Ὁ Ποῦτιν ἡ παγκοσμιοποίηση καὶ ἡ
Ὀρθοδοξία
«Τὸ χρῶμα τῆς γάτας δὲν ἔχει σημασία, γιατὶ προέχει ἡ
ἱκανότητά της νὰ πιάνει ποντίκια» Κινέζικη παροιμία
Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Στὴν ἐποχή μας γινόμαστε δυστυχῶς μάρτυρες ἑνὸς ἀκόμα πολέμου καὶ μάλιστα μεταξὺ δύο ὀρθοδόξων κρατῶν, αὐτοῦ μεταξὺ Ρωσίας καὶ Οὐκρανίας. Μὲ ἀφορμὴ τὸν πόλεμο αὐτὸ γέμισε τὸ διαδίκτυο καὶ κυρίως τὰ χριστιανικὰ ἱστολόγια μὲ κείμενα ὑποστήριξης τοῦ Ποῦτιν, ὡς δῆθεν ὀρθόδοξο καὶ ἀντίπαλο τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς Νέας Τἀξης Πραγμάτων. Τὰ κείμενα αὐτὰ εἶναι τόσο ἀκραῖα ὥστε νὰ φθάνουν στὸ σημεῖο νὰ ὑποστηρίζουν ὅτι καλὰ ἔκανε ὁ Ποῦτιν καὶ εἰσέβαλε στὴν Οὐκρανία, χαρακτηρίζοντας τὰ κράτη γύρω ἀπὸ τὴν Ρωσία -ἄκουσον ἄκουσον- ὡς "αὐλή τοῦ σπιτιοῦ του" (ἐδῶ), ἀδιαφορώντας μάλιστα οἱ συγγραφεῖς τῶν κειμένων αὐτῶν (διότι δὲν ἔγινε καμία ἀναφορὰ περὶ τούτου) γιὰ τοὺς ἑκατέρωθεν χιλιάδες νεκρούς, ἑκατομμύρια πρόσφυγες καὶ τὶς ἀπέραντες ὑλικὲς καὶ ψυχικὲς καταστροφές. Μάλιστα ὅλοι αὐτοὶ οἱ χριστιανοὶ ἀναλυτὲς ξέχασαν διὰ μαγείας τὸν ἀρχιεπίσκοπο Οὐκρανίας Ὀνούφριο, ὁ ὁποῖος ὡς σωστὸς ποιμὴν, κάλεσε τὸν Ποῦτιν νὰ ἀποσύρει τὰ στρατεύματά του, καταδίκασε τὴν ρωσικὴ εἰσβολὴ καὶ κάλεσε τὸν οὐκρανικὸ λαὸ νὰ ἀντισταθεῖ: "Σε αυτές τις τραγικές ώρες, εκφράζουμε την αγάπη και την υποστήριξη στους στρατιώτες μας που στέκονται φυλακές και προστάτες της παρτίδας και του λαού μας. Είθε ο θεός να τους ευλογεί και να τους φυλάει!... Υπερασπιζόμενοι την κυριαρχία και την ακεραιότητα της Ουκρανίας, απευθύνουμε έκκληση στον Πρόεδρο της Ρωσίας να σταματήσει άμεσα αυτόν τον αδελφοκτόνο πόλεμο" (ἐδῶ).
Μᾶλλον αὐτὸς ἦταν ὁ λόγος ποὺ οἱ νεοέλληνες χριστιανοὶ τὸν διέγραψαν ἀπὸ τὴν μνήμη τους. Ἔτσι ὅλα αὐτὰ ἐπιδροῦν δυστυχῶς γιὰ μία ακόμη φορὰ ἀρνητικὰ στὸ ποίμνιο, ἀποπροσανατολίζοντάς το καὶ προκαλώντας (καὶ πάλι) σύγχυση.
