Σεβασμιώτατοι Ιεράρχες
Υπερπηδώντας τη βαθμίδα των βιωτικών μεριμνών,
χρησιμοποιούμε το πνευματικό δικαίωμα μιας έλλογης διαμαρτυρίας υπέρ της
αλήθειας της Ορθοδόξου πίστεως, όπως ακριβώς τονίζει ο Μ. Βασίλειος:
«Πας ο δυνάμενος
λέγειν την αλήθειαν και μη λέγειν αυτήν, κατακριθήσεται υπό του Θεού, και ταύτα
ένθα πίστις το κινδυνευόμενον και της όλης Εκκλησίας των Ορθοδόξων η κρηπίς∙ το
γαρ εφησυχάζειν τοις τοιούτοις αρνήσεως ίδιον, το δε ελέγχειν ομολογίας
ειλικρινούς».
Με την έναρξη της «επιδημίας» η ποιμαντική της Διοικούσας Εκκλησίας υιοθέτησε την
κεντρική έγνοια του κρατικού νόμου: κλείσατε τους Ι. Ναούς, μην εμπιστεύεσθε το
Θεό.
Εφαρμόσατε τις εντολές του άθεου Ελληνικού κράτους
σ’ όλο το εύρος της φιλοσοφίας του.
Ο παραμερισμός του Θεού, δηλ. των διαχρονικών Ορθοδόξων κυρωμένων αξιών, συνεχίσθηκε με το γκρέμισμα του παραδοσιακού εορτασμού του Πάσχα των Ορθοδόξων.
Αφού απωλέσατε την πίστη, την δύναμη και το κύρος
της Ορθόδοξης Αγιογραφικής παράδοσης στην Κρήτη με την «συνοδική» αποδοχή του
οικουμενισμού, τώρα συλλογίζεσθε την τιμωρία της συνειδήσεως ορισμένων Ιεραρχών
(Κυθήρων, Αιτωλοακαρνανίας), που δεν ήθελαν να χαθούν μες στη φτώχεια –σκλαβιά
της εκκλησιολογικής– εορτολογικής εκτροπής. Όσον αφορά τους δύο αυτούς Ιεράρχες
ας αποκηρύξουν
(τώρα) δημόσια την παναίρεση του οικουμενισμού ως αιτία της εορτολογικής
εκτροπής. Μην διώκετε την Ιερωσύνη όταν αληθεύει.
Κατά τον Ευλόγιον Αλεξανδρείας, οικονομία
επιτρέπεται εκεί όπου δεν δημιουργείται παράβασις και δεν προσβάλλεται το κύρος
των Ι. Κανόνων, διότι «ει τις των δοκούντων τοις
θεοφόροιςΠατράσι σαλεύοι τι, ουκ εστί τούτο οικονομία κλητέον, αλλά παράβασις
και προδοσία δόγματος και περί το Θείον ασέβεια». (Ράλλη – Ποτλή, τόμος
4, σελ. 398).
Με αγάπη Χριστού
Οι υπογράφοντες
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
«ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΒΟΛΟΥ»
