Σώσον με, Κύριε, ότι εκλέλοιπεν όσιος· ότι ωλιγώθησαν αι αλήθειαι από των υιών των ανθρώπων.

Απάντηση από τον π. Αθανάσιο  Μυτιληναίο σε όσους προφητειολογούν και παράλληλα μας κατηγορούν ότι μιλάμε εναντίον της Ελλάδας και των Ελλήνων:

Βλέπετε; Ρίξτε μια ματιά στην πατρίδα μας. Θα βρείτε πολλούς ευσεβείς;... “Εκλέλοιπεν όσιος!” Έχει εκλείψει ο ευσεβής άνθρωπος. Θα μου πείτε “γιατί τα λέμε αυτά;”. Οφείλουμε να τα επισημάνουμε. Για να θρηνήσουμε; Αγαπητοί μου, ΚΑΙ για να θρηνήσουμε! Αλλά, κυριότατα, για να φυλάξουμε τον εαυτόν μας! 

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

Όσο πηγαίνουμε προς το τέλος, τα πράγματα δε θα είναι καλύτερα, αλλά θα είναι χειρότερα. Μερικοί νομίζουν και ονειρεύονται ότι θα έρθει μία χρυσή εποχή, που θα τρώμε με χρυσά κουτάλια, θα υπάρχει μόνο η Βασιλεία του Θεού επάνω εις τη Γη κτλ.. Βέβαια, περιττό να σας πω ότι κάτι τέτοια, συνήθως, τα λένε οι χιλιασταί. Αλλά, δυστυχώς, δεν τα λέγουν οι χιλιασταί (μόνο), κάποτε τα λέγουν και οι Ορθόδοξοι, γιατί ερμηνεύουν στραβά εκείνα τα 1000 χρόνια, ότι θα επικρατήσει η Βασιλεία τού Θεού πάνω στη Γη.

Και, με την ευκαιρία, θα σας έλεγα ότι αυτά τα διαβόητα 1000 χρόνια, που τά ΄χουν τόσο κακοποιήσει, κυρίως, οι αιρετικοί (και μάλιστα οι χιλιασταί, όπου κ τ’ όνομά τους “χιλιασταί”, από τα 1000 χρόνια), δεν είναι παρά ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό βάζει 1000 το Πνεύμα τού Θεού, όπως βάζει “10 Παρθένοι”, για να πει “οι μισές Παρθένοι στάθηκαν ευσεβείς κ οι άλλες μισές όχι”, για να μην αρχίζει να βγάζει ποσοστά ο άνθρωπος και να πει πόσοι θα σωθούν. Στρογγυλός αριθμός, 10. Πέντε και πέντε. Έτσι κι εδώ. “1000” σημαίνει πάρα πολλά κι όχι 1000 χρόνια! Αλλά σημαίνει πάρα πολλά χρόνια. Πόσα; Ο Θεός ξέρει! Και είναι τα χρόνια, που μεσολαβούν, κατά την Ορθόδοξη διδασκαλία τής εκκλησίας μας, ανάμεσα σε δύο αφετηρίες: στην Πρώτη Παρουσία τού Χριστού κ εις τη Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού. Αυτό το διάστημα, το μεταξύ των δύο Παρουσιών τού Χριστού, είναι τα 1000 χρόνια της Αποκαλύψεως. Και αυτά τα 1000 χρόνια, που λέγει ότι θα δεθεί ο Σατανάς, δεν είναι παρά ο λεγόμενος “χρόνος τού Ευαγγελίου”. Έτσι ερμηνεύουν οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας. Δηλαδή ο χρόνος, ο καιρός, που κηρύσσεται το Ευαγγέλιον. Και όποιος δέχεται το Ευαγγέλιον, πραγματικά, ζει την Ειρήνη τού Θεού.