Χωρὶς νὰ διεκδικῶ δάφνες γεωπολιτικοῦ ἀναλυτοῦ θὰ προσπαθήσω ὡς ἱστορικὸς
νὰ δείξω, ὅτι τὰ πολλὰ ἀπὸ τὰ παραπάνω κείμενα εἶναι κείμενα ἀκραῖα,
κοντόφθαλμα, γεμάτα μῖσος καὶ ἐριστικὸ πνεῦμα. Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε, ὅτι ἂν οἱ
Ρῶσοι ὡς ὀρθόδοξοι εἶναι πράγματι ἀδέλφια μας, τὸ ἴδιο εἶναι καὶ οἱ Οὐκρανοί. Ὅπως δὲν
πρέπει νὰ ξεχνᾶμε καὶ τὸ γεγονός, ὅτι, παρόλο ποὺ ἀδιαμφισβήτητα εὐθύνεται ἡ Δύση γιὰ τὰ αἴτια
τῆς σύγκρουσης αὐτῆς, ὁ Ποῦτιν δὲν εἶναι ἀμέτοχος καὶ ἄμοιρος εὐθυνῶν καὶ δὲν λειτουργεῖ μὲ βάση
τὸ δίκαιο, οὔτε τὸ διεθνὲς οὔτε τῶν λαῶν.
Παρακάτω θὰ προβῶ στὴν κριτικὴ ἐξέταση τριῶν σημείων, τὰ ὁποῖα προβάλλονται ἀπὸ πολλοὺς νεώκοπους καὶ «ἀντικειμενικοὺς» «γεωπολιτικοὺς ἀναλυτές»: Ὅτι ὁ Ποῦτιν εἶναι ὀρθόδοξος, ἐναντίον τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ἐναντίον τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Α) Ὁ Ποῦτιν εἶναι Ὀρθόδοξος. Ὅσοι ὑποστηρίζουν αὐτὴ τὴν θέση, δὲν ἐννοοῦν φυσικὰ τὴν δογματικὴ πεποίθηση τοῦ Ποῦτιν, διότι φυσικὰ δὲν μποροῦν νὰ τὴν γνωρίζουν. Τὸ ὅτι κάποιος βαπτίσθηκε ὀρθόδοξος δὲν σημαίνει ὅτι παραμένει πιστεύει καὶ λειτουργεῖ ὀρθόδοξα. Τρανὸ παράδειγμα γι’ αὐτὸ ἀποτελοῦν οἱ Οἰκουμενιστές, τοὺς ὁποίους (βλ. π.χ. πατριάρχη Κύριλλο καὶ μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ἱλαρίων), ὑποστηρίζει μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις ὁ Ποῦτιν στὸ οἰκουμενιστικό τους ἔργο, πράγμα ποὺ παραδόξως οἱ θαυμαστές του ἀποσιωποῦν.
Ἀλλοῦ διαβάζουμε: «Ευχές στους βουδιστές της Ρωσίας
απέστειλε πριν από λίγες ημέρες ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, με αφορμή
τον εορτασμό του βουδιστικού νέου έτους (Sagaalgan). Ειδικότερα, η
επίσημη ανακοίνωση Πούτιν, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Κρεμλίνου έχει ως
εξής: “Σας συγχαίρω για τον ερχομό του νέου έτους με το σεληνιακό ημερολόγιο
και την έναρξη του λευκού μήνα. Αυτή η υπέροχη γιορτή, την οποία για αιώνες
γιορτάζουν ευρέως και πανηγυρικά εκπρόσωποι διαφόρων εθνοτήτων της χώρας μας,
συμβολίζει την αφύπνιση της φύσεως, και γεμίζει τις καρδιές των ανθρώπων
χαρά και ελπίδα, εμπνέει για καλές πράξεις. Είναι σημαντικό ότι η
βουδιστική κοινότητα ευλαβικά διαφυλάττει και μεταφέρει από γενιά σε γενιά
αρχαία θρησκευτικά, πνευματικά έθιμα των προγόνων (τους), τα μοναδικά
θεμέλια και έθιμα, με τις αυθεντικές, περιεκτικές, διαφωτιστικές πρωτοβουλίες
τους που εμπλουτίζουν τον πολιτιστικό, κοινωνικό βίο της πολυεθνικής
Πατρίδας. Αυτή τη γιορτινή ημέρα σας εύχομαι υγεία, ευτυχία και
ευημερία”. Ευχές για την ίδια εορτή εξέφρασε και ο πρωθυπουργός της χώρας
Μιχαήλ Μισούστιν» (ἐδῶ).
