
Ας υμνήσουμε
και ας τιμήσουμε των Συνάδων Μιχαήλ, τον αδιαλείπτως μοχθούντα και αγωνιζομένον
υπέρ του ονόματος του Χριστού και των Αγίων Εικόνων. Ημέρα τιμής και μνήμης του
Ομολογητού Οσίου Μιχαήλ επισκόπου Συνάδων είναι η 23η του μηνός Μαΐου.
Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Τόμος Ε΄-
Μήν Μάϊος, ΑΘΗΝΑΙ 1994
Πηγὴ ἐδῶ.