Αλλά μόνο, βεβαίως, όποιος άνθρωπος ή όποια οικογένεια ή όποιος λαός ακολουθεί το Ευαγγέλιον τότε έχει Ειρήνη, τότε γι’ αυτούς είναι δεμένος ο Σατανάς! Δε μένει πιο πολύς χρόνος, για να σας εξηγήσω τι σημαίνει “δεμένος” κι, όπως λέγει μέσα το Βιβλίο τής αποκαλύψεως ότι θα λυθεί ο Σατανάς πάει να πει ότι οι άνθρωποι θ’ αρχίσουν ν’ αποδέχονται εκείνα, τα οποία κάποτε είχαν ζήσει στον καιρό τής ειδωλολατρείας, όπως θα το δούμε στη συνέχεια. Συνεπώς, δεν πηγαίνουμε σε καλύτερες ημέρες! Πηγαίνουμε σε χειρότερες ημέρες! Σε ημέρες περισσότερου και περισσότερου πειρασμού! Όλη η Αγία Γραφή, όλο το πνεύμα τής Αγίας Γραφής αυτό το πράγμα το δείχνει! Γι’ αυτό, αν πιστεύουμε αυτά τα 1000 χρόνια, θα νομίζαμε και θα λέγαμε στον εαυτό μας ότι δεν είναι ανάγκη πια, τα πράγματα θα ‘ρθούν όμορφα και δεν υπάρχει λόγος ν’ αγωνιζόμαστε. Όχι! Πρέπει να επιτείνουμε περισσότερο και περισσότερο τον αγώνα μας αυτόν!

Εξάλλου, ο Κύριος ειπε τα εξής, στο Κατά Ματθαίον 24 Κεφ. : “Και τότε ( = πότε; Τις παραμονές τής Δευτέρας τού Χριστού Παρουσίας. Προσέξτε με, σε όλη την ιστορία, αλλά ειδικότερα και τονισμένα στις ημέρες που θα ξανάρθει ο Χριστός) σκανδαλισθήσονται πολλοί” ( = ποιοι; Από τους Χριστιανούς!). Σε τι θα σκανδαλισθούν; Στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Δεν είχε πει ο Κύριος στους 11 Μαθητάς Του να Τον περιμένουν και να μην κοιμηθούν εις τον Κήπον τής Γεθσημανής; “Για να μη σκανδαλισθείτε” τούς είπε! Αλλά προσέθεσε. Σε τι να σκανδαλισθούν; Ακούστε, παρακαλώ. “Σκάνδαλο” θα πει πως έχω ένα παλούκι -τα λέω και λίγο απλούστερα, για να είμαι κατανοητός- το οποίον εκείνος που περπατάει δεν το βλέπει. Κι εκεί σκοντάφτει και πέφτει επάνω στο παλούκι. Αυτό θα πει “σκανδαλίζομαι”. Έπεσα στο παλούκι επάνω. Σκόνταψα, δηλαδή. Όταν, όμως, βλέπω και το δω το παλούκι, τότε δεν πέφτω απάνω του. Άρα δεν σκανδαλίζομαι.

Τι ήταν ο σκανδαλισμός τότε στο πρόσωπο του Χριστού; Όταν ο Κύριος τους το είπε αυτό, σε λίγο θα έβλεπαν να Τον συλλαμβάνουν τον Κύριον. Και εκείνοι ήδη είχαν πιστέψει ότι είναι ο Υιός τού Θεού! Δεν είχε πει ο Ναθαναήλ “Συ είσαι, Κύριε, ο Υιός τού Θεού, ο Βασιλιάς τού Ισραήλ” ; Δεν είχε πει ο Απόστολος Πέτρος “Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός τού Θεού τού ζώντος” ; Τώρα Τον βλέπουν να συλλαμβάνεται από μερικούς στρατιώτες, απ’ τους υπηρέτας τού ναού!

Πού είναι, λοιπόν, εκείνα που είπαν; Πέφτουν στο κενό; Δεν είναι, δηλαδή, ο Βασιλιάς τού Ισραήλ; Δεν είναι ο μοναδικός Υιός τού Θεού; Αυτό σήμαινε “σκανδαλισμός”. Θα εταράσσονται. Σε ποιον πιστέψαμε τρία χρόνια; ποιον ακολουθήσαμε; Απατηθήκαμε; Γι’ αυτό ο Χριστός τούς είπε “προσεύχεσθε να μην μπείτε σε σκανδαλισμό!” Έως ότου ξεπεραστεί η Σταύρωσις κι έλθει η Ανάστασις! Και τότε θα λέγανε, πράγματι, πια ότι είναι ο Υιός τού Θεού! Αλλά εκείνο το τριήμερο ήτανε κρίσιμον. Αυτό θα πει “σκανδαλίζομαι”.