Τὸ ἴδιο ἔπραξε ὁ Ποῦτιν καὶ μὲ τοὺς Μουσουλμάνους: «Ο
Βλαντιμίρ Πούτιν έστειλε τις ευχές του στους μουσουλμάνους της χώρας του με
αφορμή την γιορτή Ιντ αλ-φιτρ, που εορτάζεται σήμερα, όπως
αναφέρεται από το γραφείο τύπου του Ρώσου Προέδρου. “Ολοκληρώθηκε ο ιερός
μήνας Ραμαντάν και οι Ρώσοι μουσουλμάνοι με χαρά γιορτάζουν την φωτεινή και
πολυαναμενόμενη γιορτή. Εδώ και αιώνες το Ιντ αλ-φιτρ εορτάζεται
με καλές πράξεις και με φροντίδα εκείνων που έχουν ανάγκη, συμβολίζει την
προσπάθεια των ανθρωπων για την αυτοτελειοποίηση” είπε μεταξύ άλλων ο
Πούτιν προσθέτοντας ότι οι μουσουλμάνοι της Ρωσίας διατηρούν με ευλάβεια
τις ιστορικές παραδόσεις των προγόνων τους, μεταφέροντάς τις από γενιά σε γενιά.
Ακόμα επεσήμανε την ενεργή συμμετοχή των μουσουλμανικών οργανώσεων στην
δημόσια ζωή της Ρωσίας καθώς και τη συμβολή τους σε φιλανθρωπικές και
εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες» (ἐδῶ).
Δηλαδὴ κατηγοροῦμε τοὺς Ἕλληνες πολιτικοὺς ὡς προδότες ὅταν λένε
τέτοιου εἴδους εὐχὲς καὶ ὁμιλίες, ἐνῶ ἀθωώνουμε τὸν ρῶσο πρόεδρο ὡς «ὀρθόδοξο»;
Κι ἂν αὐτὸ ποὺ ἐννοοῦν οἱ ἐπίδοξοι «ἀναλυτές» εἶναι, ὅτι ὁ Ποῦτιν ὑπερασπίζεται
τὴν Ὀρθοδοξία ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν της, τότε ὀφείλουμε νὰ τοὺς ὑπενθυμίσουμε,
ὅτι ὅλοι οἱ παροικοῦντες τὴν Ἱερουσαλὴμ γνωρίζουν σαφέστατα ὅτι
1. Ὁ Ποῦτιν συμμαχεῖ μὲ τὸν Ἐρντογάν, ἐχθρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ
φανατικὸ ἰσλαμιστὴ ὑποστηρικτὴ ἰσλαμικῶν τρομοκρατικῶν ὀργανώσεων, μὲ τὴν Ἰνδία καὶ μὲ τὴν Κίνα ποὺ διώκουν ὀργισμένα τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς Χριστιανούς.
2. Ὁ Ποῦτιν ἔστειλε νὰ πολεμήσουν στὴν Οὐκρανία ἐναντίον ὀρθοδόξων
(δὲν ἀνήκουν ὅλοι οἱ Οὐκρανοί στὸ νεοναζιστικὸ σύνταγμα Ἀζόφ) φανατικοὺς
μουσουλμάνους ἐξτρεμιστὲς ἀπὸ τὴν Τσετσενία. Ἀνθρώπους -ὅπως οἱ οὐκρανοὶ Νεοναζί-
χωρὶς ἠθικοὺς φραγμούς, ποὺ μόνο οἱ γενειάδες τους φθάνουν γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ τὸ
μουσουλμανικό τους μένος.
3.
Ὁ Ποῦτιν καλεῖ ὄχι τὴν
Ὀρθοδοξία ἀλλὰ ὅλες τὶς θρησκεῖες νὰ πολεμήσουν γιὰ τὴν Ρωσία. Στὸ κατάμεστο
στάδιο Λουζνίκι, σὲ ἐκδήλωση φιέστα γιὰ τὴν ἐπανένωση τῆς Κριμαίας δήλωσε
μεταξὺ ἄλλων: «Όλα έγκεινται στο γεγονός ότι η ενότητα είναι μια
παγκόσμια αξία για όλους τους λαούς και τους εκπροσώπους όλων των θρησκειών
στη Ρωσία και για τον λαό μας, πρώτα απ’ όλα για τον λαό μας. Και η
καλύτερη επιβεβαίωση αυτού είναι πώς πολεμούν, πώς ενεργούν τα παιδιά μας κατά
τη διάρκεια αυτής της στρατιωτικής επιχείρησης – δίπλα – δίπλα. Βοηθούν, στηρίζουν
ο ένας τον άλλον και αν χρειαστεί καλύπτουν το σώμα των άλλων με το δικό τους
σώμα από τις σφαίρες στο πεδίο της μάχης, αν χρειαστεί. Τέτοια ενότητα δεν
είχαμε για πολύ καιρό». «Ρωσία! Ρωσία! Ρωσία!», φώναζαν πάνω ἀπὸ 100.000
παρευρισκομένους (Πηγή). Αὐτὸ ὄχι μόνο ὀρθόδοξο δὲν εἶναι ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τῆς πανθρησκείας
καὶ παγκοσμιοποίησης.