Και ο Κύριος, που λέγει “και τότε (πότε; Ιδίως τις παραμονές τής Δευτέρας Μου Παρουσίας) πολλοί θα είν’ εκείνοι, οι οποίοι θα σκανδαλιστούν!” . Ακούστε, πολλοί! Δηλαδή ποιοι; Εκ των Χριστιανών! { Τι θα πει “θα σκανδαλιστούν” ; Δε θα πιστεύουν στο Θεανθρώπινο πρόσωπό Μου. Γιατί θα σκανδαλιστούν; Θα πουν: 2000 χρόνια πέρασαν, πού είναι η Δικαιοσύνη επάνω στη Γη; Πού είναι να φάμε με χρυσά κουτάλια; Πού είναι να ζήσουμε χωρίς πολέμους; Εχρεωκόπησε, λοιπόν, ο Χριστός. Εχρεωκόπησε η Εκκλησία. Αυτό λέγεται “σκανδαλισμός” . Αν διαβάσουν καλά, όμως, την Αγία Γραφή, θα δουν ότι άλλη είναι η Ειρήνη τού Χριστού κι άλλη είναι η ειρήνη τού κόσμου. Η ειρήνη τού Χριστού έρχεται, γιατί το θέλει κανείς. Είναι μία εσωτερική υπόθεση, αλλά, όταν οι άνθρωποι δεν πίστεψαν στον Χριστό, πώς θα έλθει η ειρήνη; Για να καταλάβετε τι θα πει “θα σκανδαλισθούν”. }

“Και αλλήλους παραδώσουσι και μισήσουσιν αλλήλους” ! Ποιοι; Οι Χριστιανοί! Ο ένας θα παραδίδει, θ’ αρχίσει να προδίδει και να παραδίδει στα δικαστήρια τον αδελφό του! Και τον κατά σάρκαν αδελφό του και τον κατά πίστη αδελφό του κι ο ένας θα μισήσει τον άλλον! Ποιοι, δηλαδή; Εκείνοι που σκανδαλίσθηκαν, εκείνοι που δεν πιστεύουν πια στον Χριστό θ’ αρχίσουν να μισούν εκείνους που πιστεύουν στον Χριστό. Πάρτε την ελληνική πραγματικότητα και δείτε το καλά καλά. Πόσοι είν’ εκείνοι οι Έλληνες που αυτή τη στιγμή δεν πιστεύουν και υβρίζουν το θεανθρώπινον πρόσωπον του Χριστού; Και υβρίζουν τους πιστούς και σκανδαλίζονται μαζί τους; Και θα ‘ρθούν, βέβαια, και χειρότερα. Κι όλ’ αυτά γιατί; “Διά το πληθυνθήναι την ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη την πολλών” Επειδή θά ‘χει πολλή νίκη η ανομία, δηλαδή δε θα υπάρχουν πια όσιοι, αυτό το λέει ο Ψαλμωδός εδώ, “εκλέλοιπεν, Κύριε, σώσον με”! “Εκλέλοιπεν όσιος.” Δεν υπάρχει πια ο ευσεβής!

Και, επειδή η ευσέβεια θά ‘χει λείψει, γι’ αυτό, λέγει, η αγάπη θα έχει παγώσει! Το ακούσατε αυτό; “Η αγάπη”, λέγει, “ψυγήσεται” ! Θα παγώσει η αγάπη. Δηλαδή, όπως συνήθως το λέμε, δε θα είναι παρά οι άνθρωποι, τότε, περιφερόμενα ψυγεία! Αδιάφοροι, ο ένας απέναντι στον άλλον, δε με νοιάζει τι κάνεις, δε με νοιάζει πώς ζεις, δε με νοιάζει τίποτα! Μια αδιαφορία ολότελη, φοβερή! Και θα γίνουν οι άνθρωποι ατομισταί εις υπερθετικόν βαθμόν. Όπως το λέει ο Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο, “τους εσχάτους καιρούς οι άνθρωποι θα γίνουν”, λέγει, “φίλαυτοι, θ’ αγαπάνε τον εαυτούλη τους”, δεν θ’ αγαπάνε κανέναν πια άλλον άνθρωπο, παρά μόνο τον εαυτό τους! Φοβερή εποχή! Και βλέπουμε σήμερα πόση φιλαυτία υπάρχει εις τους ανθρώπους.

Σημειώνει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, αυτός ο σύγχρονος Άγιός μας, ότι, όταν θα πλησιάζει το τέλος, οι ευσεβείς ιερείς θα είναι σπάνιοι. “Θα περπατάτε”, λέει, “χιλιόμετρα, χιλιόμετρα! Μέρες θα περπατάτε, για να βρείτε έναν ευσεβή ιερέα, παπά” . Και οι ευσεβείς ιερείς και οι ευσεβείς λαϊκοί θα είναι πολύ λίγοι! Αλλού λέει η Αγία Γραφή ότι οι ιερείς θα γίνουν σαν τους λαϊκούς. Δηλαδή θ’ αρχίσουν να ξεπέφτουν οι ιερείς. Και, καταλαβαίνετε, όλ’ αυτά δείχνουν ένα ξέπεσμα. Οπότε, πάλι φωνάζει ο Δαβίδ “Κύριε, σώσον με, ότι εκλέλοιπεν όσιος!” . Έχει εξαφανισθεί ο ευσεβής πάνω στη Γη.

Ένα όραμα ενός αρχαίου ασκητού έδειχνε ότι ζώα ακάθαρτα, μουλάρια, άλογα, γαϊδούρια, γουρούνια, είχαν μπει μέσα στο Ιερό. Κι άρχισαν να κλωτσούν την Αγία Τράπεζα και να αφοδεύουν πάνω στην Αγία Τράπεζα! Αυτό το όραμα έδειχνε -φοβερό!!!- έδειχνε πώς θα σταθούν πρώτον οι αιρετικοί εναντίον τής εκκλησίας και, ύστερα, αυτοί οι ίδιοι οι Ορθόδοξοι, οι οποίοι, δυστυχώς, θ’ αρχίσουν να γίνονται ασεβείς.

Ρίξτε μια ματιά στην πατρίδα μας. Θα βρείτε πολλούς ευσεβείς; Που να είναι έτοιμοι πολλοί εκ των Ορθοδόξων Χριστιανών μας, εκείνοι που ήδη έχουν βαπτισθεί, θα τους δείτε, αγαπητοί μου, αν τους δοθεί το σύνθημα, να γκρεμίσουνε τους ναούς και να βεβηλώσουν τα Ιερά! Δεν είναι πολλά χρόνια, όταν το είδαμε αυτό να επιτελείται και σ’ αυτήν την πατρίδα μας! Έπαιρναν την ξιφολόγχη κι έβγαζαν τα μάτια, από τις τοιχογραφίες, τα μάτια των Αγίων, του Χριστού, της Παναγίας! Πηγαίντε στην ύπαιθρο, στην ύπαιθρο την ελλαδική, να δείτε, σε πολλές εκκλησίες, εκεί, με την ξιφολόγχη, βγαλμένα τα Μάτια Τής Παναγιάς, του Χριστού, των Αγίων!!! Βλέπετε; “Εκλέλοιπεν όσιος!” Έχει εκλείψει ο ευσεβής άνθρωπος. Θα μου πείτε “γιατί τα λέμε αυτά;” . Οφείλουμε να τα επισημάνουμε. Για να θρηνήσουμε; Αγαπητοί μου, ΚΑΙ για να θρηνήσουμε! Αλλά, κυριότατα, για να φυλάξουμε τον εαυτόν μας! Πόσοι με ακούτε αυτή τη στιγμή; Αν ο καθένας και η καθεμιά σας μπορούσαμε να φυλάξουμε τον εαυτόν μας από ένα τέτοιο κατάντημα, αυτός είν’ ο σκοπός που λέμε και αναλύουμε, αγαπητοί μου, αυτόν τον Ψαλμόν.