Ἐρωτοῦμε τὸν ἀναγνώστη: Εἶναι ὅλα αὐτὰ ἀποδείξεις ἑνὸς ὀρθοδόξου
ἡγέτη, ὑπερασπιστὴ τῆς Ὀρθοδοξίας;
Β) Ὁ Ποῦτιν εἶναι ἐναντίον τῆς Παγκοσμιοποίησης.
Αὐτὴ εἶναι ἡ δεύτερη θέση προβολῆς τοῦ ρώσου προέδρου ἀπὸ τοὺς
ἐπίδοξους ἀναλυτές/ὑποστηρικτές: Ὅμως καὶ πάλι μεροληπτοῦν καὶ παραπληροφοροῦν.
Ὁ γνωστὸς ρῶσος καὶ στὴν Ἑλλάδα πασίγνωστος διανοούμενος Ντοῦγκιν «Στη
συνέντευξή του στην εφημερίδα ιδιοκτησίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ερωτάται γιατί
χωρίζει στα βιβλία του τον Πούτιν σε "ηλιακό" και "σεληνιακό".
Ο Ντούγκιν εξηγεί ότι ο "ηλιακός" Πούτιν είναι “ο Πούτιν της Μεγάλης
Ευρασίας, ο πατριώτης και κυρίαρχος, εκείνος που σπάει την Δυτική μεταμοντέρνα
εποχή και την παγκοσμιοποίηση”. Από την άλλη, ο "σεληνιακός"
Πούτιν είναι εκείνος "που συμβιβάζεται με τη Δύση, τον Παγκόσμιο Οργανισμό
Εμπορίου, το Νταβός και την Ατλαντιστική φιλελεύθερη ελίτ» (ἐδῶ). Ἄρα ὁ Ποῦτιν, σύμφωνα μὲ τὰ λόγια κάποιου ποὺ τὸν ξέρει πολὺ καλά,
μπορεῖ πολλὲς φορὲς νὰ δείχνει ἕνα ἐναντίον τῆς παγκοσμιοποίησης πρόσωπο,
πολλὲς φορὲς ὅμως εἶναι ὑπέρ της. Γιὰ νὰ καταλάβουμε τὰ παραπάνω καλύτερα ἂς
δοῦμε, ποιοὺς χαρακτηριστικοὺς τομεῖς τῆς παγκοσμιοποίησης τηρεῖ καὶ προωθεῖ ἡ σημερινὴ Ρωσία
του Ποῦτιν (γιὰ βιβλιογραφία καὶ ἄλλα στοιχεῖα βλ. ἐδῶ):
·
Ταυτόχρονη επικοινωνία σε
ὁλόκληρο τὸν Πλανήτη
· Συμμετοχὴ σὲ ὑπερσυνοριακές ὀργανώσεις. Η Ρωσία ἀνήκει στὸν Ο.Η.Ε., στὸ «Big Eight (G8), στὴν Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Ασίας (Πρόκειται γιὰ μία δομὴ ποὺ ἱδρύθηκε τὸ 1999 ὡς ὀργανισμὸς ἀφιερωμένος στὴν ἐνίσχυση τῆς ειρήνης καὶ τῆς κοινοπολιτείας στὸν κόσμο. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ Ρωσία, ἡ συνέλευση περιλαμβάνει 40 ἀκόμη κράτη), στὸ Φόρουμ οἰκονομικῆς συνεργασίας Ασίας-Εἰρηνικοῦ. Τὸ APEC περιλαμβάνει 21 χῶρες, στὸ Ἀρκτικὸ Συμβούλιο, στὴν Εὐρασιατικὴ Οἰκονομικὴ Κοινότητα, στὸν Ὀργανισμὸ Συλλογικῆς Συνθήκης γιὰ τὴν Ἀσφάλεια (ἡ Ρωσία εἶναι μόνιμο μέλος τοῦ συμβουλίου, στὸν Ὀργανισμὸ γιὰ τὴν Ἀσφάλεια καὶ τὴ Συνεργασία στὴν Εὐρώπη. (57 χῶρες ἀπὸ τὴ Βόρεια Ἀμερική, Εὐρώπη καὶ τὴν Κεντρικὴ Ἀσία), Ὀργάνωση τῆς Οἰκονομικῆς Συνεργασίας τοῦ Εὐξείνου Πόντου, στὸ Συμβούλιο τῶν κρατῶν τῆς Βαλτικῆς Θάλασσας. (ἀπὸ τὸ 1992 μὲ τὴ συμμετοχή καὶ τῆς Γερμανίας, τῆς Δανίας, τῆς Λετονίας, Λιθουανίας, Νορβηγίας, Πολωνίας, της Φινλανδίας, Σουηδίας Εσθονίας), Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης, στὴν Κοινοπολιτεία Ἀνεξάρτητων Κρατῶν ἢ ΚΑΚ. Ἡ Ρωσία εἶναι ὁ τρίτος σὲ μέγεθος ἐμπορικὸς ἑταῖρος τῆς Ε.Ε.