Κάποτε ο Κύριος είχε πει στους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους : “ υποκριταί! Το μεν πρόσωπον τού ουρανού γιγνώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι; ” . Λέτε “είναι η Δύσις κατακόκκινη. Θά ‘χουμε ωραία ημέρα αύριο” . Λέτε “είναι κατακόκκινη η Ανατολή το πρωί. Θά ‘χουμε κακοκαιρία αύριο” ( = Υποκριταί! Τον μετεωρολογικόν ουρανόν και τον μετεωρολογικόν τον καιρόν ξέρετε να τον διακρίνετε, τι καιρό θα έχουμε! Τους πνευματικούς καιρούς, όπως λέγει, εδώ, τα σημεία των καιρών, τα σημάδια των καιρών, τους πνευματικούς ορίζοντες, γιατί δεν τους διακρίνετε; Γιατί δε βλέπετε ότι εκείνο γίνεται, εκείνο γίνεται, εκείνο γίνεται, για να πείτε ‘πού πάμε, τι κάνουμε; Μήπως κι εμείς συμπεριληφθούμε σ’ αυτή τη μάζα των ανθρώπων, που είναι ασεβείς για να ειπωθεί και για μας ότι δεν υπάρχει πια ευσεβής άνθρωπος; ’ ) .

Γι’ αυτόν τον λόγο, στο τελευταίο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, που ξέρετε ότι το βιβλίο τής Αποκαλύψεως δεν είναι παρά ένα οδοιπορικόν σε προφητικό χώρο τής πορείας τής εκκλησίας. Το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων είναι ένα οδοιπορικό, αλλά στον χώρο τής ιστορίας, της πορείας τής εκκλησίας. Γι’ αυτό, οι Πράξεις των Αποστόλων και το βιβλίο τής Αποκαλύψεως δείχνουν, το ένα ιστορικά και το άλλο προφητικά, την πορεία τής εκκλησίας που θα τερματίσει. Και ο τερματισμός της επάνω στη Γη θα είναι και θα συμπέσει με τη Δευτέρα τού Χριστού Παρουσία.

Λοιπόν, αγαπητοί, προσέξτε να δείτε, εδώ, το φοβερόν και καταπληκτικόν: ειδοποιεί το Πνεύμα τού Θεού ότι ο πιστός οφείλει ν’ αντιδιαστείλει τον εαυτόν του από τους απίστους. Τι θα πει “να αντιδιαστείλει” ; (Θα πει) να ξεχωρίσει τον εαυτόν του από τους άλλους. Προσέξτε, γιατί αυτός ο ξεχωρισμός δεν είν’ ακαδημαϊκός. Είναι οδυνηρότατος, όπως ευθύς αμέσως θα σας το δείξω. Ακούστε τι λόγια λέγει. Είναι τρία τέσσερα χωρία πριν τελειώσει το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου τής Αγίας Γραφής, ολοκλήρου τής Αγίας Γραφής. Ακούστε : “ο αδικών αδικησάτω έτι” ( = αυτός που αδικεί να αδικεί πιο πολύ) . Σα να τού λέει ο Θεός “Κάνεις 50 αδικίες την ημέρα; Κάν’ τες 70, αύριο κάνεις 80 κ μεθαύριο κάνεις 100!” Ακούσατε τι λέει ο Θεός; “Θέλεις αδικίες; Κάν’ τις πιο πολλές!” Παράξενο, ε; “Και ο ρυπαρός ρυπανθήτω έτι.” “Έτι” θα πει “ακόμη” ( = κι εκείνος, ο οποίος είναι ρυπαρός, δηλ. ανόσιος, δηλ. ασεβής, δηλ. ανήθικος, δηλ. βρομιάρης! Να γίνει πιο βρωμιάρης. Πας κάθε μέρα στην πορνεία; Δυο φορές την ημέρα να πηγαίνεις, να γίνεις πιο ρυπαρός! ) . “Και ο δίκαιος”, λέει ο Λόγος τού Θεού, “δικαιοσύνην ποιησάτο έτι” ( = ο δίκαιος, αν κάνει 50 δικαιοσύνες, να τις κάνει 70! ) . “Και ο άγιος αγιασθήτω έτι” ( = κι εκείνος που αγιάζεται και γίνεται άγιος να γίνει ακόμη πιο άγιος! ) . Συνεπώς, ακόμη πιο βρόμικος ο ασεβής, ακόμη πιο άγιος ο ευσεβής. Και πέστε μου, όταν πηγαίνει ο ένας από ‘δώ κ ο άλλος πηγαίνει από ‘κεί, ο άλλος, δηλαδή, απομακρύνεται από τον άλλον, η απόστασις μεγαλώνει; Μεγαλώνει! Ένα χάσμα!

Θυμηθείτε ο Αβραάμ τι είπε στον πλούσιον. Ο Αβραάμ, στην παραβολή τού πλουσίου και του Λαζάρου. “Παιδί μου”, του λέει, “πώς να ‘ρθούμε σ’ εσάς; Χάσμα μέγα εστήρικται! Χάσμα μεγάλο! Ούτε εμείς μπορούμε να ‘ρθούμε σ’ εσάς ούτε εσείς σ’ εμάς!” Αυτό θέλει να πει το χωρίο που σας διάβασα! Και είναι εσχατολογικόν. Αναφέρεται στους πιστούς που θα ζουν κατ’ εξοχήν στο τέλος τής ιστορίας. Και πιστεύω ότι θα έχετε αντιληφθεί ότι στα τελευταία τής ιστορίας βρισκόμαστε! Μην το ξεχνάτε αυτό, μην το ξεχνάτε! Συνεπώς, τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ο πιστός πρέπει να δημιουργεί, από πλευράς ποιότητας, χάσμα μεταξύ τού απίστου και του ρυπαρού. Δεν πρέπει να συγχρωτίζεται, δεν πρέπει να είναι μαζί, αλλά πρέπει να χωρίσει!

Έτσι, λοιπόν, βλέπουμε ότι ο πιστός άνθρωπος πρέπει να ξεχωρίσει από τον άπιστο. Ο άγιος από τον ανόσιον, ο ρυπαρός από τον ρυπωμένο, τον βρόμικο, τον πνευματικά βρόμικο. Πρέπει να ξεχωρίσει, Όχι να ξεχωρίσει σε απόσταση τοπική. Δηλαδή δε θα πάω να κατοικήσω κάπου και να λέω ότι δεν θα υπάρχουν δίπλα μου βρόμικοι κ αμαρτωλοί άνθρωποι. Ποιοτικά, τροπικά. Δηλαδή εγώ μένω εδώ, μπορεί να μένω στο σπίτι μου, μαζί με τη μάνα μου και τον πατέρα μου, το παιδί μου, την κόρη μου, τη γυναίκα μου, αλλά η διαφορά μου μ’ αυτούς θα είναι πολύ μεγάλη. Προσέξτε αυτό το σημείο. Για να μην πείτε “πώς θα γίνει αυτό;” . Ξέρετε, ο Χριστός είπε το εξής πολύ φοβερόν, πρέπει να τρομάξουμε: “δυο άνθρωποι κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι”. Ποιοι μπορεί να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι; Ή μάνα με κόρη ή γιος με πατέρα ή σύζυγος με τη σύζυγό του. Το συνηθέστερο είναι οι δύο σύζυγοι, που είναι στο ίδιο κρεβάτι. “Ο ένας παραλαμβάνεται κι ο άλλος αφήνεται.” “Δυο γυναίκες, λέγει, αλέθουν στον χειρόμυλο. Γυρίζουν μαζί την πέτρα τού μύλου. Η μια παραλαμβάνεται κι η άλλη μένει κάτω.” Τι θα πει αυτό; τη στιγμή που θα ‘ρθει ο Κύριος, ο ένας παίρνεται από τους αγγέλους, για να συναντήσει τον Κύριον, κι ο άλλος μπαίνει στη Γη, για να κριθεί. Τόσο κοντινή η απόστασις, όπως των δύο συζύγων ή των δύο γυναικών που αλέθουν, που, στο χερούλι απάνω τής πέτρας ακουμπούνε και τα δύο χέρια και είναι τόσο κοντά; Είναι τόσο κοντά και είναι τόσο μακριά!! Δε θα ξεχωρίσουμε, λοιπόν, τοπικά! Θα ξεχωρίσουμε τροπικά! Αμαρτάνουν οι άλλοι; Ας αμαρτάνουν! Τρέχουν σε φιέστες αμαρτωλές και ειδωλολατρικές; Ας τρέχουν, εμείς δε θα πάμε! Πηγαίνουν σε διασκεδάσεις αμαρτωλές; Ας πηγαίνουν! Εμείς δε θα πάμε! Καταλάβατε πώς θα ξεχωρίσουμε;