Εἶναι δυνατὸν ἕνα κράτος ποὺ συμμετέχει
σὲ τόσους καὶ τέτοιου εἴδους ὀργανισμοὺς νὰ εἶναι ἐναντίον τῆς
παγκοσμιοποίησης; Συνεχίζουμε μὲ τοὺς τομεῖς τῆς παγκοσμιοποίησης, στοὺς
ὁποίους συμμετέχει ἡ Ρωσία:
·
διαχείρηση κεφαλαίων καὶ
ἐπιχειρήσεων ὁπουδήποτε στον κόσμο
·
συμμετοχὴ στὴν
παγκοσμιοποίηση τῶν ἀγορῶν καὶ τῶν οικονομικῶν οἴκων
·
ἀνάπτυξη πολυεθνικῶν ἑταίρων
καὶ ἐγκαθίδρυσή τους στὸ ρωσικὸ κράτος
·
ἀνάπτυξη πολυπολιτισμικοῦ
κράτους καὶ συνείδησης (τὸ εἴδαμε στὰ διαγγέλματα τοῦ Ποῦτιν γιὰ τὶς
μουσουλμανικὲς καὶ βουδιστικὲς γιορτές)
·
κοινὴ ἀντιμετώπιση μέσῳ
μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς παγκόσμιας τρομοκρατίας
·
συμμετοχὴ σὲ παγκόσμια
προγράμματα, π.χ. διαστήματος, αθλητισμοῦ κλπ.
Ἡ Ρωσία δὲν εἶναι, λοιπόν, ἐναντίον τῆς παγκοσμιοποίησης, οὔτε θὰ
μποροῦσε ὡς ὑπερδύναμη νὰ εἶναι. Ἡ Ρωσία εἶναι ἐναντίον τοῦ συγκεκριμένου
τρόπου παγκοσμιοποίησης καὶ προτείνει ἕναν διαφορετικό, στὸν ὁποῖο ἡ ἴδια ὡς
ὑπερδύναμη θὰ παίζει κυριότερο καὶ πιὸ δυναμικὸ καὶ σύμφορο γι’ αὐτὴ τρόπο. Γι' αὐτὸ καὶ συνεργάζεται μὲ τὴν Ἰνδία καὶ τὴν Κίνα, τοὺς κύριους μοχλοὺς προώθησης καὶ στήριξης τῆς παγκοσμιοποίησης, (πρέπει πάλι νὰ τονιστεῖ, ὅτι καὶ τὰ δύο κράτη εἶναι παντελῶς ἀντιχριστιανικά). Ὡς
γάτα λοιπόν, ὁ Ποῦτιν ἄλλαξε χρῶμα ἀλλὰ συνεχίζει νὰ κυνηγάει ποντίκια. Αὐτὸ τὸ ἀπέδειξε ὁ
πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος δηλώνοντας ἤδη ἀπὸ τὸ 2011: «μόνο ἕνας ἑνωμένος
ρωσικὸς κόσμος μπορεῖ νὰ γίνει ἕνας ἰσχυρὸς παγκόσμιος παράγοντας
διεθνοῦς πολιτικῆς, ἰσχυρότερος ἀπὸ κάθε πολιτικὴ συμμαχία» (ἐδῶ σελ. 53). Ἀκόμα καὶ στὸ θέμα τοῦ ἐμβολίου ἡ Ρωσία ἀκολούθησε καὶ
συμμετεῖχε στὴν παγκόσμια τακτικὴ ἐπιβολῆς ἑνὸς ἐμβολίου γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση
τοῦ Κορονοϊοῦ. Θὰ μποροῦσε λοιπόν, κανεὶς νὰ ὑποστηρίξει ὅτι ἡ Ρωσία δὲν εἶναι
ἐναντίον τῆς παγκοσμιοποίησης, ἀλλὰ ἐναντίον μίας παγκοσμιοποίησης χωρὶς τὸν
ἡγεμονικὸ ρόλο της ὡς ὑπερδύναμη.