Για να το δείτε αυτό, λέγει κάτι, το οποίο είναι πολύ σπουδαίο! Λέει ο Θεός (είναι εις την Παλαιά Διαθήκη και το χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος και εις την Καινή Διαθήκη, είναι στη δευτέρα Επιστολή προς Κορινθίους, στο έκτον κεφάλαιον) : “εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε”, λέει ο Θεός στον δικό του τον λαό -και ξέρετε ποιος είναι ο λαός ο δικός Του: οι πιστοί- τι; “Εξέλθετε εκ μέσου αυτών” ( = βγείτε από ανάμεσά τους). Κάποτε χρειάζεται να γίνει και τοπικά -και θα γίνει, στις ημέρες τού Αντιχρίστου- τοπικά. Οι πιστοί θα πάρουν τα βουνά! Και τοπικά θα γίνει! Τώρα γίνεται τροπικά. “Εξέλθετε”, λοιπόν! “Βγείτε από ανάμεσά τους!” Και “αφορίσθητε”! “Αφορίζω” θα πει “ξεχωρίζω”. Στον δρόμο σου κ στον δρόμο μου. Το ακούσατε αυτό;

Σας λέει μία κυρία, ένας κύριος, ξέρω ‘γώ: “πάμε σ’ εκείνη τη διασκέδαση;” “Οχι, δεν πηγαίνω.” “Μα, τι είσαι εσύ, καθυστερημένος άνθρωπος; Γιατί να μην έρθεις να πάμε, να διασκεδάσουμε;” “Άκουσε, αυτός είν’ ο δρόμος μου. Πήγαινε, λοιπόν, εσύ στον δικό σου τον δρόμο κ εγώ στον δικό μου τον δρόμο.” Αυτό θα πει “ο άγιος να γίνει πιο άγιος, ο ρυπαρός να γίνει πιο ρυπαρός” . Πιστεύω πως το καταλάβατε αυτό, ε; “Και ακαθάρτου μη άπτεσθαι καγώ εισδέξομαι υμάς” ( = τίποτα το ακάθαρτο δε θα το αγγίξετε) . Ποιο είναι το “ακάθαρτο”; Καθετί που είν’ αμαρτωλό. Καθετί. Κι εγώ τότε θα σας δεχθώ.

Και επιμένω να σας λέγω: αυτά δεν ισχύουν μόνο για τους μεγάλους, ισχύουν και για την αγωγή των παιδιών. Όταν τα παιδιά σας θα σας πουν και θα σας παρακαλούν και θα επιμένουν και θα δυστροπούν και θα αντιστέκονται και θ’ αντιδρούν να πάνε σ’ ένα πάρτι, να πάνε σε μιαν αμαρτωλή διασκέδαση, να πάνε δεν ξέρω πού να πάνε, θα πείτε “παιδί μου, όχι!” “Μα, μου!!” “Όχι!! Παιδί μου, όχι!!” Προσέξτε, θα ξεκινήσουμε από τη νηπιακή ηλικία. Αν κάποτε το παιδί μεγαλώσει και συνηθίσει αυτό, τότε, αναμφισβήτητα, σώθηκε! Αν, όμως, επιμένει τη δυστροπία του και μεγαλώσει, είναι υπεύθυνος αυτός για τον εαυτό του. Και το αγόρι και το κορίτσι.

Απόσπασμα από την 8η ομιλία στην κατηγορία «Μηνύματα Ψαλμῶν».

http://www.arnion.gr/index.php/p-thanasios-mytilina-os/milies-p-thanasiou/palaia-diauhkh/mhnymata-calmvn

Απομαγνητοφώνηση Μαρία Δερμιτζάκη για τον “Ασπάλαθο”.

https://athanasiosamvonas.blogspot.com/2021/04/blog-post_590.html