Πάλι ὁ Ντοῦγκιν δίνει τὴν ἀπόδειξη γι’ αὐτὴ τὴν θέση. Λέει ὁ γνώστης
τοῦ Ποῦτιν καὶ ἀναλυτὴς τῆς πολιτικῆς του:
«Η Θεωρία του Πολυπολικού Κόσμου και η Τέταρτη Πολιτική Θεωρία,
και επίσης ο Ευρασιανισμός είναι περιγράμματα μιας κατά πολύ ευρύτερης και
εκτεταμένης ιδεολογίας, που κατευθύνεται εναντίον της δυτικής ηγεμονίας και
προκαλώντας την φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την αμερικανική στρατηγική
κυριαρχία....Οπωσδήποτε, η Ρωσία ως εθνικό Κράτος δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη
Δύση. Αλλά ως εφαλτήριο η Θεωρία του Πολυπολικού Κόσμου και της τέταρτης
Πολιτικής Θεωρίας αλλάζει τη σημασία της. Δείκτης είναι η πολιτική της
Ρωσσίας στον μετασοβιετικό χώρο και η αποφασιστικότητα στην σύναψη μη δυτικών
συμμαχιών. Ο Πούτιν δοκιμάζει αυτό το εννοιολογικό δυναμικό ακόμη πολύ δειλά…
Γι’ αυτό χρειάζονται άλλες ιδεολογίες στην πολιτική, εκτός του πλαισίου
του διεκδικούντος παγκόσμια κυριαρχία φιλελευθερισμού (=τρίτος ολοκληρωτισμός)
και των αποτυχημένων εναλλακτικών του (κομμουνισμός και φασισμός)...» (ἐδῶ).
Ὁ Ποῦτιν δὲν εἶναι λοιπόν, ἐναντίον τῆς Παγκοσμιοποίησης ἀλλὰ
ἐπιδιώκει ἕνα ἄλλο μοντέλο ἐφαρμογῆς καὶ λειτουργίας της.
Γ) Ὁ Ποῦτιν εἶναι ἐναντίον τῆς Ν.Τ.Π.
Καὶ αὐτὴ ἡ θέση εἶναι παραπλανητικὴ καὶ ψευδής. Ὁ ἴδιος ὁ
προκάτοχος καὶ νῦν θαυμαστὴς τοῦ Ποῦτιν Μιχαὴλ Γκορμπατσὼφ χαρακτήρισε μὲ τὸν ὅρο
Ν.Τ.Π τὴν μεταψυχροπολεμικὴ ἐποχὴ καὶ τὸ πνεῦμα συνεργασίας τῶν δύο
ὑπερδυνάμεων. Τί ἐπιθυμεῖ ἡ Ν.Τ.Π.; Τὴν ἀλλαγὴ λαῶν, τῶν κρατῶν ἐθνῶν, τῶν
συνόρων τους, τῶν νομισμάτων τους, τῶν θρησκειῶν, τῶν πολιτισμῶν. Ποῦ δὲν
συμμετέχει ἡ Ρωσία σὲ ὅλα αὐτά; Καὶ κοινὸ νόμισμα μὲ ἄλλα κράτη προωθεῖ, καὶ τὰ
σύνορα κρατῶν παραβιάζει ἢ δέχεται τὴν παραβίασή τους (βλ. π.χ. Ἀφγανιστάν,
Τσετσενία, Γεωργία, Συρία, Ἀρμενία καὶ τὴν εἰσβολὴ τῶν Τούρκων στὴν Β. Συρία κλπ.), καὶ
τὸν οἰκουμενισμὸ ὑποστηρίζει καὶ προωθεῖ, καὶ στὸν Ο.Η.Ε. συμμετέχει καὶ
μάλιστα στὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας, καὶ τὴν πολυπολιτισμικότητα, ὅπως εἴδαμε
παραπάνω, ὑποστηρίζει κλπ. Γράφει ὁ John J. Mearsheimer, ὁ σύγχρονος κύριος
ἑρμηνευτὴς καὶ ὑποστηρικτὴς τοῦ ἱστορικοῦ ρεαλισμοῦ στὸ δοκίμιό του μὲ τίτλο
«Γιατί η Δύση φταίει για την κρίση στην Ουκρανία» (ἐδῶ) ἕνα ἄρθρο ποὺ ἀποδεικνύει, ὅτι κανεὶς νοήμων ἄνθρωπος δὲν
ἀρνεῖται ὅτι ἡ Δύση εὐθύνεται τρομερὰ γιὰ τὴν σημερινὴ τραγικὴ κατάσταση στὴν
Οὐκρανία, ἀλλὰ καὶ ἡ Ρωσία δὲν εὐθύνεται λιγότερο:
«Η κρίση εκεί δείχνει ότι η Realpolitik εξακολουθεί να είναι
σχετική – και ότι τα κράτη που το παραβλέπουν το κάνουν με δικό τους κίνδυνο… Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα έπρεπε να εγκαταλείψουν το σχέδιό
τους για δυτικοποίηση της Ουκρανίας και αντ' αυτού να εργαστούν για να
καταστήσουν τη χώρα ένα ουδέτερο κράτος μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, όπως ήταν η
Αυστρία κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Οι δυτικοί ηγέτες θα έπρεπε να
παραδεχτούν ότι η Ουκρανία είναι πολύ σημαντική για τον Πούτιν για να
υποστηρίξει ένα αντιρωσικό σύστημα εκεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι η μελλοντική
ουκρανική κυβέρνηση πρέπει να είναι φιλορωσική ή κατά του ΝΑΤΟ. Αντίθετα,
μια κυρίαρχη Ουκρανία δεν πρέπει να βρίσκεται ούτε στο ρωσικό ούτε στο δυτικό
στρατόπεδο.
Για να επιτευχθεί αυτό, οι ΗΠΑ και οι
σύμμαχοί τους θα πρέπει να αποκλείσουν επίσημα την επέκταση του ΝΑΤΟ τόσο στη
Γεωργία όσο και στην Ουκρανία. Η Δύση θα πρέπει επίσης να βοηθήσει στην
εκπόνηση ενός σχεδίου οικονομικής διάσωσης για την Ουκρανία, που θα
χρηματοδοτείται από κοινού από την ΕΕ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τη Ρωσία
και τις Ηνωμένες Πολιτείες - μια πρόταση που η Μόσχα σίγουρα θα καλωσόριζε
δεδομένης της πίστης της σε μια ευημερούσα και σταθερή Ουκρανία. Επιπλέον, η
Δύση θα πρέπει να περιορίσει σημαντικά τις προσπάθειές της να επηρεάσει τις
κοινωνικές δομές στην Ουκρανία. Μια άλλη Πορτοκαλί Επανάσταση είναι απίθανο να
υποστηριχθεί από τη Δύση… Η θλιβερή αλήθεια
είναι ότι στο πλαίσιο των μεγάλων δυνάμεων η ἱσχύς προηγείται του δικαίου.
Αφηρημένα δικαιώματα όπως η αυτοδιάθεση είναι σε μεγάλο βαθμό χωρίς νόημα όταν
ισχυρά κράτη συγκρούονται με πιο αδύναμα.
Είχε το δικαίωμα η Κούβα να συνάψει στρατιωτική συμμαχία με τη Σοβιετική Ένωση
κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου; Οι ΗΠΑ είχαν σίγουρα διαφορετική άποψη και
οι Ρώσοι αξιολογούν με παρόμοιο τρόπο την κίνηση της Ουκρανίας προς τη Δύση… Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται τη βοήθεια της Ρωσίας για να
μετακινήσουν τον στρατιωτικό τους εξοπλισμό από το Αφγανιστάν μέσω ρωσικού
εδάφους, να εξασφαλίσουν μια πυρηνική συμφωνία με το Ιράν και να
σταθεροποιήσουν την κατάσταση στη Συρία. Η Μόσχα έχει βοηθήσει την
Ουάσιγκτον και στους τρεις τομείς. Οι ΗΠΑ θα χρειαστούν επίσης τη ρωσική
υποστήριξη για να περιορίσουν την ανερχόμενη Κίνα. Ωστόσο, η τρέχουσα
πολιτική των ΗΠΑ απλώς οδηγεί τη Μόσχα και το Πεκίνο πιο κοντά».
Ἀπὸ τὶς παραπάνω ρεαλιστικὲς καὶ χωρὶς συναισθηματισμοὺς σκέψεις
καταλαβαίνουμε ὅτι ὁ Ποῦτιν δὲν εἶναι ἐναντίον τῆς Ν.Τ.Π. ἀλλὰ ἐναντίον μία
προσπάθειας ὑποβιβασμοῦ τῆς Ρωσίας ἀπὸ ὑπερδύναμη σὲ περιθωριακὴ δύναμη. Ἡ
Ρωσία, ὅπως τόσο προφητικὰ προέβλεψε ὁ Θουκιδίδης καὶ ἐξέφρασε στὸ διάλογο
Ἀθηναίων καὶ Μηλίων, λειτουργεῖ ὡς ὑπερδύναμη μὲ τὴν ἰσχὺ τοῦ δυνατοῦ καὶ πέρα
ἀπὸ κάθε δίκαιο καὶ ὀρθό.
Αὐτὸ φαίνεται καὶ μὲ τὸ θέμα τῆς καταπληγωμένης καὶ καταπροδομένης
Κύπρου, ὅπου ὁ «ὀρθόδοξος» καὶ «ἀντινεοταξίτης» Ποῦτιν τὰ βρίσκει μὲ τοὺς
Τούρκους:
«“Η συμφωνία που συνήφθη στη Μόσχα στις 5 Μαρτίου μεταξύ
των δύο ηγετών (Πούτιν και Ερντογάν) θα παράσχει την πολιτική και
στρατιωτική υποστήριξη της κυβέρνησης, στο σχέδιο της Γαλάζιας Πατρίδας και
της ΑΟΖ των κατεχομένων”, ανέφερε ο Τούρκος μεγαλο-δημοσιογράφος İLKER
GÜVEN… και ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, μέντορας του Πούτιν, μίλησε για
“δικαιώματα” της Τουρκίας στην Α.Μεσόγειο» (ἐδῶ). Ἔτσι ἐνῶ οἱ δικοί μας «εἰδικοί» θὰ ὑμνοῦν τὸν Ποῦτιν (καὶ τὸν
κάθε Ποῦτιν, Μπάϊντεν, Μέρκελ, Μακρόν κλπ.) αὐτὸς θὰ δώσει τὰ δικαιώματά μας
στὸν Ἐρντογάν.
Τελικὰ καὶ μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐπετείου διακοσίων χρόνων ἀπὸ τὴν
ἐπανάσταση τοῦ 1821 μποροῦμε νὰ συμπεράνουμε, ὅτι ὡς Ἕλληνες μυαλὸ δὲν βάλαμε.
Γιὰ μία ἀκόμη φορὰ βλέπουμε ξανθὰ γένη καὶ ἐπανάκτηση χαμένων ἐδαφῶν, χωρὶς
μετάνοια, χωρὶς φόβο Θεοῦ, χωρὶς λογική. Γιὰ μία ἀκόμα φορὰ ζητουμε σωτῆρες, ἐκεῖ ποὺ δὲν πρέπει. Ὅπως καὶ μὲ τοὺς Ἁγίους, πράττουμε τὰ
ἴδια μὲ τοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ ’21, π.χ. τὸν Κολοκοτρώνη τὸν ὁποῖο ὑποτίθεται
τιμοῦμε, ἀλλὰ δὲν μιμούμαστε:
«Κάποτε λοιπόν ρώτησαν και το θρυλικό γέρο του Μωριά, το Θεόδωρο
Κολοκοτρώνη:
– Εσύ, στρατηγέ, είσαι αγγλόφιλος;
– Όχι, αποκρίθηκε εκείνος.
– Είσαι τότε γαλλόφιλος;
– Ούτε.
– Ε, θα ΄σαι φαίνεται ρωσόφιλος.
– Όχι, βέβαια.
– Μα τι είσαι τέλος πάντων;
Κι ο Γέρος του Μωριά με τη συνηθισμένη θυμοσοφία του απάντησε:
– Εγώ είμαι Θεόφιλος. Γιατί σαν το Θεό κανείς δεν αγαπάει την
Ελλάδα».
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
